Jaarverslag Controledienst voor de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen

Transcriptie

1 Jaarverslag 2010 Controledienst voor de ziekenfondsen - Jaarverslag 2010 Controledienst voor de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen Sterrenkundelaan Brussel Tel.: 02/ Fax: 02/ info@ocm-cdz.be 2010

2

3 Jaarverslag 2010 Controledienst voor de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen Sterrenkundelaan Brussel Tel.: 02/ Fax: 02/ info@ocm-cdz.be 2010

4

5 Raad en Technisch comite Beheersorgaan: de Raad Voorzitter N. Jeurissen Leden P. Ballegeer P. Fastenakel Y. Roger Ph. Roland J. Verstraeten F. Vos Regeringscommissaris R. Witmeur Afgevaardigde van de Minister van Begroting F. Bosmans Adviserend orgaan : het Technisch comite (1) Voorzitter J.-P. Labille Plaatsvervangend voorzitter M. Justaert Leden L. Carsauw S. Damien J. De Cock P. Heidbreder M. Van Schelvergem P. Mertens G. Messiaen N. Spinozzi A. Verheyden M. Vlaeminck Plaatsvervangende leden D. Borreman H. De Swaef M. Eggermont R. Felice M. Justaert (2) P. Mayne C. Miclotte A. Thirion S. Tonneaux D. Vanwolleghem (1) Toestand op 31 december (2) Mandaat uitgeoefend tot 31 januari 2010 door mevrouw R. RUBBRECHT. - I -

6

7 De diensten van de Controledienst De diensten van de Controledienst (1) Algemene directie Christian Langendries Administrateur-generaal Yves Debruyn Adviseur-generaal en tweetalig adjunct Financiële, boekhoudkundige en actuariële dienst Juridische dienst Dienst algemene zaken en personeel Dirk Doom Wim Van Beeck Luc Heyvaert Yves Salmon Adviseur-generaal Adviseur Adviseur Adviseur Fernand Moxhet Robert Verschoren Gert Rom Adviseur Adviseur Attache Nathalie Vandesteene Hans Van Kerckhove Katerien Duchateau Attache-actuaris Attache Attache Fabienne Préat Stefaan Clement Laurent Herbinan Attache Attache Attache Nzita Nkanu (2) Liesbeth Merchiers Pierre Minette Attache Attache Attache Jean-Luc Detiège Attache Tom Van de Perre Attache Christophe Massaki-Ma-Mboso Attache Jens Miala N dongala Attache Julie Defleur Attache (1) Toestand op 31 december (2) Met verlof voor voltijdse loopbaanonderbreking sinds 21 augustus II -

8

9 Inleiding Inleiding Deze inleiding benadrukt slechts enkele onderwerpen van dit jaarverslag waarvan wij menen dat deze een bijzondere aandacht verdienen. 1. Op wetgevend vlak Het jaar 2010 is ongetwijfeld een scharnierjaar wat betreft de inrichting, door de mutualistische entiteiten, van de diensten van de aanvullende verzekering. De twee ontwerpen van wet, opgesteld om tegemoet te komen aan de bezwaren van de Europese Commissie in een gemotiveerd advies van 6 mei 2008, waarvan wij spraken in het jaarverslag van vorig jaar, werden inderdaad door het Parlement aangenomen. Ter zake wordt eraan herinnerd dat inbreuken op de regels van de interne markt werden weerhouden door de Europese Commissie, die meende dat sommige diensten ingericht door de mutualistische entiteiten in het kader van hun aanvullende verzekering, in feite "verzekeringen niet-leven" waren die moeten ingericht worden in naleving van de Europese richtlijnen ter zake. De wet van 26 april 2010 houdende diverse bepalingen inzake de organisatie van de aanvullende ziekteverzekering (I) voorziet dat de diensten die dergelijke verzekeringen uitmaken, slechts mogen aangeboden worden door hiertoe speciaal opgerichte entiteiten die de vorm aannemen van een "maatschappij van onderlinge bijstand", die voortaan een nieuwe juridische vorm betreft die ertoe gemachtigd is in België verzekeringen aan te bieden. De activiteiten van een dergelijke maatschappij van onderlinge bijstand zijn onderworpen aan de verschillende Belgische wetten die van toepassing zijn op de privéverzekeringen, maar behouden sommige mutualistische doelstellingen en principes. Zo mogen de maatschappijen van onderlinge bijstand enkel ziekteverzekeringen aanbieden en aanvullend risico's dekken die betrekking hebben op de bijstand. Zij hebben een burgerlijk karakter, mogen geen winst nastreven en het mandaat van hun bestuurders is onbezoldigd. De controle op deze maatschappijen van onderlinge bijstand wordt overigens aan de Controledienst toevertrouwd. Teneinde de uniforme toepassing van de wetsbepalingen, die van toepassing zijn op het geheel van de entiteiten die in België de voornoemde verzekeringen aanbieden, te garanderen, heeft de wet voorzien dat er een samenwerkingsovereenkomst wordt afgesloten met de Commissie voor het Bank-, Financie- en Assurantiewezen. Na de aanneming van de "Twin Peaks" wet, zal een akkoord dienen afgesloten te worden met zowel de Autoriteit Financiële Diensten en Markten (FSMA) (1) als de Nationale Bank van België, die de bevoegdheden van de vroegere Commissie voor het Bank-, Financie- en Assurantiewezen op prudentieel vlak overneemt. De ziekenfondsen, landsbonden en maatschappijen van onderlinge bijstand die geen verzekeringen aanbieden, mogen daarentegen slechts twee soorten diensten inrichten, namelijk enerzijds verrichtingen en anderzijds diensten die niet tot doel hebben een recht op een tussenkomst te creëren wanneer zich een onzekere en toekomstige gebeurtenis voordoet. De diensten die "verrichtingen" zijn, moeten voldoen aan een aantal cumulatieve criteria, gebaseerd op de rechtspraak van het Europese Hof van Justitie, voor wat betreft het principe van solidariteit, waaronder het verplichte karakter van de aansluiting, de gewaarborgde toegang tot deze diensten voor alle leden, de onmogelijkheid iemand uit te sluiten omwille van zijn leeftijd of gezondheidstoestand, het forfaitaire karakter van de bijdragen voor alle leden met enkel een mogelijkheid tot differentiëring op grond van de samenstelling van het gezin of op grond van het sociaal statuut (2), de gelijkheid van de waarborg voor iedere bij de betrokken dienst aangesloten persoon, met inbegrip van de leden die lijden aan voorafbestaande ziekten en aandoeningen, met echter de mogelijkheid de waarborg te verhogen in functie van het voornoemde sociaal statuut. Vermits voorzien is dat de voordelen van deze diensten zullen worden toegekend in functie van de beschikbare middelen, zal de Controledienst niet meer de samenstelling van reservefondsen kunnen eisen. Op het vlak van de bijdragen voor deze diensten dient opgemerkt dat een in de Ministerraad overlegd koninklijk besluit (3) de minimale en de maximale bijdrage zal vastleggen die respectievelijk moet en mag gevraagd worden per mutualistisch gezin per jaar voor de voornoemde verrichtingen. (1) De voormalige Commissie voor het Bank-, Financie- en Assurantiewezen (CBFA). (2) Zijn bedoeld de personen die genieten van een verhoogde tussenkomst voor deze verplichte verzekering in toepassing van artikel 37, 1, 2 of 19, van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli (3) Ondertussen werd dit koninklijk besluit genomen. Het betreft het koninklijk besluit van 2 maart 2011 tot uitvoering van artikel 67, tweede tot vierde lid, van de wet van 26 april 2010 houdende diverse bepalingen inzake de organisatie van de aanvullende ziekteverzekering (I). - III -

