e verjaardag van de onafhankelijkheid van België.

Transcriptie

1 e verjaardag van de onafhankelijkheid van België. folder Nr. 1/ De Belgen herdenken in 1980 de 150e verjaring van hun gemeenschappelijk leven in een onafhankelijke staat. Sedert de revolutie van 1830 heeft de nieuwe staat niet alleen een merkwaardige economische, landbouwkundige en culturele ontwikkeling gekend, maar is hij ook getroffen geworden door harde slagen die weinig jonge staten zouden overleefd hebben. Het moge volstaan eraan te herinneren dat België een van de voornaamste slagvelden van de twee wereldoorlogen is geweest. Sedert de oorlog hebben zich grondige veranderingen voorgedaan in de verhouding tussen de regio's, is een nieuw wegennet in gebruik genomen, heeft de informatica zich ontwikkeld, heeft de vooruitgang van wetenschap en industrialisatie een grote weerslag gehad op ieders leven en hebben deze wijzigingen de structuur van het land gemerkt, alsmede de sociale verhoudingen en geestesgesteldheid in het algemeen. Op het politieke vlak is België jaren geleden begonnen met een fundamentele wijziging van de bestaande instellingen. De herdenking van de 150e verjaring van België moet gezien worden in functie van deze actuele politieke, economische en sociale gegevens. De toekomst van het land staat thans op het spel voor opeenvolgende generaties en dit is de reden waarom het Nationaal Comité voor de Herdenking van de 150e verjaring van de Onafhankelijkheid van België, opgericht door de Regering, besloten heeft het programma af te stemmen op de jeugd en daarbij rekening te houden met de lessen van het verleden. De jeugd is onze hoop voor de toekomst en daarom is een groot jeugdfeest een voornaam deel van het programma. Er zullen o.a jongeren uit de E.E.G.landen in België uitgenodigd worden. De milieuvrijwaring is een andere hoeksteen voor de toekomst. Waterverontreiniging van stromen en rivieren heeft hier zoals elders een onrustwekkend peil bereikt en de strijd hiertegen dient met alle middelen voortgezet te worden. Door grootse feesten op Schelde en Maas wenst het Comité de aandacht van ieder op dit gevaar te vestigen en meteen te tonen welke maatregelen reeds getroffen werden en nog dienen getroffen te worden. Een milieuvriendelijk programma " Dorp en Stad '80" wordt ook overal in het land uitgewerkt in samenwerking met de Koning Boudewijn Stichting. Tenslotte ligt de toekomst van België eveneens in Europa. De plaats van ons land in het nieuwe Europa wordt niet alleen op het economische en politieke vlak bepaald, maar ook op het culturele. Het thema «België in Europa» is toevertrouwd aan Europalia, het Festival van Vlaanderen en het Festival van Wallonië. Europalia organiseert acht Europese weken met de andere E.E.G.landen. België zelf zal bijdragen met twee tentoonstellingen: De Breughel dynastie en Art Nouveau, terwijl tevens merkwaardige litteraire, muzikale en theatrale programma's voorzien zijn. Het Festival van Vlaanderen legt de klemtoon op «België en de internationale vriendschap», terwijl het Festival van Wallonië internationale groepen en befaamde buitenlandse kunstenaars uitnodigt. De negen provincies hebben een uitzonderlijk groot aandeel in het geheel van de opzet van de herdenking en zullen de eigenheid op cultureel, economisch en ambachtelijk vlak van hun inwoners beklemtonen. Op verzoek van het Nationaal Comité heeft de Regie der Posterijen zich aangesloten bij deze herdenking en heeft zij besloten naast en na de lanceerzegel die nu op de markt komt een reeks van vijf bijzondere zegels met toeslag alsook een speciaal blaadje aan de gebeurtenis te wijden. Deze zegels omvatten de beeltenis van onze vijf koningen en koninginnen op een achtergrond die grafisch de tijdsgeest weergeeft. Afgezien van het belang van dit filatelistisch initiatief op cultureel en opvoedkundig vlak, meer bepaald voor de jeugd, zal deze uitgifte een blijvende herinnering zijn aan een gebeurtenis die een mijlpaal is in de geschiedenis van het land en van de dynastie 1962/ Elstrøm: Koning Boudewijn. Type van nr folder Nr. 2/ geen info F Bruin - Cijfer op heraldieke leeuw. Type van nr folder Nr. 11/ geen info

2 e Verjaardag van de geboorte van Staatsminister Frans Van Cauwelaert ( ). folder Nr. 2/ Jan Frans Van Cauwelaert werd geboren te Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek, (nu Roosdaal) op 10 januari Hij kreeg zijn humanioraopleiding in het Klein Seminarie te Hoogstraten en behaalde te Leuven de diploma's van kandidaat in de natuur- en geneeskundige wetenschappen (1904) en doctor in de wijsbegeerte (1905). Met het oog op een wetenschappelijke loopbaan specialiseerde hij zich te Leipzig en Munchen in de experimentele psychologie en doceerde deze materie aan de katholieke universiteit te Freiburg van 1907 tot Vanaf 1900 trad hij op de voorgrond als de begeesterende onbetwiste leider van de Katholieke Vlaamse Studentenbeweging. Om zijn Vlaamse overtuiging werd hij in 1909 gedwongen zijn wetenschappelijke carrière op te geven maar hij hervatte te Leuven zijn universitaire studies en promoveerde er in 1913 tot doctor in de rechten. In mei 1910 werd hij te Antwerpen verkozen als katholiek volksvertegenwoordiger in opvolging van Edward Coremans. Hij vervulde dit mandaat tot bij zijn overlijden op 17 mei Samen met de socialist Camille Huysmans en de liberaal Louis Franck leidde hij de campagne der "Drie Kraaiende Hanen" voor de vernederlandsing van de Gentse Universiteit. De eerste grondslagen van het Vlaams-Katholiek dagblad, "De Standaard", werden reeds in 1912 door Frans Van Cauwelaert gelegd in samenwerking met Dr. A. Van de Perre, A. Hendrix, e.a. Ingevolge het uitbreken van de oorlog kon "De Standaard" pas in december 1918 voor het eerst verschijnen. Tijdens de eerste wereldoorlog verbleef hij in Nederland. Als uitgever (met J. Hoste) van het weekblad "Vrij België" en als stichter van het "Vlaams Belgisch Verbond", bleef hij onverdroten de stelling verdedigen dat Vlaanderen recht moest geschieden in het raam van de Belgische Staat. Na de oorlog leidde hij in het Parlement de Katholieke Vlaamse Kamergroep en bracht in heel Vlaanderen een krachtige volksbeweging tot stand om het Vlaamse minimumprogramma te verwezenlijken. Dit behelsde in hoofdzaak de vier fundamentele eisen van vernederlandsing van onderwijs, bestuur, gerecht en leger. Het minimum zonder hetwelk de Vlaamse ontvoogding en ontplooiing niet mogelijk werd geacht. Van 1921 tot 1932 leidde Frans Van Cauwelaert als burgemeester van Antwerpen een christen-socialistische coalitie. Twee hoogtepunten uit deze periode waren het openstellen van de Kruisschanssluis (nu Van Cauwelaertsluis) in 1928 en het eeuwfeestjaar 1930 met de indrukwekkende Wereldtentoonstelling. Reeds in juni 1931 benoemd tot Minister van Staat, werd hij in tijdens de zware economische crisis belast met de ministeriële bevoegdheden van Economische Zaken, Middenstand, Landbouw en Binnenlandse Handel. In 1939 werd hij lid en eerste voorzitter van de nieuwe Koninklijke Vlaamse Academie voor Wetenschappen, Letteren en Schone Kunsten. Hij werd in datzelfde jaar verkozen tot voorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Tijdens de tweede wereldoorlog werd hij door de regering met verscheidene opdrachten in Amerika en Engeland belast, en sprak herhaaldelijk tot zijn landgenoten over de radio. In de naoorlogse jaren bekleedde hij opnieuw zijn functie van Kamervoorzitter en dit tot april Al die tijd en ook daarna, bleef hij opvallend actief op het internationaal forum. Hij was Belgisch afgevaardigde bij de Volkenbond van 1925 tot 1927, later lid van de Raad van Europa, lid van de West-Europese Unie en van 1954 tot 1959 afgevaardigde bij de Verenigde Naties. Naar zijn opvatting moest de Belgische buitenlandse politiek steunen op een effectieve Belgisch-Nederlands-Luxemburgse verstandhouding enerzijds en een sterk Atlantisch bondgenootschap anderzijds, Medestichter van de Conferentie der Nato-parlementariers in 1955, werd hij in 1957 de eerste voorzitter van de Raadgevende Interparlementaire Beneluxraad. Maar in de geschiedenis zal Frans Van Cauwelaert vooral bekend blijven als de zeldzaam begaafde redenaar, de kunstenaar van het gesproken woord, die verschillende generaties wist te bezielen tot een hoger Vlaams ideaal. 1966/ Gentse Floraliën VI. folder Nr. 3/ Ruim 150 jaar geleden, nog voor de onafhankelijkheid van België, kwam de commerciële productie van sierteeltproducten in het Gentse op gang. Voordien genoot de Gentse sierteelt reeds van een hoge waardering. door de werkkracht en het dynamisme van de * hofbouwers * die ervoor zorgden dat er op ieder ogenblik steeds bloemen en planten beschikbaar waren. De gespecialiseerde liefhebberstuinbouw verliet het pad van het amateurisme wanneer er geen twijfel meer bestond over zijn bestaansrecht. Het begon bescheiden toen de Koninklijke Maatschappij voor Landbouw en Plantkunde te Gent (K.M.L.P.) op 10 oktober 1808 gesticht werd en enkele maanden later, op 6 februari 1809 haar eerste plantententoonstelling hield in de herberg * Frascati * te Gent. De Gentse Floraliën, een tentoonstelling van niet-eetbare tuinbouwproducten. die door de internationale organisaties erkend is, stelt in een aangepaste vorm de hele gamma van bloemen en planten aan het publiek voor. Deze vijfjaarlijkse manifestatie, die geen verkoopskarakter heeft (men kan er geen planten kopen!), bewijst ten aanzien van de hele wereld de vaardigheid in de veredeling en het vakmanschap van onze telers en van de instellingen die hun daarbij steunen. Telkens worden tal van nieuwigheden geëxposeerd samen met oude en zelfs historische plantenexemplaren. De 28e Gentse Floraliën die zullen plaatshebben van 19 tot 27 april 1980, betekenen een internationale gebeurtenis die honderdduizenden bezoekers uit binnen en buitenland aantrekt. Trouw aan een 25 jarige traditie, wil de Regie der Posterijen deze belangrijke gebeurtenis blijvend in herinnering houden door dit jaar een reeks van drie bijzondere postzegels, uit te geven waarvan de motieven samengesteld zijn uit bloemtuilen; een thematisch onderwerp dat door de filatelisten bijzonder gewaardeerd wordt.

