Voorbeeld NEN7345. Preview. Inhoud

Transcriptie

1 Nederlandse Uitloogkarakteristieken van vaste gronden steenachtige bouwmaterialen en afvalstoffen. Uitloogproeven. Bepaling van de uitloging van anorganische componenten uit vormgegeven en monolitische materialen met de diffusieproef Leaching characteristics of solid earthy and stony building and waste materials. Leaching tests. Determination of the leaching of inorganic components from buildisng and monolitic waste materials with the diffusion test NEN7345 ledruk, maart 1995 UDC :691.4: Inhoud biz. Dit document mag slechts op een stand-alone PC worden geinstalleerd. Gebruik op een netwerk is alleen. toestaan als een aanvullende licentieovereenkomst voor netwerkgebruik met NEN is afgesloten. This document may only be used on a stand-alone PC. Use in a network is only permitted when a supplementary license agreement for us in a network with NEN has been concluded. Inleiding 2 1 Onderwerp en toepassingsgebied 3 2 Normatieve verwijzingen 3 3 Termen en definities 3 4 Beginsel 3 5 Proefstukken 3 6 Reagentia 3 7 Toestellen en hulpmiddelen 3 8 Werkwijze 4 9 Berekening 6 10 Verslag 10 Bijlage A - Validatie van de diffusieproef 11 Bijlage В - Toelichting op de voorgeschreven proefstukken en de bepaling van het geometrisch oppervlak 13 Bijlage С - Beoordeling van een diffusiecoëfficiënt en berekening van afgeleide grootheden 14 Bijlage D - Berekening van de bovengrens voor uitloging in bijzondere gevallen 15 Bijlage E - Grafische representatie van diffusie-gecontroleerde uitloging in bijzondere gevallen 18 Bijlage F - Informatieve verwijzingen en literatuuroverzicht 19 Nederlands Normalisatie-instituut 1995 Nederlands Normalisatie-instituut Kalfjeslaan 2, Postbus 5059,2600 GB Delft, Telefoon (015) , Fax (015)

2 Biz. 2 Voor de bepaling van de diverse aspecten van het uitlooggedrag (de uitloogkarakteristieken) van vaste grond- en steenachtige bouwmaterialen en afvalstoffen moet een reeks van stappen worden doorlopen, met name monsterneming, monstervoorbehandeling, uitloogproeven, ontsluiting en chemische analyse van de vaste stof, respectievelijk het eluaat. Per stap is/wordt één overkoepelende norm opgesteld, waarin algemene aanwijzingen worden gegeven. Hierin wordt de samenhang gegeven tussen alle onder die stap vallende normen met elk een specifiek toepassingsgebied. Voor de bepaling van de uitloogkarakteristieken moeten de algemene aanwijzingen, respectievelijk de specifieke normen waarnaar wordt verwezen, in een goede onderlinge samenhang worden gevolgd. Inleiding De algemene aanwijzingen voor de keuze en de toepasbaarheid van de uitloogproeven zijn beschreven in NEN Daarin wordt onder meer aangegeven voor welk type materialen, respectievelijk voor welke componenten de voorliggende norm kan worden gehanteerd. Tevens zijn in NEN 7340 definities vermeld voor specifieke termen, welke in deze norm worden gebruikt. In NEN 7345 wordt de diffusieproef beschreven, die kan worden gebruikt voor de bepaling van het uitlooggedrag van vaste, niet-korrelvormige bouwmaterialen en afvalstoffen. Deze proef levert ondermeer als resultaat de cumulatieve emissie uit het aan uitloging blootgestelde oppervlak (in mg/m 2 ). Op grond van de resultaten van de diffusieproef kan een oordeel worden gevormd over de tijdsafhankelijkheid van de uitloging van een materiaal onder praktijkomstandigheden. De diffusieproef is eerder beschreven onder de naam 'standtest' in een commissiedocument [1], als concept- NVN De normen die de diverse aspecten van het uitlooggedrag karakteriseren, worden gefaseerd uitgewerkt en gepubliceerd. Dit houdt in, dat bij het verschijnen van NEN 7345 een deel van de betreffende normen nog niet als normontwerp of als norm is verschenen. Gebruikers van NEN 7345 zullen voor de ontbrekende stappen zelf een keuze moeten doen van de te hanteren methoden. Daarbij kan overigens gebruik worden gemaakt van de in bijlage F vermelde normen en overige publikaties die in het onderhavige kader zijn gepubliceerd. De genummerde hoofdstukken zijn normatief met uitzondering van de passages die met het kopje 'Opmerking' zijn gemarkeerd; de inleiding en de bijlagen zijn informatief.

