Jaarverslag 2013 Stichting BarmHartBox
Inhoud 1. Inleiding... 2 2. Missie, visie en kernwaarden... 2 3. Activiteiten 2013... 3 3.1 Walk in my shoes (januari 2013)... 3 3.2 Meknes project (augustus 2013)... 5 3.3. Vluchtkantoor (oktober 2013)... 7 3.4 BarmHartBaby s... 9 4. Werkplaats Den Haag... 11 5. Toekomst BHB... 11 6. Nawoord... 11 1
1. Inleiding Stichting BarmHartBox is sinds medio 2012 actief en is een initiatief van een groep jonge en gedreven Marokkaans-Nederlandse vrouwen die Marokko als focuspunt hebben. BarmHartBox wil op een positief kritische wijze een stuwende kracht zijn en een bijdrage leveren aan een menswaardige ontwikkeling van welvaart en welzijn van behoeftigen. De kennis en kunde van de verschillende bestuursleden hebben ervoor gezorgd dat we een volwaardig team hebben kunnen vormen om samen onze einddoelen te kunnen bereiken. BarmHartBox richt zich in eerste instantie op kansarmen in Marokko en heeft als doel te voorzien in hun eerste levensbehoeften. Bij wijze van uitzondering is BarmHartBox samenwerkingsverbanden aangegaan met diverse stichtingen over het gehele land. Veel maatschappelijke partners/stichtingen hebben ons gevonden om gezamenlijke internationale activiteiten en projecten op te zetten zoals voor Syrië en Gaza. De stichting geeft jaarlijks een terugkerend uitverkocht benefietdiner in de maanden mei, juni of juli die ongeveer uit 500 bezoekers bestaat. Dit is de primaire opbrengst van de stichting. Door het inzetten van multimedia en acties op social media betrekken wij als stichting onze volgers bij het helpen van de behoeftigen. 2. Missie, visie en kernwaarden Missie BHB wil op een positief kritische wijze een stuwende kracht zijn en een bijdrage leveren aan een menswaardige ontwikkeling van welvaart en welzijn van armen, wezen en vluchtelingen. BHB wil het deze mensen mogelijk maken om zichzelf verder te helpen een menswaardiger bestaan te leven. Dit geven we de volgende strategische doorvertaling: BHB legt verbindingen en stimuleert via donaties een menswaardig bestaan van de armen in de breedste zin van het woord. BHB wil bijdragen aan een beter bestaan en een betere samenleving. Visie Anderen helpen zichzelf te helpen door samen met vrijwilligers en donateurs stimuleringsprojecten te ontwikkelen; samen de ander verder helpen. 2 Kernwaarden Om deze missie en visie invulling te geven zijn wij betrokken, echt en positief kritisch.
3. Activiteiten 2013 3.1 Walk in my shoes (januari 2013) Op 26 december 2012 zijn we begonnen met het inzamelen van schoenen voor Gaza waarbij het doel was om 500 schoenen in te zamelen. Er werden een aantal verzamelpunten in het leven geroepen en er werden schoenen gedoneerd vanuit alle hoeken van Nederland. Binnen 2 dagen hadden we meer dan 500 schoenen ingezameld. Dit zorgde echter voor extra kosten voor de transport van alle schoenen. Om deze reden hebben we de actie BarmHartEuro s in het leven hebben geroepen. Middels deze actie hebben we de nodige 1000 euro opgehaald om alle ingezamelde schoenen te verzenden. Op 7 januari 2013 begon onze reis richting Gaza. Om half zes in de ochtend moesten we klaarstaan voor de bus naar de grensovergang met Rafah vanuit Cairo. We reden langs de Sinai-woestijn met twee gidsen die deze reis recentelijk hebben gemaakt. Boutaina en Hanine van Karam International, waarmee deze actie tot stand is gekomen, konden ons veel vertellen over de weg naar Gaza. Na een lange rit kwamen we aan bij de Rafah crossing border, waar we vanuit Egyptische zijde toestemming moesten krijgen voor de doorgang tot Gaza. Na circa een uur gewacht te hebben