10 Controledienst voor de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen - Jaarverslag 2010 De diensten die geen verrichtingen zijn en die geen recht willen creëren op een tussenkomst wanneer zich een onzekere en toekomstige gebeurtenis voordoet, zullen na advies van de Controledienst en van de vroegere Commissie voor het Bank-, Financie- en Assurantiewezen in 2011 vastgelegd worden via een in de Ministerraad overlegd koninklijk besluit(1). Dit koninklijk besluit zal ook de wijze waarop en de voorwaarden waaronder deze diensten moeten ingericht en beheerd worden, verduidelijken. De wet van 26 april 2010 trad in werking op 1 maart Hoewel de entiteiten opgericht na 28 februari 2010 vanaf hun oprichting hun diensten moeten organiseren overeenkomstig het nieuwe wettelijke stelsel, beschikken de entiteiten die reeds bestonden op de datum van invoegetreding van deze wet over een overgangsperiode om de organisatie van hun diensten in deze zin aan te passen. De wet van 26 april 2010 voorziet als uiterste datum hiervoor 1 juli 2011, met de mogelijkheid de overgangsperiode met zes maanden te verlengen, namelijk tot 1 januari 2012, en dit via een in de Ministerraad overlegd koninklijk besluit op basis van een verslag van de Controledienst. De Ministerraad heeft zich einde 2010(2) uitgesproken voor een dergelijke verlenging. Bijgevolg zullen de bestaande mutualistische entiteiten in de loop van 2011 hun statuten op een grondige wijze moeten aanpassen. Er dient echter opgemerkt dat Assuralia einde 2010 beslist heeft een beroep tot gedeeltelijke vernietiging van de wet van 26 april 2010 in te dienen bij het Grondwettelijk Hof. Dit beroep betwist onder andere dat het door deze wet voorziene systeem om in een beperkte mate de activiteiten van de mutualistische entiteiten te behouden in het kader van de aanvullende verzekering in overeenstemming is met het Europese en het Belgische recht. De wet van 2 juni 2010 houdende diverse bepalingen inzake de organisatie van de aanvullende ziekteverzekering (II) preciseert de bevoegdheden van de Raad van State en van de hoven en rechtbanken inzake de bepalingen van de wet van 26 april Op het vlak van de controleactiviteiten Onder de vele controleactiviteiten van de Controledienst, wensen wij de nadruk te leggen op het diepgaande onderzoek van de eventuele beleggingen, in het bezit op 1 april 2008, met fondsen van de aanvullende verzekering, alsook van de aan- en de verkopen uitgevoerd na deze datum tot en met 30 september Hoewel de reglementaire bepalingen van toepassing op de mutualistische entiteiten inzake de eventuele belegging van de betrokken fondsen, behalve voor wat betreft bepaalde fondsen van het administratief centrum, voorrang geven aan beleggingen met kapitaalbescherming en deze met een hoog risico uitsluiten, werd overgegaan tot dit onderzoek in alle mutualistische entiteiten, en dit gelet op de crisis op de financiële markten en de waardeverminderingen van sommige beleggingen die eruit voortvloeiden. In dit kader werd vastgesteld dat de reglementering inzake deze beleggingen niet steeds werd nageleefd. In een aantal gevallen bleek de keuze van de beleggingen niet zeer voorzichtig, omdat het aspect van de opbrengst voorrang kreeg op dat van de veiligheid. Ingevolge het voornoemde onderzoek heeft de Raad beslist de rechtzetting op te leggen van de vastgestelde toestanden tegen uiterlijk 31 december De mutualistische verkiezingen Tot slot wordt opgemerkt dat de beheersorganen van de mutualistische entiteiten in 2010 voor een duur van 6 jaar vernieuwd werden. Wij hopen dat u dit jaarverslag met belangstelling zal lezen. De Administrateur-generaal, Ch. LANGENDRIES De Voorzitter van de Raad, N. JEURISSEN (1) Intussen werd dit koninklijk besluit ook genomen. Het betreft het koninklijk besluit van 12 mei 2011 tot uitvoering van artikel 67, zesde lid, van de wet van 26 april 2010 houdende diverse bepalingen inzake de organisatie van de aanvullende ziekteverzekering (I). (2) Het betreft het koninklijk besluit van 21 januari 2011 tot uitvoering van artikel 75, vierde lid, van de wet van 26 april 2010 houdende diverse bepalingen inzake de organisatie van de aanvullende ziekteverzekering (I). - IV -

11 Hoofdstuk 1 Belang van het mutualistisch stelsel 2010

12

13 Belang van het mutualistisch stelsel 1.1. Verplichte verzekering (1) De verplichte verzekering is ingedeeld in een sector geneeskundige verzorging en een sector uitkeringen. Deze beide sectoren hebben zowel betrekking op de loontrekkenden en de gelijkgestelden als op de zelfstandigen. Er dient echter opgemerkt dat laatstgenoemd onderscheid vanaf het jaar 2008 werd afgeschaft ingevolge de integratie van de terugbetaling van de prestaties geneeskundige verzorging kleine risico s (raadplegingen, geneesmiddelen, ) voor de zelfstandigen in de verplichte verzekering Geneeskundige verzorging In 2009 telde deze sector 10,71 miljoen rechthebbenden. Het bedrag van de prestaties bedroeg in het boekjaar ,61 miljard EUR. Dit bedrag had betrekking op een volume van meer dan 919 miljoen prestaties Uitkeringen Deze sector telde in 2009 ongeveer 4,10 miljoen gerechtigden in de algemene regeling en 0,60 miljoen gerechtigden in de regeling van de zelfstandigen. De sector van de uitkeringen omvat de primaire arbeidsongeschiktheid en de invaliditeit (2), het vaderschapsverlof, alsmede het moederschapsverlof en de begrafeniskosten. In 2009 bedroegen de toegekende uitkeringen inzake primaire arbeidsongeschiktheid voor beide regelingen samen 1.275,07 miljoen EUR, hetzij meer dan 31,41 miljoen vergoedbare dagen. De uitkeringen voor invaliditeit bedroegen globaal 3.107,39 miljoen EUR, hetgeen meer dan 82,72 miljoen vergoedbare dagen vertegenwoordigt. Voor hetzelfde jaar vertegenwoordigden de uitkeringen voor moederschap, met inbegrip van het vaderschapsverlof, voor beide regelingen samen 527,57 miljoen EUR, daar waar de uitkeringen voor begrafeniskosten voor de algemene regeling (3) 6,64 miljoen EUR bedroegen Aanvullende verzekering Het bedrag van de prestaties aan de leden van de aanvullende verzekering bedroeg ongeveer 806,14 miljoen EUR in Dit bedrag omvat niet de uitgaven aan prestaties van het voorhuwelijkssparen die in hetzelfde boekjaar 41,23 miljoen EUR bedroegen. (1) Voor meer informatie betreffende de verplichte verzekering wordt de lezer verwezen naar de publicaties van het RIZIV. (2) De periode van invaliditeit vangt aan na het 1 ste jaar arbeidsongeschiktheid, waarbij dit 1 ste jaar de periode van primaire arbeidsongeschiktheid wordt genoemd. (3) De regeling van de zelfstandigen voorziet niet in uitkeringen voor begrafeniskosten

