De Versnelling. Een bomvol najaar Mercurius clubblad. Vers van de pers:

Transcriptie

1 Vers van de pers: Een bomvol najaar Mercurius clubblad NSWV Mercurius De Versnelling Oktober 2015 Verder in in deze editie: Verslag NSK en NCK Mercurius in de Ardennen Redactiecolumn Diner rouler Foto en zijn verhaal Wistjedatjes en nog veel meer...

2 (advertentie) Met in dit nummer: Ook meewerken aan De Versnelling? Lijkt het je leuk mee te werken aan de totstandkoming van Mercurius clubblad De Versnelling? Kom bij de redactie! Interesse? Stuur een mail naar Colofon Mercurius clubblad De Versnel- Bestuur ling wordt gemaakt in opdracht Noortje van Elteren van N.S.W.V. Mercurius Roger Termont Adres Heyendaalseweg AJ Nijmegen Redactie Olivier Schnitzeler Joost van Wijngaarden Cédric Cortenraad Dave Verkaik Joost van Wijngaarden Laura Schilperoort Robin Roelofs Thomas van Ee Noud Poelen 2 4 Van de voorzitter 8 Bericht van oud-hoofdredacteur 10 Even voorstellen Bestuursplannen Mercurius in de Ardennen 16 Ingezonden column 18 Een kijkje in de keuken bij Klein vermaak 21 Wist-je-datjes NCK 26 RedBull Kop Over Kop 28 NSK 32 Bart Brentjens Challenge 34 Mercurius Doorgeefpen 37 Redactiecolumn 41 Wedstrijdrijden 47 Prijspuzzel 48 Sponsorpagina

3 Van de voorzitter Wegens doorslaand succes geprolongeerd: Het lekkere wijf op pagina vijf. In september nam Noortje de voorzittershamer over van Sven. Dit katern is haar motivatie. Het is een eer om te mogen schrijven voor de Versnelling, dit keer niet in de rubriek om mezelf voor te stellen, of in het teken van de Mercurius Doorgeefpen, maar als voorzitter. Uiteraard was dit een van de redenen om voorzitter te worden. De eerste maand in het bestuur is me zeer goed bevallen, het was druk, een beetje spannend, maar zeker erg productief. Van de nieuwe plannen en de activiteiten die de leden ondernemen krijg ik erg veel energie. Ja, de leden van Mercurius fascineren me dikwijls. Tijdens een analyse van de groep valt het op dat de groep enkele duidelijke kenmerken vertoont. Zo heb je ten eerste aan de ene kant de stoere, ontspannen mountainbikers, tegenover de stijlvolle, extraverte wielrenners aan de andere kant. Een beetje ijdel kan ik deze tweede groep bijna noemen, want dat hebben alle wielrenners gemeen. Enkele kenmerken zijn voor beide groepen van toepassing, zoals de fixatie op afzien, snelheid, risico en HAAR. Wel degelijk haar; ja, dat klinkt zeker vreemd maar het is echt waar. Mercurianen zijn volgens mij gek op haar. In Noortje van Elteren veel van de gesprekken gaat het dan eens over het scheren van je been haar, dan trots over de schamele pluk borsthaar die boven een zwartgekleurde blouse uit piekt, dan weer de kwestie over het gebruiken van gel of wax in je hippe kapsel. Ik wil jullie graag een klein beetje meer inzicht geven over het fenomeen haar. Om te beginnen kan ik hiervoor goed mijn biologische kennis toepassen. Ruwweg gezegd is haar een uitgroeisel van de opperhuid die kenmerkend is voor zoogdieren. Het hoofdbestanddeel is keratine, wat ook de bouwsteen is van de cellen van onze opperhuid. In een haarzakje met verschillende uiterst intrigerende lagen, waarmee ik jullie nu niet ga lastig vallen, ontwikkelt zich de haar. Na twee tot zes jaar keert de haarfollikel zich in een ruststand en kan de haar uitvallen. Gelukkig zijn er al weer vele andere haarfollikels waaruit zich een haar ontwikkelt. Nouja, als je ouder wordt neemt het ontwikkelend vermogen Een voorbeeld van iemand met haar. 4 5

4 tegenwoordig een esthetische functie dient. Als het schoonheidsbeeld zich steeds meer verplaatst naar kaal, en kalere individuen zich sterk gaan voortplanten in de toekomst, dan kan de mens wel eens helemaal vrij zijn van haar over een paar duizend jaar Dus wielrenners, werk aan de winkel! Wij weten allemaal dat haar niet alleen voorkomt op je hoofd, maar in de puberteit duikt het op allerlei plaatsen op. Dit is het gevolg van androgenen, mannelijk hormonen, die in de puberteit de bloedbaan domineren. Mannen hebben veel meer van dit hormoon, en daarom zijn ze ook zo behaard! Helemaal spannend wordt het als we het gaan hebben over schaamhaar. Deze specifieke lichaamsbeharing is door evolutie bepaald niet uitgebannen, tot vreugde of grote ergernis van de mens. In Azië, en in het bijzonder Korea wordt schaamhaar als zeer aantrekkelijk beschouwd, er zijn zelfs schaampruikjes te koop op de Aziatische markt. In veel westerse culturen wordt schaamhaar juist vaak afschoren om mode of esthetiek. Dat dit haar niet is verdwenen kan samenhangen met geur. Speciale zweetklieren in de schaamstreek en de oksels produceren het zweet dat niet alleen de kenmerkende zweetlucht verspreid, maar er ook om bekend staat een rol te spelen bij de aantrekkingskracht tussen mensen Oké, genoeg over haar. Ik wens jullie veel plezier bij het modelleren van je kapsel, het scheren van je benen en het lezen van deze Versnelling. (advertentie) van het hoofdhaar zich af. Dit begin je al te zien bij enkele langstuderende Mercurianen. Heeft haar ook een functie? Ja natuurlijk. Voor dieren biedt de vacht met daarin een laag stilstaande lucht isolatie tegen warmte en koude. Mensen zijn van behaarde oermensapen geëvolueerd tot kalere wezens, met enkel een bos haar op het hoofd die 6 7

