4. Appellant schrijft in het beroepschrift van 25 februari 2014 onder meer het volgende:

Transcriptie

1 Uitspraak Commissie van Beroep KNZB Beroepszaak: BER Startnummer appellant: Appellant is in beroep gekomen van de volgende uitspraak van de Tuchtcommissie gewezen onder nummer FA op de klacht van Regio Zuid van de KNZB: Datum : 20 februari 2014 Sanctie : met ingang van 22 februari 2014 niet deelnemen aan alle bindende waterpolowedstrijden voor de periode waarin zijn ploeg 7 bindende competitiewedstrijden moet spelen, waaronder ook wordt verstaan bekercompetities, WOC competities, NK wedstrijden, officiële wedstrijden voor vertegenwoordigende teams uit de regio, wedstrijden voor KNZB teams NTC en Jeugd. Overweging : het slaan van een tegenstander in het gezicht en het geven van elleboogstoten aan die tegenstander (wangedrag art. L 6.1). Wedstrijd : DZT 62 JC1 Arethusa JC1 d.d. 9 februari De Commissie van Beroep heeft de zaak van appellant behandeld op 15 maart De Commissie van Beroep is als volgt samengesteld: mr. W. Meijerink, voorzitter, mr. F. W. Drost, lid, en mr. R.W. Brouwer, secretaris. 2. De Commissie van Beroep heeft kennisgenomen van de processtukken, waaronder het beroepschrift van appellant, verklaringen van de voorzitter van de waterpolocommissie van Arethusa, de coach van Arethusa JC1, de coach van Arethusa C1, de coach jongens onder 15 jaar DZT 62, en verder een aanvullende verklaring van scheidsrechter S. 3. In het tuchtrapport van scheidsrechter S. d.d. 14 februari 2014 staat vermeld dat appellant zijn tegenspeler diverse keren sloeg, en toen deze zich omdraaide om weg te zwemmen, door appellant naar zich toegetrokken werd, waarop appellant hem elleboogstoten van bovenaf naar het hoofd gaf, dat terwijl de tegenspeler zich inmiddels onder water bevond. De Commissie van Beroep ontving van scheidsrechter S. een aanvullende verklaring d.d. 4 maart 2014, waarin hij, voor zover van belang, schrijft: Omdat blauw in de aanval was en er nog niets geks gebeurd was, was ik gefocust op de bal. Deze werd rond de 5m van wit rondgespeeld door blauw. Blauw schiet vanuit de 2 e lijn en het schot werd door w1 gestopt. Als wit dan uitbreekt gaat mijn oog naar de helft waar ik B7 2 of 3 keer W5 zie slaan (hiervan was er zeker 1 raak). W5 probeert nu weg te zwemmen, maar B7 trekt hem tegen zich aan en begint met zijn elleboog op W5 in te hakken (zeker 3 keer). Op roepen van zijn medespelers en de coach laat hij W5 los, die snel wegzwemt. Of B7 W5 met zijn elleboog geraakt heeft kon ik niet zien omdat 5 zich onderwater bevond. Of W5 aan het irriteren was weet ik niet, omdat ik dat niet gezien heb. B7 heeft na afloop, samen met zijn coach, zijn excuses aangeboden. Hierbij heeft hij verteld dat dit de eerste keer was dat hij zoiets gedaan had, maar over de reden waarom heeft hij toen niets gezegd. Of hij zijn excuses ook aan W5 heeft aangeboden is mij niet bekend. 4. Appellant schrijft in het beroepschrift van 25 februari 2014 onder meer het volgende: De speler waarmee ik in conflict ben geraakt heeft in de aanloop tot het incident al volop liggen treiteren. Ik had hem verschillende malen gezegd dat hij hiermee moest ophouden. Echter dit gebeurde niet. Wat ik vooral miste in het rapport was dat W5 mij eerst meerdere elleboogstoten heeft gegeven voordat ik hem sloeg. Wij waren niet eens in balbezit. Het werd alleen maar erger. Ook hiervoor was er al een aanvaring met een andere speler van ons team. De coach van het team van appellant heeft verklaard:

2 Appellant heeft inderdaad enkele keren w5 gemept maar was meer frustratie slagen op het water dan dat ie de speler echt pijn deed. Appellant is vind ik veel te zwaar gestraft, hij heeft zo iets nog nooit gedaan en we weten dat ie helemaal zo niet is. Het is puur gekomen doordat w5 express elleboogstoten geeft gegeven, Zonder bal in de buurt, iemand pijn proberen te doen of uit te dagen is de reden dat appellant zelfbeheersing verloor. Ik heb het niet gezien dat w5 elleboogstoten gaf, maar wel gezien dat bij elke speler van ons die bij w5 lag in de wedstrijd irritaties waren. Dat appellant zelfbeheersing verloor is niet goed, maar het is natuurlijk niet zo dat er helemaal niets aan vooraf ging, het was geen frustratie na aanleiding van een vorig spelmoment maar pure uitlokking door w5. De coach van de C1 van Arethusa, heeft verklaard: Ik heb niet gezien dat appellant W5 sloeg, maar hier mijn versie van het voorval. W5 was de hele wedstrijd al aan het treiteren, eerst lag R. bij W5 die ging er goed mee om. Toen R. rust kreeg nam appellant zijn taak over. Ik zag dat die twee elkaar de hele tijd aan het trekken en duwen waren, appellant ging zich aan W5 irriteren. Ik was al aan het schreeuwen dat R. W5 over moest nemen omdat dit niet goed ging. Maar het drong R. niet door, wat er aan de hand was. Ik zeg tegen E. als er een goal valt dan haal ik appellant er uit. Maar het was al te laat, appellant werd er uit gestuurd. Volgens de coach van Arethusa C1 is appellant voor uitleg bij de scheidsrechter geweest en heeft hij zijn excuses aangeboden voor het voorval. Tegenstander W5 heeft de wedstrijd volgens de coach van Arethusa C1 uitgespeeld als of er niets aan de hand was. 5. De coach van jongens onder 15 jaar van DZT 62 schrijft met zoveel woorden: Het voorval heb ik als volgt beleefd: Als Coach van wit was ik een speler iets aan het uitleggen waarop ik een hoop commotie hoorde van het publiek. Toen ik opkeek heb ik en slaande beweging gezien van een speler van blauw. Vervolgens stond een supporter van wit op die mijn gezichtsveld op het voorval belemmerde. Vanuit reacties na afloop van het publiek kreeg ik te horen dat de speler van wit met ellebogen naar achteren zwom net voor deze slaande bewegingen naar zich toe kreeg. Deze zeiden dat het duidelijk een reactie-op was. Na afloop van de wedstrijd kwam de speler van blauw naar mij toe en heeft naar mij en speler zijn excuses gemaakt. 6. De Commissie van Beroep acht het op basis van bovenstaande verklaringen waarschijnlijk dat appellant zijn tegenstander uit frustratie over diens spel/handelen is gaan slaan, waarbij hij hem zeker 1 keer geraakt heeft, en dat hij hem aansluitend met zijn elleboog heeft aangevallen, waarbij niet zeker is dat hij daarbij zijn tegenstander, die onder water lag, geraakt heeft. Letsel van enige importantie heeft de tegenstander van een en ander niet opgelopen, want hij heeft de wedstrijd gewoon uitgespeeld. Verder overweegt de Commissie dat appellant na de wedstrijd zijn excuses aan zowel de scheidsrechter, de tegenstander als de coach van het team van DZT 62 heeft aangeboden. De Commissie van Beroep is van mening, dat de Tuchtcommissie de zeer jeugdige leeftijd van appellant (14 jaar) onvoldoende in aanmerking heeft genomen bij de beoordeling van deze zaak. De leeftijd van appellant, en de overige omstandigheden van het geval, leiden tot een andere strafmaat, dan waartoe de Tuchtcommissie heeft besloten, en de Commissie van Beroep acht een schorsing van drie wedstrijden onvoorwaardelijk en twee voorwaardelijk een adequate sanctie. 7. Uit de uitspraak van de Tuchtcommissie blijkt dat appellant zich noch mondeling noch schriftelijk verweerd heeft in de procedure bij de Tuchtrechter. In artikel L 18 van het Reglement L Tuchtrechtspraak van de KNZB staat het volgende vermeld:

3 In geval een behoorlijk opgeroepen aangeklaagde op plaats, dag en uur door de Tuchtcommissie voor de behandeling van de zaak bepaald verstek laat gaan door niet te verschijnen, dan wel geen mondeling dan wel geen schriftelijk verweer te voeren, is de Tuchtcommissie bevoegd om grond van de haar bekende feiten en bescheiden uitspraak te doen, zonder dat hiertegen verzet c.q. beroep mogelijk is. 8. In onderstaande overwegingen geeft de Commissie van Beroep aan waarom zij deze zaak in behandeling neemt, en waarom zij zich bevoegd acht om de beslissing van de Tuchtcommissie te vernietigen en daarvoor haar beslissing in de plaats te stellen. 9. Bij de hierna volgende overwegingen geldt als uitgangspunt dat de Tuchtrechtspraak binnen de KNZB moet voldoen aan de algemene beginselen van een behoorlijk proces. Daartoe behoort het recht op een behandeling en een beslissing binnen een redelijke termijn, het verdedigingsbeginsel (hoor en wederhoor) en het motiveringsbeginsel (het recht op motivering van de uitspraak). Daartoe behoort tevens dat er sprake is van equality of arms, op grond waarvan de aangeklaagde dezelfde kansen moet krijgen als de aanklager om bewijsmiddelen in te brengen, gegevens te betwisten en rechtsmiddelen aan te wenden. Uitgangspunt bij de algemene beginselen van een behoorlijk proces is dat een aangeklaagde het recht heeft om gehoord te worden. De hoofdregel is dat een partij die afwezig was terwijl de zaak werd behandeld en die veroordeeld wordt bij verstek vervolgens verzet kan aantekenen. Denkbaar is dat de regelgeving in het kader van Tuchtrechtspraak bepaalt dat wanneer een partij verstek laat gaan, de uitspraak geacht wordt op tegenspraak te zijn gewezen. In dat geval is geen verzet meer mogelijk, alleen nog hoger beroep. Het recht om in hoger beroep te gaan wordt in de rechtspraak en literatuur aangemerkt als één van de beginselen van een behoorlijk proces. Een partij moet in een proces in hoger beroep kunnen gaan, een gang naar de rechter in tweede instantie moet in beginsel openstaan. 10. In het kader van Tuchtrechtspraak kan de organisatie waarbinnen de Tuchtrechtspraak plaatsvindt haar eigen regels stellen. In het geval van het KNZB worden deze regels vastgesteld door de Algemene Ledenvergadering. Bij de interpretatie en de toepassing van het Tuchtrecht, dienen de algemene beginselen van een behoorlijk proces mee te wegen. 11. Het hierboven genoemde artikel L 18 staat op gespannen voet met de hierboven beschreven algemene beginselen van een behoorlijk proces. Artikel L 18 sluit immers zowel verzet als hoger beroep uit. En dat betekent dat de aangeklaagde, ongeacht de oorzaak waarom hij zich niet heeft kunnen verweren in eerste aanleg bij de Tuchtcommissie, het recht op een nadere toetsing van een jegens hem genomen beslissing wordt ontnomen. De Commissie van Beroep is van mening dat er in zaken van zodanige feiten en omstandigheden sprake kan zijn, dat het recht van de aangeklaagde om een behoorlijk proces te verkrijgen bij het antwoord op de vraag of zijn beroep bij de Commissie van Beroep ontvankelijk is doorslaggevend kan zijn. Aan deze bijzondere omstandigheden dienen motiveringseisen te worden gesteld, en deze omstandigheden moeten, gemeten naar objectieve maatstaven, vaststaan. 