was daar het verlossende woord; we mochten Gaza binnen treden. We moesten vanuit de Rafah Crossing Border met een bus 50 meter (verplicht) oversteken naar Palestina; lopend is niet toegestaan. Eenmaal in Palestina werden we verwelkomd door een groep lieve Palestijnen die ons een oprecht warm welkom heette in hun Gaza. De volgende dag begon met een bezoek aan de overbevolkte refugee camps. Samen met andere humanitaire organisaties gingen we op pad met als doel het uitdelen van donaties (voedselpakketten, kleding en tassen). Hoe heftig dit is geweest is nauwelijks in woorden uit te drukken. Je kunt je bijna geen voorstelling maken van hoe de mensen hier hun leven weer op proberen te bouwen. Daarbij komt ook nog dat het op dit moment erg koud is in Gaza wat het opbouwen van hun leven weer net iets zwaarder maakt. Als we nu in Nederland zaten dan zou er allang een weeralarm gelden; zo koud is het en zo erg stormt het. Maar hier in Gaza spelen kinderen gewoon met blote voeten op straat en begroeten ze 3
je met een glimlach als je langs loopt. De verschillende bezochte gezinnen riepen veel vragen bij ons op. Hartverscheurend is het om te zien hoe bijvoorbeeld een dertienjarige dochter zich aan het voorbereiden is op de zorg van haar broertjes en zusjes zodra haar mama er niet meer is. En dan onze kleine Heldin, Riem. Een prachtig meisje van tien jaar oud die lijdt aan een zeldzame huidziekte die blaren op de huid doet ontstaan. Het behandelen van deze aandoening is in een "normale" situatie al lastig en complex. Stel je je dus eens voor hoe de behandeling er voor deze dame uitziet in een vluchtelingenkamp. Ondanks alle pijn en haar uitzichtloze situatie wilde Riem met ons op de foto en schonk ze ons haar mooiste bezit; haar glimlach. De glimlach die de gevangenis waarin ze leeft haar niet kan afnemen. We vervolgen onze weg naar een kinderopvang dichtbij de grens met Israël. De muur die Israël (of zoals Gazanen het noemen: bezet Palestina) met Gaza scheidt is goed te zien. Ook de bufferzones en de Israëlische checkpoints zijn in de verte te zien. Onze volgende stop was de haven. Hier spraken we met het hoofd van de vissers. Door het slechte weer is het rustig in de haven. Vissers mogen het water niet op omdat het te gevaarlijk is. Ook hier geldt dat vissers tot drie mijl vanaf het zand de zee op kunnen om te vissen. Na de laatste aanvallen en de onderhandelingen is deze afstand verruimd naar zes mijl. De vissers hebben er echter geen vertrouwen in dat Israël zich zal houden aan de gemaakte afspraken dus verder dan drie mijl gaan ze ook niet. Eenmaal terug in het hotel sorteerden we samen met de dames van Karam de gedoneerde schoenen. Er werden pakketten gemaakt bestaande uit een rugzak gevuld met schoenen, een jas, pyjama, schoolmateriaal en snoepgoed. Een lokale partner heeft een feest 4
georganiseerd voor kinderen uit de kampen. Tijdens dit feest hebben we samen met Karam de schoenen uitgedeeld. De blije gezichten spraken boekdelen en het was heel fijn om de kinderen in een andere omgeving dan een kamp te zien. Tijdens deze avond hebben we veel bijzondere kinderen ontmoet. Kleine jongens en meiden die al goed Engels spraken en grote dromen hadden. Op 12 januari 2013 eindigde het project en daarmee ook onze reis in Gaza. We hebben Gaza in onze harten gesloten en zijn een ervaring rijker die ons als mens heel dicht bij de realiteit van Gaza heeft gebracht. 