3 Biz. 3 1 Onderwerp en toepassingsgebied Deze norm beschrijft de diffusieproef voor de bepaling van de uitloging van anorganische componenten uit vormgegeven en monolitische grond- en steenachtige bouwmaterialen en afvalstoffen. Voor een specificatie van de materialen waarmee ervaring is opgedaan met de uitvoering van de diffusieproef en/of waarvoor de toepasbaarheid van de diffusieproef is getoetst in een ringonderzoek volgens NEN-ISO 5725 en waarvan de precisie in termen van herhaalbaarheid en reproduceerbaarheid is beschreven, wordt verwezen naar NEN 7340 en bijlage A. Voor het bepalen van de uitloging van anorganische componenten uit korrelvormige steen- en grondachtige bouwmaterialen en afvalstoffen is ook een soort diffusieproef in voorbereiding. 2 Normatieve verwijzingen NEN 7310:1995 Uitloogkarakteristieken van vaste grond- en steenachtige bouwmaterialen en afvalstoffen. Monstervoorbehandeling. Algemene aanwijzingen (in voorbereiding) NEN 7340:1995 Uitloogkarakteristieken van vaste grond- en steenachtige bouwmaterialen en afvalstoffen. Uitloogproeven. Algemene aanwijzingen NEN 7341:1995 Uitloogkarakteristieken van vaste grond- en steenachtige bouwmaterialen en afvalstoffen. Uitloogproeven. Bepaling van de beschikbaarheid voor uitloging van anorganische componenten NEN-ISO 5725:1987 Precisie van beproevingsmethoden. Bepaling van de herhaalbaarheid en reproduceerbaarheid van genormaliseerde beproevingsmethoden door interlaboratorium proeven NPR 6598:1992 Water. Afronding van resultaten van analyses. oppervlakte-eenheid van elke geanalyseerde component worden berekend. Uit het verloop van de afgifte van componenten in de tijd kunnen parameters worden afgeleid, waaronderde mate van oppervlakteafspoeling en de effectieve diffusiecoëfficiënt, waarmee de uitloging op langere termijn kan worden geschat. 5 Proefstukken Voor het uitvoeren van de diffusieproef zijn ten minste twee proefstukken nodig, waarvan structuur, homogeniteit en samenstelling representatief zijn voor het te onderzoeken materiaal of produkt. Van één van beide proefstukken (P- ) moet de kleinste afmeting groter zijn dan 40 mm en moet het volume (l/ p ) in I, de massa (m) in kg en de volumieke massa (g) in kg/m 3 bekend zijn. Indien een te onderzoeken vormgegeven of monolitisch materiaal wordt geproduceerd in een produktformaat, waarvan de kleinste afmeting kleiner is dan 40 mm, kan dit produkt als proefstuk worden gebruikt indien aan één zijde een nauwkeurig te bepalen geometrisch oppervlak A aanwezig is van ten minste 75 cm 2. Het andere proefstuk (P2) mag kleiner zijn dan Pi; de grootheden m, g, V p en A van P 2 behoeven niet te zijn bepaald. 6 Reagentia EN 1. Voor een toelichting op gestelde eisen voor de afmetingen van de proefstukken wordt naar bijlage В verwezen. 2. Voor de monsterneming van grond- en steenachtige bouwmaterialen en afvalstoffen voor uitloogproeven zijn normen in voorbereiding. Geadviseerd wordt gebruik te maken van de werkwijzen als beschreven in NEN 7300, [2] en bijlage B. 3. Indien de monsters waaruit de proefstukken worden verkregen een voorbehandeling moeten ondergaan, wordt geadviseerd gebruik te maken van de werkwijzen als beschreven in NEN Gedemineraliseerd water met een geleidbaarheid van ten hoogste 1 [is/cm, met salpeterzuur aangezuurd totph = 4±0, Salpeterzuur van analytisch zuivere kwaliteit, c(hn0 3 ) = 1 mol/l ±0,1 mol/l. 3 Termen en definities Voor de definities van de in deze norm gehanteerde termen wordt verwezen naar hoofdstuk 3 van NEN 7340:1995 en hoofdstuk 3 van NEN 7310: Beginsel De diffusieproef heeft als doel