3 e Verjaring van de Regie van Telegraaf en Telefoon. ( ) folder Nr. 5/ Te allen tijde is de behoefte aan communicatie een van de voornaamste bekommernissen van de mens geweest. Steeds heeft hij ernaar gestreefd zijn ideeën beter en sneller aan anderen mee te delen. Het zou echter tot de XIXe eeuw duren vooraleer die uitvindingen het licht zagen die de telecommunicatie zouden laten uitgroeien tot wat zij in onze huidige maatschappij is geworden: een van de pijlers van de sociale en politieke wereld, van de handel, de industrie, het onderwijs, de berichtgeving,... De uitvinding van het telegraaftoestel door Samuel Morse in 1836 en de toepassing ervan in België vanaf 1846, gevolgd door de uitvinding van de telefoon door Graham Bell in 1876 openden tot dan toe ongekende perspectieven. Van dan af is het mogelijk een bericht in enkele minuten honderden kilometer ver te zenden. Beide uitvindingen kennen snel een groot succes en nemen een hoge vlucht. Aanvankelijk worden zij overgelaten aan het privé-initiatief, maar al spoedig wordt de Staat zich bewust van het vitaal belang voor de bevolking en onze economie, en neemt zich voor België met een telecommunicatienet uit te rusten dat aan de nieuwe behoeften zal voldoen. Dat is een belangrijke opdracht, die dan ook belangrijke kapitalen vergt. In dit domein is een modern beleid noodzakelijk, maar moet het algemeen belang toch gewaarborgd blijven. Daarom besluit de wetgever een instelling te creëren, onderscheiden van de Staat, maar onder haar controle, die de T.T.diensten met de nodige soepelheid moet kunnen beheren. Dat wordt een feit op 19 juli 1930 wanneer de wet wordt goedgekeurd betreffende de oprichting van de Regie van Telegrafie en Telefonie. In die tijd waren er ongeveer telefoonabonnees; vandaag de dag is dat aantal opgelopen tot ! Deze opmerkelijke groei kan slechts gebeuren dank zij het stelselmatig toepassen van vernieuwingen op technologisch gebied. Handbediende telefooncentrales en luchtlijnen werden eerst geleidelijk aan vervangen door elektromechanische centrales en ondergrondse kabels. Daarna schakelde men, dank zij de vooruitgang in de informatica en de verovering van de ruimte, over op programmabestuurde centrales en transmissie via satellieten. Naar het voorbeeld van de grote Europese landen heeft ook de Regie van T.T. een grondstation voor telecommunicatie opgericht. Dit station bevindt zich te Lessive (gemeente Rochefort) en handelt momenteel een groot gedeelte van het intercontinentaal verkeer af. Van 1 mei tot 30 september ontvangt de Regie van T.T. hier jaarlijks talrijke bezoekers. Zij kunnen er kennis maken met de geschiedenis, het heden en de toekomst van de telecommunicatie. Het station staat open voor iedereen en maaltijden kunnen ter plaatse worden gebruikt. Buiten het spectaculair succes van de telefoon hebben zich in de afgelopen 50 jaar op het gebied van de telecommunicatie nieuwe diensten ontwikkeld. Denken wij maar aan de opkomst van de telex, die de klassieke telegraafdienst heeft verdrongen. Ook minder bekende diensten zijn volop in ontwikkeling: de semafoon, de mobilofoon, de verbindingen ten behoeve van de scheepvaart, de abonnementsgeleidingen, de telecardtelefoontoestellen en de datatransmissie. De nieuwe technieken en systemen die bepalend zullen zijn voor de telecommunicatie van morgen, doen bovendien reeds nu hun intrede. Wij denken hierbij aan teletex, videotex, visiofoon en transmissie door middel van glasvezelkabels. Deze vooruitgang is tekenend voor onze moderne samenleving. De uitdaging beantwoorden, door onophoudelijk de kwaliteit van de telecommunicatie te verbeteren tegen billijke tarieven, is wat de R.T.T. zich steeds voor ogen heeft gehouden en in de toekomst ook tot doel zal blijven stellen Dag van de postzegel. folder Nr. 6/ De Regie der Posterijen wil het principe van de uitgifte van een bijzondere postzegel, gewijd aan de «Dag van de Postzegel» in ere houden. Deze uitgifte wordt immers door vele verzamelaars erg gewaardeerd. Tijdens de 11e zitting van de F.I.P., in 1936 in Luxemburg gehouden, stelde de Duitser Hans Von Rudolphi voor een «Dag van de Postzegel» internationaal in te richten. Voor het eerst georganiseerd in België in 1937 werd dit initiatief slechts van 1957 af jaarlijks herhaald. Om aan deze traditie geen afbreuk te doen en om het nationaal karakter van deze "Dag" te bewaren, zal de voorverkoop van de bijzondere postzegel die bij deze gelegenheid uitgegeven wordt, in ieder van de negen provincies plaatshebben. Bovendien zullen twee van deze manifestaties traditioneel gepaard gaan met een posttentoonstelling voor de duur van acht dagen. Dit jaar richten Aarschot en Spa deze tentoonstellingen in die de inrichters toelaten de verzamelingen van hun leden te exposeren en de Regie der Posterijen de gelegenheid geven de bestendige inspanningen te beklemtonen die zij zich getroost om de diensten te verbeteren die zij haar cliënteel aanbiedt. Het motief van het vignet «Dag van de Postzegel» van dit jaar is samengesteld uit de reproductie van de postzegel van 5 fr. violetbruin, die uitgegeven werd op 3 december 1930, om te kunnen gebruikt worden bij de eerste postverbinding tussen België en Belgisch Congo, verzekerd door de vliegtuigpiloten Vanderlinden en Fabry. Het onderwerp en de voorstelling van deze zegel is identiek aan het vignet van dezelfde waarde dat deel uitmaakte van een reeks van vier zegels, uitgegeven op 30 april van hetzelfde jaar. Alleen de kleur is verschillend. Alhoewel de geschiedenis van de luchtpostverbindingen tussen België en de andere landen van de wereld geen heldendaden inhoudt, was de eerste verbinding van die aard, met onze vroegere kolonie, niet in alle kalmte verlopen. De raid Vanderlinden en Fabry, zoals men hem genoemd heeft, kende inderdaad talrijke moeilijkheden die ondermeer te wijten waren aan de slechte weersomstandigheden en die ten andere de twee gezagvoerders verplichtte een noodlanding uit te voeren. Vertrokken uit Brussel op 7 december 1930 kwamen zij, na een tiental tussenlandingen, op 15 december 1930 te Leopoldstad aan. Dit traject had 8 dagen, 9 uur en 25 minuten geduurd. Deze eerste postverbinding telde zendingen, alle gefrankeerd met Belgische postzegels en afgestempeld te Brussel 1 op 4 of op 5 december 1930; zij droegen de afdruk van de datumstempel van aankomst te Leopoldstad van 15 december Deze poststukken zijn filatelistische documenten die bijzonder gewaardeerd worden door de verzamelaars.

4 Cijfer op heraldieke leeuw. Type van nr folder Nr. 7/80 geen info 1972/ Europa: Vips folder Nr.7/ DE HEILIGE BENEDICTUS VAN NURSIA. Benedictus werd omstreeks 480 te Nursia geboren, een dorpje gelegen in de bergachtige streek van Umbrie. Hij ging naar Rome om te studeren. Deze fase was echter van korte duur. Afgeschrikt door de corruptie die er toen heerste, trok hij zich in alle eenzaamheid terug te Subiaco, waar een dertiental kloosters ontstonden. Vervolgens werd Benedictus gedwongen om de vallei van de Anio te verlaten, waarop hij zich naar de heuvel begaf die het dorp van Cassino overheerst. Op die plaats stichtte hij in 529 het beroemde klooster. Het was te Monte Cassino dat hij zijn Regel voor de monniken schreef. Benedictus die door Paulus Vl werd beschouwd als de vader en de beschermheilige van Europa, zet er ons toe aan om door een steeds groter wordend wederzijds begrip de sociale ongelijkheid, de egoistische onverschilligheid, de verdrukking en de onverdraagzaamheid te overwinnen. Bovendien heeft de verspreiding van zijn Regel over heel Europa en de ganse wereld en de culturele, economische en politieke bijdrage van zijn orde tot de historische ontwikkeling van Europa, bijgedragen tot de keuze van deze heilige als beschermheilige van Europa. In de loop van 1977 besloten de Benedictijnen, de Cisterciënzers en de Trappisten van Benelux, samen zowat 70 monastieke gemeenschappen van monniken en monialen, een gezamenlijk herdenkingsproject voor 1980 uit te werken jaar Benedictijns monachisme is geen zaak voor monniken alleen. Als religieus en cultureel fenomeen is het ook de zaak van de ganse christenheid en alle mensen van goede wil. Vandaar het pluriforme karakter van het project, dat via de verschillende onderdelen een zo ruim mogelijk publiek beoogt te betrekken bij het 15e eeuwfeest van de geboorte van Benedictus. Officieel ging het 15e centenarium van start op het lentefeest van Sint-Benedictus, 21 maart 1980, en zal het doorlopen tot het lentefeest van Vandaar dat de deelprojecten, zoals liturgische vieringen, tentoonstellingen, concerten, colloquia, radio en T.V. uitzendingen, voordrachten, de uitgifte van een bronzen herdenkingspenning en medaille en de uitgifte van een bijzondere postzegel, gespreid liggen over een gans jaar. Deze viering staat onder de hoge bescherming van Zijne Majesteit Koning Boudewijn, Hare Majesteit Koningin Juliana, Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Jan, Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Albert en de Heer Karasek, Secretaris Generaal van de Raad van Europa. Margaretha van Oostenrijk werd te Brussel geboren de 10 januari 1480 als enige dochter van keizer Maximiliaan I en van Maria van Bourgondië. Na de dood van haar moeder kwam zij, hoewel slechts twee jaar oud, ter bezegeling van het verbond met Lodewijk Xl, als verloofde van de latere Karel Vlll aan het Franse hof te Amboise. In 1491 echter trad Karel in het huwelijk met Anne van Bretagne en Margaretha werd in 1493 bij de vrede van Senlis aan haar vader teruggegeven. Twee jaar later huwde zij Johan van Castilië, de troonopvolger van Spanje. Eerst op 3 april 1497 werd dit huwelijk te Burgos voltrokken. Johan overleed in oktober 1497 en twee jaar later keerde Margaretha naar de Nederlanden terug. Op 28 november 1501 huwde zij met Philibert, hertog van Savoie. Omringd door weelde en kunstschatten bracht zij enige jaren in Savoie door, maar zij verloor haar tweede gemaal reeds in september De hertogin keerde opnieuw naar de Nederlanden terug, waar keizer Maximiliaan (regent na de dood van Filips de Schone) haar op 18 maart 1507 belastte met de landvoogdij. Margaretha leidde met ijver, tact en grote zelfstandigheid de regering van de Nederlanden en van Franche-Comté, echter steeds begaan met de belangen van de Habsburgse dynastie en wantrouwig tegenover het Franse vorstenhuis. De eerste jaren van haar regentschap werden beheerst door de strijd met Frankrijk, Gelre en de Friese landen, waardoor de handel en de visserij grote nadelen ondervonden Margaretha toonde toenadering tot Hendrik Vll van Engeland en haar voornaamste succes was de samenkomst van Kamerijk (10 december 1508). waar zij als talentvolle diplomate grote voordelen voor Habsburg wist te verkrijgen. Spoedig brak de strijd met Frankrijk weer uit: ditmaal verbond Lodewijk XII zich met Engeland (1513). Van deze misrekening maakte Willem van Croij gebruik om Margaretha van het regentschap te beroven door de Staten-Generaal ertoe te bewegen Karel V meerderjarig te verklaren (1515). Enige jaren leefde zij teruggetrokken. Toen Karel naar Spanje moest vertrekken, zocht zij toenadering tot zijn tante om de dynastieke belangen te behartigen. Op 24 juli 1518 werd zij feitelijk, op 1 juli 1519 ook in naam van de landvoogdij in haar functie hersteld. Voortaan behartigde zij weer de belangen van Habsburg; een van haar successen was de verkiezing van Karel V tot keizer (1519). Dit betekende hervatting van de oorlog met Frankrijk, waarbij Doornik definitief door de Nederlanden werd gewonnen en alle hoogheidsrechten over Artois voor Frankrijk verloren gingen (1521). Ook Friesland, Utrecht en Overijssel onderwierp zij aan de Habsburgers. Door haar samenkomst met de koningin van Frankrijk (Damesvrede) bewerkte zij de vrede van Kamerijk (3 augustus 1529), waarbij Frans I voorgoed afstand deed van alle aanspraken op Frans Vlaanderen. De laatste tien jaar liet Karel V haar het gehele bestuur over. Meer dan vroeger waakte zij over de belangen der Nederlanden. In vele opzichten was haar regeringsperiode een tijd van rust en welvaart voor de Zuidelijke Nederlanden. Als persoon staat Margaretha zeer hoog aangeschreven, door haar zelfstandig karakter, opofferende plichtsbetrachting en intelligentie. Zij heeft ook de opvoeding van Karel V en zijn broers en zusters gedurende de eerste jaren geleid. Zij verbleef meestal in Mechelen, waardoor tot 1530 deze stad promoveerde tot de werkelijke hoofdplaats van de Nederlanden en aldus ook het centrum werd van het centrale regeringswerk en het hoogste rechtsleven. Zij beschermde de kunst en de letteren en baande aldus de weg voor de doorbraak van de Renaissance in de Nederlanden. Zij overleed te Mechelen op 1 december 1530.

