ONTWERP VAN BESLUIT (Z) CDC-1109/4

Transcriptie

1 Commissie voor de Regulering van de Elektriciteit en het Gas Nijverheidsstraat Brussel Tel.: 02/ Fax: 02/ COMMISSIE VOOR DE REGULERING VAN DE ELEKTRICITEIT EN HET GAS ONTWERP VAN BESLUIT (Z) CDC-1109/4 tot vaststelling van de tariefmethodologie voor het elektriciteitstransmissienet en voor de elektriciteitsnetten met een transmissiefunctie bedoeld in artikel 12, 2, 5, 8 en 9 van de wet van 29 april 1999 betreffende de organisatie van de elektriciteitsmarkt 26 juni 2014

2 INHOUDSOPGAVE I. WETTELIJK KADER... 5 II. ANTECEDENTEN... 7 III. DE UITGANGSPUNTEN VAN DE TARIEFMETHODOLOGIE... 8 III.1 De evolutie van de tariefmethodologie... 8 III.2 De tariefmethodologie voor de regulatoire periode III.2.1 Efficiënte investeringen in de netinfrastructuur blijven van essentieel belang...13 III.2.2 De normale vergoeding voor de in het net geïnvesteerde kapitalen moet voldoende zijn om de noodzakelijke investeringen tijdig...13 III.2.3 Er is nood aan passende stimulansen voor het waarborgen van de effectiviteit en de kwaliteit van de prestaties van de netten, van de integratie van de marktwerking en voor de bevordering van onderzoek en ontwikkeling...14 III.2.4 Blijvende aandacht voor kostenbeheersing en voor het redelijk karakter van de elementen die via de gereguleerde nettarieven verrekend worden...15 III.2.5 Een aangepaste tariefstructuur die duidelijk in functie staat van de concrete dienstverlening door Elia...17 III.2.6 Voldoen aan de Europese richtlijnen voor energie-efficiëntie...18 III.2.7 Uitgesproken oog voor het gebruik van de tariefmethodologie als beleidsinstrument van de regulator...18 IV. ARTIKELSGEWIJZE TOELICHTING...20 IV.1 Definities en toepassingsgebied...20 IV.2 Algemene tariefstructuur...21 IV.3 Het totaal inkomen te dekken door de tarieven...25 IV.3.1 Algemeen...25 IV.3.2 De noodzakelijke kosten...25 IV.3.3 Vergoeding...26 IV.4 Criteria voor de beoordeling van het redelijk karakter van de kosten...43 IV.5 Procedure inzake indiening en goedkeuring van transmissietarieven, tarieven voor de openbare dienstverplichtingen, totaal inkomen en de evolutie van de toeslagen 47 IV.6 Procedure inzake controle en toepassing van de tarieven...48 IV.7 Verantwoording door middel van de boekhouding en de administratieve organisatie...49 IV.8 Overgangsbepalingen...50 IV.9 Diverse bepalingen /110

3 Commentaren over Bijlage 1: Rapporteringsmodellen voor gebruik door de netbeheerder...50 Commentaren over Bijlage 2: Beschrijving van de diensten en de transmissietarieven...51 Commentaren bij Bijlage 3: Tariefmethodologie NEMO...55 Commentaren bij Bijlage 4: De indirecte kosten ten laste van niet-gereguleerde activiteiten..55 V. TARIEFMETHODOLOGIE...57 V.1 Definities en toepassingsgebied...57 V.2 Algemene tariefstructuur...62 V.3 Het totaal inkomen te dekken door de tarieven...64 V.3.1 Algemeen...64 V.3.2 De noodzakelijke kosten...65 V.3.3 Vergoeding...69 V.4 Criteria voor de beoordeling van het redelijk karakter van de kosten...81 V.5 Procedure inzake indiening en goedkeuring van transmissietarieven, tarieven voor de openbare dienstverplichtingen, totaal inkomen en de evolutie van toeslagen...94 V.6 Procedure inzake controle en toepassing van tarieven...94 V.7 Verantwoording door middel van de boekhouding en de administratieve organisatie...98 V.8 Overgangsbepalingen...99 V.9 Diverse bepalingen...99 BIJLAGE BIJLAGE BIJLAGE BIJLAGE /110

4 INLEIDING De COMMISSIE VOOR DE REGULERING VAN DE ELEKTRICITEIT EN HET GAS (CREG) bepaalt hierna haar tariefmethodologie voor het elektriciteitstransmissienet en voor de elektriciteitsnetten met een transmissiefunctie, bedoeld in artikel 12 van de wet van 29 april 1999 betreffende de organisatie van de elektriciteitsmarkt (hierna: de Elektriciteitswet). Dit ontwerp van besluit bestaat uit vijf delen. Het wettelijk kader wordt in het eerste deel toegelicht. Het tweede deel behandelt de antecedenten. Het derde deel somt de uitgangspunten van de tariefmethodologie op. De commentaren bij de artikelen worden geformuleerd in het vierde deel. Het vijfde deel bevat de eigenlijke tariefmethodologie, inclusief de bijlagen. Ten slotte bevat dit ontwerp van besluit ook bijlagen met betrekking tot het rapporteringsmodel, de beschrijving van de diensten en van het interconnectieproject NEMO. Dit ontwerp van besluit werd goedgekeurd door het Directiecomité van de CREG op 26 juni /110

5 I. WETTELIJK KADER 1. Artikel 12, 2, eerste lid, van de Elektriciteitswet bepaalt: "na gestructureerd, gedocumenteerd en transparant overleg met de netbeheerder, werkt de commissie de tariefmethodologie uit die de netbeheerder moet gebruiken voor het opstellen van diens tariefvoorstel". 2. Artikel 12, 2, tweede lid van de Elektriciteitswet voegt daar aan toe dat de tariefmethodologie onder andere het volgende preciseert: - de definitie van de kostencategorieën die door de tarieven worden gedekt; - de regels van de evolutie na verloop van tijd van de kostencategorieën, met inbegrip van de methode voor de bepaling van de parameters die zijn opgenomen in de evolutieformule; - de regels voor de toewijzing van de kosten aan de categorieën van netgebruikers; - de algemene tariefstructuur en de tariefcomponenten. 3. De Elektriciteitswet bepaalt dat de methodologie moet worden goedgekeurd na overleg met de netbeheerder. De procedure met betrekking tot dit overleg wordt in principe nader omschreven in een "expliciete, transparante en niet-discriminerende" overeenkomst, gesloten tussen de CREG en de netbeheerder. Bij gebrek aan een dergelijke overeenkomst voorziet de Elektriciteitswet een minimale overlegprocedure. 4. Artikel 12, 5 van de Elektriciteitswet somt de richtsnoeren op die de CREG in acht moet nemen bij de uitwerking van de tariefmethodologie. 5. Artikel 12ter van de Elektriciteitswet bepaalt het volgende: "De commissie motiveert en rechtvaardigt volledig en op omstandige wijze haar tariefbeslissingen, zowel op het vlak van de tariefmethodologieën als op het vlak van de tariefvoorstellen, teneinde de jurisdictionele controle ervan mogelijk te maken. Indien een beslissing op economische of technische overwegingen steunt, maakt de motivering melding van alle elementen die de beslissing rechtvaardigen. Indien deze beslissingen op een vergelijking steunen, omvat de motivering alle gegevens die in aanmerking werden genomen om deze vergelijking te maken. Krachtens haar transparantie- en motiveringsplicht publiceert de commissie op haar website de handelingen met individuele of collectieve draagwijdte die werden aangenomen in uitvoering van haar opdrachten krachtens de artikelen 12 tot 12quinquies, alsook iedere gerelateerde voorbereidende handeling, expertiseverslag, commentaar van de geraadpleegde partijen. Bij het verzekeren 5/110

