Vogelkrant 36 e jaargang nr. 3 Mei 2007

Transcriptie

1 Vogelkrant 36 e jaargang nr. 3 Mei 2007 Uitnodiging vergadering. Verslag vorige vergadering. Uitgelicht: de Turquoisine parkiet. In het kort: de Fitis en het Napoleonnetje. Kruisingen en Hybriden. Aangesloten bij de N.B.v.V. te Bergen op Zoom. Opgericht 24 Oktober 1961 W17 W17

2 Turquoisineparkiet De turquoisine is een prachtige vogel, met zijn olijfgroene kleur mag deze vogel in geen enkele volière van de liefhebber van parkietachtige ontbreken. De man heeft een zeer mooie kleurcombinatie. De kop is blauw, de buik geelachtig groen wat naar de staart steeds lichter wordt van kleur. De staartdekveren, nek, hals, vleugels en rug zijn olijfgroen. In de vleugel is een rode band aanwezig. Opvallend is de prachtige blauwe vleugelband en de slagpennen. De buitenste staartveren en de onderkant van de staart zijn geel. De snavel en de poten zijn zwartbruin van kleur. De pop mist de rode band in de vleugels en het bezit van het blauw op de kop is ook minder tevens is dit wat fletser van kleur. De pop heeft veel gelijkenis op de pop van de splendidparkiet. De jonge mannen zijn na 10 maanden op kleur en laten de rode band in de vleugels al duidelijk zien. De grootte van deze neophema soort is 22 cm. Buiten de broedtijd zijn het zeer aanhankelijke vogels en er is zeer goed mee te broeden. Gemiddeld worden er 4 tot 6 spierwitte eieren gelegd. Deze worden 18 dagen door de pop bebroed. Tijdens het broedproces verzorgt de man de pop in en buiten het nest. De turquoisineparkiet heeft een iets kleinere broedblok nodig dan de bourkesparkiet en de elegantparkiet. Een broedblok van 30 cm hoog en een bodemoppervlak van 15 x 15 cm. is uitermate hiervoor geschikt. Het invlieggat heeft een grote van 5 cm. De man is in de broedperiode zeer agressief richting zijn soortgenoten ook de jonge zoons uit een eerder broedsel zijn niet veilig voor hem. Als de jongen zelfstandig zijn is het aan te bevelen om deze jongen bij het oudere paar weg te halen. Begint de man op de jongen te jagen en deze zijn nog niet zelfstandig dan is het raadzaam om een kooi in de vlucht te plaatsen. Op deze manier kan de man weinig schade aanrichten en de jongen kunnen door de pop worden gevoerd. Voeding van de Turquoisineparkiet De turquoisine is veel op de grond te vinden waar hij naar voer zoekt. Raadzaam is het om het eivoer en het zaad op de grond te plaatsen en niet op een verhoogd plateau. Persoonlijk heb ik ondervonden dat ze dan het eivoer ook beter op zich nemen. Bij het drinken zijn ze zeer onrustig, aan te bevelen is daarom ook het water in een badschotel te verstrekken. Ververs het water minimaal tweemaal daags. Het beste is om het water laat in de middag te verversen omdat dit het tijdstip is dat ze gaan drinken. Indien de vogels in een buitenvolière zijn gehuisvest is het raadzaam om een grote graszode in de volière te leggen. In deze graszode zullen de turquoisines veel vertoeven. De rui van deze vogels vangt ongeveer half november aan dus het is niet raadzaam om meer dan 2 broedronden te doen dit i.v.m. de koude. Beter is het om alle jongen in een binnenvolière de rui te laten voltrekken