5 Hoofdredacteur doet stapje terug Uittredend redactiechef Joost van Wijngaarden neemt je mee terug in de tijd. Nog geen twee maanden nadat ik mijzelf had aangemeld als Mercuriuslid, kreeg ik een mailtje van toenmalig secretaris van Mercurius, Marjolijn van Lier: of ik wilde toetreden tot de redactie van Mercurius clubblad De Versnelling. Het ging namelijk niet zo goed met De Versnelling. Zeker een krom padje of gewoon even de limietschroefjes afstellen dacht ik. Het probleem bleek echter groter, de gehele derailleur was stuk. De Versnelling had een tijdje op zijn gat gelegen en Marjolijn wilde deze weer een nieuw leven inblazen. Een kort moment van intern beraad, ik twijfelde, de week ervoor had ik immers al toegezegd aan Simon van Wijk en Hidde Hendriksen om in de sponsorcommissie en de GNSK-commissie te zetelen. Ik was eerstejaars student en wilde eerst nog maar eens kijken of ik wel overal tijd voor zou hebben in dit eerste collegejaar. Toen besefte ik mij dat ik communicatiewetenschap was gaan studeren en dat ik daardoor al snel zou omkomen in de vrije tijd; een waterdichte constatering, zoals later zou blijken. Marjolijn kreeg zodoende dezelfde avond nog een mailtje terug: Natuurlijk wil ik toetreden tot de redactie, het is mij een eer en een waar genoegen!. Ik was deze hele studie immers begonnen omdat ik graag journalist wilde worden en met het meewerken aan De Versnelling was dit levensdoel dus meteen bereikt. Waarom ik desondanks door ben gegaan met mijn studie is mij nog steeds een raadsel. Een goede week later vond ik mijzelf samen met Marjolijn, Lotte Koopmans en Dave Verkaik terug in de Refter voor onze eerste redactionele overleg, Joost van Wijngaarden ook wel redactievergadering genoemd. De nieuwe redactie was een feit. Al snel bleek echter tijdens deze vergadering dat de redactie nog geen chef had. Ik was ervan uitgegaan dat Marjolijn dit zou zijn vanwege haar initiatief van de afgelopen weken, maar als bestuurslid was dit niet de bedoeling, zo werd mij verteld. Enkele minuten later was ik benoemd als voorzitter van de redactie. Ik was plots hoofdredacteur van een blad met een oplage van 100 stuks. De eerste daad van mijn redactie was het terugbrengen van de oplage van 100 naar 8 stuks. Lekker bezig chef! De achterliggende gedachte was om De Versnelling voortaan digitaal uit te brengen. Dit in verband met de kosten en het vele bezorgwerk (één van de redenen waar de oude redactie op stuk is gelopen); enkel de sponsoren zouden nog een papieren versie krijgen. Deze maatregel bleek een succes. De eerste digitale Versnellingen werden met gejuich ontvangen. Te meer omdat de inhoud van De Versnelling opzich gewoon aansloeg bij de leden: de overstap van Tiagra naar Dura-Ace Di2 was een feit. We maakten met onze kleine, jonge redactie een strak format waarbinnen alle volgende Versnellingen zouden passen. We introduceerden onder anderen de gevierde Mercurius Doorgeefpen, de Kersten Prijspuzzel, het Voorstelrondje en het Kijkje in de Keuken van... (toen nog De redactie schuift aan bij... geheten). Inmiddels zijn we 3 jaar verder en hebben we 12 Versnellingen; een 11-speed groep is er niets bij. Alle Versnellingen zijn overigens nog steeds terug te lezen op de pagina Media op de nieuwe website. Als hoofdredacteur ben je oprecht trots op elke editie van De Versnelling. Het vele werk dat er in iedere uitgave ging zitten, maakte dat we als redactie De Versnelling gingen zien als ons eigen nieuwste kindje. En voor kindjes moet goed gezorgd worden. En bij een studentenvereniging betekent dit dat ook de doorstroom binnen de redactie gegarandeerd moet zijn. Er hebben sinds die eerste vergadering in 2012 al vele redactionele wisselingen voorgedaan. Lotte Jacobs erin, Pepijn van der Gulden erin (dankzij Pepijns opleiding binnen onze redactie heeft de jongen het nog tot De Volkskrant en de Quest geschopt), Lotte J. eruit, Olivier Schnitzeler erin, Lotte K. eruit, Laura Schilperoort erin, Pepijn eruit, Noud Poelen erin, Marjolijn eruit, Thomas van Ee erin: bijna alle kransjes van de cassette zijn inmiddels dus al eens vervangen. Met name het afscheid van Marjolijn viel de redactie zwaar: de aanstichter van al dit moois zwaaide af. Momenteel zijn Dave en ik nog de last men standing van de redactie waar we drie jaar geleden mee zijn begonnen. Zoals jullie weten maak ik sinds september van dit jaar echter onderdeel uit van uw bestuur, waardoor ik geen hoofdredacteur meer mocht en wilde zijn. Ook het verzorgen van de lay-out ging mij de laatste edities meer en meer te veel worden. De oplossing die we binnen de redactie voor dit probleem gevonden hebben is even simpel als geniaal: Olivier en ik wisselen van rol. Met pijn in het hart heb ik afscheid genomen van mijn geliefde eretitel als Hoofdredacteur der Versnelling: niet ik, maar Olivier zit vanaf nu aan de shifters. Ik ben inmiddels dus niets meer dan een simpele redacteur en De Versnelling die je nu leest, is samengesteld onder het bewind van uw nieuwe hoofdredacteur: Obersturmbannführer Schnitzeler. De Versnelling was mij echter te lief om in zijn geheel afscheid te nemen van de redactie; ik hoop de komende drie jaar nog wel aan de redactietafel te blijven zitten en zodoende jullie, mijn beste lezers, te vermoeien met schrijfsels van mijn hand over van alles en nog wat. Over en nog wat gesproken: lijkt het jou ook leuk om mee te werken aan De Versnelling, laat het ons dan weten, we kunnen wel weer een nieuw kransje op onze cassette gebruiken! 8 9