5 Ivo Van Damme ( ) folder Nr. 7bis/ Ivo Van Damme werd geboren te Dendermonde op 21 februari Reeds in 1975, toen hij Belgisch recordhouder werd op de 800 m, werd hij algemeen beschouwd als de grote belofte van de Belgische atletieksport en was hij voorbestemd om door te dringen tot de absolute wereldtop. Tijdens de onvergetelijke Olympische Spelen, die in 1976 te Montreal gehouden werden, behaalde hij, 22 jaar oud, als halve-fondloper op de 800 m en de m twee zilveren medailles en bevestigde meteen het vertrouwen dat een massa sportliefhebbers in hem gesteld had. Helaas werd deze schitterende loopbaan op een tragische wijze afgebroken toen Ivo Van Damme op 29 december 1976 slachtoffer werd van een dodelijk verkeersongeval. Deze topatleet was nochtans toen reeds uitgegroeid tot een legendarische figuur, een sportheld die voor zijn karaktervastheid en zijn voorbeeld het idool was van alle atleten. Dank zij zijn zowel fysische als morele hoedanigheden, had Ivo Van Damme bewezen dat het mogelijk was in een korte tijd een grote sportloopbaan op te bouwen. Ons blijft vooral de herinnering bij aan zijn opmerkelijke, bijna ongeëvenaarde opmars naar de toppen van de wereldatletiek met, behalve de twee olympische zilveren medailles, ondermeer de titel van «Beste Sportman» van het jaar 1976, een titel van Europees indoorkampioen, een Europees record over de m en drie Belgische records van grote waarde, namelijk de 800 m, de m en de m. Als huldeblijk aan deze uitzonderlijke atleet wordt sedert 1977 ieder jaar in het Heyzelstadion te Brussel een meeting "Memorial Ivo Van Damme" ingericht, waaraan al de grote namen van de atletiekwereld deelnemen. De Regie der Posterijen wil eveneens de herinnering aan Ivo Van Damme blijvend houden door een bijzondere postzegel uit te geven waarop deze atleet afgebeeld staat terwijl hij aan een loopwedstrijd deelneemt.

6 IVe Interparlementaire conferentie ovr Europese samenwerking en veiligheid. folder Nr. 8/ De Interparlementaire Unie zal van 12 tot 18 mei 1980 in het Paleis der Natie te Brussel haar «IVe Interparlementaire Conferentie over Europese samenwerking en veiligheid» houden. Er worden ongeveer 350 Parlementsleden verwacht op deze Conferentie, waar niet alleen delegaties van Europese Parlementen zullen aanwezig zijn, maar tevens delegaties van andere Parlementen uit de hele wereld, die er zullen aan deelnemen als waarnemer. Deze vergaderingen zijn het vervolg van diegene die werden gehouden te Helsinki in januari 1973, te Belgrado in januari 1975 en te Wenen in mei De Conferentie zal zich inspannen om de verhoudingen tussen Oost en West op het gebied van de drie «Korven» van Helsinki, politiek, economie en Rechten van de Mens, te verbeteren. Deze vergaderingen, die op parlementair niveau worden georganiseerd, zullen voorafgaan aan de Conferentie die de Regeringen zullen houden te Madrid, einde 1980, over hetzelfde thema. De Interparlementaire Unie vindt haar oorsprong in 1889, jaar waarin, op initiatief van Sir William Randal Cremer (Verenigd Koninkrijk) en de Heer Frederic Passy (Frankrijk), een eerste Interparlementaire Conferentie over internationale arbitrage werd gehouden te Parijs. België was een van de stichtingslanden van de Unie. Sedert die tijd heeft de Unie haar taak voortgezet, terwijl zij haar werkmethode heeft aangepast aan de evolutie van ideeën en feiten, en in het bijzonder aan de nieuwe evenwichten die het gevolg waren van de tweede wereldoorlog. Zij is heden een internationale organisatie, die samengesteld is uit nationale Groepen die elk deel uitmaken van een Parlement. De Interparlementaire Unie, waarvan de zetel gevestigd is te Genève, telt op dit ogenblik 88 lidstaten. Buiten de statutaire Conferenties, organiseert de Unie ook vergaderingen die gespecialiseerd zijn in bijzondere problemen van internationale aard. Het is in dit kader dat de drie Interparlementaire Conferenties over Europese samenwerking en veiligheid, die werden belegd voor die van Brussel, hun plaats vinden, evenals de Conferentie over de bestrijding van de verontreiniging van de Middellandse Zee, die in 1974 te Rome werd georganiseerd, het Colloquium over een nieuw systeem van internationale economische verhoudingen, gehouden te Boekarest in 1975 en het Symposium over het leefmilieu in Europa, te Genève in Zij heeft eveneens een programma van technische bijstand ontworpen, bestemd om, op aanvraag, de Parlementen te helpen hun infrastructuur te versterken, en dit dank zij het toekennen van beurzen en door middel van consultatieve zendingen van deskundigen. 1976/ Toeristische uitgifte. Mons: «Car d'or» & Damme: kanaal folder Nr. gn/ Mons:- Processie van de «Car d'or». Een van de belangrijkste toeristische attracties van de stad Bergen is ongetwijfeld de processie van de «Car d'or». De «Car d'or» is een staatsiewagen van gesculpteerd, geverfd en verguld hout in Lodewijk XVI-stijl en die, getrokken door zes paarden, op Drievuldigheidszondag (eerste zondag na Pinksteren) het schrijn van de Heilige Waudru, stichteres en beschermheilige van Bergen, door deze stad voert. Deze staatsiekoets is 5.80 m lang en 2.40 m breed en weegt ledig ongeveer twee ton. De huidige praalwagen dateert van 1780 en is het werk van de beeldhouwers Midavaine en Ghienne. De jaartalverzen geschilderd in versierde vakken houden verband met de gebeurtenissen die herinneren aan de terugkeer te Bergen in 1803 van de overblijfselen van de Heilige Waudru die, tijdens de Franse Revolutie, in Rijnland verborgen waren. Alhoewel de processies, ter ere van de Heilige Waudru, waarschijnlijk reeds veel vroeger waren ingericht, is het nochtans in 1349 dat de huidige processie haar definitieve vorm heeft gekregen. Het is inderdaad tijdens dit jaar dat een pestepidemie in Bergen woedde en aanleiding gaf tot bijzondere uitingen van volkse vroomheid. Om te bekomen dat aan deze plaag een einde zou gesteld worden, beslisten de kerkelijke gezagdragers en het Kapittel van de Heilige Waudru op een heel speciale manier de hulp van de patrones van de stad Bergen af te smeken door een processie in te richten die plechtiger was dan de vorige. Op 7 oktober vertrokken de geestelijkheid en de burgerlijke gezagdragers, gevolgd door de bevolking, in processie met de relikwieën van de Heilige Waudru naar de heide van Casteau. De pestepidemie werd ingedijkt. Uit dankbaarheid voor de Heilige Waudru beslisten de inwoners van Bergen ieder jaar een grote processie te harer ere in te richten. In den beginne had zij plaats op de eerste zondag van oktober, maar vanaf 1352 werd zij gehouden op Drievuldigheidszondag, teneinde op mooier weer te kunnen rekenen. Geschorst tijdens de Franse Revolutie, werd zij in 1804 definitief heringericht. Vanzelfsprekend heeft deze manifestatie tijdens de zeven eeuwen van haar bestaan een evolutie doorgemaakt. Zij heeft zelfs een grondige wijziging ondergaan. Ontstaan uit de volkse vroomheid in de hoop een epidemie te bezweren, werd zij voortgezet in een geest van erkentelijkheid. Alle Bergense beroepen, verenigd in broederschappen, vereerden de Heilige Waudru. Oorspronkelijk alleen van godsdienstige aard, is deze processie thans ook een historische stoet.

