Studie over de Brief aan de Galaten. door Hein de Haan

Transcriptie

1 Studie over de Brief aan de Galaten door Hein de Haan 1

2 2

3 INHOUDSOPGAVE 1. Ga Laten Door Te Ont Moeten 2. Eigen Goed Gedrag Voor God tegenover Opstandingsleven! 3. Wij Zijn Concreet Mee Gekruisigd 4. Weten Jullie Het Echt Niet? 5. Voor de wet gestorven/de wet teniet gedaan 6. De Ware Echtgenoot Van De Vrouw 7. De Persoonlijke Toepassing 8. Genade! Gods Antwoord Op Vlees! 9. Vragen n.a.v. Christus, ons Leven 10. Als Ik In Het Vlees Leef 11. Wel 'LEVEN In Het Vlees. Niet 'ZIJN' In Het Vlees 12. We leven in het vlees, maar daarom hoeven we nog niet in het vlees te zijn. 13. De Genade Van God Ontkrachten 14. Geen Frustratie of Atheïsme 15. Geen dank, maar wel de genade- & vredewens 16. Genade, Jouw Plaats Van Rust 17. Totaal iets anders dan blij nieuws 18. Ons nuchter, geestelijk verstand 19. Ons oog op Christus of op onszelf gericht 20. Geest Of Vlees 21. God plaatste de wet naast de zonde, waardoor overtreding vrij spel kreeg. 22. De wet is voor Israël 23. Nu: Genade! Straks Dan?: Genade! 24. Heerlijke wandel in vrijheid 25. Wat Is Vrijheid? 26. Uitvalsbasis Voor Vleselijk Handelen 27. Paulus Sjort Je Heel Persoonlijk Wakker 28. Heb jij helemaal niks aan Christus? 29. Van Bovenaf Buiten Werking 30. Voor Allen Dezelfde Genade 31. Christus Geloof Dwars Door Zijn Onvoorwaardelijke Liefde 32. Vlees/Lichaam & Geest Tegenover Elkaar 33. Wandel Door De Geest 34. Wandelen volgens de beginselen van de Geest 35. Het Vlees Met Zijn Begeerten Is Gekruisigd 36. Jouw Wil Stelt Niks Voor 37. Door Gods Geest laten leiden en dus niet wettisch zijn 38. Het gekruisigde vlees, Gods antwoord op sensueel en christelijk vlees 39. Probleem Van De Sensuele Driften & Excessen 40. Voorbestemde Erfenis 41. Vrucht Van De Geest: Liefde 42. De Vrucht Liefde Als Mandarijn. Als Ui? Nee, Echt Niet! 43. Vrucht van de boom van het Leven of van de boom van de kennis van goed en kwaad 44. Gods Geest, De Bron Van De Vrucht 45. Liefde Is De Vrucht 46. Blijdschap, het eerste kenmerk van het wezen van de vrucht Liefde 47. De algemene boodschap van het tweede partje: Vrede. 48. Vrede tijdens het Nieuwe Verbond binnen de Galatenbrief 49. Christus, Onze Vrede 50. Is Er Nog Een Praktische Kant Aan Deze Vrede? 51. Lankmoedigheid, Gods Weg Met Zijn Volk Israël 52. Gods Goedertierenheid & Goedheid 3

4 53. Gods trouw/geloof werkt 54. Zachtmoedigheid & Zelfbeheersing 4

5 5

6 Brief aan de Galaten 1 Ga Laten Door Te Ont Moeten God werkt het Leven van Zijn Zoon in jou en mij. Geniet je er al van of ben je nog zelf in dat hevig gevecht verwikkeld met de zonde? Ga laten door te ont moeten! Stoppen met al dat moeten en niet mogen, dat is de weg van Gods vrijheid. Op die manier ga je het laten. Enig idee of dat ergens in de Schrift terug te vinden is? Ja precies, overal! Maar de brief aan Galaten is specifiek op dit onderwerp gericht. Hartelijk welkom bij deze nieuwe studie over de brief aan de Galaten. Deze studie loopt niet zo netjes volgens gebaande paden als gebruikelijke studies. Ik zal eerst weergeven waar we deze brief plaatsen moeten om daarna met een knaller van een start te beginnen. De vliegende start komt van Galaten 2: Galaten 2: Ik ben door de wet voor de wet gestorven om voor God te leven. Met Christus ben ik gekruisigd, en toch leef ik, dat is, niet meer mijn ik, maar Christus leeft in mij. En voor zover ik nu nog in het vlees leef, leef ik in het geloof van de Zoon van God, die mij heeft liefgehad en Zich voor mij heeft overgegeven. Ik ontneem aan de genade van God haar kracht niet; want indien er gerechtigheid door de wet is, dan is Christus tevergeefs gestorven. Een revolutionair nieuw begin in Christus, waarbij we gelijk ook aangeven waarom er zo n revolutionaire start nodig is. Als we dit eenmaal op een rijtje hebben kunnen we in een aantal kenmerkende uitspraken van deze brief duiken. Pas als de revolutionaire start en de kenmerkende eigenschappen van de brief op tafel liggen kunnen we wat rustiger en dieper ingaan op de brief zelf. Daar zijn we dus voorlopig nog eventjes niet aan toe. Voordat ik aan de vliegende start begin, teken ik dus eerst wat algemene lijnen om te weten waar deze brief staat en welk doel deze brief heeft. Deze brief is een vroege brief van Paulus. Dat betekent dat hier nog in het geheel geen sprake is van het geheim zoals hij die aan het eind van Handelingen in de gevangenis van Rome van God ontvangen heeft. De Gemeente als het Lichaam van Christus, waarvan Christus zelf het Hoofd is, speelt hier dus nog totaal geen enkele rol. Daar waar Paulus over de gemeenten van Galatië spreekt, betreft dat de diverse plaatselijke Messiaanse synagogen, zoals die in die streek voorkwamen. Het waren gelijksoortige synagogen als die in Judea waren. Dit soort Messiaanse synagogen had Paulus voor zijn bekering, als Saulus, vervolgt. Galaten 1:2 Aan de gemeenten van Galatië: Galaten 1:13 Ik heb de gemeente van God bovenmate vervolgd en getracht haar uit te roeien, Galaten 1:22 Ik was aan de gemeenten van Christus in Judea van aanzien onbekend. In deze plaatselijke synagogen golden niet de beginselen van de nieuwe mens, die pas in Efeze 2 bekend zijn gemaakt. Die nieuwe mens is dat lichaam van Christus waar wij nu deel van uitmaken. In deze plaatselijke synagogen golden de beginselen van het Nieuwe Verbond dat met Israël gesloten wordt, zoals dat ook het geval was in Rome en Corinthe. Romeinen 11:27 Dit is Mijn verbond met hen, wanneer Ik hun zonden wegneem. 6

