Stichting HELP MIJ LEVEN. A ju d e m e. JAARGANG 22 nr 86 april 2008

Transcriptie

1 Robert Stichting HELP MIJ LEVEN A ju d e m e Brasil a vive r JAARGANG 22 nr 86 april 2008

2 Foto s uit een nieuwsbrief uit 1990 Stichting Help mij leven geniet het CBF-keur, uitgegeven door het Centraal Bureau Fondsenwerving (CBF). Alle instellingen met een CBF-keur zijn door het onafhankelijke CBF langs dezelfde meetlat gelegd. Ook Help mij leven vindt het belangrijk om regelmatig te worden getoetst door een onafhankelijke en betrouwbare instantie. Zo kunt u als donateur er 100% zeker van zijn dat uw geld goed terecht komt. Het CBF (Centraal Bureau Fondsenwerving) is een onafhankelijke stichting die toezicht houdt op het inzamelen van geld voor goede doelen. De taak van het CBF is het bevorderen van een verantwoorde fondsenwerving en besteding van middelen door het beoordelen van fondsenwervende organisaties.

3 Voorwoord Beste vrienden, Bijna twintig jaar geleden zat ik in Bleiswijk op club met open oren te luisteren naar wat Robert Smits ons vertelde over straatkinderen in Rio de Janeiro. Ik was 11 jaar oud en ik kan me herinneren dat het grote indruk op me maakte! Kinderen van je eigen leeftijd die op straat leven, geen ouders hebben om bij te kunnen schuilen... en al helemaal geen club om naartoe te gaan. Robert ging daar wat aan doen! Het is dit jaar twintig jaar geleden dat Robert Smits REMER opzette, het initiatief nam voor stichting Help mij leven en zijn grote uitdaging in Brazilië echt begon. In de afgelopen twintig jaar wist Robert met zijn overtuiging vele mensen aan te spreken. Door zijn bevlogenheid trokken velen zich het lot van kinderen aan de andere kant van de oceaan aan. Vrijwilligers zamelden geld in, jongeren gingen met World Servants naar Brazilië en mensen collecteerden op feestjes. Het is iedere keer weer een wonder om te zien hoeveel goed werk er in Brazilië wordt gedaan met het geld van donateurs. Wat begon met broodjes uitdelen op straat, is inmiddels uitgegroeid tot een project dat kinderen begeleidt van straat naar samenleving. In twintig jaar tijd heeft Robert talloze kinderen een kans op een nieuw leven kunnen geven. REMER kan nu meer kinderen een kans bieden dan ooit, maar daarbij blijft onze steun hard nodig. Het jubileum willen we dit jaar niet ongemerkt voorbij laten gaan. Deze editie van de nieuwsbrief hebben we een nostalgisch tintje gegeven. Kent u de eerste nieuwsbrieven nog? Vers van de typemachine, bestaand uit de brief van Robert, een aantal foto s en als het echt moest, een bestuursmededeling. We hebben geprobeerd dat ouderwetse voor één keer terug te brengen. En dat is toch nog een klus... we kwamen erachter dat er in 20 jaar nieuwsbrieven maken ook aardig wat veranderd is: hoe komen we nu nog aan een lettertype dat een 9 naalds-printer benadert? En foto s scheef in de tekst monteren is tegenwoordig niet zo makkelijk... Namens de redactie wens ik u weer veel leesplezier! Aldo Golja Colofon en inhoudsopgave Jaargang 22, nr. 86, april 2008 De nieuwsbrief is een uitgave van stichting Help mij leven en verschijnt vier keer per jaar. Oplage ca stuks Aldo Golja André van der Eijk Marco Kalverda Yke Meindersma Postbus 155, 2665 ZK Bleiswijk mail@helpmijleven.org Voorwoord 3 Bestuursmededelingen 4 Het schoolvoorbeeld: naar de Efteling! 5 Bericht uit Brazilie 6 Herinneringen 10 City Pier City voor Help mij leven 12 Gemakkelijk geld overmaken 13 Meer informatie: zie pagina 13 Help mij leven helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan. 3/14