de uitloging van anorganische componenten uit vormgegeven en monolitische materialen te simuleren, als functie van de tijd over een periode van 64 dagen. In de proef worden de aard en eigenschappen van de te onderzoeken materiaalmatrix bepaald door een proefstuk daarvan in zijn geheel in de uitloogvloeistof (aangezuurd water) te plaatsen en op gezette tijden het eluaat te verversen. De concentraties van de uitgeloogde componenten in de successievelijk verkregen eluaatfracties worden gemeten. De ph-waarde waaronder de uitloging plaatsvindt, wordt opgelegd door het materiaal zelf. Op basis van de resultaten van de diffusieproef kan zowel per fractie als cumulatief de uitgeloogde hoeveelheid per 7 Toestellen en hulpmiddelen De hierna genoemde toestellen en hulpmiddelen moeten voor gebruik zijn gecontroleerd op goede werking en afwezigheid van storende elementen die het resultaat van de proef kunnen beïnvloeden. Ze mogen geen van de in de eluaten te bepalen componenten afgeven of absorberen. De onder 7.5 en 7.6 genoemde toestellen moeten tevens zijn gekalibreerd. 7.1 Afsluitbare bak of emmer van kunststof zonder weekmakers met zodanige afmeting dat het proefstuk ten minste 2 cm onderwater staat in een hoeveelheid water die gelijk is aan 5± 1 maal het volume V p van het proefstuk Pi of, indien het oppervlak van het proefstuk gedeeltelijk met een afsluitende laag is afgedekt, een hoeveelheid water (in cm 3 ) gelijkaan8±1 maal het oppervlaken cm 2 ) van het niet-afgedekte deel van het oppervlak van het proefstuk. In de bak moet een zodanige ondersteunende constructie van kunststof zijn aangebracht, dat het proefstuk aan alle zijden door de vloeistof wordt omgeven. Het proefstuk kan ook aan een kunststof draad aan het deksel van de bak of emmer worden opgehangen.

4 Biz Filtreerapparatuur, geschikt voor filtratie bij verhoogde of verlaagde druk. 7.3 Membraanfilters voor de filtreerapparatuur (7.2) met een poriëngrootte van 0,45 [xm, welke achtereenvolgens metsalpeterzuur (6.2) en aangezuurd water (6.1) zijn gespoeld. 7.4 Afsluitbare opvangflessen van kunststof. 7.5 ph-meter met een meetnauwkeurigheid beter dan ± 0,05 ph-eenheden. 7.6 Geleidbaarheidsmeter met een meetnauwkeurigheid beter dan ± 1 jis/cm. 8 Werkwijze grootheden van het geometrisch buitenoppervlak A van het proefstuk. Onderscheid wordt gemaakt naar: a) proefstukken met een regelmatig, eenduidig bepaalbaar geometrisch oppervlak; b) proefstukken met een geheel of gedeeltelijk onregelmatig geometrisch oppervlak of proefstukken dunner dan 40 mm. Het geometrische oppervlak van proefstukken a) moet volgens worden bepaald, voor zover het proefstukken betreft die in alle richtingen, gemeten loodrecht op elk punt van het buitenoppervlak, een kleinste afmeting hebben van meer dan 40 mm. Het geometrisch oppervlak van proefstukken b) moet volgens worden bepaald. De oppervlakteafspoeling, de uitgeloogde hoeveelheden en de diffusiecoëfficiënt worden bepaald door achtereenvolgens: - de eisen aan de te analyseren eluaatmonsters vast te stellen volgens 8.1; - de beschikbaarheidsproef uit te voeren volgens 8.2; - het geometrisch oppervlak van het proefstuk, bestemd voor het uitvoeren van de diffusieproef, te bepalen volgens 8.3; - de componenten vast te stellen waarmee het karakter van het uitloogmechanisme moet worden bepaald volgens 8.4; - de diffusieproef uit te voeren volgens 8.5; - het eluaat te analyseren volgens 8.6; - de berekeningen uit te voeren volgens hoofdstuk Eluaatmonsters Bepaal de hoeveelheid eluaat die nodig is voor de analyse van de uitgeloogde componenten en bepaal