6 Even voorstellen enkele nieuwe leden. Alan Armstrong After three years of studying International Relations at Nottingham Trent University in the United Kingdom I wanted a change. I was happily going to go to an expensive university in England to do my Masters I had no choice, they are all expensive. However, I realised that in other European countries it is much cheaper and so I find myself in Nijmegen, studying a masters in Political Theory. Despite the intensity of the course I still find myself a bit of time to be on a bike and a little bit sociable. Cycling was something I started a couple of years ago. Prior to this I spent a lot of time doing amateur boxing, which I was reasonably good at although I didn t compete much. When I got to university, a friend mentioned doing a half-ironman. With no bike and barely being able to swim, I obviously said yes, and completed the event in Somerset, England in six and a half hours - not too bad for a first go with a challenging course and bad weather conditions. I trained in triathlon for a few months after the event but never raced again I didn t enjoy swimming much and whilst I was a good runner I was quite injury prone. But cycling was something different and I had developed a passion leading me to continue. I m glad I did. In 2014 I raced in the UK quite a bit, whilst I had no great results, I wanted to improve. After deciding to come to Holland in April/May, I decided not to race and save money instead. Racing in the UK is expensive compared to Holland. When you race in the UK at a low level, the roads still have traffic, sometimes you finish wondering how a car or lorry hasn t hit you. Nonetheless, cycling is growing massively in the UK, probably thanks to Bradley Wiggins, and so I am sure things will change. I ve not had much time to visit places in Holland yet. I will have more time in But Nijmegen, and the surrounding area, is fantastic. Roger Termont showed me the Posbank area, which is something I really didn t expect in Holland. This is a great place for cycling. The cycling infrastructure is something that doesn t exist in the UK and it is really a pleasure to cycle on. Apart from the odd commuter on a city bike that doesn t hold their line, even when they are going in a straight line, cycling about is really great. I am here until July and so next season I want to race in the Netherlands as much as possible. In the UK we race on racetracks and on the road with laps varying from two miles to ten miles. Criteriums are not very common in the UK and so it is something I want to test myself with. It will also be nice to race on closed roads. The Mercurius cycling club is really great. It is quite common for university clubs in the UK to be more interested in drinking than doing their sport. Similarly, as cycling is quite an expensive sport there are not many students doing it. In Nottingham there were only about five or six of us who took it very seriously bare in mind Nottingham Trent University had about twenty thousand students. As such it is great to be a member of a club of so many, where everyone is passionate about riding a bike. I would like to thank everyone at the club for welcoming me to Nijmegen. When I first moved here the difficulty and intensity of my course really shocked me and I felt like I had made a mistake coming to Holland. When I rode with the club for the first time this all changed and I was finally really happy to be here. So thanks everyone, and I look forward to great time with the club in Holland. 10 Op een warme zomer avond in september loopt er een meisje gespannen naar Café de Fiets (daar is over nagedacht; een fietsvereniging die borrelt bij De Fiets ). Nog twee keer diep ademhalen en dan is het zover: al die nieuwe mensen, allemaal gek van fietsen en misschien soms nog wel gekker in hun hoofd (goede eerste indruk! - red.). Na drie uur, veel gezelligheid en lekkere biertjes, lijkt de avond bijna voorbij. Zij gaat ontspannen en onbezorgd zitten bij de twee laatste vreemdelingen. Handenschuddend stelt zij zich voor met Anne-Fleur waarna zij op hun reactie wacht. De reactie was als volgt: Hi Anne-Fleur, welkom bij je sollicitatie voor cassière. Tjaa één ding was duidelijk je weet nooit wat je als nieuw lid op de introborrel tegen komt. Een gevarieerd beeld van Mercurius geeft het zeker. Mijzelf voorstellen mag dan ook niet uitblijven. Mijn naam is Anne-Fleur van Velzen, 20 jaar en 4e jaar student Communicatie aan de HAN. Na tien jaar roeien heb ik dan ook eindelijk een stalen ros beklommen. De oorsprong van mijn stalen ros en mijzelf ligt in Alphen aan den Rijn, waar het land veel groener en vlakker is dan hier in Nijmegen. Des te leuker is het om hier in Nijmegen door de bossen te rijden. Ik moet toegeven dat ik tot nu toe meer met bier, dan met mountainbike in mijn handen heb gestaan, maar daar zal dit jaar verandering in komen. Iris Smokers Anne-Fleur van Velzen Heei allemaal, Ik ben deze zomer lid geworden van Mercurius en zal me in dit stukje aan jullie voorstellen. Ik ben Iris, 18 jaar, en ik ben eerstejaars student Moleculaire Levenswetenschappen aan de RU. Ik ben lid geworden bij Mercurius, omdat ik graag wil blijven fietsen nu ik in Nijmegen studeer. Ik rijd sinds mijn elfde bij de toerclub in Pijnacker en met de schaatsvereniging daar. Daarnaast heb ik ook altijd zelf nog veel gefietst. Naast het fietsen schaats ik ook fanatiek, en daarvoor doe ik in de zomer ook veel loop- en krachttrainingen. Deze winter ga ik ook voor het eerst marathons rijden, dus dan kan ik de tactiek die ik daar leer weer mooi toepassen bij het wielrennen! Mijn grootste fietsavontuur is denk ik dat ik vorig jaar in de zomervakantie in m`n eentje in de bergen in Zuid-Frankrijk heb gefietst. Dit was een hele gave (en zware) ervaring. Verder was het vierdaagse kamp dat ik met de toerclub heb gereden toen ik 13 was, en waarbij we in 4 dagen zo n 400km hebben gereden, ook heel erg leuk. Ik heb eigenlijk geen dromen van een bepaald merk fiets dat ik ooit wil hebben. Ik ga binnenkort wel een carbonfiets kopen, en ik kijk er erg naar uit om daarop te rijden. Ook wil ik in de toekomst misschien een mountainbike kopen, zodat ik ook de mountainbiketrainingen van Mercurius mee kan doen :) Ik hoop dat jullie me door dit stukje wat beter hebben leren kennen, en ik kijk er erg naar uit om komend seizoen met jullie te gaan trainen! 11

