Het verloop van de Slag van Waterloo - 18 juni 1815

Transcriptie

1 Het verloop van de Slag van Waterloo - 18 juni 1815 De Britse troepen hebben de kasteelhoeve van Hougoumont ingenomen en hebben deze positie de hele nacht lang versterkt om zich tegen eventuele Franse aanvallen te kunnen verdedigen. Van uur tot uur gaat deze hoeve steeds meer op een versterkte burcht lijken. Haar gebouwen en muren worden door elitetroepen bemand, terwijl lichte compagnieën de bossen en de omgeving verdedigen. Tijdens de nacht heeft de keizer waarschijnlijk zijn strijdplan bedacht: hij zal de troepen onder leiding van zijn broer Jérôme Bonaparte een afleidingsaanval laten uitvoeren waardoor de linkervleugel van de geallieerde troepen ongedekt zal raken zodat hij het centrale deel van de troepen van de hertog van Wellington kan aanvallen. Een verbeten strijd barst los deze gevechten leiden tot de meest afschuwelijke gruwelijkheden... aan het einde van de dag, na de slachtpartij, is het slagveld een met bloed doordrenkt terrein bezaaid met duizenden doden en gewonden De Franse aanval van het eerste korps van generaal Drouet d'erlon is de grootste troepenbeweging die op 18 juni 1815 in Waterloo zal plaatsvinden uur: de Franse artillerie-eenheden van het eerste, tweede en zesde korps, die in één grote eenheid van 80 kanonnen zijn verenigd, doen de hel losbarsten De geallieerde posities beantwoorden de aanval met een even oorverdovend spervuur van schoten. Het lijkt wel alsof de bliksem tegen de donder vecht De tirailleurs van de divisie van Jérôme Bonaparte zetten de aanval op de hoeve van Hougoumont in. Ze drijven de lichte troepen van het geallieerde leger achteruit en veroveren zo het terrein en de bossen rond de hoeve. Na dit eerste succes omsingelen de Fransen de defensieve stelling en blokkeren ze de poorten aan de noord- en de zuidzijde van de hoeve. Er wordt een grote aanval voorbereid die tot doel heeft de poort aan de noordzijde te veroveren onmiddellijk nadat de poort is opengebroken, slagen de troepen erin het gebouw binnen te dringen.

2 De Britse troepen bieden echter fel weerwerk en de Fransen worden uiteindelijk uit de noordzijde verdreven. In beide kampen wordt er gevochten op leven en dood als een slag in de slag. Door de massale artilleriebeschietingen weerklinkt de ene explosie na de andere de kasteelhoeve van Hougoumont staat in brand door de Franse houwitsers. Ondanks al deze pogingen houden de Britten stand. De Fransen vertragen hun opmars en de Britten vatten nieuwe moed uur: de grote Franse artillerie-eenheid neemt stelling in links van de geallieerden. Langs het hele front begint een verschrikkelijk vuurgevecht en alle troepen worden ingezet uur: het eerste infanteriekorps van generaal Drouet d Erlon opent de aanval op de geallieerden. De Fransen rukken op naar de top van de Mont-Saint-Jean, maar worden door de geallieerde infanterie teruggedreven. De Britse zware cavalerie chargeert tot aan de grote Franse artillerie-eenheid en slaagt erin twee adelaars te veroveren, het symbool van het keizerlijke leger. De Franse kurassiers en lansiers gaan in de tegenaanval. Dankzij de vierde divisie van generaal Durutte kunnen de Fransen de hoeve van La Papelotte en die van La Haie-Sainte veroveren. Keizer Napoleon stuurt maarschalk Ney het bevel om met het eerste korps van generaal Drouet d Erlon en de vier divisies van Quiot, Donzelot, Marcognet en Durutte aan te vallen. Dat zijn vier compacte falanxen van elk man sterk die tussen de hoeve van La Belle Alliance en de hoeve van La Papelotte met hun wapens in de hand ten aanval trekken, luid schreeuwend: Leve de keizer! Vooruit!. Nadat het sein voor de aanval is gegeven, stormen ze de geallieerde heuvel op. Op die heuvel worden ze op hun beurt bestormd door de Belgisch-Nederlandse troepen van de brigade van generaal-majoor van Bylandt. Zo worden de Britse troepen die er zich hadden verschanst in afwachting van de aanval, aan hun zicht onttrokken. De aanvallen worden steeds heviger gevolgd door een verschrikkelijke chaos wanneer de verschanste geallieerde troepen tevoorschijn komen en op de Fransen beginnen te schieten. Het eerste Franse korps wordt bestookt met bajonetten. Twee Franse vlaggen worden veroverd door de Britse zware cavalerie, die van alle kanten aanvalt. Overmoedig geraakt door het gevoel dat de overwinning voor het grijpen ligt, komt deze cavalerie plots oog in oog te staan met de grote Franse artillerie-eenheid van 80 kanonnen, die ze denkt vlot te kunnen verslaan. De keizer maakt van de gelegenheid gebruik om zijn lansiers en kurassiers tegen hen in te zetten. Ze vallen de flanken aan, brengen grote verliezen toe en slagen erin de Britten terug te dringen op de heuvel. Maar ook op de top van de Mont-Saint-Jean woeden hevige gevechten en de strijd herbegint