de wijze waarop de eluaatmonsters moeten worden bewaard volgens de navolgende procedure: a) ga eerst na hoeveel, voor welke componenten en volgens welke methoden analyses moeten worden uitgevoerd; b) ga na voor welke componenten het eluaat moet worden geconserveerd en op welke wijze; Om neerslag of vervluchtiging van bepaalde componenten te voorkomen, moet het eluaat worden geconserveerd. Conservering van metalen in het eluaat gebeurt meestal door aanzuring met salpeterzuur tot ph = 2 (voor tin wordt zoutzuur gebruikt; kwik wordt geconserveerd door toevoeging van salpeterzuur en kaliumdichromaat). Om anionen (bijvoorbeeld chloride, sulfaat, fluoride) te conserveren, mag juist niet worden aangezuurd. c) bepaal aan de hand van het voorgaande voor elke te analyseren component de minimaal noodzakelijke hoeveelheid eluaat en de wijze waarop de eluaatmonsters moeten worden geconserveerd. 8.2 Bepaling van de beschikbaarheid Bepaal volgens NEN 7341 van het proefstuk P2 de voor uitloging beschikbare hoeveelheid (l^es) van iedere te onderzoeken component in mg per kg droge stof. 8.3 Bepaling van het geometrisch oppervlak A van het proefstuk P-i De bepaling van het oppervlak van het proefstuk Pi vindt plaats door meting van kenmerkende meetkundige Voor een nauwkeurige bepaling van de diffusiecoëfficiënt is het nodig om het geometrisch oppervlak van een proefstuk nauwkeurig en eenduidig te bepalen. Daartoe moeten proefstukken of delen van proefstukken worden onderzocht, waarvan het geometrisch oppervlak eenvoudig en eenduidig is te bepalen. In de meeste situaties kunnen proefstukken worden gevonden waarvan het geometrisch oppervlak van gehele proefstuk eenvoudig en eenduidig kan worden bepaald. In worden de voorwaarden en de procedure voor de bepaling van het oppervlak gegeven. De procedure voor de selectie en bepaling van bruikbare oppervlakken van proefstukken meteen (gedeeltelijk) onregelmatig oppervlak is complexer. De procedures die hierbij kunnen worden gevolgd zijn in gegeven. Voor een nadere toelichting wordt naar bijlage В verwezen Proefstukken waarvan het gehele geometrisch oppervlak wordt bepaald Bepaling van het geometrisch oppervlak van een regelmatig proefstuk waarvan het geometrisch oppervlak van het gehele proefstuk eenduidig meetbaar is. 1) Deel het oppervlak van het proefstuk in een aantal platte of gebogen vlakken (eenheden), zo dat van elke eenheid het oppervlak geometrisch te berekenen is uit opgemeten kenmerkende grootheden als lengte, breedte, hoogte en straal. 2) De onder 1 bedoelde eenheden moeten zo zijn gekozen, dat de gedefinieerde geometrische oppervlakken samenvallen met het betreffende vlak van het proefstuk, waarbij de werkelijke afstand tussen het materiaal en het gedefinieerde vlak van die eenheid bij onregelmatigheden in het oppervlak nergens groter is dan 3 mm. 3) Bepaal de lengte van de kenmerkende grootheden met een onnauwkeurigheid van minder dan 1 mm. 4) Bereken met de gemeten kenmerkende eenheden het geometrisch oppervlak van elk van de gekozen eenheden. Het geometrisch oppervlak (A), uitgedrukt in m 2, is de som van de berekende oppervlakken van elk van de eenheden Bepaling van het geometrisch oppervlak van proefstukken waarvan het oppervlak gedeeltelijk wordt afgedekt Bepaling van het geometrisch oppervlak van een proefstuk waarvan: a) niet het gehele geometrisch oppervlak eenduidig meetbaar is; b) één of meer zijden zijn ontstaan door het zagen of boren van het proefstuk uit een groter element en waarbij die zijden niet bij de uitloging worden betrokken; c) één dimensie kleiner is dan 40 mm.

