Toelichting Beleidsregels bestuurlijke boete PW, IOAW en IOAZ 2018

Transcriptie

1 Toelichting Beleidsregels bestuurlijke boete PW, IOAW en IOAZ 2018 Algemene toelichting Op 1 januari 2013 is de Wet aanscherping handhaving en sanctiebeleid SZW-wetgeving (ook wel: Fraudewet) in werking getreden. Met deze wet zijn de sanctiemogelijkheden ter versterking van de naleving en bestrijding van misbruik en fraude met uitkeringen aangescherpt. Terugvordering van ten onrechte of tot een te hoog bedrag ontvangen uitkering als gevolg van een schending van de inlichtingenverplichting is sindsdien weer een verplichting en in plaats van een verlaging van de uitkering (afstemming), moet het college een bestuurlijke boete opleggen. In 2014 oordeelde de Centrale Raad van Beroep dat er geen sprake is van een gefixeerd boetestelsel en dat vanwege het forsere sanctieregime de bestuurlijke boete in het individuele geval indringend moet worden getoetst aan het evenredigheidsbeginsel zoals dat is neergelegd in artikel 5:46, tweede lid, van de Algemene wet bestuursrecht. Naar aanleiding van deze en overige jurisprudentie van de Centrale Raad van Beroep is de betreffende wetgeving per 1 januari 2017 gewijzigd. Een deel van de jurisprudentie, zoals die waarin de Centrale Raad van Beroep heeft geoordeeld dat de boete binnen een bepaalde termijn moet kunnen worden voldaan, is niet meegenomen in de gewijzigde wetgeving. Dit geldt uiteraard ook voor jurisprudentie van ná 1 januari Deze jurisprudentie is zoveel mogelijk verwerkt in deze beleidsregels. Artikelsgewijze toelichting Artikel 2, eerste lid De vier gradaties volgen uit de jurisprudentie van de Centrale Raad van Beroep 1 en zijn overgenomen in de nieuwe wetgeving. Artikel 2, tweede lid, aanhef en onder a Artikel 2, aanhef en onder a, geeft een omschrijving van het begrip belanghebbende zoals dit in deze beleidsregels wordt toegepast. Het begrip belanghebbende wordt in het enkelvoud gebruikt, maar dient in het voorkomende geval in het meervoud te worden gelezen. Indien de bijstand of de uitkering aan een echtpaar of daarmee gelijkgestelden wordt verstrekt, zijn beiden immers gehouden aan de inlichtingenverplichting. Zie ook artikel 18a, negende lid, van de PW, waarin is bepaald dat indien bijstand aan een gezin wordt verleend, de verplichting tot betaling van de boete bij alle gezinsleden berust en deze gezinsleden hoofdelijk aansprakelijk zijn voor de nakoming van deze verplichting tot betaling. Artikel 2, tweede lid, aanhef en onder b Artikel 18a, tweede lid, van de PW bepaalt dat het benadelingsbedrag wordt vastgesteld op het bedrag dat de belanghebbende ten gevolge van de schending van de inlichtingenverplichting ten onrechte of tot een te hoog bedrag aan bijstand heeft ontvangen. Artikel 20a, tweede lid, van de IOAW kent evenals artikel 20a, tweede lid, van de IOAZ een gelijke bepaling ten aanzien van de uitkering. Dit betekent dat met bedragen die nadien zijn verrekend of afgelost, geen rekening wordt gehouden bij het vaststellen van de hoogte van het benadelingsbedrag. 2 Van een benadelingsbedrag 1 Zie bijvoorbeeld de uitspraken Centrale Raad van Beroep van 23 juni 2015, ECLI:NL:CRVB:2015:1801 en van 11 januari 2016, ECLI:NL:CRVB:2016:12 2 Zie overweging 4.6 in de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 30 januari 2018, ECLI:NL:CRVB:2018:281

2 is slechts sprake indien en voor zover de belanghebbende geen bijstand (of uitkering) zou hebben ontvangen indien hij de inlichtingenverplichting wel had nageleefd. 