7 Even voorstellen (2)... Tijdens de ALV op 4 september is er een nieuw bestuur gekozen. De voorzitster neemt jullie mee door de plannen voor het aankomend jaar. 12 Noortje van Elteren tuurtjes, hij blijft voorlopig nog een half jaar jullie vertrouwde penningmeester. Het nieuwe bestuur heeft, mede door een gezellig maar ook nuttig bestuursweekend met het 20ste bestuur, een goed plan kunnen maken voor het komende jaar. Ten eerste werd er al snel geconcludeerd dat er veel nieuwe veranderingen hadden plaatsgevonden, en dat het nu wel tijd was voor een jaar van rust voor de leden. Er moet tijd zijn om te wennen aan het gebruik van de Mercurius verenigingswagen en de Go-Pro camera. Deze items worden dit jaar écht in de praktijk gebracht Daarnaast vonden wij allen communicatie erg belangrijk. Aan het begin van het jaar is een jaarkalender gemaakt die duidelijkheid verschaft voor de leden. Door het inzetten van de Mediacommissie kunnen deze activiteiten goed gepromoot worden. Het bestuur streeft ernaar om zoveel mogelijk aanwezig te zijn, zo zijn we een laagdrempelig aanspreekpunt voor onze leden. Ja, want de leden, dat is waar wij ons als bestuur sterk voor willen maken. Nieuwe en oude leden zullen actief worden betrokken bij alles wat er speelt in de vereniging. Een groei van het ledenbestand was ook een van onze wensen, en dit lijkt vooralsnog zeer succesvol te zijn. Uiteindelijk streven Op 4 september 2015, tijdens de halfjaarlijkse ALV, heeft het 20ste bestuur plaatsgemaakt voor een nieuw bestuur. Noortje van Elteren nam het hamertje over van meneer Sven Nijhof, en werd daarmee de nieuwe voorzitter. Roger Termont nam geen voorbeeld aan het driftige typegedrag van Laura Schilperoort, maar wist toch wat relevante punten in de notulen te plaatsen. Lotte Koopmans tijd als sportsecretaris mountainbike, en voorheen als penningmeester, zat er ook op, maar werd waardig opgevolgd door de getalenteerde Robin Roelofs. Zelfs Joost van Wijngaarden maakt tijd vrij in zijn profcarrière om tijdens een tussenjaar de taak van de fanatieke Koen Beekhuis over te nemen. Ohja, en Cédric was nog lang niet klaar met zijn facwij naar een goede, gezellige sfeer waarbij wielrenners en mountainbikers zich verenigd voelen. Onze enige echte Pfenningmeister Cédric wil meer openheid over de financiën en stelde op de ALV voor om met de penningmeesters van de commissies meer overleg te hebben. De auto betreft ook geen makkelijke financiële zaak, hierover dient een duidelijk financiëel overzicht te bestaan. De sportcommissarissen hebben ook ambities. Joost, altijd al gek op winnen en classificeren, vernieuwt het clubklassment. Dit loopt in de toekomst niet meer per kalenderjaar, maar per collegejaar. Daarnaast wil hij veel aandacht geven aan een wedstrijdploeg van zowel de licentie als de niet-licentiehouders. Voor Robin zal hopelijk een grote droom uitkomen dit jaar; het organiseren van het NSK Mountainbike. Dit moet nog wel worden toegewezen aan Mercurius. Hopelijk blijft dit niet bij dromen en komen er in juni volgend jaar vanuit heel Nederland studenten om tegen elkaar te strijden in de modder. Zoals velen van jullie weten komt volgend jaar de Giro d Italia naar Nederland en start er zelfs een etappe in Nijmegen. Mercurius mag dit natuurlijk niet aan zich voorbij laten gaan. Ter ere van dit feestelijke evenement hebben wij de Girocommissie opgericht die druk in de eerste fase zit van het organiseren van verschillende activiteiten. Er zijn nog enthousiaste Mercurianen welkom om deze commissie te versterken! Mercurius is niets zonder haar sponsors. Al jaren hebben wij enkele trouwe sponsors waarvan enkele schitteren op het tenue en enkele op de verenigingswagen. Dit jaar is de sponsorcommissie nieuw leven ingeblazen door een wisseling van de wacht. De nieuwe leden van de sponsorcommissie willen niet alleen het contact met de sponsors op een leuke manier onderhouden, maar zijn ook 13 bezig met een extra tak van sport. Er wordt op dit moment geïnventariseerd wat de interesse is in bepaalde merchandise zoals een sjaal, shirt of mok in Mercuriusstijl. Alles wat je over Mercurius wilt weten is tegenwoordig te zien op de nieuwe site. Ontzettend trots zijn wij op dit prachtige visitekaartje en praktisch medium voor onze club. Neem snel eens een kijkje op nswvmercurius.nl voor het laatste nieuws, de kalender en het inschrijven voor activiteiten. De prachtige filmpjes gemaakt door de Mediacommissie zijn hier ook te vinden. Dit zijn onze grootse plannen voor het aankomende jaar. In de eerste maand zijn wij al flink aan de slag gegaan, bovenal met plezier. De ledenteller heeft de 125 bereikt en deze leden zijn actief wat leidt tot een hele goede sfeer. Dank jullie allen daarvoor! Dit motiveert ons onzettend tijdens dit bestuursjaar.

8 Mercurius in de Ardennen... Het Ardennenweekend van 2015 was druk bezocht, knotsgek, bij vlagen nat, maar vooral memorabel. Dave neemt jullie mee. De zomervakantie lijkt alweer lang geleden, de Via Romana is weer verreden en het weer begint alweer herfstachtig te worden. Dan weet je dat het tijd is voor het Ardennenweekend. Op vrijdagmiddag stap ik samen met Olivier, Harold en Guus bij Joost in een zwaar beladen auto en vertrekken we richting Steinbach. Vlak voor ons is na enige vertraging ook de fietskar vertrokken en later in de middag zal ook de dodenrit vertrekken, met daarbij Hidde als bestuurder. Met Joost als chauffeur verloopt de reis voorspoedig en op het eind worden we zelfs door lokale jeugd langs de wegopbreking van het dorp begeleid. Eenmaal aangekomen is het de hoogste tijd om de auto te ontlasten en dus worden de nodige treeën bier, pakken, blikken, broden en andere etenswaar naar binnen gedragen. Het huisje blijkt al snel zeer geschikt voor vrolijke bendes van studenten, met boven een grote keuken en gemeenschappelijke ruimte en met beneden volgens een strakke kazerne-inrichting, de slaapvertrekken. Al snel was alles gesetteld en toonde Ruurd zijn koks-skills door een op het eerste gezicht onbedienbaar fornuis aan de praat te krijgen, en het voortouw te nemen in de bereiding van de eerste avondmaaltijd: wraps. Als de inwendige mens is versterkt en iedereen de eindbestemming heeft weten te bereiken, is het tijd om elkaar beter te leren kennen. Vooral voor de nieuwe leden, die ook massaal zijn meegekomen is dit een welkome activiteit. Mercurius is een moderne vereniging en onder 14 Dave Verkaik het genot van een hapje en drankje wordt er dan ook volop gespeeddatet. Vol enthousiasme vragen vele Mercurianen elkaar het figuurlijke hemd van het lijf en stellen elkaar reeds bekende Mercurianen misschien stiekem wel die ene vraag waar ze altijd al benieuwd naar waren. Na dit bij tijd en wijlen romantisch intermezzo begint het gebruikelijke avondvertier en vertrekken de eerst Mercurianen richting bed. Zaterdagmorgen is het dan tijd om aanstalten te maken voor het fietsen, dat waar we ook alweer voor naar de Ardennen waren afgereisd. Dit valt de een duidelijk zwaarder dan de ander en er lijkt een duidelijk verband tussen nachtrust en het aantal alcoholische versnaperingen de afgelopen nacht, zo doet zich vermoeden. Echter, na een goed ontbijt weet uiteindelijk iedereen de aluminium of carbonnen ros te vinden. Het weer is niet optimaal; het is wat fris en de afgelopen dagen heeft het flink geregend. Dit betekent voor de mountainbikers dat ze zich kunnen voorbereiden op een lekker modderbad en alvast een verkiezing voor blubberkoning(in) kunnen starten. Voor de wielrenners betekent het vooral goed opletten en opspattend vuil voor lief nemen. De groepen zijn ongeveer gelijk verdeeld en er wordt vol goede moed vertrokken. De mountainbikers besluiten in twee groepen te rijden en ook de wielrenners maken gebruik van een snelle en minder snelle groep. Waar noodweer de dunne banden bespaard blijft, komen de dikke banden in de nodige moessons terecht. Desalniettemin wordt er lekker gereden, waarbij zelfs het worldcupparcours wordt aangedaan. Eenmaal thuis aangekomen is het wel goed poetsen geblazen om de volgende dag ook weer enigszins te kunnen fietsen. De mountainbikers hebben hier iets langer voor nodig dan de wielrenners en het is niet altijd even leuk. Maar ja, de fiets komt voor de renner, toch Na een wederom goed bereide maaltijd door Ruurd, wordt de poetsellende al snel vergeten en gaan de gesprekken al snel over dat ene klimmetje of die ene bocht. Vervolgens volgde later op de avond het spontane initiatief voor een avondwandeling. Een grote groep Mercurianen doolde al snel rond door het nog echt donkere Ardense landschap. Dat dit vooral een wandeling over modderige landpaden was maakte het voor de een extra spannend en voor de ander was het vooral een teken snel naar een verhard pad te zoeken. Gelukkig wist iedereen uiteindelijk de weg naar huis weer te vinden. 15 Tal van verder vertier volgde, waarbij een dweilpauze bij het spontaan opgezette voetbalspel toch wel een speciale vermelding verdient. Ook werd er nog driftig aan beerpong gedaan, waarbij Sven en Hidde zich al snel opwerkten tot de te kloppen mannen en duidelijk in de winning mood verkeerden. Zondagmorgen waren de oogjes vervolgens weer wat klein en waren er nog duidelijke tekenen van het feestgedruis van de afgelopen avond. Na een wat sneller ontbijt, nog snel een rondje maken en dan opruimen en naar huis. Dit alles verliep zeer voorspoedig en het vertrek was precies volgens schema. Eenmaal weer thuis aangekomen, gooi ik mijn zeer bemodderde fietskleding in de was, mezelf afvragend of die nog wel schoon zijn te krijgen. Het is de herinnering aan weer een geslaagd Ardennenweekend. Een weekend lang met je fietsmaten erop uit trekken en samen genieten van elkaars aanwezigheid is het mooie van dit weekend en het aftellen naar volgend jaar is alweer begonnen.

