- Le Pigeon Gier (Frankrijk) - Giertauben (Duitsland) - Gier Pigeon (Engeland) - Гирский голубь (Rusland)

Transcriptie

1 Een wonder van het Nationale Franse sierduivenerfgoed De Gier duif - Le Pigeon Gier (Frankrijk) - Giertauben (Duitsland) - Gier Pigeon (Engeland) - Гирский голубь (Rusland) Dit artikel kwam tot stand, dankzij de medewerking van de Franse Speciaalclub voor de Gier duif, de Club Français du Pigeon Gier, le C.F.P.G. Met dank voor de toestemming van het gebruik van foto s, tekeningen en informatie ontleend aan de artikelen, zoals opgenomen in hun promotieboek. De Gier is een ras waar de Fransen trots op zijn. Het geeft hun een echt Nationaal gevoel, dit ras hoort bij het volk, met z n specifieke allure qua type en aparte kleurslagen. Deze duif is eerder elegant dan massief, het is een goede vlieger, plant zich goed voort en voert z n jongen buitengewoon goed. Het ras kan soms wat wild overkomen, maar is vooral erg aanhankelijk richting liefhebber, degene die ze dagelijks verzorgd. Er is een tijd geweest dat deze duiven hun eigen kostje bij elkaar moesten scharrelen in de vrije natuur, hetgeen ze met succes en plezier schenen te doen. Hiermee vergroeide het ras met z n omgeving en z n bewoners. In dit artikel hopen wij u een zo volledig mogelijk beeld te kunnen geven van dit ras, door u te voeren langs de vele interessante details die wij voor u hebben vergaard. Rechts: Het dal van de rivier de Gier ligt ten oosten van de Franse stad St. Etienne in het departement de la Loire. De rivier de Gier begint aan de voet van de Mont Pilat. Een plek waar de Romeinen al zo n 2000 jaar geleden hun water vandaan haalden, getuige de vele aquaducten die men in deze streek aantreft. Historie Allereerst benadrukt de schrijver bij de historie van deze duif, dat de Gier, de naam is van de rivier in de streek waar dit ras is ontstaan, zodoende gaf de rivier haar naam aan dit ras. Deze rivier, waarvan het water ontspringt aan de voet van de Mont Pilat,

2 slingert zich door het dal van de Gier (Vallée du Gier), via de industriegebieden Saint- Chamond, Grand-Croix en de Rive de Gier, waarna ze aankomt bij de stad Givors, waar ze uitmondt in de Rhône, zo n 20 km ten zuiden van de stad Lyon. Het waren gewone postduiven en Franse Bagadetten, die aan de wieg stonden van de huidige Gier duif. Boven: Als voorbeeld, gewoon wat Postduiven op een plein in Delft op de foto genomen. Links: Een Franse Bagadet stond op de cover van het Franse duivenblad, Colombiculture van december De foto was gemaakt door Robert Ripaldi, bekend Frans duivenfotograaf en sierduivenkeurmeester. De Gier bestond tenminste al voor De eerste schriftelijke bewijzen waren een verslag van een tentoonstelling in Lille van 1902, gemaakt door de keurmeester Mr. Paul Wacquez, die op 27 januari 1903 melding maakte van dit ras aan de Societé des Aviculteurs Français, in zijn functie van secretaris van deze vereniging. Het betrof meerdere duiven die als Mondain de Gier in de kleurslag roodzilvergeband waren ingezonden en waarvan de inzenders met documenten konden aantonen dat dit ras reeds 35 jaar in de vallei van de Gier door veel liefhebbers werd gehouden. De inzender was Mr. Marc Vandercolme, die wist van het bestaan van een comité van duivenliefhebbers, gevestigd in Saint-Chamond (Dep. Loire) die zich bezighielden met de promotie tot instandhouding van de Gier. Het ras de Gier bestaat dus al heel lang in deze streek, waar het door liefhebbers en boeren in stand werd gehouden en geselecteerd uit de nakomelingen van de Franse Bagadet en de gewone postduif. Deze afkomst wordt op grond van het type en het karakter zeer waarschijnlijk geacht, wanneer we echter de kleur en tekening nader