3 Voor de vaststelling van het benadelingsbedrag wordt in het geval van bijstand uitgegaan van het nettobedrag dat ten onrechte of tot een te hoog bedrag aan de belanghebbende is verstrekt. Anders dan bij een terugvordering van bijstand wordt dus bij de vaststelling van het benadelingsbedrag geen rekening gehouden met een eventuele brutering (artikel 58, vijfde lid, van de PW). In het geval van een uitkering in het kader van de IOAW en de IOAZ wordt uitgegaan van het brutobedrag dat ten onrechte of tot een te hoog bedrag aan de belanghebbende is verstrekt. De sociale verzekeringspremies zijn hierbij niet inbegrepen (artikel 25, vijfde lid, van de IOAW en artikel 25, vijfde lid, van de IOAZ). Artikel 2, tweede lid, aanhef en onder c Artikel 18a, tweede lid, van de PW bepaalt dat onder benadelingsbedrag wordt verstaan het bedrag dat ten onrechte of tot een te hoog bedrag aan bijstand is ontvangen. Volgens artikel 5, aanhef en onder a, van de PW, wordt onder bijstand verstaan de algemene en de bijzondere bijstand. De bestuurlijke boete geldt dus zowel ten aanzien van de algemene bijstand als ten aanzien van de bijzondere bijstand. Artikel 2, tweede lid, aanhef en onder d Op grond van artikel 17, eerste lid, van de PW, artikel 13, eerste lid, van de IOAW en artikel 13, eerste lid, van de IOAZ is de belanghebbende gehouden het college tijdig juiste en volledige informatie te verstrekken. Indien de belanghebbende deze verplichting schendt, zal dit gevolgen hebben voor zijn recht op bijstand of uitkering. Het recht op bijstand of een uitkering zal worden herzien of ingetrokken, waarna de teveel of ten onrechte betaalde bijstand of uitkering veelal van hem zal worden teruggevorderd. Nadat het college heeft vastgesteld dat de belanghebbende zijn inlichtingenverplichting verwijtbaar heeft geschonden, moet het college op grond van de artikelen 18a van de PW, 20a van de IOAW en 20a van de IOAZ het opleggen van een boete beoordelen. Ten aanzien daarvan is de eerder vastgestelde schending van de inlichtingenverplichting niet zonder meer een vaststaand gegeven. Bij betwisting dient het college daarover, evenals over de feiten, een zelfstandig oordeel te geven. Dit kan betekenen dat bepaalde feiten die bij de beoordeling van de schending van de inlichtingenverplichting voor het recht op bijstand of een uitkering als vaststaand gelden, niet als vaststaand mogen worden aangenomen bij een boeteoplegging omdat het bewijsmateriaal daarvoor niet overtuigend is. De waarborg die is neergelegd in artikel 6, tweede lid, van het EVRM brengt met zich dat het college bij een boeteoplegging (wat wordt aangemerkt als het instellen van een strafvervolging) feiten moet stellen en, voor zover betwist, moet bewijzen dat de inlichtingenverplichting is geschonden. 4 Indien er onvoldoende feitelijke grondslag is voor de conclusie dat belanghebbende onjuiste of onvolledige inlichtingen heeft verstrekt, is het college niet bevoegd om op grond van de artikelen 18a van de PW, 20a van de IOAW of 20a van de IOAZ een boete op te leggen. 3 Zie overweging in de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 27 juni 2017, ECLI:NL:CRVB:2017: Vaste rechtspraak van de Centrale Raad van Beroep, zie bijvoorbeeld de overwegingen 4. 8 en 4.9 van de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 28 juni 2016, ECLI:NL:CRVB:2016:3024

3 Artikel 3 Zoals hiervoor vermeld, is de belanghebbende verplicht onverwijld uit eigen beweging aan het college mededeling te doen van alle feiten en omstandigheden waarvan hem redelijkerwijs duidelijk moet zijn dat zij van invloed kunnen zijn op zijn arbeidsinschakeling en zijn recht op bijstand of zijn uitkering, de hoogte en de duur van de uitkering, of op het bedrag dat aan hem wordt betaald. Onverwijld betekent zonder uitstel. Zodra de belanghebbende feiten en omstandigheden bekend worden die van invloed kunnen zijn op de bijstand of de uitkering, dient hij het college daarvan onmiddellijk in kennis te stellen. Om de belanghebbende in de gelegenheid te stellen zijn informatie te verzamelen opdat hij het college juist en volledig informeert, is in artikel 3 bepaald dat de belanghebbende 14 dagen de tijd heeft om aan zijn inlichtingenverplichting te voldoen. Een termijn korter dan 14 dagen heeft het ongewenste effect dat het college bij overschrijding telkens de boeteprocedure moet volgen en het opleggen van een boete moet overwegen. Een termijn die langer is dan 14 dagen voldoet niet meer aan het begrip onverwijld. Informatie