9 ... en in de auto terug Voor Lotte Koopmans hield het Ardennenweekend nog niet op toen de deur van het huisje dicht werd getrokken. Ze zond ons een verslag van haar terugreis in de auto. Even een beschrijving van de drie mannen waarmee ik de terugreis van Steinbach naar Nijmegen doorbracht. Allereerst de chauffeur, Pepijn van der Gulden. Vroeger kende Mercurius hem als de mountainbiker, maar sinds hij succesvol is geworden door het winnen van een prijs voor zijn scriptie (lees: geld, lees: racefiets), is gaan wonen in Amsterdam en is aangenomen bij de Quest, ziet men hem tegenwoordig meer op de asfaltklimmen. Dit begrijp ik nu waarschijnlijk beter dan een half jaar geleden, maar toch. Dan de bijrijder, Ruurd Faas (iets wat koeien wellicht beter kunnen uitspreken dan wij, mensen). Ook begonnen als mountainbiker, ontdekte ik tot mijn verbazing tijdens de autorit. Ruurd is bij mij bekend om de woordgrappen die hij er, zelfs om 9 uur s ochtends met 3 uur slaap, toch spontaan weer weet uit te gooien. En de grap is niet goed wanneer deze niet gevolgd wordt door een schaterlach. En dan Pieter Schoenmaker, Pietertje. De jongen die bedenkt om om drie uur s nachts bij het flesvoetbal de vloer te gaan dweilen omdat dat dat per slot van rekening ook gebeurt bij het ijshockeyen. De jongen die, als we s nachts een nachtwandeling aan het maken zijn midden door de weilanden van de Ardennen, niet schroomt om de opmerking: we lijken wel vluchtelingen, doorlopen, want straks is de grens dicht te plaatsen. Op dezelfde opmerking werd teruggegrepen toen we vrij snel na het verlaten van Steinbach een 16 Lotte Koopmans zwarte man langs de weg zagen staan. Kijk een vluchteling. Bij Pieter weet ik eigenlijk niet waar hij liever op fietst; racefiets of mountainbike. Al met al kan ik stellen dat we daar met vier biseksuele fietsers in de auto zaten, gezellig toch? De bedoeling van dit verhaal was eigenlijk om de hele autorit te beschrijven inclusief alle grappen en woordspelingen die werden gemaakt. Omdat ik daar zelf altijd om kan lachen. Echter het ziet er zo knullig uit als ik ze nu op papier schrijf. Bovendien mocht het stuk maar 500 woorden hebben en met mijn uitgebreide introductie heb ik dat al overschreden. Ach, Pieter, Ruurd en Pepijn verdienen af en toe ook wel wat aandacht. Zo n terugreis is helemaal geen straf. Ik bedoel, prima tijd om na te kletsen, alle klimmetjes te evalueren en alle roddels nog eens voorbij te laten komen. Ik persoonlijk was best benieuwd naar alle uitspraken die gedaan waren in het weekend toen ik al lang en breed op een oor lag. Helaas (of maar beter ook) blijven die binnen de vier deuren van de auto. Tenzij je ze straks terugvindt bij de wist je datjes, maar dan heb ik het in ieder geval niet gedaan 17 En tja, wat is een autorit zonder McDonalds?! Na een ruime twee uur rijden zijn we neergestreken bij de McDonalds van Malden. Daar waar ze tegenwoordig een zelfscan 2.0 hebben. Zelf je bestelling ingeven, pinnen en dan staat het voor je klaar bij de balie. In theorie dan. In de praktijk werkt het scherm niet, doet de pin het niet en moet je nog minstens een kwartier wachten tot je geliefde burgertje in een doosje voor je staat. Maar ach, het begin is er. Misschien in de volgende versnelling? Een kijkje in de keuken bij McDonalds Malden, zelfscan 2.0. (red. alle foto s van het Ardennenweekend zijn te bezichtigen op de website van Mercurius.)