7 2 Corinthe 3:6 God heeft ons ook bekwaam gemaakt heeft om dienaren te zijn van een nieuw verbond. Paulus was in deze tijd van de brief aan Galaten dus nog altijd een dienaar van dat nieuwe verbond. Als gevolg van de werking van Gods Geest onder het Nieuwe Verbond kwamen ook in de synagogen van Galatië gaven als krachten, wonderen en tekenen voor. Hebreeën 2:4 terwijl ook God getuigenis daaraan geeft door tekenen en wonderen en velerlei krachten. 2 Corinthe 12:12 De tekenen van een apostel zijn bij jullie verricht met alle volharding, door tekenen, wonderen en krachten. Galaten 3:5 Die jullie de Geest schenkt en krachten onder jullie werkt, doet Hij dit ten gevolge van werken der wet, of van de prediking van het geloof? Behalve het feit dat Israël onder het Nieuwe Verbond een voorrangspositie innam, die binnen het Lichaam van Christus niet bestaat, is ook de plaats van de wet totaal verschillend. Onder het Nieuwe Verbond werkt de genade uit dat Gods Geest de eis van de wet in de gelovige vervult. (De vertalingen spreken hier van een eis. Letterlijk staat er de gerechtigheid van de wet.) Romeinen 8: 4 De gerechtigheid van de wet wordt vervuld in ons, die naar de Geest wandelen. Binnen het Lichaam van Christus is die wet volledig buiten werking gesteld. Efeze 2:15 Hij heeft in Zijn vlees de wet van de geboden, in inzettingen bestaande, buiten werking gesteld, Dat is een behoorlijk radicaal verschil. Dit verschil moeten we voortdurend in ons achterhoofd hebben bij het lezen van deze brief. Waarom is het voorgaande zo belangrijk? De wet vormt namelijk het centrale onderwerp van deze brief. Omdat Israël in deze brief de vooraanstaande plaats inneemt wordt de historische lijn getekend, waarin de waardevolle betekenis van de wet voor Israël getekend wordt. Het was Israël dat aan de hand van de wet geleid werd naar Christus toe. De wet voedde hen op naar Christus toe. Galaten 3:23-24 Doch voordat dit geloof kwam, werden wij [de Joden] onder de wet in verzekerde bewaring gehouden met het oog op het geloof, dat geopenbaard zou worden. De wet is dus een tuchtmeester voor ons [de Joden] geweest tot op Christus, Over ons, heidenen, wordt nooit iets dergelijks over de wet gezegd. Ook de heidenen die zich onder het Nieuwe Verbond bij de gelovigen voegden hebben nooit de wet als opvoeder naar Christus toe gekend. De wet als opvoeder was voor het volk Israël en gold binnen het tijdvak tot op Christus. Het is dus onterecht om deze functie van de wet in deze tijd zo te verwachten. Ook bij de Galaten gold dat als ze uit genade leefden ze door Gods Geest de eis van de wet vervulden. Galaten 6:2 Verdraagt elkanders moeilijkheden; zo zullen jullie de wet van Christus vervullen. De wet was onder het Nieuwe Verbond dus niet aan de kant gezet! Wat echter wel door Paulus in deze brief aangepakt wordt is de wettische gezindheid die openbaar kwam doordat men na de bekering zelf aan het werk ging om iets voor God te betekenen. Onder het Nieuwe Verbond werkte genade dus evenals nu bij ons. Genade werkte voor de redding. Maar dat was de kwestie niet waarom deze brief geschreven is. Genade werkte ook 7

8 na de redding het leven uit God. Men probeerde in Galaten echter zelf goed voor God te leven. Zo n poging is momenteel onder ons als leden van het lichaam van Christus tot mislukken gedoemd, maar dat was onder het Nieuwe Verbond niet anders. Vandaar ook dat deze brief ook voor ons zo leerzaam is. 8

9 Brief aan de Galaten 2 Eigen Goed Gedrag Voor God tegenover Opstandingsleven! Okay, deze gelovigen in Galatië waren dus onder het Nieuwe Verbond terecht gekomen. Ze kwamen samen in hun Messiaanse synagogen om de Heer te dienen. Het Joodse volk nam onder dit Nieuwe Verbond de eerste plaats in. Onder het Nieuwe Verbond werkte genade uit dat men zich aan dit duidelijke onderscheid onderwierp. Genade werkte allerlei machtige tekenen, wonderen en krachten van het Koninkrijk uit. Genade werkte ook uit dat de eis van de wet ten volle volbracht werd in de gelovige. Wat was destijds dan het probleem van de wet in de brief aan de Galaten? Men zag de wet niet als de belofte die naar Christus verwees. Men zag de wet als een stelsel van regels en eisen om rechtvaardig voor God te kunnen bestaan. Voordat we nou gelijk beginnen met ons oordelen, kijk eens hoe wij dat wat Paulus tekent als het resultaat van Gods overvloeiende rijkdommen van genade heel vaak lezen als opdrachten, waar wij nu dan aan moeten voldoen. Dat brengt deze brief nou juist ook zo dicht op onze huid. Jesaja had al geprofeteerd over het volk Israël dat het zo met de wet zou omspringen en dat ze de rust en de verademing die God hen aanbood afwezen. Wat er op de Pinksterdag gebeurde was voor dit volk een uitgesproken teken van God. Jesaja 28: Het is wet op wet, wet op wet, eis op eis, eis op eis, hier wat, daar wat. Voorwaar, door mensen die een onverstaanbare taal spreken, en in een vreemde tongval zal tot dit volk [Israël] spreken Hij, die tot hen gezegd heeft: Dit is de rust, geeft de vermoeide rust, en dit is de verademing. Maar zij wilden niet horen. Zo zal voor hen het woord van Yahweh zijn: wet op wet, wet op wet, eis op eis, eis op eis, hier wat, daar wat, opdat zij bij hun gaan achterwaarts struikelen en te pletter vallen, verstrikt en gevangen worden. Op de Pinksterdag kwam God zelf met een radicaal antwoord op dit volkomen misverstaan van de wet Gods. God kwam met Zijn genade. God kwam met rust. God kwam met verademing. De uitstorting van de Heilige Geest was Gods antwoord aan dit volk dat eis op eis stelde, dat wet op wet stapelde. Het volk had zelf het woord van Yahweh ongebogen naar eis en wet. Gods antwoord is: Ga dat laten! Ont-moet! Die echt foute instelling van het volk Israël had ook deze Galaten bereikt. De gelovigen die in eerste instantie simpel vertrouwd hadden op het werk van Christus begonnen weer te leven volgens wettische regels om zelf voor God te leven. Rechtvaardigheid is wat God in Christus puur vanuit genade in jou en mij uitwerkt. Dat is nou Zijn opstandingsleven in jou en mij. Dat geldt tegenwoordig in ons leven als gelovigen binnen het Lichaam van Christus. Dat gold echter ook voor Jood en heiden onder het Nieuwe Verbond. Rechtvaardig leven is wat genade werkt! Kijk, daar lag het probleem! Galaten 2:21 Indien er gerechtigheid door de wet is, dan is Christus tevergeefs gestorven. Galaten 3:11 Door de wet wordt niemand gerechtvaardigd voor God, Galaten 3:21 Indien er een wet gegeven was, die levend kon maken, dan zou inderdaad uit een wet de gerechtigheid voortgekomen zijn. Galaten 5:4 Je bent los van Christus, als je door de wet gerechtigheid verwacht; buiten de genade sta je dan. Het probleem bij hen was de besnijdenis, die nu opeens daar die Messiaanse synagogen binnengekomen was. 9