die het college ná 14 dagen bereikt betreft in beginsel dan ook een schending van de inlichtingenverplichting. Artikel 4 Het vaststellen van de hoogte en het maximum van de boete, vindt plaats op basis van het bepaalde in de artikelen 18a van de PW, 20a, van de IOAW en 20a van de IOAZ in samenhang met het bepaalde in het Boetebesluit. Deze regels per 1 januari 2017 aangepast naar aanleiding van de jurisprudentie van de Centrale Raad van Beroep van na 1 januari De Centrale Raad van Beroep heeft in zijn jurisprudentie omtrent de bestuurlijke boete evenwel nog meer regels gesteld waarmee het college bij het bepalen van de maximale boete rekening moet houden. Deze zijn niet opgenomen in de gewijzigde wetgeving. Zo volgt bijvoorbeeld uit een uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 13 december een verzwaarde bewijslast (tweede lid). Uit zijn uitspraak van 23 juni volgt de evenredigheidstoets (artikel vierde en vijfde lid). Ten behoeve van de besluitvorming over de hoogte van de boete, is in artikel 4 een uitwerking opgenomen van zowel de (nieuwe) wetgeving als de jurisprudentie, aan de hand waarvan tot een maximaal op te leggen boete wordt gekomen. Artikel 4, eerste en tweede lid In de PW, IOAW en IOAZ is bepaald dat het benadelingsbedrag het bedrag is dat ten gevolge van de schending van de inlichtingenverplichting ten onrechte of tot een te hoog bedrag aan bijstand is ontvangen. Uit de jurisprudentie van de Centrale Raad van Beroep volgt dat van een benadelingsbedrag slechts sprake is indien en voor zover de belanghebbende geen bijstand (of uitkering) zou hebben ontvangen indien hij de inlichtingenverplichting wel had nageleefd. 7 Bij een besluit tot herziening of intrekking van het recht op bijstand of een uitkering, dient het college de schending van de inlichtingenverplichting aannemelijk te maken. Deze vaststelling is niet zonder meer een vaststaand gegeven bij een boeteoplegging. (Zie ook de toelichting bij artikel 2, tweede lid, aanhef en onder d). Ten aanzien van de bestuurlijk boete geldt voor het college een zwaardere bewijslast. Indien de belanghebbende de schending betwist, moet het college bewijzen dat de inlichtingenverplichting is geschonden en dat als gevolg daarvan bijstand (of een uitkering) tot het benadelings- 5 ECLI:NL:CRVB:NL:2016: ECLI:NL:CRVB:2015: Overweging in uitspraak Centrale Raad van Beroep van 27 juni 2017, ECLI:NL:CRVB:2017:2242

4 bedrag onverschuldigd is betaald. 8 Dit kan tot gevolg hebben dat het benadelingsbedrag in de zin van voornoemde artikelen afwijkt van het bedrag dat van de belanghebbende wordt teruggevorderd, of zelfs op nihil gesteld moet worden. In het geval van twijfel dient de belanghebbende immers het voordeel van de twijfel te worden gegund. 9 Artikel 4, derde lid In het derde lid van artikel 4 is een uitwerking opgenomen van de artikelen 18a van de PW, 20a van de IOAW, 20a van de IOAZ en 2 van het Boetebesluit, die de hoogte van de bestuurlijke boete bepalen. De in artikel 4, derde lid, aanhef en onder b, genoemde bedragen gelden ook bij recidive als maximaal op te leggen boete en mogen niet worden overschreden. In artikel 2a van het Boetebesluit zijn criteria opgenomen aan de hand waarvan de verwijtbaarheid bepaald wordt. Uitgangspunt is normale verwijtbaarheid. Opzet en grove schuld zijn te beschouwen als verzwarende omstandigheden die zullen leiden tot een hogere boete. De bewijslast daarvan ligt bij het college; het college dient aan te tonen dat er sprake is van omstandigheden die opzet of grove schuld rechtvaardigen. De bewijslast dat er sprake is van verminderde verwijtbaarheid ligt bij de belanghebbende. Het college dient evenwel op basis van de hem beschikbare informatie altijd te beoordelen of er sprake is van verminderde verwijtbaarheid. 10 Het college kan ook medeschuld hebben. Indien het college niet correct reageert op eerdere signalen of eerder verstrekte (onvolledige) informatie door de belanghebbende, kan dit aanleiding zijn de verwijtbaarheid vast te stellen op verminderde verwijtbaarheid. 