4 Bestuursmededelingen Nieuwe donateursadministratie Onlangs hebben we een nieuw softwarepakket voor onze donateursadministratie aangeschaft. Dit pakket biedt veel meer mogelijkheden voor het bijhouden van gegevens, maar ook voor het uitvoeren van automatische incasso s van donateurs. We hebben de Rabobank bereid gevonden de kosten van het pakket op zich te nemen. De overgang naar het nieuwe systeem verliep redelijk gemakkelijk, maar kende enkele kleine aanloopproblemen. Zo kon het voorkomen dat in de maand december de automatische incasso s bij enkele donateurs twee keer afgeboekt werd. Dit is uiteraard erg vervelend en we hebben er alles aan gedaan om dit zo snel mogelijk te corrigeren. Inmiddels verloopt het proces zonder problemen. Mocht er onverhoopt toch een fout geslopen zijn in uw donaties, is uw adres op de nieuwsbrief onjuist of ontvangt u opeens meerdere nieuwsbrieven, geef dit dan door aan het secretariaat, of mail naar mail@helpmijleven.org. We maken het dan zo snel mogelijk in orde! Een grote vijand van REMER: de Real De Braziliaanse munt Real wordt steeds meer waard en is daarom een grote vijand van REMER. Dat klinkt vreemd: u zou misschien verwachten dat REMER blij is als de Real meer waard wordt. Helaas. Een stijgende waarde van de Real betekent niet dat REMER in Brazilië meer kan kopen, integendeel: voor hetzelfde aantal Euro s uit Nederland kunnen minder Reals worden gekocht. In Reals gemeten blijft de hoogte van salarissen en producten hetzelfde, maar in Euro s wordt alles in Brazilië een stuk duurder! Zoals u in onderstaande grafiek kunt zien, is de koers van de Euro ten opzichte van de Real de laatste jaren enorm gedaald. In 2004 kregen wij voor elke Euro bijna 4 Reais, nu nog maar 2,5. Een verschil van maar liefst 32%! Om dezelfde hoeveelheid werk te kunnen blijven verzetten, moeten wij tegenwoordig dus 32% meer Euro s naar REMER sturen. Koersontwikkeling: door stijging waarde van Real, daalt het aantal Reais per Euro 4,0 R$ 3,5 R$ 3,0 R$ -32% 2,5 R$ 2,0 R$ aug feb aug feb aug feb aug We hopen dat u ons wilt helpen om deze verborgen kostenstijging op te vangen. Als u in de gelegenheid bent om uw machtiging of schenking - die misschien al jaren even hoog is - aan te passen aan de nieuwe werkelijkheid in Brazilië, zou dat ons enorm helpen om al het werk van REMER en Sparta te kunnen blijven steunen. 4/14 Nieuwsbrief jaargang 22, nr. 86: april 2008

5 Help mij leven in het ANBI-register In de vorige nieuwsbrief berichtten we dat de belastingdienst Help mij leven had aangemerkt als Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI). De voordelen van deze toekenning is dat de stichting daarmee geen successierechten of schenkingsrechten hoeft te betalen over erfenissen en schenkingen. Ook kan een donateur giften van de inkomsten- of vennootschapsbelasting aftrekken. Aangezien het secretariaat met de secretaris gevestigd is in Rotterdam (en de belastingdienst geen postbussen erkent), staat Help mij leven bij de belastingdienst niet in Bleiswijk geregistreerd, maar in Rotterdam. In het online ANBI-register van de belastingdienst kunt u ons dus gewoon vinden indien u zoekt op Help mij leven en Rotterdam! Het ANBI-register online: zoekdienst.belastingdienst.nl/zoekdienst/anbi-nl/ Help mij leven helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan. 5/14