14

15 Hoofdstuk 2 De mutualistische structuren 2010

16

17 De mutualistische structuren 2.1. De structuur van het mutualistisch systeem Op 31 december 2010 zag de structuur van het mutualistische systeem er als volgt uit: (1)(2)(3) Verzekeringsinstellingen Maatschappijen van onderlinge bijstand (1) met ten minste leden Ziekenfondsen met minder dan leden Andere maatschappijen van onderlinge bijstand (2) Landsbond der Christelijke Mutualiteiten Landsbond van de Neutrale Ziekenfondsen Nationaal Verbond van Socialistische Mutualiteiten Landsbond van Liberale Mutualiteiten Landsbond van de Onafhankelijke Ziekenfondsen Maatschappijen van onderlinge bijstand niet aangesloten bij (3) een ziekenfonds Hulpkas voor ziekte- en invaliditeitsverzekering Kas der geneeskundige verzorging van de N.M.B.S. Holding Totaal Ontbinding van een mutualistische entiteit Overeenkomstig artikel 45 van de wet van 6 augustus 1990 betreffende de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen kunnen de ziekenfondsen, de landsbonden en de maatschappijen van onderlinge bijstand ontbonden worden door een beslissing van de algemene vergadering die daartoe speciaal wordt bijeengeroepen. Artikel 46 van deze wet voorziet dat de algemene vergadering die tot deze ontbinding besluit één of meer vereffenaars aanwijst. Ingevolge het koninklijk besluit van 7 september 2003 tot uitvoering van artikel 70, 4, van de wet van 6 augustus 1990 betreffende de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen en het koninklijk besluit van 17 september 2010 die het voornoemde koninklijk besluit heeft opgeheven, zijn deze bepalingen eveneens van toepassing op de maatschappijen van onderlinge bijstand. Vermits ter zake aan alle voorschriften werd voldaan, heeft de Raad ingestemd met de ontbinding van een maatschappij van onderlinge bijstand in juni Vraag tot oprichting van een mutualistische entiteit ten einde andere diensten dan verzekeringen aan te bieden (4) Overeenkomstig artikel 43bis, 1, van voornoemde wet van 6 augustus 1990 kunnen ziekenfondsen die deel uitmaken van dezelfde landsbond, samen bepaalde diensten, die geen verzekeringen uitmaken, inrichten of groeperen in een nieuwe entiteit die onder de vorm van een maatschappij van onderlinge bijstand dient opgericht te worden. In 2010 werd aan de Controledienst een aanvraag tot oprichting van een dergelijke maatschappij van onderlinge bijstand met ingang van 1 juli 2011 voorgelegd. (1) Maatschappijen van onderlinge bijstand bedoeld bij artikel 43bis, 1, van de wet van 6 augustus (2) Maatschappijen van onderlinge bijstand bedoeld bij artikel 70, 1 en 2, eerste lid, van de wet van 6 augustus (3) Waarvan drie in vereffening. (4) Het betreft verrichtingen in de zin van artikel 3, eerste lid, b) en c), van de wet van 6 augustus 1990, en diensten die noch verrichtingen noch verzekeringen uitmaken (cf. bladzijde 13 en 14)

18 Controledienst voor de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen - Jaarverslag De samenwerkingsakkoorden en de relaties met derde entiteiten die verbonden zijn met de landsbonden en de ziekenfondsen Wettelijke en reglementaire bepalingen Artikel 43, 1, van de wet van 6 augustus 1990 voorziet dat de ziekenfondsen en de landsbonden met het oog op de verwezenlijking van hun doelstellingen, namelijk de bevordering van het fysiek, psychisch of sociaal welzijn, kunnen samenwerken met publiek- of privaatrechtelijke rechtspersonen (1). Met toepassing van deze bepaling werden door de mutualistische entiteiten samenwerkingsakkoorden met derden afgesloten voor het inrichten van talrijke diensten die in het teken staan van de gezondheid en waarvan de organisatie een specifieke infrastructuur of bekwaamheid vergt (verpleegkundige zorgen, familiale hulp, ). Deze samenwerkingsakkoorden zijn onderworpen aan modaliteiten inzake afsluiting en rapportering. Enerzijds heeft de Koning, op voorstel van de Controledienst, met toepassing van artikel 43, 2, tweede lid, van de wet van 6 augustus 1990, bij een in Ministerraad overlegd besluit van 5 november 2002, dat op 1 januari 2003 van kracht werd, bepaald dat sommige diensten geen voorwerp mogen uitmaken van een dergelijk samenwerkingsakkoord. Het betreft de diensten die tot doel hebben aan de leden tegemoetkomingen in speciën toe te kennen bij familiale of sociale gebeurtenissen waarvan de inrichting geen specifieke infrastructuur of bekwaamheid vergt, alsook de dienst voorhuwelijkssparen, waarvan de inrichting uitsluitend voorbehouden is aan de landsbonden. Anderzijds voorziet voornoemd artikel 43 in zijn 2 tevens dat de samenwerkingsakkoorden schriftelijk moeten worden afgesloten volgens een model opgesteld door de Controledienst en dat de doelstelling en de modaliteiten van de samenwerking, alsook de rechten en verplichtingen die hieruit voortvloeien voor de leden en hun personen ten laste, hierin uitdrukkelijk moeten worden opgenomen. Daarnaast voorziet 4 van voornoemd artikel 43 dat de raad van bestuur jaarlijks verslag moet uitbrengen aan de algemene vergadering over de uitvoering van de afgesloten samenwerkingsakkoorden en over de manier waarop de door de bedoelde entiteit ingebrachte middelen werden aangewend. Dit verslag en de notulen van de betreffende algemene vergadering moeten aan de Controledienst worden overgemaakt. Met het besluit van 2 augustus 2002 heeft de Koning, op voorstel van de Controledienst en na advies van het Technisch comité, bepaald dat dit verslag minimaal de volgende gegevens moet bevatten: 1 de inventaris van de samenwerkingsakkoorden afgesloten door het ziekenfonds of de landsbond van ziekenfondsen. Deze inventaris dient de samenwerkingsakkoorden te vermelden die ten opzichte van het vorige boekjaar opgezegd, uitdrukkelijk of stilzwijgend verlengd of gewijzigd werden. In dit laatste geval dienen de aangebrachte wijzigingen te worden gepreciseerd; 2 per samenwerkingsakkoord, de statutaire diensten voor de uitvoering van dewelke het samenwerkingsakkoord werd afgesloten; de beoogde doelstellingen bij het afsluiten van het samenwerkingsakkoord; de beschrijving en de financiële evaluatie van de uitgevoerde diensten en van de acties ondernomen door de medecontractant van het ziekenfonds of de landsbond in het kader van de uitvoering van het samenwerkingsakkoord; (1) Het merendeel van de samenwerkingsakkoorden worden afgesloten met verenigingen zonder winstoogmerk