3 16.00 uur: tussen de hoeve van Hougoumont en die van La Haie-Sainte voert de Franse cavalerie, onder aanvoering van maarschalk Ney, massale charges uit tegen de Britse carrés. Ongeveer achtduizend paarden chargeren tegelijk en dat bijna twee uur lang maar zonder succes. Het doel van de geallieerden: die paarden doden om een gruwelijke barrière te vormen en te verhinderen dat de Fransen de geallieerde carrés bereiken uur: de Pruisen komen in actie en betreden het slagveld om de hertog van Wellington te hulp te komen, die er op dat ogenblik slecht voorstaat. Aan Franse kant versterkt het zesde korps van generaal Mouton, graaf van Lobau, zijn rechterflank en het dorp Plancenoit uur: langs de geallieerde linkerflank staan de Pruisische troepen klaar om op het slagveld in actie te komen uur: na diverse pogingen slagen de Franse troepen erin zich langs alle kanten op de hoeve van La Haie-Sainte te storten de Pruisische majoor Baring geeft zijn mannen het bevel de aftocht te blazen. De hoeve wordt ingenomen, maar de geallieerden keren in grotere getale terug, zetten de tegenaanval in en kunnen de hoeve uiteindelijk heroveren. De Fransen veroveren de hoeve van La Haie-Sainte te laat. Het dorp Plancenoit is in Pruisische handen. De keizer stuurt er nog de Jonge Garde onder leiding van generaal Pelet-Clozeau naartoe. Met de bajonet op het geweer en zonder een schot te lossen bewegen deze soldaten zich heen en weer in het dorp, in een voortdurende opeenvolging van terreinwinst en terreinverlies uur: de Pruisen en de geallieerden kunnen, samen en verenigd, het Franse leger ver voor zich uit terugdrijven. De strijd draait uit op een echt debacle! De Franse Keizerlijke Garde valt de rechterflank van de geallieerden aan, maar wordt onthaald op meedogenloze beschietingen door de geallieerde artilleristen. De geallieerde infanterie die in hinderlaag was gaan liggen, richt zich snel op en opent het vuur de beschietingen zijn heftig en hebben een vernietigend effect de Garde wijkt terug. Volgens de legende zou generaal Cambronne toen gezegd hebben: De Garde sterft, maar geeft zich niet over Hierdoor heeft Napoleon de tijd om naar Parijs te vluchten uur: het einde van het keizerrijk is een feit! De hertog van Wellington en veldmaarschalk Blücher, de overwinnaars, ontmoeten elkaar in de buurt van de hoeve van La Belle Alliance. Samen spreken ze af dat alleen de Pruisische troepen de achtervolging op de Fransen blijven inzetten.