TIMBRADO. INHOUDSOPGAVE:

Transcriptie

1 TIMBRADO. INHOUDSOPGAVE: Het lied van de Timbrado 2 Het derde Europese zangkanarieras 2 Toonregisters, normen voor de bewaarding 3 De beschrijving der toeren 4 De metaalrol 4 De rol 4 De klingel 5 De kleine klok 5 De fluiten 6 De siertrilers 6 De grote klok 7 De kloeken in alle vormen 7 De castagnetten 7 De samengestelde toeren 8 De dalende toer 8 De rechte toer 8 De stijgende toer 8 De getrapte toer 8 De harde toer 8 De toonarme toer 9 De foutieve toeren 9 De klokkende waterslag 9 De bollende waterslag 9 De indruk 10 Stamharmonie 10 De gebogen toer 10 Benaming van de toeren en de maximale bewaarding 11 Ononderbroken toeren 11 Onderbroken toeren 11 Afgezette toeren 11 Samengestelde toeren 11 Watertoeren 11 Algemene indruk 11 Foutieve toeren 11 Stamharmonie 11 Indruk 11

2 HET LIED VAN DE TIMBRADO. HET DERDE EUROPESE ZANGKANARIERAS. Als derde zangkanariesras, na de harzerkanarie en de waterslager heeft de timbrado onder de Hollandse kanariekwekers, verscheidenene liefhebbers gevonden. Voor hen is het belangrijk de in Spanje een internationaal geldende theorie van dit ras te kunnen leren kennen, zodat men de verschillende samenstellingen van de toeren van deze kostelijke zanger, kan volgen. Op die manier kan men de zang van deze vogel beoordelen en bij de kweek inachtnemen. Na de juiste beoordeling van de zang van deze vogels, komt dan de tweede belangrijkste stap van de kwekers om bij het kweken de kwaliteit van de zang te behouden of - indien dit mogelijk is - te vebeteren. Daarom worden op basis van de Spaanse- en C.O.M. theorie de toeren van de timbrado behandeld. Het begint met de benaming der toeren en een analyse van de structuur van de afzonderlijke toeren. Daarna volgt een indeling in de hoofdtoeren, de middentoeren en de eenvoudige toeren, zoals wij het in Nederland ook kennen bij de harzerteoeren. Het aantal toeren bij de harzervogels is lang niet zo veelvuldig als bij de timbrado. Tenslotte moet men weten welke het hoogste - en ook het laagste punten - aantal voor de afzonderlijke toeren is, om zich een oordeel over de kwaliteit der afzonderlijke toeren te kunnen vormen. Op die manier kan men een basis vormen betreffende de soorten der toeren, de hoogte en de diepte, de weekheid en de hardheid, uitdrukkingssterkte en geluidssterkte. Dat is bij de korte en zich snel afwisselende toeren van de timbrado heus niet zo gemakkelijk. Vooral bij de roltoeren van de harzerkanarie is het beter dat zij lang worden aangehouden. Bij de timbrado mag dat echter niet. De toeren moeten zo kort mogelijk zijn. In het snel afwisselend lied van een timbrado is het zeer belangrijk dat de toeren kort zijn en snel wisselen. De keurmeesters van de timbrado's moeten die toeren echter goed kunnen onderscheiden, de klinkers en de medeklinkers die gezongen worden goed onderkennen en weten bij welke toer het gezongene moet worden onder.gebracht Door de zeer snelle afwisseling der onderscheidene toeren is het zelfs voor een keurmeester vaak moeilijk om alle toeren te "vangen". Ondertussen moet hij daarbij steeds teruggaan naar de theorie, de basis van het keursysteem. De grondregel daarbij luidt: "Alles wat invloed heeft op de muzikale waarde van het lied, moet beloond worden en alles wat de muzikale waarde van het lied schaadt, moet bij de waardering in mindering worden gebracht". Bijna alle klinkers en medeklinkers van ons alfabet komen in het lied van de timbrado voor. Een leek valt dat niet op, hij hoort alleen het volledige lied. Een keurmeester moet echter horen hoe een vogel "spreekt" en kan ook de zachtheid of hardheid van het lied uitleggen. Als de weekste medeklinkers vinden wij dan de "b" en de "l". De klinkers die het zachtst zijn, zijn de "o" en "u". De hieruit gevormde toeren zijn het aaangenaamst. Eén van de hardste medeklinkers is de "r" omdat die medeklinkers zich leent om de klinker te overstemmen. Als de hardste klinkers gelden de "e" en de "i". Vooral wanneer de klinkers breed of scherp worden voorgedragen.