3.2 Meknes project (augustus 2013) Op zondag 21 juli 2013 hebben wij het BarmHartDiner georganiseerd. Met de opbrengst hebben wij hulp geboden aan weeskinderen en behoeftigen in Meknes, Marokko. Met 11.000 euro op zak vertrokken we op 26 augustus 2013 naar Marokko. In plaats van de benodigde producten in Nederland te kopen, kozen we ervoor om de producten in Marokko zelf in te slaan. Zo hebben we niet alleen bespaard op de transportkosten naar Marokko, maar stimuleerden we ook de lokale economie. Het harde werken begon meteen de dag dat we landen in Meknes. We bezochten verschillende instituten om een inventarisatie te maken van alle behoeften en benodigdheden. Na twee dagen veldonderzoek hebben we besloten dat we samen gingen werken met de Znibr Foundation (zowel het weeshuis als hun afdelingen in het ziekenhuis) en met de stichtingen Ghariyat Islamiya en Yed el Memmdouda. De samenwerking verliep soepel en we waarderen deze organisaties om hun transparantie, doelgerichtheid en inzet om armoede te bestrijden. Wij kregen bovendien alle ruimte en vrijheid om zelf de goederen aan te schaffen en uit te delen aan de behoeftigen. 5
In Casablanca hebben wij alle benodigdheden en producten ingeslagen. We zaten om 6 uur s ochtends al in een busje en kwamen na een paar uur aan. Wij spraken met elkaar af dat we zouden afdingen en ons niet lieten afzetten. De meeste winkeliers benaderden ons als toeristen en vroegen dan ook de hoofdprijs. We legden uit waarvoor wij deze grote inkopen deden en gelukkig was hier begrip voor. Wij besloten dan ook om toch een beetje water bij de wijn te doen. Één van onze doelen was namelijk ook om de lokale economie te stimuleren. Bij enkele winkeliers namen we een bepaalde marge op de prijs, om die reden, maar voor lief. Rond 9 uur s avonds waren we bijna door ons geld heen. Tijd om terug te gaan naar Meknes. In de achtertuin van onze accommodaties stalden we alle spullen uit en werkten we door tot middernacht om alle spullen netjes in te pakken. De volgende dag hebben we alle spullen uitgedeeld. We begonnen bij de weeshuizen waar we bijna koninklijk ontvangen werden. De kinderen waren lichtelijk nerveus, maar wachtten netjes in een rij of ze wat kregen. Deze momenten zijn eigenlijk onbeschrijflijk. Tranen liepen over onze wangen toen we de afdeling betraden waar kleine baby weesjes werden opgevangen. De erbarmelijke omstandigheden waarin deze verlaten kinderen leven zijn weerzinwekkend. We voelden ons machteloos. De directrice doet een confronterende uitspraak: je kunt deze kinderen alles geven, behalve hun afkomst. Deze uitspraak zal ons altijd bij blijven. Ondanks de blije gezichten en enorme waardering, voelden wij ons zo klein en nietig. 6 Onze reis sloten we daarom ook af met een lach en een traan. Een lach om het feit dat we de klus toch wel weer geklaard hebben en heel veel mensen blij hebben gemaakt. En een traan om de keiharde realiteit waarvan wij ons realiseerden dat we die niet zo makkelijk kunnen oplossen met onze projecten. Er is nog zoveel ongelijkheid en onrecht in
Marokko. We hebben alle vijf een Marokkaanse achtergrond en zijn alle vijf kinderen van gastarbeiders. Onze (groot)ouders hebben Marokko verlaten om hun families een beter leven te geven in Europa. We kunnen niet anders zeggen dan dat zij daar in geslaagd zijn. Onze ouders hebben het maximale bereikt met minimale hulpbronnen en ons op die manier alle kansen geboden. We hebben de kans gehad om te studeren en om een goede baan te vinden. Daar zullen we onze ouders voor altijd dankbaar zijn. Ondanks dat wij hen nooit kunnen terug betalen, zullen wij doorgaan met onze projecten. Als eerbetoon aan onze ouders en uit respect voor hun moed, het doorzettingsvermogen en de investering die zij in ons hebben gedaan om te worden wie we nu zijn. Met BarmHartBox blijven we investeren in kinderen en behoeftigen die niet dit geluk hebben. Een compleet beeld van onze projecten en meer foto s zijn te vinden op onze Facebook pagina www.facebook.com/barmhartbox. 