Date de réception : 16/12/2011

Transcriptie

1 Date de réception : 16/12/2011

2 Vertaling C-560/11-1 Zaak C-560/11 Verzoek om een prejudiciële beslissing Datum van indiening: 7 november 2011 Verwijzende rechter: Commissione tributaria provinciale di Parma Datum van de verwijzingsbeslissing: 20 september 2011 Verzoekende partij: Danilo Debiasi Verwerende partij: Agenzia delle Entrate Ufficio di Parma heeft de volgende gegeven op het beroep BESCHIKKING tegen de STILZWIJGENDE AFWIJZING VAN HET VERZOEK OM TERUGGAAF VAN BTW (2006) tegen de AGENZIA ENTRATE UFFICIO PARMA [Belastingdienst/kantoor Parma] ingediend door verzoeker: DANILO DEBIASI NL

3 VERZOEK OM EEN PREJUDICIËLE BESLISSING ZAAK C-560/11 Overwegende dat dit college bij beschikking van 7 juli 2010 heeft beslist om krachtens artikel 267 VWEU prejudiciële vragen naar het Hof va Justitie van de Europese Gemeenschappen te verwijzen die in het kader van het onderhavige geding zijn gerezen, teneinde aan dit Hof binnen de grenzen die in de onderhavige verwijzingsbeslissing zijn afgebakend, de strijd tussen de nationale regelgeving en het gemeenschapsrecht voor te leggen, alsook het verschil van behandeling op btw-gebied in de communautaire context, als gevolg van de opname van verrichtingen in de gezondheidszorg die krachtens artikel 10, eerste alinea, punten 18 en 19, van het decreet van de president van de Republiek nr. 633/72 (hierna: DPR 663/72 ) zijn vrijgesteld van btw, in de berekening van de pro rata niet-aftrekbaarheid van btw bij de artikelen 19, vijfde alinea, en 19bis van DPR 663/72, en bijgevolg de noodzaak om tot harmonisatie van de Europese rechtsorden over te gaan; Het Hof van Justitie van de Europese Unie heeft bij beschikking van 15 april 2011, uitgesproken door de Zevende kamer, in zaak C-613/10 het verzoek om een prejudiciële beslissing kennelijk niet-ontvankelijk verklaard, om de volgende redenen : 26 [...] De verwijzende rechter omschrijft niet de feitelijke context waarbinnen de prejudiciële vraag moet worden geplaatst [...]; 27 Bovendien geeft deze rechter geen voldoende onderbouwde aanwijzingen ten aanzien van het nationale rechtskader om de betrokken partijen in staat te stellen om hun opmerkingen in te dienen en om het Hof in staat te stellen ter zake dienende antwoorden te geven [...]; 28 Ten slotte verduidelijkt de verwijzende rechter op geen enkele wijze om welke precieze redenen de uitlegging van het recht van de Unie waarom hij heeft verzocht, voor de beslechting van het hoofdgeding noodzakelijk is [...]; 30 [...] ofschoon het dispositief van het verzoek om een prejudiciële beslissing ziet op artikel 17, lid 2, sub a, van de Zesde richtlijn, moet worden opgemerkt dat dit verzoek in de eerste plaats verwijst naar artikel 13, B, sub c, van diezelfde richtlijn, om vervolgens in de tweede plaats te verwijzen naar artikel 17, lid 2, sub a, alsook naar de mededeling van de Commissie. Tegelijkertijd verwijst de verwijzende rechter naar een arrest van het Hof dat betrekking heeft op een andere bepaling van diezelfde richtlijn, namelijk artikel 13, A, lid 1, sub b, daarvan; zodat dit college een nieuwe beschikking wil doen uitgaan waarin rekening wordt gehouden met de opmerkingen van het Hof, en merkt dus het volgende op ten aanzien van de overwegingen in de punten 26, 27 en 28; 2