3 TOONREGISTERS, NORMEN VOOR DE BEWAARDIGING: Men onderscheidt drie toonregisters. Hoog en scherp, normale middelklank en markante diepe toeren. Alle toeren van het timbradolied moeten kort zijn. Het eerste toonregister wordt door de klinker "i" bepaald, het middelste toonregister door de klinker "e" en het derde en diepste toonregister door de beide klinkers "u" en "o". De klinker "a" verschijnt bij de diepe fluiten en bij de castagnetten. Bij de bewaardiging der toeren wordt het hoogst mogelijke puntenaantal genoteerd Het gehoorde lied geeft ons de punten voor de bepaalde toeren aan, zodat het voor ons mogelijk wordt om het gehoorde als eenvoudig, goed of zeer goed onder te brengen en als zodanig te bewaardigen, op dezelfde manier als bij de overige zangkanarierassen. Onder de eenvoudige toeren worden die toeren gerangschikt welke een derde van de maximumwaarde bereiken, als goede toeren, zij die twee derde van de maximumwaarde bereiken en als zeer goed de toeren die vanaf twee derde der waarde in de nabijheid van de maximumwaarde komen. Het in delen onderbrengen van de waarde der gezongen toeren geeft ons de mogelijkheid om de minder goede en slechte toeren te vinden. Als een kanarie verschillende siergeluiden gelijk of verschillend in uiteenlopende passages van zijn lied brengt, moeten wij deze niet apart bewaardigen, maar het totaal bewaardigen, ook al hebben wij ze gespreid gehoord. Wij kunnen het aantal punten alleen verhogen, als de laatste siergeluiden die wij horen, dit door hun kwaliteit verdienen. Zo ook voor alle andere toeren die in de loop van het lied gebracht worden en herhaald worden. Als de keurmeester de waarde van de toerklank waar het omgaat, juist heeft kunnen bewaardigen, moet hij geen punt meer aan die waarde toevoegen, omdat de vogel deze blijft herhalen. Waar de keurmeester ook rekening mee moet houden, bij het beoordelen, is dat hij niet alleen kan volstaan met het kennen van de toeren om deze te kunnen bewaardigen, maar ook andere maatstaven gelden, voor het bewaardigen van de zangkwaliteiten. Een voorbeeld hiervan kan zijn: Het wachten op een herhaling van het zangrepertoir voordat de keurmeester overgaat tot de bewaardiging. Dit omdat de vogel, als hij eenmaal met zijn repertoir begint, dit daarna steeds kan verbeteren. Ook de klankrijkheid, zachtheid en zuiverheid kunnen toenemen. De gewenste lengte van de toer, alle facetten die de toer mooier en waardevoller kunnen maken. Ook die onderdelen die nadelig kunnen werken, kunnen bij langer luisteren naar voren komen. U moet weten dat de "o" of "u" rol, klingel en de fluiten slechts vijf à zes maal achter elkaar mogen klinken. Op deze manier kan alles wat de vogel zingt niet aan de aandacht van de keurmeester ontsnappen. Daardoor kan een juiste en rechtvaardige beoordeling plaatsvinden. Dit vraagt van de keurmeester een grote deskundigheid en een juist oordeel. Dus korte toeren en niet teveel achter elkaar gebracht, veroorzaken een voor de timbrado ideaal lied.

