Verslag duikvakantie november 2011, Rode Zee, Egypte

Transcriptie

1 Verslag duikvakantie november 2011, Rode Zee, Egypte Zaterdag 5 november Aan het einde van het jaar wordt het weer tijd om een duikvakantie te gaan doen. Zo ook dit jaar en evenals vorig jaar is de bestemming het land na de Arabische lente Egypte, Hurghada. Rond de klok van 10 uur verzamelde een aantal van ons (Lenny, Robert Jan, José en Rob) zich bij de duikschool om vervolgens met de taxi zich te laten vervoeren naar Schiphol. Daar aangekomen stonden de mannen van Pacific Diving (Stephane, Enrico en Tom) ons al op te wachten en werden de vliegtickets uitgedeeld. Ondertussen waren Dirk, Charlotte en Ada ook aangekomen zodat we gezamenlijk konden inchecken. Omdat we vroeg waren gebeurde dit bijzonder vlot. Na het nuttigen van een bakje koffie en de diverse inkopen voor het thuisfront werd richting gezet naar het vliegtuig. Het boarden begon te laat met als gevolg dat het vliegtuig dus ook ca. 30 minuten te laat vertrok. Na een 4,5 uur durende vlucht landden we uiteindelijk op de luchthaven van Hurghada en konden direct bij de douane een visum te kopen (a 12 euro per persoon). De volgende handeling was door de douane heen. Dit duurde en duurde maar. Efficiëntie is hier ver te zoeken; 7 hokjes voor een grote stroom toeristen en er zijn slechts 2 hokjes in gebruik. Een wachttijd van ca. 45 minuten was het gevolg. Geduld is een schone zaak zullen we maar zeggen maar uiteindelijk konden we toch, verzegeld van de benodigd stempels in ons paspoort, naar de gereedstaande bus die ons naar ons hotel bracht; het Continental Resort. Een groot, modern hotel met ca. 150 kamers, liggend aan het strand. Bij het hotel aangekomen konden we direct van het diner gebruikmaken. Tijdens het diner werden de kamernummers uitgedeeld zodat een ieder, na het eten, zijn koffer kon gaan uitpakken. Zondag 6 november Om 11 uur werden we verwacht bij het duikstation. Daar werden we opgewacht door Joanne, onze Engels sprekende gids en reisleidster voor komende week. Voor velen van ons geen onbekende want ook vorig jaar had zij alles goed geregeld. Door Joanne werd het programma voor komende week doorgenomen (evt. extra duiken ed.). Deze dag werden er geen duiken gemaakt (i.v.m. islamitische feestdag) zodat een ieder kon genieten van de rust, de warmte en het zonnetje. Een goed relaxed begin van de week. Maandag 7 november uur ging de wekker bij een aantal van ons af: tijd om op te staan en te gaan ontbijten. Om uur moesten we ons melden bij de duikbasis. Daar aangekomen was de bemanning nog druk doende om alle benodigde duikcilinders en proviand aan boord te brengen. Uiteindelijk vertrok de boot om uur naar onze eerste duikplaats: Fanous West. Tijdens onze vaartocht werden we door Joanne op de hoogte gesteld van de regels zoals deze gelden aan boord en onderwater. De eerste duik bij Fanous West werd door een ieder gebruikt om de duikuitrusting goed te testen (de bekende checkdive) en de hoeveelheid lood voor een ieder te

2 bepalen. Nadat dit zorgvuldig was gedaan werd een leuke duik door een ieder gemaakt. De meeste van ons werden bij de eerste duik direct getrakteerd op het ultieme: een ontmoeting met een groep dolfijnen. De schrijver van dit stuk zat in de tweede groep en heeft de ontmoeting helaas niet meegemaakt en kan dus ook niet de kik omschrijven die dit bij een aantal van ons teweeg heeft gebracht. Na de duik konden we aan boord genieten van een lunch bestaande uit kip, spaghetti, brood en allerlei Egyptische lekkernijen. Rond de klok van uur was de briefing voor de 2 e duik. De boot had zich ondertussen verplaats naar onze volgende duikstek: Fanous Oost, inderdaad, een paar honderd meter verderop van hetzelfde rif. Hoewel het zicht van deze duik minder was dan de eerste was ook dit wederom een mooie duik. Diverse tropische vissen (steenvissen, trompetvissen, vechtende of parende pijlstaartroggen) werden gespot. Het