19 De mutualistische structuren het globaal bedrag van de financiële transfers uitgevoerd door het ziekenfonds of de landsbond ten gunste van de medecontractant in uitvoering van het samenwerkingsakkoord; 3 een staat van de schuldvorderingen en schulden van het ziekenfonds of de landsbond ten opzichte van elke privaatof publiekrechtelijke rechtspersoon waarmee een samenwerkingsakkoord werd afgesloten; 4 een staat van de rechten en verplichtingen, buiten balans, van het ziekenfonds of de landsbond ten opzichte van elke privaat- of publiekrechtelijke rechtspersoon waarmee een samenwerkingsakkoord werd afgesloten. Per omzendbrief van 3 maart 2003 heeft de Controledienst verduidelijkt dat dit verslag moet ingediend worden binnen de 30 dagen die volgen op de algemene vergadering die de jaarrekening van de aanvullende verzekering heeft goedgekeurd. Ten slotte heeft de programmawet van 27 december 2004 aan de Controledienst de bevoegdheid verleend de vorm vast te leggen waaronder de voornoemde minimumgegevens aan hem moeten worden overgemaakt, alsook de vereisten waaraan deze moeten voldoen Beleid van de Controledienst Er dient benadrukt dat de Controledienst niet beschikt over controlebevoegdheden op de entiteiten waarmee samenwerkingsakkoorden werden afgesloten. Nochtans heeft de Controledienst zich ingespannen om een betere kennis te verwerven van de relaties die de ziekenfondsen, de landsbonden en de maatschappijen van onderlinge bijstand onderhouden met deze entiteiten om aldus tot een grotere transparantie te komen, niet enkel wat betreft de doelstelling die wordt nagestreefd bij het afsluiten van dergelijke akkoorden, maar ook inzake de wijze van aanwending van de fondsen die naar deze entiteiten worden getransfereerd. De Controledienst heeft daartoe reeds wijzigingen aan de wet van 6 augustus 1990 voorgesteld en heeft zelf verschillende maatregelen genomen in uitvoering van deze wet Partnerschapovereenkomsten Naast samenwerkingsovereenkomsten hebben mutualistische entiteiten ook partnerschapovereenkomsten afgesloten op basis waarvan aan de leden van de betreffende mutualistische entiteiten kortingen worden aangeboden door de partner op zijn producten of diensten. De Raad van de Controledienst heeft hieraan zijn principieel akkoord verleend maar heeft gewezen op de noodzaak dat de toegekende kortingen verband moeten houden met de notie gezondheid

20

21 Hoofdstuk 3 Wettelijke en reglementaire bepalingen 2010

22

23 Wettelijke en reglementaire bepalingen 3.1. De wetten van 26 april 2010 en 2 juni 2010 houdende diverse bepalingen inzake de organisatie van de aanvullende ziekteverzekering (I) en (II) Het nieuw wettelijk stelsel De wetten van 26 april 2010 en 2 juni 2010 houdende diverse bepalingen inzake de organisatie van de aanvullende ziekteverzekering (I) en (II) houden een hervorming in van de aanvullende diensten die binnen de mutualistische sector kunnen georganiseerd worden. Zoals toegelicht in het vorig jaarverslag, kaderen deze wetten in een procedure waarbij de Belgische overheid einde 2006 aangemaand werd door de Europese Commissie om zijn wetgeving in overeenstemming te brengen met de bepalingen van de eerste en derde richtlijn niet-leven. Meer bepaald was de Commissie van oordeel dat bepaalde diensten georganiseerd door mutualistische entiteiten in het kader van de aanvullende verzekering, als verzekeringen «niet-leven» dienden beschouwd te worden en deze entiteiten bijgevolg aan dezelfde regels dienen te beantwoorden als de privéverzekeraars, zoals opgenomen in voormelde richtlijnen. Met het oog op een aanpassing van de Belgische wetgeving in deze zin, werden op vraag van de regering en onder voorzitterschap van de Controledienst onderhandelingen aangevat tussen Assuralia en het Nationaal Intermutualistisch College die in 2008 resulteerden in een kaderakkoord dat de krachtlijnen bevat tot hervorming van de wetgeving. Deze krachtlijnen werden door de regering verder verfijnd, aangevuld en geconcretiseerd en hebben uiteindelijk geleid tot bovenvermelde wetten. Ingevolge het advies van de Raad van State werden de hervormingen in twee afzonderlijke wetten opgenomen, waarbij de bepalingen betreffende rechterlijke bevoegdheden in de wet van 2 juni 2010 houdende diverse bepalingen inzake de organisatie van de aanvullende ziekteverzekering (II) werden opgenomen. De wet van 26 april 2010 houdende diverse bepalingen inzake de organisatie van de aanvullende ziekteverzekering (I) bepaalt dat de diensten die de mutualistische entiteiten in het kader van hun aanvullende verzekeringen inrichten (buiten de diensten aangeboden in het kader van de uitvoering van de wettelijke ziekte- en invaliditeitsverzekering), in drie groepen zullen worden opgesplitst, zoals hieronder nader bepaald De verzekeringen De diensten die verzekeringen uitmaken zullen slechts mogen aangeboden worden door een maatschappij van onderlinge bijstand die, gelet op het specialiteitsbeginsel vervat in voormelde richtlijnen, ook enkel verzekeringen, en dus geen andere soorten diensten, zal mogen aanbieden. De rechtsvorm van een maatschappij van onderlinge bijstand als rechtsvorm voor een verzekeringsmaatschappij in België werd ook opgenomen in bijlage bij de richtlijn 2009/138/EG betreffende de toegang tot en uitoefening van het verzekerings- en het herverzekeringsbedrijf (Solvency II). Deze diensten zullen niet alleen onderworpen worden aan sommige bepalingen van de wet van 6 augustus 1990 betreffende de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen maar tevens aan de wet van 9 juli 1975 betreffende de controle der verzekeringsondernemingen, de wet van 25 juni 1992 op de landverzekerings-overeenkomst en de wet van 27 maart 1995 betreffende de verzekerings- en herverzekeringsbemiddeling en de distributie van verzekeringen, alsook aan de jaarlijkse taks van 9,25% op ziekteverzekeringen voorzien in het Wetboek diverse rechten en taksen behalve indien zij aan bepaalde sociale criteria bedoeld in dit Wetboek en die eveneens van toepassing zijn op de andere verzekeringsondernemingen, voldoen. De wetgever heeft evenwel voorzien dat deze maatschappijen van onderlinge bijstand: enkel ziekteverzekeringen kunnen aanbieden in de zin van tak 2 van bijlage 1 van het koninklijk besluit van 22 februari 1991 houdende algemeen reglement betreffende de controle op de verzekeringsondernemingen, evenals een dekking, op bijkomende wijze, van de risico s die behoren tot de hulpverlening, zoals bedoeld door tak 18 van bijlage 1 van het voornoemde koninklijk besluit;

