Christelijk Centrum Groningen 24 juni 2012

Transcriptie

1 Christelijk Centrum Groningen 24 juni 2012 Inleiding: Vorige week gestart met een korte serie over het fundament van het evangelie. Ik heb het principe van het Nieuwe Verbond en de Nieuwe Schepping uitgelegd (binnenkort op de site). Belangrijk principe is dat we niet de Verbonden in de Bijbel moeten mengen : wat Oude Verbond is is Oude Verbond en wat Nieuwe is is Nieuwe (zie gelijkenis mantel en de wijnzak). Het essentiële van het Nieuwe Verbond is dat het een eenzijdig Verbond is: Gods heeft in Christus met ons een Nieuw Verbond gesloten en het slagen van dit Nieuwe Verbond is geheel van Hem afhankelijk. Belangrijkste feit van het Nieuwe Verbond is, dat we in Christus een nieuwe schepping zijn geworden: we zijn van Gods geslacht, anders gezegd: we zijn hemelburgers. Dat betekent dat we een nieuw binnenste hebben gekregen, een nieuwe geest: de Heilige Geest (zie Ezech. 36:26).. Daarom is de opmerking van Jezus in Joh. 16:7 zo relevant: het is beter voor jullie dat ik ga, want dan kan de Heilige Geest komen en kan die in jullie wonen. Het Nieuwe Verbond in Christus wordt uitgewerkt door de Geest van God. Jezus sterven was de grond voor onze redding, Zijn Opstanding het bewijs dat wij deel hebben aan Zijn nieuwe leven (dat laten we dus zien in de doop), de Heilige Geest is de persoon van God Die ons in staat stelt als nieuwe scheppingen te leven. M.a.w. God poetst onze oude mens niet op en Hij verplicht ons niet om dat te doen Wij zijn met Christus gestorven ( niet meer mijn ik, maar Christus leeft in mij Gal.2: 20; Want u bent gestorven en uw leven is verborgen met Christus in God. Kol. 3:3). Het enige dat Hij van ons vraagt is dat we ons laten vervullen met Zijn Geest (Ef. 5:18). De Geest zal ons leven veranderen (Rom. 8:13). De belofte van de Geest als onderdeel van het Nieuwe Verbond is even zeker als het feit dat Jezus voor ons gestorven is en daarmee de weg naar God heeft vrijgemaakt:. omdat de liefde Gods in onze harten uitgestort is door de heilige Geest, die ons gegeven is, zo zeker als Christus, toen wij nog zwak waren, te zijner tijd voor goddelozen is gestorven, (Rom. 5:5,6). Toen Adam in zonde viel, vielen we allemaal in zonde; de tweede Adam Christus heeft de dood en de zonde overwonnen (zie 1 Kor. 15:42-49; Rom. 5:17-19). In Hem hebben wij deel aan dit nieuwe leven, niet slechts voor de toekomst, maar ook nu al. Om dit nieuwe leven te realiseren is het nodig om voortdurend vervuld te zijn van de Heilige Geest. Vandaag spreken over het bouwen op het fundament van het Nieuwe Verbond. Lezen: 1 Kor. 3:10-15; 2 Petr. 1:3-11.