6 van deze openbaarheid vrijwaart zij de vertrouwelijkheid van de commercieel gevoelige informatie en/of informatie met een persoonlijk karakter. De commissie stelt hiertoe, na overleg met de betrokken elektriciteitsbedrijven, richtsnoeren op die de informatie aangeven die binnen het toepassingsgebied van de vertrouwelijkheid valt. De commissie hecht aan haar definitieve handeling een commentaar dat de beslissing om de commentaren van de geconsulteerde partijen al dan niet in aanmerking te nemen rechtvaardigt." 6. De richtsnoeren van de CREG betreffende de informatie die als vertrouwelijk moet worden beschouwd uit hoofde van hun commercieel gevoelig of persoonlijk karakter, bedoeld in artikel 12ter, werden op 29 augustus 2014 op de website van de CREG bekend gemaakt. 7. Artikel 23, 2, tweede lid, 14 van de Elektriciteitswet bepaalt dat de CREG "de tariefbevoegdheden bedoeld in de artikelen 12 tot 12quinquies uitoefent". 6/110

7 II. ANTECEDENTEN 8. Artikel 12, 2 van de Elektriciteitswet bepaalt met name het volgende: "Na gestructureerd, gedocumenteerd en transparant overleg met de netbeheerder, werkt de commissie de tariefmethodologie uit die deze netbeheerder moet gebruiken voor het opstellen van diens tariefvoorstel". Het bepaalt ook dat: "[ ] De commissie de tariefmethodologie kan opstellen op basis van een procedure die in gezamenlijk overleg wordt bepaald met de netbeheerder op basis van een expliciet, transparant en niet-discriminerend akkoord." 9. In toepassing van deze bepalingen heeft de CREG op 12 februari 2014 een overeenkomst afgesloten met de netbeheerder in kwestie, Elia System Operator NV. Deze overeenkomst werd op 4 april 2014 op de website van de CREG bekend gemaakt. Een aanhangsel aan deze overeenkomst werd op 12 juni 2014 afgerond en op 26 juni 2014 bekend gemaakt. 10. De voorliggende tariefmethodologie maakte het voorwerp uit van een voorontwerp dat voor overleg werd voorgelegd aan de desbetreffende netbeheerder op 13 juni en 27 juni Vervolgens maakte het ontwerp van [*] tot [*] september 2014 het voorwerp uit van een raadpleging. Deze heeft aanleiding gegeven tot de volgende opmerkingen [*]. De CREG is van mening dat [*]. 7/110

8 III. DE UITGANGSPUNTEN VAN DE TARIEFMETHODOLOGIE III.1 De evolutie van de tariefmethodologie 11. Sinds de eerste tariefbeslissing van de CREG op 6 maart 2003 gelden binnen de zogenaamde 'Belgische regelzone' gereguleerde nettarieven voor de transmissie van elektriciteit. De periode , waarvoor de voorliggende tariefmethodologie zal gelden, vormt de achtste regulatoire periode. In de loop van die acht regulatoire periodes evolueerden de tariefregulering en de rol van de CREG in functie van de drie opeenvolgende Europese Energiepakketten. 12. Kenmerkend voor het Eerste Energiepakket en de omzetting ervan naar Belgisch recht was dat de tariefmethodologie zo goed als volledig werd vastgelegd in de wet en zijn uitvoeringsbesluiten 1. Daarvan maakten de volgende elementen deel uit: 1) de algemene tariefstructuur; 2) tarieven die moeten beantwoorden aan zes richtsnoeren; 3) een regulering van het type 'Cost plus' zonder enige stimulans; 4) een regulatoire periode van één jaar met de mogelijkheid van tijdelijke nettarieven voor een duur van drie maanden en verlengbaar; en 5) de doelstellingen inzake kostenbeheersing door de netbeheerder(s). In die fase was de CREG autonoom enkel bevoegd om gestalte te geven aan de zogenaamde 'billijke winstmarge ter vergoeding van het kapitaal geïnvesteerd in het transmissienet'. 13. De tariefmethodologie onder het Tweede Energiepakket en de omzetting daarvan naar Belgisch recht hielden een regulering in van een type 'minimum gewaarborgd inkomen voor de netbeheerder' ('minimum revenue'). Dat gebeurde in combinatie met een mechanisme dat voor de netbeheerder een prikkel ('stimulans') inhield tot kostenbesparing. Daartoe werd een onderscheid ingevoerd tussen de zogenaamd (door de netbeheerder) 1 Wat de tariefmethodologie betreft in hoofdzaak het Koninklijk Besluit van 4 april 2001 betreffende de algemene tariefstructuur en de basisprincipes en procedures inzake de tarieven en de boekhouding van de beheerder van het nationaal transmissienet voor elektriciteit. 8/110

