Les 4 voor 27 april 2019
Het is niet goed dat de mens alleen is (Genesis 2:18). We zijn geschapen om in gemeenschap te leven. Dat is onze ideale staat, Sommige mensen leven echter alleen vanwege omstandigheden of omdat ze dat hebben besloten. Laten we bestuderen wat de Bijbel zegt over kameraadschap en eenzaamheid. Kameraadschap Eenzaamheid Fysieke Eenzaamheid Geestelijke Eenzaamheid Ongeplande Eenzaamheid Scheiding Dood
Twee zijn beter dan één, want samen krijgen zij een goede beloning voor hun zwoegen. (Prediker 4:9) Solomo legde uit waarom we ons leven met een ander in het huwelijk zouden moeten delen, en met God ("Een drievoudige snoer wordt niet snel gebroken." (Prediker 4:12)). Als iemand een probleem heeft, kan de partner hem / haar helpen. Als iemand ontmoedigd is, kan de ander hem / haar bemoedigen. Samen kunnen ze situaties oplossen wat ze afzonderlijk niet konden. Zelfs op minder diep niveau dan het huwelijk, hebben mensen gezelschap nodig. Maar anderen mensen om je heen hebben betekent niet dat iemand zich dan niet alleen en vervreemd kan voelen en geen behoefte heeft aan gezelschap.
Spreekt Paulus Gods advies in Genesis 2:18 tegen? Paulus verrast ons met deze zin als we het over het gezinsleven hebben. Hij verduidelijkt dit idee echter onmiddellijk: alleen degenen die zich kunnen beheersen (vers 9). Dat wil zeggen, degenen die de gave hebben ontvangen om geen een getrouwd leven. Anderzijds kunnen alleenstaanden zich nog meer concentreren op zendingswerk (vers 32-33). Dat is wat Jeremia (alleenstaand) en Ezechiël (weduwnaar) deden. In eenzaamheid leven betekent niet dat je helemaal alleen moet zijn. Jezus zei: "en toch ben Ik niet alleen, omdat de Vader bij Mij is." (Johannes 16:32).
Want uw Maker is uw Man, HEERE van de legermachten is Zijn Naam, en uw Verlosser is de Heilige van Israël, de God van heel de aarde zal Hij genoemd worden. (Jesaja 54:5) Een persoon is geestelijk alleen wanneer zijn/haar partner zijn/haar overtuigingen niet deelt. Hij/zij moet zijn/haar geestelijke leven in eenzaamheid leven. Hij/zij kan niet met zijn/haar partner bidden of met hem/ haar naar de kerk gaan. Er zijn drie mogelijke redenen voor die situatie: Die persoon is met een niet-gelovige getrouwd. Die persoon heeft Christus na het huwelijk aangenomen. De echtgenoot of echtgenote van die persoon heeft het geloof verlaten. Het is belangrijk om die mensen te ondersteunen door van hen te houden en ze onze volledige steun te geven, persoonlijk en als kerk.
Want de HEERE, de God van Israël, zegt dat Hij het wegsturen van de eigen vrouw haat, hoewel men het geweld bedekt met zijn gewaad, zegt de HEERE van de legermachten. Wees dus op uw hoede met uw geest en handel niet trouweloos. (Maleachi 2:16) Echtscheiding frustreert Gods oorspronkelijke plan voor het gezin. Vanwege de zonde heeft God toegestaan dat het huwelijk onder specifieke omstandigheden wordt verbroken (Mattheüs 19:8; 5:31-32). Echtscheiding roept gevoelens op van rouw, depressie, woede en eenzaamheid. De Bijbel moedigt ons aan alles in het werk te stellen om die breuk te voorkomen, verzoening te zoeken door liefde, vergeving en herstel (Hosea 3:1-3; 1 Korinthiërs 7:10-11; 13:4-7; Galaten 6:1). Wanneer echtscheiding onvermijdelijk is, moet de kerk steun bieden, troosten en aanmoedigen.
De dood is zeker voor iedereen, vanaf het moment dat Adam en Eva gezondigd hebben, tot de Wederkomst van Jezus. Blijkbaar veroorzaakt de dood een onvermijdelijke scheiding. De overlevende echtgenoot wordt van binnen overspoeld met eenzaamheid. Tijd kan de wond genezen, maar de lege plek blijft. God heeft ons de hoop gegeven om onze dierbaren weer te ontmoeten en met hen te leven op een Nieuwe Aarde waar de dood niet langer zal bestaan (1 Thessalonicenzen 4:16-17; Openbaring 21:4).
"Wat onze situatie ook is, als we daders van Zijn woord zijn, hebben we een Gids om ons de weg te wijzen; wat onze verwarring ook is, we hebben een zekere Raadgever; wat ook onze droefheid, rouw of eenzaamheid is, we hebben een sympathiserende Vriend. E.G. White (The Ministry of Healing, hoofdstuk 18, pag. 248)
"Hij waakt continu om, wanneer dit het meest nodig is, nieuwe en frisse zegeningen te brengen, kracht te geven in het uur van zwakheid, hulp in het uur van gevaar, vrienden in het uur van eenzaamheid, sympathie, zowel menselijk als goddelijk, in het uur van verdriet. We gaan huiswaarts. Hij Die ons zo liefheeft, dat Hij voor ons is gestorven, heeft voor ons een stad gebouwd. Het nieuwe Jeruzalem is onze rustplaats. Er zal geen droefheid zijn in de Stad van God. Geen gejammer van verdriet. Geen treurzang van verpletterde hoop en begraven genegenheid zal ooit meer worden gehoord." E.G. White (Daughters of God, hoofdstuk 21, pag. 224)