2 1. Wie is de Bouwmeester? Het N.T.-Grieks gebruikt twee woorden met verschillende oorsprong voor het woord bouwmeester : In 1 Kor. 3:10 staat: architektoon wat een samenvoeging is van twee oorspronkelijke begrippen: arche (= eerste, begin, oorsprong) en tekton (= een bouwer, handwerksman, deskundige). Je kunt dus zeggen dat een archetektoon de eerste en belangrijkste bouwer is: daarmee begint de rest van het bouwwerk. Al het andere wordt gebouwd volgens de richtlijnen van de archetektoon. Paulus noemt zichzelf dus een kundig archetektoon. In Hebr. 3:4 lezen we: Want elk huis wordt door iemand gebouwd, maar de bouwmeester van alles is God. Het hier gebruikte woord is eigenlijk een werkwoordsvorm: degene die bouwt. Dit is het Griekse woord kataskeuazo, een samenvoeging van kata (= volgens) en skeuos (= een werktuig of instrument). Het woord betekent iets als optuigen, voorbereiden, maken met gebruik van etc. Daarmee is meteen het verschil tussen beide begrippen duidelijk: - De archetektoon is een belangrijke bouwer, een instrument voor een solide bouwwerk. Dat is in dit geval Paulus. - Maar degene die bouwt (katakeuazo) is God: het is Zijn bouwwerk; Hij is verantwoordelijk, Hij is de ontwerper en de feitelijke bouwer achter alles. In Hebr. 11:10 komt het woord bouwmeester nog een keer voor: want hij verwachtte de stad met fundamenten, waarvan God de ontwerper en bouwmeester is. De hier gebruikte Griekse grondwoorden technites ( = kunstenaar, ontwerper) en demiourgos (waarin de grondwoorden demos = volk en ergon = werk terug te vinden zijn) = de maker van een kunstwerk. Samenvattend: God is de bedenker, de feitelijke ambachtsman, de kunstenaar die alles bedacht heeft en die m.b.v. zijn instrumenten (dat zijn wij: Gods medearbeiders 1 Kor. 3:9) Zijn kerk heeft ontworpen en bouwt. De apostelen zijn degenen die het voornaamste aandeel in de uitvoering van Gods ontwerp hebben. Het bouwwerk is de kerk van Jezus Christus (1 Cor. 3:9). Wij zijn dus zowel bouwers als bouwwerk. 1 Petr. 2:5: en laat u ook zelf als levende stenen gebruiken voor de bouw van een geestelijk huis, om een heilig priesterschap te vormen, tot het brengen van geestelijke offers, die Gode welgevallig zijn door Jezus Christus. Het is belangrijk om dit onderscheid te maken, want dat bepaalt hoe we als kinderen van God in het leven staat. Wij zijn niet verantwoordelijk voor de bouw, dat is God Zelf: Hij bepaalt of het bouwwerk tot stand komt. Wíj laten ons meebouwen in Gods bouwwerk en mogen tegelijkertijd Zijn hulpjes zijn in het bouwen. 2. Wat is het fundament Paulus is begonnen om in Korinte het fundament te leggen waarop de gemeente en de gelovigen verder gebouwd worden.

3 In 2:2 geeft Paulus al een schot voor de boeg, wat dit fundament is: Want ik had niet besloten iets te weten onder u, dan Jezus Christus en die gekruisigd. Met andere woorden het enige fundament waarop de kerk gebouwd kan worden is het fundament van behoudenis door het geloof in Jezus volbrachte werk. In Matth. 16:18 zegt Jezus dat Hij op dit fundament (de rots: Gij zijt de Christus) Zijn gemeente zal bouwen. Dit is het fundament dat de apostel Luther opnieuw gelegd heeft in de 16 e eeuw: de rechtvaardige zal door het geloof leven. Elk ander fundament is bouwen op zand. Het fundament van traditie, kerkleer, gebruiken, meningen van mensen etc. is een vals fundament en leidt niet tot de kerk zoals God die bedoeld heeft. Dus het is belangrijk dat er een goed fundament ligt. Paulus noemt zichzelf dan ook een kundig bouwmeester (letterlijk sophos = wijs, bekwaam). Hij verwijst daarmee naar het begin van zijn brief waar hij spreekt over de wijsheid van de wereld die in feite dwaasheid is voor God. Niet menselijke wijsheid, meeslepende wijsheid, overtuigingskracht is het fundament waarop de kerk gebouwd wordt, maar het verlossende en vernieuwende werk van Christus! 1 Kor. 1:30,31: Maar uit Hem bent u in Christus Jezus, Die voor ons is geworden wijsheid van God en gerechtigheid, heiliging en verlossing, 31 opdat het zal zijn zoals geschreven staat: Wie roemt, laat hij roemen in de Heere. We hebben het hier niet alleen over theologie of over Bijbelse leer, maar over de dagelijkse praktijk van het leven: want in Hem leven wij, bewegen wij ons en zijn wij (Hand. 17:28). M.a.w. Alles wat we doen, denken of zijn draait om Christus. Hij is ons leven. Dit geldt voor de individuele gelovige en evenzeer voor de kerk. Hij is zoals de Bijbel zegt Het begin en het einde; het vertrekpunt en het doel. Alles wat daar bovenuit gaat is in het licht van de wandel met God, zonde. Dus als we onze eigen opvattingen, denkwijzen, handelingen en gewoontes plaatsen boven die van Jezus, zondigen wij. Dit heeft dus niets te doen met het naleven van de wet, maar met de motivatie waarmee je dingen doet: doe je iets om Hém te behagen of omdat het zo hoort, omdat mensen dat vinden of omdat het moet? 3. Hoe bouw je? Als je weet wat er ligt, is het wel belangrijk te weten hoe je daarop verder bouwt. Paulus zegt: Ieder zie wel toe hoe hij op het fundament bouwt. Wij zijn een geestelijke tempel, een bouwwerk in de Geest. Wij zijn het resultaat van Gods werk in ons en van de Heilige Geest die in ons woont, dan moeten we niet bouwen vanuit het vlees, de gewoonte, traditie of de wet. Zijn jullie zó onverstandig? Jullie zijn begonnen met de Geest, eindigen jullie nu met het vlees?, zegt Paulus in Gal. 3:3. Daarmee doelt hij op de tegenstelling tussen: - enerzijds wet en genade: als we begonnen zijn onder het verbond van de genade, moeten we ons niet laten leiden door het verbond van de Wet; en

