VERSLAG PARIJS-ROUBAIX 8 JUNI 2014

Transcriptie

1 VERSLAG PARIJS-ROUBAIX 8 JUNI 2014 Ik zal me eerst even voorstellen aan de leden van de Molenrijders want de meeste kennen mij natuurlijk niet. Mijn naam is Bert van Dorst en ik ben een zwager van Jac van Rijsbergen, jullie allemaal wel bekend. In 2000 vroeg hij mij of ik zin had om hem en zijn broer Twan te begeleiden in Parijs- Roubaix. Dat leek me wel leuk om mee te maken dus zo geschiedde. Na die rit zei hij...dit DOE IK DUS NOOIT MEER!!!!!!!!!!!! Ik vond het toen een mooie ervaring en ondanks het slechte weer hebben Jac en Twan de rit uitgereden. Dus daarom was ik verrast toen hij in het voorjaar vroeg of ik nog een keer wilde volgen. Ik vond het best en toen hij vertelde dat er waarschijnlijk nog 15 leden meegingen, vroeg ik hoe hij die mensen zo gek had gekregen, maar ze gingen vrijwillig zei hij. In de week vooraf aan de rit even bij elkaar gezeten om alles door te nemen en de stopplaatsen voor de volgers te bespreken. En natuurlijk de verdeling van het eten en drinken in de busjes op de dag van de rit etc. etc. Toen werd het me wel duidelijk dat zo n rit met zoveel deelnemers een hele organisatie vergt. 3 Volgbusjes + chauffeurs, het regelen van de hotels en inschrijvingen etc. etc. In 2000 hoefde ik maar 2 man te volgen, maar dit was heel anders en achteraf was ik blij dat Jac v Rijsbergen en Jac Broeren ook volgers waren want die hebben er natuurlijk wat meer ervaring mee en weten ook beter wat een wielrenner tijdens zo n rit allemaal mee kan maken en nodig heeft.

2 Zaterdag 7 juni in de morgen Om 8 uur de 2 huurbusjes opgehaald. Frans Janssens reed ook mee met zijn eigen bus waar de meeste fietsen in konden. Dan nog al het reservemateriaal, kleding, koelboxen, etc. etc. maar met wat passen en meten ging het er allemaal mooi in. Even kennismaken met de andere deelnemers en op weg naar Parijs. Nu had ik gedacht dat het onderweg over niks anders zou gaan dan over bandenspanning, bandenmaten, frames, fietskettingen en alle jargon waar fanatieke wielrenamateurs over praten, want dat ze fanatiek waren dat had ik al van Jac begrepen. Maar nee hoor... het enige waar ze over praten is eten en drinken en drinken en eten en auto s en af en toe over vrouwelijk schoon natuurlijk. Afgesproken was om 1 keer te stoppen en dat was al net na Antwerpen. En ja hoor...de dozen met worstenbrood en Limburgse vlaaien stonden al op tafel. Lekker bakje koffie erbij en ik kreeg al snel door dat ik me wel kon vinden in de omgang met deze groep. Toen op weg naar het hotel dat 20 kilometer van de start in Bohain lag. Zaterdag 7 juni in de middag Daar aangekomen even inchecken en toen gingen de deelnemers alvast het begin van het parcours verkennen. We spraken af dat we elkaar bij de start in Bohain zouden zien. Jac Broeren en ik reden naar de start en keken alvast waar we de volgende ochtend konden inschrijven en parkeren. Een terrasje was natuurlijk zo gevonden en even later zaten we aan de koffie en de andere Molenrijders waren er al snel. Dus de koffie werd een lekkere Leffe. Daarna gingen ze nog even wat kasseistroken opzoeken vanaf de start in het plaatsje Troisville. Het kasseien strookje, Pavé de Stablinsky genaamd, was 2200 meter. Jac B en ik waren nog maar net terug in het hotel en toen ging de mobiele telefoon al. we staan met stukken. Wij in de bus en er naar toe. 3 lekke banden. De achterband van Kees van de Broek was bijna doormidden, en dan in de lengte!!!!!!!