12. Tevens is het van belang vast te stellen dat in artikel L 18 gesproken wordt van het behoorlijk oproepen van de aangeklaagde. De Commissie van Beroep is van mening dat de Tuchtcommissie in het geval zij bij verstek een uitspraak doet, gehouden is om zorgvuldig na te gaan of voldaan is aan het tijdig in kennis stellen van de vereniging als bedoeld in artikel L 11, en het in acht nemen van de termijn als bedoeld in artikel L 17 lid 1. De Commissie van Beroep is van mening dat in elke verstekzaak een dergelijke toetsing dient plaats te vinden, en dat in de motivering van de uitspraak in een verstekzaak het in acht nemen van de hiervoor bedoelde normen tot uitdrukking moet komen. Indien de Tuchtcommissie niet, of over onvoldoende, gegevens beschikt om vast te stellen dat op rechtens juiste wijze is opgeroepen, dan dient zij de behandeling

4 van de zaak aan te houden, opdat de betrokkenen alsnog op een behoorlijke wijze kunnen worden opgeroepen. 13. Mede gelet op het hiervoor overwogene belet artikel L 18 de aangeklaagde niet om ex artikel L 28 hoger beroep aan te tekenen indien sprake is van de bijzondere omstandigheden als bedoeld in punt 10 van deze uitspraak, dan wel indien er geen sprake is van behoorlijk oproepen als bedoeld in punt 11 van deze uitspraak. 14. In de onderhavige zaak is de bijzondere omstandigheid gelegen in het feit dat de aangeklaagde veertien jaar oud is. Juist ook jegens een minderjarige dient de Tuchtcommissie er nauwlettend op toe te zien dat de algemene beginselen van een behoorlijk proces in acht worden genomen. De vereniging van aangeklaagde dient deze terstond in kennis te stellen van een klacht. Een redelijke interpretatie van artikel L 11 brengt met zich mee dat niet alleen de minderjarige, maar ook diens wettelijke vertegenwoordigers, in kennis dienen te worden gesteld van een klacht. Indien de aangeklaagde minderjarig is, dan dient de Tuchtcommissie vast te stellen of de vereniging ook de wettelijke vertegenwoordigers van de minderjarige heeft opgeroepen. Indien daaromtrent geen gegevens beschikbaar zijn, dan dient de Tuchtcommissie de behandeling van de zaak van deze minderjarige aan te houden, teneinde een antwoord van de betrokken vereniging te verkrijgen op de vraag of de wettelijke vertegenwoordigers zijn geraadpleegd. Het in casu door de Tuchtcommissie eenvoudigweg constateren dat hoewel behoorlijk opgeroepen heeft appellant zich noch mondeling noch schriftelijk verweerd is in het geval van een minderjarige ontoereikend. 15. Tevens constateert de Commissie van Beroep dat de oproeping in deze zaak niet behoorlijk is geweest. Het rapport van de scheidsrechter dateert van vrijdag 14 februari De wedstrijd vond op zaterdag 9 februari 2014 plaats. De heer W. van de waterpolocommissie van Arethusa heeft verklaard, dat het verenigingssecretariaat in verband met de mogelijke aanklacht in de week van 10 tot 14 februari 2014 alert was op het binnenkomen er van. Uitgaande van het nieuwe lik-op-stuk beleid ging het verenigingssecretariaat er volgens de heer W. vanuit dat er geen aanklacht meer zou komen en was het dus minder alert. Vervolgens is er toch de brief aan de vereniging gekomen waarin de klacht jegens appellant kenbaar is