10 Galaten 6:12 Allen, die zich uiterlijk goed willen voordoen, trachten jullie te dwingen tot de besnijdenis, Dit geeft op zich aan dat dit zelfs onder de Nieuwe Verbondsbrieven een zeer vroege brief moet zijn. In de vergadering van Handelingen 15 is dit probleem namelijk helemaal uit onderhandeld en daar is een duidelijk antwoord van God op gekomen. Die besnijdenis had dus alles te maken met je uiterlijk goed willen voordoen nadat je tot geloof bent gekomen. Dat werd daarmee dan ook de start van al het goede gedrag voor God zoals die gepropageerd werd bij gelovigen. Dat goede gedrag was nou juist die gerechtigheid die in eigen kracht nagejaagd werd. Dat maakt deze brief nou ook zo eindeloos praktisch! Nog altijd wordt goed gedrag namelijk als de belangrijkste opdracht voor gelovigen gepredikt. Laten we nu eventjes wel zijn: In principe staan we voor genade, maar wij vinden het ook niks als dat gepaard gaat met naar ons oordeel slecht gedrag. Dan komen ook wij vaak met een gelijk soort rectificatie op genade alleen. Ja, okay, wij slaan tegenwoordig dan natuurlijk wel die start, de besnijdenis, over. Maar toch, tja.. Goed gedrag! Goed gedrag voor God!! Eigen goed gedrag voor God!!! Welk revolutionair antimiddel bestaat daartegen? Genade en genade alleen! Er moet een radicaal eind gemaakt worden aan al dat goede gedrag! Oei, wat zeg ik nou weer? Ja, het is prettig als mensen keurig netjes zijn en zich goed gedragen, maar in onze relatie met God vormt het totaal geen enkele pré! Het is genade of werken. Niet een soort samenwerking van die twee. Genade betekent het radicale eind van al ons werk. Alles is nieuw geworden! Om daar kijk op te krijgen beginnen we nu aan onze vliegende start van Galaten 2: Galaten 2: Ik ben door de wet voor de wet gestorven, opdat ik vanuit God zou leven. Met Christus ben ik gekruisigd, en toch leef ik, dat is, niet meer mijn ik, maar Christus leeft in mij. En voor zover ik nu nog in het vlees leef, leef ik in het geloof van de Zoon van God, die mij heeft liefgehad en Zich voor mij heeft overgegeven. Ik ontneem aan de genade van God haar kracht niet; want indien er gerechtigheid door de wet is, dan is Christus tevergeefs gestorven. Alles is nieuw geworden! Waar, hoe en wanneer is alles nieuw geworden? 1. Onze identificatie met Christus in Galaten 2: 20a parallel aan Romeinen 6 2. Ons aan de wet, voor de wet gestorven zijn in Galaten 2: 19 parallel aan Romeinen 7 3. Onze rust in het geloof van Christus Jezus in Galaten 2: 20b 4. De consequentie: Genade van God niet ontkrachten in Galaten 2: 21 Alles is nieuw geworden! We leven nu uit opstandingsleven! Identificatie met Christus Paulus zegt in Galaten 2:20 iets wat bij de meeste mensen idioot overkomt: Met Christus ben ik gekruisigd, en toch leef ik, (dat is) niet meer mijn ik, maar Christus leeft in mij. Bedoelt Paulus nu dat hij lichamelijk bij Christus erbij was toen Hij stierf? Wij weten dat Jezus tussen twee dieven gekruisigd is en dat Paulus er historisch gezien waarschijnlijk zelf niet bij was tijdens de eigenlijke kruisiging van Christus. En dan verder zegt hij ook nog dat hij, ook al werd hij gekruisigd, toch leeft. Wil Paulus nu beweren dat hij ook met Jezus lichamelijk uit de doden is opgewekt? Als dat zo is, waarom hebben wij daar dan niet eerder iets over gehoord? 10

11 Tenslotte zegt hij dat hij zelf niet echt leeft, maar dat Christus in hem leeft. Als we nu nog steeds alleen maar lichamelijk blijven doordenken, dan gaat het nu wel echt voor ons tollen. Daarom is het ook belachelijk om zo over deze geestelijke dingen na te denken. Paulus dacht helemaal niet zo. 2 Corinthe 5:16 Zo kennen wij dan van nu aan niemand naar het vlees. Indien wij al Christus naar het vlees gekend hebben, thans niet meer. Laten we maar eerlijk zeggen dat het feit dat we tegenwoordig Christus niet meer kennen naar het vlees, zoals Paulus dat hier toch heel helder zegt, ons echt helemaal niet zo makkelijk ligt. Bijvoorbeeld: Aan Christus denken als klein baby tje? Elke kerst gebeurt dat, hè? We kennen Hem niet meer naar het vlees! Bijvoorbeeld: Aan Christus denken in Zijn rondwandeling op aarde? Telkens als er over discipelschap wordt nagedacht gebeurt dat, hè? We kennen Hem niet meer naar het vlees! Bijvoorbeeld: Zelfs aan Christus denken in Zijn gruwelijke pijnen aan het kruis? Telkens met Goede Vrijdag gebeurt dat, hè? We kennen Hem niet meer naar het vlees. Voor ons is Christus de opgestane en verheerlijkte Heer in de hemel! Hij is de overwinnaar over dood en graf! Hij is ons leven! En wij? Hoe zit het dan met ons onderling? Wij kennen elkaar niet meer naar het vlees. Het belachelijke van Galaten 2: 20 is uitsluitend belachelijk als we naar het vlees denken! Dat is ons onveranderde denken. Dat is denken volgens de lijnen van wat we lichamelijk kunnen waarnemen. Maar zo is ons nieuwe denken helemaal niet ingesteld. Alles is nu nieuw geworden. Zeker ons denken is nieuw geworden! Daarom kennen we elkaar ook niet meer naar het vlees en kennen we Christus ook niet meer naar het vlees. Wat is er met de mensheid gebeurd toen Christus stierf? Hier komt een uitspraak, gelijk met het bijpassend Bijbelgedeelte erbij gevoegd, dat voor veel gelovigen hard te verwerken zal zijn, maar niettemin volkomen waar is. De hele mensheid is gestorven! 2 Corinthe 5:15 Wij zijn tot het inzicht gekomen zijn, dat Eén voor allen gestorven is. Dus zijn zij allen gestorven. En voor allen is Hij gestorven, opdat zij, die leven, niet meer voor zichzelf zouden leven, maar voor Hem, die voor hen gestorven is en opgewekt. Als we nu zeggen dat wij nu leven dankzij Christus, dan is dat niet zozeer ons bestaan op deze aarde. Dat kennen ongelovigen ook. Van hen staat precies eender als van ons dat zij met Christus gestorven zijn. Ze zijn dood! Daar is nog steeds geen leven in hen, ook al bestaan ze wel op deze aarde. Even tussen haakjes (Dit betekent niet dat het voor deze wandelende doden een uitzichtloze situatie is. Heel nadrukkelijk staat er achter dat Christus voor allen gestorven is. Ook wordt met dat woordje opdat aangegeven dat Zijn sterven voor allen een doel heeft dat in leven uitkomt. Zover is het echter nog niet met allen. We kunnen dat echter wel met een gerust hart aan Gods genade overlaten) Over ons zegt Paulus er echter achteraan: opdat zij, die leven, niet meer voor zichzelf zouden leven, maar voor Hem, die voor hen gestorven is en opgewekt. Ons leven is nu het opstandingsleven van Christus. 11