6 Bericht uit Brazilië Beste vrienden, Rio de Janeiro is in de greep van een epidemie: die van de knokkelkoorts, overgebracht door de denguemug. Je wordt er doodziek van en ziekenhuisopname is onvermijdelijk. In twee maanden zijn tienduizenden mensen besmet, per dag komen er meer dan 2000 bij. Tot nu toe zijn er 52 dodelijke slachtoffers gevallen, de Denguemug waarvan de helft onder de 16 jaar. De ziekenhuizen en doktersposten kunnen het niet meer aan en er is een groot tekort aan dokters en verplegers. Moeders met kinderen staan soms 12 uur in de rij om hulp te krijgen en vaak worden zij van ziekenhuis naar ziekenhuis doorverwezen. Zoals gewoonlijk geven de autoriteiten elkaar de schuld. Het probleem werd veel te laat aangepakt. Nu komt eindelijk het leger met tenten en artsen en er wordt met man en macht gewerkt om de mug uit te roeien. De krottenwijk Morro da Providência staat op de tweede plaats van het aantal dengue-muggen. Je ziet een hele verandering: omdat de mug alleen in de benen en voeten steekt, dragen mensen steeds meer lange broeken en kousen en worden de benen constant ingesmeerd. Hoewel wij daar werken, en veel bekenden ziek geworden zijn, is er gelukkig dit jaar nog geen medewerker van REMER of SPARTA gestoken. Sparta Kamp Clay, dat voor de eenentwintigste keer door kon gaan dankzij de inzet van vele donateurs, is een jaarlijks terugkerend feest! Bijna 300 kinderen (waarvan 150 uit Pedra Lisa), verdeeld in twee leeftijdsgroepen, vermaakten zich vijf dagen lang in de natuur. Maanden keken zij daar al naar uit. Het programma zag er als het volgt uit: In de ochtend werden de kinderen verdeeld in groepen: natuurverkennen, sport en handenarbeid. s Middags was er het grote zwembad en ook sport, maar de meeste bleven tot het allerlaatste fluitsignaal in het zwembad. s Avonds was er een cultuurprogramma. Om half tien ging iedereen slapen en omdat ze zo intens moe zijn duurde het vaak maar enkele seconden voordat ze heerlijk droomden. Een tijd om nooit meer te vergeten. Het wordt wel steeds moeilijker voor SPARTA om kinderen uit te kiezen, omdat er zo veel zijn die zich aanmelden. Morro da Providência is sinds 1 januari bezet door het leger. De huizen aan de voorkant van de wijk (op de steile helling) worden gestuukt en geschilderd. De bewoners kunnen kiezen uit drie kleuren. Ook krijgen zij een pannendak. Maar het gaat alleen om de buitenmuur! Het gaat erom dat de toeristen die het sambamuseum bezoeken, prachtige foto s kunnen maken van de pittoreske huisjes op de heuvel. Bewoners is niets gevraagd en het ergste is dat aan Pedra Lisa (het armste gedeelte, verscholen aan de achterkant van de krottenwijk) niets gedaan wordt. De huizen zijn daar tegen natte rotsblokken gebouwd en er is mede door het vocht veel tuberculose. Maar ja, daar komen de toeristen niet en liggen de 6/14 Nieuwsbrief jaargang 22, nr. 86: april 2008