11 Dat belanghebbende niet de intentie heeft gehad om informatie achter te houden, is daarentegen geen grond om verminderde verwijtbaarheid aan te nemen. 12 Artikel 4, vijfde lid In zijn uitspraak van 11 januari 2016 heeft de Centrale Raad van Beroep bepaald dat in het oog moet worden gehouden dat een bestuurlijke boete door invordering of afbetaling binnen een redelijke termijn kan worden voldaan en moet een begrenzing in tijd in acht worden genomen met het oog op de evenredigheid van de boete. Deze grens is in algemene zin gelegd bij twee jaar. Omwille van een praktische en eenvormige rechtstoepassing, wordt tot uitgangspunt genomen dat een boete in het geval van opzet kan worden voldaan binnen 24 maanden, bij grove schuld binnen 18 maanden, bij normale verwijtbaarheid binnen 12 maanden en bij verminderde verwijtbaarheid 6 maanden. 13 De fictieve (minimum) draagkracht bij personen met een inkomen op bijstandsniveau wordt in beginsel steeds vastgesteld op 10% van de van toepassing zijnde bijstandsnorm. De Centrale Raad van Beroep heeft nadrukkelijk bepaald dat in dit kader geen aansluiting wordt gezocht bij artikel 8 Vaste rechtspraak van de CRvB. Zie bijvoorbeeld overweging 4.9 in de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 13 december 2016, ECLI:NL:CRVB:2016: Uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 13 december 2016, ECLI:NL:CRVB:2016: Zie bijvoorbeeld overweging 4.10 van de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 26 september 2017, ECLI:NL:CRVB:2017: Zie overweging 2.2. (en 4.5) van de uitspraak van de Centrale Raad van beroep van 11 juli 2017, ECLI:NL:CRVB:2017: Uitspraak Centrale Raad van Beroep van 29 augustus 2017, ECLI:NL:CRVB:2017: ECLI:CRVB:NL:2016:12

5 475d, vierde lid, van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering. 14 Het inkomen van de belanghebbende dat de van toepassing zijnde bijstandsnorm overschrijdt, wordt geheel meegenomen bij het vaststellen van de hoogte van de boete. 15 Artikel 4, zevende lid Het zevende lid van artikel 4 regelt dat het college gebruik maakt van zijn bevoegdheid als bedoeld in artikel 18a, zevende lid, van de PW, artikel 20a, zevende lid, van de IOAW en artikel 20a, zevende lid, van de IOAZ en het afziet van het opleggen van een boete indien hij daarvoor dringende redenen aanwezig acht. Dringende redenen om af te zien van het opleggen van een boete moeten zijn gelegen in onaanvaardbare sociale of financiële consequenties van de boete voor de belanghebbende of zijn gezin. Het moet gaan om incidentele gevallen, waarin iets bijzonders en uitzonderlijks aan de hand is en waarin een individuele afweging plaatsvindt van alle relevante omstandigheden. De belanghebbende die een beroep doet op dringende redenen, zal het bestaan daarvan aannemelijk moeten maken. 16 Artikel 5 De regels omtrent het vaststellen van de (fictieve) draagkracht van de belanghebbende volgen uit de jurisprudentie van de Centrale Raad van Beroep. Daarin is onder meer bepaald dat het college bij het opleggen van een boete moet uitgaan van de financiële situatie op het moment dat het college het besluit neemt. Indien de financiële situatie van de belanghebbende wijzigt gedurende een bezwaarof beroepsprocedure dient het college daarmee rekening te houden en de hoogte van de boete te wijzigen. De belanghebbende dient het college daarover uit eigen beweging te informeren en het college te voorzien van de benodigde gegevens. Verzuimt het college tijdens een beroepsprocedure rekening te houden met een gewijzigde financiële situatie van de belanghebbende, dan zal de bestuursrechter bij zijn oordeel uitgaan van de huidige financiële situatie, 17 tenzij de boete op dat moment volledig is voldaan. 