4 - anderzijds vlees en geest: zij die in het vlees zijn, kunnen God niet behagen (Rom. 8:8). Er is een constante strijd in ons denken om het leven uit genade door Jezus te vervangen door een leven naar de Wet of naar het vlees. Dat laatste betekent dat we geheel zelf bepalen hoe we ons leven inrichten. In beide gevallen is Paulus duidelijk: 1. Leven naar de Wet. Want allen die het van werken der Wet verwachten, liggen onder de vloek en dat door de wet niemand voor God gerechtvaardigd wordt, is duidelijk; immers, de rechtvaardige zal uit geloof leven, en bij de wet gaat het niet om geloof, maar wie dat doet, zal daardoor leven. (Gal.3:10-12). Paulus spreekt hier niet alleen over behouden zijn. We zijn door genade behouden, dat weten we, maar hij spreekt ook over leven. We leven niet onder of naar de wet, maar door het geloof. Geloof dat God alles vermag in mijn leven en in Zijn kerk, waartoe ik niet in staat ben. Ik vermag alle dingen in Hem, die mij kracht geeft. (Filip. 4:13). 2. Leven naar het vlees. Dé vijand van het leven door de Geest, is het leven naar het vlees. Leven naar het vlees wil zeggen dat mijn belangrijkste drijfveer en motivatie waarmee ik dingen doe of laat mijn oude natuur is en het denkpatroon van de wereld. En dat gebeurt vaker dan we denken! Hierop doelde Jezus in de Bergrede toen Hij de wet aanscherpte: In de wet staat. maar Ik zeg jullie... Niet wat uiterlijk of naar de wet geaccepteerd is, is bepalend, maar waarin de Geest ons leidt. Dat kunnen situaties zijn die voor anderen prima zijn, maar waarvan de Geest ons zegt dat we dat anders zouden moeten doen. Paulus geeft een voorbeeld in het eten (of juist niet) van offervlees. Bepalend is de motivatie: gebruik ik mijn vrijheid in Christus op een goede wijze, of hou ik anderen af van Christus door gebruik te maken van mijn vrijheid? Vlees en Geest zijn natuurlijke vijanden: Want het begeren van het vlees gaat in tegen de Geest en dat van de Geest tegen het vlees want deze staan tegenover elkaar zodat je niet doet wat je maar wenst. (Gal. 5:17). Het is dus heel belangrijk hoe je verder bouwt op het fundament dat er ligt (behoud in Christus). Bouw je naar de wet of naar het vlees, dan bouw je met hout, hooi of stro ; bouw je naar de Geest en in geloof, dan bouw je met goud, zilver en kostbaar gesteente. Dit laatste werk houdt stand, ook in het oordeel; het eerste verbrandt in het oordeel; maar wijzelf zijn behouden als door vuur heen, want wij zijn behouden uit genade en niet uit werken.