3 Als voer wordt er verstrekt een mengsel neophemazaad en eivoer. Verder eten ze graag groenvoer en fruit dit nemen ze met hartelust op. Maar verstrek het met mate. Doordat de turquoisine zich veel op de bodem van de volière begeeft zijn ze zeer vatbaar voor wormen. Een wormkeur 3 maal per jaar is dan ook aan te bevelen. Mutaties van de Turquoisineparkiet Eén van de vele mutaties bij de turquoisine is de gele roodbuikturquoisine (lichtgroen-pastel roodbuik) Persoonlijk vind ik dit de mooiste mutatie bij deze vogel. De olijfgroene kleur van de normale turquoisine wordt verdrongen door het geel. De rode band in de vleugel bij de mannen valt nog meer op en het lijkt alsof deze groter is geworden. Bij deze mutatie wordt het blauw wat aanwezig was in de kop en in de vleugelband iets fletser van kleur. De rode buik maakt van deze vogel een plaatje. Een veel voorkomende fout bij tentoonstellingsvogels is dat ze te groen van kleur zijn. Ook het formaat laat nog wel eens te wensen over. Aan te bevelen is dan ook om een gele te paren met een splitvogel. Uiteraard gebruiken wij hierbij alleen forse vogels. De vererving bij de gele turquoisine is autosomaal recessief dus zowel de man als de pop kunnen split voor geel zijn. De geelbonte heeft als merkwaardige eigenschap dat de schoudervlek bij de man niet altijd is te zien, terwijl er wel vaak een aanzet voor is bij de pop. Deze bonte vererft geslachtsgebonden recessief. De fallow is een wat opgebleekte vogel met rode ogen; het groen is wat meer grijsgroen geworden. De vererving is autosomaal recessief. De pastelblauwe turquoisine waarbij de buikzijde crèmeachtig van kleur is en de rugzijde zeegroen. Deze vererft autosomaal recessief.de roodbuik turquoisine komt voort uit het selectief samenstellen van kweekparen. Ook in de natuur komen vogels voor met rood op de buik; het spreekt daarom voor zich dat we die ook in de volière hebben. Door nu de exemplaren met het meeste rood steeds aan elkaar te koppelen, blijkt dit rood in intensiteit en omvang toe te nemen, waardoor uiteindelijk zelfs de fraaie roodborst turquoisine kon ontstaan, die het rood tot aan de ondersnavel heeft.

4 KRUISINGEN EN HYBRIDEN Algemeenheden: In de natuur zullen er weinig gevallen voorkomen van kruisingen. De natuur zelf heeft een soort barrière ingesteld om alles ordelijk en naast elkaar te laten samenleven. Zelfs nauw aan elkaar verwante soorten kruisen niet of zelden met elkaar om de eenvoudige reden dat: A) Hun lichaamsbouw verschilt. B) Hun levensgewoonten verschillen. C) Hun gedrag verschilt. D) Hun geslachtskenmerken verschillen. Deze verschillen zijn zelfs zo erg dat paringen en bevruchtingen vrijwel uitgesloten zijn. HIEROP BERUST OOK HET BEGRIP "SOORT". Heb ik in het begin van dit verslag niet aangehaald dat alle vogels terug gaan naar hun gemeenschappelijke voorvaders. Dit brengt ons dan weer: A) SOORT OF ONDERSOORTEN OF RASSEN ONDER BIJGESLACHTEN. B) GESLACHTEN BIJ FAMILIES. C) FAMILIES BIJ ORDEN. Dus ter verduidelijking: TOT EEN SOORT REKENT MEN ALLE INDIVIDUEN DIE ONDERLING EEN NATUURLIJKE VOORTPLANTINGSGEMEENSCHAP HEBBEN. De bastaardkweker zal zeer zeker thuis moeten zijn in de orde en families van de vogels. Toen hij daarin begon te kweken en toen het lukte twee nauw verwante soorten met elkaar te kruisen en zo bastaardsoorten te verkrijgen. Zo ontstonden dus de vogels die niet in het wild voorkwamen. (Door het knoeien in en met de natuur) - Als het nu lukt twee soorten met goed gevolg met elkaar te kruisen dan betekent dit dat het twee verwante soorten moeten zijn. bv. groenvink x sijs. - Zouden deze bastaarden vruchtbaar zijn, dan gaat dit zeer zeker niet om soorten, maar om rassen (ondersoorten) van dezelfde soort. Bv. goudvink x noordse goudvink. IN HET NATUURLIJKE SYSTEEM IS ER GEEN PLAATS VOOR BASTAARDEN. Toch moeten we ze classificeren, omdat de liefhebber kweker ze op een gegeven moment bracht, want zonder een overzichtelijke indeling kan er onmogelijk worden gewerkt.op de tentoonstellingen hebben wij een onderverdeling van de verschillende bastaarden gemaakt in verschillende klassen. In het algemeen is het op de tentoonstellingen wel in te delen, maar een indeling gelijk in alle landen is nog helemaal niet in zicht. In de meeste Europese landen onderscheidt men twee soorten bastaardgroepen:

5 A) MET KANARIEBLOED. B) ZONDER KANARIEBLOED. " EN VOOR IEDEREEN NOGMAALS" ALLEEN NAUW AAN ELKAAR VERWANTE SOORTEN KAN MEN KRUISEN. Eigenlijk maak ik hier een fout, want het woord "kruisingen" wordt ten onrechte gebruikt in onze hobby en dit om volgende redenen. Men kan ze als volgt rangschikken. 1) EEN KRUISING is een koppeling van twee vogels behorende tot dezelfde soort, zoals: A) Sijs x sijs. B) Harzer x harzer. C) Border x border. D) Putter x putter. E) Japanse Hoso x hoso. 2) EEN HYBRIDE (geslachtskruising) is een kruising uit 2 verschillende soorten behorende tot dezelfde familie, zoals: A) Distelvink x goudvink. B) Edelzanger x goudvink. C) Mozambiquesijs x distelvink. D) Cini x kanarie. In principe zijn alle hybriden "ONVRUCHTBAAR". Al komen de laatste jaren nogal eens andere geruchten boven water, o.a. cini x kanarie, hymalaya groenvink x groenvink, bronze mannetje x spitsstaart. 't Ja, de tijd zal ons moeten leren wie hier gelijk heeft. 3) EEN METIS (soort kruising) is een kruising uit 2 verschillende rassen behorend tot dezelfde soort. o.a. A) Gloster x border. B) Lizard x kleurkanarie. C) Reisduif x ijsduif. D) Gloster x kanarie. E) Goudvink x noordse goudvink.

6 Opmerkingen: a) Wat we zeker niet mogen vergeten, is dat de prachtvinken een onderfamilie zijn van de wevervogels. Ze hebben alleen maar de naam gemeen met de echte vinken. Ze kregen foutieve namen van "VINK", om de volgende redenen, omdat men alle kegelsnavelige (zaadeters) betitelen met vinkachtige, zodat een echte kruising tussen echte vinken: botvink, keep of sijs met prachtvinken, vuurvinken of tijgervinken UITGESLOTEN is b) Kruisingen tussen twee verschillende families zijn natuurlijk uitgesloten, om de reden dat het aantal chromosomen van beide vogels zo verschillend zijn dat deze chromosomen niet op elkaar passen, (aantal chromosomenparen zijn ongelijk) en niet levensvatbaar, zoals: A) Kanarie x parkiet. B) Torenvalk x spreeuw. C) Zebravink x appelvink. D) Kerkuil x kokmeeuw. De eerder genoemde twee groepen van indeling van onze bastaarden verdienen toch nog wat andere opmerkingen en wel om de volgende redenen: A) KRUISING MET KANARIE BLOED. B) KRUISING ZONDER KANARIE BLOED. Natuurlijk is deze indeling uit oogpunt van kweek vogelkundig volledig onzinnig. Beter zou zijn als men onderscheid maakte tussen bastaarden met kanariemoeder of met wildzangmoeder. Daar er voor het ogenblik nog geen juist afgelijnde classificatie onder de kruisingsproducten bestaat, houden wij het dus bij de hierboven vermelde indeling: Kruising met en zonder kanariebloed. De benaming van een kruisingsproduct wordt als volgt uitgedrukt: SOORTNAAM of RASNAAM van de VADER en dan SOORTNAAM of RASNAAM van de Moeder, beiden verbonden met een kruisje X, bv Distelvink x kanarie, Distelvink man x kanariepop = HYBRID en voor de METIS: border x waterslager. - In het algemeen kan men van de HYBRIDEN zeggen dat de kleuren van de vader moeten overheersen over die van de moeder, dus ongeveer 75% vader en 25% moeder. De dominantie van de mannelijke hybride komt daardoor grotendeels tot uiting door vaders kleur. Bij de METISSEN bevinden zich de kleuren de een na de ander en er is geen sprake van kleurendominantie. Dikwijls is het verschil van gevederte tot verhouding met het geslacht moeilijk te beoordelen.

