terwijl de Syriërs de laatste vijf jaar één naam gegeven hebben: oorlog. Door één druk op de knop, sterven tientallen, honderden of duizenden mensen.

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "terwijl de Syriërs de laatste vijf jaar één naam gegeven hebben: oorlog. Door één druk op de knop, sterven tientallen, honderden of duizenden mensen."

Tania Aerts
8 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 Dat is de vraag We zijn nu in het jaar De chinezen benoemen hun jaren met namen van dieren: het jaar van de draak, van de muis, van de stier, de slang, het paard... terwijl de Syriërs de laatste vijf jaar één naam gegeven hebben: oorlog. In dit verhaal sterven veel mensen door een druk op de knop. Door één druk op de knop, sterven tientallen, honderden of duizenden mensen. Jaren geleden hebben de Amerikanen miljoenen Indianen vermoord. Hoewel mensen gewoonlijk fouten proberen goed te maken door zich te verontschuldigen, wordt in dit verhaal de Amerikaanse Apache gevechtshelikopter genoemd naar een indianenstam, uitgeroeid door de Amerikanen. Ook de Black Hawk helikopter is genoemd naar een indiaans stamhoofd, vermoord door de Amerikanen. Zo verandert de naam van het slachtoffer van honderden jaren geleden in de naam van de moordenaar van vandaag. Wist Thomas Edison dat het licht de soldaten zou helpen de mensen te vinden die zich uit schrik verstop hadden in de heuvels, de bossen en onder de stenen? Dat is de vraag. **

Door één druk op de knop, sterven tientallen, honderden of duizenden mensen. Jaren geleden hebben de Amerikanen miljoenen Indianen vermoord.

2 Het is In dit jaar van de oorlog zit ik in Motala, een kleine stad waarvan ik zou denken dat ze helemaal verlaten was, mocht er geen geluid komen uit de televisie in het salon. Buiten is het -22 C, ik zit achter het scherm van mijn computer, made in Korea, en glimlach naar mijn vrienden, verspreid als onregelmatige sproeten op de borst van een oudere vrouw. En ik denk na over de oorlog... Een oorlog die de wereld al miljarden dollars gekost heeft en de moordenaar een druk op de knop.

geen geluid komen uit de televisie in het salon.

3 Hier ben ik, terwijl ik op de knoppen druk zoals de oorlogsgeleerden. Ik druk en zie een vriend onder de Eiffeltoren, kijkend naar God, verborgen achter het ijzer. Een andere knop. Glimlachend op stap met een witte hond in 5th Avenue in New York, lijkt hij wel een toerist. Een derde in Berlijn, waar ze geen moderne technieken nodig hadden om de geschiedenis, aangewreten door de worm, te verbrokkelen. Ze eisten haar op met pikhouwelen en hamers. De vierde weent in een Grieks hotel om zijn vrienden die op het eiland aankomen met slechts hun kleren als bagage. Een Griekse vrouw vertelt hem dat hoop het voedsel is voor de verstotenen. Ik zie een jong meisje ballet dansen op een plein in Parijs en een geblinddoekte jongen met zijn armen wagewijd open, in afwachting van iemand die hem omhelst. Niet zomaar, maar om de Europeanen ervan te overtuigen dat moslims geen misdadigers zijn. Ik zie een leraar Geschienis van de Oudheid uit Aleppo op stap in Istanbul. Hij voelt niets branden in zijn ogen wanneer hij de kastelen van Constantinopel of standbeelden van Ataturk ziet. Hij glimlacht zacht, maar eenmaal terug thuis vervloekt hij de hemel.

Een derde in Berlijn, waar ze geen moderne technieken nodig hadden om de geschiedenis, aangewreten door de worm, te verbrokkelen. Ze eisten haar op met pikhouwelen en hamers.

4 Ik zit hier in het jaar 2016 voor mijn kleine scherm. Ik roep tot mijn stem bijna in de hemel rijkt, terwijl de wereld zich concentreert op de rechtervoet van Naymar. Ik zoek naar muziek en kies een stuk van Wojciech Kilar uit The Pianist; repeat tot vroeg in de ochtend. Ik leer een nieuw recept, ook al mislukt het de dag erna. En ik stuur een glimlach naar iedereen, opdat alles vredevol mag zijn, opdat de strijd minder vraatzuchtig lijkt en er geen bloed van het scherm druipt.

Ik zoek naar muziek en kies een stuk van Wojciech Kilar uit The Pianist; repeat tot vroeg in de ochtend.

5 In 2016 zie ik de kinderen die ik gewikkeld in wit katoen heb achterlaten, naar school gaan en uitblinken in hun studies. Ik zie mijn dorp, met het meer in het midden zoals ik het achtergelaten heb, maar dan een beetje grijzer dan voordien. Voor dit kleine scherm wordt mijn vader ouder, jaar na jaar, schreeuwt mijn moeder het uit van de pijn in haar gewrichten en stijgt de bloeddruk van mijn broer. Een vriend neemt afscheid van zijn geliefde, gedood door een verdwaalde granaat. **

Voor dit kleine scherm wordt mijn vader ouder, jaar na jaar, schreeuwt mijn moeder het uit van de pijn in haar gewrichten

6 De rozen hebben geen geur op dit kleine scherm, sterren geven geen licht, een hand heeft geen warmte, een grote zus geen genegenheid, een appel geen smaak, deze kleine wereld snel en zonder smaak als een slechte maaltijd in McDonalds.

zus geen genegenheid, een appel geen smaak, deze kleine

7 Ik lees de geschiedenisboeken één na één. Maar ik stel mezelf nog steeds dezelfde vraag: Wist Thomas Edison dat het licht de soldaten zou helpen de mensen te vinden die zich uit schrik verstopt hadden in de heuvels, de bossen en onder de stenen? Dat is de vraag.

dat het licht de soldaten zou helpen de mensen te vinden die zich

8 Vertaling: Carl Cappelle Editor: Lotte Loncin

Vergelijkbare documenten

In 2016 In dit jaar van de oorlog, ik zit in Motala, de kleine stad die niet TV wordt uitgezonden geluid van de salon, zou ik Znntha helemaal leeg,

In 2016 In dit jaar van de oorlog, ik zit in Motala, de kleine stad die niet TV wordt uitgezonden geluid van de salon, zou ik Znntha helemaal leeg, Dat is de vraag We zijn nu in 2016 De Chinezen noemde het jaar de namen van dieren, het Jaar van de Draak, Jaar van de Rat, Jaar van de Os, in python, in het paard... En riep de Syriërs laatste vijf Oawamanm