5 4. Wát bouw je? Petrus legt in zijn brief uit wat het product is als je bouwt op Jezus de rots (dus wat je aan het bouwen bent), maar ook wat het resultaat is als je bouwt op Jezus (dus wat er uiteindelijk tot stand komt). Hij noemt enkele kenmerken van dit bouwen: 1. De basis van ons bouwen is de kracht van God: Zijn goddelijke kracht immers heeft ons begiftigd met alles wat nodig is om te leven naar Zijn wil. M.a.w. het kan; God heeft het ons mogelijk gemaakt om te leven als een nieuwe schepping door Zijn kracht; niet in eigen kracht!. 2. Als we zo bouwen, hebben we deel aan Gods natuur (zijn we dus echt van Hem) en ontkomen we aan het verderf van de wereld. 3. Als je bouwt door de Geest en in geloof op het fundament, zal het resultaat zichtbaar worden: Want als deze dingen bij u aanwezig zijn en toenemen, zullen ze u niet doelloos en onvruchtbaar laten wat de kennis van onze Heere Jezus Christus betreft. (2 Petr. 1:8). Als er geen resultaat zichtbaar wordt (m.a.w. als je niet groeit in de kennis van Christus en in een Hem toegewijd leven), dan ben je blind en heb je vergeten dat je door Hem gereinigd bent van je zonden; en dat je dus een nieuwe schepping bent. Voor nieuwe scheppingen geldt: maar jullie helemaal anders: jullie hebben Christus leren kennen. (Efez. 4:20). M.a.w. je leven als nieuwe schepping moet zichtbaar zijn en worden. 4. Beijver je. Letterlijk: haast je om..(v. 5 en 10). Dit gaat niet over hard werken of goed je best doen, maar je volledige motivatie om te leven zoals het God behaagt. Wij jagen ernaar, God maakt het ons mogelijk door Zijn goddelijke kracht. Het probleem is niet dat we de zonde niet kunnen laten, meestal willen wij haar niet laten. Onze behoudenis is verzekerd in Christus en toch zegt Petrus dat we ons moeten beijveren om die te bevestigen. M.a.w. door ons leven ondergeschikt te maken aan de Heilige Geest, bevestigen wij dat God ons gekozen heeft. In dit gedeelte noemt Petrus een aantal eigenschappen die het gevolg zijn van een leven dat geleid wordt door de Geest. Eigenschappen die als het ware uit de vorige tevoorschijn komen. Feitelijk zegt hij: voeg aan je geloof toe... en dan de deugd.. en dan de kennis etc. Wat hij bedoelt is dat je als je door de Geest geleid gaat leven de ene goddelijke eigenschap vasthaakt aan de andere of verder bouwt op de andere, te beginnen bij het geloof (want we leven uit geloof niet uit werken). De motivatie om dat te doen, noemt hij in vers 5: om deze reden, namelijk het hebben ontvangen van de beloften van God die het mogelijk maken een ander leven te leiden. Als de keten van eigenschappen sterk wordt, zul je steeds meer vrucht gaan dragen. Slot: Waarom dit onderwijs?

6 Omdat veel christenen geen besef hebben van hoe het leven als christen werkt. In plaats van te ervaren hoe God door Zijn Geest hun leven verandert, gaan ze zelf voortdurend aan de slag om hun leven christelijker te maken. Maar de Bijbel is duidelijk: daar slagen ze niet in. Dat kan niet in eigen kracht: Want ik weet, dat in mij, dat wil zeggen in mijn vlees, geen goed woont. Immers, het wensen is wel bij mij aanwezig, maar het goede uitwerken, kan ik niet. (Rom. 7:18). In het vlees, dus uit eigen kracht, kunnen we God niet behagen (vgl. Jezus en de Wet). Werken uit eigen kracht, ook de goede, zijn dode werken. De gevolgen van zelf aan de slag gaan: - Je wordt neerslachtig of gefrustreerd omdat het je maar niet lukt naar Gods eis te leven; - Je verliest je vreugde in de Heer; je leeft niet ontspannen, maar krampachtig. Christen-zijn is dan geen vreugde, maar een last! - Je bent niet krachtig voor God: mijn kracht struikelt door mijn ongerechtigheid, en mijn gebeente verkwijnt. (Psalm 31:11). - Je hebt voortdurend hulp nodig, of je laat je meeslepen door gevoelens van b.v. depressie. Resultaat: je bouwt niet mee aan het Koninkrijk. - Je wordt ik-gericht : je hele leven gaat om jou draaien; om je onvermogen, je verdriet, frustratie etc. - Je wordt onverschillig: ik kan het toch niet veranderen, dus laat maar... Als het je wél lukt om af en toe een succesje te behalen, word je zelfvoldaan: je bent trots op jezelf en je oordeelt anderen die wel zondigen. Je leeft dan niet uit genade, maar uit veroordeling; hetzij van jezelf, hetzij van anderen!! U hebt geen enkele reden om zo zelfvoldaan te zijn. Weet u niet dat al een beetje desem het hele deeg zuur maakt? (1 Kor. 5:6). Dit alles heeft het omgekeerde resultaat wat Petrus schrijft in 2 Petr. 1:8: je bent niet effectief, je draagt geen vrucht wat betreft groeien in Christus. Kortom, je bouwt niet mee aan de kerk en de opdracht van de kerk; je hebt het veel te druk met jezelf! Petrus noemt deze mensen bijziend (=dus niet verder kunnen kijken) en ze hebben volgens hem vergeten dat Christus ze gereinigd heeft van hun vroegere zonden. Als dit op jou van toepassing is, bekeer je dan van je zelfwerkzaamheid en nodig de Heilige Geest uit om je leven te veranderen; en Hij zal het doen.