Date de réception : 07/02/2012

Transcriptie

1 Date de réception : 07/02/2012

2 Vertaling C-663/11-1 Datum van indiening: Verwijzende rechter: Zaak C-663/11 Verzoek om een prejudiciële beslissing 27 december 2011 Curte de Apel Oradea - Secţie Comercială, de Contencios Administrativ şi Fiscal (Roemenië) Datum van de verwijzingsbeschikking: Verzoekende partij: Verwerende partij: 13 december 2011 SC Scandic Distilleries SA Direcţie Generală de Administrare a Marilor Contribuabili CURTE DE APEL ORADEA - SECŢIE A II-A CIVILĂ, DE CONTENCIOS ADMINISTRATIV ŞI FISCAL - BESCHIKKING gegeven ter openbare terechtzitting van [13] december 2011 Aan de orde is de vraag om het Hof van Justitie van de Europese Unie te verzoeken om een prejudiciële beslissing in de zaak tussen appelante en verzoekster in eerste aanleg, SC Scandic Distilleries SA, met maatschappelijke zetel in de gemeente Drăgăneşti, en geïntimeerde en verweerster in eerste aanleg, de Direcţie Generală de Administrare a Marilor Contribuabili NL

3 VERZOEK OM EEN PREJUDICIËLE BESLISSING VAN ZAAK C-663/11 (directoraat-generaal beheer grote belastingbetalers), gevestigd te Boekarest, ter zake van het vonnis in eerste aanleg van 2 maart 2011 van het Tribunal Bihor (rechtbank van eerste aanleg te Bihor), betreffende de teruggaaf van accijns. I. Voorwerp van geding Op 9 juli 2010 heeft verzoekster, SC Scandic Distilleries SA, een naamloze vennootschap, in rechte gevorderd dat verweerster, de Direcţie Generală de Administrare a Marilor Contribuabili București, zou worden veroordeeld tot betaling van RON als teruggaaf van accijns, op grond van artikel van de Cod fiscal român (hierna: Roemeens belastingwetboek ), vermeerderd met de moratoire rente op dat bedrag. II. Feiten van het geding 1 De eisende vennootschap heeft in februari, maart, mei, juni en juli 2009 voor consumptie in een andere lidstaat van de Europese Unie bestemde alcoholische producten uitgeslagen tot verbruik. Nadien, tijdens de periode van 30 september 2009 tot 10 februari 2010, heeft zij op grond van artikel 22 van richtlijn 92/12/EEG en artikel van het Roemeense belastingwetboek de Roemeense Staat, vertegenwoordigd door de Direcţie Generală de Administrare a Marilor Contribuabili verzocht om teruggaaf (terugbetaling) van de aan de schatkist voorafbetaalde accijns van in totaal RON (de verzoeken om teruggaaf zijn door verweerster, de Direcţie Generală de Administrare a Marilor Contribuabili, ingeschreven onder de nummers / , / en / ). De verzoeken om teruggaaf voldeden aan de voorschriften van artikel van het Roemeense belastingwetboek en aan de uitvoeringsbepalingen voor dit artikel (punt 18 4 van besluit nr. 44/2004 van de regering, zoals gewijzigd en aangevuld), aangezien verzoekster alle in bijlage nr. 11 bij titel VII van het belastingwetboek bedoelde informatie had verstrekt: firmanaam en belastingnummer van de ontvanger, beschrijving van de verzonden producten, datum van ontvangst van de producten, de ontvangen hoeveelheid, gegevens betreffende de betaling van de accijns in de lidstaat van bestemming. Bij elk verzoek om teruggaaf was bovendien een reeks documenten gevoegd ten bewijze van de juistheid van de verstrekte informatie, die is samengevat in het overeenkomstig bijlage nr. 11 opgestelde verzoek om teruggaaf. SC Scandic Distilleries SA heeft de verzoeken om teruggaaf telkens ingediend nadat de goederen in de lidstaat van bestemming waren aangekomen. Verzoekster 2