3 beschouwen dan ontstaan er nogal wat twijfels. In 1978 deed Louis Soufflot daarom een poging om via doelgerichte kruisingen de oorspronkelijke relatie te achterhalen. Hij kruiste daartoe in eerste generatie een Franse Bagadet blauw zwartgebande doffer met een blauwe Gier duivin. De nakomelingen hadden echter uitsluitend Gier zaken geërfd. Bagadet-invloeden waren nauwelijks zichtbaar, met als uitzondering de oogranden die wat grover waren en de vleugelbanden waren wat langer en breder dan bij de Gier was voorgeschreven. Uit die nakomelingen koppelde hij een doffer (die wat bredere en lichte oogranden bezat) aan een correcte blauwe Gier duivin. De jongen uit dit koppel behaalden als Gier duif de allerhoogste prijzen op de shows. Rechts: Het ideaalbeeld van de Gier, zoals in de laatste standaard bedoeld. Deze tekening en volgende tekeningen zijn van Kurz Werner, met toestemming van de Club Français du Pigeon Gier. Opmerkelijk zijn de verschillende kleurslagen (waarover later meer). Vastgesteld werd dat er een duidelijke scheiding bestond in het gebied, waar de verschillende kleurslagen werden gehouden. Zo werd de laatste variëteit, de religieux (de gemonnikte) meer op het platteland bij de boeren gehouden, terwijl de andere kleuren meer werden aangetroffen in de steden en met name de geïndustrialiseerde gebieden, waar men ook postduiven hield. Onder links en rechts: Ideale kop van een Gier. Een fokker die veel voor de instandhouding van het ras heeft betekend, was Mr. Calemard. Hij kocht in de jaren 20 zijn eerste Gier duiven bij Marcel Dacquey, voor 6 Francs per stuk, omdat die postduiven ging houden en z n Gier duiven opruimde. In zijn directe omgeving kende Calemard nog een tiental fokkers met Gier duiven. Onder andere was daarbij Mr. Marion, de directeur van de openbare school en Mr. Venet, de plaatselijk drogist met wie hij duiven ruilde of nieuwe aanschafte. Rechts: Ideaalbeeld van een gesloten staart, van bovenaf gezien. Voor het verhandelen van de duiven ging Calamard naar de plaatselijke markt la Place du Peuple, daar trof hij de boeren die levende duiven voor de consumptie verkochten en trof hij nogal eens fraaie Gier duiven aan voor 3 à 4 Francs. Daaronder waren dan meestal de religieux (gemonninkten). Boeren kwamen meestal van de heuvels van Jarez, waar de religieux tussen de beide wereldoorlogen zeer populair waren. Volgens

4 Calamard zag hij op de weekmarkt ook heel grote duiven van zo n 800 à 900 gram, in zwart, rood, bruin en bont. Die duiven (vooral de oudere dieren) hadden grove neusdoppen en een zeer brede en korte bek, en brede grove oogranden, waardoor ze Pigeon Canard (eend duif) werden genoemd. Men gaat ervan uit dat deze duiven de voorloper waren van de Franse Bagadet. Er was zelfs in die jaren bij de Gier een kleurslag die Cauchois werd genoemd, vanwege de recessief rode kleur. Maar die kleurslag komt heden ten dage niet meer voor. In het jaar 1909 werd de eerste officiële standaard van de Gier uitgegeven door de Pigeon Club Français, waarbij een lengte van 43 cm voor de doffers en 41 cm voor de duivinnen werd vastgesteld, terwijl er voor iedere kleurslag een andere specifieke gewichtsklasse werd bepaald. Gedurende de eerste wereldoorlog heeft de Gier het zeer moeilijk gehad en is vrijwel het volledige bestand aan Gier duiven in alle kleurvariëteiten, verloren gegaan en het is danken aan de familie Robert Fontaine, die vier variëteiten van de Gier fokte, die ze in de bergen bij bevriende boeren hadden ondergebracht, dat die bewaard zijn gebleven. Hieronder van links naar rechts, diverse koppen met fouten: 1 Mist vulling in voorkop. 2 Inzinking achter snavel (dip). 3 Voorkop te gevuld. 4 Hals te smal. 5 Afgeplat in bovenkop De tweede wereldoorlog is veel minder desastreus voor de Gier verlopen, ofschoon er na de oorlog nogal wat liefhebbers door allerlei oorzaken waren gestopt of niet meer beschikbaar waren. Het waren vooral de fanatieke fokkers zoals Mr. Magand uit Saint Etienne en Mr. Roussel uit Saint Jean de Touslas, die beiden een klein fortuin hebben gespendeerd om alle kleurslagen weer op de shows te krijgen. Geconstateerd wordt verder dat er in de jaren 50 en 60 een achteruitgang optrad in kwaliteit, vanwege het gebrek aan samenwerking tussen de fokkers en de onwil om goed materiaal aan elkaar ter beschikking te stellen, wat tot gevolg had dat er na 1970 nog nauwelijks Gier duiven in de variëteit religieux van enige waarde beschikbaar waren. Over de huidige stand van het ras leest u hieronder meer. Hieronder van links naar rechts, diverse koppen met fouten: 1 Oogrand te grof en te breed. 2 Snavel te dun. 3 Snavel te lang en te dik. 4 Neusdoppen te grof (meestal oude duif)

