Boekverslag Overigetaal Soms is de wereld van mij door Mecka Lind

Transcriptie

1 Boekverslag Overigetaal Soms is de wereld van mij door Mecka Lind Boekverslag door een scholier 2003 woorden 15 jaar geleden 6,1 13 keer beoordeeld Auteur Mecka Lind Eerste uitgave 1989 Vak Overigetaal Opdracht 1: Bestuurder na dodemansrace opslag dood. Het gerucht van de race Op een zomerse dag in Kopenhagen vindt in het geheim een dodemansrace plaats in de wijk Vesterbro. Vesterbro is niet zo n rijke wijk, het is vaak een verzamelplaats van veel daklozen jongeren en verslaafden. In de buurt van pretpark Tivoli gebeurt er altijd wel iets spannends. Meestal zijn dit acties die een bepaald risico hebben. Zo ook die bewuste avond op 15 juli 1988, bijna op hetzelfde moment dat Nederland Europees kampioen voetbal werd. Die hele dag ging in die wijk al het gerucht dat er een hele belangrijke race werd gehouden en dat de politie dit niet mocht weten. Wordt de race afgeblazen? Op een bepaald moment dreigt het hele feest niet door te gaan, omdat er één jongen die zou racen het op het allerlaatste moment niet aandurfde. Dit was een tegenvaller voor het grote aantal toeschouwers, zo n 60 jongeren, dat zich langs de baan al had opgesteld. Gelukkig voor hen was er snel een vervanger gevonden, zodat het spektakel toch door kon gaan. Alleen niet zomaar even racen. Vanuit het publiek kwam het geroep om een race met blinddoeken om. Anders zou het geen dodemansrace worden. Het schrikbarend moment De twee, die dag gestolen, auto s stonden al naast elkaar op de hoek van de Vesterbrostraat en de Istedstraat. De Vesterbrostraat leent zich prima voor zo n dwazenrit, omdat hij erg breed en ook lang is. Vlak voor de race stapte een meisje nog in één van de auto s, het was een vriendin van de bestuurder die Pagina 1 van 5

2 deze spanning ook wilde meemaken. Ook zij werd geblinddoekt. Met een hels kabaal schieten de auto s de straat op, de strijd gaat gelijk op. Maar na 450 meter hoorde en zag het publiek de vreselijke klap van metaal dat tegen steen te pletter sloeg. Het was een schrikbarend gezicht hoe het meisje uit de auto werd geslingerd en de jongen zich te pletter reed tegen een stenen muur. De gevolgen van het spektakel: De dodemansrace Vanuit het publiek is direct de ambulance gebeld. Op het moment dat de ambulance arriveerde was het publiek verdwenen en stonden de twee auto s er verlaten bij. Echter één auto was nog in redelijke staat, datzelfde geldt voor de bestuurder die er met schaafwonden en een gebroken been vanaf kwam. De bestuurder van de te pletter gereden auto was op slag dood, het meisje overleed op weg naar het ziekenhuis. Opdracht 2: Interview met Sanne: Wat had je gedaan als je Vivi en Nina niet tegen was gekomen? Ja uh, ik denk dat ik dan met andere mensen om zou gaan. Ik zou gewoon andere vrienden zoeken. En anders was ik helemaal alleen op straat en zou ik het in mijn eentje moeten redden. Maar gelukkig ben ik Vivi en Nina wel tegen gekomen. Wat is er met de vader van Nina gebeurd? Ja dat heeft ze me verteld toen we in een speelhuisje moesten slapen omdat, we nergens plek hadden om te slapen. We praatte over waarom we weggelopen waren en dat heeft ze me allemaal verteld. Waaronder hoe der vader is overleden. Ze zei, het begon allemaal toen mijn vader zich had dood gereden. Hij was vrachtwagenchauffeur en het gebeurde tijdens een van zijn reizen in Duitsland. Wat ging er in je om toen je dacht dat Vivi dood was? Ik wist het niet zeker maar, ze was al zo lang nergens te bekennen. Daarom dacht ik dat ze er niet meer zou zijn maar, dat was gelukkig niet zo. Ik zou haar dan zo erg missen ze was mijn beste vriendin. Hoe was het afgelopen met je moeder en haar nieuwe vriend na de vakantie? Mijn moeder kwam huilend thuis hoorde ik vanaf boven (ze wist niet dat ik thuis was) ze praatte met mijn tante, Kirsten. Maar haar nieuwe vriend was op de vakantie vreemd gegaan recht voor haar neus. Dus het is nix met hun twee geworden. Wat gebeurde er met Nina en Kim? Nou, ze deden mee aan een autorace. En ik zei, dat ze het niet moesten doen. Maar ze luisterde niet naar wat ik zei. Het ergste was nog dat ze een blinddoek om deden. Iedereen weet dat het heel gevaarlijk is. Dus wat ik al verwachten, ze kregen een ongeluk. Ik zag dat ze een laken over Kim heen legde en Nina bloedde zo erg dat ik niet meer durfde te kijken. Ik kon alleen maar hopen dat het goed zou komen met Pagina 2 van 5