4 SCANDIC DISTILLERIES heeft die vertraging verklaard onder verwijzing naar het feit dat zij slechts over alle in bijlage nr. 11 bij titel VII van het belastingwetboek vermelde documenten beschikte na de aankomst van de producten en de betaling van de accijns in de lidstaat van bestemming, en niet het risico wenste te lopen dat haar verzoeken om teruggaaf zouden worden afgewezen omdat zij niet waren gestaafd met de nodige bewijzen, ook al betekende dit dat de door haar vooraf betaalde bedragen met een zekere vertraging zouden worden terugbetaald. Volgens verzoekster blijkt uit het feit dat de in bijlage nr. 11 vermelde informatie onder meer de datum van ontvangst van de producten en de ontvangen hoeveelheid betreft, dat die informatie en de desbetreffende documenten slechts konden worden overgelegd na de levering van de producten in de lidstaat van bestemming. Anders gezegd kon slechts een volledig verzoek om teruggaaf worden ingediend na de levering en de ontvangst in de lidstaat van bestemming. Overigens blijkt ook uit het in bijlage nr. 11 opgenomen model voor het verzoek om teruggaaf dat de verzoeken om teruggaaf maandelijks en niet vóór de verzending van de accijnsproducten naar een andere lidstaat werden ingediend. 2 De Roemeense Staat, vertegenwoordigd door de Direcţie Generală de Administrare a Marilor Contribuabili, heeft geweigerd te antwoorden op de drie verzoeken om teruggaaf. Ook de op 7 mei 2010 door SC Scandic Distilleries SA gedane kennisgeving, dit is het eindpunt van de precontentieuze administratieve procedure, bleef zonder antwoord. 3 In het bij het Tribunal Bihor - Secție Contencios Administrativ și Fiscal (rechtbank van eerste aanleg te Bihor kamer voor bestuursrechtelijke en fiscale geschillen) aanhangige hoofdgeding heeft SC Scandic Distilleries SA op basis van artikel 22 van richtlijn 92/12/EEG en artikel van het Roemeense belastingwetboek (zoals van toepassing ten tijde van de verzoeken tot terugbetaling) gevorderd dat de Roemeense Staat, vertegenwoordigd door de Direcţie Generală de Administrare a Marilor Contribuabili, zou worden veroordeeld tot teruggave van de accijns ten bedrage van RON en tot betaling van rente op dat bedrag. In haar verweerschrift heeft de belastingautoriteit opgemerkt dat SC Scandic Distilleries SA technisch gezien alle vereiste, in artikel van het Roemeense belastingwetboek vermelde documenten had overgelegd. Zij heeft evenwel gepreciseerd dat zij weigerde een gunstig gevolg te geven aan het verzoek om teruggaaf en zich verzette tegen de toewijzing van het beroep omdat SC Scandic Distilleries SA niet vóór de verzending van de producten naar een andere lidstaat had verzocht om teruggaaf van de accijns. 4 Bij vonnis nr. 389/KS van 2 maart 2011 heeft het Tribunal Bihor - Secție Contencios Administrativ și Fiscal verzoeksters beroep afgewezen. SC Scandic Distilleries SA heeft hoger beroep ingesteld tegen dat vonnis. Thans is de zaak aanhangig bij de Curte de Apel Oradea - Secţie Comercială, de Contencios 3

5 VERZOEK OM EEN PREJUDICIËLE BESLISSING VAN ZAAK C-663/11 Administrativ şi Fiscal (Hof van beroep te Oradea, kamer voor civiele, bestuursrechtelijke en fiscale geschillen) III. Toepasselijke wettelijke bepalingen 1 Wettelijke regeling van de Europese Unie Ten tijde van de indiening van het verzoek om teruggaaf waren op het niveau van de Europese Unie de bepalingen van richtlijn 92/12/EEG van de Raad van 25 februari 1992 betreffende de algemene regeling voor accijnsproducten, het voorhanden hebben en het verkeer daarvan en de controles daarop (PB L 76 van 23 maart 1992, zoals nadien gewijzigd) van kracht. De volgende bepalingen van deze richtlijn vinden toepassing in de onderhavige zaak: In de overwegingen van de considerans van richtlijn 92/12/EEG heet het [...] dat de voldoening van de accijns in de lidstaat waar de uitslag tot verbruik heeft plaatsgevonden, aanleiding moet kunnen geven tot teruggaaf van accijns indien de goederen niet voor verbruik in die lidstaat bestemd zijn. Artikel 7 van richtlijn 92/12/EEG bepaalt: 1. Indien in een lidstaat reeds tot verbruik uitgeslagen accijnsproducten in een andere lidstaat voor commerciële doeleinden voorhanden worden gehouden, worden de accijnzen geheven in de lidstaat waar deze producten voorhanden worden gehouden. 2. Hiertoe wordt de accijns, onverminderd artikel 6, indien producten die bij toepassing van artikel 6 reeds in het verbruik zijn gebracht in een lidstaat, daarna worden geleverd of bestemd zijn om te worden geleverd in een andere lidstaat, of in een andere lidstaat worden bestemd voor de behoeften van een bedrijf dat op onafhankelijke wijze een economische activiteit uitoefent of van een publiekrechtelijke instelling, verschuldigd in die andere lidstaat. 3. De accijns is, al naargelang het geval, verschuldigd door de persoon die de levering verricht, die de voor levering bestemde producten voorhanden heeft of door de persoon waar de producten worden bestemd in een andere lidstaat dan die waar de producten reeds in het verbruik zijn gebracht, of door het zelfstandige bedrijf of publiekrechtelijke lichaam. 4. Het verkeer van de hierboven genoemde producten tussen de grondgebieden van de verschillende lidstaten vindt plaats onder dekking van een geleidedocument, waarin de voornaamste punten van het in artikel 18, lid 1, 4