10 Een kijkje in de keuken bij het Intro-eten Olivier Schnitzeler Dit jaar schoof bijna de voltallige Redactie aan bij het intro-eten. Een hoop nieuwe leden hadden zich aangemeld, dus daarmee had de activiteit al direct haar doel bereikt. Net als in 2014 organiseerde de AC een diner rouler, en net als in 2014 was de start in de stromende regen. De koks van deze avond waren: Lonneke en Marjolijn, Cédric en Noortje, Yannick en Jeroen, Anne en Joost Stultiens, Robin en Joost van Wijngaarden. Mijn programma voor de avond was om het voorgerecht bij Robin en Joost te nuttigen, en het hoofdgerecht bij Yannick en Jeroen. Op naar Robin dan maar. Ik moest Google Maps raadplegen, want ik was nog niet eerder bij Robin geweest. De instructies: sla rechtsaf naar Prinsenlaan, weg vervolgen naar Bredestraat, sla rechtsaf naar Vlietstraat (u vindt uw bestemming links). Totale verwachte reistijd op de fiets: 3 minuten. Moet lukken, zou je denken. 18 Na een veldtocht van 15 minuten vond ik eindelijk het adres. (Zie Strava voor deze helse rit, volgens mij heb ik onderweg twee KOMmetjes in Beuningen opgeraapt). Mijn hevig doorweekte kleren verraadden de onnodig lange zwerftocht die ik zojuist had afgelegd. Joost Broekman had het nog slechter getroffen; nog altijd had hij geen stadsfiets ter beschikking in Nijmegen, dus hij was vanaf zijn woning nabij station Heyendaal naar Robin gelopen. (Voor de mensen die niet weten hoe ver dat is: da s kei ver.) Joost en Robin kookten Spaans. Ons werd tapas voorgeschoteld. Op de achtergrond klonk stevig penetrante Spaanse muziek, en ondertussen werden we geprikkeld door de geur van paella die vanuit de keuken de woonkamer binnendreef. Wisten jullie dat Joost ook andere dingen kon bereiden dan pasta met rode saus en kanten-klare pannenkoeken? Robin was niet in het bezit van een kurkentrekker, dus er moest een traditionele methode worden aangesproken om de fles Spaanse wijn te openen. Korte toelichting op de methode, mocht je ooit in eenzelfde situatie terecht komen: Stap 1. Men neme een schoen met een lederen zool. Stap 2. Men plaatst den wijnfles staand in de schoen. Stap 3. Men slaat herhaaldelijk de zool van de schoen - terwijl de fles in de schoen zit - tegen een muur. Stap 4. Zodra de kurk tot enige hoogte uit de fles is gedreund, trekt men deze er in zijn geheel uit. Stap 5. Men doet alle kleren in de was, voordat de wijnvlekken totaal zijn ingedroogd. Stap 5 is optioneel, maar toepasbaar in ons geval. Enfin, de tapas was goed, en het improvisatiebrood van Robin nog beter. In totale jubelstemming, want het voorgerecht was lekker, en het was gestopt met regenen, werden we weggezonden richting diner-rouler-adres numero dos. Een kwartier later klopten zes hongerige wolven aan bij Yannick en Jeroen. Tevens werden we daar herenigd met verloren zoon Thijmen Jeroense, die een ander 19 eetschema had aangehouden en voor het gemak maar twee rondes bij Yannick en Jeroen meepikte. Geheel in stijl werden we gezeteld rond een ovale tafel. De sfeerverlichting was ontstoken en het hoofdgerecht werd geserveerd. Drumsticks. Van de Aldi, en verrassend goed, al zegt Yannick het zelf. Eens, aldus ondergetekende. De muziek en verlichting impliceerden wellicht een heus romantisch diner, of een warm familiediner op een koude winteravond. Gelukkig wisten de gastheren de gemoederen te bedaren. Maar wat hebben we gelachen en genoten! Het nagerecht werd geserveerd in Café de Fiets. De melige bende zette zich in beweging richting de taart. Want taart was er. En slagroom, onthoud dat. Langzaam maar zeker druppelde de bovenverdieping van het café vol. De nieuwe leden hadden de overhand, zo leek het. Het was erg gezellig, en langzaamaan werden sommige mensen dronken. Zo gaat dat meestal bij het natafelen. Ik kan me nog herinneren dat Cédric aan geboren Brit Alan ging uitleggen hoe het nu precies zat met Ierland en Noord- Ierland. Toen gebeurden er wat vreemde dingen met slagroom en mensen die onder werden gespoten, en toen was de teloorgang eigenlijk al ingezet. Ik ga voor iedereen spreken als ik zeg dat het een ontzettend leuke avond was. Volgens mij hebben de aanwezigen genoeg van Mercurius geproefd om weer in net zulke grote getale te komen opdagen bij de winteractiviteiten van Mercurius.

11 Rebusrenner Wistjedatjes In navolging van de Tourquiz in De Avondetappe van Joost van Wijngaarden Mart Smeets, wordt in iedere editie van De Versnelling een rebus geplaatst waarvan de uitkomst de naam van een bekende (ex-)coureur voorstelt. Weet jij het antwoord, sla jezelf dan eens goed op de schouder en kijk op pagina 47 om te controleren of je het daadwerkelijk bij het juiste eind had... -ER + + Foto en zijn verhaal De redactie vroeg jullie weer via Facebook onderschriften te bedenken bij deze foto. We plaatsten de leukste inzendingen: Hans Anders. Tijmen Moltmaker -S Concept NK Tegenwind nog lastig te vatten voor Dilling. Larix Bouwman Vluchtelingen Calais grijpen zich vast aan andere transportmiddelen. Olivier Schnitzeler Na een lange periode van twijfel en onzekerheid komt het hoge woord er uit. Hans DIlling: Ik ben van de vekeerde kant. Joost van Wijngaarden Hans oefent achteromkijkmethode om te controleren of zijn ploeg compleet is. Ruurd Faas Wist je dat De Holdeurn Klimtijdrit een internationaal deelnemersveld kende? Pepijn tijdens het Ardennenweekend al in de eerste km kwijt was? Hij daarna nog talloze keren probeerde kwijt te raken met demarrages zodra de weg ook maar 1% omhoog liep? Het heel moeilijk is om te blijven hangen aan een paal als je er vanaf een meter afstand tegenaan springt? De vloer van de bovenzaal van het huisje van het Ardennenweekend niet waterdicht is? Het partijtjes paaltjesvoetal met flessen water daarom vroegtijdig moest worden afgebroken? Mercurius best een aantal aardige muzikanten herbergt, zoals bleek tijdens een samenzang met gitaar en door Hidde meegbrachte songteksten? Hein, die probeerde te slapen, ook van de samenzang genoten had? Joost ook iets anders kan koken dan spaghetti met bolognesesaus? Hij bij het intro-eten samen met Robin drie pannen vol overheelijke paella voorschotelde aan zijn gasten? Mercurius weer een nieuw stelletje heeft? Dit, voor hen die nog niet op de hoogte zijn, overduidelijk is te herleiden uit het fotoalbum van het Ardennenweekend? De Giro d Italia in mei 2016 naar Nijmegen komt? Mercurius hier een speciale commissie voor opricht en zelfs al een special edition roze Girshirt heeft ontworpen? Deze al bijna 60 keer besteld is? Olivier en Joost alweer druk bezig zijn met de voorbereiding van de Mercurius Pubquiz die woensdag 25 november zal plaatsvinden in Café Trianon?