7 huisjes verscholen. Dankzij het leger is de drugsbende totaal verdwenen uit de wijk, maar alles wordt wel in de gaten gehouden. Wee de bewoners in Pedra Lisa die goed contact onderhouden met soldaten! Er heerst angst want over 12 maanden gaat het leger weer weg en komen de drugssoldaten gewoon terug! Het is nu zo heerlijk rustig en de bewoners zeggen het niet hardop, maar denken het allemaal: bleef het altijd maar zo! Na het carnaval zijn de sportlessen in de avonduren weer begonnen. De zaal werd eerst weer netjes geverfd. Tientallen jongeren in verschillende leeftijdsgroepen doen aan de favoriete sport: voetbal. Bij het meisjesvoetbal hebben wij een zeer leuk resultaat! Hoewel het nooit onze bedoeling was, hebben we talentjes ontwikkeld. Afgelopen jaar verhuisde Talita van Sparta Kinderen in krottenwijk eind jaren 80 naar São Paulo om bij de São Paulo Futebol Clube te gaan voetballen. Daar woont ze ook intern bij de club. Het schooltje met bijlessen is ook weer begonnen. Er hebben zich 120 kinderen aangemeld. Zeer interessant zijn de vorderingen van de afgelopen jaren. Na het eerste jaar in 2006 ging 66% van de 99 leerlingen over naar de volgende klas. In 2007 was dit 83% van de 105 leerlingen. Voordat we met de bijlessen begonnen was dat percentage bij de jongens 20% en bij de meisjes 37%. Jammer genoeg is de Gemeente Rio opgehouden met financiële steun aan het geven van alfabetiseringscursussen aan ouderen in de avonduren. Dat wil niet zeggen dat wij er mee opgehouden zijn. Nu geven vrijwilligers van Sparta les aan 16 volwassenen. REMER-RIO Allereerst wil ik jullie onze nieuwe coördinatrice voorstellen, Liliane. Ze heeft Adriana vervangen, die voorlopig terug is naar REMER-Pequeri totdat wij daar een vervangster voor haar hebben gevonden. Liliane heeft een paar jaar geleden al eens bij ons gewerkt als psychologe. Daarna werkte ze vijf jaar voor de kinderraad, dus aan ervaring heeft ze geen gebrek. Zij woont zelf in Cidade de Deus, die bekende favela van Rio, u weet wel... van de film City of God. Straatwerk Bij zijn taken wordt Nando (de straatwerker) tegenwoordig bijgestaan door Adriano. Adriano heeft zelf ook een eeuw geleden op straat gewoond en het is een fantastische kerel die altijd van alles wil leren. In februari en maart hebben zij verschillende pleinen en plekken in het noorden van Rio in kaart gebracht om te kunnen bepalen waar de meeste straathulp nodig is. Hun voorstel is om telkens drie maanden lang twee dagen Adriano per week op één plek te blijven (dat is nu de wijk Madureira). Zo hopen zij effectiever kinderen te kunnen helpen om een oplossing te vinden en de straat de rug toe te keren. Na die tijd kiezen wij een nieuwe plek (bijvoorbeeld Méier), maar komen dan een halve dag per week terug in Madureira om de kinderen hier te begeleiden. Daarna besteden de twee Help mij leven helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan. 7/14