5 Biz. 5 1) Dek de delen van het oppervlak a) waarvan het geometrisch oppervlak niet eenduidig is te bepalen af met acrylaathars; b) die ontstaan zijn als zaagvlakken en boorvlakken af met acrylaathars; c) van een dun proefstuk (met een dikte van 40 mm of minder), af met acrylaathars, zo dat de onafgedekte eenheden van het geometrisch oppervlak nergens een onderlinge afstand hebben van 40 mm of minder, gemeten loodrecht op elk punt van het geometrisch beschreven oppervlak. Gebruik voor de afdekking acrylaathars dat op het oppervlak van het proefstuk wordt aangebracht. Bepaal het vrijblijvende geometrisch oppervlak nadat het acrylaathars is uitgehard. 2) Deel het niet afgedekte deel van het oppervlak van het proefstuk in een aantal platte of gebogen vlakken (eenheden), zo dat van elke eenheid het oppervlak geometrisch is te berekenen uit opgemeten kenmerkende grootheden als lengte, breedte, hoogte en straal. 3) De eenheden onder 2) moeten zo zijn gekozen, dat de gedefinieerde geometrische oppervlakken samenvallen met het betreffende vlak van het proefstuk, waarbij de werkelijke afstand tussen het materiaal en het gedefinieerde vlak van die eenheid bij onregelmatigheden in het oppervlak nergens groter is dan 3 mm. 4) Bepaal de lengte van de kenmerkende grootheden met een onnauwkeurigheid van minder dan 1 mm. 5) Bereken hiermee het geometrisch oppervlak van elk van de gekozen eenheden. Het geometrisch oppervlak (A), uitgedrukt in m 2, is de som van de berekende oppervlakken van elk van de eenheden. 8.4 Keuze van de componenten waarmee het karakter van het u'rtloogmechanisme moet worden bepaald Om het uitloogmechanisme van de materiaalmatrix van het proefstuk te bepalen, moet gebruik worden gemaakt van: a) twee inerte componenten of b) één inerte component en twee andere componenten of c) drie andere componenten. Onder 'inerte component' wordt hierbij verstaan een component die door zijn chemische eigenschappen geen interacties vertoont met de materiaalmatrix. Inerte componenten kunnen zijn natrium, kalium, chloor, broom. Om een component voor de beoordeling van het uitloogmechanisme te kunnen gebruiken, moeten de in de eluaatfracties gemeten concentraties groter zijn dan 3 maal de onderste bepalingsgrens van die component, voor zover de betreffende fracties worden gebruikt voor de bepaling van diffusie-bepaald gedrag. 1. Indien van twee of drie componenten diffusie-bepaald uitlooggedrag kan worden aangetoond, wordt aangenomen dat andere componenten ook diffusie-bepaald gedrag vertonen, ook indien dit tijdens de proef niet is vastte stellen, bijvoorbeeld, vanwege te lage concentraties in het eluaat of door initiële afspoeling. 2. Vaststelling van diffusie-bepaald gedrag gebeurt aan de hand van 2 of 3 componenten die duidelijk meetbare concentraties in de relevante eluaatfracties vertonen (met een geringe standaardafwijking, sd, van de richtingscoëfficiënt, re, тле 9.3). 3. Kenmerkend voor inerte componenten is de eigenschap dat voor de betreffende materiaalmatrix deze componenten de laagste waarden voor pd e vertonen (zie 9.4). 4. In het algemeen heeft het voorkeur uit te gaan van natrium en kalium, aangezien deze componenten meestal in zodanige mate in het materiaal aanwezig zijn dat een voldoend hoog concentratieniveau in de relevante eluaatfracties wordt verkregen. 