3.3. Vluchtkantoor (oktober 2013) In oktober 2013 bevonden zich er in een kantoorpand (het zogeheten Vluchtkantoor) in Amsterdam 200 vluchtelingen. Het pand werd gebruikt als noodopvang en maakte het mogelijk om de strijd voor een menselijk asielbeleid voort te kunnen zetten. Deze mensen hadden een tekort aan voedsel, schoonmaakmiddelen en verzorgingsproducten. Deze vluchtelingen hadden ons enorm geraakt en we wilden niets liever dan hun leed verzachten. In samenwerking met Dar Al Ilm besloten wij om een actie op te zetten waarbij we hebben geprobeerd zoveel mogelijk in hun behoeften te voorzien. We hebben hiervoor geld gebruikt die we over hadden van project Meknes en een deel kwam van donaties van de stichting Dar al Ilm. Met dit geld hebben we boodschappen gedaan waarmee we 200 dozen konden vullen, voor elke vluchteling één. In deze dozen zaten een dekentje, verzorgingsproducten en lang houdbaar voedsel. Deze 200 dozen hebben we gevuld met behulp van een hele groep barmhartige vrijwilligers! We zijn we met een deel van het team en twee fantastische vrijwilligers afgereisd naar Amsterdam om daar de 200 BarmHartBoxen af te geven. Alle 200 vluchtelingen waren op dat moment aanwezig. Deze vluchtelingen hadden al een lange weg achter de rug. Ze zijn begonnen in een tentenkamp aan de Notweg, gingen vervolgens naar een Vluchtkerk waar 7
ze op een gegeven moment ook uit moesten om via een Vluchtflat te eindigen in het Vluchtkantoor waar ze toen zitten. In het Vluchtkantoor bevonden zich 40 vrouwen en 160 mannen afkomstig uit verschillende delen van wereld. Sommige bevonden zich al tientallen jaren in Nederland, spreken de taal en weten amper meer hoe het land, dat ze gedwongen verlaten hebben, eruit ziet. Ondanks dat het in de landen van herkomst vaak nog te gevaarlijk is, is de Nederlandse overheid van mening dat het veilig genoeg is om terug te keren. Met het afgeven van de 200 dozen hebben wij geprobeerd een steentje bij te dragen aan hun strijd en deze geprobeerd te vergemakkelijken. Hun reacties waren hartverwarmend! We willen stichting Dar al Ilm bedanken voor hun bijdrage aan dit project. Ook een speciale dank aan Harry van Bommel voor zijn bijdrage en hulp. Meer informatie over deze actie vind je via onderstaande links: http://www.amsterdamfm.nl/?p=68182&preview=true http://harryvanbommel.sp.nl/weblog/2013/10/16/barmhartbox-voor-vluchtelingen/ 8
3.4 BarmHartBaby s In 2011 begon de Arabische lente en niet lang daarna de allesverwoestende oorlog in Syrië. Vanwege de extreem onveilige omstandigheden waren toen ruim 4,3 miljoen Syriërs op de vlucht in eigen land. Bijna de helft hiervan (46%) hiervan was kind. Twee miljoen Syriërs zijn naar de buurlanden Turkije, Libanon en Jordanië gevlucht. De omstandigheden van de vluchtelingenkampen waren uitermate slecht. Vooral in de vluchtelingenkampen in Syrië zelf waren de mensen afgesloten van alle buitenlandse hulp. Ondertussen gingen zij voor de derde keer, sinds het ontstaan van de burgeroorlog, de winter in. En het beloofde weer een strenge winter te worden. In 2013 konden we het niet langer aanzien en hebben we besloten ons in te zetten voor de kinderen in Syrië. Op dat moment werd de campagne Help Syrië De Winter Door opgezet. Voor dit initiatief vloog er op 19 december een vliegtuig naar Damascus met een minimum capaciteit van 40.000 kilo om de vluchtelingenkampen in