7 1976/ Toeristische uitgifte. Mons: «Car d'or» & Damme: kanaal (vervolg) folder Nr. gn/ Damme - Kanaal. Omstreeks het midden van de XIIde eeuw, toen Brugge de West-Europese wereldmarkt werd, is Damme, als voorhaven van deze stad, ontstaan aan een dam opgeworpen aan het uiteinde van het Zwin, de brede arm van de Noordzee die tussen Knokke en Kadzand, doorheen de poldervlakte het land blnnendrong. Door zijn gunstige ligging, kende Damme eerst Hondsdam en later de "Dam" genoemd een rasse opgang. Schippers, handelaars, makelaars, bankiers en ambachtslieden vestigden zich in de opkomende havenstad. ln 1180 schonk Filips van den Elzas, graaf van Vlaanderen, haar stadsrechten: zelfbestuur en rechtsmacht. Aan de Damse poorters verleende hij belangrijke handelsvoorrechten. Dit feit wordt nu, 800 jaar later, herdacht met allerhande manifestaties waaronder een tentoonstelling gewijd aan de geschiedenis van Damme. Na de totale verwoesting van Damme door de Franse koning Filips-August, in 1213, werd het stadje heropgebouwd en versterkt met vestingsgrachten en stadspoorten Verbonden door waterwegen, met de twee aanzienlijkste steden van Vlaanderen, met Brugge door de «Reie» en met Gent door de «Lieve», kende Damme, vooral in de XIIIe eeuw, een hoge bloei en kreeg als Zwinhaven een universele faam. Damme bezat het stapelrecht van wijnen en haring en was in de Middeleeuwen de voornaamste wijnmarkt van Noordelijk Europa. Jacob van Maerlant, «de Vader der Dietse dichters», woonde er in de tweede helft van de XIIIe eeuw, schreef er zijn voornaamste werken en ligt er begraven in het vroeger kerkportaal, onder de toren. Het huwelijk van Karel de Stoute met Margaretha van York werd er in 1468 ingezegend, in de nog bestaande woning van de grafelijke baljuw Eustaas Wyts. In 1615 lieten de aartshertogen Albrecht en Isabella de oude stadsvestingen en poorten slopen en Damme insluiten in een nieuwe versterkingsgordel, waarvan heden nog de wallen rond het stadje een overblijfsel zijn. Van de loop van het Zwin en de Lieve is te Damme geen spoor overgebleven. Het deel van het Napoleonkanaal tussen Brugge en Damme, werd gegraven in de bedding van de Reie, de voormalige waterweg tussen beide steden. Damme, volgens de volksoverlevering, ook de stad van de legendarische figuren Tijl Uilenspiegel, Nele en Lamme Goedzak, heeft van zijn groot verleden enkele indrukwekkende monumenten bewaard, alsook die speciale historische sfeer die velen aantrekt.

8 1978/ Herdenking van de 150e verjaardag van de onafhankelijkheid van België. folder Nr. 9/ Herdenking van de 150e verjaardag van de onafhankelijkheid van België. Door een reeks van vijf zegels uit te geven die aan onze vorsten zijn gewijd, belicht de Regie der Posterijen onze honderdvijftig jaar onafhankelijkheid. Leopold I, gemaal van Louiza-Maria van Orleans, liet bij ons in 1835 de eerste spoorweg van het vasteland aanleggen, reorganiseerde ons leger en deed talrijke pogingen om ons overzeese afzetgebieden te bezorgen. Leopold II, gehuwd met Maria-Hendrika van Habsburg betrok het land in een ruime internationale expansie. Elektrische centrales in Rusland, spoorwegen in China, tramlijnen in de hele wereld, stichting van Belgisch Kongo waarvan hij de inboorlingen van de slavernij bevrijdt, aanneming van sociale wetten, ziedaar de balans van zijn bewind. Wanneer hij door zijn neef Albert I werd opgevolgd, had Belgie 15 miljard goudfrank overal in de wereld geïnvesteerd. Deze vorst, echtgenoot van Elisabeth, hertogin in Beieren, deed zijn intrede als overwinnaar van de oorlog Onder het bewind van Leopold III, gehuwd met Astrid van Zweden, werd in 1936 de wet op het betaald verlof gestemd. Deze vorst bood in mei 1940 met zijn leger heldhaftig weerstand aan de Leie. Boudewijn I, met zijn gemalin Koningin Fabiola, heerst sinds 1951 over ons land waarvan de hoofdstad ook die van Europa is geworden.

9 Herdenking van de onafhankelijkheid van België: blok 55 folder Nr. 10/ De Regie der Posterijen sluit zich aan bij de viering van het honderdvijftig-jarig bestaan van Onafhankelijk België door een speciaal zegelblad uit te geven dat gewijd is aan de Koninklijke Muntschouwburg. Op 25 augustus 1830 werd daar immers " De Stomme van Portici " opgevoerd waarvan de auteurs, de componist Auber en de librettist Scribe, de opstand van de Napolitanen in de XVIIe eeuw tegen hun Spaanse bezetters deden opleven. De romantische opera waarvan de koning van Frankrijk, Karel X zegde " dat men hem niet al te vaak mocht opvoeren " ontketende te Brussel heftige oproer. In de nacht van 25 augustus 1830 werden de woningen van de journalist Libri-Bagnano, die Willem I al te zeer was toegewijd, van de Minister van Justitie Van Maanen en van politiecommissaris De Knyff door de manifestanten aangevallen. De troebelen liggen ten grondslag aan de omwenteling waaruit de Belgische Staat zal ontstaan. Vanaf 26 augustus wappert onze driekleur aan het stadhuis en Jenneval, in samenwerking met Campenhout, bezorgt ons de Brabançonne, onze nationale hymne.

10 1984/ Elstrøm: Koning Boudewijn. Type van zegel nr folder Nr. 11/80 geen info e verjaardag van Koning Boudewijn. Samenstelling van Ferdinand Baudin naar een foto door Raymond Vander Plassche. folder Nr. 11/ KONING BOUDEWIJN. 50 jaar Op 7 september 1930 toen ons land de honderdste verjaring van zijn onafhankelijkheid vierde werd Prins Boudewijn geboren als zoon van Prins Leopold, Hertog van Brabant, en van Prinses Astrid. Zijn voornaam herinnert aan verschillende graven van Vlaanderen en Henegouwen. Toen zijn grootvader, Koning Albert in 1934 overleed, verleende Koning Leopold III hem de titel van Hertog van Brabant die ook zijn voorouders, de Hertogen Hendrik was nog geen vijf jaar oud toen zijn moeder, Koningin Astrid, tragisch om het leven kwam en als tienjarige jongen maakte hij de gebeurtenissen en de vlucht van mei 1940 mee. In juni 1944 werd hij door de bezetter weggevoerd naar Duitsland en met het koninklijk gezin in de burcht van Hirschstein opgesloten. Pas op 7 mei 1945 door Amerikaanse troepen bevrijd, ging hij naar Zwitserland, waar hij zijn studies verder zette. Nog geen twintig jaar oud, werd hem, op 11 augustus 1950 de titel van «Koninklijke Prins» verleend, legde hij de grondwettelijke eed af en nam hij aldus 's Konings taak over van zijn vader, Leopold 111, die het jaar nadien troonafstand deed. Hij huwde op 15 december 1960 Doiia Fabiola de Mora y Aragon, uit een vooraanstaande Spaanse familie. Thans, in september 1980, viert Koning Boudewijn zijn vijftigste verjaardag. Sedert meer dan dertig jaar bleef hij trouw aan de grondwettelijke eed, die de band tussen de Vorst en de Belgen vormt. Het was op 17 juli 1951 dat de nog jonge Koning deze hoopvolle woorden uitsprak: «De eendracht van alle krachten van het land en het wederkerig begrijpen van onze beide nationale culturen zullen de bestendige ontwikkeling van het materieel en moreel erfgoed van België mogelijk maken».

11 1987/ Millenium van het Prinsbisdom Luik: ( ) folder Nr. 12/ Millenium van het Prinsbisdom Luik. Ter gelegenheid van het Millennium van het Prinsbisdom Luik geeft de Regie der Posterijen een reeks van drie bijzondere herdenkingspostzegels uit, gewijd aan de geschiedenis, de kunst en de industrie van het Land van Luik. Op de postzegels staat een brouwer (naar een figuur uit de XVIe eeuw), een mijnwerker (naar een beeldhouwwerk van Constantin Meunier, XIXe eeuw) en een " Sedes sapientia: " (karakteristieke voorstelling van de Maasgotische Kunst uit de XIIIe eeuw) afgebeeld. 1. De brouwselsgezel. Deze postzegel stelt een brouwersgezel voor naar een van de beeldjes, die de nissen versieren op het voetstuk van de reliekbuste van Sint- Lambertus (1512). Deze beeldjes verhalen de meest markante episodes uit het leven van de patroonheilige van het diocees van Luik. Diegene waarop onze aandacht wordt gevestigd bevindt zich in de eerste nis, waarin de mirakels van deze Heilige uitgebeeld worden toen hij nog kind was. De brouwer stelt een met verstomming geslagen gezel voor bij het zien van de jonge Sint-Lambertus die gloeiende houtskolen draagt in het ongeschonden pand van zijn kleding. Luik bezat reeds brouwers in de vroege Middeleeuwen. Zij waren bij de eerste ontvoogden op een ogenblik dat de gemeentelijke beweging ontstond. Later was van de 32 beste ambachten van de Stad, deze van de brouwers een van de meest welvarende. Haar rechtsmacht strekte zich uit tot alles wat te maken had met de bier-industrie, vanaf de brouwers met hun arbeiders en hun knechten tot de kleinhandelaars, via de hotelhouders en de herbergiers. De reliekbuste, afkomstig van de vroegere Sint-Lambertus-kathedraal wordt thans bewaard in de Sint-Paulus-kathedraal van Luik. Uit P. COLMAN. " Le tresor de la cathedrale Saint-Paul à Liège ", Liège, Vaillant-Carmanne, 1968, feuillets archeologiques de la Societé royale le Vieux-Liege, nº De Mijnwerker. Deze postzegel reproduceert de buste van een " Gehurkte Mijnwerker " van Constantin Meunier (Etterbeek Elsene 1905). Hij werd gekozen, niet alleen om reden van de plaats die het mijnwerkersvak in het Luikse sedert de XIII' eeuw inneemt, maar eveneens omdat, ingevolge de bezoeken die Constantin Meunier bracht aan de kristalfabrieken van Val-Saint-Lambert en ook aan de Cockerillfabrieken, hij afstand deed van zijn penseel om zich te wijden aan de beeldhouwkunst en zo doende vanaf 1886, van personages, die zijn medelijden opwekten, grote figuren maakte en hierdoor beroemd werd: de " Puddelaar ", de " Dokwerker ", de " Smid ", de " geknielde Mijnwerker ", de " Maaier ", het " Oude mijnpaard ", de " Volksvrouw "... De keuze van deze postzegel is een juiste hulde die gebracht wordt aan een beroep dat voor een groot deel aan de basis lag van de welvaart van het Land van Luik. Onder de gilden van de Stad telde deze van de mijnwerkers de meeste leden: van 1600 tot 2000, zes eeuwen geleden. Zij omvatte al de kolenarbeiders, van de machtige mijnmeester tot de nederige korfdraagster Uit J. BOSMANT. "L'évolution de la sculpture au XIX' siècle, in " La Wallonie, le pays et les hommes. Lettres art culture ". Renaissance du Livre. 3. De "Sedes sapientae". De laatste postzegel is een reproductie van de " Sedes sapientiae: " van de collegiale Sint-Janskerk te Luik, die eveneens dit jaar haar duizendjarig bestaan viert. " Sedes sapientiae: " (zetel der wijsheid) is de naam die de specialisten geven aan deze karakteristieke voorstelling van de Maasgotische kunst, van de Maagd gezeten op een troon, de draak vellend en op haar knieën het Kindje Jezus houdt, Gods Wijsheid belichamend. De " Sedes " heeft een hoogte van 138 cm en is uit eik gesneden. Zij dateert uit de jaren Haar oorsprong is twijfelachtig; zij kan herkomstig zijn uit de oude Sint-Adalbertkerk of ook van de Sint-Janskerk, waar zij heden nog wordt bewaard. Uit " La Sedes de Saint-Jean, un miracle providentiel ". Liège, Les amis de Saint-Jean. 1977