4 DE BESCHRIJVING DER TOEREN: Het lied van de timbrado laat zich in een schema weergeven. Dat begint met de ononderbroken toeren. Daartoe behoren de metaalrol, de verbonden toeren, de rollende toeren en de watertoeren. Daarbij handelt het zich om die basistoeren, of die verervende toeren, die door de kanarie gedurende het hele jaar gezongen worden. Zij zijn erfelijk door de voorouders overgedragen De lettergrepen gaan zo in elkaar over en zitten zo aan elkaar vast, dat ons oor alleen een aangehouden toon hoort. Men kan zich helemaal niet voorstellen, hoe een zulke aanhoudende toon zo behoedzaam en weloverwogen kan klinken. Maar indien een dergelijke toer te lang wordt voorgedragen, kan hij eentonig gaan klinken. Is de voordracht echter tekort, dan onttrekt hij zich aan de beoordeling. Voor Hollandse kwekers die de lange toeren van de harzerkanarie kennen is het belangrijk bij het afluisteren van het timbradolied, hieraan te denken dat ook de roltoeren kort moeten zijn, bijvoorbeeld niet langer dan "ro-ro-ro". Dan moet zich steeds weer de veelvuldigheid van het timbradolied manifesteren en moet het lied al weer verder gaan met een andere toer. DE METAALROL: Men noemt deze toer zo omdat hij zich als een metaalachtige klingelrol laat horen. Wij kunnen dat geluid dagelijks horen, als een telefoon, als deurbel of als het geluid van een ouderwetse wekker. Deze toer klinkt aangenaam en goed, als de klinker "i" en de medeklinker "r" op gelijke hoogte liggen. Als één van deze bestanddelen op de voorgrond treedt, dan verliest de toer aan waarde. Zij klingt harder zogauw de "r" overheerst en scherper wanneer de "i" overheerst. De waardevolste zijn die metaalklanken die gebogen worden gebracht en waarbij de toon aanzwelt, even op gelijke hoogte blijft en dan weer afzwakt. Bij de "rechte metaalrol" blijft de toon gelijkmatig en vlak. Men spreekt van een buiging naar boven en van een buiging naar beneden wanneer het geluid hoger wordt en wanneer de grondtoon dieper wordt. Denkt U er aan dat hiertussen maar een minimum verschil is. Maar één ding is bij deze toer zeer belangrijk, er moet een goed metaalachtig geluid doorklinken. Van mindere waarde zijn de zeer hoge, de harde en die toeren waarin enkele lettergrepen, tonen of medeklinkers worden overgeslagen. Ook de toonarme toeren verliezen aan waarde. Bij de beoordeling van het lied moet de zangkwaliteit van de toer zorgvuldig gewogen worden. Voor de metaalrol kan ten hoogste gegeven worden. DE ROL: Een rollende toer met de grondtonen "e", "u" of "o" geldt als de beste van de ononderbroken toeren> Zij wordt door de medeklinker "r" en de Klinkers "e", "u" of "o" gevormd Met de klinkers worden geen twee toeren tegelijk voorgedragen. Wanneer bijvoorbeeld de "ou" als klinker gezongen zou worden, in een roltoer, dan zou de goede klank verloren gaan omdat dan de enge verbinding van klinkers en medeklinkers verloren zou gaan. Let wel dat geldt voor roltoeren!!!! Voor de "afgezette toeren" is dat anders, denk hierbij maar aan de fluiten "chau-chau". Die wordt wel door twee aaneengesloten klinkers gevormd. En dat kan ook wel omdat het een afgezette toer is, die meer ruimte nodig heeft. De diepte van de voordracht is een maatstaf voor de waarde, omdat hier de grenzen van de toon bij de timbrado's worden bereikt. Deze toer is onlangs ontstaan uit twee toeren, de ene toer had de grondtonen "e" en "ei". De grondtoon "ei" is vervallen, ook al omdat hij uit twee klinkers bestond. En zoals wij al gelezen hebben, komt dat het geluid van de grondtoon niet ten goede.