12 Brief aan de Galaten 3 Wij Zijn Concreet Mee Gekruisigd Galaten 2: 20 Met Christus ben ik gekruisigd, en toch leef ik, dat is, niet meer mijn ik, maar Christus leeft in mij. In onze vorige studie over de brief aan de Galaten vonden we in deze tekst vier onderdelen van de vliegende start. We zijn inmiddels aan het eerste punt van onze vliegende start begonnen: 1. Onze identificatie met Christus in Galaten 2: 20a parallel aan Romeinen 6 Wie volgens de lijnen van het vlees denkt begrijpt hier totaal niks van, maar wij hebben gezien dat ons denken ver over het kruis en over het graf heen gaat. Ons nieuwe denken ziet ons samen met Christus delen in de opstanding. 2 Corinthe 5:15 Voor allen is Hij gestorven, opdat zij, die leven, niet meer voor zichzelf zouden leven, maar voor Hem, die voor hen gestorven is en opgewekt. Ons leven is nu het opstandingsleven van Christus. Christus is nu ons leven. Wat betekent dat praktisch? 1 Corinthe 1: 30 Uit Hem ben jij in Christus Jezus, die ons van God is geworden: wijsheid, rechtvaardigheid, heiliging en verlossing, Hier heb je al die dingen waarvan deze Galaten dachten dat ze dat nu waar moesten maken omdat ze nu gelovigen geworden waren. Niets hoef je daarvan waar te maken. Christus is jouw leven dankzij deze revolutie, deze totale vernieuwing. Hij werkt Zijn wijsheid in jou uit. Hij werkt Zijn gerechtigheid in jou uit. Hij werkt Zijn heiligheid in jou uit. Zijn verlossing is jouw deel. Galaten 2: 20 Met Christus ben jij gekruisigd, en toch leef je, dat ben jij niet meer, maar Christus leeft in jou. In deze tekst staat trouwens nog iets aparts, dat niet in de vertaling is verwerkt. Er staat letterlijk dat we tezamen met gekruisigd zijn. Dit wijst op die geweldige verbondenheid die we als gelovigen specifiek hebben met Christus. We zijn tezamen met Hem gestorven. We zijn tezamen met Hem begraven. We zijn tezamen met Hem opgewekt. We zijn tezamen met Hem levend gemaakt. We zijn tezamen met Hem gezet in de hemelse. We zijn tezamen met Hem verheerlijkt. Alles drukt onze eenheid met Christus uit. Het werkwoord sustauroo, dat hier gebruikt wordt voor mee gekruisigd hanteert Paulus zelf nog één andere keer op precies dezelfde manier: Romeinen 6:6 dit weten wij immers, dat onze oude mens mee gekruisigd is, Het weten, waar Paulus hier over schrijft, is vanzelfsprekend weer dat nieuwe denken dat we ontvangen hebben. Als we volgens het vlees denken, oftewel onveranderd, dan beweren we zelfs helemaal tegen de Schrift in dat we hier helemaal niks van afweten. Aan den lijve weten we er namelijk helemaal niks van. Dit is de belangrijkste reden dat een heel groot deel van de gelovigen, en zelfs van de Bijbelleraren, dit uitsluitend (natuurlijk volkomen tegen de Schrift in) als beeldspraak ziet die ons wat wil leren. De redenatie is dan (ten onrechte) dat het natuurlijk niet echt gebeurd is, maar we gaan nu wel ons inspannen om te doen alsof dit zo is. Dit plaatje zou dan dienen om 12

13 ons aan te moedigen niet meer zoveel aandacht te schenken aan die oude mens met zijn verleidingen. Zie je wat hier gebeurt? Het gros van de zogenaamde gelovigen handelt als ongelovige. Het gevolg van het naar het vlees denken. Vandaar ook dat er zoveel prediking is waarin we gewaarschuwd worden niet naar de oude mens te luisteren, niet te leven naar de beginselen van de oude mens. Het is toch overduidelijk dat zo n waarschuwing alleen rechtsgeldig kan zijn als we er helemaal tegen het getuigenis van de Schrift in vanuit gaan dat onze oude mens helemaal niet met Christus gekruisigd is? Wat we met onze zintuigen waarnemen wordt dan als enige werkelijkheid geaccepteerd. Daarom moeten we (binnen zo n godsdienst) God in de huidige tijd ook voelen. Voelen we niks, dan is het voor de hedendaagse gelovige maar de vraag of God werkt. Dit is allemaal het gevolg van het naar het vlees denken. Galaten 2: 20 Met Christus ben ik mee gekruisigd, Romeinen 6:6 dit weten wij immers, dat onze oude mens mee gekruisigd is, Verder wordt dit Griekse werkwoord alleen nog voor de misdadigers gebruikt die samen met Christus heel lichamelijk mee gekruisigd waren. Mattheus 27:44 De rovers, die met Hem gekruisigd waren. Markus 15:32 Ook die met Hem gekruisigd waren beschimpten Hem. Johannes 19:32 De soldaten dan kwamen en braken de benen van de eerste en van de andere, die met Hem gekruisigd waren; Hier zien we dus heel concreet dat wat lichamelijk met deze misdadigers heeft plaats gevonden, destijds ook even concreet maar geestelijk met ons is gebeurd. Ik persoonlijk hing daar dus op het kruis. Ik persoonlijk ben dus daar in het graf gelegd. Ik persoonlijk ben dus uit het graf opgewekt. Ik persoonlijk ben dus in de hemelse geplaatst. Zo concreet is dit dus. Ook voor jou! Evenals de rovers destijds concreet lichamelijk met Christus mee gekruisigd zijn, zo ben jij en ben ik even concreet, maar dan geestelijk, met Christus mee gekruisigd! Doordat wij nu niet meer naar het vlees denken, maar vanuit het nieuwe denken dat ons geschonken is, daardoor weten we nu dat dit een absoluut feit is! Er is nog iets in dit werkwoord sustauroo wat van essentieel belang is. Dat is de tijdsvorm. Het staat in beide gevallen in de voltooide tijd. De kruisiging heeft reeds plaats gehad. Het heeft in het verleden plaats gevonden. Het spreekt dus van een volbracht feit! Iets wat deze uitdrukking ook absoluut naar voren brengt is dat God niemand opknapt. Er heeft op het kruis geen oplapwerk van de mensheid plaatsgevonden. God keek niet wat er nog bruikbaar was en wat er echt tussenuit moest. Nee, de hele mens is mee gekruisigd. Er kwam een eind aan de oude mens en daar kwam iets radicaal nieuws voor in de plaats. Je hoort nogal eens de kreet: Ik wil zo graag een gekruisigd leven leiden! Het antwoord daarop is niet dat dit ook nog op de één of andere manier mogelijk zou zijn. Het antwoord is dat de persoon allang zo wie zo met Christus mee gekruisigd is. Hij hoeft dus helemaal nergens meer naar te hunkeren. De vraag is echter: Waar komt die hunkering vandaan? Is dat niet simpel de wettisch veroordelende houding van O, o, wat ben ik slecht! Ik moet nodig gekruisigd worden! Er is nu geen veroordeling meer, zegt Paulus in Romeinen 8. Dat komt juist doordat Christus nu ons leven is. Dat ziet God, en Hij ziet de werkelijkheid! Daar mogen wij ook op zien. Dat mag ook voor ons concrete realiteit zijn! De gedachte dat je jezelf zou moeten kruisigen is eigenlijk te gek voor woorden. Hoe wil je dat voor elkaar krijgen. Als je de ene hand hebt vast getimmerd, lukt het gelijk niet meer om 13