8 straatwerkers samen met de maatschappelijk werkster anderhalve dag aan familiebezoek. En daarnaast hebben ze een dag voor evaluatie en planning. Zo werken zij zo effectief mogelijk. De eerste resultaten uit Madureira zijn bereikt: Twee jongens uit Madureira wonen nu in Huize Nova Esperanca., Inloophuis (Casa Betânia) Wij merken steeds weer hoe moeilijk het is voor de kinderen om rechtstreeks van straat in Huize Nieuwe Hoop of een ander opvanghuis terecht te komen. De kinderen komen hier op bezoek, maar kunnen het gewoon nog niet aan om in een huis te wonen waar ze zich aan regels moeten houden. Veel kinderen die werden doorverwezen van Huize Betânia naar het opvanghuis (Nova Esperanca), liepen daar weer snel weg. Temeer omdat de kinderen die het inloophuis bezoeken, iedere keer weer vragen om daar te mogen overnachten, hebben wij een nieuwe invulling van Casa Betânia op het oog. Vanaf juni hopen wij het huis te openen voor 8 jongens en meisjes die daar 7 nachten in de week kunnen blijven slapen, vergezeld door twee groepsleiders/sters. Het moet een huis worden met een zeer lage drempel en een voorbereiding voor andere opvang. Ons doel is om de resultaten op te schroeven en het aantal kinderen dat wij daadwerkelijk van straat halen te vergroten. Nu lag dit aantal de laatste periode op 10%. Opvanghuis (Casa Nova Esperanca), Pedro (11 jaar) is de nieuwkomer in het huis. Hij kwam uit het ziekenhuis omdat hij vreselijk in elkaar was geslagen door de militie. En wat is een militie? In verscheidene krottenwijken worden de drugsbendes verjaagd door ex-politieagenten, beveiligheidsambtenaren, brandweeragenten, enzovoorts. Zij eisen van de bevolking geld voor de veiligheid in de wijk. Ook passen ze strenge straffen toe. Pedro had samen met een vriend van 12 jaar een geïmporteerde auto gestolen. De militie kreeg hem te pakken en na een pak slaag bedreigden zij hem met de dood als hij ooit terug zou keren naar zijn woonwijk. Zijn twee zusjes zijn lichamelijk verlamd, zijn vader is vermoord en zijn moeder kan de wijk niet verlaten omdat zij daar hulp krijgt van andere familieleden. Pedro woont nu twee maanden bij ons, heeft het erg naar zijn zin en gaat naar school. Hij is net als zoveel anderen zo ontzettend beschadigd. Soms ligt hij uren stil op de schoot van de groepsleidster. Drie jongens zijn de afgelopen maanden weer teruggekeerd naar familie. Vooral Wendell is een klein wonder. Hij woonde ruim een jaar bij ons. Voor die tijd maakte hij de buurt onveilig en kwam via de kinderrechter bij ons. Dankzij de goede begeleiding van zijn familie, die zag dat Wendell s gedrag ontzettend verbeterd is, heeft hij het nu naar zijn zin bij zijn moeder. Hij blijft vlak bij ons woonhuis naar school gaan. Fernando is eindelijk naar de boerderij waar hij het vreselijk naar zijn zin heeft. REMER-Minas Wij hebben onze productie op de boerderij uitgebreid. We hadden al koeien,maar nu ook 3 varkens, meerdere kippen en eenden. Ook de moestuin wordt steeds groter en binnenkort hopen wij met het kweken van vis te beginnen. Sítio Shalom in /14 Mauricio woont alweer 15 maanden bij ons. Daarvoor leefde hij jaren tussen REMER- Rio en de straat. In februari kwam zijn moeder op een avond Nieuwsbrief jaargang 22, nr. 86: april 2008