9 'beheersbare' en 'niet beheersbare' kosten. Tegelijkertijd werden meerjarentarieven voorzien voor de duur van een regulatoire periode van vier jaren. Met de toepassing van het Tweede Energiepakket, kreeg de CREG, mits voorafgaand overleg met de netbeheerder, de voorstelbevoegdheid voor het uitwerken van een uitvoeringsbesluit over de modaliteiten van de betreffende tariefmethodologie. De wetgever had daarenboven een aantal principes van de CREG uit haar richtlijnen met betrekking tot de billijke winstmarge in de wet opgenomen (gereguleerd actief, gewaarborgd principe van de zogenaamde 'embedded financial costs', rendementspercentage). Dat tarifaire proces heeft geleid tot het Koninklijk Besluit van 8 juni dat de basis vormde voor de tariefmethodologie toegepast in de regulatoire periode Daarin werden belangrijke nieuwe elementen opgenomen, zoals de verrekening van een gedeelte van de 'meerwaarde irab' bij de buitendienststelling ('Decommissioning') van de materiële vaste activa en de verlaging van de waarde van de wegingsfactor bèta die daarmee gepaard ging en het gebruik van een factor voor de verbetering van de effectiviteit en van de efficiëntie van de netbeheerder (de zogenaamde 'X-factor'). 14. Hoewel op dat ogenblik nog niet rechtstreeks verband houdend met de tariefmethodologie, moet de aandacht gevestigd worden op de toenmalige essentiële beleidskeuzes op het Europese niveau, gevolgd door de afstemming van de energiepolitiek van de lidstaten. Die keuzes hebben wel een zeer grote impact op de transmissienetten voor elektriciteit en op het takenpakket van de netbeheerders. Was er in de periode tot 2007 al sprake van de overgang naar een gedecentraliseerde elektriciteitsproductie, dan werd deze massaal versterkt door het Europees beleid betreffende de zogenaamde '20/20/20-doelstellingen'. De maatregelen voorzien in dat kader hadden onder meer betrekking op de verdere totstandbrenging van de interne energiemarkt, maar ook op het waarborgen van de energievoorziening en de beperking van de broeikasemissies via energie-efficiëntie enerzijds en via een stappenplan voor een sterk verhoogd gebruik van hernieuwbare energie anderzijds. (Noot: een dito impact op het takenpakket van de netbeheerders hadden de beleidsmaatregelen na de latere, acute problemen met kernenergie (Fukushima 2011). Deze 2 Koninklijk Besluit van 8 juni 2007 betreffende de regels met betrekking tot de vaststelling van en de controle op het totaal inkomen en de billijke winstmarge, de algemene tariefstructuur, het saldo tussen kosten en ontvangsten en de basisprincipes en procedures inzake het voorstel en de goedkeuring van de tarieven, van de rapportering en kostenbeheersing door de beheerder van het nationaal transmissienet. 9/110

10 hebben immers een zeer belangrijke invloed gehad op het energiebeleid van Europa en van de lidstaten en hebben de nood duidelijk gemaakt aan effectieve marktkoppelingen enerzijds en aan bijkomende transmissiecapaciteit doorheen geheel Europa anderzijds). Het is in de voornoemde context dat het Derde Europees Energiepakket tot stand kwam: de Richtlijn 2009/72 van 13 juli 2009 trad in de plaats van Richtlijn 2003/ De doelstellingen van het Derde Energiepakket zijn van een andere orde dan voorheen. Het betreft: 1) de versterking van de onafhankelijkheid en de bevoegdheden van de energieregulatoren; 2) de scheiding tussen de productie- en de leveringsactiviteiten enerzijds en de activiteiten van de netten anderzijds (unbundling); 3) de verbetering van de transparantie van de markt om een gelijke toegang tot de informatie, de transparantie van de prijzen en het vertrouwen van de consumenten in de markt te bevorderen alsook om marktmanipulaties te verhinderen; 4) de versterking van de rechten van de consumenten; 5) de samenwerking tussen de Europese energieregulatoren te bevorderen via een nieuw opgerichte Agentschap (ACER); 6) de bevordering van de samenwerking tussen de transportnetbeheerders; en 7) het erkennen van de zogenaamde gesloten distributienetten, die in het geval van een uitbating op transmissiespanning 'gesloten industriële netten' genoemd worden. 16. Op het einde van de regulatoire periode en gedurende het al verlopen gedeelte van de periode werd het energiebeleid op de proef gesteld door de kernramp in Fukushima, de uitstap van een aantal landen uit de kernenergie, de grote vraag van Japan naar vervangende primaire energie, vooral gas, en het aanboren van grote hoeveelheden schaliegas in de Verenigde Staten. De twijfels over de bevoorradingszekerheid dwongen de Belgische overheid tot initiatieven zoals het zogenaamde 'Plan Wathelet', dat een capaciteitsvergoeding inhoudt voor het in dienst houden ervan in het kader van de zogenaamde strategische reserves. Ook initiatieven als het bevorderen van verminderingen langs de vraagzijde worden thans volop onderzocht en geïmplementeerd, met inbegrip van het gebruik maken van de diensten van zogenaamde 10/110

11 'aggregatoren' die aan vraagbeheersing kunnen doen door het bundelen en richten van de energiebehoeften van een aantal afnemers, meestal van bedrijven die zelf aangesloten zijn op distributienetten. 17. De focus van de regulering is dus duidelijk verschoven. Na een begin met veel aandacht voor de aanbodzijde ('hoe creëer je een goed functionerende vrije markt?') evolueerde de focus via 'meer aandacht voor de infrastructuur' ('hoe waarborg je een onafhankelijke rol voor de netbeheerder?') tot vandaag de dag naar 'meer aandacht voor de behoeften aan de vraagzijde' ('hoe kan de energiegebruiker een volwassen rol spelen en komen wij tegemoet aan zijn wensen?') Duidelijk in dat verband is ook de toename van de omvang van de investeringsprojecten zelfs zonder rekening te houden met de grote projecten van gemeenschappelijk Europees belang (Nemo, Alegro en Belgian Offshore Grid). Het totaal bedrag van de goedgekeurde investeringen voor de volledige regulatoire periode ( ,00 EUR) ligt ruim 50% hoger dan dat van de daaraan voorafgaande regulatoire periode. 18. Opmerkelijk is ook dat de omzettingswet van dat Derde Energiepakket, naast de toekenning van de bevoegdheid voor de tariefmethodologie aan de regulator, vijfentwintig richtsnoeren bevat die de onderhavige tariefmethodologie in acht moet nemen. Wat die richtsnoeren betreft, heeft het Grondwettelijk Hof er in zijn arrest n 11/2013 van 7 augustus 2013 op gewezen dat het aan de nationale regulerende instantie toekomt te bepalen welke kosten aan een bevorderende regulering worden onderworpen. Omdat het de bepaling voorzien in artikel 12, 2, tweede lid, (ii), van de Elektriciteitswet strijdig achtte met artikel 37.8 van de Richtlijn 2009/72/CE, heeft het Grondwettelijk Hof die bepaling vernietigd. In dezelfde wet is ook een belangrijke uitbreiding van de wettelijke opdrachten van de netbeheerder voorzien. Het voorgaande heeft dan ook een belangrijke invloed op de voorliggende tariefmethodologie. De gevolgen van de lopende, Zesde Staatshervorming op de onderhavige tariefmethodologie zelf zijn niet essentieel: de Bijzondere Wet van 6 januari 2014 met betrekking tot de Zesde Staatshervorming bepaalt in zijn artikel 19 immers duidelijk dat de bevoegdheid voor de netten die een transmissiefunctie hebben tot de federale bevoegdheid blijven behoren mits zij door dezelfde netbeheerder als het transmissienet worden uitgebaat. 11/110