rif was zoals vanouds: veel koraal met prachtige kleuren. Toch ook veel dood koraal. Onderweg werd een gigantisch grote murene gespot. Wat helaas ook werd gezien was het volgende (zoals het dus niet hoort en wij niet hebben geleerd): een duiker (niet van onze groep) was bezig met een metalen voorwerp een aantal vissen aan het storen zodat zijn buddy foto s kon maken. Om het eenvoudig voor hem te maken was hij voor het gemak maar op de bodem gaan staan waarbij het koraal werd beschadigd. Vervolgens zwom deze duiker weg met een gigantisch zandscherm achter zich latend. Tenenkrommend is dit om zoiets te zien; geen begrip voor de natuur, zijn oorspronkelijke bewoners en andere duikers. Vervolgens toch maar verder gezwommen, op naar de volgende rotspartij met prachtig koraal. In dit koraal was een zogenaamd poetsstation ; een plaats waar honderden visjes je dode huid schooneten. Eén duiker durfde het zelfs om zonder ademautomaat visjes in de mond toe te laten zodat deze, voor zover aanwezig, bacteriën en dood weefsel konden schoonmaken. Ook werden de tanden even nagekeken. Na dit alles werd het tijd om naar de oppervlakte te gaan want de boot moest uiterlijk om uur koers zetten richting de haven. Rond de klok van uur meerde we in de haven af en moest een ieder zijn duikspullen van de boot halen en opbergen in kasten omdat de boot niet in de haven bleef liggen. In de avond werd weer gezamenlijk gegeten in het restaurant en ging ieder daarna zijns weegs. Dinsdag 8 november Om uur was iedereen aanwezig op het duikstation om vervolgens naar onze duikstekken te vertrekken. Vandaag 2 duiken bij het Gota AboRamada rif. De eerste duik aan de oostzijde, de tweede aan de westzijde. De eerste duik aan de oostzijde was heel bijzonder; veel hard en zacht koraal met schitterende kleuren. De duikers zwommen tussen de pinakels door begroeid met koraal. Bijzondere vissen als schorpioenvis, blue spotted stingray werden o.a. op deze stek gezien. De tweede duik, aan de westzijde, was eigenlijk een vervolg op de eerste. Dit was ook niet verwonderlijk want de stek maakte onderdeel uit van hetzelfde rif, zij het aan de andere zijde. Vissen die bij de eerste duik niet werden gezien maar bij deze wel waren de murene en krokodilvis.

3 Nadat een ieder na ongeveer een uurtje weer aan boord van ons schip was zette de kapitein koers naar de haven om rond de klok van uur aan te meren. De avondmaaltijd werd gezamenlijk genuttigd in het restaurant (op een paar dissidenten na; zij moesten zo nodig naar de Mac Donalds). Woensdag 9 november Vandaag werd de groep opgesplitst in tweeën; één groep die kenbaar had gemaakt om een wrak duik te gaan maken op het wrak van De Salem Express en de rest van de groep zou met Joanne de reguliere duiken gaan maken. De groep die naar de Salem Express ging moesten zich om uur melden bij de duikbasis om vervolgens in de vroege ochtend te vertrekken voor een 4 uur durende vaartocht. Helaas zat het weer tegen, veel wind met tot gevolg pittige golven. Het schip was niet tegen dit natuurgeweld opgewassen met als gevolg dat het wrak Salem Expess niet werd gehaald. Ook had het natuurgeweld zijn uitwerking op de bemanning van de boot en een aantal van de duikers. Diversen liepen lichtelijk groen van kleur aan en voelde zich behoorlijk ziek. Uiteindelijk werd gekozen voor duik bij het rif Abu Hashisch. Daar werden 2 duiken gemaakt waarbij de duikers met de Zodiac werden gedropt bij de duikstek. Met een bootrol werd het ruime sop gekozen om af te dalen naar de diepte. Barracuda s, steenvissen, los zwemmende murene, een school met jacks werden o.a. gadegeslagen. De andere groep maakte de eerste duik bij Torfa Ben El Gebir. Een prachtige relaxte duik, zwemmend tussen het harde en zachte koraal. Heerlijk om zo de natuur onder water te bekijken in helder water (zicht meer dan 30 meter) en een temperatuur van 26 graden. Joanne vertelde bij de briefing van de tweede duik dat er