18 Het college hoeft er geen rekening mee te houden dat een belanghebbende een inkomen ontvangt dat lager is dan de van toepassing zijnde bijstandsnorm. Dit is voor het college geen reden om de hoogte van de boete aan te passen (lees: lager vast te stellen). De belanghebbende kan dan een beroep doen op (aanvullende) bijstand. Dat hij ervoor kiest om daarvan af te zien, is geen reden om af te wijken van de wijze waarop de fictieve (minimum) draagkracht wordt bepaald Centrale Raad van Beroep van 16 mei 2017, ECLI:NL:CRVB:2017:1816 (overweging 4.12) 15 Centrale Raad van Beroep 29 augustus 2017, ECLI:NL:CRVB:2017: Zie bijvoorbeeld de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 5 september 2017, ECLI:NL:CRVB:2017: Zie bijvoorbeeld overweging in de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 5 december 2017, ECLI:NL:CRVB:2017:4345 en Centrale Raad van Beroep van 9 januari 2018, ECLI:NL:CRVB:2018:61 18 Zie bijvoorbeeld de uitspraak Centrale Raad van Beroep van 27 juni 2017, ECLI:NL:CRVB:2017: Zie hiervoor bijvoorbeeld overweging 4.6 in de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 5 september 2017, ECLI:NL:CRVB:2017:3040

6 Artikel 6 Artikel 2aa van het Boetebesluit bepaalt dat het college kan afzien van een boete en kan volstaan met het geven van een schriftelijke waarschuwing. Artikel 6 bepaalt in welke situaties het college gebruik maakt van deze bevoegdheid. Het benadelingsbedrag is niet in alle gevallen gelijk aan het bedrag dat wordt teruggevorderd (artikel 4, tweede lid). Dit kan tot gevolg hebben dat van een belanghebbende een bedrag hoger dan 150,- aan ten onrechte of tot een te hoog bedrag verstrekte bijstand of uitkering wordt teruggevorderd, maar dat het college in plaats van een boeteoplegging overgaat tot het geven van een waarschuwing. Artikel 7, eerste en tweede lid De Awb behandelt de bestuurlijke boete in hoofdstuk 5, titel 4. Afdeling 1 geeft algemene regels over de bestuurlijke boete. Afdeling 2 geeft regels over de procedure. De artikelen 5:48 tot en met 5:52 geven regels over de procedure in het geval van een lichte overtreding. In artikel 5:53 is bepaald dat de procedure op een tweetal punten anders is indien er sprake is van een zware overtreding. Dat is het geval indien een bestuurlijke boete van meer dan 340,- kan worden opgelegd. Artikel 7 regelt dat het college geen onderscheid maakt tussen de lichte procedure en de zware procedure en bij elke schending van de inlichtingenverplichting dezelfde procedure volgt. Indien het college heeft vastgesteld dat de belanghebbende zijn inlichtingenverplichting heeft geschonden, stelt het college daarvan altijd een boeterapport op. Indien de belanghebbende een bestuurlijk boete wordt opgelegd, wordt dit besluit namens het college genomen door een andere ambtenaar dan de ambtenaar die het boeterapport heeft opgesteld (artikel 10:3, vierde lid, van de Awb). Het college stelt de belanghebbende ook altijd in de gelegenheid zijn zienswijze te geven. Daarbij is de wijze waarop het college de belanghebbende daartoe in de gelegenheid stelt wel verschillend. In het geval van een lichte overtreding - indien de op te leggen bestuurlijke boete maximaal 340,- bedraagt - stelt het college de belanghebbende in de gelegenheid zijn zienswijze schriftelijk kenbaar te maken. In het geval van een zware overtreding - indien de op te leggen bestuurlijke boete meer dan 340,- bedraagt - geeft het college de belanghebbende de keuze zijn zienswijze schriftelijk kenbaar te maken of tijdens een persoonlijk gesprek. Uiteraard wordt de belanghebbende daarbij zowel bij de lichte overtreding als bij de zware overtreding meegedeeld dat hij niet verplicht is een verklaring af te leggen (de cautie). Artikel 7, derde lid Artikel 1 geeft een begripsomschrijving van de vier gradaties van verwijtbaarheid. In artikel 2a van het Boetebesluit is bepaald welke criteria in ieder geval leiden tot verminderde verwijtbaarheid (tweede lid) en welke criteria kunnen leiden tot grove schuld en opzet (derde en vierde lid). Hoewel het Boetebesluit criteria geeft die gehanteerd moeten worden bij het bepalen van de mate van verwijtbaarheid, is het onderscheid daartussen in de praktijk niet altijd makkelijk te maken. Er is geen harde scheidslijn. De grensgevallen leveren vaak discussie op, wat ook blijkt uit rechtspraak die ziet op de verschillende gradaties van verwijtbaarheid. Indien vaststaat dat de belanghebbende de inlichtingenverplichting heeft geschonden, is normale verwijtbaarheid het uitganspunt 20. Opzet en grove schuld zijn aan te merken als verzwarende 20 Zie ook Tweede Kamer , , nr. 3, p. 18