3 Nina. Bij Kim had ik geen hoop meer die was waarschijnlijk toch al dood, ja uh, natuurlijk heb je hoop, maar het zou nooit goed met hem komen. Waarom belde je Brite? Ik moest met iemand praten na deze ramp van Nina en Kim. Ik kon het gewoon niet in mijn eentje aan. Eerst dacht ik aan mijn moeder maar, toen in een kort moment van helderheid besefte ik dat mijn moeder mij niet kon helpen. Dat zou ze nooit kunnen; ze kan zichzelf niet eens helpen. Ik twijfelde maar ik had niemand anders meer die ik kon vertrouwen. Ik belde Birte zij was de enige die mij kon helpen. Opdracht 3: Het boek heeft een open einde je weet niet wat er nu met haar zal gaan gebeuren. Sanne is moe, zo ontzettend moe. Ze zakt op de trap in elkaar ze ziet de stad voor zich. Ze vindt het eigenlijk heel mooi en doet haar ogen dicht. Alle mensen haasten voorbij, niemand trekt zich er iets van aan dat daar een meisje op de trap ligt te slapen. Het is een veel te gewoon gezicht in de stad waar ze leeft. Nieuw einde: Sanne is moe maar, ze moet door zetten. Het enige waaraan ze kan denken is dat ze niet meer kan, ze wil niet meer, dit is het einde. Niemand houd van mij, schreeuwt ze. Maar niemand kijk op of om. Ze begint te huilen en zegt, Het kan jullie ook helmaal niks schelen he, dat ik hier lig te verrotte, dat ik helmaal niets meer heb. Ondertussen hoort ze de wazige geluiden van auto s en mensen die haar haastig voorbij lopen. Ze kan en wil echt niet meer, maar dan opeens hoort ze getoeter. Ze kijkt om zich heen maar, weet niet waar het vandaan komt. Het komt steeds dichterbij. Sanne word bang. Ze komen me oppikken, ze gaan me verkrachten denkt ze. Sanne begint te rennen, maar het geluid blijft haar volgen. Ze weet niet waar ze heen moet, ze heeft tenslotte nix meer. Ik kan maar beter weggaan uit het leven, die gedachte dwalen door haar heen. Ze kan maar niet op een andere gedachte komen. Als ze op een brug is loopt ze naar de rand, ze kijkt naar beneden. Pfoe, wat is het diep denkt ze. Ze hoort nog steeds het getoeter, maar ze is nu zo met die gedachte bezig dat ze niet meet bang is. Ik wil wel maar ik durf niet, ik kan het niet. De auto stopt, als ze snel even om kijkt ziet ze het, het is Birte. Ze is opgelucht, eindelijk heeft ze iemand gevonden die haar kan helpen. Waarom dit einde? Ik vind het nooit leuk als je niet weet hoe het afloopt. En open einde. Ik wil ook altijd een goed einde hebben in een boek, niet dat het slecht afloopt. Dan heb je heel het boek voor nix gelezen. Daarom heb ik voor z n einde gekozen. Je weet in ieder geval dat het goed met haar zal gaan. Maar je kan zelf in vullen hoe ze dat dan gaat doen. Dat is ook wel een open einde, maar een ander soort open einde. Je weet dat ze niet meer zwerft, dat geeft dan toch een beter gevoel. Opdracht 4: Pagina 3 van 5