zogenaamde stromingsduik werd gemaakt. Deze vond plaats bij Sha ab Sabina. Op deze duikstek werd de groep in tweeën gesplitst om vervolgens tegelijk vanaf het achterdek het water in te springen. Een ieder voelde direct de stroming. Vervolgens gezamenlijk afdalen met een ongelofelijk uitzicht op de bodem: één grote koraaltuin met diverse kleuren. De gehele duik zwommen we als het ware in deze koraaltuin. Uiteindelijk stopte het koraal en dat was ook het teken dat de duik ten einde liep. We zwommen vervolgens naar onze boot, die zich had verplaatst en kwamen voldaan aan boord. Donderdag 10 september Ook vandaag moesten we ons om uur melden op het duikstation. Zoals gebruikelijk vertrok de boot uiteindelijk pas tegen uur nadat alles in gereedheid was gebracht. Het gaf de duikers ook de tijd om de duikset op te bouwen. Op weg naar onze eerste duikstek Small Giftun voor een zogenaamde driftduik. Na de briefing van Joanne konden de 2 groepen zich gereed maken voor duik. De groepen stond op het achterdek gereed om op een seintje van Joanne achter elkaar het water in te gaan. Na de go-go-go van Joanne sprongen we achter elkaar het water in, gaven het ok-teken richting de boot en begonnen vervolgens af te dalen. Eén grote koraaltuin verscheen onder en naast ons met een grote schakering van kleuren. Allerlei koraalvormen en kleuren kwamen voor onze ogen. De stroming viel reuze mee zodat we voldoende tijd hadden om van dit schouwspel te genieten. Wel moesten we opletten voor de diepte. De verleiding was namelijk erg groot om bij deze drop-off door te zakken naar niet toegestane dieptes. Een enkeling zagen we dan ook voorbij zakken. Gelukkig grepen de gidsen adequaat in. Een grote tandbaars evenals een grote murene werden als bijzondere vissen gespot, behoudens uiteraard de vele duizenden kleine visjes. De tweede duik werd gemaakt bij Al Eruk (giftun). Geankerd werd bij een aantal pinakels. Na de briefing werd vervolgens begonnen met de duik. Om op de juiste plek te komen moest er een stukje onderwater over een zandbodem gezwommen worden. Grote pinakels (met diameter van ongeveer

4 30 meter en een hoogte tot ongeveer 2 meter onder de oppervlakte) waren prachtig begroeid met hard en zachte koralen. Steenvis, schorpioenvis, zeenaalden, jagende tonijnen op fuseliers, murene, koraalduivel en duizenden rifbaarzen en anthia s konden bij deze duik worden bekeken. Hierna werd de terugtocht naar de haven gemaakt. De mensen die zich hadden opgegeven voor de nachtduik konden aan boord blijven. Het wachten was op het vullen van de air en nitrox cilinders. Om uur werd het ruime sop gekozen voor de avondduik. Deze werd gemaakt bij Sha ab Talata. Een niet zo diepe duik (max 8 meter) bij diverse pinakels begroeid met koraal. Helaas was de duiklocatie niet echt bijzonder. Veel dood koraal en veel zand. Wel bijzonder is dat bij een nachtduik veel ander leven kan worden aanschouwd. Vissen en planten die je overdag anders niet zou zien. Bijzonder was wel dat een lange tijd een lionfish met ons mee zwom. Ook anemonen is bij nachtleven bijzonder om te zien. Onder toezicht van het mannetje van de volle maan voeren wij terug naar het hotel. Vrijdag 11 september Om uur ging de wekker om vervolgens ons te melden om uur voor een 4 uur durende vaartocht naar 4 wrakken waarvan er 2 zouden worden bezocht op het rif Abu Nuhas. Onderweg werd de boot voor anker gelegd achter een rif zodat we in rust konden gaan genieten van ons ontbijt. Op de vaartocht stond namelijk best veel wind met als gevolg dat de boot behoorlijk heen en weer schudde. Even waren we bang dat de kapitein wederom zou besluiten om de tocht af te breken i.v.m. de te harde wind. Gelukkig gingen wij door. Na 4,5 uur kwamen we vervolgens aan op de duiklocatie. Bij de eerste duik op het wrak de Giannes D. moesten de duikers vanaf het achterdek springen zodat zij direct af konden zakken naar het wrak. Onze boot dreef dus direct boven het wrak. Nadat