5 Nu is de grondtoon "e" gevoegd bij de grondtonen "u" en "o", zodat wij nu een roltoer hebben met de klinkers "u", "e" en "o". De zuiverheid van de klank speelt hierbij ook een grote rol. De overgang van de ene grond- toon in de andere geeft een bijzondere mooie klank. Dat houdt echter niet in dat de toeren die met één grondtoon gebracht worden, minder goed zijn. Maar van een zeldzaam mooie klank is de toer als hij gebogen gebracht wordt. In die vorm bereikt de toer een zeer mooie klank. Slechte vormen zijn stomme toeren of een geluidloos lied. Ook wanneer de medeklinkers de grondtoon overheersen, dan hoort men een onwelluidend gedrukt geluid. Deze toer kan niet met de holrol van de harzers gelijkgesteld worden. De harzer zingt de holrol met gesloten snavel en bereikt daardoor een grotere diepte en klank. Ook wordt die toer langer aangehouden gebracht. Daarentegen zingt de timbrado deze toer met geopende snavel, brengt de rollen korter en laat de medeklinkers duidelijk horen, waarbij de snavel licht geopend is. Dus hier moeten wij de vormen "ro-ro-ro", "ru-ru-ru" of "re-re-re" duidelijk horen. Voor de rol kan ten hoogste 18 punten gegeven worden. Nu de eerste groep van de zangtoeren behandeld is, gaan wij naar de tweede groep, de meest gezongen toeren, namelijk de steigende of vallende, zwak afgezette toeren van het timbrado- lied. Hiertoe behoren de klingels, de kleine klok, de kloeken, de fluiten en de castagnetten Om in het begonnen schema te blijven, zetten wij de volgende met de klingel voort. DE KLINGEL: De klingel is een toer die bestaat uit de medeklinkers "b" en "l" en de grondtoon "i". Zo vormt de vogel de toer als "bli, bli, bli", waarbij de metaalachtige klank, met uitzondeing van de klank van de kleine klok, ongeëvenaard is. De toer wordt gebracht met het openen en sluiten der snavel. Het is een luidruchitige toer, met een rinkelbelachtige klank. Als de toer met de medeklinker "l" gebracht wordt, is hij zachter en lijkt hij van vorm wel wat op de kleine klok, doch hij wordt altijd heftiger gebracht en komt sterker naar voren dan de kleine klok, hetwelk ook be ïnvloed wordt door de ver geopende snavel. Voor de klingel kan ten hoogste gegeven worden. DE KLEINE KLOK: Deze toer heeft de sterkste metaalachtige klank. Zij klinkt zowel vrolijk, als sonor en is de snelste toer, als de gebrachte tonen geteld worden. Wanneer deze toer goed gebracht wordt, is het een lust om deze toer te horen. De toer wordt gebracht met de medeklinkers "l" en "n" en de grondtoon "i" en is prachtig wanneer de medeklinker "n" telkens aan het eind van iedere slag gehoord wordt. Men kan hier ook bepalen, hoe de weerklank op de nagalm is, die zonder pauze is en die samensmelt met de nieuwe slag die komt. Hierbij speelt de klinker "i", evenals bij de kloppende/slaande klingel "bli", een grote rol. De "i" zorgt in beide toeren voor de metaalachtige klank, die als erg mooi kan worden onderkend. Dus "lin-lin-lin-lin". Slechts zelden levert deze "i" voor één van beide toeren, een schelle of scherpe klank op. Men denkt dat dit komt door de medeklinker "l", die in beide gevallen aan de klinker "i" vooraf gaat. De kleine klok en de castagnetten komen niet zo veelvuldig voor. Voornoemde twee toonstukken stonden op het punt te verdwijnen, en als men nog langer op de toen ingeslagen weg was voortgegaan, zouden deze kenmerkende toeren echter verdwenen zijn. Men heeft echter nog net bijtijds ingezien dat dit niet kon en men heeft zich toegelegd op verbetering van de beide toeren, waardoor beide toeren stukken beter zij geworden en veel zuiverder dan voorheen. Gelukkig worden beide toeren nu steeds weer meer gehoord, de beste vormen zijn de wisselende klanken, dalend, duidelijk helder en dan weer opklimmend. De slechte toeren worden door de vogel gebracht met een half geopende snavel.