4 DEBIASI de nationale btw-regeling voorziet er als algemene regel in dat de btw die bij de aanschaf van goederen en diensten is betaald, geheel btw-aftrekbaar is wat deze verkopen betreft; deze regeling kent evenwel twee uitzonderingen: een objectieve, krachtens welke de btw die bij de aanschaf van goederen en diensten is betaald, geheel dan wel gedeeltelijk niet aftrekbaar is; een subjectieve, krachtens welke belastingplichtigen die van btw vrijgestelde goederen of diensten verkopen (die dus geen btw op deze verkopen in rekening brengen) de op deze aanschaffen betrekking hebben btw niet in aftrek kunnen brengen; Belastingplichtigen die van btw vrijgestelde prestaties verrichten, kunnen zich in twee verschillende situaties bevinden: a) zij verrichten uitsluitend van btw vrijgestelde prestaties; b) zij verrichten zowel van btw vrijgestelde prestaties als btw-plichtige prestaties; in het eerste geval kan de belastingplichtige de btw die over de aanschaffen is betaald nooit in aftrek brengen; in het tweede geval kan de belastingplichtige alleen een deel van de over de aanschaffen betaalde btw in aftrek brengen. De onder b genoemde belastingplichtigen vallen onder het mechanisme van de zogenoemde pro rata btw, dat geregeld is in artikel 19, vijfde alinea, juncto artikel 19bis van DPR 633/1972, hetgeen niets anders is dan de berekening van de btw die aftrekbaar is, dat wil zeggen de verrichtingen die in een gegeven jaar recht op aftrek geven, en ditzelfde bedrag verhoogd met de vrijgestelde verrichtingen in de loop van datzelfde jaar; De prestaties op het gebied van de medische zorg die van btw zijn vrijgesteld krachtens artikel 10, lid 1, punten 18 en 19, van DPR 633/72, zijn door de nationale wetgever in de berekening van de pro rata btw opgenomen bij de artikelen 19, vijfde alinea, en 19bis van DPR 633/72; dit is volgens de verwijzende rechter in strijd met de doelstelling van neutraliteit van de btw en de regel dat deze uitsluitend op de eindgebruiker drukt, zoals neergelegd in artikel 17, lid 2, sub a, van richtlijn 388/77/EEG van 17 mei De onmogelijkheid voor een verrichter van prestaties op het gebied van de medische gezondheidszorg om btw over aanschaffen in aftrek te brengen, leidt ertoe dat uiteindelijk een verholen btw wordt geheven van de 3

5 VERZOEK OM EEN PREJUDICIËLE BESLISSING ZAAK C-560/11 eindgebruiker, terwijl de communautaire en nationale regelgeving deze laatste nu juist beogen te beschermen. Prof. Debiasi, die het beroep van gynaecoloog uitoefent, heeft de onderhavige procedure tegen de Agenzia delle Entrate Uff. di Parma aanhangig gemaakt na een verzoek om teruggaaf krachtens artikel 21 van D.Lgs. 546 [wetsbesluit nr. 546] van 31 december 1992 en na de stilzwijgende afwijzing daarvan door de Agenzia delle Entrate di Parma, waartegen hij beroep heeft ingesteld. Met zijn verzoek verzocht hij om teruggaaf van de btw die hij had betaald voor aanschaffen die hij voor de uitoefening van zijn beroep nodig had, maar die hij niet in aftrek had kunnen brengen vanwege de (onrechtmatig geoordeelde) opname van de vrijgestelde verrichtingen als bedoeld in artikel 10, eerste alinea, punten 18 en 19, van DPR 633/72, in de berekening het pro rata gedeelte van niet-aftrekbaarheid van btw krachtens het bepaalde in artikel 19, vijfde alinea, en 19bis van DPR 633/72, zulks in strijd met artikel 17, lid 2, sub a, van richtlijn 77/388/EEG van 17 mei 1977; In het algemeen zijn marktdeelnemers die in de gezondheidszorg werkzaam zijn, zoals artsen, verpleegtehuizen, revalidatiecentra etc., waaronder Prof. Debiasi, aan de btw-regelgeving onderworpen en dus, als houders van een btw-nummer, krachtens DPR 633/72 aan alle verplichtingen op btwgebied gebonden, zodat zij in alle opzichten btw-plichtig zijn; de marktdeelnemers in de gezondheidssector zijn geen eindgebruikers, aangezien zij de goederen en diensten niet voor eigen gebruik aanschaffen, maar als instrumenten voor de uitoefening van hun werkzaamheden; de marktdeelnemers in de gezondheidssector verrichten prestaties die krachtens artikel 10, eerste alinea, punten 18 en 19, van DPR 633/72 vrij van btw aan de eindgebruiker in rekening worden gebracht; volgens dit college worden de marktdeelnemers in de gezondheidssector benadeeld door het feit dat hun, op grond van de artikelen 19, vijfde alinea, en 19bis van DPR 633/1972 (dat wil zeggen de pro rata btw ), de mogelijkheid wordt onthouden om de btw die zij over aanschaffen van goederen of diensten voor de uitoefening van hun werkzaamheden hebben betaald, geheel, of vrijwel geheel, in aftrek te brengen voor wat betreft het procentuele deel dat volgt uit de verhouding tussen de krachtens artikel 10 van DPR 633/1972 vrijgestelde activiteiten en het totaal van de activiteiten (omzet). 4