6 SCANDIC DISTILLERIES bedoelde document vermeld staan. De vorm en de inhoud van dit document worden bepaald volgens de procedure van artikel De persoon, het bedrijf of het lichaam als bedoeld in lid 3, moet zich aan de onderstaande voorschriften houden: a) voorafgaand aan de verzending van de goederen aangifte doen bij de belastingautoriteiten van de lidstaat van bestemming en de betaling van de accijns waarborgen; b) de accijns van de lidstaat van bestemming voldoen op de door die lidstaat vastgestelde wijze; c) elke controle toelaten waardoor de overheidsdienst van de lidstaat van bestemming zich kan vergewissen van de daadwerkelijke ontvangst van de goederen en van de betaling van de accijns waartoe deze aanleiding geven. 6. De accijns die in de eerste, in lid 1 bedoelde lidstaat is voldaan, wordt volgens artikel 22, lid 3, teruggegeven. Artikel 22 van richtlijn 92/12/EEG luidt: 1. Voor de tot verbruik uitgeslagen accijnsproducten kan in daarvoor in aanmerking komende gevallen op verzoek van een bedrijf in het kader van de bedrijfsuitoefening de accijns worden teruggegeven door de belastingautoriteiten van de lidstaat waarin de uitslag tot verbruik heeft plaatsgevonden, wanneer die producten niet bestemd zijn om in die lidstaat te worden verbruikt. Het staat de lidstaten evenwel vrij niet in te gaan op dit verzoek om teruggaaf wanneer het niet voldoet aan de regelmatigheidscriteria die zij vaststellen. 2. Voor de toepassing van lid 1 gelden onderstaande bepalingen: a) de afzender moet vóór de verzending van de goederen bij de bevoegde autoriteiten van zijn lidstaat een verzoek om teruggaaf indienen en naar behoren aantonen dat de accijns is voldaan. De bevoegde autoriteiten kunnen echter niet de teruggaaf weigeren enkel en alleen omdat het door diezelfde autoriteiten opgestelde document waaruit de oorspronkelijke betaling blijkt, niet is overgelegd; b) het verkeer van de [sub a] bedoelde goederen geschiedt door middel van het in artikel 18, lid 1, bedoelde document; c) de afzender legt de bevoegde autoriteiten van zijn lidstaat het terug te zenden exemplaar van het [sub b] bedoelde document voor, dat naar behoren door de geadresseerde van aantekeningen is voorzien en dat vergezeld moet gaan van een document waaruit blijkt dat betaling van de accijns is 5