9 met een metgezel uit Rio (zoals zij zelf zei: crimineel) langs. Als de groepsleider het niet toeliet om Mauricio mee te nemen, dan zouden ze geweld gebruiken. Wij laten de keus altijd aan het kind zolang ze niet door de rechter bij ons geplaatst zijn. Mauricio koos ervoor om mee te gaan (uit angst ). In Rio hebben we hem bezocht. De eerste week ging het goed maar hij wilde wel weer terug naar de boerderij. Bij het tweede bezoek was hij verdwenen. Wij hebben drie weken de hele stad afgezocht en eindelijk vonden wij hem bij toeval in een afgelegen wijk. Hij wilde direct terug naar de boerderij, zelfs zonder eerst zijn spullen op te halen bij zijn moeder. Gelukkig is hij weer terug. De kinderen waren zo blij. Iedereen had voor hem gebeden, bang voor een verkeerde afloop. In januari was het vakantie. Gelukkig hebben veel kinderen zogenaamde pleegouders waar zij een tijd konden blijven. Voor anderen werden uitjes georganiseerd, dus er was altijd wel wat te doen. Drie kinderen zijn voorgoed naar huis gegaan, twee naar hun grootouders en één naar een tante. José is 10 jaar, toen hij acht was stierf zijn moeder (een vader had hij niet). Hij kwam bij zijn tante terecht die hem altijd sloeg en als slaaf behandelde. Nu woont hij bij zijn grootouders. De afstand is gelukkig niet zo groot zodat wij hem steeds kunnen opzoeken. Enrique is 12 jaar en heeft aids. Zijn ouders zijn gestorven aan dezelfde ziekte. Hij zwierf door verschillende dorpen, niemand wilde hem hebben. Ook wij dachten: Is er geen speciale opvang voor hem, want wij zitten zover van het behandelcentrum Waren wij ook niet een beetje bevooroordeeld? Enfin, er was geen speciale opvang en Enrique woont nu bij ons. Hij krijgt medische hulp in Bicas, waar hij ook naar school gaat. De eerste dag dat hij hier was zei hij: Dit is geen opvanghuis, maar een paradijs!. Tussen al die spelende kinderen leeft zoveel leed. Cinthia is nu negen jaar. Op vijfjarige leeftijd is zij door haar vader verkracht. Kort daarna is zij bij ons gekomen. Verleden week werd zij op school betrapt op sexuele contacten met een jochie! Op de vraag wat te doen als zij een baby krijgt, antwoordde zij ernstig: Dan verdeel ik mijn bord eten met haar!. Studiehuis Op dit moment wonen er 13 jongeren in het studiehuis in Juiz de Fora. Acht daarvan studeren op de particuliere school Granbery waar zij allen kosteloos kunnen studeren. Vorig jaar waren het er nog negen, maar het blijkt: hoe meer zielen hoe meer vreugd, want zij hebben het met z n allen erg naar hun zin. Vroeger wilden ze in hun vakanties altijd meteen naar de boerderij, maar dat gevoel hebben ze niet meer zo sterk Studenten in Juiz de Fora Help mij leven helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan. 9/14

10 Ik las laatst een gedicht dat mij raakte: Er is maar één aarde Er is maar één volk, de Mensheid Er is maar één geloof, de Liefde. Ik eindig deze brief door jullie weer ontzettend te bedanken voor alle steun in welke vorm dan ook. Blijf hiermee doorgaan want zonder jullie kunnen wij al dit werk echt niet doen. Wij wensen jullie Gods Zegen toe, Met zeer vriendelijke groet, Oetsia,Moises,Janine en Robert Janine, Oetsia, Moises en Robert in 1996 Herinneringen In het twintigjarig bestaan van stichting Help mij leven en van REMER zijn velen in aanraking gekomen met het werk in Brazilië. We hebben mensen die nauw betrokken zijn geweest bij het werk van Robert gevraagd hun herinneringen op te schrijven. In de nieuwsbrieven van dit jaar presenteren we u hun verhaal. De eerste herinnering werd hoe kan het ook anders- door de eerste voorzitter van het bestuur van Help mij leven geschreven, Jan Krajenbrink. Jan was voorzitter van 1988 tot /14 Nieuwsbrief jaargang 22, nr. 86: april 2008