12 NCK Een zestal wielrenners verdedigde de eer van Mercurius op het NCK. Een verslag vanuit de ploegleiderswagen. Groot was de eer toen Joost mij vroeg om mee te gaan naar het NCK eind september in Dronten. Groot was ook de teleurstelling toen bleek dat ik niet als renner was geselecteerd, maar als chauffeur annex ploegleider. Omdat ik toch wel eens in die spiksplinternieuwe Mercuriuswagen wilde rijden, heb ik zelfs mijn gewetensbezwaren omtrent Flevoland aan de kant gezet, en een groot blauw kruis in de agenda gezet. Pieken op zaterdag 26 september. Als ploegleider betekent dat natuurlijk alle verkeersregels uit je hoofd zetten. Rotondes neem je overdwars of linksom, snelheidslimieten zijn meer een indicatie en de berm ligt er beter bij dan de gemiddelde kasseistrook dus die pak je ook mee als het nodig is. Horken waar je horken kan dus. De Via Romana bleek een ideale voorbereiding, getuige de verkeersboete die een weekje later netjes in de brievenbus lag. Ik was dus superklaar voor het NCK, net als mekanieker en verzorger van dienst, Paul Brussee. Maar waren de heren coureurs ook klaar? Uit de whats-app berichten werden we niet veel wijzer. Wel trainen, niet trainen, samen trainen, alleen trainen, trainen als het licht is, trainen met lichtjes, lichtjes trainen of hard trainen; het leek erop dat de kandidaten nog niet Bas van de Wouw allemaal in dezelfde waaier zaten. En welke 6 renners zouden worden geselecteerd door bondscoach Joost? Door een zelfregulerende natuurlijke selectie vielen uiteindelijk enkele coureurs af, waarna toch een zeer representatief zestal namens Mercurius aan de start kon verschijnen. Zeker nadat Joost er persoonlijk op toezag dat iedereen netjes dezelfde overschoentjes zou dragen, verkrijgbaar voor een schappelijk prijsje! Zaterdag 26 september, veel te vroeg in de ochtend, werden de auto s dan ingeladen om af te reizen naar Dronten. Naast het Mercurius-zestal Harold, Thijmen, Robin, Bram, Roger en Joep, zouden ook Joost (als Mol), en Jason (als De Mol, namens Dutch Mountains) aan de start staan. Met de uitstraling van een World-Tourploeg werd het RSC verlaten in onze met fietsen behangen wagens. Toen wij op de A50 bij toeval de wagen van de Dutch Mountains inhaalden, was voor mij al duidelijk dat we hen vandaag zouden verslaan; die auto viel haast uit elkaar! Soigneren is investeren! De eerste slag was voor ons. Eenmaal aangekomen in Dronten gaf Joost nog even een demonstratie weg met de Mercuriuswagen, door alle pk s los te la- ten op een modderveld; de modderregen die hier het gevolg van was maakte grote indruk op bijna al onze concurrenten! Alleen Gooische Wielervereniging De Adelaar gaf geen kick, maar die waren dan ook met een Hummer gekomen. Half punt voor Mercurius dan toch. Nadat we de wagen uit de modder hadden weten te duwen, konden de heren coureurs zich gereed maken voor de echte strijd. Zelfs bij de ervaren Joep zagen we de spanning toenemen; zou hij wel genoeg boterhammen met salami hebben gegeten, of zou hij toch nog die twee gelletjes achterover slaan? En dan Roger, zou hij nou wel of niet met dicht achterwiel starten? En die sokken, moeten die nou boven of onder de overschoenen? En of Thijmen zijn stuurpen nog even kan aanplakken, dankjewel meneer de jury. De spanning is om te snijden! Ook voor de ploegleiders, die in een iets te krappe startstraat hun positie in de juiste startvolgorde moeten zien aan te nemen. We zien de renners pas terug op het startpodium. En wat een prachtig gezicht was dat! De komende 50 kilometer zouden Paul en ik eerste rang zitten bij deze Mercuriustrein in actie. Tenminste, als de tijdrit 50 kilometer zou zijn. Dat wisten we eerlijk gezegd niet precies. En we wisten misschien ook niet precies hoe laat we waren gestart, of hoe het parcours loopt. Kortom, volledig op routine en ervaring ploegleiderend, scheurden we achter de renners aan over de dijken van Flevoland, met enige weemoed terugdenkend aan de Zuiderzee en die goede oude tijd die niet meer zal zijn. Met een kruissnelheid van net boven de 40 met tegenwind werd de eerste helft van het parcours afgelegd; een 61e tussentijd. De samenwerking binnen het team leek goed te verlopen. De samenwerking met de voorrijmotor was iets minder; onze motormuis nam de bochten niet zo soepel als onze heren, waardoor Bram de rol van voorrijmotor tot tweemaal toe overnam. Nadat de orde weer was hersteld en de 22 23

13 Nadat de orde weer was hersteld en de rugwind in de tweede helft van de koers opstak, ging het tempo flink de hoogte in. Op dat moment kregen Thijmen en Harold het moeilijk. Nog één keer op kop komen, maar dan toch moeten lossen. Even leek het erop dat ook Bram het niet meer kon bijbenen, maar gelukkig konden ze toch als viertal verder; de tijd van de 4e renner zou immers de finishtijd zijn. In de laatste paar honderden meters, over bochtige klinkers, leek het nogmaals mis te gaan met onze voorrijder. Op het nippertje kon de motor, die wilde afslaan vlak voor de finishstraat, nog worden ontweken. Deze spectaculaire finish werd geklokt op 1: Eindresultaat een 58e plaats. Dutch Mountains, met Mercuriaan Jason in de ploeg, op de 61e plaats met 30 seconden verschil verslagen. Missie geslaagd, en dat zou ook zijn gebeurd zonder deze rare fratsen op rotondes: Onze collega s uit Delft en Amsterdam streden om de winst bij de SWV s; WTOS won deze strijd met slechts 2 seconden voorsprong op de SKITS ers. Een 32e en 33e plaats in het totale veld! Terwijl Joep, Bram en Roger nog aan het bijkomen zijn en Harold en Thijmen (TTC ers die ze zijn) hun laatste kilometers afleggen, staat Joost (met Mercurius-overschoentjes) nog aan de start met zijn collega s van DRC De Mol. Op datzelfde moment laat Robin ons weten vast op huis aan te gaan. Op de tijdritfiets. Hem komen we dus pas tegen in de friettent in Nijmegen. De rest wacht braaf tot Joost ook terug is van zijn uurtje afzien; De Mol eindigt op een 15e plaats. Samenvatting van een dagje ploegentijdrit in de polder; De winnaar van het NCK haalt een gemiddelde snelheid van 52,9 km/u. Mercurius haalde 45,0km/u gemiddeld. Een paar dagen eerder stond het WK ploegentijdrit op het programma. De winnaar BMC haalde 54,97 km/u gemiddeld. Mercurius stond niet aan de start. Er is dus nog wat werk aan de winkel, maar de mooiste auto.die hadden wij! (red. zie volgende pagina voor actiefoto s) 24 25