7 VERZOEK OM EEN PREJUDICIËLE BESLISSING VAN ZAAK C-663/11 verzekerd in de lidstaat van verbruik, of dat voorzien moet zijn van de vermelding van: het adres van het betrokken kantoor van de belastingautoriteiten van de lidstaat van bestemming, de datum van aanvaarding van de aangifte door dit kantoor alsmede het referentie- of registratienummer van de aangifte; d) voor de accijnsproducten die in een lidstaat tot verbruik zijn uitgeslagen en uit dien hoofde voorzien zijn van een fiscaal merkteken of een herkenningsteken van die lidstaat, kan de accijns die moet worden betaald bij de belastingautoriteiten van de lidstaat welke deze fiscale merktekens of herkenningstekens heeft afgegeven, worden teruggegeven, voor zover de vernietiging van deze tekens geconstateerd wordt door de belastingautoriteiten van de lidstaat die ze heeft afgegeven. 3. In de in artikel 7 bedoelde gevallen moet de lidstaat van vertrek de voldane accijns enkel teruggeven indien de accijns reeds in de lidstaat van bestemming is voldaan volgens de procedure van artikel 7, lid 5. Het staat de lidstaten evenwel vrij niet in te gaan op dit verzoek om teruggaaf wanneer het niet voldoet aan de regelmatigheidscriteria die zij vaststellen. 4. In de in artikel 10 bedoelde gevallen moet de lidstaat van vertrek, op verzoek van de verkoper, de door hem voldane accijns teruggeven indien de verkoper de procedures van artikel 10, lid 3, heeft gevolgd. Het staat de lidstaten evenwel vrij niet in te gaan op dit verzoek om teruggaaf wanneer het niet voldoet aan de regelmatigheidscriteria die zij vaststellen. In de gevallen waarin de verkoper de hoedanigheid van erkend entrepothouder bezit, kunnen de lidstaten bepalen dat de teruggaafprocedure vereenvoudigd wordt. 5. De belastingautoriteiten van elke lidstaat stellen de procedures en de wijze van controle vast die gelden voor teruggaven op hun eigen grondgebied. De lidstaten zorgen ervoor dat de teruggaaf van de accijns niet hoger is dan het daadwerkelijk voldane bedrag. Er dient te worden opgemerkt dat richtlijn 92/12/EEG met ingang van 1 april 2010 is ingetrokken bij richtlijn 2008/118/EG van de Raad van 16 december 2008 houdende een algemene regeling inzake accijns en houdende intrekking van richtlijn 92/12/EEG (PB L 9 van 14 januari 2009, zoals gewijzigd en nadien aangevuld). Aan die richtlijn is uitvoering gegeven in het Roemeense belastingwetboek. Kort weergegeven voorziet richtlijn 2008/118/EG voor het 6

8 SCANDIC DISTILLERIES verkeer van accijnsproducten in een striktere regeling die op Europees niveau wordt gecontroleerd. 2 Nationale wettelijke regeling In de relevante periode (dit is de periode waarin SC Scandic Distilleries SA in Roemenië accijns heeft betaald en zij de fiscus heeft verzocht om de teruggaaf ervan), is in het Roemeense belastingrecht uitvoering gegeven aan richtlijn 92/12/EEG in het belastingwetboek en in de bepalingen ter uitvoering van het belastingwetboek (besluit nr. 44/2004 van de Roemeense regering, zoals gewijzigd en aangevuld). De relevante bepalingen luiden als volgt: Artikel : Teruggaaf van de accijns voor producten waarop accijns is betaald 1. Een bedrijf kan in het kader van de bedrijfsuitoefening verzoeken om teruggaaf van de accijns voor de in Roemenië tot verbruik uitgeslagen accijnsproducten, wanneer die producten bestemd zijn om in een andere lidstaat te worden verbruikt en is voldaan aan de volgende voorwaarden: a) het bedrijf dat de producten verzendt, moet vóór de verzending een verzoek om teruggaaf indienen bij de bevoegde belastingautoriteit, waarbij hij aantoont dat de accijns is voldaan. b) de levering van de producten in de lidstaat van bestemming is in overeenstemming met het bepaalde in artikel ; c) het verzendende bedrijf dient aan de bevoegde belastingautoriteiten een teruggezonden kopie te overleggen van het in artikel bedoelde document, die door de ontvanger is gewaarmerkt en vergezeld moet gaan van een document waaruit blijkt dat de accijns in de lidstaat van bestemming is voldaan. Het verzendende bedrijf vermeldt tevens het adres van het kantoor van de betrokken belastingautoriteit in de lidstaat van bestemming, de datum van aanvaarding van de aangifte van de ontvanger door de bevoegde belastingautoriteit van de lidstaat van bestemming, alsook het registratienummer van die aangifte. 2. Voor de accijnsproducten die in Roemenië tot verbruik zijn uitgeslagen en voorzien zijn van een fiscaal merkteken kan de accijns door de bevoegde belastingautoriteit worden teruggegeven, mits deze constateert dat de betrokken merktekens conform de voorschriften zijn vernietigd. 3. In de in artikel bedoelde gevallen dient de bevoegde belastingautoriteit de accijns enkel terug te geven indien de accijns reeds in de lidstaat van bestemming is voldaan in overeenstemming met de procedure van artikel 192 3, lid 5. 7