12 III.2 De tariefmethodologie voor de regulatoire periode Het nieuwe Directiecomité van de CREG, aangetreden op 1 september 2013, is van oordeel dat de thans voorliggende tariefmethodologie voor de periode een voldoende mate van continuïteit dient te bevatten. Toch wenst het Directiecomité dat tegelijkertijd en prioritair een werkingskader wordt voorzien dat op een passende wijze rekening houdt met de hiervoor geschetste ontwikkelingen en dat gebaseerd is op de hierna volgende zeven uitgangspunten: 1) efficiënte investeringen in de netinfrastructuur blijven van essentieel belang (verder onder III.2.1); 2) de normale vergoeding voor de in het geïnvesteerde kapitalen moet voldoende zijn om die noodzakelijke investeringen tijdig uit te voeren (verder onder III.2.2); 3) naast een passende vergoeding voor het ter beschikking houden van een passende infrastructuur, moeten er eveneens passende stimulansen voorzien worden voor het waarborgen van de effectiviteit en de kwaliteit van de prestaties van de netten, van de integratie van de marktwerking en voor het bevorderen van onderzoek en ontwikkeling. (verder onder III.2.3); 4) kostenbeheersing en de beoordeling van het redelijk karakter van de elementen die via de gereguleerde nettarieven verrekend worden, blijven meer dan ooit van belang.(verder onder III.2.4); 5) een verhoogde transparantie van de verrekening van de kosten naar de netgebruikers vereist een aangepaste tariefstructuur die in functie staat van de concrete dienstverlening van Elia (verder onder III.2.5); 6) de tariefmethodologie moet afgestemd zijn op de Europese richtlijn voor Energieefficiëntie (verder onder III.2.6); 7) de tariefmethodologie mag niet langer enkel betrekking hebben op de berekening van de kosten, zij vormt voor de regulator een echt beleidsinstrument (verder onder III.2.7). 12/110

13 III.2.1 Efficiënte investeringen in de netinfrastructuur blijven van essentieel belang 20. De elektriciteitssector behoort tot de netwerkindustrie. Het Europees Infrastructuurpakket ging voor de transmissie van elektriciteit uit van een nooit geziene behoefte aan investeringen in netinfrastructuur en dit zowel in het kader van de vrijmaking van de markt als in het kader van het waarborgen van de bevoorradingszekerheid. Om de netbeheerder aan te zetten tot investeringen en zo de kwaliteit van zijn infrastructuur te vrijwaren, wordt daarom geopteerd voor het behoud van een billijke winstmarge die in verhouding staat tot de 'in het net geïnvesteerde kapitalen'. Daarom zet de CREG volop in op de daadwerkelijke investeringen en wordt een einde gemaakt aan het gebruik van een vroegere vergoeding die bestond uit de toekenning van dat gedeelte van de meerwaarde irab dat rustte op een activum dat deel uitmaakte van diezelfde irab. Tegelijkertijd wenst de CREG dat de netbeheerder uitdrukkelijk en vooraf aandacht heeft voor het efficiënt karakter van de toekomstige investeringen: de investeringsprojecten leggen immers beslag op belangrijke financiële middelen en brengen meer dan ooit voor een lange termijn belangrijke vaste kosten voor de netgebruikers met zich mee. Daartoe voorziet de huidige methodologie een bijzondere rapporteringsprocedure en een financiële stimulans gericht op het bevorderen van de efficiëntie ervan. Ook blijven de afschrijvingstermijnen van de materiële vaste activa afgestemd op de technische levensduur ervan en dus niet op de 'commerciële' gebruiksduur. Vanzelfsprekend moeten voor nieuwe activaklassen ook nieuwe afschrijvingstermijnen worden voorzien. III.2.2 De normale vergoeding voor de in het net geïnvesteerde kapitalen moet voldoende zijn om de noodzakelijke investeringen tijdig 21. Als vergoeding van het eigen vermogen dat gebruikt wordt voor de financiering van het gereguleerd actief wordt aan de netbeheerder een billijke winstmarge toegekend. Dat gebeurt via de toepassing van een rendementspercentage. Dat rendementspercentage leidt nog steeds tot een netto rendement, na aftrek van de werkelijk verschuldigde vennootschapsbelasting. Het rendementspercentage blijft gebaseerd op de principes van het Capital Asset Pricing Model (CAPM): CAPM houdt immers op een specifieke en objectieve manier rekening met 13/110

14 de relatie tussen het netto rendement dat een belegger verwacht enerzijds en met de mate waarin het risico van dergelijke belegging in aandelen van de netbeheerder bijdraagt tot en evolueert in functie van het algemeen risico van de Belgische aandelenmarkt anderzijds. 22. Het rendementspercentage stricto sensu geldt in principe voor de volledige portfolio en wordt dus niet op projectbasis aangepast. Eventuele, specifieke elementen voor individuele investeringsprojecten zijn mogelijk, doch deze moeten geval per geval als stimulansen worden beschouwd (zie onder IV infra). Ze zijn dus geen element van de billijke winstmarge stricto sensu. Om het belang van de passende vergoeding van de in het net geïnvesteerde kapitalen te onderlijnen, werd gekozen om het rendementspercentage zo zuiver mogelijk te hanteren. De verhoging daarvan kon worden gefinancierd door het stopzetten van het mechanisme van de vergoeding van de meerwaarde irab bij de buitendienstststelling van activa die deel uitmaakten van de irab. De beheersorganen van de onderneming beschikken zo over middelen om op vrijwillige basis een bedrag gelijk aan deze meerwaarde te blijven reserveren. 23. Als vergoeding voor het vreemd vermogen blijft voor de netbeheerder de recuperatie van zijn financiële kosten via de nettarieven gewaarborgd door middel van het stelsel van de 'Embedded financial costs'. III.2.3 Er is nood aan passende stimulansen voor het waarborgen van de effectiviteit en de kwaliteit van de prestaties van de netten, van de integratie van de marktwerking en voor de bevordering van onderzoek en ontwikkeling 24. Met de omzetting van het Derde Energiepakket heeft de wetgever in het artikel 23, 1, tweede lid, 6, van de Elektriciteitswet, voor het eerste expliciet aan de CREG opgedragen om de nodige, prestatieverhogende stimulansen te voorzien. De CREG beschouwt deze als stimulansen die samenhangen met het niveau van de kwaliteit en de service (in brede zin) van de dienstverlening door de netbeheerder. 25. Dergelijk stelsel van stimulansen heeft onder meer betrekking op: 1) de kwaliteit van de nodige initiatieven en resultaten die de netbeheerder realiseert op het gebied van de verbetering van de marktwerking, zowel nationaal als Europees; 14/110