8.5 Uitvoering van de diffusieproef De diffusieproef wordt in acht stappen uitgevoerd bij een temperatuur die mag variëren tussen 18 C en 22 C. Spoel de bak of emmer (7.1) voor de uitvoering van de proef met salpeterzuur (6.2) en spoel na met aangezuurd water (6.1). Plaats daarna het proefstuk P< in de bak of em-.mer Stap 1 Vul de bak met een tot op 1 % nauwkeurig bepaalde hoeveelheid \/aangezuurd water (6.1) zo dat, a) indien geen delen van het oppervlak zijn afgedekt: 4xi/p<l/<6xl/p (1) of b) indien wel delen van het oppervlak zijn afgedekt: 70 x А < V < 90 x А (2) V is het volume van de uitloogvloeistof in I; V p is het volume van het proefstuk Pi in I; A is het niet-afgedekte geometrisch oppervlak van het proefstuk Pi in m 2. Het proefstuk moet zo zijn geplaatst dat het aan alle zijden in contact is met het water en het niet-afgedekte deel van het proefstuk ten minste 2 cm is ondergedompeld. Sluit de bak of emmer af. Tap al het water na 6 h i 0,5 h af. Dit is de fractie uit periode 1. Droog of spoel het proefstuk niet na. Filtreer het afgetapte water over een membraanfilter (7.2 en 7.3). Meet van het aldus verkregen eluaat de ph (± 0,1) en de geleidbaarheid K 2 o± 1 jxs/cm). De waarde van de ph zegt iets over de alkaliniteit van het proefstuk en de geleidbaarheid geeft informatie over de zoutlast in het eluaat, hetgeen van belang kan zijn bij de analyse. Schenk van het eluaat de voor analyse bestemde hoeveelheden over in passende flessen (7.4), maar vul elke fles met ten minste 10 ml. Conserveer de eluaatmonsters volgens de in 8.1 beschreven procedure. Indien meer dan 1 ml conserveringsmiddel per 250 ml eluaat nodig is, moeten de volgens 8.7 bepaalde concentraties daarvoor worden gecorrigeerd Stap 2 tot en met 8 Vul onmiddellijk na het aftappen volgens stap 1 de bak of emmer opnieuw met aangezuurd water (6.1). Gebruik tot op± 1 % nauwkeurig dezelfde hoeveelheid Vals gebruikt in stap 1. Herhaal de in stap 1 beschreven procedure nog zevenmaal volgens het schema in tabel 1 (de tijdstippen gelden vanaf de onderdompeling).

6 Biz. 6 Tabel 1: Tijdstip waarop het water moet worden ververst Periode Tijdstip (in dagen, ± 10 %) 0,25 1 2, Bepaal totop 5 min nauwkeurig de verversingstijdstippen (tijdstip waarop de bak net is geleegd) van elke periode n. 8.6 Analyse Analyseer de volgens 8.5 verkregen eluaatfracties uit de perioden 1 tot en met 8 zo spoedig mogelijk na elke stap en zoveel mogelijk in één reeks. Voor de chemische analyse van eluaten zijn voor een aantal componenten normen in voorbereiding. Geadviseerd wordt voorlopig gebruik te maken van de werkwijzen als beschreven in NEN 7320 en [3] Gemeten cumulatieve uitloging Bereken voor iedere te onderzoeken component afzonderlijk de gemeten cumulatieve uitloging e * in elk van de periodes n = 1 toten met Л/, waarbij de periode л=1 duurt vanaf het begin van de proef tot het eerste verversingstijdstip (omvat de fractie / = 1 ), periode n = 2 vanaf het begin van de proef tot het tweede verversingstijdstip (omvat de fracties 1 + 2), enz. Voer deze berekening uit volgens: n e*= 2 E* voor n= 1 tot en met N (4) n /= 1 ' c n is de gemeten cumulatieve uitloging van een component voor periode n omvattende fractie / = 1 tot en met n, in mg/m 2 ; E* is de gemeten uitloging van die component in fractie /", in mg/m 2 ; N is het aantal periodes, gelijk aan het aantal voorgeschreven verversingstijdstippen (Л/= 8). De berekeningswijze kan met de volgende figuur worden toegelicht: verversingstijdstip: tijdschaal: fracties: fractie 1: periode n = 1 gemeten uitloging per fractie: /=1 /=2 /=1.. i=n t N 9 Berekening 9.1 Gemeten uitloging van een component per fractie Bereken voor iedere te onderzoeken component afzonderlijk de gemeten uitloging per fractie met de formule: * = C:X V fx A E V A f is de gemeten uitloging van een component in fractie /, in mg/m 2 ; is de concentratie van die component in fractie / in \ig/\; is het volume van het eluaat