9 VERZOEK OM EEN PREJUDICIËLE BESLISSING VAN ZAAK C-663/11 4. In de in artikel 192 8, lid 1, bedoelde gevallen kan de bevoegde belastingautoriteit op verzoek van de verkoper de voldane accijns teruggeven indien de verkoper de procedures van artikel 192 8, lid 4, heeft gevolgd. Bepalingen van Deel 222 (uitvoeringsbepalingen van 2004) voor artikel 192 6, lid 1, van titel VII, hoofdstuk I, afdeling 5 2, punt 18 4 : 1. Het bedrijf dat de producten verzendt en wenst te verzoeken om teruggaaf van de accijns die is voldaan voor de producten die zijn bestemd voor verbruik in een andere lidstaat dient vóór de verzending van de producten bij de territoriaal bevoegde belastingautoriteit waarbij hij als belastingplichtige is geregistreerd, een verzoek om teruggaaf in te dienen, waarvoor het model in bijlage nr. 11 is opgenomen, en het bewijs te leveren dat op de betrokken producten accijns is betaald. 2. Na ontvangst van de producten door de ontvanger en de betaling van de accijns in de lidstaat van bestemming, dient het verzendende bedrijf de in artikel 192 6, lid 1, sub c, van het belastingwetboek vermelde documenten in te dienen bij de territoriaal bevoegde belastingautoriteit waarbij hij als belastingplichtige is geregistreerd, teneinde de accijns terug te krijgen. 3. De terug te geven accijns staat in verhouding tot de verzonden en daadwerkelijk ontvangen hoeveelheden. 4. Bij de teruggaaf van de accijns gelden de voorschriften van de Cod de procedură fiscală [hierna: wetboek fiscaal procesrecht ]. 5. Voor de in Roemenië uitgeslagen accijnsproducten die zijn voorzien van een fiscaal merkteken en bestemd zijn om in een andere lidstaat te worden verbruikt, kan de accijns door de territoriaal bevoegde belastingautoriteit slechts worden teruggegeven tot maximum een bedrag dat overeenstemt met de accijns die betrekking heeft op de verzonden hoeveelheid producten. De fiscale merktekens worden op verzoek van het verzendende bedrijf onder toezicht van de belastingautoriteiten losgemaakt. 6. Wanneer een Roemeens bedrijf in een andere lidstaat uitgeslagen accijnsproducten zal ontvangen, dient het daarvan aangifte te doen bij de territoriaal bevoegde belastingautoriteit vóór de verzending van de producten door de leverancier. Op basis van die aangifte neemt de territoriaal bevoegde belastingautoriteit akte van de toekomstige verrichting waarvoor de accijns verschuldigd wordt bij ontvangst van de producten en dient te worden betaald uiterlijk op de eerste werkdag na de ontvangst van de producten. 8