15 2) de kwaliteit op gebied van realisatie van efficiënte investeringen (zo kan het tijdig realiseren van een investeringsproject dermate belangrijk worden dat voor bijvoorbeeld de tijdige realisering een specifieke stimulans wordt toegekend Dergelijke stimulans zal door de CREG geval per geval worden beoordeeld. Op het ogenblik van het overleg zijn nog geen concrete elementen voor dergelijk project voorhanden. 3) Een bijzondere toepassing vormt het project van de onderzeese kabelverbinding naar het Verenigd Koninkrijk: omdat dat 'NEMO'-project evenwel een gemeenschappelijke tariefmethodologie met Ofgem betreft, die al meerdere jaren geleden is opgestart, vormt het een tariefmethodologie binnen de tariefmethodologie. De elementen daartoe zijn dan ook uitgebreid in een afzonderlijke bijlage opgenomen; 4) de kwaliteit van de inspanningen op gebied van innovatie en het in de hand werken van expertise; 5) de kwaliteit van de service naar de netgebruikers/consumenten. De CREG opteert voor een benadering met prioriteit voor de implementatie van stimulansen voor de verbetering van de marktintegratie en voor het waarborgen van efficiënte investeringen. III.2.4 Blijvende aandacht voor kostenbeheersing en voor het redelijk karakter van de elementen die via de gereguleerde nettarieven verrekend worden 26. De beoordeling van het redelijk/noodzakelijk karakter van de kosten die in de nettarieven zijn opgenomen en van de veronderstellingen aan de grondslag daarvan, ligt aan de basis van de sterke daling van de nettarieven sinds het begin van de regulering door de CREG. De criteria voor de beoordeling van de redelijkheid van al deze elementen waren voorheen enkel opgenomen als bijlage bij het besluit van de CREG over de tariefmethodologie. In de thans voorliggende methodologie worden deze uitgebreid en in hoofdstuk V.4 geïntegreerd. Daarin werden niet alleen plaats gemaakt voor de opname van de bepalingen van de vroegere, zogenaamde 'transfer pricing policy', maar werden ook bijkomende criteria opgenomen (bijvoorbeeld voor de strategische reserves en voor de opvolging van de investeringsportfolio). 15/110

16 Een belangrijk criterium is alvast dat de rapportering in lijn moet zijn met de Belgische boekhoudnormen (Belgian GAAP) en dus niet met de IFRS-normen: Belgian GAAP, is immers de basis voor de Belgische taxatie en die is essentieel in de bepaling van de billijke marge. 27. Vastgesteld moet echter worden dat de belangrijkste kostenverminderingen al vóór de aanvang van de incentive regulation gerealiseerd werden (vermindering van de tarieflast met ruim 50%). En sinds die datum hadden zowel grote investeringsprojecten als hogere kosten uit de toepassing van openbare dienstverplichtingen voor de gecombineerde netbeheerder (30 kv kv) op zich onvermijdelijk een tarief verhogend effect. Daartegenover staan evenwel duidelijke voordelen voor de netgebruikers op gebied van marktwerking en bevoorradingszekerheid. De CREG blijft daarom voorzien in verdere prikkels tot verdere kostenbeheersing en responsabilisering. 28. In plaats van twee, voorziet de tariefmethodologie voortaan drie kostencategorieën, namelijk: 1) de kosten en kostenverminderingen onderworpen aan een integrale pass-through (de zogenaamde 'niet-beheersbare kosten'); 2) de kosten en kostenverminderingen onderworpen aan een partiële pass-through (de zogenaamde 'beïnvloedbare kosten'); 3) de kosten en kostenverminderingen onderworpen aan een revenue cap (de zogenaamde 'beheersbare kosten'). Voor de beïnvloedbare kosten (onderworpen aan een partiële pass-through) valt slechts een beperkt gedeelte van hun definitieve saldo (het verschil tussen het budget en de werkelijke waarde en dat zowel in plus als in min) te beurt aan de netbeheerder. Zo wordt zowel oneigenlijk gebruik als een tekort aan responsabilisering vermeden. 29. De CREG wenst in de regulatoire periode tijdelijk af te stappen van de vroeger mechanismen van het type 'RPI - X' die enkel werden toegepast in een stelsel van exploitatiesaldi onderverdeeld in slechts twee categorieën van kosten: de zogenaamde Groep 1 met de niet-beheersbare kostensoorten en de zogenaamde Groep 2 met de beheersbaar geachte kostensoorten. Daarom ziet de CREG voor de voorliggende regulatoire periode af van het opleggen van een X-factor. 16/110

17 30. Omdat de OPEX in een netwerksector mee door de CAPEX wordt bepaald en de investeringen in de onderhavige regulatoire periode sterk variëren en evolueren, is het niet langer aangewezen om de OPEX te laten evolueren via een eenvoudige indexering van het kostenniveau van het eerste jaar van de regulatoire periode. Aan de netbeheerder wordt daarom gevraagd vier afzonderlijke, jaarlijkse en gemotiveerde budgetten voor de OPEX in te dienen. Daarenboven moet dat tariefvoorstel een duidelijke en overtuigende verantwoording bevatten voor de OPEX en dat ten opzichte van de werkelijke cijfers van een gekend exploitatiejaar. Anderzijds is dat jaarlijks budget aan eventuele correcties onderhevig om het voldoende in lijn te brengen met de werkelijke CAPEX. III.2.5 Een aangepaste tariefstructuur die duidelijk in functie staat van de concrete dienstverlening door Elia 31. Om de transparantie te verhogen en om discussies te vermijden over de vraag wie een bepaald nettarief moet betalen, zal het tarief - zoals dat in de Gedragscode voor gas al het geval is - uitgedrukt worden als de vergoeding voor een goed omschreven en geleverde dienst aan een netgebruiker. 32. Naast de vereenvoudiging van de tariefstructuur zelf, is er ook de nodige klaarheid nodig in de verrekening van de kosten verbonden aan openbare dienstverplichtingen en van toeslagen. 33. Tenslotte stapt de CREG af van haar vroegere, strikte interpretatie van het begrip 'meerjarentarief': om zowel voor de netgebruikers de sterke overgangen tussen de tarieven van opeenvolgende regulatoire periodes te vermijden als de voor de netbeheerder en de daarmee gepaard gaande administratief/financiële rapporteringsproblemen, wordt afgestapt van het vlakke, constante, nominale eenheidstarief voor elk jaar van de regulatoire periode maar wordt voor elk jaar van die periode vooraf een individueel tarief vastgelegd en bekendgemaakt. Tot die vereenvoudiging draagt eveneens de voorziene harmonisering bij van de transmissietarieven voor het beheer van de infrastructuur: door het afstappen van de verplichting voor de rechtstreeks aangesloten netgebruikers om hun transportvermogen vooraf te onderschrijven, wordt het verschil in werkwijze tussen die klanten en de distributienetbeheerders geneutraliseerd. 34. Verder moet ook de bekendmaking van de ontwikkeling van de procedure, met inbegrip van de tariefaanpassingen voorgesteld door de netbeheerder, bijdragen tot een 17/110

