Liturgie Voor de Oecumenische Vredesdienst van de R.K. parochie St. Maarten en de Prot. Gemeente De Voorhof. 20 september 2015.

Transcriptie

1 Liturgie Voor de Oecumenische Vredesdienst van de R.K. parochie St. Maarten en de Prot. Gemeente De Voorhof Collecte Slotlied: Lied 397 (Canon) 20 september 2015 Zegen met gezongen 3x Amen Voorgangers: Organist: Lectoren: m.m.v. Pastor Nelleke Spiljard en ds. Pieter Koekkoek Berend van Surksum Thea Vermaas en Alice Bossema Lene Nissan namens de Irakeese gemeenschap 12.

2 Vrede verbindt U hebt ons geschapen onderscheiden van elkaar maar niet los van elkaar Uw liefde verbindt ons wekt verlangen in ons naar een vredevol samenzijn DIENST VAN DE GEBEDEN, GAVEN EN ZEGEN De gebeden worden uitgesproken door Thea Vermaas en Alice Bossema - Dankgebed - Voorbeden iedere voorbede wordt door de gemeente beantwoord met: Kom adem ons open 2x Geef ons open ogen om om te zien naar onze naaste Open ons hart voor verlangen naar welzijn en vrede Raak ons aan en beweeg ons tot verantwoordelijkheid en rechtvaardigheid om te groeien naar elkaar. - Stil gebed - Onze Vader Vredeswens Toelichting bij de bloemschikking De hedera en de gekleurde linten in de bogen verbeelden de groei naar en verbinding met elkaar. De veelkleurige bloemschikking daaronder verbeeldt het leven in harmonie, in vrede met elkaar. Zingen: Lied 484 (GvL)

3 Gezongen Belijdenis (GOZ) 188, staande VOORBEREIDING Stilte en Orgelspel Welkom en Drempelgebed Openingslied (staande) (GvL) 647 Wees hier aanwezig, woord ons geven. Dat ik U horen mag met hart en ziel Allen refrein: Ik geloof in Jezus Christus s Vaders ééngeboren Zoon, mens geworden om ons mensen, lijdend onze smaad en hoon; die gestorven aan de zonde opstond ter rechtvaardiging en ten hemel is gevaren waar Hij alle macht ontving. Refrein Woord ons gegeven, God in ons midden, Toekomst van vrede, wees hier aanwezig Uw wil geschiede, uw koninkrijk kome Zie ons gedoog, laat ons niet vallen. Ik geloof de Heilige Geest, die God als Gids gegeven heeft en een kerk die in alle tijden enkel op zijn adem leeft ik geloof de schuldvergeving en ook de herrijzenis. ik geloof een eeuwig leven, dat in God geborgen is. Namens de Irakese gemeenschap spreekt Lene Nissan Refrein Bemoediging en Groet Dat wij niet leven, gevangen in leegte. Dat wij niet vallen terug in het stof. Zend uw geest, dat wij worden herschapen. Dat wij U horen. Dat wij U leven. Mensen voor mensen, alles voor allen. Dat wij volbrengen uw woord, onze vrede. Wek uw kracht en kom ons bevrijden

4 Kyriegebed met responsie van gemeente Zingen: Acclamatie: Glorialied Lied 401 (GvL) Aanbidt en dankt uw Vader Overweging Zingen : (GvL) 650 2x De kinderen komen terug 4. 9.

5 2. Aanbidt en dankt de koningszoon, die in de wereld kwam, en al de zonden van zijn volk gehoorzaam op zich nam. Nu nodigt Hij zijn mensen uit op t grote koningsfeest. En waar Hij leeft aan Vaders hand, daar heerst een goede geest. DIENST VAN HET WOORD Evangelielezing (staande): Marcus 9: (Nelleke Spiljard) Ze vertrokken uit die streek en reisden door Galilea, maar hij wilde niet dat iemand dat te weten kwam, want hij was bezig zijn leerlingen onderricht te geven. Hij zei tegen hen: De Mensenzoon wordt uitgeleverd aan de mensen. Die zullen hem doden, maar na drie dagen zal hij uit de dood opstaan. Ze begrepen deze uitspraak niet, maar durfden hem geen vragen te stellen. Ze kwamen in Kafarnaüm. Toen ze in huis waren, vroeg hij hun: Waarover waren jullie onderweg aan het redetwisten? Ze zwegen, want ze hadden onderweg met elkaar getwist over de vraag wie van hen de belangrijkste was. Hij ging zitten en riep de twaalf bij zich. Hij zei tegen hen: Wie de belangrijkste wil zijn, moet de minste van allemaal willen zijn en ieders dienaar. Hij pakte een kind op en zette het in hun midden neer; hij sloeg zijn arm eromheen en zei tegen hen: Wie in mijn naam één zo n kind bij zich opneemt, neemt mij op; en wie mij opneemt, neemt niet mij op, maar hem die mij gezonden heeft. 8. De kinderen komen naar voren Gebed bij de opening van de Schrift 1e Lezing 1 Kon. 21: 1-29 (Thea Vermaas) Enige tijd later gebeurde het volgende. De Jizreëliet Nabot had een wijngaard die grensde aan het paleis dat koning Achab van Samaria in Jizreël bezat. Sta mij uw wijngaard af, zei Achab tegen Nabot. Hij ligt naast mijn paleis; ik kan hem goed gebruiken om er groente te verbouwen. Ik zal u er een betere wijngaard voor teruggeven, of ik zal u, als u dat liever hebt, de prijs ervan in zilver uitbetalen. Maar Nabot zei tegen Achab: De HEER verhoede dat ik de grond die ik van mijn voorouders heb geërfd aan u zou afstaan. Achab ging terug naar zijn paleis, woedend en terneergeslagen omdat Nabot tegen hem had gezegd dat hij hem de grond die hij van zijn voorouders had geërfd niet zou afstaan. Hij ging op zijn rustbed liggen, met zijn gezicht naar de muur, en weigerde te eten. Toen kwam zijn vrouw Izebel naar hem toe en vroeg: Wat is er gebeurd, dat je zo mismoedig bent en niet eten wilt? Ik heb met de Jizreëliet Nabot gesproken, antwoordde hij. Ik heb hem gevraagd mij zijn wijngaard te verkopen. Of, als hij dat liever had, kon hij er een andere wijngaard voor terugkrijgen. Maar hij weigerde zijn wijngaard aan mij af te staan. Daarop zei Izebel: Wat? Jij bent toch de koning van Israël? Sta op en 5.