11 Het eind is zoek! Oh, wat lijkt dat al weer lang geleden: de start van Help mij leven. Er is heel veel gebeurd, er is veel moois van de grond gekomen, er is veel geld in gestoken, er zijn veel emoties geweest, velen hebben er veel aan beleefd, doen dat nog of zullen dat in de toekomst nog gaan doen, maar ooit is het begonnen. De precieze start is moeilijk aan te geven. Daar was die Bleiswijkse jongen Robert Smits, die wat aan het avonturieren was geweest in Brazilië en nu plannen had om straatkinderen in Rio de Janeiro hulp te bieden in een soort opvanghuis. Hij had ideeën hoe dat zou kunnen, maar daarvoor was wel een ondersteunend thuisfront nodig. Ik herinner mij een bijeenkomst bij mij thuis aan de Hazelaardreef. Ik maakte voor t eerst kennis met Robert, die zijn verhaal en zijn plannen kwam vertellen. Een bevlogen jonge kerel, die de armoede in de wereld en de ellende van de kinderen in die grote stad daarginds te lijf wilde. Een bevlogenheid die in zijn karakter zat maar vooral ook gevoed werd door zijn godsdienstige overtuiging. Dat maakte indruk op mij en op vele anderen. Robert vroeg ons na te denken over de vraag hoe er vanuit Bleiswijk structurele steun zou kunnen worden geboden aan zijn plannen. We gingen met een groep mensen aan de slag. Er werd een stichting in het leven geroepen, waarin als bestuursleden actief waren mensen als Jan van Rijn jr. (een vriend van Robert), Marieke Oostenbrink, Paul van Delft, ikzelf, en vrij snel ook Jan Liezenga en Wim Rooders. De laatste was tevens directeur van de woningvereniging De Combinatie en dat was een belangrijke sponsor van de nieuwbakken stichting. Doel van de stichting ( Help mij leven : een veelzeggende naam!) was naast het vormen van een thuisfront - uiteraard ook het werven van geld voor de activiteiten van Robert in Rio. In het begin liep dat vooral via giften en gaven van vrienden en bekenden. Het was kleinschalig en sober van opzet en organisatie. Er moest een opvanggelegenheid in Rio worden gecreëerd en de verwerving daarvan plus de bouw- en verbouwplannen vroegen veel tijd en geld. Ja, vooral geld natuurlijk want dat was er nooit genoeg. Dank zij de inzet en het doorzettingsvermogen van Robert en zijn helpers (waaronder met name ook onze Bleiswijkse Paul van Rijn) in Brazilië, en de creativiteit van vele enthousiaste mensen in Nederland is dit project in relatief korte tijd uitgegroeid tot een doorslaand succes (voor zover je dat zo mag noemen). Er is zowel ginds als hier een organisatie die staat! Gezien de te overwinnen problemen is dat een aanzienlijke prestatie. Maar vooral: er wordt in de praktijk met alle beperkingen - vorm gegeven aan zoiets als christelijke naastenliefde, en daar ging en gaat het toch om! Belangrijke stimulans bij dit alles is natuurlijk geweest het plan om te komen tot een boerderij buiten Rio, waar kinderen op orde konden komen via werk- en leerprocessen. Maar vooral ook zouden ze daar kunnen ervaren dat er een andere samenleving mogelijk is dan de harde en liefdeloze manier van leven in de sloppenwijken van Rio. Ik meen mij te herinneren dat Robert reeds tijdens het gesprek bij mij thuis het boerderijplan ter sprake bracht, zij het als een verre droom. Het was een perspectief waar vanaf het begin naar toe is gewerkt. Nu is Pequeri een begrip, maar ooit was het een fantasie, een droom. Ik denk nog altijd met genoegen terug aan de belangrijke impuls die er in het bijzonder ook door de jeugd is gegeven aan de realisatie van het boerderijproject. De trips naar Brazilië, begin jaren 90, van al die jongeren betekende een enorme kick, zowel daar als hier. En ik denk dat de materiële, emotionele en daardoor ook verplichtende verbinding met Bleiswijk juist daardoor ook een blijvend karakter heeft gekregen. De gereformeerde kerkeraad, die was gevraagd de actie van de jeugd te ondersteunen, had destijds nog wel wat bedenkingen, maar ging uiteindelijk toch overstag. Daar zullen ze geen spijt van gehad hebben. De droom van Robert en de mensen van het eerste uur is grotendeels werkelijkheid geworden. En natuurlijk rijzen er nieuwe vragen. Hoe moet dit alles verder gaan? Wat kan wel en wat kan niet? Maar stellig ontstaan er ook nu weer nieuwe dromen en nieuwe perspectieven. De start is lang geleden en het eind is zoek, dus we gaan door! Jan Krajenbrink, oud voorzitter Help mij leven helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan. 11/14