24 Controledienst voor de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen - Jaarverslag 2010 hun verzekeringsproducten ook enkel mogen aanbieden aan de leden van de aangesloten ziekenfondsen; een burgerlijk karakter hebben; geen winstoogmerk nastreven en dat het mandaat van hun bestuurders onbezoldigd is; door de Controledienst zullen gecontroleerd worden. Met het oog op een eenvormige toepassing van de voornoemde wetten inzake verzekeringen door de Controledienst en de Commissie voor het Bank-, Financie- en Assurantiewezen, werd voorzien dat een samenwerkingsakkoord zal afgesloten worden tussen deze beide controleorganismen. De voorwaarden om verzekeringsproducten aan te bieden en te verdelen die van toepassing zijn op de andere verzekeringsondernemingen, zijn eveneens van toepassing op de maatschappij van onderlinge bijstand, maar de controle ervan zal ook op dit vlak uitgevoerd worden door de Controledienst. Dit betekent dat de maatschappij van onderlinge bijstand die verzekeringsproducten wenst aan te bieden, hiertoe een toelating moet krijgen en dat de verantwoordelijken voor de distributie en de personen in contact met het publiek binnen de maatschappij van onderlinge bijstand, maar ook binnen de ziekenfondsen, indien deze producten van de maatschappij van onderlinge bijstand aanbieden, het bewijs moeten leveren van de vereiste beroepskennis. Bovendien zullen de tussenpersonen die de verzekeringsproducten van de maatschappij van onderlinge bijstand zullen aanbieden en die aan verzekeringsbemiddeling zullen doen (het ziekenfonds, andere rechtspersonen en natuurlijke personen) geen andere activiteiten van verzekeringsbemiddeling mogen uitoefenen voor wat betreft andere verzekeringen dan deze aangeboden door de maatschappijen van onderlinge bijstand. De wet voorziet bovendien dat een maatschappij van onderlinge bijstand die verzekeringen aanbiedt kan omgezet worden in één van de andere vormen van verzekeringsonderneming zoals bedoeld in de wet van 9 juli 1975 betreffende de controle der verzekeringsondernemingen. Ze voorziet trouwens dat sommige maatschappijen van onderlinge bijstand slechts tot 31 december 2014 verzekeringen in deze hoedanigheid zullen kunnen inrichten. Het betreft de entiteiten die reeds vóór de inwerkingtreding van de wet van 6 augustus 1990 bestonden en die zich enkel richten tot personeelsleden van een bepaalde onderneming of tot een bepaalde beroepsgroep. De wet voorziet evenwel in een periode tot en met 31 december 2014 om hen toe te laten een andere rechtsvorm aan te nemen om verzekeringen aan te bieden De andere diensten De ziekenfondsen en landsbonden van ziekenfondsen, evenals de maatschappijen van onderlinge bijstand die geen verzekeringen zullen aanbieden, zullen enkel nog twee types diensten mogen organiseren die aan bepaalde criteria voldoen, namelijk verrichtingen en bepaalde diensten die noch verrichtingen noch verzekeringen uitmaken. (1) De verrichtingen De diensten die verrichtingen uitmaken, begrip dat gebaseerd is op de eerste richtlijn verzekeringen niet-leven, die stelt dat de richtlijn geen betrekking heeft op verrichtingen van instellingen op het gebied van voorzorg en bijstand waarvan de prestaties verschillen naar gelang van de beschikbare middelen en in het kader waarvan de bijdragen der leden forfaitair worden bepaald, moeten aan een aantal cumulatieve voorwaarden beantwoorden die gebaseerd zijn op de rechtspraak van het Europese Hof van Justitie inzake het solidariteitsprincipe. Deze voorwaarden betreffen onder meer het verplichte karakter van de aansluiting, de gewaarborgde toegang voor alle leden, de onmogelijkheid iemand uit te sluiten omwille van zijn leeftijd of gezondheidstoestand, het forfaitaire karakter van de bijdragen voor alle leden, met enkel een mogelijkheid tot differentiatie op grond van de samenstelling van het gezin of op grond van het sociaal statuut (1), de gelijkheid van de waarborg voor elke persoon aangesloten bij de desbetreffende dienst, met inbegrip van de leden die aan vooraf bestaande aandoeningen en ziekten lijden, met de mogelijkheid evenwel om de waarborg te verhogen in functie (1) Worden hiermee bedoeld de personen die in toepassing van artikel 37, 1, 2 of 19, van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994, van een verhoogde tegemoetkoming voor deze verplichte verzekering genieten