6 eet wat, dat zal je goeddoen. Ik zal ervoor zorgen dat jij de wijngaard van Nabot krijgt. Uit naam van Achab schreef Izebel brieven, verzegelde die met het koninklijke zegel en stuurde ze naar de oudsten en aanzienlijksten in de stad waar Nabot woonde. In die brieven stond het volgende: Kondig een vastendag af en zet Nabot vooraan wanneer het volk samenkomt. Laat dan twee mannen die nergens voor terugdeinzen tegenover hem plaatsnemen en hem beschuldigen van godslastering en majesteitsschennis. Daarop moet u hem buiten de stad brengen en stenigen. Nabots stadsgenoten, de oudsten en aanzienlijksten van zijn woonplaats, deden wat Izebel hun had opgedragen in de brieven die ze had gestuurd. Ze kondigden een vastendag af en lieten Nabot vooraan zitten toen het volk samenkwam. Twee mannen namen tegenover hem plaats en beschuldigden hem ten overstaan van het volk van godslastering en majesteitsschennis. Daarop werd hij buiten de stad gebracht en gestenigd. Ze stuurden Izebel bericht dat Nabot door steniging ter dood was gebracht. Toen Izebel hoorde dat Nabot dood was, zei ze tegen Achab: Je kunt de wijngaard die de Jizreëliet Nabot je weigerde te verkopen in bezit nemen, want Nabot leeft niet meer, hij is dood. Toen Achab hoorde dat Nabot dood was, ging hij naar Jizreël om de wijngaard van Nabot in bezit te nemen. De HEER richtte zich tot de Tisbiet Elia met de woorden: Kom, ga Achab, de koning van Israël, tegemoet. Hij is uit Samaria naar de wijngaard van Nabot gekomen om die in bezit te nemen. Zeg tegen hem: Dit zegt de HEER: Je hebt een moord gepleegd en je het bezit van een ander toegeëigend. Zeg hem ook: Dit zegt de HEER: Op de plaats waar de honden het bloed van Nabot hebben opgelikt, zullen ze ook jouw bloed oplikken. Toen Achab Elia zag, zei hij: Mijn vijand heeft me dus weer weten te vinden. Ik heb u gevonden, antwoordde Elia. U hebt u ertoe geleend iets te doen dat slecht is in de ogen van de HEER. Daarom breng ik onheil over u: U zult worden weggevaagd en alle mannelijke leden van uw koningshuis, van hoog tot laag, zullen worden uitgeroeid. Omdat u de HEER hebt getergd door de Israëlieten aan te zetten tot zonde, zal het uw familie vergaan zoals het de familie van Jerobeam, de zoon van Nebat, vergaan is, en de familie van Basa, de zoon van Achia. En over Izebel heeft de HEER gezegd: De honden 6. zullen Izebel opvreten onder de stadsmuur van Jizreël. Wie van de familie van Achab in de stad sterft, zal door de honden worden opgevreten, en wie sterft in het open veld, zal worden opgevreten door de vogels. (Inderdaad, niemand heeft zich er meer dan Achab op toegelegd te doen wat slecht is in de ogen van de HEER. En het was zijn vrouw Izebel die hem daartoe aanzette. Het was gruwelijk, zoals hij afgoden vereerde naar het voorbeeld van de Amorieten, die door de HEER voor de Israëlieten waren verdreven.) Bij het horen van deze woorden scheurde Achab zijn kleren. Hij trok een boetekleed aan, dat hij op zijn blote lijf droeg en waarin hij ook sliep. Hij vastte en gedroeg zich ook verder zeer berouwvol. De HEER richtte zich tot Elia met de woorden: Heb je gezien hoe Achab zich voor mij vernedert? Omdat hij berouw toont, zal ik het onheil over zijn koningshuis niet tijdens zijn leven voltrekken, maar tijdens het leven van zijn zoon. Zingen Lied 72: 1 en 4 7.