Verslag Etappe 3 Oost route Zaterdag 9 juni 2018 Wandeling Rondje Almen Na het waterballet op de voorgaande vrijdag tijdens de etappe van Brummen naar Vorden, was het vandaag weer een volgende hoogzomerse dag in het voorjaar. De ontvangst was in het Dorpshuis, waar een vrijwilligster zorgde voor koffie en thee. Na een uitgebreide sessie voor het plaatsen van stempels gingen 18 mensen op pad. Maar we waren de deur amper uit toen we al moesten stoppen voor de groepsfoto. Elk weet waar t Almensch kerkje staat, en kent de laan, die derwaart gaat Almen is bekend door deze beginregel van het gedicht De hoofdige boer van Anthony Christiaan Winand Staring (1767-1840). In dit verhalende gedicht wordt een beeld geschetst van soms zeer behoudzuchtige lieden uit deze streek, zoals boer Stuggink die weigert gebruik te maken van de houten brug die naast de voorde door het riviertje de Berkel is gemaakt om de kerkgangers droge voeten te laten houden. (Op de website van Santiago aan het Wad staat bij het programma van de oostroute door de regio Oost-Nederland een link naar een pdf met het complete gedicht.) We verlaten het dorp via een fraai ommetje en komen dan bij de Berkel op de plek waar mogelijk de in het gedicht bezongen vlonder lag. Nu is het een gewone brug over het gekanaliseerde riviertje. Even naast de brug staat een dame in badpak die jarenlang kan blijven aarzelen om te water te gaan.
De route leidt ons over het schouwpad tot de stuw en daarna gaan we het bos in. Mooie lanen met hoge bomen en heerlijk in de schaduw. We maken nog een ommetje langs een stukje veen waar de beheerder er alles aan doet om de kwetsbare natuur in stand te houden. Weer terug bij de Berkel volgen we opnieuw het schouwpad tot bij een trekpontje. Maximaal zes personen per keer en dus drie keer op en neer. Goed het gewicht verdelen en slim omgaan met het trekken. Door ook te trekken op de oever gaat het veel sneller. Aan de overkant staat op een niet al te hoge heuvel met wat bos de fraai gerestaureerde Staringkoepel, die een mooi uitzicht biedt op de omgeving.
Tijdens de picknick bij de Staringkoepel kwam de vraag: wie zong toch We zitten hier gezellig. We zitten hier OK.? Niemand kon zich de juiste cabaretier herinneren. Het is een liedje van Willy Alfredo (1898-1976) die daar groot succes mee had, want na elk OK kwam er Roept u maar en op een woord uit de zaal maakte hij dan meteen een aantal dichtregels. Frans Halsema (1939-1984) heeft daar een parodie op gemaakt en die is mogelijk nog bekender dan het origineel. De Staringkoepel is alleen bereikbaar via het trekpontje. Voor de Camino Santiago aan het Wad was met de bewoners van de nabijgelegen boerderij met een tentenkamp, afgesproken dat wij daar over het erf mochten lopen en gebruik konden maken van het toilet. De tenten waren een kruising tussen een blokhut en een tent met een fraaie inrichting en een bedstee voor de kleintjes. Ja en dan kom je over het erf, maakt een praatje met de boerin en mag je ook een kijkje nemen in de stal. Wanneer je dan over een hek buigt om een massagetoestel voor de koeien beter te kunnen zien kom je onder het stof weer terug. Zo werd een geelbuikje een zwartwitbuikje.
De terugweg naar Almen liep iets meer door open veld en elk stukje onder de bomen was een aangename onderbreking. Een boerderij met ijsverkoop kon niet gepasseerd worden en met enige coulance in het programma mocht er toch wat gekocht worden, mits er tijdens het consumeren wel doorgelopen werd. Op het eind van de wandeling brachten wij een bezoek aan de kerk in Almen. Zo n protestants kerkgebouw moet het hebben van de vorm en de uitstraling van rust. Des te meer valt het enige glasin-loodraam op. Het is een in 1996 onthulde afbeelding van de Hof van Gethsemane, gemaakt door de glazenier J.M. Germanis uit Zutphen naar een ontwerp van de schilderes Jeanne Bieruma Oosting (1898-1994) die jarenlang in Almen heeft gewoond. In het midden is Christus afgebeeld en aan zijn voeten liggen de drie discipelen Petrus, Jacobus en Johannes te slapen. Jacobus (de figuur links) is afgebeeld met een witte baard en hij draagt een donker gewaad. De scene was vóór de kruisiging en mogelijk daarom zijn de discipelen afgebeeld zonder de kenmerken die zij later als apostelen droegen. (zie voor een verdere beschrijving de vermelding bij de jacobalia op de website van het Genootschap)
In de kerk in Almen staat een oud doopvont van Bentheimer zandsteen dat minstens uit de 11 e eeuw stamt. Het staat midden in het oudste gedeelte van de kerk en precies op een leylijn of energiebaan. Nu heb ik, gezien mijn natuurwetenschappelijke achtergrond, nooit veel geloof gehecht aan het bestaan van leylijnen, maar de koster liet met een wichelroede toch wel frappante dingen zien. Vanuit het kasteel De Voorst in Eefde loopt een zichtas in westelijke richting naar Zutphen. Wanneer je die zichtas verlengt in oostelijke richting loopt deze precies door het midden van het oude gedeelte van de kerk in Almen. Na dit bezoek dat vragen opriep werd het tijd voor een afsluitend café Saint Jacques in de overtuin van de Hoofdige Boer. Daartoe moesten nog wel de nodige stoelen bijeengescharreld worden voor een ieder in de schaduw, onder het genot van een drankje, bij kon komen van de mooie wandeling. Aan de mensen van regio Oost-Nederland: veel dank voor deze wandeling. Tot slot een spreuk van A.C.W. Staring ter overweging: De rijpe kennis hoort, De onrijpe neemt het woord.