10 SCANDIC DISTILLERIES IV. Rechtsvraag Gelet op de hierboven geschetste feiten, de in eerste aanleg gegeven oplossing en de toepasselijke Europese en nationale wettelijke regeling, rijst de volgende rechtsvraag: Kan een verzoek om teruggaaf van de accijns dat is gebaseerd op artikel 22 van richtlijn 92/12/EEG, artikel van het Roemeense belastingwetboek en punt 18 4 van de uitvoeringsbepalingen waarin is voorzien bij besluit nr. 44/2004 van de regering, in aanmerking worden genomen wanneer het is ingediend na de levering van de accijnsproducten in een andere lidstaat? Betreffende die vraag lopen de meningen van partijen uiteen: SC Scandic Distilleries SA betoogt dat het recht op teruggaaf van de accijns wordt erkend door de Europese en de nationale wetgeving en dat op grond van de beginselen van fiscale neutraliteit en van voorkoming van dubbele belasting, een gunstig gevolg dient te worden gegeven aan het verzoek om teruggaaf van de accijns, ongeacht het tijdstip waarop het verzoek is ingediend. Deze onderneming betoogt dat de algemene termijn voor de indiening van het verzoek om teruggaaf van de accijns in artikel 135 van het Roemeense wetboek fiscale procedure is vastgesteld op 5 jaar na de betaling ervan, en dat in punt 18 4, lid 4, van de uitvoeringsbepalingen uitdrukkelijk is vermeld dat de bepalingen van het wetboek fiscale procedure van toepassing zijn op verzoeken om teruggaaf. SC Scandic Distilleries SA wijst er tevens op dat technisch gezien uit de relevante voorschriften van de Roemeense fiscale wetgeving volgt dat het verzoek om teruggaaf slechts volledig kon zijn (vergezeld gaan van alle noodzakelijke documenten) na de levering van de accijnsproducten in een andere lidstaat. De Roemeense Staat, vertegenwoordigd door de Direcţie Generală de Administrare a Marilor Contribuabili, betoogt dat slechts kon worden ingegaan op het verzoek om teruggaaf wanneer dit verzoek bij de belastingautoriteit was ingediend vóór de levering van de accijnsproducten in een andere lidstaat. De Roemeense Staat heeft in de loop van het geding niet uiteengezet hoe zou zijn beslist op een verzoek om teruggaaf dat niet vergezeld ging van alle in het belastingwetboek en in de uitvoeringsbepalingen vermelde documenten. Gelet op de argumenten die verzoekster in haar verzoek om een prejudiciële beslissing te stellen heeft aangevoerd, stelt de Curte het volgende vast: Artikel 267, eerste, tweede en derde alinea van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (voorheen artikel 234 EG-Verdrag) bepaalt: Het Hof van Justitie van de Europese Unie is bevoegd, bij wijze van prejudiciële beslissing, een uitspraak te doen 9

11 VERZOEK OM EEN PREJUDICIËLE BESLISSING VAN ZAAK C-663/11 a) over de uitlegging van de Verdragen, b) over de geldigheid en de uitlegging van de handelingen van de instellingen, de organen of de instanties van de Unie, Indien een vraag te dien aanzien wordt opgeworpen voor een rechterlijke instantie van een der lidstaten, kan deze instantie, indien zij een beslissing op dit punt noodzakelijk acht voor het wijzen van haar vonnis, het Hof van Justitie verzoeken over deze vraag een uitspraak te doen. Indien een vraag te dien aanzien wordt opgeworpen in een zaak aanhangig bij een nationale rechterlijke instantie waarvan de beslissingen volgens het nationale recht niet vatbaar zijn voor hoger beroep, is deze instantie gehouden zich tot het Hof te wenden. De Curte is van oordeel dat in de onderhavige zaak is voldaan aan de ontvankelijkheidsvoorwaarden van de hierboven weergegeven bepalingen, aangezien de Curte de Apel Oradea - Secţie a II-a Civilă, de Contencios Administrativ şi Fiscal een nationale rechterlijke instantie waarvan de beslissingen volgens het nationale recht niet vatbaar zijn voor hoger beroep is, en dat de gestelde vragen de Curte en de partijen aanwijzingen kunnen geven voor de beslechting van het onderhavige geding. Derhalve wordt het Hof van Justitie van de Europese Unie verzocht om uitlegging van artikel 22, lid [2], sub a, van richtlijn 92/12/EEG, teneinde te preciseren of een bedrijf kan worden bestraft met het verlies van het recht om de teruggaaf van de accijns te vorderen (tweede vraag). Tevens wordt het Hof verzocht na te gaan of de administratieve praktijk van de Roemeense fiscale autoriteiten bestaande in de afwijzing van de verzoeken om teruggaaf in de in de eerste vraag beschreven specifieke omstandigheden, verenigbaar is met het Europese recht. Ten slotte wordt het Hof van Justitie verzocht zich ook uit te spreken over de verenigbaarheid van de sanctie bestaande in het verlies van het recht van het bedrijf om te verzoeken om teruggaaf van de voldane accijns met de beginselen van fiscale neutraliteit, gelijkwaardigheid en doeltreffendheid (derde en vierde vraag). De Curte stelt vast dat in casu vaststaat dat de nationale rechter die in laatste instantie uitspraak doet, niet verplicht is om het Hof van Justitie om uitlegging te verzoeken wanneer de vraag niet relevant is voor de beslechting van het geding, of wanneer hij van oordeel is dat er sprake is van een acte clair waardoor de verwijzing overbodig wordt. Gelet op deze overwegingen, en op het feit dat het Hof van Justitie zich tot dusver nog niet bij wijze van prejudiciële beslissing heeft uitgesproken over de uitlegging van artikel 22, lid [2], sub a, van richtlijn 92/12/EEG, is de Curte van oordeel dat het verzoek tot het stellen van een prejudiciële vraag gegrond is. 10 Op deze gronden