18 beter inzicht bij de netgebruikers. Vanzelfsprekend is het de CREG die verantwoordelijk blijft voor de afhandeling van de tariefprocedures en de beslissingen terzake. III.2.6 Voldoen aan de Europese richtlijnen voor energie-efficiëntie 35. Hoewel de Europese richtlijn 2012/2027/EU betreffende energie-efficiëntie van 25 oktober 2012 nog niet naar Belgisch recht is omgezet, heeft de CREG erover gewaakt dat de voorliggende methodologie eraan voldoet voor wat de tarifaire aspecten betreft (voor andere daarin opgenomen aspecten zoals het faciliteren van de deelname van de vraagzijde zet de CREG zich al langer actief in): zo vormt het gebruik van een tariefdrager gebaseerd op netto afgenomen energie een relevante stimulans voor rationeel energiegebruik. Dat geldt ook voor de introductie van het gebruik van een piek op maandbasis in plaats van op jaarbasis die even nuttig is voor de afnemers met lokale productie (gedistribueerde opwekking). Ook het afstappen van de verplichte vermogensonderschrijving beëindigt voor de netgebruikers een mogelijke belemmering om op tijdsgedifferentieerde marktsignalen in te spelen. III.2.7 Uitgesproken oog voor het gebruik van de tariefmethodologie als beleidsinstrument van de regulator 36. Het grote aantal richtsnoeren op gebied van algemeen beleid, dat de wetgever in de Elektriciteitswet heeft ingebouwd en waaraan de tariefmethodologie moet voldoen, toont duidelijk aan dat de tariefmethodologie de initiële fase van een 'vehikel voor de doorberekening van de kosten van de netbeheerder' ruim heeft overstegen. Het strategisch belang van de energievoorziening en de sterke ontwikkelingen op nationaal, Europees en internationaal vlak, dwingen tot een sterke afstemming van het energiebeleid en het regulatoir beleid. Een typisch voorbeeld van dat laatste is de uitdrukkelijke wil van de CREG om elke tarifaire hinderpaal uit de weg te ruimen als het gaat om het bevorderen van de strategisch zo belangrijke flexibele inzet van alle bronnen: zo mag er op geen enkele manier een risico van discriminatie blijven bestaan bij de keuze door Elia tussen de mogelijke deelname van consumenten of van producenten, evenals opslageenheden voor elektrische energie, voor de activering van incremental/decremental bids of van R1, R2 en R3, in het geval dat Elia zelf aan de betreffende netgebruikers vraagt om bij te dragen tot een oplossing. Aan Elia wordt gevraagd een voorstel te doen om elk onderscheid tussen deze groepen van netgebruikers aan de bron te elimineren, zodat toegangsdrempels 18/110

19 maximaal worden vermeden. Dat wordt meer dan ooit belangrijk geacht in de context van de toenemende productie uit hernieuwbare energiebronnen De voorliggende tariefmethodologie heeft dan ook de ambitie om een daadwerkelijk beleidsinstrument te vormen voor de regulator. 37. De CREG heeft op die wijze voldaan aan de bepalingen van artikel 12, 9, van de Elektriciteitswet die luidt dat de commissie een tariefmethodologie opstelt en haar tariefbevoegdheid uitoefent om aldus 'een stabiele en voorzienbare regulering te bevorderen die bijdraagt tot de goede werking van de vrijgemaakte markt en die de financiële markt in staat stelt om met een redelijke zekerheid de waarde van de netbeheerder te bepalen'. 19/110

20 IV. ARTIKELSGEWIJZE TOELICHTING IV.1 Definities en toepassingsgebied Art. 1 Dit artikel geeft aan dat de definities uit de Elektriciteitswet eveneens van toepassing zijn op de tariefmethodologie. Art. 2 In dit artikel definieert de CREG een aantal bijkomende begrippen, zoals punt 39 gereguleerde activiteit, punt 40 beheersbare kost, punt 41 beïnvloedbare kost en punt 42 10YNDP. De definitie onder punt 3, «rapporteringsmodellen» werd aangepast. Om de rapporteringsmodellen die in Bijlage 1 aan het ontwerp van tariefmethodologie werden gedefinieerd concreet vast te leggen, beoogt de CREG een overeenkomst met Elia te sluiten. Een belangrijk aantal definities werden geschrapt omwille van de voorgenomen vereenvoudiging van de tariefstructuur. In dat verband valt ook op dat het aantal infrastructuurdelen (tarifaire spanningsniveaus) naar drie in plaats van vier werd herleid: het beperkte aantal aangesloten netgebruikers was niet langer representatief voor het behouden van een afzonderlijk tariefniveau. Art. 3 In het eerste lid van dit artikel wordt het toepassingsgebied van de tariefmethodologie gedefinieerd. Voor het transmissienet voor elektriciteit en voor de netten met een transmissiefunctie betreft het in beginsel slechts één onderneming: vanaf 17 september 2002, en met toepassing van artikel 10, 1, van de Elektriciteitswet, werd Elia System Operator NV aangesteld als beheerder van het transmissienet op federaal niveau. Dezelfde onderneming beschikt ook over de nodige vergunningen voor de drie gewesten om de elektriciteitsnetten met een spanning tussen 30 kv en 70 kv te beheren. Alle elektriciteitsnetten die zij beheert, hebben daarom een transmissiefunctie. Met toepassing van artikel 18bis van de Elektriciteitswet, bepaalt het tweede lid van dit artikel dat een beheerder van een gesloten industrieel net ontheven kan worden van de toepassing 20/110

21 van de tariefmethodologie. Toch kan de commissie op verzoek van een gebruiker van een gesloten industrieel net de tarieven en de berekeningsmethodes ervan nakijken, en vervolgens goed- of afkeuren. IV.2 Algemene tariefstructuur Art. 4 Dit artikel bevat de basisbepalingen in verband met de tariefstructuur: 1) tarieven zijn de prijzen, die een gebruiker aan de netbeheerder verschuldigd is voor diens recurrente dienstverlening. Een tarief veronderstelt dus een zekere standaardisatie van de dienstverlening en een zekere regelmaat tegenover een éénmalige dienst staat dus geen tarief, maar eerder een prijs; 2) er bestaat een belangrijk onderscheid tussen de transmissietarieven die betrekking hebben op de gereguleerde activiteiten en diensten van de netbeheerder enerzijds (cfr. artikel 8 van de Elektriciteitswet) en de tarieven voor de uitvoering van de openbare dienstverplichtingen die rusten op de netbeheerder anderzijds; 3) met toepassing van het richtsnoer bedoeld in artikel 12, 5, 12, van de elektriciteitswet, worden de toeslagen en andere heffingen enkel aan de algemene tariefstructuur toegevoegd. Het onderscheid tussen de transmissietarieven enerzijds en de tarieven voor de uitvoering van openbare dienstverplichtingen en de toeslagen anderzijds komt ook tot uiting in de financiële rapportering van de netbeheerder: enkel de verrichtingen die verband houden met de transmissietarieven maken deel uit van de resultatenrekening. Vanzelfsprekend heeft deze tariefmethodologie enkel betrekking op de in België gereguleerde activiteiten van de netbeheerder. In tegenstelling tot de vorige regulatoire periodes wordt gepreciseerd dat, vanaf de regulatoire periode , de tarieven worden toegepast voor een tariefjaar van een regulatoire periode. Het doel hiervan is te verduidelijken dat de tarieven weliswaar werden goedgekeurd voor een volledige tariefperiode, maar dat zij elk jaar kunnen verschillen. Dergelijke handelswijze werkt enerzijds een meer geleidelijke overgang in de hand naar de tarieven van een volgende regulatoire periode en vergemakkelijkt anderzijds de financiële opvolging en rapportering van de netbeheerder. 21/110