12 Millenium van het Prinsbisdom Luik: ( ) : uit blok Millenium van het Prinsbisdom Luik: ( ): blok 56 folder Nr. 13/ De Regie der Posterijen herdenkt het duizendjarig bestaan van het Prinsbisdom Luik met de uitgifte van een bijzonder blaadje dat Predikatie van de Heilige Jan-Baptist voorstelt, tafereel van de doopvont die zich in de Sint-Bartholomeuskerk te Luik bevindt. Het blaadje bevat een postzegel met de reproductie van de enige nog bewaard gebleven zegelafdruk van Notger. De vorming van het grondgebied van het Prinsbisdom Luik begon reeds lang voor 6 januari 980 toen Notger, die van Otto I de investituur kreeg van het Bisdom Luik, door Otto II bevestigd werd om te regeren over al de schenkingen gedaan aan de Onze-Lieve-Vrouw en de Sint- Lambertuskerk, hoofdkerk van het Bisdom. Om de ontheffing met betrekking op deze schenkingen te waarborgen liet Notger bekendmaken dat alleen hij of zijn vertegenwoordigers de prerogatieven van de openbare macht zouden uitoefenen, met uitsluiting van de graven en rechters aangesteld door de monarchen. Hij was dus niet alleen de heropbouwer van Luik en haar kathedraal maar ook de voornaamste stichter van het " Land van het Bisdom Luik ", die derhalve een grondwettelijke en representatieve staat werd. Die staat werd gevormd door het Prinsbisdom Luik, het markizaat Franchimont, het graafschap Loon, het graafschap Horne en het hertogdom Bouillon, waarvan de verschillende blazoenen het wapenschild van de huidige provincie Luik vormen. Luik nam haar plaats in tussen de kerkelijke hoofdsteden van dat tijdperk wat de mogelijkheid bood tot sanering, tot bevolkingsaangroei en tot gebiedsuitbreiding. De industrie en de kunst volgden deze evolutie en de 23 Goede Steden bezitten hedendaags nog talrijke gedenkstenen en kunstschatten die getuigen van hun band met het Prinsbisdom Luik. Verspreid over een uitgestrekt grondgebied waarbij Bouillon en Maastricht zich aansloten behielden zij ieder hun eigen karakter, aard en tradities. Notger bleef voor Luik de meest markante personaliteit gedurende talrijke eeuwen. Het zegel van Notger, stichter van het Prinsbisdom (naar een authentiek exemplaar uit de Xe eeuw is afgebeeld op het bijzonder blaadje alsmede het embleem gemaakt ter gelegenheid van het Millennium van het Prinsbisdom Luik. Dit zegel begeleidde het charter van 18 juni 980, " het Leven van Sint-Landelin ", opgesteld in opdracht van Heriger, dat door Notger verzonden werd aan Womar, abt van Sint-Bavo te Gent. Beschrijving: ronde zegel, 49 mm. De bisschop is afgebeeld in buste, zonder mijter en zonder staf. In de linkerhand draagt hij een boek waarop zijn rechterhand rust. Legende: "Notkerus eps ".(¹) (¹) Ed. PONCELET, "Les sceaux et les chancelleries des princes-évèques de Liège". Soc. des bibliophiles liégeois. Liege, 1938, p. 7 et p. 158.

13 Toeristische uitgifte. Stad Chiny folder Nr. gn/80 info: zegel van stad Diest is niet in catalogus => Fout in folder 1980 Het stadje Chiny, oude vesting van de Semoisvallei, op de grenslijn van Ardennen en Gaume, viert dit jaar zijn duizendjarig bestaan. Inderdaad, omstreeks 980, ingevolge de verdeling van het graafschap Ardenne en Yvoir, ver uitvloeisel van het verdrag van Verdun van 843, nam Othon de Warcq (Warcq ligt bij Charleville-Mezières) het grondgebied, dat hem toekwam, in bezit. Wegens de centrale ligging van dit plekje ten overstaan van de uitgestrektheid van zijn graafschap, zou hij Chiny als hoofdstad gekozen hebben, maar tevens omdat deze kleine burcht, gelegen op een bergkam die het dal overheerst, hem schier onneembaar leek. In werkelijkheid zou Chiny al veel langer bestaan, vermits sommigen in zijn benaming een Romeinse, anderen een merovingische oorsprong zien. Het graafschap kende grote voorspoed; het voerde bevel over niet minder dan 246 hoofdplaatsen, 57 kastelen en 1412 dorpen. Nochtans heeft de bevolking van de stad zelden 1200 zielen overschreden. Ingevolge de recente fusie van de gemeenten Chiny, Izel, Pin, Moyen, Jamoigne, Termes en Suxy, telt de nieuwe entiteit bijna inwoners. Het koninklijk besluit van 26 december 1838 verleende aan de stad Chiny het wapenschild dat sinds mensengeheugenis gebruikt wordt: «op een azuurblauwe achtergrond drie zilveren forellen naar voren gekeerd met daarboven een gouden kroon». Vandaag is Chiny, als toeristische trekpleister, vooral gekend voor zijn afdalingen per boot van de Semois. Sedert 1910 ontdekken duizenden bezoekers, in een onvergelijkelijk natuurschoon, over een afstand van 7 km, de «Roches fendues» en de vallei van de rivier «Le Prevot», vooraleer zij al varende langs de voet van de beroemde «Roches du Hat» Lacuisine bereiken. De Sint-Niklaasbrug, afgebeeld op de postzegel, werd gebouwd door de graven van Chiny en afgestaan aan de gemeenten Chiny, Straimont, Assenois en Suxy, die in ruil het onderhoud ervan verzekerden. Meerdere keren herbouwd, in het bijzonder onder Maria-Theresia en, een laatste maal na de oorlog in 1956, heeft zij haar naam ontleend aan een afbeelding van Sint-Niklaas, waarvan een antiek voetstuk, dat nog steeds de reling versiert, tussen het puin werd teruggevonden Week van het hart. folder Nr. 13bis/80 - INFO: 1980 Van 20 tot 25 oktober 1980 wordt in België de eerste " Week van het Hart " georganiseerd door de Belgische Cardiologische Liga in samenwerking met de Jonge Economische Kamer Haspengouw-SintTruiden. Deze Week van het Hart " staat onder de Hoge Bescherming van Hare Majesteit Koningin Fabiola en van de Minister van Volksgezondheid. De Regie der Posterijen heeft het nuttig geacht deel te nemen aan deze campagne met de uitgifte van een bijzondere postzegel ter waarde van 14 fr., die het port van een genormaliseerde brief voor het buitenland vertegenwoordigt. De vooraf bedachte keuze van een internationaal tarief is erop gericht de werking van de Belgische Cardiologische Liga in de gehele wereld te laten kennen en de oprichting van gelijksoortige organismen in de hand te werken. Hart en vaatziekten betekenen een sociale plaag: in ons land, zoals trouwens in alle landen met Westerse beschaving, zijn ze verantwoordelijk voor ongeveer 50 % van de totale sterfte. Hart en vaataandoeningen worden in de hand gewerkt door een gehele reeks factoren die men " risicofactoren " noemt, zoals een te hoog cholesterolgehalte in het bloed, hoge bloeddruk, sigarettenroken, zwaarlijvigheid en tekort aan lichaamsbeweging. Kortom, allemaal factoren die iets met onze levensstijl te maken hebben en die men dus kan beïnvloeden door preventief op te treden. En het spreekwoord " beter voorkomen dan genezen " is hier ongetwijfeld op zijn plaats. De preventie van hart en vaatziekten is trouwens het hoofddoel dat de Belgische Cardiologische Liga zich stelt door: 1. het publiek in te lichten over de hart- en vaataandoeningen en over de middelen om ze te voorkomen; 2. in ons land de organisatie van de cardiovasculaire preventie te bevorderen; 3. de familiale, sociale en professionele revalidatie van de hartpatiënten aan te moedigen

14 e Verjaardag van het overlijden van dichter Albrecht Rodenbach: ( ). folder Nr. 14/ Albrecht Rodenbach zag het levenslicht te Roeselare op 27 oktober 1856 als oudste zoon uit een gezin van tien kinderen. Al op de lagere stadsschool te Roeselare vertoonde Albrecht Rodenbach een buitengewone begaafdheid en een plastische aanleg. Op elfjarige leeftijd werd hij leerling aan de voorbereidende afdeling van het Klein Seminarie te Roeselare, het Bisschoppelijk instituut waarvan de toenmalige geest en inwendige evolutie van het lerarenkorps bepalend zouden worden voor de opbloei en ideeen rijkdom van Albrecht. Tussen 1870 en 1876 volgde hij er de Grieks-Latijnse humaniora, met een merkwaardig succes: hij was laureaat van retorica in 1876, en bekwam daarvoor vanwege het Roeselaarse stadsbestuur het eerste goud. Tijdens deze collegejaren onderging hij de invloed van talrijke priesterleraars, zoals: Gustaaf Flamen, Emiel Demonie e.a. maar vooral van de retoricaleraar en levenwekker Hugo Verriest. Onder stuwing van de poesisleerlingen, met Albrecht Rodenbach en Julius De Vos aan het hoofd, brak in juli 1875 in het Roeselaarse Klein Seminarie " De Groote Stooringe " los, een kleine, maar betekenisvolle revolte tegen de verfransingsmentaliteit en verstarrende pedagogie van het middelbaar onderwijs. Geïnspireerd door Cansciences werken en symboliek greep ook Rodenbach naar zijn talentvolle, romantische pen en schreef liederen en gedichten o.a. *De Blauwvoet, dat het Stooringelied werd. "De Blauwvoeterij " was geboren... Met deze gedachteninhoud, een Vlaams Nationaal reveil in kunst en politiek, kwam Albrecht Rodenbach, niet zonder aanmoediging van Hugo Verriest, in oktober 1876 aan de Katholieke Universiteit te Leuven rechten studeren. Onmiddellijk trad hij actief op in de Vlaamse strijd Hij schreef bijdragen voor " De Vlaamsche Vlagge", hij was medestichter van de studentenafdeling van het " Davidsfonds " en bracht nieuw leven in het letterkundig genootschap Met Tijd en Vlijt. Op 5 september 1877 werd de Vlaamse Studentenbond te Gent opgericht: Rodenbach was de eerste hoofdman en nam samen met Pol de Mont en Flor Heuvelmans de redactie op zich van het tijdschrift "Het Pennoen ". Deze tijdrovende activiteit in de Vlaamse studentenbeweging belette echter zijn letterkundige bedrijvigheid niet. Meerdere gedichten, alsook het bekende toneelspel Gudrun " verschenen van zijn hand. Vanaf 1878 beleefde Rodenbach een zieledrama veroorzaakt zowel door 'een jeugdige liefdedrang, als door een geestelijke en religieuze twijfel; te Leuven zocht hij tezelfdertijd contact met "La Jeune Belgique " en verzorgde vanaf oktober 1879 een Vlaamse kroniek in " La Semaine des Etudiants ". Hugo Verriest hielp de jonge, romantische streber de innerlijke strijd te overwinnen. In december 1879 kwam het tot een breuk met Pol de Mont en stelde ziekte een einde aan Rodenbachs scheppend werk. In het voorjaar 1880 bleek de ziekte ongeneeslijk en werd hij naar zijn thuis te Roeselare overgebracht. Hij overleed aldaar op 23 juni Na zijn overlijden bleef Rodenbachs markante en strijdvaardige geest de Vlaamse studentenbeweging begeesteren. In 1909 werd te Roeselare een standbeeld van Rodenbach met de vliegende blauwvoet opgericht. De Regie der Posterijen wil de honderdste verjaardag van het overlijden van deze grote Vlaming met een postzegel herdenken.