12 Kay en Niels renden voor REMER! Kay Vinjé en Niels Vercouteren hebben op 15 maart de Fortis City- Pier-City loop uitgelopen. Voor dit evenement lieten zij zich sponsoren door familie en vrienden. In totaal haalden zij 800 op voor Help mij leven! Kay liep deze halve marathon in 1.58,04 en Niels in 2.07,08. We feliciteren Kay en Niels bij deze hartelijk met hun uitstekende prestatie en bedanken hen voor hun geweldige inzet! Informatie en adresgegevens Mw. C.M. Oostenbrink- Pronk (voorzitter) Mw. S.M. Korthorst- van Uffelen (secretaris) Dhr. V.N. van Haeren (penningmeester) Dhr. A.A. Golja Dhr. A.P. van der Eijk Dhr. M.B. Kalverda Dhr. A.J. van Asten Rabobank Postbank Postbus ZK Bleiswijk Telefoon: Website: Mw. A. Bogaard IJssellaan TL Gouda Telefoon: Sítio Shalom Estrada Pequeri-Bicas km2 cep Pequeri (MG) Brazilië Copyright Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, Internet of welke andere wijze dan ook, zonder uitdrukkelijke toestemming van stichting Help mij leven. 12/14 Nieuwsbrief jaargang 22, nr. 86: april 2008

13 Graag maken wij u attent op de mogelijkheid om periodiek een vast bedrag naar de stichting over te maken. Het voordeel daarvan is dat u er geen omkijken meer naar heeft. Met de onderstaande machtiging kunt u aangeven op welk bedrag Robert en zijn medewerkers maandelijks kunnen rekenen. Robert, de medewerkers en de kinderen doet u daar een groot plezier mee! Als vaste donateur van stichting Help mij leven ontvangt u (indien u daar prijs op stelt) vier keer per jaar onze nieuwsbrief. Ook blijft u via onze website op de hoogte van de actuele ontwikkelingen in Brazilië. Wilt u het werk onder de straatkinderen van Rio de Janeiro structureel ondersteunen, vul dan de machtiging onderaan deze pagina in en stuur die naar het secretariaat van de stichting. U kunt uw betaling uiteraard altijd stopzetten wanneer u dat wenst: een briefje aan het secretariaat is voldoende. 5,- Een maandvoorraad kleurpotloden 10,- Kleurboeken voor het straatwerk 37,- Een maand lang drinken uitdelen op straat 40,- Een maandvoorraad medicijnen voor het straatwerk 90,- Een maand brood met beleg uitdelen op straat 460 Een maandsalaris van een straatwerker Maandincasso: Kwartaalincasso: Halfjaarincasso: Rond de 30e van de maand 30 maart, 30 juni, 30 september en 30 december 30 juni en 30 december Ik ondersteun het werk in Brazilië met een financiële bijdrage, daarom stuur ik de onderstaande machtiging op. Ik ontvang ieder kwartaal de nieuwsbrief van stichting Help mij leven. Naam en voorletters Adres Postcode & woonplaats ( -adres) Bankrekeningnummer Postbanknummer verleent hiermee tot wederopzegging machtiging aan stichting Help mij leven om (euro) eenmalig/per maand/kwartaal/jaar* van zijn/haar* bovenvermelde rekening af te schrijven. De nieuwsbrief ontvang ik graag per post/digitaal* Datum: Handtekening: *) Doorhalen wat niet van toepassing is

14 DRUKWERK Help mij leven R E M E R B r a sil Onjuist geadresseerd? Wilt u dan onderstaande gegevens invullen en de omslag van deze nieuwsbrief retourneren naar het onderstaande adres? Verhuisd, adres onbekend Verhuisd, nieuwe/juiste adresgegevens: Naam: Adres: Postcode & woonplaats: Bedankt! Stichting Help mij leven - Postbus ZK - Bleiswijk