22 Tenslotte wordt bepaald dat de tarieven, geheel of gedeeltelijk, de energie-efficiëntie en de diversifiëring van de flexibel inzetbare bronnen moeten bevorderen waarover de netbeheerder beschikt. Art. 5 De vroegere tarieflijst is in de loop van de vorige regulatoire periodes enkel aangegroeid: toch zijn de basisprincipes onveranderd gebleven en moesten alle tarieven worden opgevat als ressorterend onder aansluiting, gebruik van het net of ondersteunende diensten. Hierdoor was een minder transparante structuur ontstaan, die het verband miste met de eigenlijke dienstverlening zoals die door de netgebruikers waargenomen wordt. Daarom bevat de voorliggende tariefmethodologie een aantal wijzigingen om aan vier doelstellingen tegemoet te komen, nl.: 1) een verhoogde transparantie door een meer uitgesproken band met de diensten die de netbeheerder aanbiedt; 2) de vereenvoudiging van de tarieflijst; 3) het harmoniseren van een groot aantal van de verschillende werkwijzen die tot nog toe golden tussen de eindgebruikers die rechtstreeks op de Elia netten zijn aangesloten en de distributienetbeheerders; en 4) meer duidelijkheid in de taken van de CREG die verband houden met het tarifair toezicht van de CREG op de openbare dienstverplichtingen die aan de netbeheerder zijn opgelegd. Voor een goed begrip is het daarom noodzakelijk om zich bewust te zijn van een duidelijk onderscheid tussen: 1) de diensten die de netbeheerder aan de netgebruikers aanbiedt ( waarvoor is een bepaalde categorie van netgebruikers bereid aan Elia te betalen? ); 2) de wettelijke taken en opdrachten van de netbeheerder ( welke zijn de verantwoordelijkheden van Elia die zijn aanduiding als netbeheerder inhouden en waarvoor hem een wettelijk monopolie is toegekend? ); 3) de interne organisatiestructuur van de netbeheerder met een organogram dat bestaat uit en aantal functionele diensten (hoe worden de werkzaamheden van Elia intern georganiseerd?); 4) het begrip ondersteunende diensten dat geen rechtstreekse dienstverlening van de netbeheerder aan de netgebruikers inhoudt, maar dat slaat op een aantal 22/110

23 diensten die Elia zelf heeft moeten aanschaffen en die derhalve aan de netbeheerder zelf zijn geleverd. De nadruk bij de tariefstructuur ligt dus niet uitsluitend op de kosten maar is in de eerste plaats gericht op de dienstverlening door Elia aan netgebruikers en op de transmissietarieven die deze netgebruikers voor die dienstverlening aan de netbeheerder verschuldigd zijn. Door het verband te verduidelijken tussen de diensten verleend aan de gebruikers en de tariefcomponenten, kadert deze tariefstructuur in de geest van de richtsnoeren 6, 7 en 20 bedoeld in artikel 12, 5 van de Elektriciteitswet. Tegelijkertijd streeft ze ernaar een aantal doelstellingen te verenigen, nl.: 1) een transparantere toewijzing van de kosten; 2) de vereenvoudiging van de tariefstructuur; 3) het harmoniseren van een groot aantal van de verschillende werkwijzen die tot nog toe golden tussen de eindgebruikers die rechtstreeks op de Elia netten zijn aangesloten en de distributienetbeheerders; 4) het bevorderen van het rationeel gebruik van de energie en van de infrastructuur; 5) de netbeheerder aanmoedigen om de prestaties te verbeteren, de marktintegratie en de bevoorradingszekerheid te bevorderen en het onderzoek en de ontwikkeling nodig voor deze activiteiten te leiden; 6) meer duidelijkheid in de taken van de CREG die verband houden met het tarifair toezicht van de CREG op de openbare dienstverplichtingen die aan de netbeheerder zijn opgelegd. Om de tekst van dit luik van de tariefmethodologie niet te overladen, zijn de gedetailleerde beschrijvingen van de diensten en de tariefcomponenten opgenomen in bijlage 2. De verantwoording van de elementen van die bijlage is opgenomen in een speciaal hoofdstuk hierna. Het zal ook duidelijk worden dat de vereenvoudiging van het aantal tariefdragers (bijvoorbeeld het afstappen van een aantal uiteenlopende begrippen inzake energie en vermogen) eveneens sterk bijdraagt tot de nagestreefde vereenvoudiging en transparantie. Dat is mogelijk omdat de onderhavige tariefmethodologie eveneens een aantal verschillen inzake tariefmodaliteiten beoogt weg te werken, bijvoorbeeld op gebied van het al dan niet verplicht onderschrijven van vermogen. Daartoe moeten evenwel, parallel aan de procedure 23/110

24 voor het vastleggen van onderhavige methodologie, eveneens de nodige aanpassingen aan de algemene voorwaarden van de toegangscontracten tot stand gebracht worden. Art. 6 Aangaande de openbare dienstverplichtingen (ODV) maakt de tariefstructuur een onderscheid tussen de openbare dienstverplichtingen waarvan de netto kosten, ten gevolge van een beslissing van de bevoegde overheid, worden gecompenseerd door een toeslag of een ander type specifieke heffing enerzijds, en de ODV waarvoor geen specifiek compensatiemechanisme werd voorzien anderzijds. Voor deze laatste wordt het geheel van de netto kosten gekoppeld aan hun uitvoering. Deze netto kosten omvatten ook de administratie- of de exploitatiekosten en de financiële lasten. Voor deze tarieven voor openbare dienstverplichtingen beschikt de CREG over eenzelfde bevoegdheid als voor de andere tarieven: in overeenstemming met artikel 12, 5, 11 van de Elektriciteitswet worden deze kosten verrekend in de tarieven. Art. 7 Artikel 7 onderscheidt twee soorten toeslagen en andere heffingen die, in overeenstemming met artikel 12, 5, 12 van de Elektriciteitswet, worden toegevoegd aan de tarieven en waarvoor de CREG alleen controleert of de toepasselijke wettelijke en reglementaire bepalingen werden nageleefd. De toeslagen en andere heffingen, waaronder de wegenisretributies, maken dus geen deel uit van de algemene tariefstructuur. Enerzijds zijn er de toeslagen die, zoals eerder vermeld, specifiek werden ingevoerd om de netto kost voor de openbare dienstverplichtingen opgelegd aan de netbeheerder te compenseren. Anderzijds worden ook de toeslagen en andere heffingen bedoeld die door een openbare overheid aan de netbeheerder worden opgelegd, maar die door derden worden gedragen. De toeslagen en andere heffingen bedoeld in artikel 7 mogen uitsluitend worden doorberekend aan de netgebruikers van het (federale of gewestelijke) grondgebied van de openbare overheid die het initiatief ervoor heeft genomen. 24/110