5 Ontstaan van de standaard De Gier werd nogal eens betiteld als Mondain de Gier. Dit geeft een bepaalde relatie die niet terecht is. De Gier is voor een deel een vormduif, maar ook een kleurduif. Het is dus zeker geen Mondain en ook geen Bagadet. Een ander probleem betrof de terminologie, ofwel het taalgebruik van de standaard. Die was alsof men over een technisch ontwerp sprak of een medische encyclopedie, kortom de stijl waarin de standaard was geschreven lag ver boven het niveau van de gemiddelde duivenliefhebber. Het was zeker geen standaardomschrijving die uitnodigend was om dit ras te gaan exposeren. De reden dat deze standaard zo geschreven was, kwam door de hoge graad van industrialisatie van het Gier gebied met vaklieden van diverse soort maar van een ongekend wereldniveau. Zo was Chazelles-sur-Lyon het Europese centrum van de vilten hoeden. In St. Etienne en in de Gier vallei werd een lint gemaakt van zijde, wat wereldvermaardheid kende, evenzo het garnituur van de kleding was hier ongekend ontwikkeld. Logisch dat wanneer je zulke ambachtslieden om een standaardomschrijving vraagt, dat je dan echt een tot in de perfectie omschreven en gedetailleerde beschrijving krijgt met veel vaktermen. Het voorgaande geeft een verklaring waarom men bij de Gier spreekt over les Rubans < de linten > in plaats van les Barres < de vleugelbanden >, die strak moesten zijn en zo dun mogelijk; les Rubans à la paille zoals een lint op de kleding werd gestikt en zo dun en strak als stro. De veerkleur werd beschreven als poeder blauw, zeer bleek en erg zacht. Maar ook als zilver poeder, zeer helder en bijna wit. Het staal blauw werd gebruikt om de glans in de hals te beschrijven, wat als glimmend, gepoetst en ongecorrodeerd staal, egaal moest glanzen. Huidige standaard versie De laatste standaard, zoals die op 15 juni 1996, op verzoek van de standaardcommissie van de SNC werd herzien en vastgesteld, is hieronder vermeld. De 5 verschillende variëteiten, in de specifieke rasbenamingen Gier bleu blauw zwartgeband Gier biche blauwzilver met donkere banden Gier rosé roodzilver geband (dominant asrood) Gier agate geelzilver geband (dominant asgeel) Gier religieux gemonnikt Algemene raskenmerken Afkomstig uit de Vallei van rivier de Gier, gelegen tussen Lyon en St. Etienne, hoofdzakelijk in de regio van Saint Chamond. Het is algemeen aanvaard dat dit ras is ontstaan uit kruisingen tussen de postduif en de Franse Bagadet. Zijn vorm is slank en elegant, zonder hoekig of massief te zijn. Heeft een trotse en opgerichte stand. Deze duif is van gemiddelde grootte, weegt tussen de 650 en 700 gram, waarbij de afstand van snavelpunt naar staarteinde tussen de 41 en 42 cm bedraagt. Kop: Van gemiddelde grootte, goed gerond en glad, harmonieus en met een nauwelijks opgaande lijn van snavelaanzet naar voorhoofd. Snavel: Recht, niet te fors, dikker aan de basis, een lengte van ca. 27