7 FITIS (Phylloscopus trochilus) De fitis is een klein grijsgroen met geel vogeltje. De kleuren vormen een goede schutkleur als de vogel in het struikgewas zit. De fitis komt veel voor in een landschap met struiken en loofbomen, maar niet in dichte bossen. Fitissen worden vrijwel overal in België gezien. Het voedsel van een fitis bestaat uit: -insecten -spinnen -bessen in de zomer Fitissen zijn zo licht dat ze zelfs tot de buitenste twijgen kunnen zitten om prooien te zoeken. De meeste vogels zouden hun evenwicht niet kunnen houden op zulke dunnen takjes. Het broedseizoen ligt tussen april en augustus. Ze bouwen hun nesten, vrij ongebruikelijk bij zangvogels, onder struikgewas in een kuiltje op de grond. Ze voorzien hun nestplaats ook van een soort 'dakje' dat dient als beschutting. Trek De fitis trekt van augustus tot oktober naar de Sahara om ten zuiden daarvan te overwinteren. Ongeveer één miljoen fitissen overwinteren daar. Eind maart komen de eerste fitissen weer aan in ons land.

8 NAPOLEONNETJE Verspreiding: Noordelijk Afrika, van Senegal tot Ethiopië. Habitat: Afrikaanse savanne en met struiken begroeid grasland. Grootte: 9-10 cm, staart 4 cm De mannetjes zijn vaak moeilijk te onderscheiden van de vrouwtjes. Slechts in de paartijd is de kleur van het mannetje intensiever roze over de gehele buik en is ook de teugel breder. Ook aan de luide kwetterende fluittonen die het mannetje bij zijn sierlijke aanzoeksdans laat horen is hij direct te herkennen. Hij danst dan om het popje met een gras halm in zijn snavel. Beide laten soms een zacht murmelend liedje horen, evenals zachte lokroepen. Jammer genoeg zijn ze nogal schrikachtig en hoewel ze zeer makkelijk nestelen, moet dus de meeste zorg besteed worden aan een rustig plekje, waar ze niet gestoord worden. Ze gebruiken graag een nestkastje, waarin ze een rond, zeer kunstig nestje maken met een nauw insluipgangetje. Van binnen wordt het nestje met haren en wol bekleed. Voor verschillend nestmateriaal moet dus gezorgd worden, steeds een ruime keuze. Bij mij bouwden ze in een vogelkamer in een hoek op de grond, achter een grote bloempot een nest, waarin ze drie eitjes legden. Meestal 3-5 eitjes, welke wit en wat spitsvormig zijn. De jongen brengen ze groot met kleine verse buffalowormpjes, eivoer en voorgeweekte zaden. Na 12 dagen broeden, komen de door beide vogels afwisselend bebroede eitjes uit, terwijl veertien dagen later de jongen het nest verlaten. De jongen zijn dan zacht grijs van kleur, hun snavel is zwart en heeft aan beide kanten een nog witachtige washuid. Na enkele weken gaan ze op de ouden lijken. Hoewel ze 's zomers goed gedijen in de buitenvolière, moeten ze in een vorstvrij vertrek overwinteren en in de ruitijd zelfs liever in een verwarmde kamer. Daar het verdraagzame en levendige vogels zijn, horen ze in iedere gezelschapsvolière thuis, waar ze vele jaren in leven kunnen blijven. In de ruitijd doen een paar druppels multivitamines op het zaad soms wonderen. Ze broeden in augustus/september en in maart/april. Voor liefhebbers van het kweken van bastaarden moet vermeld worden dat goede kweekresultaten bereikt werden door te kruisen met het oranjekaakje, het goudbuikje en de teugelastrild.