14 nou juist met die ene vast getimmerde hand ook die andere nog vast te timmeren. Bezopen gewoon! Hou nou maar voor waar wat Paulus schrijft. Dat is de werkelijkheid en echt een stuk simpeler. Je bent één geworden met Christus. Dat is wat er letterlijk aan jou gebeurd is. Nee, niet lichamelijk, maar daarom nog wel even letterlijk. Paulus leert dat wij in Christus geplaatst zijn, maar hij leert ook dat Christus in ons is. Voor veel Bijbelleraars is dit een argument om weer met hun plaatje aan te komen zetten. Ze kunnen zich onmogelijk voorstellen dat dit beide concreet is. Dus zien ze het als plaatje. Het gevolg is dat we bij zo n plaatje de fantasie de vrije loop kunnen laten. Ben ik in Christus, zoals dat ik in een vliegtuig of een auto kan zitten, dan kan ik er ook zo weer uitstappen. Dat geloven veel leraars ook, juist dankzij dit plaatje. Als Christus in jou woont (als puur alleen maar zo n soort plaatje) dan kan je hem alleen maar een achterafkamertje in het huis van je hart hebben gegeven. Dan kan het heel goed aan jouw inspannende toewijding liggen of Hij wat meer ruimte in je hart krijgt. Dit zijn allemaal fantasietjes die een concreet resultaat zijn van het ten onrechte de taal van de Bijbel als plaatjestaal te zien, oftewel de Bijbel simpelweg niet serieus te nemen. Wij zijn in Christus en Christus is in ons. Dat is één en hetzelfde heerlijke feit! Wij zijn dankzij het werk van de Heer volkomen versmolten met Christus. We zijn één gemaakt met Christus tot een volmaakte eenheid waarbij wij in Christus zijn en Christus in ons. Voor ons is dit volkomen logisch omdat we niet meer naar het vlees denken, maar naar de Geest. Wij kennen Christus niet meer naar het vlees. We hoeven dus ook niet moeilijk te doen over de vraag hoe zo n goddelijk mensenlichaam in ons kan komen en wij in Hem. Dat zou nou echt naar het vlees denken zijn. Dan is het ook logisch om bij de concrete waarheden van de Bijbel in plaatjes te gaan denken. In onze eenheid met Christus is het absoluut uitgesloten om het ene moment in Christus te zijn en het andere moment weer uit Hem te zijn. Binnen de eenheid met Christus is het uitgesloten dat Christus in mij is en dat Hij niet heel mijn wezen doortrekt. Ook als ik dat op bepaalde momenten niet kan geloven blijft het feit van onze eenheid pal overeind staan. Over zo n achterafkamertje nadenken is dus binnen genade (en ook binnen de Bijbelse lijnen) absoluut bezopen. Wat is het een heerlijke rust wanneer deze concrete waarheden van de Bijbel voor ons ook gaan leven. Ineens merken we dan dat we helemaal niks hoeven te doen om Gods goedkeuring voor ons gedrag te krijgen. God geniet van ons zoals we zijn. We zijn namelijk precies zoals Hij ons wil hebben in Christus. Wat een heerlijke rust om in die genade te wandelen! Christus heeft Zijn plaats ingenomen in de rechterzij van de majesteit. Hij neem Zijn positie van heerschappij over alle geestelijke machten in. En jij? Ja, precies! Jij zit in die rechterzij van God. Jij heerst over al die geestelijke machten. Jij bent met Christus opgewekt tot in dat nieuwe leven. Zo versmolten met Christus zijn we. Wat een rijkdom van genade! 14

15 Brief aan de Galaten 4 Weten Jullie Het Echt Niet? Geloven jullie er geen snars van? Houden jullie er helemaal geen rekening mee? Galaten 2: 20 Met Christus ben ik mee gekruisigd, In onze vorige studie ontdekten we dat deze Bijbeltekst parallel loopt met Romeinen 6. Uit dat hoofdstuk komt dan ook een krachtige vraag van de apostel Paulus aan het adres van hen die overal maar beeldspraak in zien en die denken dat we volgens die voorbeelden dan ook ergens toe worden opgeroepen. Hier komt Paulus vraag: Romeinen 6: 3 Weten jullie dan niet, dat wij allen, die in Christus Jezus gedoopt zijn, in zijn dood gedoopt zijn? Wij zijn dus met Hem begraven door de doop in de dood, opdat, gelijk Christus uit de doden opgewekt is door de majesteit des Vaders, zo ook wij in nieuwheid des levens zouden wandelen. Want aangezien wij samengegroeid zijn met hetgeen gelijk is aan zijn dood, zullen wij het ook zijn met hetgeen gelijk is aan zijn opstanding; Ik weet het, deze beeldspraaklezers zien in deze woorden een les die we moeten leren uit de waterdoop. Hoe kan je nog beter een Bijbelgedeelte ontkrachten? Kijk nou eens wat er letterlijk staat! Is In Christus Jezus gedoopt zijn dan echt precies hetzelfde als in water gedoopt zijn? Diezelfde vraag nog iets duidelijker gesteld: Is Christus Jezus gewoon maar een beetje water? Hoe krijg je het voor elkaar om daarna als resultaat daarvan vanuit die geweldige majesteit van de Vader te wandelen, als je alleen maar in water gedoopt bent? Hoe kan je zo wie zo door uit dat water op te komen in echte nieuwheid van leven wandelen? Wat voor magische krachten ken je dan dat simpele water toe? Is dat niet hoogst eigenaardig en eigenlijk een tikkeltje occult? Alle kracht is uit zo n gedeelte gehaald als we zelfs niet eens meer weten wat een doop tot in Christus nu werkelijk is. Laat ik eens stap voor stap aangeven wat Paulus hier in deze Bijbeltekst zegt: Ik sla de vraag even over. Dan zegt hij hier dat wij concreet samen met Christus in Christus dood terecht zijn gekomen. Dat is 1! Hij zegt hier ook dat wij concreet samen met Christus begraven zijn in Christus graf. Dat is 2! Ook zegt hij hier dat Christus concreet door de majesteit van Vader is opgewekt. Dat is 3! Als resultaat zegt hij hier dan dat ook wij concreet nu door diezelfde majesteit van Vader in nieuwheid van het leven wandelen. Dat is 4! Hierna balt Paulus al deze uitspraken samen in een grandioze uitspraak: Wij zijn concreet samengegroeid met Christus dood, of zoals de Staten Vertaling dit zo heel mooi zegt: Wij zijn concreet één plant met Christus geworden in Zijn dood. Wow! Wat een indrukwekkend resultaat! Dat is 5! Als eindconclusie stelt Paulus dan: Zo zijn we ook concreet samengegroeid in Zijn opstanding, of zoals de Staten Vertaling dat weergeeft: We zijn concreet één plant geworden aan Zijn opstanding. Dat is 6! Al die zaken stelt Paulus als concrete feiten! Nu hadden we de vraag nog overgeslagen. Die komt nu: Weten jullie al die dingen dan niet? Nee, al die Bijbelleraars (en dus ook al hun leerlingen) weten deze feiten niet! Ze blijven de gelovigen maar aanmoedigen om toch vooral tegen de zonde te strijden. Terwijl al die gelovigen gestorven zijn ten opzichte van die zonde. 15