6 Als deze toer helder en zuiver gebracht wordt, is het net of je in een berglandschap staat, in de prille morgen, en dat er dan op halve hoogte van de berg een klein helder klokje klinkt, waarvan de klank in het dal te horen is. Voor de kleine klok kan ten hoogste gegeven worden. DE FLUITEN: Diepe fluiten zingt de vogel op erfelijke basis. Deze fluiten kan hij brengen als "chau, chau, chau" en als "piau, piau, piau". Bijna nimmer worden deze twee vormen door één vogel gebracht. De wending van deze toer is een echt basis-geluid. De langzame vorm heeft meer waarde dan de snellere vorm. De beste vormen zijn gesloten golven, dalend, op één lijn liggend en dan weer klimmend. De vorm "piau" lijkt op de hiervoor beschreven klank "chau", en kan ook als erfelijke basistoer beschouwd worden, als men uitgaat van de herkomst. Hij is mooi, zacht, zoet - wanneer goed geuit - en is het beste als de "u" aan het eind duidelijk wordt gehoord. Iedere kweker dient dit te weten!!!! De opbouw is eenvoudig en de vorm "piau, piau" is voor iedere kweker duidelijk te achterhalen. Evenals bij de vorm "chau, chau" is ook hier de beste vorm als hij langzaam gebracht wordt. Voor de fluiten kan ten hoogste 27 punten gegeven worden. Als echter één vorm wordt gebracht, dan wordt dat getal gehalveerd. Dit houdt dus in, dat twee vormen van toeren onder één noemer kunnen worden bewaardigd. Waardeverminderend zijn die vormen, die toonarm zijn en aangehouden gebracht worden. DE SIERTRILLERS: Het begrip, waarin het hier omgaat heeft een magische uitdrukking. De naam in het Spaans betekent hier eigenlijk langzaam gezongen bloemen in het lied. Zij zetten deze "bloemen" perfect neer tussen de andere toeren van het timbrado-lied. Zij zijn ontelbaar in hun verscheidenheid, zoals bij de kloeken in alle vormen, en door hun verscheidenheid moeilijk te defineren. Daarom worden hier slechts enkele vormen genoemd. Het hele a, b, c, zit er in en de toeren bezitten een rijk gevarieerd gamma. Hier volgen enkele vormen, zoals ze vaak gehoord worden. Met één klinker en één medeklinker, zoals: "pi, pi, pi" of "tu, tu, tu". Met één medeklinker en twee klinkers, zoals: "tui, tui, tui" of "tufii, tufii, tufii", "tuli, tuli, tuli", "tulu, tulu, tulu", "tolu, tolu, tolu" of "to-luu, to-luu, to-luu". Omdat het terrein oneindig is, is het nutteloos om ze allemaal te noemen. De gebogen vormen zijn zoals altijd weer de mooiste. De hoogste waardering wordt bepaald, wanneer de toon aanzwelt, afzinkt, valt, dan gelijkblijvend zacht door klinkt en daarna weer aanzwelt tot een krachtiger geluid. De langzaamste gelijke tonen zijndiegene die de laatste klinker laten accentueren en deze lang aanhouden, zoals: "tu-fii" of "to-luu", etc. Als hierbij de vocalen wisselen klinkt het geheel zeer aangenaam Weinig waarde hebben de vormen die lang aangehouden van toon en toonarm zijn. De laatste soort hoort men echter weinig. Binnen deze toer hoort men vaak goede od zeer goede toeren. De voordracht gaat ook hier weer door de snavel te openenen en te sluiten. Voor de siertrillers kan ten hoogste 27 punten gegeven worden.