6 DEBIASI Wat tot slot de beoordeling in punt 30 betreft, merkt dit college het volgende op: in het verzoek om een prejudiciële beslissing is enkel naar de beschikking van 6 juli 2006 van de Vijfde kamer van het Hof verwezen om te benadrukken dat het Hof van Justitie van de Europese Unie in het verleden uitsluitend uitspraak heeft gedaan over de juiste uitlegging van artikel 13, B, sub c, van richtlijn 77/388/EEG (door dit te vergelijken met de Engelse, Duitse en Franse taalversies en enkel te verduidelijken dat de vrijstelling niet moest worden toegepast op het moment van aanschaf van goederen door degene die de vrijgestelde activiteit verricht, maar op het moment van de daaropvolgende vervreemding van de goederen die voor de vrijgestelde activiteit waren gebruikt), zonder evenwel in te gaan op de problematiek van de twijfels die er bestaan ten aanzien van de rechtmatigheid van het stelsel van vrijstellingen voor dienstverrichtingen en prestaties in de medische zorg, meer bepaald gelet op de strijd tussen de nationale regelgeving en het gemeenschapsrecht en meer in het bijzonder tussen artikel 19, vijfde alinea, en 19bis van DPR 633/72 en artikel 17, lid 2, sub a, van richtlijn 77/388/EEG van 17 mei 1977, en zonder ooit het bestaan van het verschil in behandeling op btw-gebied tussen de verschillende lidstaten van de Europese Unie te hebben onderzocht (op dezelfde medische verrichtingen worden verschillende btw-tarieven toegepast). overwegende dat volgens dit college twijfels kunnen rijzen over de rechtmatigheid van het stelsel van vrijstellingen voor dienstverrichtingen en prestaties in de gezondheidszorg, met name gelet op de strijd tussen de nationale regelgeving en het gemeenschapsrecht en meer in het bijzonder tussen artikel 19, vijfde alinea, en 19bis van DPR 633/72 en richtlijn 77/388/EEG van 17 mei 1977, alsook COM (2001) 260 def. van 23 mei 2001 en COM (2000) 348 def. van 7 juni 2000 en het verschil in behandeling, gegeven het feit dat verschillende lidstaten, waaronder België, Bulgarije, Griekenland, Frankrijk en Spanje, onder bepaalde voorwaarden een stelsel van belastingheffing tegen verlaagd tarief toepassen, zoals volgt uit documenten en tabellen van de Europese Commissie [Taxation and Customs Union VAT Rates Aplied in the Members States of the European Union (Belastingen en Douane-Unie Btw-tarieven die in de lidstaten van de Europese Unie worden toegepast )]; Uit onderzoek van diverse documenten, waaronder het document van de Commissie over de belastingtarieven die in de lidstaten van de Europese Unie van toepassing waren op 1 januari 2009 (document nr. 2401/2009), het document van de Commissie over de herziening van de huidige regelgeving ter zake van de verlaagde tarieven (document nr van 6 maart 2008) 5