6 mm. Kleur is donker hoornkleurig bij blauw, vleeskleurig bij roodzilver, licht vleeskleurig bij blauwzilver en licht roze bij geelzilver en bij de gemonnikte (religieux). Nagels: Kleur is overeenkomstig de snavelkleur. Ogen: Voor alle kleurslagen oranje rood. Bij gemonnikt donker. Oogrand: Smal, rond en roodachtig. Hals: Redelijk lang, 8 tot 9 cm. Gestrekt en recht gedragen, zonder bagadettenknobbel. Borst: Breed, goed ontwikkeld en hoog naar voren gedragen. Rug: Breed en licht gerond, zonder de indruk van een bult te geven. Vleugels: Iets van het lichaam afstaand gedragen, met de schouders naar voren gericht. Gespreid is de afstand tussen de vleugeltoppen ca. 75 cm. De vleugeleinden rusten op de staart, zonder te kruisen. Staart: Smal, gesloten en recht gedragen. In het verlengde van de rug bij een fiere opgerichte stand. Van bovenaf gezien: Links: Een te brede staartdracht. Rechts: Een gespleten staart. Benen: Lengte tussen de 16 en 17 cm. Kuitbeen krachtig, gespierd en een krachtige indruk gevend. Tenen en loopbenen zijn onbevederd, karmijnrood. Ringmaat 9 mm. Bevedering: Glad en strak bevederd. Kleur en tekening: De kleuren van de Gier wijken af van de standaardkleuren. Zij zijn van een pastelachtige tint, die een gedetailleerde uitleg noodzaken. Rechts en onder, doffers jong. Bleu = Blauw zwartgeband: Dit betreft een zeer bleke kleur, bijna zilverkleurig, die we poeder blauw noemen. Donkerblauw wordt als een ernstige fout beschouwd. De onderrug (stuit) moet wit van kleur zijn. De kopkleur is donkerder. De hals en keel zijn moeilijker; de tint moet geleidelijk in gradatie afnemen, vanaf de kop, tot aan de halsbasis aan de romp. De twee vleugelbanden moeten zwart en strak zijn, men noemt ze linten <rubans>. Bovendien worden ze smal verlangd; hoe smaller hoe liever en hoe waardevoller de duif. De banden dienen echter wel zichtbaar te blijven over het gehele vleugelschild. De grote slag- en de staartpennen zijn donkerblauw. Daarbij heeft de staart een zwarte band op 1 cm vanaf het staarteinde.

7 Rechts: Duivin jong, kampioen (F) Inzender: Rérard BENY (F) Biche = Blauwzilver met donkere banden: Bevedering is parelgrijs, zeer helder, d.w.z. van een zilverachtige kleur. Deze kleurslag zal bij het ouder worden iets donkerder zijn, zoals ook bij blauw voor het totaal van het verenpakket geldt. De onderrug is wit. De uiteinden zijn meer uitgesproken van kleur dan het schild. De vleugelbanden zijn fijn en zijn qua kleur bijna zwart. De staartband heeft dezelfde kleur. De grote slagpennen hebben een grijze grondkleur. Okerkleur op de borst geldt als een fout. Links: Doffer jong, kampioen (F) Inzender: Gérard BENY (F). Rosé = Roodzilvergeband: Deze kleurslag wordt ook wel Lyonnais genoemd. Grondkleur van het gevederte en vooral van de kop is askleurig. De hals, keel en vleugelbanden zijn roodbruin. Slag- en staartpennen zijn grijs. De borst en de nek mogen nimmer gevlekt zijn, dat wil zeggen voorzien van blauwe en zwarte vlekken. De kleur is donkerder aan de kop dan aan de borst, waar ze wat lichter is, maar in de hals intensief met de mooie metaalglans. Rechts: Doffer jong, kampioen (F) Inzender: Benoit MASSARDIER (F) Agate = Geelzilvergeband: De grondkleur van de bevedering en de kop is wit crème. De hals, de keel en de vleugelbanden zijn chamoiskleurig met een geel-goudkleurige glans. In deze kleurslag moeten we voorkomen dat de kop, de onderrug, de buik en de staart askleurig zijn. De kop moet het bleekst gekleurd zijn, maar nooit zo bleek als de hals. Het zijn verschillende nuances. In ieder geval zal bij de geelzilvergebande duivinnen, net als bij de roodzilvergebande duivinnen, de kopkleur iets donkerder zijn dan bij de doffers in die kleurslag.

8 Links: Duivin jong, geelzilvergeband, kampioen (F) Inzender: Jean GLON (F) Rechts: Blauw zwartgeband gemonnikt. Inzender: Jean-Paul GROUISSON (F). De metaalglans in de hals van de Gier en vooral aan de halsbasis, zal een andere kleurzetting laten zien dan bij andere duivenrassen: Blauw zwartgeband heeft een staalachtige glans Blauwzilver met donkere banden heeft een zilverachtige glans De roodzilvergebande heeft zeer krachtige reflecties van rood goudkleurig De geelzilvergebande heeft een geel-goudkleurige glans Wanneer de vleugelbanden bij de Gier een zuivere kleur hebben, dan noemt men dat in het oog springende linten Wanneer ze erg dun zijn dan heet dit stroachtige linten en wanneer ze zowel in het oogspringend als stroachtig zijn, dan heet dit goed gelint. Links: Zwart gemonnikt, duivin jong Inzender: Michel MOLARD (F). Religieux = Gemonnikt: Nagenoeg dezelfde vorm en uitstraling als de klassieke Gier, maar over het algemeen iets kleiner; zo is het gewicht tussen de 550 en 600 gram en de lengte van snavelpunt tot staarteinde tussen de 38 en 40 cm. Verder gelden dezelfde algemene raskenmerken als bij de klassieke Gier, onder vermelding van de hierna volgende specifieke punten: Snavel: Licht roze Nagels: Licht roze, zoals de snavel Ogen: donker van kleur Oogranden: smal cirkelvormig rood Variëteiten in gemonnikt: - blauw met zwarte banden, - blauw zwartgekrast, - zwart, - rood, - blauwzilver met donkere banden, - geel. De kleuren moeten schoon en