7 DE GROTE KLOK: Deze variaties van de zang, klinken als luidende klokken, lang aangehoudnen, op het hoogste punt afbrakend en trillend ontsnappend. Uitgesproken samengesteld uit verschillende wendingen van de voornaamste eerste frequentie, met allerlei uitingswijze als een imitatie van de ondefinieerbare geluiden van het muziekinstrument: "DE GROTE KLOK". Deze toon wordt door de kanarie gebracht met een steeds afgebroken geluid, Dat wil zeggen van de twee geluiden die men hoort is het eerste de hoogste, terwijl de tweede dan slechts als echo of resonant klinkt, die langzaam geuit heel mooi klinkt, gezien de gelijkenis met het "klokje". Soms wordt de toer ook geuit op eenvoudige wijze. De klank van de toer bepaalt de waarde. De toer is samengesteld uit de medeklinkers: "t", "n", "g" en "p", "l", "u" en de klinkers "i", "o" en "a". Als de vogel die toer zingt, wordt de snavel geopend en gesloten. De toer klinkt als:"tilon, tilon, tilon", "lilon, lilon, lilon", "tilan, tilan", tilan". Voor de grote klok kan ten hoogste gegeven worden. DE KLOEKEN IN ALLE VORMEN: Deze toer is zeer veelvuldig voorhanden en varieert zeer sterk In principe kunnen kloektoeren met alle letters van het alfabet voorgedragen worden. Ter oriëntering volgen hier enige veel voorkomende vormen. Kloeken gevormd door drie medeklinkers en één klinker, zoals: "bloc, blok", "blok, blok" en "tric, tric", "tril, trik" of "blui, blui". Met twee medeklinkers en één klinker, zoals: "soc, soc" of "doc, doc". Hieruit blijkt direct dat de mogelijkheden waarop deze toer gebracht kan worden oneindig zijn, en de variaties waarin de toer gebracht kan worden ontelbaar zijn. De hoogste bewaardiging wordt bereikt bij een brede variatie aan klokgeluiden, waarvan de wisselingen zonder onderbreking zijn, de dalende, de gelijke en de stijgende geluiden goed klinken en nog beter zijn zij als zij met de zachte klinkers en medeklinkers worden gebracht en helder naar voren komen. De langzame klanken zijn het beste. Deze bereiken een soort nachtegaal-accent, vooral die welke behalve traagheid ook nog samengesteld zijn uit de klinkers "ou". Voor de kloeken kan ten hoogste 18 punten gegeven worden. DE CASTAGNETTEN: Een onervaren toehoorder kan deze toer met een zangvariatie verwisselen, waarvan de grondtonen ook bij de castagnetten voorkomen. Dat is de fluitenvorm "chau, chau", waarvan de opbouw en de voordracht gelijk is als die van de castagnetten. Ervaren kwekers echter, onderscheiden die beide toeren direct, bij de eerste slag. Castagnetten kunnen met drie medeklinkers en één klinker, twee medeklinkers en één klinker en één medeklinker en twee klinkers gezongen worden. De medeklinkers zijn "ch" en "s" of "cl" en "s" of ook "ch" en "c". Met de grondtoon "a" vormen ze de tonen "chas, chas" of "clas, clas". Ook wordt wel de toon "chac, chac" gebracht. Als de "c" door een "k" vervangen wordt, verschijnt de toon "klas, klas". De "uitspraak" der vogel is hierbij verschillend, evenals de snelheid van de voordracht. Bij iedere afzonderlijke slag, volgt de tweede lettergreep sneller op de eerste. De toer hoort zich prachtig aan, als zij fijn articuleert, in een ijverig tempo klinkt en niet lang aangehouden voorgedragen wordt. Met maar weinig slagen, gelijkt zij op de slag van de nachtegaal. Het snelle ritme klinkt zeer aangenaam, al is het niet vergelijkbaar met het geluid van de "kleine klok". Castagnetten zij in de eerste jaren van de kweek met timbrado's niet veel en vaak voorgekomen. Het is aan de bemoeienis der kwekers te danken dat de toer intussen een typisch, zeker deel, van het lied van de timbrado's geworden is. Als beste castagnetten geldt de toer, die langzaam daalt, langzaam in de lage geluiden verblijft en dan weer snel klimt. Weinig waarde heeft de toer als er voortdurende geluiden zijn, vage of uitdrukkingsloze klanken, hoenderachtige of neuzige geluiden of als de toer toonarm is. De toer wordt gebracht bij het openen en sluiten van de snavel. Voor de castagnetten kan ten hoogste gegeven worden.