7 VERZOEK OM EEN PREJUDICIËLE BESLISSING ZAAK C-560/11 6 en het voorstel tot wijziging van richtlijn 112/2006 [COM (428) 2008 def. van 7 juli 2008], volgt dat de btw-regelgeving niet eenvormig is op gemeenschapsniveau, aangezien in verschillende lidstaten van de Europese Unie op dezelfde verrichtingen in de gezondheidszorg verschillende btwtarieven worden toegepast; overwegende dat het noodzakelijk is teneinde het onderhavige geschil te kunnen beslechten, dat wordt vastgesteld of, binnen de grenzen die hierboven zijn omschreven, sprake is van strijd tussen de nationale regelgeving en het gemeenschapsrecht en een verschil in behandeling op btw-gebied tussen de verschillende lidstaten van de Europese Unie, gegeven het feit dat voor dezelfde verrichtingen in de gezondheidszorg verschillende btw-tarieven worden toegepast; Gezien artikel 234 van het EG-Verdrag; Op die gronden beschikt dat de in de overwegingen vermelde prejudiciële vragen naar het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen wordt verwezen teneinde: na te gaan of er sprake is van strijd tussen de nationale regelgeving en het gemeenschapsrecht en meer bepaald tussen de artikelen 19, vijfde alinea, en 19-bis van DPR 633/72 (dit is de nationale regeling ter zake van het mechanisme van de pro rata niet-aftrekbaarheid van btw) en artikel 17, lid 2, sub a, van richtlijn 77/388/EEG van 17 mei 1977 (dit is de gemeenschapsregeling waarin het beginsel van de neutraliteit van de btw en de regel dat deze laatste uitsluitend op de eindgebruiker drukt, zijn neergelegd); het verschil in behandeling te onderzoeken dat bestaat tussen marktdeelnemers in de Italiaanse gezondheidszorg, die als eindgebruikers worden beschouwd (waarop de btw drukt), en marktdeelnemers in andere lidstaten van de Europese Unie (België, Bulgarije, Griekenland, Frankrijk en Spanje) die als tussenhandelaren worden beschouwd (met recht op aftrek van btw); na te gaan of er al of niet een verschil in behandeling op btw-gebied bestaat tussen de verschillende lidstaten van de Europese Unie, wanneer in vergelijking met de btw-vrijstelling die in Italië wordt toegepast, in andere lidstaten van de Europese Unie (België, Bulgarije, Griekenland, Frankrijk en Spanje), dezelfde verrichtingen in de medische zorg aan btw worden

8 DEBIASI onderworpen, zodat op dezelfde verrichtingen in de medische zorg verschillende btw-tarieven worden toegepast en daardoor dus een ander recht op aftrek bestaat; de ongelijkheid te onderzoeken tussen marktdeelnemers in de Italiaanse gezondheidszorg (daaronder begrepen Prof. Debiasi) en marktdeelnemers uit andere lidstaten van de Europese Unie (België, Bulgarije, Griekenland, Frankrijk en Spanje) voor zover deze laatste voor hun eigen verrichtingen in de medische zorg aan btw zijn onderworpen, en dus, anders dan de marktdeelnemers in de Italiaanse gezondheidszorg, recht hebben op aftrek en/of teruggaaf van btw die over aanschaffen is betaald; schorst de behandeling van deze zaak in afwachting van de beslissing genoemd Hof Parma, 20 september