de duikers vanaf het achterdak waren gesprongen ging de boot beschut liggen achter het rif. Het duikobject: een stalen schip van 100 meter, gebouwd in Japan in 1969, diepte kiel op 25 meter. De lading van het schip was hout. In 1983 is het schip op het rif gelopen en gezonken. De huidige conditie van het wrak is dat het stuurhuis onder 45 graden ligt. Het middenstuk is verdwenen en de machinekamer is nog intact. Voor een aantal van ons was dit de eerste wrak duik. Onder water maakt een dergelijk wrak een zeer imposante indruk. In het stuurhuis zat een enorme school glas visjes. Verder werden gespot zeenaalden, doktersvissen, papagaaienvissen, murene en koraalduivel. Na ongeveer 60 minuten werd het tijd om de duik te beëindigen en begonnen we aan de opstijging. Aan de oppervlakte werden we opgepikt door de zodiac en werden we teruggebracht naar het moederschip. Na een oppervlaktetijd van 60 minuten was het tijd voor de 2 e wrak duik. Dit behoorde te zijn de Carnatic. De eerste groep werd met de zodiac weggebracht naar de duiklocatie. Omdat het te veel tijd kostte werd uiteindelijk besloten om de rest van de groep te droppen vanaf het moederschip, de Tiny. Tijdens het afdwalen bleek dat de kapitein ons had gedropt boven het verkeerde wrak. Het wrak wat op de bodem lag had de naam Kimon M. Een Duits schip gevuld met goed zichtbare

5 opgestapelde tegels. Het diepste punt van het schip lag op 24 meter, het ondiepste op 2 meter. Diverse mooie doorgangen en prachtig begroeid was dit wrak. Een school Bathfish, een trickerfish, een enorme school van glasfish konden hier bekeken. Het einde van de duik was eigenlijk een rommeltje: een gedeelte werd opgepikt met de zodiac een ander gedeelte werd opgepikt door het moederschip. Nadat een ieder aan boord was werd de terugtocht aanvaard. Een rustige tocht over de Rode Zee waarbij de wind ondertussen geheel was stilgevallen. Genoten kon nog worden van de uitgestrektheid van de zee: de oneindige vergezichten, de zon en de rust, rust en rust. In de avond werd gezamenlijk de maaltijd genuttigd bij het restaurant in het centrum van Hurghada. Met 3 taxi s werden we daar naar toe gebracht. De terugtocht dachten we voor een leuke prijs van 30 Egyptische ponden te hebben geregeld ware het niet dat een sluwe taxichauffeur ons er op attendeerde dat we een briefje van 50 pond + 2 x 5 pond aan hem gaven i.p.v. 20 pond + 2 x 5. Hij gaf het briefje van 50 dan ook terug en gaf de man wederom 20 pond. Later kwamen we er pas achter dat hij een briefje van 50 piaster (= een halve pond) had gegeven. Kortom, we betaalde uiteindelijk 49,5 pond. Laat de man er blij mee zijn. Zaterdag 12 november Om uur werd iedereen verwacht bij het duikstation om de openstaande schulden te voldoen. Om uur moest een ieder uitgecheckt zijn bij het hotel. De spullen konden nog geplaatst worden in een door het hotel beschikbaar gestelde Villa 6, omgedoopt tot Villa Kakelbont. De rest van de dag werd door een ieder ingevuld naar eigen wensen. De bus haalde ons op rond de klok van uur. Tijdens de bustocht kreeg iedereen een aandenken van Heba. Zij was de Egyptische vertegenwoordigster van de reisorganisatie ter plaatse. Het presentje betrof een Egyptische tekening waarbij ieders voornaam in Egyptische tekens (hiërogliefen) was vermeld evenals een tekening van het sterrenbeeld. Enige chaotische taferelen, kenmerkend voor de Egyptische cultuur, waren aanwezig op de luchthaven van Hurghada. Het vliegtuig vertrok uiteindelijk op tijd om na een vlucht van bijna 5 uur (het was ondertussen uur in de zondagmorgen) op de luchthaven van Amsterdam te landen. Een mooie duikvakantie die goed georganiseerd was en waarbij een woord van dank zeker op zijn plaats is aan het adres is van de mannen en vrouw van Pacific Diving, Stephane, Enrico, Tom en Jacky. Aldus opgemaakt in Egypte en ieder de gelegenheid input te hebben kunnen geven aan dit verslag. Was getekend, Robert Jan Minnee