8 DE SAMENGESTELDE TOEREN: Samengestelde toeren, zijn toeren van dubbele parallel lopende geluiden en geven de indruk van een dubbeltoer, echo of naklank van de toon of schaduw hiervan. Het is net of de vogel deze toer tweemaal in dezelfde tijd brengt, deze toer heeft eigenlijk geen vaste medeklinkers. Het is eigenlijk helemaal geen vaste toer. Het is een samenstelling van gelijk welke toeren, een zogenaamde "dubbelklank", die als zodanig naklinkt. Als reeds de klok- en siergeluiden het beste klinken, dan klinken samengestelde toeren als het beste van het beste. Zij zijn het hoogst te waarderen, aangezien klok- en siergeluiden, door de dubbeltonigheid waarmee ze geuit worden, in waarde toch voorbij worden gegaan door de samengestelde toeren. Het is de moeilijkste structuur, de moeilijkste en zeldzaamste en veel kanaries uiten haar nooit. Voor een enkel vogel is dat weggelegd. Deze kunnen samengestelde toeren bij alle wendingen van het repertoir vormen. Bij de ononderbroken toeren, de afgezette toeren of de onderbroken toeren zijn die wendingen mogelijk. De toer wordt netjes, zuiver gebracht. Iedere noot op zich en vervolgens iets meer uitgedoofd. Wij krijgen de ervaring dat twee verschillende kanaries dezelfde passages tegelijk uiten, waarbij gezamelijk en zuiver de klank van deze tonen klinkt. Over de oneindige variatie en de onderdelen waaruit ze zijn samengesteld zullen wij het nu hebben, evenzo over de voorbeelden van de samengestelde toeren. De samenstelling is exact gelijk aan die van de klok- en siergeluiden en aan de voorbeelden die wij bij deze twee zouden kunnen geven, omdat het namelijk gaat om de echo of naklank, die aan deze beide klanken zijn toegevoegd. Iedere toer die samengestelde tonen bevat, mogen wij niet bewaardigen als die betreffende toer, doch enkel als samengestelde toer. DE DALENDE TOER: De naam duidt het al aan, deze begint op een bepaalde toonhoogte en een bepaald ritme, het welk langzamer wordt, terwijl de toon aan zoetheid en diepte wint. DE RECHTE TOER: Deze begint, blijft op dezelfde hoogte met dezelfde sterkte en toonligging. DE STIJGENDE TOER: Deze begint op een bepaalde toonligging en stijgt tot hij zich verbindt met een andere toer, of tot dat hij de toer onderbreekt. In de meeste gevallen verhardt deze toer zich, waardoor deze van mindere waarde wordt onder de uitingsvormen. DE GETRAPTE TOER: Dit is de verbinding van de verschillende toeren van dezelfde variatie en verschillende posities. Dit kan alleen optreden in toeren met veel variatiemogelijkheden, zoals de klok-, sier- en samengestelde toeren. DE HARDE TOER: Dit zijn de toeren waarin de medeklinker overdreven wordt benadrukt en daardoor de klinker of klinkers in erge mate overheerst of wel laat verdwijnen.