9 helder zijn. Het lichaam egaal gekleurd, met uitzondering van de kop. De vleugels hebben 6 tot 10 witte slagpennen. De onderrug (stuit) mag zowel wit als gekleurd zijn. Aan de onderzijde zo weinig mogelijk wit. Voor de blauwzilvers met donkere banden, de blauwen met zwarte banden en de blauw gekrasten, is de onderrug verplicht wit. Rechts: Rood gemonnikt, doffer jong Inzender: Jean GLON (F). De koptekening van de Religieux komt overeen met die van de monniktekening. Als scheidingslijn van de witte kop, wordt een rechte lijn verlangd, die iets onder de snavelbasis begint, dan onder het oog doorloopt, naar de achterzijde van de kop. Fouten: Voor blauw zwartgeband, blauwzilver met donkere banden, roodzilver- en geelzilvergeband geldt als fout: vorm te compact of te los snavel te lang of te krachtig kop niet horizontaal gedragen, dun, plat of hoekig afwijkende oogkleur grove oogranden te dunne en/of te korte hals bagadettenknobbel in hals opgerichte staartdracht onvoldoende body of te zwaar van bouw voetbevedering askleur bij geelzilvergeband achterste vleugelband onvolledige Voor de gemonnikten: witte beenbevedering witte bevedering aan binnenzijde van de benen onvoldoende witte slagpennen scheidingslijn aan de kop te laag onderzijde te wit Wilt u meer weten over dit ras, neem dan contact op met de speciaalclubs: Club Français du Pigeon Gier, opgericht 14 oktober Secrétaire: André HAUTEVILLE Avenue de Lonnaz-La Pose, F ALLINGES Frankrijk. a.hauteville@orange.fr Deze enthousiaste vereniging telt ca. 60 leden, waarvan enkele in België. De club organiseert jaarlijks: - het Frans Kampioenschap voor de Gier. - De Franse bekercompetitie. - Regionale Kampioenschappen in Noord West Zuid West Oost Zuid Oost Centrum en Auvergne. - Technische dagen die de fokkers en keurmeesters bij elkaar brengen en waarbij ze elkaar helpen voor een beter begrip en het verbeteren van de types overeenkomstig de standaard. De jaarlijkse algemene ledenvergadering wordt gehouden tijdens het Frans Kampioenschap. Het bestuur komt minimaal een maal per kwartaal bij elkaar voor overleg.

10 Iedere drie maanden wordt er een bulletin uitgegeven, bedoeld als het bindend orgaan tussen de leden, met showverslagen, rastechnische verhandelingen, aanwijzingen voor een goede verzorging en hokinrichting. Sonderverein der Carneau- und Gier-Züchter von 1982 Vors.: Bernd Hartmann, Seestraße 5, D Reinheim Duitsland. Tel.: Op de laatste VDT-show 2010 in Erfurt (D), werd door de leden van deze Duitse Speciaalclub voor de Giertauben, een collectie van 146 Giertauben ingezonden, van een gemiddeld hoge kwaliteit. Links: Gier blauwzwartgeband m/j. Inzender: Günter Tiefenbach (D). Predicaat: 96 punten. Foto: Dina Mergeani (Roem.). Rechts: Gier, blauwzwartgeband gemonnikt m/j. Inzender: Manfred Bergelt (D). Predicaat: 95 punten. Foto: Dina Mergeani (Roem.). Links: Gier, geelzilvergeband v/j. Inzender: Ralf Zimmermann (D). Predicaat: 96 punten. Foto: Dina Mergeani (Roem.). Rechts: Gier, zwart gemonnikt m/j. Inzender: Egon Richter (D). Predicaat: 97 punten. Foto: Dina Mergeani (Roem.). Copyright 2011 Aviculture-Europe. All rights reserved by VBC.