25 Wettelijke en reglementaire bepalingen van het sociaal statuut. Overigens dient opgemerkt dat, gelet op het feit dat bepaald wordt dat de voordelen van deze diensten in functie van de beschikbare middelen zullen worden toegekend, de Controledienst de aanleg van reservefondsen voor deze diensten niet meer zal kunnen eisen. In 2011 zal een koninklijk besluit uitgevaardigd worden met het oog op het vaststellen van de minimale en maximale bijdrage die respectievelijk moeten en kunnen worden gevraagd per mutualistisch gezin per jaar voor voormelde verrichtingen en dat de notie mutualistisch gezin zal definiëren. (2) De diensten die noch verrichtingen noch verzekeringen uitmaken Naast de verrichtingen zullen de ziekenfondsen, de landsbonden en de maatschappijen van onderlinge bijstand die geen verzekeringen aanbieden diensten kunnen organiseren die geen verrichtingen zijn en die niet tot doel hebben om een recht op tussenkomst te creëren wanneer zich een onzekere en toekomstige gebeurtenis voordoet. Deze diensten zullen op exhaustieve wijze in 2011 worden vastgelegd in een in de Ministerraad overlegd koninklijk besluit, na advies van de Controledienst en van de Commissie voor het Bank-, Financie- en Assurantiewezen. Dit koninklijk besluit zal eveneens de wijze waarop en de voorwaarden bepalen waaronder deze diensten georganiseerd en beheerd worden De inwerkingtreding van het nieuw wettelijk stelsel De entiteiten die opgericht worden na 28 februari 2010 moeten vanaf hun oprichting hun diensten organiseren overeenkomstig het nieuw wettelijk stelsel. De andere mutualistische entiteiten beschikken over een overgangsperiode om de organisatie van hun diensten aan te passen aan het nieuwe wettelijke stelsel. De wet van 26 april 2010 voorziet als uiterste datum 1 juli 2011 met de mogelijkheid om de voorziene overgangsperiode met zes maanden te verlengen, met name tot 1 januari 2012 bij in Ministerraad overlegd koninklijk besluit op basis van een verslag van de Controledienst. Gelet op het feit dat de Ministerraad hiermee ingestemd heeft zal begin 2011 een koninklijk besluit dienaangaande uitgevaardigd worden Koninklijke besluiten genomen ingevolge de inwerkingtreding van voornoemde wet van 26 april 2010 Gelet op de wijzigingen aangebracht aan de wet van 6 augustus 1990 door voornoemde wet van 26 april 2010 en op de nieuwe bevoegdheden die aan de Controledienst door deze wet worden toevertrouwd met betrekking tot de maatschappijen van onderlinge bijstand die verzekeringen gaan aanbieden, moesten een aantal bestaande koninklijk besluiten uitgevaardigd, aangepast of opgeheven worden Koninklijk besluit van 26 augustus 2010 tot wijziging van het koninklijk besluit van 21 december 1992 tot uitvoering van artikel 50, 2, eerste lid, van de wet van 6 augustus 1990 betreffende de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen Ingevolge de inwerkingtreding van de wet van 26 april 2010 die aan de Controledienst nieuwe opdrachten toevertrouwt op het vlak van de ziekteverzekeringen die door maatschappijen van onderlinge bijstand kunnen worden aangeboden voorziet het gewijzigd artikel 50 van de wet van 6 augustus 1990 dat de werkingskosten van de Controledienst eveneens de kosten omvatten die voortspruiten uit de uitoefening van deze nieuwe taken en dat de betrokken maatschappijen van onderlinge bijstand eveneens een deel van deze kosten moeten dragen volgens de modaliteiten en tot een bedrag jaarlijks vastgesteld door de Koning

26 Controledienst voor de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen - Jaarverslag 2010 Het koninklijk besluit van 26 augustus 2010 tot wijziging van het koninklijk besluit van 21 december 1992 heeft als doel uitvoering te geven aan deze aangepaste bepaling van de wet van 6 augustus Koninklijk besluit van 26 augustus 2010 tot uitvoering van artikel 60quater, eerste lid, en artikel 62octies, van de wet van 6 augustus 1990 betreffende de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen Artikel 60quater, eerste lid, van de wet van 6 augustus 1990 betreffende de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen, bepaalt dat de Koning, op voorstel van de Raad van de Controledienst, de procedure vastlegt inzake de uitspraak, de termijnen en de betalingswijze van de administratieve geldboetes voorzien door deze wet. In uitvoering van dit artikel werd het koninklijk besluit van 1 februari 2001 tot uitvoering van artikel 60quater, eerste lid, van de wet van 6 augustus 1990 betreffende de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen uitgevaardigd. Het nieuw artikel 62octies van de wet van 6 augustus 1990, zoals ingevoegd bij de wet van 26 april 2010, verklaart voornoemd artikel 60quater, eerste lid, ook van toepassing op de procedures inzake: de dwangsommen en de administratieve geldboetes die door de Raad zullen kunnen worden uitgesproken ten opzichte van enerzijds maatschappijen van onderlinge bijstand die slechts verzekeringsproducten zullen aanbieden, en anderzijds de verzekeringstussenpersonen van deze M.O.B. s; de minnelijke schikkingen die, wanneer de feitelijke elementen niet betwist worden, aan een maatschappij van onderlinge bijstand die slechts verzekeringsproducten aanbiedt, alsook aan een verzekeringstussenpersoon ervan door de Raad zullen kunnen worden voorgesteld in toepassing van het nieuwe artikel 62septies van de wet van 6 augustus Ingevolge deze invoeging werd het koninklijk besluit van 26 augustus 2010 uitgevaardigd om uitvoering te geven zowel aan artikel 60quater, eerste lid, als aan artikel 62octies. Dit koninklijk besluit heft het bovenvermeld koninklijk besluit van 1 februari 2001 op. Wat de administratieve geldboetes en de dwangsommen betreft die kunnen worden uitgesproken wegens inbreuken begaan door maatschappijen van onderlinge bijstand die slechts verzekeringsproducten aanbieden of door hun verzekeringstussenpersonen, worden dezelfde regels als deze voorzien voor de entiteiten die geen verzekeringsproducten aanbieden van toepassing verklaard behalve dat, overeenkomstig de nieuwe artikelen 62bis, 62ter, 62quater en 62quinquies van de wet van 6 augustus 1990, de betaling van de uitgesproken sanctie niet ten laste van een landsbond zal worden gelegd, maar ten laste van de betrokken maatschappij van onderlinge bijstand. Wat de minnelijke schikkingen betreft die met maatschappijen van onderlinge bijstand die slechts verzekeringsproducten aanbieden of hun verzekeringstussenpersonen kunnen worden gesloten, werd dezelfde termijn aangenomen voor het aanvaarden van de minnelijke schikking als deze die voorzien wordt voor het overmaken aan de Controledienst van de verweermiddelen, met name dertig kalenderdagen. Wat de betaling betreft van de geldsommen bedoeld door de minnelijke schikking wordt zoals voor de administratieve geldboetes en de dwangsommen, voorzien in een termijn van dertig kalenderdagen, evenwel hier te rekenen vanaf de dag van aanvaarding van het voorstel tot minnelijke schikking en niet vanaf de ontvangst van de beslissing inzake de administratieve geldboete of de dwangsom Koninklijk besluit van 26 augustus 2010 tot uitvoering van de artikelen 61 en 62bis, 3, van de wet van 6 augustus 1990 betreffende de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen Wanneer de Raad van oordeel is dat de elementen waarover hij beschikt van aard zijn om te besluiten tot de vaststelling van een inbreuk op de wet van 6 augustus 1990, op zijn uitvoeringsbesluiten of op de boekhoudkundige en financiële