16 Romeinen 6: 2 Volstrekt niet! Immers, hoe zullen wij, die der zonde gestorven zijn, daarin nog leven? Nee, al die Bijbelleraars weten deze feiten niet! Ze blijven gelovigen oproepen om Christus meer kamertjes van hun hart te geven. Laat Hem nou eens toe in je financiële zaken. Laat Hem nou eens toe in je keuzes hoe jij jouw avonden vult. Laat Hem hier toe, laat Hem daar toe. Dat terwijl Hij er allang is. Hij is namelijk jouw hele leven. Hij is dus ook deel in je keuzes. Laat je daar geen gewetensproblemen over aanpraten. Hij is er altijd! De gelovige die Christus niet meer naar het vlees kent, heeft een nieuwe kijk op de hele zaak gekregen. Voor die persoon betekent het werk van Christus concreet iets. Dat heeft grandioze praktische consequenties! We weten het! Kijk maar wat de Schrift zegt. We weten het echt! Romeinen 6: 6 dit weten wij immers, dat onze oude mens mee gekruisigd is, opdat aan het lichaam van de zonde zijn kracht zou ontnomen worden en wij niet langer slaven van de zonde zouden zijn; want wie gestorven is, is vrij van de zonde. Echt vrij van zonde omdat onze eenheid met Christus concreet is. Die macht van zonde kan niet heersen over een lijk omdat een lijk nou eenmaal per definitie nooit reageert. Nou, wij zijn dat lijk voor alle verleidingen van de zonde. Onze oude mens is namelijk mee gekruisigd! Dat slavenjuk is gebroken op het kruis. Zonde heeft nul komma nul macht over de gelovige! Ik kan me voorstellen dat mensen hier toch echt moeite mee hebben. Dat ligt niet aan wat Paulus hier leert. Dat ligt aan het feit dat dit soort uitspraken in de Bijbel nooit zo letterlijk opgepikt worden als dat het er staat. Hoe vaak horen we niet dat we ons dood moeten houden voor de zonde? Hoe je het ook went of keert, dat betekent toch dat wij ons weer moeten inspannen om niet op de zonde te reageren, door te doen alsof we dood zijn? Zie je de angel in deze stelling? ALSOF! Die heftige inspanning van een toneelspel ALSOF we dood zijn is onbegonnen werk. Dit wordt als een zogenaamde blijde boodschap gebracht, maar het is een boodschap naar het vlees. Ons vlees wordt aangemoedigd iets voor God te laten of te doen. We moeten volgens die gedachte ons voor dood houden. Dat betekent heel letterlijk dat we gewoon verklaren dat de Bijbel dan wel kan zeggen dat we dood zijn, maar in werkelijkheid zijn we, volgens ons inzicht, nog springlevend. Daarom gaan we nu ook proberen ons voor de zonde dood te houden. Zo n boodschap heeft dus zonder uitzondering slavernij aan de zonde tot gevolg. Bovendien noemt die leer de Bijbel, zij het op vrome manier, een leugenboek. Men noemt een dergelijk gedrag dan wel geloofsleven, maar dat heeft er Bijbels gezien echt helemaal niks mee te maken. Romeinen 6: 8 Aangezien wij dan met Christus gestorven zijn, geloven wij, dat wij ook met Hem zullen leven, Toch pik ik nog eventjes opnieuw dat ongegronde argument op dat we ons dood moeten houden voor de zonde. Romeinen 6: 11 Alzo ook gijlieden, houdt het daarvoor dat gij wel der zonde dood zijt, maar Gode levende zijt in Christus Jezus, onzen Heere. Ook al citeer ik vaak de Bijbel, toch ben je niet zulk antiek taalgebruik van mij gewend. Dat komt omdat ik nu expres de Staten Vertaling gebruik om die uitdrukking naar voren te krijgen. Houdt het daarvoor dat gij wel der zonde dood zijt. 16

17 Wow! Nu lijken die Bijbelleraars toch nog gelijk te krijgen dat we onszelf toch maar voor dood moeten houden. Dan zijn we blijkbaar toch nog niet echt dood? We moeten het ons dus maar gewoon inbeelden om toch nog enigszins bestand te zijn tegen de zonde? Maak dat de kat wijs! De NBG heeft dit weergegeven met: Romeinen 6: 11 Zo moet het ook voor jou vaststaan, dat je wel dood bent voor de zonde, maar levend voor God in Christus Jezus. Daar kom je ook niet veel verder mee. Nog steeds kan je argumenteren dat het in het echte leven wel niet zo is, maar voor jou moet het zo vaststaan. Het zou dus weer een soort van voorspiegelen van een sprookje zijn. Die vertalers hebben blijkbaar zelf al bij voorbaat weinig vertrouwen in de werkelijke essentie van de boodschap die ze vertalen. De boekhoudkundige term ermee rekening houden wordt hier door Paulus gebruikt. Normaliter zijn het puur feiten waar dan mee gerekend wordt. Een boekhouder gaat echt niet van fictieve cijfertjes uit. Vanuit een reële basis vertrek je met je calculatie. Ik ben zelf een tijdje boekhouder geweest. Ik denk toch echt niet dat mijn baas erg blij zou zijn geweest als ik hem grandioze resultaten op grond van fictie had voorgesteld. De cijfers moesten kloppen! De werkelijke grondslag is dat jij dood bent voor de zonde en leeft voor God in Christus Jezus. Dat is de realiteit. Daar ga jij nou ook in je praktische leven mee rekenen. Je neemt die werkelijkheid als de basis voor jouw leven. Dat is wel even wat anders dan zeggen dat ik me maar dood houdt voor die zonde. Dat zijn vertalingen en Bijbeluitleggingen van ongeloof. Nu nog even ter afsluiting van deze studie een opsomming van de reeks die Paulus in dit hoofdstuk hanteert: 1. Weten Romeinen 6: 6 Dit weten wij immers, dat onze oude mens mee gekruisigd is, 2. Geloven Romeinen 6: 8 Aangezien we met Christus gestorven zijn, geloven wij, dat wij ook met Hem zullen leven, 3. Ermee rekenen Romeinen 6: 11 Reken ermee, dat je wel dood bent voor de zonde, maar levend voor God in Christus Jezus. 17