15 Jeugdfilatelie. Reproductie van een kindertekening. folder Nr. 15/ In de inleiding van zijn merkwaardig werk gewijd aan de thematische filatelie vergeet de betreurde priester F. de Troyer niet het belangrijk cultureel aspect van de filatelie, alsmede zijn didactische waarde te beklemtonen. " Het onderwijs wordt vernieuwd, schrijft hij, het accent wordt bij voorkeur gelegd op het persoonlijk initiatief en op een aantrekkingspool, zelfs op het ploegwerk. Wanneer men de grote aantrekkingskracht vaststelt van de jeugdfilatelie, geeft men er zich gauw rekenschap van welke mogelijkheden zij aan het modern onderwijs biedt. Voorlopig is dit waarschijnlijk slechts een droombeeld maar het tijdperk is niet meer veraf waar naast experimentele middelen, de filatelie eveneens zal gebruikt worden als hulpmiddel om de geschiedenis, de aardrijkskunde, de fauna, de flora en andere onderwijstakken aan te leren ". Deze voorspelling wordt meer en meer bewaarheid. De omvangrijkheid van het thans beschikbaar filatelistisch materieel (zegels, postwaardestukken, afstempelingen en diverse filatelistische documenten) laat toe aan de jonge. aanvangende verzamelaar met weinig kosten een kleine verzameling aan te leggen waarvan het opzet of het thema hem erg veel kan helpen om zijn kennis over een onderwerp dat hem bijzonder interesseert, te verrijken. Rekening houdend met deze mogelijkheden richt de Koninklijke Landsbond der Belgische Postzegelkringen, flink geholpen door de v.z.w. Pro- Post, sedert verscheidene jaren een jaarlijkse filatelistische wedstrijd in ten behoeve van de jongeren, waarvan het onderwerp verband houdt met een belangrijke gebeurtenis van het ]aar. In 1977 was het de 400e verjaring van de geboorte van de grote Antwerpse schilder P.P. Rubens die als motief dlende voor een internationale wedstrijd waarvan het overweldigend succes onze grenzen ver overschreed. Dlt jaar is het gekozen onderwerp de 150e verjaring van de onafhankelijkheid van België. De geschiedenis van ons land tijdens deze periode, zijn economische, sociale en culturele ontwikkeling, zijn geografische ligging, zijn toeristische mogelijkheden enz., zijn zoveel thema's die het voorwerp kunnen uitmaken van een kleine filatelistische studie. De jongeren hebben dit goed begrepen. De talrijke inschrijvlngen getuigen van de belangstelling die zij hebben voor deze belangrijke gebeurtenis In ons nationaal leven. Wij delen ook mede dat de werken van de deelnemers zullen tentoongesteld worden te Brussel, hetgeen samenvalt met de voorverkoop van de zegel " Jeugdfilatelie " waarvan het onderwerp samengesteld is uit de reproductie van een kindertekening, die het werk is van de "Garderie de I'ecole primaire".thyl Uylenspiegel " te St.Gillls-Brussel. Sedert geruime tijd is de kindertekening vaak de aanleiding, of het voorwendsel, geweest tot het organiseren van tentoonstellingen, wedstrijden en internationale uitwissellngen. Verscheidene Belgische scholen, echte kweekplaatsen van jong talent, nemen graag aan deze wedstrijden deel waarin niet zelden onze leerlingen lauweren oogsten en de eerste prijzen wegkapen. Anderzijds heeft de oprichting van creatieve centra overal in het land, aan talrijke jongeren de mogelijkheid geboden hun "ik" voor zichzelf en voor anderen te openbaren door individueel werk of door de vreugde en de ijver te ontdekken welke aan het scheppen van grote gemeenschappelijke composities verbonden is. Op basis en onder de impuls van deze gegevens, heeft het Belgisch Instituut voor Voorlichting en Documentatie een plan ontworpen dat niet alleen zeer aantrekkelijk en groots is, maar ook vrij gewaagd gezien de risico's die iedere Innovatie in zich draagt en die de uitvoering van zulk plan In het gedrang kunnen brengen. Waarover gaat het eigenlijk? Over heel het Belgisch grondgebied moesten groepen kinderen gevonden worden die reeds ervaring opgedaan hadden op het gebied van de groepstekening en bereid waren aan een compositie te werken waarvan noch het onderwerp, noch het formaat vrij zouden zijn. ledere groep zou inderdaad een onderwerp te behandelen krijgen met betrekking tot zijn streek of gebied. Dit alles zonder enige belofte ven beloning of vergoeding en, daar het niet om een wedstrijd ging, zelfs zonder het vooruitzicht het werk bekroond te zien als Aen der mooiste... In deze onzekerheid werd het project "Groepstekeningen " In het voorjaar 1973 op het getouw gezet. Toen het zes maanden later zijn voltooiing naderde, bleek dat de resultaten de meest optimistische vooruitzichten ruimschoots overtroffen. Deze oogst van groepstekeningen (in 't geheel een honderdtal) is in verschillende opzichten enig in zijn soort. De volledige verzameling werd door het Belgisch Instltuut voor Voorlichting en Documentatie voorgesteld in meer dan 57 steden, waarvan 21 in het buitenland (van Dallas in de Verenigde Staten tot Moskou in de Sovjetunie) in het kader van een tentoonstelling " Ons Land in Kinderhand ". Tussen deze gezamenlijke werken werd het onderwerp van de zegel Jeugdfilatelie 1980 uitgekozen

16 De 50e verjaardag van de omroep als openbare instelling. folder Nr. 16/ De eerste openbare instelling belast met de radiodienst, het Belgisch Nationaal Instituut voor Radio-omroep (N.I.R.-I.N.R.), werd opgericht bij de wet van 18 juni 1930, die aan de Belgische Radio de belangrijkste kenmerken gaf die hij nu nog bezit, die van een autonome openbare instelling met de verplichting tot objectiviteit en onpartijdigheid, en met het verbod van handelsreclame. Cultuurautonomie werd in 1937 ingevoerd door de oprichting van twee Algemene Directies, de ene voor de uitzendingen in het Nederlands, de andere voor de uitzendingen in het Frans. Vóór 1930 waren de radio-uitzendingen de eerste had plaats vanuit het Koninklijk Paleis te Laken op 28 maart 1914 een aangelegenheid van privé-organisaties. In 1914 konden slechts enkele radioamateurs de eerste concertuitzendingen beluisteren. Nu luistert ieder huisgezin naar de radio. Dit is ook mogelijk geworden door de bouw van een aantal krachtige zenders, die over het hele land verspreid liggen. Tijdens de oorlogsperiode (1940/44) werd de Radio een belangrijk communicatiemiddel, wat de Belgische regering er toe aanzette in Groot- Brittannië de Belgische Nationale Radio-omroep (B.N.R.O, R.N.B.) op te richten, die vanaf 1943 door middel van een krachtige kortegolfzender, opgesteld in de Kongolese hoofdstad, in verscheidene talen programma's uitzond die opgenomen werden in Londen, New- York en Leopoldstad. Na de oorlog kreeg het N.I.R.- I.N.R. opnieuw de bevoegdheden die het door de Belgische regering in 1930 toevertrouwd waren: in België de radiodienst in het openbaar belang verzekeren. Op 31 oktober 1953 werd het eerste televisieprogramma uitgezonden. Bij de opkomst van de televisie was de Radio verplicht zich langzamerhand om te schakelen. Een nieuw statuut bleek noodzakelijk. Derhalve werd de Belgische Radio en Televisie (B.R.T.- R.T.B.) opgericht bij de wet van 18 mei Het was inmiddels ook nodig gebleken de decentralisatie van de Radio te bespoedigen door de oprichting van gewestelijke productiecentra. De R.T.B.F, is inzake decentralisering, ook van de televisie, verder gegaan dan de B.R.T. Sedert de grondwetsherziening van 1970 behoren radio en televisie tot de uitsluitende bevoegdheid van de Cultuurraden. Dit heeft geleid tot de oprichting van drie instituten: de B.R.T, (Belgische Radio en Televisie) is belast met de uitzendingen in het Nederlands, de R.T.B.F. (Radiodiffusion-Television Belge de la Communauté de Langue Française) met de uitzendingen in het Frans en de B.R.F. (Belgisches Rundfunk und Fernsehzentrum) met de uitzendingen in het Duits voor de Oostkantons. Ofschoon deze drie instituten volledig onafhankelijk zijn op cultureel vlak, zijn hun opdracht en hun wettelijke basis dezelfde: door radio en televisieuitzendingen zorgen voor informatie, ontspanning en voortdurende vorming van de bevolking. Anderzijds herbevestigen de wetten en de decreten die hen oprichten de grote principes die hun werking moeten leiden: monopolie van radio en tv-uitzendingen, verbod van reclame, verplichting tot objectiviteit, vrijheid van informatie en onafhankelijkheid ten opzichte van de regering Kerstmis Reproductie van een schilderij van Daniël Seghers ( ). folder Nr. 17/ Kerstmis is ongetwijfeld een van de belangrijkste godsdienstige feesten van het jaar en de Christenen heiligen dit met talrijke missen, processies of bedevaarten (o.m. Nieuwpoort en Aalst). Het was nochtans slechts in het midden van de IVe eeuw dat het feest van de geboorte van Christus geplaatst werd op een datum die overeenstemde met het wintersolstitium dat door vroegere beschavingen gevierd werd. Met het Christelijk aspect van Kerstmis moet in verband gebracht worden het begrip van vrede het bestand van Kerstmis, dat in gebruik was in de Middeleeuwen en nog toegepast werd tijdens de oorlog van in de loopgrachten aan de IJzer en deze van liefdadigheid, van sympathie: het is het tijdperk van amnestie, van geschenken, van bezoeken aan misdeelden, van familiale verzoeningen,... van het " bestand der suikerbakkers". In een heidens aspect, geeft het feest noties van licht, van geluk en van overvloed. Licht: aangezien het wintersolstitium de overwinning betekent van de dag op de nacht; de dagen worden langer en het opnieuw verschijnen van het licht wordt geaccentueerd door de mensen. Zij verlichten hun straten en hun haardsteden, zij plaatsen in de kribbe een symbool van het licht: de ster. Deze " goede ster " zal hun misschien geluk bijbrengen. Rond Kerstmis wordt er meer aan kansspelen gedaan. De Engelsen plaatsen een muntstuk van 6 pence in de Christmas pudding. Bij ons plaatst men een boon in het driekoningenbrood en, in Andenne, kaart men voor een reeks Kerstgebakken, " cougnous " genaamd. De Kerstgerechten zijn even talrijk als smakelijk. leder gewest beschikt over een of meerdere specialiteiten Christmas pudding in Groot- Brittannië, gans of kalkoen in de Angelsaksische landen, enz. Bij ons, Kerstpens, Luikse bouquetes, Kindjespap te Zele, kestoot te Budingen, vollaards der Vlaanderen, Waalse cougnous, enz. Een der kenmerken van de Kerstmaaltijd is de overvloed en dit leidt ons naar de Romeinse Saturnusfeesten of naar de Keltische feesten die het wintersolstitium vierden: men drinkt, men eet, men vermaakt zich, men versiert meer dan gewoonlijk. De Kerstvoorstellingen zijn talrijk: casino-revues of levende kribben, er zijn er naar ieders verlangen en voor alle beurzen; voor enkele franken kunnen de kinderen voorstellingen over de Geboorte bijwonen, vertolkt door de marionetten van Luik, van Verviers, van Gent, van Brussel of van Antwerpen. De versiering is sedert eeuwen weinig veranderd: de Christenen leenden van hun voorgangers de traditie van de guirlandes van bladeren en van takken. Ondanks de winter zoekt men groen en bloemen: hulst, klimop, den of " Kerstrozen ". De den, Kerstboom bij uitstek, kwam van de Elzas in het begin van de XVIIe eeuw, maar hij belichaamt zo goed Kerstmis dat landen van het zuidelijk halfrond er voor 25 december invoeren. De bijzondere postzegel " Kerstmis " illustreert op een gelukkige wijze de verschillende aspecten van Kerstmis. Het betreft inderdaad de reproductie van het schilderij toegeschreven aan de schilder Daniel Seghers (Jezuïet geboren te Antwerpen in 1590 en er overleden in 1661) en getiteld " Bloemkrans met de Geboorte ". Dit doek (120 x 87,5cm) behoort toe aan het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten van België.