3 Nu hadden ze nog maar een paar kilometer kasseien gehad dus dat beloofde wat voor de rit zelf. Nu al zoveel lek en ze hadden nog maar een paar kilometer kasseien gehad. Dat beloofde veel werk voor de volgers de andere dag. De fietsen zaten onder de modder en de fiets van Kees van de Broek ging ook nog even door de wasstraat. En Kees ook!!!!!! Maar ze hadden nu allemaal wel een goede indruk van wat ze de volgende dag konden verwachten op de kasseien. Zaterdag 7 juni s avonds Allemaal gewassen en geschoren en op weg naar het restaurant waar we zouden gaan eten. Daar aangekomen bleek dat de eigenaar er niet op gerekend had, dat die gekke Nederlanders bier dronken. Blijven rare mensen die Fransen. Die denken dat iedereen wijn drinkt. Dus we kregen warm bier en dat moet je Molenrijders dus niet voorschotelen. Het was al snel duidelijk dat we hier niet bleven zitten. Dus gauw wegwezen en op zoek naar een restaurant waar ze 15 hongerige Molenrijders konden huisbergen. Tijdens de oefenrit hadden we een soort gril-room gezien, dus op weg daar naar toe. Daar wel koud bier en cola dus dat was prima geregeld. Als buitenstaander vond ik het al opmerkelijk hoe relaxt iedereen met elkaar omgaat en ik als buitenstaander gelijk overal bij betrokken wordt. De sfeer bij de Molenrijders is echt heel spontaan en leuk en je kunt merken dat ze elkaar door en door kennen. De grollen en grappen vliegen je rond de oren, ze sparen elkaar echt niet, en de verhalen over de afgelopen wedstrijden en jaren zijn prachtig om te horen Daar prima gegeten (en gedronken) en echt heel veel gelachen. Voorbeeldje...Er zijn er 2 die perfect een geit en een schaap na kunnen doen. Zit je lekker te eten en hoor je ineens een hoop geblaat en gemekker. Lachen hoor. Zelfs de bediening vonden het prachtig. Maar wel, en dat vond ik wel heel mooi, nooit vulgair en altijd met een grap en respect voor iedereen. Gewoon veel plezier en lachen. Buiten moest Kees nog even rodeo rijden en toen op weg naar de bedjes.

4 Zondag 8 juni De dag van de wedstrijd. Om kwart voor 5 de wekker gezet want we zouden om 6 uur aan de start zijn. Even tandjes poetsen en wassen en toen ik uit het raam keek schrok ik wel even. De regen viel met bakken uit de hemel en ik wist wat een gevolgen dat zou hebben op het parcours en de moraal. In 2000 was het ook echt beestenweer en toen waren er veel valpartijen en uitvallers. Iedereen was mooi op tijd en op weg naar de start werd het al wat minder bewolkt en gelukkig ook wat droger en kwamen we al wat wielrenners tegen die vroeg gestart waren. Allemaal netjes ingeschreven en nog even een groepsfoto gemaakt. Jac v Rijsbergen wilde eerst nog de kleine PR fietsen maar i.v.m. het slechte weer en de nawee van zijn gebroken vinger besloot hij om vanaf het begin te volgen. We reden naar de eerste stop en toen regende het nog steeds licht. Bij Quievy reden de rijders de kasseien strook op. Toen hadden ze al 2 stroken van 2 km achter de kiezen. Je kon echt zien dat ze heel voorzichtig stuurden en dan druk ik me nog voorzichtig uit. Jac v R zei dat hij blij was dat hij niet gestart was omdat het echt gevaarlijk was. Maar iedereen was veilig door en toen op weg naar de 2e stop. Het werd gelukkig droog en het zonnetje begon al te schijnen. Er was zo vroeg al veel verkeer op de weg want de deelnemers van de Ropa Run zaten ook een gedeelte op het parcours van PR. Ook een hele mooie prestatie voor een goed doel. Bij de 2e stop was iedereen er behalve Bart Hellemons. Die was blijkbaar verkeerd gereden. Ze riepen nog op het moment dat hij verkeerd reed maar hij hoorde het niet. Jac v R reed alvast naar de volgende stop bij Bos Wallers en wij bleven op Bart wachten. Dat duurde en duurde, we besloten hem te bellen maar kregen geen gehoor. Bleek achteraf dat hij zijn mobiel in zijn koelbox had laten liggen. Lekker slim hoor. hahahahah Na 10 minuten zei Jac B dat hij daar zou wachten, ik zou dan alvast naar de volgende stop gaan. Maar toen kwam Bart er gelukkig net aan. Had bijna 15 kilometer omgereden, lek gereden en ook nog zijn ketting kapot. Dus snel wat eten en drinken en Bart achter de groep aan. Achteraf bleek dat hij de groep voor het bos Wallers al had ingehaald dus die heeft flink doorgetrapt.