12 SCANDIC DISTILLERIES BESCHIKT DE CURTE DE APEL ORADEA ALS VOLGT: het Hof van Justitie van de Europese Unie wordt krachtens artikel 267 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie verzocht om een prejudiciële beslissing over de volgende vragen: Eerste vraag: Is de weigering van de Roemeense belastingautoriteiten om een gunstig gevolg te geven aan een verzoek om teruggaaf van accijns in strijd met het Europees recht (de artikelen 7 en 22 van richtlijn 92/12/EEG alsook de overwegingen van de considerans ervan), wanneer: a) het bedrijf dat om teruggaaf van de accijns verzoekt, heeft bewezen dat het voldoet aan alle in de nationale wettelijke regeling gestelde technische voorwaarden voor de aanvaarding van het verzoek om teruggaaf, en met name aan de voorwaarden betreffende: (i) het bewijs dat de accijns in Roemenië is voldaan en (ii) het bewijs dat de accijnsproducten naar een andere lidstaat zijn verzonden; b) uit de voorschriften van de Roemeense belastingwetgeving (artikel van het belastingwetboek en punt 18 4 van de uitvoeringsbepalingen waarin is voorzien bij besluit nr. 44/2004 van de Roemeense regering en bijlage nr. 11 bij titel VII van het belastingwetboek) volgt dat bepaalde documenten die bij het verzoek om teruggaaf moesten worden gevoegd pas konden worden overgelegd na de levering van de accijnsproducten in een andere lidstaat; c) de Roemeense belastingwetgeving (artikel 18 4, lid 4, van de uitvoeringsbepalingen, waarin wordt verwezen naar artikel 135 van het wetboek fiscaal procesrecht) voorziet in een algemene termijn van vijf jaar voor elk verzoek om teruggaaf of terugbetaling? Tweede vraag: Moet artikel 22, lid [2], sub a, van richtlijn 92/12/EEG aldus worden uitgelegd dat een bedrijf dat in de lidstaat waarin de accijns is voldaan geen verzoek om teruggaaf van de accijns indient vóór de levering van de accijnsproducten in een andere lidstaat waar zij bestemd zijn om te worden verbruikt, geen aanspraak meer kan maken op teruggaaf van de voldane accijns? Derde vraag: Is, bij een bevestigend antwoord op de tweede vraag, de oplossing waarbij het bedrijf geen aanspraak meer kan maken op teruggaaf van de accijns, waardoor dezelfde accijnsproducten dubbel worden belast (in de lidstaat waarin de accijnsproducten aanvankelijk tot verbruik zijn uitgeslagen en in de lidstaat waar zij bestemd zijn om te worden verbruikt), in overeenstemming met het beginsel van fiscale neutraliteit? 11

13 VERZOEK OM EEN PREJUDICIËLE BESLISSING VAN ZAAK C-663/11 Vierde vraag: Kan, bij een bevestigend antwoord op de tweede vraag, de uiterst korte termijn tussen de datum waarop de accijns is voldaan voor de in een lidstaat tot verbruik uitgeslagen producten en de datum van verzending van de accijnsproducten naar een andere lidstaat waar zij bestemd zijn om te worden verbruikt, worden geacht in overeenstemming te zijn met de beginselen van gelijkwaardigheid en doeltreffendheid? Is het in dit verband relevant dat de algemene termijn om te verzoeken om teruggaaf of terugbetaling van een belasting, een taks of een heffing in de betrokken lidstaat beduidend langer is? Uitgesproken ter openbare terechtzitting op 13 december (ondertekeningen) 12