17 Toeristische uitgifte. Stad Diest folder Nr. gn /80 zie opmerking in voorgaande folder gn/80 dd 27/09/ De stad Diest viert "750 jaar vrijheidskeur". In feite is het schilderachtige en kokette Demerstadje heel wat ouder, maar in 1980 is het ruim 750 jaar geleden dat de burgers van Diest hun vrijheidscharter ontvingen uit de handen van Hendrik I, hertog van Brabant. Gelegen op het kruispunt van de Demer en de grote baan Keulen-Calais, als grensstad van het Prinsbisdom Luik en het Hertogdom Brabant ontwikkelde Diest zich tot een welvarende stad, vooral dank zij de lakenhandel die vanaf de XIIIde eeuw een grote bloei kende. Net als de wevers gingen de andere neringdoeners en ambachtslui zich in sterke organisaties verenigen. De stad telde weldra verscheidene gilden, ambachten en rederijkerskamers. Oude geschriften vermelden een belangrijke bedevaart ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van Diest. De offergaven van de pelgrirns waren zo groot dat een kathedraal werd gebouwd, ter ere van Sint-Dionysius en Sint-Sulpitius. De grootheid van Diest wordt vandaag de dag weerspiegeld in tal van prachtige monumenten en gebouwen. Met zijn citadel, zijn stadhuis met het museum in de gotische crypte, zijn lakenhalle, zijn begijnhof, zijn kerken, kloosters en refugiehuizen, werd de stad een van de parels van het hertogdom Brabant. Grote mannen, geleerden en kunstenaars, van wie een bezielende kracht uitging, zagen te Diest het levenslicht: Berchmans, de heilige; Cleynaerts, de humanist; Van Vorst, de architect; Van der Rijst, de musicus... Diverse keren echter werd de stad geteisterd door oorlogen en omwentelingen die tot verwoesting en geweldpleging leidden. Het verbod op de wolinvoer vanuit Engeland luidde de teloorgang van de lakennijverheid in; de wevers weken uit. In de XVIde eeuw werden krachtige pogingen gedaan om de handel een tweede adem te bezorgen, maar de godsdienstoorlogen smoorden die pogingen in de kiem. De aanwezigheid van de prinsen van Oranje-Nassau, sinds 1499, gaf in 1580 aanleiding tot grootscheepse plunderingen. Ook de wijnteelt kreeg de genadeslag. De bierbrouwerijen boden nog het best weerstand midden het krijgsgewoel. De wisselvallige beroerten van de XVIIe en XVIIIe eeuw droegen geenszins bij tot verbetering van het lot der geteisterde stad. Het is slechts na de Franse revolutie dat er een herleving van handel en nijverheid kan worden vastgesteld. Vandaag is Diest opnieuw een bloeiend centrum. Ondanks de talloze aanvallen die de versterkte stad in de loop van de tijden te verduren kreeg, bleven de historische getuigen van haar eeuwenoude cultuur uitzonderlijk gaaf bewaard. Daarom is Diest een bij uitstek toeristische attraktiepool Cijfer op heraldieke leeuw. Type van nr folder Nr. 1/ geen info

18 1999/ Internationaal jaar der gehandicapten personen. folder Nr. 1/ Internationaal jaar der gehandicapten personen. De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties heeft, bij haar resolutie 31/123 van 16 december 1976, het jaar 1981 tot «Internationaal Jaar der Gehandicapte personen» geproclameerd. Het thema van het Internationaal Jaar is «Volledige Deelneming en Gelijkheid». Het officieel gekozen embleem, afgebeeld op de eerste bladzijde van onderhavig vouwblaadje, stelt twee personen voor hand in hand. De ene is solidair met de andere en zij ondersteunen elkaar, allebei gelijk. Het symboliseert gelijkheid. hoop en bijstand. Het gebladerte, dat hen omringt, is ontleend aan het embleem van de V.N. Het postbestuur van de Verenigde Naties zal in 1981 herdenkingszegels in verscheidene faciale waarden uitgeven. Van zijnentwege werd de Regie der Belgische Posterijen, met het oog op een dergelijke uitgifte, door talrijke organismen, min of meer belangrijk, maar alle zeer interessant, aangezocht. Hun doel is immers hetzij de preventie van een handicap, hetzij de heraanpassing van personen die een fysiek of mentaal gebrek vertonen, hetzij hen te verrijken via de sportbeoefening. De aquarellist van wereldfaam Jean-Michel Folon, Belg van geboorte, maar nu in Frankrijk verblijvend, had oorspronkelijk een ontwerp uitgewerkt om een aanvraag ter wille te zijn van de «Fondation pour la Recherche en Endocrinologie Sexuelle et I'Etude de la Reproduction Humaine (FRESERH)». Deze kunstenaar en de Stichting hebben evenwel welwillend het gebruik van gezegd ontwerp voor de eerste Belgische zegels, uitgegeven ter gelegenheid van het Internationaal Jaar der Gehandicapten, aanvaard. Een van de eerste doelstellingen der studies die «FRESERH» steunt is het toezicht over de foetus in utero, want geweten is dat elke ontoereikendheid of anomalie, die gedurende het verblijf in de moederschoot kan optreden, ernstige stoornissen kan verwekken. Deze uiten zich voornamelijk in veranderingen van het centraal zenuwstelsel; hierdoor worden gehandicapte kinderen geboren. Wat de tweede zegel betreft, heeft dezelfde kunstenaar een oog afgebeeld waarvan het centrum een zonsopgang weergeeft, met de kleuren van de regenboog, symbool van een ontluikende hoop. Het Ministerie van Sociale Voorzorg, dat inzonderheid de coördinatie van de politiek ten voordele van de gehandicapten waarneemt, bevond zich ook onder de promotors van deze zegel-emissie; zo ook overweegt «FOBOF» voor mei e.k. de organisatie te Nijvel van de «Eerste bijzondere Europese olympische spelen voor mentaal gehandicapten». Aldus wil men een dynamisch en opgetogen beeld van de mentaal gehandicapte persoon verschaffen, en hiermede zijn aanvaarding in de samenleving begunstigen. De Regie der Belgische Posterijen is fier de eerste twee bijzondere zegels van zijn programma 1981 aan het Internationaal Jaar der gehandicapte personen te wijden. Zij hoopt daardoor de publieke opinie te sensibiliseren voor een probleem dat, volgens de statistieken, rechtstreeks 450 miljoen mensen in de wereld en in ons land zowat aanbelangt. 2001/ e Verjaardag van de oprichting van de Dynastie en het Parlement. folder Nr. 2/ jaar Dynastie en Parlement. De drievoudige 150 verjaardag die ons land dit jaar viert omvat alles ineens, de essentie zelf van de natie en het bestaan van haar 2 oudste instellingen. Het was inderdaad in 1831 dat het Nationaal Congres besliste, en dat krachtens de Grondwet die het zelf op 7 februari van datzelfde jaar voltooid had, om België enerzijds een erfelijke en parlementaire monarchie te geven en, anderzijds het politiek tweekamer-systeem in te voeren, dat we heden nog kennen. In juni 1831 verkozen door het Congres, komt Prins Leopold van Saksen-Coburg aan in België op 17 juli om zijn intrede te doen in Brussel op de 21", waar hij trouw zweert aan de Grondwet en aan de wetten van het Belgisch volk. Zodoende werd hij, als Leopold I, de eerste vorst van ons land. Het Nationaal Congres had zijn taak volbracht en besloot de plaats te ruimen voor een Parlement, verkozen volgens de nieuwe grondwettelijke voorschriften. Daartoe had een Koninklijk Besluit van 26 juli 1831 de kiezers opgeroepen om op 29 augustus, op basis van het cijnsplichtig kiesstelsel over te gaan tot de aanduiding van de 102 volksvertegenwoordigers en 51 senatoren die zouden zetelen in de beide kamers. De eersten werden verkozen voor 8 jaar, terwijl bet mandaat van de senatoren beperkt was tot 4 jaar. Op 8 september 1831 vergadert voor de eerste keer het eerste Parlement van het Onafhankelijk België. Ter illustratie van de drie postzegels uitgegeven ter herdenking van deze historische gebeurtenissen oordeelde de Regie der Posterijen het gepast om de beeltenissen te kiezen van de personages die het dichtst verbonden zijn met deze gebeurtenissen. Aldus stelt de eerste waarde van de reeks de beeltenis voor van de eerste voorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers, baron de Gerlache. Alvorens deze functie op te nemen had hij het voorzitterschap waargenomen van de Commissie die belast was met het uitwerken van de nieuwe Grondwet. Tevens had hij als voorzitter van het Nationaal Congres Surlet de Chokier opgevolgd toen deze werd aangeduid om het Regentschap te verzekeren. De beeltenis van baron de Stassart, eerste Senaatsvoorzitter, dient als onderwerp voor de tweede zegel. Deze briljante diplomaat, die een vurige verdediger was van de grondwettelijke monarchie. was tevens ondervoorzitter van het Nationaal Congres en nam actief deel. zowel aan het opstellen van de Grondwet. als aan de organisatie van de eerste wetgevende verkiezingen. Deze twee beeltenissen zijn reproducties van schilderijen die in de salons van het Natiepaleis worden bewaard en die van de hand zijn van FJ, Navez. Deze beroemde schilder uit Charleroi was een leerling van de grote Franse schilder Louis David en was één van de meesters van de neoklassieke kunst in ons land. De derde waarde van de reeks geeft de reproductie weer van een tekening van H. Beyaert,die het standbeeld van Leopold I door Geefs voorstelt, Dit standbeeld werd vernietigd door de brand in het Parlement in Deze tekening werd gemaakt in de puin en zelfvan het Parlement «om de inrichting van de zaal te doen uitkomen zoals die was vóór de ramp». Zij geeft de achtergrond weer van de zaal. waar een nis werd ingericht rond het standbeeld van Leopold I de eerste Koning der Belgen,Dit werk. van de Antwerpse beeldhouwer Geefs moest worden vervangen door een kopie. Wegens de belangrijke eraan toegebrachte schade. Na de viering van de 150' verjaring van onze onafhankelijkheid vorig jaar, heeft de Regie der Posterijen gewild aldus, met de uitgifte van deze reeks bijzondere postzegels, de aandacht van onze medeburgers te vestigen op het werk van de mannen, die 150 jaar geleden en ten koste