5 We waren net bij de 3e stop toen Jac v R belde vanuit Wallers dat iedereen veilig door was dus Jac B en ik hadden een uurtje voordat we de eerste renner konden verwachten. We genoten van het uitzicht daar. Jac B weet wat ik bedoel. hahahahaha Maar Jac B had zijn handen vol aan de coureurs uit alle landen want ze dachten allemaal dat hij hun privé mecanicien was. Hij hielp iedereen aan gereedschap om klei te verwijderen uit remmen en hier en daar een beetje smeer voor de ketting. Mooi om te zien hoe dankbaar ze zijn en hoe behulpzaam hij is. Alle Molenrijders kwamen goed aan en na wat eten en drinken weer op weg. Het was nu echt warm geworden en het zweet drupte van hun lijf. Dus wij op zoek naar koude cola. Dat bleek niet mee te vallen want het was zondag en 1e pinksterdag dus alles was gesloten. Na veel zoeken wat cola en sprite gevonden en we waren mooi op tijd terug voordat de renners bij 4e stop aankwamen. De koude drankjes gingen er goed in en het moraal onder de mannen was goed. Het weer was nu goed en de wegen een stuk beter maar er waren kasseistroken tussen waarbij het leek alsof ze de keien vanuit een helikopter erin hadden gegooid. Zo schots en scheef lagen de keien erin. Vanaf deze stop was het nog 60 kilometer en er was nog maar 3 keer lek gereden dus dat viel alles mee en gelukkig geen valpartijen. Iedereen weer vol goede moed op weg maar wij wisten dat ze nog een paar stroken van totaal 5 km aan elkaar kregen van 5 sterren. Wij op weg naar de laatste stop bij Pavé du Carrefour de L Arbre. Onderweg weer flink wat koud water en cola ingekocht want het werd warmer en warmer. Bij L Arbre heb je echt een mooi uitzicht over de kasseien en de renners die er aan komen. En vooral hoe ze er aankomen. Je ziet er coureurs die over de kasseien vliegen alsof ze net gestart zijn, renners die zo voorzichtig zijn dat ze bijna stilstaan, oud en jong (eentje was met zijn vader, denk dat mannetje 12 jaar was, prachtig om te zien) ook wat vrouwelijk coureurs, en coureurs met een fiets en wielrenners outfit uit de jaren 50. Maar ook een coureur te voet met zijn gebroken frame en 2 losse wielen in zijn handen en dan zie je hoe zwaar het parcours wel moet zijn. De koude cola werd zeer gewaardeerd en gelukkig was iedereen er zonder kleerscheuren. Na wat mooi foto s te hebben gemaakt voor het restaurant en het naambord gingen ze weer op weg.

6 Wij moesten nu snel naar Roubaix want het was nog maar 20 kilometer en we wilden ze natuurlijk wel in het Velodrome aan zien komen. Jac v R spotte een paar mooie parkeerplaatsen recht tegenover de ingang en dat was ons geluk want we waren amper 5 minuten daar en ze kwamen het stadion al binnen fietsen. En dat is echt een prachtig gezicht. Alle rijders natuurlijk in het nieuwe tenue van de Molenrijders en ze weten dat ze het gehaald hebben. De voldoening straalt van hun lijf en gezichten en omdat ze als groep binnenkwamen mochten ze een extra ereronde in het Velodrome rijden wat ons de kans gaf om een paar extra foto s te schieten. Over de streep gingen de handjes de lucht in en de rit der ritten zat erop voor de mannen. Iedereen had zijn eigen beleving met het voltooien van deze rit en dat was af te lezen op hun gezicht. Een mooi moment. Even nog wat foto s gemaakt voor in het plakboek en toen gingen de mannen hun laatste stempel halen en de welverdiende kouwe pint. Later bleek dat de vereniging de Molenrijders ook een prijs hadden gewonnen omdat ze als groep gefinisht waren. De prijs was een echte kinderkopkei met certificaat en dat ding was loei zwaar. Jac bracht hem naar de bus en ik paste zolang op de fietsen want je weet het maar nooit.

7 Zondag 8 juni s avonds Na in colonne op weg naar het hotel te zijn gereden waren de mannen pas echt moe. Een ploeg zou na het eten alweer richting Wouw rijden en de rest volgde 2e pinksterdag. Nadat iedereen gewassen en geschoren was zaten we allemaal bij elkaar onder het genot van een koude drank en kwamen de verhalen los. De meesten waren het met Jac v R eens met de uitspraak DIT DOE IK NOOIT MEER, terwijl er ook een aantal PR zo weer wilde rijden Twan van Rijsbergen heeft de rit zelfs al 3 keer gereden. Petje af hoor. Nu moet ik even een kleine tussenpauze in het verhaal maken. In de week voor het vertrek had Jac v R aan mij gevraagd of we wilden kijken wie de KEI van de dag zou zijn. Die zou dan een T-shirt krijgen met een mooi afbeelding van Parijs Roubaix. Na overleg met Jac Broeren waren we het er over eens dat Bart wel in aanmerking kwam voor die prijs omdat hij na verkeerd te zijn gereden, lek rijden, ketting kapot en sterk terugrijden, weer aanklampte. We waren het daar alle 3 over eens. Maar toen bleek dat ik de prijs kreeg omdat ik als vrijwilliger en als volger had meegereden zonder lid te zijn van de Molenrijders. In eerste instantie doe ik dit natuurlijk omdat Jac mijn zwager is en omdat ik Twan al heel lang ken. En Jac staat ook altijd voor mij klaar. Ik ben zeer blij met de erkenning en het mooie shirt maar eigenlijk verdienen alle rijders en volgers zo n mooi shirt want ik heb echt respect voor die gasten die dit uitgereden hebben. Ik wil wel Jac Broeren en Jac v Rijsbergen bedanken. Echt veel gelachen en mooi om te zien wat ze over hebben voor hun ploeggenoten.

8 Na nog wat drankjes en lachen met de bediening gingen we lekker eten en rond 10 uur reden we met een ploeg terug naar Wouw en de ander renners bleven daar overnachten. Ik heb echt genoten van dit mooie weekend met de Molenrijders en als ze me over 2 jaar vragen om te volgen zal ik zeggen DIT DOE IK ECHT WEL WEER Dus we zien elkaar weer in 2016.