27 Wettelijke en reglementaire bepalingen bepalingen van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994, die gesanctioneerd dient te worden, voorziet artikel 60 van de wet van 6 augustus 1990 diverse mogelijkheden om op te treden, in functie van de aard en de ernst van de inbreuk. Behoudens de mogelijkheid om de stopzetting te vragen van de verweten handelswijze, de regularisatie van de toestand te eisen binnen een door hem bepaalde termijn, het uitspreken van een administratieve geldboete en de intrekking van de erkenning van een dienst, kan de Raad beslissen een bijzondere commissaris te benoemen, die een geschreven, algemene of bijzondere toelating moet geven voor akten en beslissingen van de organen van de betrokken entiteit, alsook voor alle akten en beslissingen van de aangestelden die de bevoegdheid hebben beslissingen te nemen die deze entiteit binden. De Controledienst kan evenwel het geheel van de handelingen die aan een toelating onderworpen zijn niettemin beperken. Bij koninklijk besluit van 30 september 1996 werden in uitvoering van artikel 61 van de wet van 6 augustus 1990 de benoemingsmodaliteiten, bevoegdheden en de machten van een dergelijke bijzondere commissaris vastgesteld. Gelet op het feit dat het nieuw artikel 62bis, 3, van de wet van 6 augustus 1990, ingevoegd bij de wet van 26 april 2010 eveneens in de mogelijkheid voorziet, voor de Raad van de Controledienst, om een bijzondere commissaris te benoemen wanneer een maatschappij van onderlinge bijstand die verzekeringsproducten aanbiedt de verplichtingen niet nakomt die zij moet naleven in toepassing of in uitvoering van de bepalingen van de wet van 6 augustus 1990, heeft een koninklijk besluit van 26 augustus 2010 voornoemd koninklijk besluit opgeheven maar voorziet in dezelfde benoemingsmodaliteiten, bevoegdheden en machten van een bijzondere commissaris in de maatschappijen van onderlinge bijstand die verzekeringen aanbieden als degene die reeds golden voor de bijzondere commissaris in de ziekenfondsen, de landsbonden en de maatschappijen van onderlinge bijstand die geen verzekeringen aanbieden Vier koninklijke besluiten van 26 augustus 2010 tot bepaling van de notie lid, van de samenstelling van de algemene vergadering en de raad van bestuur van de verschillende entiteiten die onderworpen zijn aan de wet van 6 augustus 1990 en van de verkiezingsprocedure van deze organen Ingevolge de inwerkingtreding van de wet van 26 april 2010 moesten : de notie lid, de samenstelling van de algemene vergadering en de raad van bestuur van de maatschappijen van onderlinge bijstand die uitsluitend verzekeringsproducten zullen aanbieden, alsook de verkiezingsprocedure van deze organen, bepaald worden; de bestaande koninklijke besluiten van 7 maart 1991 (1) en 5 oktober 2000 (2), die respectievelijk, enerzijds, de ziekenfondsen, de landsbonden en de maatschappijen van onderlinge bijstand betreffen die in 1990 bestonden en die niet opgericht werden door meerdere ziekenfondsen van eenzelfde landsbond en anderzijds de maatschappijen van onderlinge bijstand betreffen die na de inwerkingtreding van de wet van 6 augustus 1990 opgericht werden door meerdere ziekenfondsen van eenzelfde landsbond, aangepast worden enerzijds wat de notie «lid» betreft aangezien de aansluiting bij de verrichtingen verplicht wordt en anderzijds wat betreft bepaalde verwijzingen naar wetsbepalingen die ingevolge voornoemde wet werden gewijzigd. Gelet op het feit dat voor de maatschappijen van onderlinge bijstand die uitsluitend verzekeringsproducten zullen aanbieden : de vereiste van een minimum aantal leden niet geldt; (1) koninklijk besluit van 7 maart 1991 tot uitvoering van artikel 2, 2 en 3, artikel 14, 3, en artikel 19, derde lid, van de wet van 6 augustus 1990 betreffende de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen. (2) koninklijk besluit van 5 oktober 2000 tot uitvoering van de artikelen 2, 2 en 3, tweede lid, 14, 3, en 19, derde en vierde lid, van de wet van 6 augustus 1990 betreffende de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen, wat de maatschappijen van onderlinge bijstand bedoeld in artikel 43bis van dezelfde wet betreft