gemaakt, gedateerd op dinsdag 18 februari In deze brief wordt aangegeven dat er voor aanstaande woensdagavond uur (zijnde derhalve woensdag 19 februari 2014) een verweerschrift kan worden ingediend. De brief geeft aan dat bij mondeling verweer appellant aanwezig zou moeten zijn op de zitting van donderdag 20 februari 2014, waarbij bovendien het Bondsbureau voor uiterlijk woensdag 19 februari 2014 (voor 23:59 uur) van zijn komst op de hoogte zou moeten zijn gesteld. Door pas in de loop van dinsdag 18 februari 2014 aan de vereniging van betrokkene kenbaar te maken dat al voor woensdag 19 februari 2014 te uur verweerschrift kan worden ingediend, wordt een onredelijke korte termijn van nauwelijks meer dan 24 uur gehanteerd. Ook wordt door deze gang van zaken artikel L 17 lid 1 geschonden, waarbij uiterlijk twee werkdagen voor de dag van de mondelinge behandeling van de zaak de oproeping voor de zitting dient te geschieden. De zitting vond plaats op donderdag 20 februari Een redelijke interpretatie van artikel L 17 lid 1 brengt met zich mee dat de oproeping dan op maandag 17 februari 2014 verzonden had moeten worden, opdat er twee werkdagen (namelijk dinsdag 18 februari 2014 en woensdag 19 februari 2014) verstreken zijn voor de dag van de mondelinge behandeling van deze zaak (donderdag 20 februari 2014). Juist waar deze termijnen zo erg kort zijn, dient de Tuchtcommissie er nauwlettend op toe te zien dat de termijnen op juiste wijze worden gehanteerd. Dat is in deze zaak niet gebeurd. 16. Gelet op het bovenstaande acht de Commissie van Beroep zich ontvankelijk vanwege het feit dat er ten deze geen behoorlijke oproeping heeft plaatsgevonden in de zin van artikel L 18, en overigens ook omdat er in deze zaak zodanige bijzondere

5 omstandigheden zijn dat de zaak in appèl behandelt dient te worden, en opnieuw rechtdoende wijzigt de Commissie van Beroep de uitspraak van de Tuchtcommissie. De uitspraak luidt derhalve: a) De Commissie van Beroep vernietigt de uitspraak van de Tuchtcommissie van 20 februari b) De Commissie van Beroep ontzegt appellant met ingang van 22 februari 2014 onvoorwaardelijk het recht tot het spelen van waterpolowedstrijden voor de periode waarin de ploeg waarin hij als vaste speler staat of wordt opgegeven 3 bindende competitiewedstrijden moet spelen, waaronder ook wordt verstaan bekercompetities, WOC competities, NK wedstrijden, officiële wedstrijden voor vertegenwoordigende teams uit de regio, wedstrijden voor KNZB teams NTC en Jeugd. Eventueel reeds als gevolg van de uitspraak van de Tuchtcommissie niet gespeelde wedstrijden dienen verrekend te worden. c) De Commissie van Beroep ontzegt appellant voorwaardelijk het recht tot het spelen van waterpolowedstrijden voor de periode waarin de ploeg waarin hij als vaste speler staat of wordt opgegeven 2 bindende competitiewedstrijden moet spelen, waaronder ook wordt verstaan bekercompetities, WOC competities, NK wedstrijden, officiële wedstrijden voor vertegenwoordigende teams uit de regio, wedstrijden voor KNZB teams NTC en Jeugd, met een proeftijd van een jaar, ingaande op de dag dat de onvoorwaardelijke straf is beëindigd. d) De Commissie van Beroep veroordeelt appellant tot een bijdrage van 28,25 in de kosten van het geding in eerste aanleg, waarvoor de Bondspenningmeester wordt verzocht de depotrekening van Arethusa te belasten. Nieuwegein, 15 maart 2014 mr. W. Meijerink, voorzitter mr. F.W. Drost, lid mr. R.W. Brouwer, secretaris