in I; is het oppervlak van het proefstuk P<, in m 2 ; is een dimensieloze factor (f = 1000 цд/mg). De in formule (3) bedoelde concentratie q is de oorspronkelijk in het eluaat aanwezige concentratie; de volgens 8.6 bepaalde meetwaarde moet worden gecorrigeerd voor de in 8.5 toegevoegde hoeveelheid conserveringsmiddel indien dit meer bedraagt dan 1 ml per 250 ml eluaat. Indien de concentratie van een component in een bepaalde eluaatfractie beneden de onderste bepalingsgrens ligt, moeten voor die component twee berekeningen worden uitgevoerd. De bovengrens van *wordt berekend door in formule (3) c-, gelijk te stellen àan de onderste bepalingsgrens; de ondergrens van E wordt berekend door in formule (3) c,- gelijk te stellen aan Gemeten en rekenkundige cumulatieve uitloging van een component (3) fractie 1+2: periode n = 2 gemeten uitloging per fractie: /=1. /=2., fracties Л/: /= 1 /=2 periode n = N: 1 [ gemeten uitloging per fractie: E* E* Figuur 1:,/=Л/ E* Schematisch overzicht van termen die in deze norm worden gebruikt bij de bepaling van het uitlooggedrag van een proefstuk. De fracties /= 1 tot en met / = Л/duiden de opeenvogende eluaatfracties aan; de periode n = x komt overeen met de som van het aantal fracties /'= 1 tot en met /= x Rekenkundige cumulatieve uitloging van een component Bereken voor iedere te onderzoeken component afzonderlijk de rekenkundige cumulatieve uitloging e n in elk van de periodes n = 1 tot en met Л/, waarbij een periode n duurt vanaf het begin van de proef tot het n e verversingstijdstip (omvat fracties / = 1 t.m. n). Voer deze berekening uit volgens: e n = E> Д Д- voor n = 1 tot en met N (5) is de rekenkundige cumulatieve uitloging van een component voor periode n omvattende fractie / = 1 tot en met n, in mg/m 2 ; is de gemeten uitloging van die component in fractie /', in mg/m 2 ; is het verversingstijdstip van fractie /", m.a.w. tijdstip einde van fractie /", in s; */-i is het verversingstijdstip van fractie /'- 1, m.a.w. tijdstip begin van fractie /", in s. N

7 Bestelformulier Stuur naar: NEN Standards Products & Services t.a.v. afdeling Klantenservice Antwoordnummer WB Delft NEN Standards Products & Services Postbus GB Delft Vlinderweg AX Delft Ja, ik bestel ex. nl Uitloogkarakteristieken van vaste grond- en steenachtige bouwmaterialen en afvalstoffen - Uitloogproeven - Bepaling van de uitloging van anorganische componenten uit vormgegeven en monolitische materialen met de diffusieproef T (015) F (015) Wilt u deze norm in PDF-formaat? Deze bestelt u eenvoudig via Gratis nieuwsbrieven Wilt u op de hoogte blijven van de laatste ontwikkelingen op het gebied van normen, normalisatie en regelgeving? Neem dan een gratis abonnement op een van onze nieuwsbrieven. Gegevens Bedrijf / Instelling T.a.v. O M O V Klantnummer NEN Uw ordernummer BTW nummer Postbus / Adres Postcode Plaats Telefoon Fax Factuuradres (indien dit afwijkt van bovenstaand adres) Postbus / Adres Postcode Plaats Datum Handtekening Retourneren Fax: klantenservice@nen.nl Post: NEN Standards Products & Services, t.a.v. afdeling Klantenservice Antwoordnummer 10214, 2600 WB Delft (geen postzegel nodig). Voorwaarden De prijzen zijn geldig tot 31 december 2018, tenzij anders aangegeven. Alle prijzen zijn excl. btw, verzend- en handelingskosten en onder voorbehoud bij o.m. ISO- en IEC-normen. Bestelt u via de normshop een pdf, dan betaalt u geen handeling en verzendkosten. Meer informatie: telefoon , dagelijks van 8.30 tot uur. Wijzigingen en typefouten in teksten en prijsinformatie voorbehouden. U kunt onze algemene voorwaarden terugvinden op: LEREN, WERKEN EN GROEIEN MET NEN preview