18 Brief aan de Galaten 5 Voor de wet gestorven/de wet teniet gedaan We hebben ons eerste punt van de vliegende start bekeken: 1. Onze identificatie met Christus in Galaten 2: 20a parallel aan Romeinen 6 Nu komt het tweede punt aan bod. 2. Ons aan de wet, voor de wet gestorven zijn in Galaten 2: 19 parallel aan Romeinen 7 Galaten 2: 19 Ik ben door de wet voor de wet gestorven om voor God te leven.. In één uitermate korte uitspraak wordt tweemaal achter elkaar de uitdrukking de wet, of zoals het in de Griekse grondtekst staat nomos gehanteerd. Ondanks dat weten de meeste uitleggers dit punt glad over te slaan. Voor hen is dit niet bepalend. Voor Paulus echter wel degelijk. Hij is namelijk een Jood, die stevig bekend is met die wet. Daarom begint hij het parallel lopend gedeelte in Romeinen ook met een overduidelijke adressering. Romeinen 7: 1 Ik spreek immers tot wie de wet kennen. De personen die in Galaten 2: 19 en in Romeinen 7 in eerste instantie onderwijs ontvingen over de wet waren dus de Joden. Er is iets in de Romeinenbrief, waar de meeste hedendaagse gelovigen moeite mee hebben. Romeinen 9 t/m 11 wordt nogal eens ervaren als een heel abrupte onderbreking in de brief aan de Romeinen, omdat die hoofdstukken zo nadrukkelijk puur alleen maar aan het Joodse volk geadresseerd zijn en ook over hen gaan. De reden waarom men dit als zo abrupt ervaart is omdat men niet door heeft dat de twee voorgaande hoofdstukken ook al in eerste instantie aan dat Joodse volk gericht zijn. Laat dat hoofdstuk 7 nou juist de parallel zijn van Galaten 2: 19! In Galaten 2: 19 en in Romeinen 7 wordt dus puur het volk Israël aangesproken. Zij zijn het namelijk die steunen op de wet. Zij zijn namelijk degenen die onderricht genoten in de wet. Geen enkel ander volk op aarde had of heeft (Bijbels gezien) deze relatie, uitgedrukt in een wet, tot God. Deuteronomium 4:8 Welk groot volk is er, dat inzettingen en verordeningen heeft zo rechtvaardig, als heel deze wet, die ik jullie heden voorleg? Deuteronomium 4:44 Dit nu is de wet, die Mozes de Israëlieten voorlegde. Deuteronomium 10:12-13 Nu dan, Israël, wat vraagt Yahweh, jullie God, van jullie dan Yahweh, jullie God, te vrezen door in al Zijn wegen te wandelen; Hem lief te hebben; Yahweh, jullie God, te dienen met je hele hart en met je hele ziel; de geboden en de inzettingen van Yahweh, die ik jullie nu opleg, te onderhouden, opdat het jullie goed mag gaan. Psalm 147:19-20 Hij heeft Jakob Zijn woorden bekendgemaakt, Israël Zijn inzettingen en Zijn verordeningen. Op die manier heeft Hij aan geen enkel volk gedaan, en Zijn verordeningen kennen zij niet. Geen enkel ander volk heeft ooit in enige relatie gestaan met God via de wet. Toch zijn er legio volkeren op te noemen die de tien geboden zelfs in hun grondwet hebben staan. Een land als Amerika staat zich er zelfs op voor daardoor een speciale band met God te hebben. Wij, hier in Nederland, hebben ook zo n soort traditie. Denk maar eens aan de leus God, Nederland en Oranje. Bijbels gezien is dat echter (sorry voor de vaderland-liefhebbers) de grootst mogelijke onzin. Zie nog maar eens Psalm 147. Galaten 2: 19 Ik ben door de wet voor de wet gestorven om voor God te leven.. 18

19 Israël is het volk dat in een relatie met God staat door de wet. Kunnen wij als leden van het lichaam van Christus dan dus niks leren van dit onderwijs van Paulus? Wel degelijk, maar blijf ook open staan voor een behoorlijk verschil. Efeziërs 2:15 Christus Jezus heeft in Zijn vlees de vijandschap, de wet van de geboden, die in inzettingen bestaat, te niet gedaan. De wet, die helemaal teniet gedaan is, dat is de realiteit voor elk lid van het lichaam van Christus vandaag de dag. Dat houdt in dat er voor ons totaal niet zoiets is als een wet. Die is namelijk letterlijk teniet gedaan! Je kan rustig zeggen dat die wet voor ons helemaal niet bestaat. Maar in Galaten 2: 19 is de wet niet teniet gedaan, maar is de gelovige door de wet voor de wet gestorven. Galaten 2: 19 Ik ben door de wet voor de wet gestorven om voor God te leven. Als het ware zegt Paulus hier. Die eis van de wet heeft me met al zijn ijver helemaal murw geslagen. De dwang is zolang doorgegaan tot ik dood neerlag. Nu hebben al die eisen aan mij geen enkele uitwerking meer. Ik ben daar nu dood voor. Ik leef nu vanuit een nieuw leven. Ik leef nu vanuit God omdat ik nu met Christus gekruisigd ben, maar toch leef. Dat is Christus die in mij leeft. Door de wet, aan de wet gestorven. Er is wel degelijk een verschil om in de gaten te blijven houden. Voor ons als leden van het lichaam van Christus, zoals Paulus dat tekent in de Efezeen de Colossebrief, is de wet teniet gedaan. Die wet, daar vind je binnen het lichaam van Christus niks van terug. Maar hier in Romeinen en Galaten is niet de wet teniet gedaan, maar juist de gelovige is door die wet aan die wet gestorven. De gelovige is als het ware teniet gedaan en dat is hier het antwoord op een wettisch leven. Dat is niet zomaar hetzelfde op een iets andere manier gezegd! Nee, Onze positie, waar de wet nergens te bekennen is, dat is die hoge rijke positie in de ophemelse, waar wij geplaatst zijn. In Romeinen en Galaten zitten we echter in de gewone aardse positie met allerlei godsdienst om ons heen, waar de wet nog al zijn kracht laat voelen. Daar is de gelovige nou juist gestorven en dus dood voor die wet. Door de wet, aan de wet gestorven. Okay, we weten inmiddels dat dit specifiek aan de Joodse gelovigen heeft plaats gevonden. Wij, als heidenen, hebben zelfs nooit en te nimmer in enigerlei relatie met de wet gestaan. Maar dan nog, wat moet je je hierbij voorstellen? Een heel wat uitgebreidere presentatie van precies diezelfde gebeurtenis geeft Paulus in de eerste vier verzen van Romeinen 7. Romeinen 7: 1-4 Weten jullie niet, broeders, ik spreek immers tot wie de wet kennen, dat de wet heerschappij voert over de mens, zolang hij leeft? Want de gehuwde vrouw is door de wet aan haar man gebonden, zolang deze leeft; wanneer echter de man sterft, is zij ontslagen van de wet, die haar aan die man bond. Zo zal zij dan, indien zij bij het leven van haar man een ander tot man neemt, echtbreekster heten; wanneer echter de man sterft, is zij vrij van de wet, zodat zij geen echtbreekster is, indien zij zich aan een andere man geeft. Bijgevolg, mijn broeders, zijn jullie ook dood voor de wet door het lichaam van Christus om het eigendom te worden van een ander, van Hem, die uit de doden opgewekt is, opdat wij vanuit God vrucht zouden dragen. Hier komen we een vrouw tegen, die met de wet gehuwd is. (Even tussen haakjes: Dat is op zich al een belachelijke situatie, maar dat laat ik even voor de volgende studie). Ze is dus met de wet getrouwd. Haar echtgenoot, de wet, eist het volmaakte van zijn vrouw. Hij eist dat wel, maar de vrouw kan niet voldoen aan die hoge eisen. Ze heeft het gewoon niet in zich. Dan leert deze vrouw een nieuwe man kennen. Dat is Christus. Hij geeft de oplossing. Opnieuw is dit weer een belachelijk gegeven als je dit puur lichamelijk bekijkt. 19