25 IV.3 Het totaal inkomen te dekken door de tarieven IV.3.1 Algemeen Art. 8 Dit artikel bepaalt de twee onderdelen van het totaal inkomen dat nodig is voor de uitvoering van de in België gereguleerde activiteiten en dat in zijn geheel door gereguleerde transmissietarieven moet worden gedekt: het betreft enerzijds het geheel van de kosten en kostenverminderingen van de netbeheerder die voor die activiteiten noodzakelijk zijn en anderzijds het geheel van vergoedingen toegekend aan de beheerder. De Voorlopige Tarifaire Methoden van 24 november 2011 voorzagen nog een derde component, nl. het eventuele gedeelte van de meerwaarde irab dat nog op een activum rustte op het ogenblik van zijn buitendienststelling. Daarvan wordt afgestapt, niet alleen omdat de toepassing ervan de indruk kon wekken van een dubbele vergoeding voor de netbeheerder en een zeker gevaar voor een verkeerde desinvesteringsstimulans zou kunnen inhouden, maar vooral om, via een normaal rendementspercentage, een meer directe en passende vergoeding toe te kunnen kennen voor de in het net geïnvesteerde kapitalen. IV.3.2 De noodzakelijke kosten Art. 9 Dit artikel bepaalt dat alleen die kosten gedekt mogen worden door de tarieven die de CREG niet als onredelijk beschouwt, In die optiek wordt verwezen naar punt V.4 infra waarin de concrete criteria worden vermeld. Art. 10 Het tweede richtsnoer bedoeld in artikel 12, 5 van de Elektriciteitswet bepaalt dat de tariefmethodologie moet toelaten om op een efficiënte manier alle kosten te dekken die noodzakelijk of doelmatig zijn voor de uitvoering van de wettelijke of reglementaire verplichtingen die aan de netbeheerder worden opgelegd, evenals voor de uitoefening van zijn activiteiten voor het beheer van het transmissienet of van de netwerken met een transmissiefunctie. Daarom somt dit artikel de verschillende relevante kosten en kostenverminderingen op en splitst het deze op in drie verschillende categorieën op basis van de mate van controle die de netbeheerder erover heeft: 25/110

26 1) de niet-beheersbare kosten waarop de netbeheerder geen of weinig controle heeft; 2) de beheersbare kosten waarop de netbeheerder een aanzienlijke controle heeft; 3) de beïnvloedbare kosten waarop de netbeheerder een beperkte controle heeft. Dit onderscheid wordt verder in dit document gebruikt om de verschillende stimulansen op het vlak van de kostenbeheersing te definiëren. Voor het overige heeft de CREG de formulering van richtsnoer 14 bedoeld in artikel 12, 5 van de Elektriciteitswet overgenomen om een kostencategorie te definiëren. Art. 11 Dit artikel bepaalt dat de netbeheerder de kostprijs per aangeboden dienst op een zo laag mogelijk niveau handhaaft door te zorgen voor een optimale beheersing van de factoren die deze kostprijs bepalen. Dit is een middelenverbintenis voor de netbeheerder. Art. 12 In overeenstemming met richtsnoer 19 bedoeld in artikel 12, 5 van de Elektriciteitswet bepaalt dit artikel dat kruissubsidiëring tussen gereguleerde en niet-gereguleerde activiteiten niet is toegestaan. IV.3.3 Vergoeding IV Algemene principes Art. 13 Dit artikel bevat het overzicht van de uiteenlopende vergoedingen die aan de netbeheerder kunnen worden toegekend. Naast de billijke marge die de klassieke vergoeding vormt voor de in de netten geïnvesteerde kapitalen, kunnen met ingang van 1 januari 2016 ook een aantal stimulansen worden toegekend. Dat laatste gebeurt in uitvoering van het richtsnoer 20 bedoeld onder artikel 12, 5, van de Elektriciteitswet. 26/110

27 IV Billijke marge op de in het net geïnvesteerde kapitalen Art. 14 Deze bepaling kadert in de geest van richtsnoer 9 bedoeld in artikel 12, 5 van de Elektriciteitswet, dat bepaalt dat de normale vergoeding van in de gereguleerde activa geïnvesteerde kapitalen de netbeheerder in staat moet stellen om de noodzakelijke investeringen voor de uitoefening van zijn opdrachten te verwezenlijken. De billijke marge vormt zoals voorheen de normale vergoeding voor de in het net geïnvesteerde kapitalen. Dat laatste begrip vormt een rode draad doorheen de opeenvolgende versies van de Elektriciteitswet. Sinds de start van haar regulering de CREG moest zelf gestalte geven aan het begrip billijke marge - heeft de regulator het begrip geïnvesteerd kapitaal opgevat als het financiële begrip Invested capital en de daarop toe te kennen marge bedoeld als een return on capital. Met dat begrip - initieel hanteerde de CREG daartoe dan ook de Nederlandstalige afkorting GiK werden en worden nog steeds alle middelen bedoeld die de netbeheerder moet investeren om zijn gereguleerde activiteiten op een efficiënte wijze te kunnen uitvoeren en om de optimale ontwikkeling van het net mogelijk te maken. In een onderneming in going concern hebben niet enkel de vaste activa een permanent karakter: het permanente transformatieproces leidt er immers toe dat ook de elementen van het bedrijfskapitaal (activa en passiva) een blijvend karakter krijgen en bedrijfseconomisch als investeringen worden beschouwd. De begrippen situeren zich dan ook eerder in een context van investeringsanalyse ( capital budgetting ). In tegenstelling tot de boekhoudregels maakt investeringsanalyse geen onderscheid tussen de investeringen in vaste activa (die wel worden afgeschreven) en deze in bedrijfskapitaal (die niet worden afgeschreven). De in het net geïnvesteerde kapitalen bestaan daarom uit de som van de waarde van de gereguleerde vaste activa en een bijzondere vorm van het bedrijfskapitaal, nl. de behoefte aan bedrijfskapitaal [zie verder onder Art. 15]. De billijke marge komt tot stand door het toepassen van een rendementspercentage op de in net geïnvesteerde kapitalen. 27/110