7 omstandigheden waardoor het op de weg van het college ligt om deze te stellen en te bewijzen (artikel 2a, negende lid, van het Boetebesluit). De stelplicht voor verminderde verwijtbaarheid rust bij de belanghebbende. De belanghebbende dient de feiten en omstandigheden aan te tonen. Indien evenwel het college op de hoogte is van bijzondere omstandigheden die aanleiding geven tot matiging van de bestuurlijke boete houdt het college daar reeds rekening mee. Zie ook artikel 4, derde lid, en de toelichting daarop. Artikel 7, vierde lid Artikel 5:51, eerste lid, van de Awb bepaalt dat indien van de overtreding een rapport is opgemaakt, het college binnen 13 weken beslist over de boeteoplegging na de dagtekening van het rapport. Het college zal er altijd naar streven zo spoedig mogelijk te beslissen over de boeteoplegging. Er kunnen zich evenwel omstandigheden voordoen waardoor het college daarvoor meer tijd nodig heeft. Hoewel een vertraging in de besluitvorming niet altijd te wijten zal zijn aan het college en de termijn genoemd in artikel 5:51, eerste lid, van de Awb een termijn van orde betreft en niet een fatale termijn, meent het college dat het in het kader van de algemene beginselen van behoorlijk bestuur die de termijn zoveel mogelijk in acht moet nemen. Om deze reden is in artikel 7, vierde lid, geregeld dat het college de bestuurlijke boete (verder) matigt in het geval de besluitvorming langer duurt dan 13 weken. Artikel 7, zesde lid Artikel 5:50, tweede lid, van de Awb bepaalt dat indien het college na ontvangst van de zienswijze van de belanghebbende alsnog beslist dat het geen bestuurlijke boete oplegt, het de belanghebbende hiervan schriftelijk in kennis stelt. Het zesde lid van artikel 7 regelt dat het college in die situatie in het besluit in ieder geval vermeldt welke overtreding het heeft geconstateerd en de reden waarom het college geen bestuurlijke boete oplegt. Artikel 8, eerste lid Uit de artikelen 60, vierde lid, van de PW, artikel 28, tweede lid, van de IOAW en artikel 28, tweede lid, van de IOAZ volgt dat het college verplicht is de bestuurlijke boete of de terug te vorderen bijstand of uitkering te verrekenen met de bijstand of de uitkering van de belanghebbende. Het college dient daarbij rekening te houden met de beslagvrije voet (artikel 475d Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering). Artikel 8, tweede lid Indien de belanghebbende geen bijstand of een uitkering meer ontvangt, of bijstand of een uitkering van een andere gemeente ontvangt, vindt de invordering van de terugvordering van de bijstand of de uitkering en de boete plaats volgens de op dat moment geldende beleidsregels terugvordering en verhaal. Artikel 8, derde lid In de wet is niet geregeld welke vordering, de boete of de terugvordering, eerst moet worden geïnd. Omdat een eventuele kwijtschelding van een terugvordering (op grond van de artikelen artikel 58, zevende lid, PW, 25, zesde lid, van de IOAW en 25, zesde lid, van de IOAZ) om meerdere redenen (dan kwijtschelding van de boete) kan plaatsvinden, gaat de voorkeur uit naar de invordering van de boete vóór de invordering van de terugvordering.

8 Artikel 8, vierde, vijfde, zesde en zevende lid In de artikelen 18a, dertiende lid, van de PW, artikel 20a, twaalfde lid, van de IOAW en artikel 20a, twaalfde lid, van de IOAZ is bepaald dat het college onder bepaalde voorwaarden bevoegd is de bestuurlijke boete geheel of gedeeltelijk kwijt te schelden bij medewerking aan een schuldregeling. In artikel 8, vierde lid, vijfde, zesde en zevende lid is geregeld dat het college gebruik maakt van deze bevoegdheid en op welke wijze.