20 Wat zouden wijzelf in zo n situatie als oplossing bedenken? Die vrouw wil een relatie met Christus, die nieuwe man. Ze zit vast aan die oude man, die haar knecht. Heel menselijk bedacht kom ik dan uit op het plan om die ouwe man, de wet, een koppie kleiner te maken. Dat zou dan wel crimineel zijn en behoorlijk tegen mijn eigen geweten ingaan, maar dat lijkt me redelijkerwijs een mogelijke oplossing. Een moord!!! O, wat slecht van mij!!! Je kan rustig zeggen dat Hein dat wel heel vleselijk bedacht heeft. Weet je wat dat is? Dat is nou een voorbeeld van met die wet getrouwd zijn. Die stelt eis op eis, gebod op gebod, verbod op verbod. Daar kan ik niet mee omgaan. Even die hele Romeinen 7 verder lezen en we zien inderdaad dat Hein wel het goede wenst, maar dat juist dan het kwade bij Hein aanwezig is. Ja, Hein maakt het met die eisende wet in zijn nek zelfs zo bont dat die gewoon dingen doet waar hij een afkeer van heeft. Die Hein gaat door die wet voor die wet er dan ook helemaal aan. Dat ellendige mens, die Hein, schreeuwt het uit. En het antwoord? Romeinen 7: 25 Genade van God door Jezus Christus, onze Heer! Nee, wij kennen niemand naar het vlees. Daarom kunnen we de volgende stap, die Paulus in Romeinen 7 tekent, ook meemaken: De oplossing voor deze vrouw is dat zijzelf sterft en in een nieuw leven opstaat samen met Christus. Die man, de wet met al zijn eisen, die blijft gewoon leven. Maar in deze situatie kan hij nog zoveel opdrachten schreeuwen. Zij is dood voor haar vroegere echtnoot en ze leeft nu verbonden aan Christus. Romeinen 7: 4 Jullie zijn dood voor de wet door het lichaam van Christus om het eigendom te worden van een ander, van Hem, die uit de doden opgewekt is, opdat wij vanuit God vrucht zouden dragen. Galaten 2: Ik ben door de wet aan de wet gestorven, opdat ik nu vanuit God zou leven. Met Christus ben ik gekruisigd, en toch leef ik, dat is, niet meer mijn ik, maar Christus leeft in mij. Christus heeft Zich helemaal één gemaakt met jou en met mij op het kruis. We zijn daardoor ook helemaal één geworden met Hem in Zijn opstanding. We zijn volkomen versmolten met Christus en nu is Zijn leven ons leven. Dit heeft in deze hele brief aan Galaten een revolutionaire uitwerking. Al die eisen, de hele Galatenbrief door, ze hebben geen enkele kracht of invloed meer omdat we met Christus daaraan gestorven zijn. Godsdienst, zoals we dat binnen de christenheid ook kennen, dreigt ons de hele wet en meer weer te willen opleggen. Maar de praktische consequentie van het onderwijs van Galaten 2: 19 is dat we dood zijn voor al die eisen. Ook hier is het van belang om goed te lezen wat er nou eigenlijk staat. Die man stelde al die eisen. Die man is echter niet gestorven. In alle eerste beginselen van de wereld zal dit wettische denken, thuishorend tot deze wereld, nog altijd blijven doorleven. Maar mensen, nog heerlijker vind ik het om te bedenken dat wij een ophemelse positie in Christus bezitten en dat daar de wet totaal teniet is gedaan. Wat een heerlijke rust voor ons. Wat een pracht van genot! Dat is onze plek in de opgestane en verheerlijkte Heer, Christus Jezus! Onze plaats als leden van het lichaam van Christus. Galaten tekent de gelovige echter hier op de aarde met behoorlijk wat godsdienst om zich heen, die met zijn eisen komt. En laten we eerlijk zijn, daar leven we ook. Die eisen kennen wij hier op aarde natuurlijk ook. Deze aarde met al zijn godsdienst is nog geen sikkepit veranderd, maar die vrouw is gestorven. En dan mogen wij heel praktisch zeggen: Ik ben gestorven! Jij bent gestorven! Die vrouw die gebonden was aan die man omdat ze nu eenmaal voor hem leefde, die is nu dood voor hem. Pas toen zij gestorven was, toen was ze 20

21 vrij. Ook bij ons is het juist doordat we gestorven zijn met Christus, dat we echt vanuit God kunnen leven. Nu we versmolten zijn met Christus werkt genade in ons. 21

22 Brief aan de Galaten 6 De Ware Echtgenoot Van De Vrouw In deze studie gaan we de positie van de vrouw in Romeinen 7 eens nader bekijken. Een vrouw, die met de wet getrouwd is! Nou ja! In de vorige studie gaf ik al aan dat ik dat toch wel eigenlijk een ietwat absurde situatie vind. Daarom duiken we daar nu ook in. Romeinen 7: 1-4 Weten jullie niet, broeders, (ik spreek immers tot wie de wet kennen) dat de wet heerschappij voert over de mens, zolang hij leeft? Want de gehuwde vrouw is door de wet aan haar man gebonden, zolang deze leeft; wanneer echter de man sterft, is zij ontslagen van de wet, die haar aan die man bond. Zo zal zij dan, indien zij bij het leven van haar man een ander tot man neemt, echtbreekster heten; wanneer echter de man sterft, is zij vrij van de wet, zodat zij geen echtbreekster is, indien zij zich aan een andere man geeft. Bijgevolg, mijn broeders, zijn jullie ook dood voor de wet door het lichaam van Christus om het eigendom te worden van een ander, van Hem, die uit de doden opgewekt is, opdat wij vanuit God vrucht zouden dragen. Galaten 2: 19 Ik ben door de wet aan de wet gestorven, opdat ik nu vanuit God zou leven. We hebben inmiddels al wat principes ontdekt die nodig zijn om deze gedeelten goed letterlijk te verstaan. 1. De Joden worden aangesproken als degenen die de wet kennen. 2. De vrouw hier is het volk Israël. 3. De wet is de wet. Dat laatste punt (de wet is de wet) lijkt heel erg overbodig. Toch is het opvallend hoeveel draaierijen er bij Bijbeluitleggers over deze wet zijn. Het is onbegonnen werk om hier voorbeelden van te noemen omdat daar dan, zonder enige geestelijke zin, hele hoofdstukken mee gevuld zouden worden. Wat er staat betekent simpel wat er staat. Die vrouw is hier inderdaad Israël. Er is echter wel iets heel vreemds aan de hand. Ze is hier niet met Yahweh getrouwd. Ze is hier met de wet getrouwd. Dat is niet normaal!!! Dit kan je rustig absurd noemen. De echtgenoot van Israël was namelijk helemaal niet de wet. Yahweh zelf was haar echtgenoot. Jesaja 54:5 Jullie Maker is je Man, Yahweh Zebaoth is Zijn Naam; en de Heilige van Israël is jullie Verlosser; Jesaja 62:4-5 Yahweh heeft een welgevallen aan jullie, en je land wordt ten huwelijk genomen. Want gelijk een jongeling een jonkvrouw trouwt, alzo zullen uw kinderen u trouwen; en gelijk de bruidegom vrolijk is over de bruid, alzo zal uw God over u vrolijk zijn. Jeremia 3:14 Bekeer je,, jullie afkerige kinderen! spreekt Yahweh, want Ik heb jullie getrouwd, Yahweh is degene die Israël gehuwd heeft. Die tien geboden, of beter: de tien woorden, waren wel bij dit trouwverbond betrokken, maar waren toen echt niet de echtgenoot. Exodus 34: Yahweh zei tot Mozes: Schrijf deze woorden op, want op grond van deze woorden heb Ik met jou en met Israël een verbond (huwelijk) gesloten. En hij was daar bij Yahweh veertig dagen en veertig nachten, brood at hij niet en water dronk hij niet, en Hij schreef op de tafelen de woorden van het verbond, de Tien Woorden. 22