Les 8 voor 25 mei 2019
Vlak na het scheppen van Adam en Eva, moedigde God hen aan om ouders te worden: " En God zegende hen en God zei tegen hen: Wees vruchtbaar, word talrijk, vervul de aarde en onderwerp haar " (Genesis 1:28). Een baby wordt meestal opgevoed door een zorgzame vader en een zorgzame moeder. Helaas is dat in sommige gevallen niet mogelijk. Een verantwoordelijk ouderschap omvat het opvoeden van uw kinderen, zodat zij uiteindelijk burgers van de Hemel kunnen worden. SPECIALE GEVALLEN GEEN KINDEREN HEBBEN ALLEENSTAANDE VADERS EN MOEDERS UW KINDEREN OPVOEDEN DE PRINCIPES VAN DE OPVOEDING HET DOEL VAN DE OPVOEDING WANNEER HET DOEL NIET WORDT BEREIKT
Er zijn verschillende gevallen in de Bijbel van vrouwen die vurig kinderen wilden hebben maar dat niet konden; bijvoorbeeld: Rebekka, Rachel en Hannah. God verhoorde hun gebeden. (Gen. 30:1; 1 Sam. 1: 27). Abraham en Sarah, en Zacharia en Elizabeth zijn voorbeelden van echtparen die het krijgen van kinderen hebben opgegeven. God gaf hun echter de gave van een kind (Genesis 21:2, Lukas 1:13). God hoort uw gebeden, hoewel Hij ze niet altijd op de manier beantwoordt die u verwacht. Sommige stellen besluiten geen kinderen te krijgen. Anderen geven er de voorkeur aan om kinderen te adopteren en een betere toekomst te geven. We moeten gevoelig zijn voor de pijn van degenen die ouders willen worden maar dat niet kunnen.
Er zijn verschillende voorbeelden in de Bijbel van moeders die gescheiden (Gen. 21:24), alleenstaand (Gen. 38:24) of weduwe zijn (2 Koningen 4: 1). Tegenwoordig kunnen sommige vaders en moeders genoodzaakt zijn om vanwege dezelfde omstandigheden hun kinderen zonder een echtgenoot op te voeden. Dit maakt de opvoeding van de kinderen moeilijk. Alleenstaande ouders zouden vooral op God moeten vertrouwen, Die zegt: "Ik zal u niet loslaten en u niet verlaten" (Jozua 1: 5). Wij zijn de kerk, dus we moeten die broeders en zusters ondersteunen en helpen (Jakobus 1:27).
DE BEGINSELEN VAN OPVOEDING Deze woorden, die ik u heden gebied, moeten in uw hart zijn. U moet ze u uw kinderen inprenten en erover spreken, als u in uw huis zit en als u over de weg gaat, als u neerligt en als u opstaat. (Deuteronomium 6:6-7) Elk kind is anders: geboortevolgorde, karakter, natuur, enzovoort. Daarom heeft elke ouder Gods wijsheid nodig om hun kinderen te onderwijzen. De principes van de opvoeding staan vermeld in Deuteronomium 6:4-9. Het volgen van die principes is de sleutel tot het opbrengen van verantwoordelijke volwassenen en burgers van Gods koninkrijk. Ouders moeten: God erkennen (vers 4) God liefhebben met heel hun hart, verstand en ziel (vers 5) Zijn Woord koesteren (vers 6) Hem delen met hun kinderen (vers 7)
DE BEGINSELEN VAN OPVOEDING Deze woorden, die ik u heden gebied, moeten in uw hart zijn. U moet ze u uw kinderen inprenten en erover spreken, als u in uw huis zit en als u over de weg gaat, als u neerligt en als u opstaat. (Deuteronomium 6:6-7) Hoe kunt u die principes toepassen? Door het volgende te doen: Inprenten / Praten (vers 7) Formele instructie: de Bijbel bestuderen op specifieke momenten (bijvoorbeeld: gezinsaanbidding) Informele instructie: lessen bijbrengen uit het dagelijks leven Binden / Schrijven (vers 8-9) De waarheid verbinden met je acties (hand) en gedachten (voorhoofd) De waarheid moet zichtbaar zijn in zowel uw openbare leven (buitenshuis) als privéleven (binnenshuis)
Want Ik heb hem uitgekozen, opdat hij aan zijn kinderen en zijn huis na hem bevel zou geven om de weg van de HEERE in acht te nemen, door gerechtigheid en recht te doen, opdat de HEERE over Abraham zal brengen wat Hij over hem gesproken heeft. (Genesis 18:19) Het doel van christelijke ouders zou moeten zijn dat hun kinderen ware zonen en dochters van God worden door hen Gods liefde op het hart te drukken, zodat ze de eeuwigheid samen kunnen delen. Het Woord van God legt uit hoe u uw kinderen moet opvoeden om dat doel te bereiken: Met liefde tuchtigen (Kolossenzen 3:21) De wet van God onderwijzen (Psalm 78:5) Een voorbeeld zijn (Genesis 18:19) Uw huis op de juiste manier beheren (1 Tim. 3:12) Corrigeren (Spreuken 29:17)
De Bijbel bevat voorbeelden van ouders die hun kinderen trouw hebben opgevoed, en voorbeelden van ouders die blijk gaven van favoritisme, gebrek aan correctie of overduidelijke zonden die de opvoeding van hun kinderen moeilijk maakten. Laten we leren van de volgende voorbeelden. Isaac (Genesis 25:28) Henoch (Genesis 5:21-27) Eli (1 Samuël 3:13) Job (Job 1:5) Samuël (1 Samuël 8:3) Jesaja (Jesaja 8:18) David (1 Koningen 1:6) Mordecai (Esther 2:7) Manasse (2 Koningen 21:6) Eunice (2 Timotheüs 1:5)
Oefen de jongeman overeenkomstig zijn levensweg, ook als hij oud geworden is, zal hij daarvan niet afwijken. (Spreuken 22: 6) Wanneer een kind het geloof verlaat en de principes verwerpt die zijn ouders hem / haar hebben geleerd, bij wie moet dan de schuld worden gelegd? Het is gemakkelijk om de vader te beschuldigen van het niet goed opvoeden van hun kinderen. Hun kind kan echter de verkeerde beslissingen hebben genomen, hoewel hun ouders alles correct hebben gedaan. Kinderen hebben hun eigen verstand en zijn uiteindelijk verantwoordelijk jegens God voor hun daden. Een goede ouder zijn is onze keuze; wat onze kinderen worden, is hun keus. Wanneer een kind rebelleert, moeten zijn ouders bij elkaar blijven en duidelijke grenzen stellen. We hebben vurig gebed, liefde en geduld nodig. Wees altijd aan hun zijde als ze tegen God vechten. Bedenk hoe God van hen houdt.
Ouders, werkt u met onverflauwde energie ten behoeve van uw kinderen? De God van de hemel noteert uw nauwgezetheid, uw serieuze werk, uw constante waakzaamheid. Hij hoort uw gebeden. Onderwijs uw kinderen met geduld en tederheid voor de Heer. De hele hemel is geïnteresseerd in uw werk. Engelen van licht zullen zich met u verenigen als u ernaar streeft om uw kinderen naar de hemel te leiden. God zal zich met u verenigen en uw inspanningen met succes bekronen. Christus verheugt zich om een christelijk gezin te eren; want een zodanig gezin is een symbool van het gezin in de hemel. Ellen G. White (The Review And Herald, "Words to Parents", 29 januari 1901)