4 De titel van het boek is Soms is de wereld van mij. Schrijver is: Mecka Lind en de tekenaar is: Rob Nuijten. J.H. Gottmer Haarlem1989 Personages: Sanne: Sanne is een meisje van 13 jaar en leeft op straat in Kopenhagen. Ze heeft problemen thuis met haar moeder en op school. Op straat heeft ze al veel geleerd en in het boek leert ze nog meer over dingen die handig zijn als je op straat leeft. Sanne probeert altijd positief te denken en zoekt overal het goede op. Ondanks dat ze veel problemen heeft vinden de meeste mensen in dit boek (ik ook) haar een lief, zorgzaam, verstandig en knap meisje. Ze is bezorgd over haar broertje en probeert hem te beschermen zodat hij niet op straat terechtkomt net als zij. Ook is erg voorzichtig met vertrouwen van mensen. Bijvoorbeeld mensen op straat en de nieuwe vriendjes van haar moeder. Moeder: De moeder van Sanne. Ze is heel egoïstes en wet niet goed wat ze allemaal moet doen. Ze kan niet tegen Sanne s gedrag dus stuurt ze Sanne naar en internaat. Nina: een meisje van 12 jaar die goed kan gitaar spelen. Sanne ontmoet haar in het trappen huis en zwerven samen een aantal dagen rond ze heeft lang donkerhaar. Vivi: een vriendin van sanne, ze is veertien en is al een aantal jaar zwerver. Ze is het straatleven gewend. Af en toe tippelt ze wel eens als ze hard geld nodig heeft. Jorgen: Is het broertje van sanne, zij kan goed met hem opschieten alleen mag hem niet meer zien van haar moeder. Hij kan niet goed leren op school. Waar: Het verhaal speelt zich af in Kopenhagen, hoofdstad van Denemarken. Grotendeels in de wijk Vesterbro, dat is een arme wijk in Kopenhagen. Ik denk dat de plaats wel een rol speelt in het verhaal omdat er veel straatkinderen leven in Kopenhagen. En de schrijfster heeft dan ook nog de armste wijk uitgekozen, ik denk dat daar de meeste straatkinderen leven. Thema: Het boek gaat over het straatleven in kopenhagen. In het boek wordt er verteld over hoe Sanne op straat leeft omdat ze thuis niet wil wonen. Je komt ook te weten waarom niet, ze voelt zich niet veilig thuis en ze moet naar een internaat. Ze heeft het er heel moeilijk mee maar toch vindt ze leuke dingen. Eigen mening: Ik vind het een heel mooi boek. Niet saai er was steeds iets aan de hand en als er even een rustige tijd was werd er weinig verteld. Ik kon echt soms het boek niet weg leggen omdat het zo leuk was. Ik weet nu echt Pagina 4 van 5

5 goed hoe sommige mensen leven op straat, en er zijn dan ook heus leuke momenten. Het was grappig en spannend, boeiend en zielig, alles door elkaar zodat je niet denkt dat het helemaal een rot leven is. Ik vind ook dat ze de personen niet te slecht heeft gemaakt, niet zo dat je denkt dat ze er beter een eind aan kunnen maken. De personen zijn aardig voor elkaar en proberen er iets goeds van te maken, ze lijken me allemaal best aardig. Ik hoop wel dat mij dit nooit zou over komen, dat ik de straat op moet. Maar ik heb er ook geen reden voor, deze kinderen wel. Zij zijn er misschien wel aan gewend, weten niet beter als weg lopen van huis op straat leven, weer naar huis, en dan weer opnieuw. Ik vind het heel knap dat sommige mensen dat wel kunnen en dat bijvoorbeeld Vivi het leven weer oppakt en verder gaat. Ik hoop dat Sanne dat ook doet (als het boek verder ging) Mee eens: Dat het een heel mooi boek is. Maar het is alleen een mooi boek als je van boeken houd die als genre drama is. Daarom ben ik het er mee eens dat het een heel mooi boek is. Ook ben ik het er mee eens dat het een zielig en boeiend boek is. In dit boek heb je zoveel moment waarvan je denk, Aaah wat zielig, je leeft ook echt met het verhaal mee. Daarom is het ook zo boeiend. Niet mee eens: Alle personen in het boek lijken aardig. Daar ben ik het er dus niet mee eens. Want er is een persoon die niet aardig is voor de Sanne en haar vrienden. Die geeft haar hond gewoon weg, die heeft helmaal geen gevoel. Ik vond het boek niet spannend. Er zaten wel aangrijpende stukken in. Dat vind ik dan een beter woord ervoor. Pagina 5 van 5