28 Controledienst voor de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen - Jaarverslag 2010 voor de verzekeringsproducten die zij zullen aanbieden, de aansluiting bij deze maatschappijen van onderlinge bijstand niet verplicht kan worden gemaakt; behoudens uitzonderingen vermeld in de wet van 9 juli 1975 betreffende de controle der verzekeringsondernemingen, voorzien wordt in de verplichte aanwezigheid in hun raad van bestuur van ten minste één onafhankelijke bestuurder in de zin van artikel 526ter van het Wetboek van Vennootschappen, die over de nodige deskundigheid op het gebied van boekhouding en/of audit beschikt. Deze moet eveneens zetelen in het samen te stellen auditcomité door de raad van bestuur van deze entiteiten, werd ervoor geopteerd om voor deze entiteiten voornoemde aspecten, niet te regelen in de koninklijke besluiten van 7 maart 1991 en van 5 oktober 2000, maar twee nieuwe koninklijke besluiten uit te vaardigen, namelijk : een koninklijk besluit voor de bestaande maatschappijen van onderlinge bijstand die reeds bestonden op de datum van inwerkingtreding van de wet van 6 augustus 1990 en niet opgericht werden door ziekenfondsen van eenzelfde landsbond, waarop momenteel het koninklijk besluit van 7 maart 1991 van toepassing is, en die tevens opteren enkel nog verzekeringen aan te bieden; een koninklijk besluit voor de maatschappijen van onderlinge bijstand, opgericht door één of meerdere ziekenfondsen van eenzelfde landsbond, die ervoor kiezen verzekeringsproducten aan te bieden. Het betreft maatschappijen van onderlinge bijstand opgericht vóór (1) of na (2) de inwerkingtreding van de wet van 26 april In deze maatschappijen van onderlinge bijstand kunnen de bestuursorganen slechts verkozen worden wanneer de bestuursorganen van de aangesloten ziekenfondsen hernieuwd werden. Voor het opstellen van deze twee nieuwe koninklijke besluiten heeft de Controledienst zich evenwel daar waar mogelijk gebaseerd op de bewoordingen van de bestaande koninklijke besluiten van 7 maart 1991 en 5 oktober Op vraag van de sector werd in de twee laatstgenoemde koninklijke besluiten expliciet voorzien in de mogelijkheid van aanduiding van maximum twee onafhankelijke bestuurders in de zin van artikel 526ter van het Wetboek van Vennootschappen in de raad van bestuur van de bedoelde maatschappijen van onderlinge bijstand en dit niettegenstaande de wet van 6 augustus 1990 dit niet vereist. Bovendien werd, om te vermijden dat er na de verkiezingen van 2010 nieuwe verkiezingen zouden moeten plaatsvinden in de reeds bestaande entiteiten ingevolge de inwerkingtreding van het koninklijk besluit, bepaald dat de samenstelling van de algemene vergaderingen en de raden van bestuur van de maatschappijen van onderlinge bijstand slechts hernieuwd moet worden volgens de modaliteiten voorzien in dit besluit, naar aanleiding van de volgende mutualistische verkiezingen van 2016 (3). Gelet op het voorgaande werden op 26 augustus 2010 bijgevolg vier koninklijke besluiten uitgevaardigd (4) tot bepaling van de notie lid, van de samenstelling van de algemene vergadering en de raad van bestuur van de verschillende entiteiten die onderworpen zijn aan de wet van 6 augustus 1990 en van de verkiezingsprocedure van deze organen. (1) Deze maatschappijen van onderlinge bijstand worden bedoeld in de artikelen 43bis, 1, en 70, 7, van de wet van 6 augustus (2) Deze maatschappijen van onderlinge bijstand worden bedoeld in artikel 43bis, 5, van de wet van 6 augustus (3) Er wordt evenwel herinnerd aan het feit dat sommige maatschappijen van onderlinge bijstand in die hoedanigheid slechts verzekeringen kunnen aanbieden tot en met 31 december Het betreft deze die reeds vóór de inwerkingtreding van de wet van 6 augustus 1990 bestonden en die zich enkel richten tot personeelsleden van een bepaalde onderneming of tot een bepaalde beroepsgroep. (4) Het betreft : het koninklijk besluit tot wijziging van het koninklijk besluit van 7 maart 1991 tot uitvoering van artikel 2, 2 en 3, artikel 14, 3, en artikel 19, derde lid, van de wet van 6 augustus 1990 betreffende de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen; het koninklijk besluit tot wijziging van het koninklijk besluit van 5 oktober 2000 tot uitvoering van de artikelen 2, 2 en 3, tweede lid, 14, 3, en 19, derde en vierde lid, van de wet van 6 augustus 1990 betreffende de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen, wat de maatschappijen van onderlinge bijstand bedoeld in artikel 43bis van dezelfde wet betreft; het koninklijk besluit tot uitvoering van de artikelen 2, 3, tweede lid, 14, 3, en 19, derde en vierde lid, van de wet van 6 augustus 1990 betreffende de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen, wat de maatschappijen van onderlinge bijstand bedoeld in artikel 43bis, 5, en in artikel 70, 7, van dezelfde wet betreft; het koninklijk besluit tot uitvoering van de artikelen 2, 3, tweede lid, 14, 3, en 19, derde en vierde lid, van de wet van 6 augustus 1990 betreffende de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen, wat de maatschappijen van onderlinge bijstand bedoeld in artikel 70, 6 en 8, van dezelfde wet betreft

29 Wettelijke en reglementaire bepalingen Koninklijk besluit van 17 september 2010 tot uitvoering van artikel 70, 4, tweede lid, van de wet van 6 augustus 1990 betreffende de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen Het vroegere artikel 70, 4, van de wet van 6 augustus 1990 voorzag in het eerste lid dat de bepalingen van de wet van 6 augustus 1990 en van haar uitvoeringsbesluiten van toepassing zijn op alle maatschappijen van onderlinge bijstand (MOB s) en in het tweede lid dat de Koning op voorstel van de Controledienst bepaalt welke artikelen van deze wet niet op hen van toepassing zijn. Het koninklijk besluit van 7 september 2003 tot uitvoering van het artikel 70, 4, van de wet van 6 augustus 1990 betreffende de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen gaf uitvoering aan dit artikel van voormelde wet. Gelet op het feit dat sommige maatschappijen van onderlinge bijstand in de toekomst uitsluitend verzekeringen zullen aanbieden en derhalve aan andere wetsbepalingen zullen onderworpen worden, werd artikel 70, 4, eerste lid, van de wet van 6 augustus 1990 gewijzigd in de zin dat het thans slechts de andere MOB s dan diegene die uitsluitend verzekeringen aanbieden betreft. Gelet op de talrijke wijzigingen aangebracht bij voornoemde wetten van 26 april 2010 en 2 juni 2010 aan deze van 6 augustus 1990 werd het bovenvermeld koninklijk besluit van 7 september 2003 opgeheven door het koninklijk besluit van 17 september 2010 dat de artikelen bepaalt die per uitzondering niet toepasselijk zijn op de betrokken MOB s. Opgemerkt wordt dat, wat de maatschappijen die uitsluitend verzekeringen gaan aanbieden betreft, het nieuw artikel 70, 9, van de wet van 6 augustus 1990, zoals ingevoegd bij artikel 29 van voormeld wet van 26 april 2010 de artikelen van de wet van 6 augustus 1990 bepaalt, die op hen van toepassing zijn, behoudens de bepalingen waarin deze entiteiten uitdrukkelijk worden vermeld Koninklijk besluit van 17 september 2010 tot uitvoering van artikel 75, 2, van de wet van 6 augustus 1990 betreffende de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen Artikel 75, 2, van de wet van 6 augustus 1990 betreffende de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen voorziet dat de Koning bepaalt welke artikelen van deze wet van toepassing zijn op de Hulpkas voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering (HZIV) en op de Kas der geneeskundige verzorging van de N.M.B.S. Holding, die geen diensten van de aanvullende verzekering aanbieden. In uitvoering van deze bepaling werd een ander koninklijk besluit van 7 september 2003 dan deze bedoeld in het punt van dit verslag uitgevaardigd. Gelet op de talrijke wijzigingen aangebracht bij voornoemde wetten van 26 april 2010 en 2 juni 2010 aan deze van 6 augustus 1990 werd eveneens hier geopteerd voor de opheffing van het bovenvermeld koninklijk besluit van 7 september 2003 en bepaalt thans een ander koninklijk besluit van 17 september 2010 dan deze bedoeld in het punt van dit verslag de artikelen die op de twee voornoemde instellingen van toepassing zijn Koninklijk besluit van 12 oktober 2010 tot uitvoering van artikel 68, tweede lid, van de wet van 6 augustus 1990 betreffende de ziekenfondsen en de landsbonden van ziekenfondsen Het vroegere artikel 68 van de wet van 6 augustus 1990 bepaalde dat alle betwistingen inzake administratieve beslissingen genomen in het kader van deze wet en van haar uitvoeringsbesluiten, het voorwerp uitmaken van een beroep bij de Raad van State, volgens een vereenvoudigde procedure (eerste lid), en dat de Koning de procedureregels vaststelt en de inwerkingtreding ervan bepaalt (tweede lid). Het koninklijk besluit van 30 september 1992 legde deze procedure vast. Thans voorziet het nieuwe eerste lid van artikel 68 van de wet van 6 augustus 1990, zoals gewijzigd door het artikel 4,