19 2004/ Het Belgische Rode Kruis folder Nr. 3/ XVe Internationaal Congres voor radiologie: Het Tentoonstellingspark van Brussel zal van 24 juni t/m 1 juli 1981 de zetel zijn van het 15e Internationaal Congres voor Radiologie, dat onder de Hoge Bescherming van Z.M. de Koning staat. De grote ontdekkingen op het einde van de vorige eeuw de x-stralen in 1895 door W.C. Röntgen, de radioactiviteit in 1896 door H. Becquerel en radium in 1898 door Pierre en Marie Curie waren aanleiding voor de studie en de ontwikkeling van de Radiologie, die tak van de fysica die betrekking heeft op de ioniserende stralen en het materieel voor de productie en het gebruik van deze stralen en de toepassing ervan, meer bepaald in de geneeskunde. Sinds het eerste congres in Londen in 1924 zijn de radiologiedeskundigen regelmatig samengekomen in Europa, Azië en Amerika. Voor het eerst hebben zij België gekozen als plaats voor hun vierjaarlijkse bijeenkomst. Deze uitzonderlijke vergadering, waarvoor 6 tot deelnemers in Brussel verwacht mogen worden, zal van onze hoofdstad het trefpunt van de meest eminente geleerden van deze tak van de wetenschap maken. Het wetenschappelijke programma is onderverdeeld in twee secties, die na mekaar zullen samenkomen. Eerst is er de afdeling "radiodiagnose", d.w.z. het geheel van technieken voor het gebruik van ioniserende stralen voor de medische diagnose radioscopie, radiografie, enz... Dit gebeurt ofwel door het rechtstreeks zichtbaar maken op radiografische film, ofwel door middel van opname, indruppeling of injectie van contrasterende stoffen. Daarna wordt de radiotherapie behandeld. Dit omvat de behandeling die gebaseerd is op de genezende werking van ioniserende stralen, de biologie, de fysica en de nucleaire geneeskunde. Bovendien achtte een internationaal congres voor radiologie het voor het eerst onontbeerlijk de problemen te bestuderen van de speciale situatie waarin de radiologie zich in de ontwikkelingslanden bevindt. Daartoe zullen radiologen uit de betrokken landen, vertegenwoordigers van de openbare overheden en de betrokken industrie een ronde tafel houden, die georganiseerd wordt met de medewerking van de Wereldgezondheidsorganisatie (W.H.O.). Zoals gebruikelijk zullen gelijktijdig met het congres een wetenschappelijke en een grote technische tentoonstelling (8.500 m² stands) georganiseerd worden Deze zullen de balans opmaken van de recente verwezenlijkingen op de belangrijke gebieden van research en medische uitrusting voor diagnose en radiotherapie. Gezien het belang ven deze medische bijeenkomst, heeft de Regie der Posterijen eraan gehouden haar medewerking te verlenen door een speciale postzegel uit te geven in de reeks "Rode Kruis van België" Dringende internationale hulpverlening van het Rode Kruis: Het Rode Kruis voert twee fundamentele en traditionele opdrachten uit: - bescherming van personen in geval van conflicten; - dringende hulpveriening in geval van natuurrampen. De eerste opdracht wordt verzekerd door het Internationaal Rodekruiscomite (I.R.K.C.). Dit Comité steunt op de "Conventies van Genève" basis van het Humanitair Recht bij het beschermen van gewonde strijders, zieken of gevangenen, alsook de burgerbevolking tegen buitensporigheden van de oorlogvoerende krachten (wapens die nutteloos doden), bezoek aan gevangenenkampen, ziekenhuizen, uitwisseling van gewonden, hereniging van uiteengerukte gezinnen, uitwisseling van familieboodschappen... In vredestijd zelf, politieke gevangenen bezoeken en helpen. De afgevaardigden van het I.R.K.C. - Zwitserse burgers - voeren en lokken zelfs deze beschermingsopdrachten uit. De tweede opdracht wordt verzekerd door de Nationale verenigingen van het Rode Kruis, verenigd in de "Liga der Rodekruisverenigingen". De Liga (met zetel eveneens te Genève) is verantwoordelijk voor de coördinatie van de opdrachten inzake dringende hulpverlening (levensmiddelen, gezondheidszorgen, hygiëne, onderdak in geval van natuurrampen). Om dit te kunnen verwezenlijken, worden afgevaardigden op de plaats van de natuurrampen gezonden. Zij maken de balans op van de behoeften, richten de aanvragen aan de Zusterverenigingen, houden toezicht op de verdeling, helpen het Rode Kruis van het getroffen land. De Nationale Rodekruisverenigingen voeren opdrachten uit, op verzoek van het I.R.K.C, en de Liga door het zenden van ploegen, materieel, fondsen, geneesmiddelen naar het rampgebied, van hetzij een oorlog of een natuurramp. Op internationaal vlak wordt er gemiddeld om de twee weken beroep gedaan op de hulpverlening van het Rode Kruis. Het Belgische Rode Kruis neemt actief deel aan deze acties, dank zij zijn vrijwilligers, financiële en materiële middelen. Zijn meest recente acties zijn: Italië El Asnam Zuidoost-Azië Hoorn van Oost-Afrika landen getroffen door de cycloon Allen...

20 2006/ Europa: Folklore folder Nr. 4/ Europa 1981: Volgens de reeds meer dan twintig jaar geldende traditie, geven de Administraties, leden van de Europese Conferentie der Administraties van Posterijen en Telecommunicatie (C.E.P.T.), dit jaar opnieuw de postzegels «Europa» uit. Deze gemeenschappelijke emissie is een aandeel van de «C.E.P.T.» bij de inspanningen die door de naties binnen de Europese vereniging worden geleverd. Het thema voor dit jaar is de folklore. In deze geest heeft de Regie der Belgische Posterijen geopteerd voor een der meest representatieve aspecten van onze nationale folklore. Niemand zal inderdaad ontkennen dat de marionetten op dat gebied een overwegende plaats bekleden en dat zij in de verschillende gewesten van het land steeds grote belangstelling hebben genoten. Ter illustratie van de door België uitgegeven zegels zal de afbeelding dienen van Brusselse, Luikse en Mechelse marionetten. Op-Signoorke: Op-Signoorke is een grote pop die sedert eeuwen in de Nederlanden vermaard is en die in de Mechelse praalstoeten en ommegangen door middel van een groot lijnwaden doek de hoogte wordt ingeworpen en terug opgevangen. Zoals blijkt uit de oorkonden die op het Mechelse stadsarchief berusten, werd "Op-Signoorke" door Valentijn van Lanscroon in 1647 uit hout gesneden. Hij werd aanvankelijk «Sotscop» genoemd. Later veranderde die naam in «Vuilen Bras» en «Vuilen Bruidegem», om vanaf 1775 zonder verdere wijziging «Op-Signoorke» te worden genoemd. Tijdens de ommegang, op 4 juli 1775, trachtte een Antwerpenaar, Jacobus de Leeuw, de pop te roven. Dit bekwam hem slecht, want, nadat hij gewond werd, werd hij verplicht zijn buit los te laten en de stad uit te vluchten. Op 28 augustus daaropvolgend, richtte Jacobus de Leeuw een protestbrief tot het Mechels Magistraat, waarin hij zijn onschuld bepleitte. Dit avontuur was de oorzaak van de benaming «Op-Signoorke». Deze naam is tot vandaag gebleven. Toentertijd bracht de gebeurtenis een zekere spanning teweeg tussen Mechelen en Antwerpen; vandaag de dag onderhouden deze twee steden de beste betrekkingen. TCANTCHÉS: Van alle marionetten van het Luikse theater is Tchantches zeker de bekendste en de meestgeliefde. Deze pop die zo oud als het Luikse theater zelf is, was niet van bij haar ontstaan zo populair als vandaag. Haar koppig karakter dat haar vandaag zo bekend maakt, is het gevolg van het brio van de man die haar hanteerde. Haar naam is gewoon een vervorming van de voornaam Franqwès, wat François betekent. Gekleed met een kiel en met zijn eeuwige zwarte pet, gaf Tchantches gestalte aan de gewone man, de dorpsmens. Zijn bijtend realisme bracht hem ertoe zijn taal te doorspekken met woordspelingen en plagerige, vaak weinig vleiende bedenkingen. Op de planken is hij op zijn eentje het koor, de verteller en het personage dat, steeds tot twisten bereid, lui en allergische voor vrouwen, voor alles het gezond verstand en de levensvreugde belichaamt. Het kereltje groeide later uit tot een symbool en zelfs tot een mythe. Vereerd met een standbeeld en later met een museum, werd Tchantches de woordvoerder van zijn gewest. Ook vandaag nog staat zijn sympathieke snuit overal te pronk: als publicitair of politiek argument is hij op alle fronten present en blijft hij de ambassadeur en de waakzame hoeder van zijn land. d'artagnan EN WOLFTJE: De Brusselse marionetten van Toone, die sinds vier eeuwen de volkse traditie voortzetten, zijn een uniek geval in het Europese theaterleven. Keizer Karel vond deze marionetten zo typisch dat hij er graag een paar had meegenomen om er zijn vertrekken in het rusthuis te Yuste in Spanje mee te versieren. In de XIXe eeuw bestonden er tientallen poppentheaters van dit type te Brussel. Het theater van Toone, opgericht omstreeks 1830, telt thans zeven generaties. Tijdens de vorige eeuw was het repertoire hoofdzakelijk geïnspireerd op avonturenromans uit de XVII" eeuw (Dumas, Zevaco, Feval... enz.), maar ook op stukken van het nationaal repertoire (De vier Heemskinderen, De Leeuw van Vlaanderen, 1830), op opera parodieen en op klassiekers (Molière, Shakespeare). De verzameling van Toone Vll omvat momenteel meer dan 700 personages waarvan de bijzonderste zich in het theatermuseum bevinden. Citeren we ondermeer: «d'artagnan», het beroemde «Woltje», neef van Guignol, Kasperl, Punch, Jan Klaassens, Pierke, Tchantches, Pulcinella en al die anderen van het Europese poppentheater