9 DE TOONARME TOER: Zoals de naam aanduidt is het een toer, geuit met een stem die zwakker is dan de rest van de toeren, waardoor deze onduidelijk wordt. DE FOUTIEVE TOEREN: * Oppervlakkig, krabbende toer; De kanarie uit een scherpe, drijvende toon, die hem onaangenaam maakt. Voor aftrek zijn maximum 3 punten mogelijk. * Schelle toer; De toon is zo uitgesproken doordringend, dat de rest van de zang in waarde vermindert, omdat ze ons gehoor op erge wijze irriteert. Voor aftrek zijn maximum 3 punten mogelijk. * Nassale toon of wel neuzige klank; Deze toon gaat vergezeld van een neusklank. Voor aftrek zijn maximum 3 punten mogelijk. Indien een timbrado een toer brengt, die tot de zang van een ander kanarieras behoort, wordt onmiddelijk gedisqualificeerd. DE KLOKKENDE WATERSLAG: De klokkende waterslag behoort tot de mooiste toeren. Men kan deze toer in geweldige grote variaties aantreffen. De goede grondtonen van deze toeren kunnen zijn: "ooe", "oei" en "oi". De medeklinkers zijn de "d", "g", "p", "v", "b" en vermoedelijk altijd de "l" daarbij klinkend. Deze toer kan dus klinken als; "glooi", "gloei", "gloi", enz. Des te langzamer het ritme is waarin de toongrepen worden gebracht, des te beter zijn de afgezette slagen te herkennen. Tevens komt dan de eventuele buiging naar beneden tot zijn recht. De grondtonen "a" en "e" zijn van mindere kwaliteit. Ook wanneer de toer te snel gebracht wordt, verliest zij aan waarde. Niets voor niets gaven de Spanjaarden de naam "aqua lenta" aan deze toer, wat wil zeggen, "langzaam water". Voor de klokkende waterslag kan ten hoogste 18 punten gegeven worden. DE BOLLENDE WATERSLAG: Deze toer is te herkennen aan de klinkers "u", "o" of "oe" in combinatie met de medeklinkers "bl" of "l". Hoewel de toongrepen afzonderlijk worden gebracht, zoals: "bloe, bloe, bloe" is het ritme zo snel dat de toongrepen moeilijk als afzonderlijk of wel afgezette delen herkenbaar zijn. Dat is welhaast hetzelfde als de vorm van de kloekrol bij de harzers. De toer moet in ieder geval voldoende "water" bevatten, want is de toer te droog, dan wordt hij van mindere waarde. Voor de bollende waterslag kan ten hoogste gegeven worden.

10 DE INDRUK: Voor de indruk zijn maximaal 3 punten beschikbaar * Van 72 tot en met 80 punten 1 punt * Van 81 tot en met 8 2 punten * Van 90 punten en meer 3 punten STAMHARMONIE: Voor de stamharmonie zijn maximaal 4 punten te geven. Met het beshrijven van deze 12e toer is het complete lied van de timbrado weergeven, zoals dat ook bij de C.O.M. wordt toegepast. Nu volgt een beschrijving van de verschillende vormen der toeren. Daarna een omschrijving van de foutieve toeren, waarna een overzicht van de toeren en hun maximale bewaardiging. DE GEBOGEN TOER: Deze begint bij een bepaald klankgehalte stijgt dan en keert vervolgens naar de beginklank terug en soms nog lager.

11 BENAMING VAN DE TOEREN EN DE MAXIMALE BEWAARDIGING: ONONDERBROKEN TOEREN: Metaalrol (Timbres) Rol op e, o of u (Variaciones rodadas) 18 punten ONDERBROKEN TOEREN: Siertrillers (Floreos lentos) Grote Klok (Campana) 27 punten AFGEZETTE TOEREN: Klingel (Timbre de aqua) Kleine Klok (Cascabel) Kloeken (Cloqueos) Castagnetten (Castanuela) Fluiten (Floreos) 18 punten 27 punten SAMENGESTELDE TOEREN: Samengestelde toer (Variaciones conjunctas) 27 punten WATERTOEREN: Klokkende waterslag (Aqua lenta) Bollende waterslag (Aqua semiligada) ALGEMENE INDRUK: 18 punten 3 punten FOUTIEVE TOEREN: Schurende geluiden (Rascada) Schelle geluiden (Estridencias) Neusgeluiden (Nasalidad) 3 punten 3 punten 3 punten Er worden nooit meer dan drie punten in totaal afgetrokken. STAMHARMONIE: maximum 4 punten INDRUK: 72 t/m 80 punten = 1 punt 81 t/m 80 punten = 2 punten Meer dan 90 punten = 3 punten