Zuid Damascus te voorzien van minimale levensbehoeften. BHB heeft binnen dit project het onderdeel baby's op zich genomen. Voor de BarmHartBaby s was de opdracht zoveel mogelijk babymelk (in de vorm van poeder) verzamelen. Er heerste een enorme schaarste aan babymelk waardoor vele baby's in noodlijdende situaties leefden. Om in het thema baby te blijven was er ook de mogelijkheid om skipakken, baby slaapzakken, baby doekjes en flessen te doneren. Ook dit project was een enorm succes. Er melden zich massaal vrijwilligers om als inzamelpunt te fungeren. Er werd door heel het land babymelk ingezameld. Samen met de andere stichtingen werden alle spullen naar een loods vervoerd en daar klaar 9
gemaakt voor vervoer naar Syrië. Ook daar werden we enorm geholpen door onze barmhartige vrijwilligers! BarmHartBaby s was het enige project waar we niet zelf mee konden gezien de onveilige situatie. We hielden wel intensief contact met diegenen die het uitdelen voor ons deden. De donaties werden onder andere uitgedeeld in de volgende plaatsen: 1. Opvangcentrum (school) in Rokn Eddine, met meer dan 40 gezinnen die uit de regio van Damascus en het Zuiden ervan afkomstig zijn. 2. Opvangcentra (school en twee moskeeën) bij Al Yarmouk. Daar zitten voornamelijk vluchtelingen uit het Al Yarmouk kamp die nog steeds belegerd worden door het leger. 3. Opvangcentra in Jaramana (drie schoolgebouwen die tot tentenkampen en opvangcentra zijn omgebouwd) waar voornamelijk Palestijns-Syrische vluchtelingen verblijven. 10
4. Werkplaats Den Haag Barmhartbox heeft vooral een maatschappelijke taak. Het tegengaan van armoede en hen ondersteunen die niet in hun dagelijkse levensbehoeften kunnen voorzien. De stichting is opgericht in Den Haag en de hoofdactiviteiten vinden plaats in Den Haag. 5. Toekomst BHB BHB is opgericht door een groep jonge, gedreven Marokkaans-Nederlandse vrouwen die Marokko een warm hart toedragen. De vrouwen achter dit initiatief zijn in het dagelijks leven communicatieadviseur, re-integratie-adviseur, organisatieadviseur, lerares en moeders. Deze vrouwen zetten hun kennis en kunde in voor kansarmen in de wereld, omdat zij zich realiseren dat er teveel mensen zijn die niet in hun dagelijkse levensbehoeften kunnen voorzien. De passie om een ander te helpen heeft de vijf bestuursleden doen kiezen om naast hun werk en sociaal leven, van BHB een geslaagde en groeiende organisatie te maken. Ook in 2014 willen wij onze activiteiten en initiatieven voortzetten en van BarmHartBox een groeiende organisatie maken. 6. Nawoord In 2013 hebben we verschillende projecten gedraaid waar we als stichting trots op terugkijken. Ook dit jaar zijn de projecten met succes afgerond. Binnen de stichting zijn gesprekken met vrijwilligers gevoerd die tot verbeteringen binnen de stichting hebben geleid. De kennis en kunde van verschillende disciplines heeft ervoor gezorgd dat BarmHartBox uit een volwaardig team bestaat. Zonder de inzet van vrijwilligers is er geen BarmHartBox. Onze vrijwilligers zijn onze beste ambassadeurs richting onze doelgroep. Zij zijn betrokken en voelen zich mede-eigenaar van onze stichting. Dit maakt BarmHartBox toegankelijk en aantrekkelijk voor onze doelgroepen. We werken er samen hard voor. Voor 2014 zal het bestuur blijven inzetten op de continuïteit en duurzaamheid van de stichting. Er staan weer mooie projecten op de planning en ook in 2014 zal het benefietdiner plaatsvinden. BarmHartBox wil ook in 2014, een stuwende kracht zijn en een bijdrage leveren aan een menswaardig ontwikkeling van welvaart en welzijn van armen, wezen en vluchtelingen. 11