EENHEID IN GELOOF Les 8 voor 24 november 2018
Het delen van een gemeenschappelijke leerstelling is een verbindend element (Handelingen 2:42). We kunnen over onbelangrijke dingen verschillend geloven. Het delen van dezelfde fundamentele overtuigingen genereert eenheid tussen de gelovigen over de hele wereld. De Adventkerk deelt veel geloofspunten met andere christelijke kerken. We geloven echter in specifieke leerstellingen die het onderscheid vormen tussen de Adventkerk en andere kerken. Het eeuwige Evangelie De Wederkomst van Christus Het hemelse Heiligdom De Sabbat De staat van de doden
Het verzoendeksel op de ark van het verbond werd geplaatst tussen de goddelijke aanwezigheid en de wet. Jezus is ons verzoendeksel, de verzoening voor onze zonden (1 Johannes 2: 2; 4: 9-10; 2 Petrus 2: 21-24). Degenen die Jezus hebben aanvaard, zijn verenigd in één geloof en één missie: het eeuwige evangelie verkondigen. "En ik zag een andere engel, die hoog aan de hemel vloog. En hij had het eeuwige Evangelie, om dat te verkondigen aan hen die op de aarde wonen en aan elke natie, stam, taal en volk." (Openb. 14: 6) Wat is het eeuwige evangelie? Het goede nieuws is dat Jezus in Zijn dood ons met God heeft verzoend. Dit wordt verzoening genoemd. Op deze manier worden we vrijelijk vergeven en gerechtvaardigd (Romeinen 3: 24-25).
"Ons burgerschap is echter in de hemelen, waaruit wij ook de Zaligmaker verwachten, namelijk de Heere Jezus Christus." (Filippenzen 3:20) Wij geloven dat Jezus terug zal komen naar de aarde zoals Hij heeft gezegd: Een echte komst zoals Zijn hemelvaart (Handelingen 1:11) Zichtbaar voor iedereen (Matt. 24: 26-27; Openb. 1: 7) Hoorbaar (1 Korinthe 15:52) De doden zullen worden opgewekt en de levenden zullen worden getransformeerd (1Thess. 4: 13-18) We weten niet wanneer het zal gebeuren, maar we worden aangespoord om op Hem te wachten. Zijn komst kan op elk moment geschieden (Mattheus 24:36; 25: 1-13). De wederkomst verenigt ons in hoop terwijl wij erop wachten om de eeuwigheid door te brengen met de God van liefde en genade.
De Bijbel staat vol met verwijzingen naar de hemelse tempel of heiligdom, de verblijfplaats van God (Psalm 11: 4; 102: 19; Openbaring 7:15; 15: 5; Hebreeën 9: 24). Het aardse heiligdom en haar diensten kunnen ons helpen de rol van het hemelse heiligdom te begrijpen. Het doel is om de zonde te verwijderen. Jezus is de Hogepriester van het hemelse heiligdom. Hij bemiddelt daar voor ons (Hebr. 7:25). De Verzoendag vertegenwoordigde het oordeel dat zou plaatsvinden in het hemelse heiligdom vóór de wederkomst (het welk begon in 1844, zie Leviticus 16, Daniel 8: 14). De bediening van Christus in het hemelse heiligdom verenigt ons in het herkennen van onze voortdurende behoefte aan Gods barmhartigheid en genade.
DE SABBAT De Sabbat in het Oude Testament. God zegende en heiligde de Sabbat in de schepping (Genesis 2:3) Het is een speciale tijd, voor God gereserveerd, om zijn volk te ontmoeten (Leviticus 23:3) Het is een kenmerk van Gods volk (Ezechiël 20:20) De Sabbat in het Nieuwe Testament. Jezus hield de Sabbat en benadrukte het helende werk ervan (Lukas 13: 10-17) De apostelen hielden de Sabbat en predikten tot de Joden en heidenen op Sabbat (Handelingen 13:44; 16:13) De Sabbat vandaag. Het herinnert ons aan de verlossing van zonde (Deuteronomium 5:15) We erkennen God als de eigenaar van ons leven en onze tijd (Exodus 20: 8-11) Het verenigt ons in geestelijke rust met Christus (Jesaja 58: 13-14)
"En wanneer dit vergankelijke zich met onvergankelijkheid bekleed zal hebben, en dit sterfelijke zich, met onsterfelijkheid bekleed zal hebben, dan zal het woord geschieden dat geschreven staat: De dood is verslonden tot overwinning.' (1 Korinthe 15:54) We zullen geen onsterfelijkheid hebben totdat de dood vernietigd is. Er zijn geen onsterfelijke "zielen" die leven nadat we zijn gestorven. Onsterfelijkheid kan alleen in God gevonden worden (1Tim.6: 15-16). Hij zal het ons geven bij de Wederkomst (1 Korinthe 15: 50-55; 1Thessalonisenzen 4: 13-18). Ondertussen slapen we gewoon vanaf het moment dat we sterven tot de dag dat we door Jezus' stem ontwaken (Prediker 9: 5-6, 10; Psalm 146: 4; 115: 17; Johannes 11: 11-15; Johannes 5:28). Ons begrip van de toestand van de doden verenigt ons in het herkennen van onze eindigheid en onze afhankelijkheid van God voor elke levensadem.
"Hoewel we een individueel werk en een individuele verantwoordelijkheid voor God hebben, mogen we ons eigen onafhankelijke oordeel niet volgen, ongeacht de meningen en gevoelens van onze broeders; want deze koers zou leiden tot wanorde in de kerk. Het is de plicht van predikanten om het oordeel van hun broeders te respecteren; maar hun betrekkingen tot elkaar, evenals de leerstellingen die zij onderwijzen, moeten worden getoetst aan de wet en het getuigenis; dan, als harten bevattelijk zijn, zal er geen verdeeldheid onder ons zijn. Sommigen zijn geneigd om wanordelijk te zijn en drijven af van de duidelijke grenzen van het geloof; maar God beweegt zijn dienaren om één te zijn in leer en in geest. " Ellen G. White (Testimonies to Ministers and Gospel Workers, hoofdstuk 3, blz. 30)