14 Redbull Kop Over Kop Een ploegentijdrit, maar dan anders. Zondag 11 oktober 06:00 stonden wij op appèl bij Bram. 4 Jonge mannen in de bloei van hun leven die met elkaar de elementen wilden gaan tarten. Dit zouden zij gaan doen bij de Red Bull Kop over Koptijdrit. Voor degenen die het nog niet helemaal snappen, zal ik het even lang uitleggen. Red Bull is de producent van de simpelste energie drank ter wereld. De gedachte was, dat als je er maar zoveel mogelijk cafeïne en suiker ingooit, dan moet het wel goed zijn. Enfin, zij hebben inmiddels een dusdanig groot imperium opgebouwd dat zij de sport op een mooie manier kunnen sponsoren. Zo zijn ze sponsor van twee formule 1-teams, mountainbiker Marco Fontana, ski kampioen Marcel Hirscher en all-time-hero en schansspringer Gregor Schlierenzauer. Daarnaast organiseren, dan wel sponsoren, ze sportevenementen. Voorbeelden hiervan zijn suïcidale evenementen als Crashed Ice en een evenement waarbij je zo snel mogelijk La Redoute af moet dalen. Het evenement Hidde Hendriksen mag dus extreem zijn, en dat was het. Een ploegentijdrit van 100 kilometer is al triathlon-gek, maar dan zaten er ook nog aparte regels aan verbonden. Waar er in de meeste ploegentijdritten alleen maar mensen afgereden worden, zouden er in deze tijdrit alleen maar renners bij komen. De zogeheten kopman begon, in ons geval Harold. Hij mocht zijn bolide van het startpodium rijden, verleidelijk uitgewuifd door de schone deernes van Red Bull. Het is onbekend of hij nog een nummer van een van hen gescoord heeft. Hij zou in totaal 100 kilometer door het Drentse land in en rond Roden gaan rijden. Na vijftien kilometer kwam de stoemper erbij. Niemand zal ontkennen dat Bram Veringa daarvoor de meest geschikte man van Mercurius is. Vergezeld van Bram en zijn turbo-dijen trok Harold verder op helletocht door zijn eigen Drenthe. 20 Kilometer later kwam De Klimmer erbij, in de persoon van Hidde, ondergetekende dus. Met iets minder turbo dijen, maar iets meer klimvermogen zou hij degene moeten zijn om Harold en Bram de 50 kilometer over te tillen. En, Eddy Plankaert mag trots op ons zijn, want de volgende kilometers werden winderige. Het war koet man, het waar koet! En diejen wind die ging van woei, woei, woei! Vol op uwen kop klatste die wind langs uwen oren en de eikels op uwen kop! En moar stoempe en subiet sterrekes zien. Doar is niks, maar dan ook niks plezants aan. Moar wej bien genne Jeannetten en da hebbe wej late zien! Na 55 kilometer voor Harold, kwam Ruurd als een godsgeschenk de trein versterken. Hij trof drie renners aan die moegestreden door de wind, alle hulp konden gebruiken. Hij en zijne sterke gestel werden op kop gezet en moest de drie anderen op sleeptouw nemen. Het laatste zware stuk met wind tegen werd overwonnen en er werd gewerkt om op het lichtere stuk snelheid te maken. 85 Kilometer voor Harold D-cell Ottens verder, werd Jason opgeroepen om de ploeg de laatste 15 kilometer door te slepen. En dit deed hij met verve! Hij wist iedereen zover te krijgen om het beetje energie dat er nog in zat, er helemaal uit te persen en trok van de kop af de groep het laatste stuk door. Uiteindelijk kwam team NSWV Mercurius Pro cycling 2 over de finish in een tijd van 2:34:31.90, wat hen een 20e plaats opleverde. Dan hoor ik je denken, was er dan ook een NSWV Mercurius Pro Cycling 1? Ja, dat was er. Dit team bestond uit Joost, Hans, Roger, Jordy en Joep, en was op weg naar een mooie podiumplaats. Helaas was er een wisselstoring en zijn zij hun topnotering misgelopen. Met vieren hebben ze nog een tijd van 2:30:19.36 gereden. De winst ging naar het Nijmeegse Stipbike Racing Team met in de gelederen VOM-er Marcel Wouters. De editie voor 2016 is al bevestigd en ik kan het iedereen aanraden om deze mooie tocht in en om het plaatsje Roden te gaan rijden! 26 27

15 NSK Wielrennen Het NSK Wielrennen vond plaats in Dordrecht. Helaas verliep de dag anders dan gehoopt. Aan mij de eer om jullie iets te vertellen over het NSK. Hoewel ik twijfel aan mijn redactionele kwaliteiten, was ik wel bereid een verhaaltje te typen. Zaterdag 3 oktober vond het NSK-weg in Dordrecht op het mooie parcours van DRC de Mol plaats. Een leuk dagje dat, voor mij, toch iets minder mooi afliep. In voorbereiding voor de Harold Ottens op de donderdagavond wordt er altijd fijn gekoerst in de snelle groep. Kortom, door de trainingen was ik lekker in vorm in aanloop naar de wedstrijd. haalde. Het demarreren heb ik zelf ook een aantal keren geprobeerd. Ook ik zag dat ik me beter eerst kon verschuilen achter een paar renners. Dit was helaas een beslissing die mij duur kwam te staan. Het was de hele tijd al onrustig in het peloton en het was niet fijn om hier middenin te rijden. Het moest dus ook fout gaan, helaas kon mijn voorganger na een dik uur niet meer op zijn fiets blijven en hij viel dus ook dwars voor mij op de grond, waarna ik er met 45 km/h overheen viel. Na een tijdje kwam ik weer bij bewustzijn op een matje in het gras, met de ambulance ter plekke. Ik werd goed geholpen door Bram, Wouter, de EHBO en de ambulancebroeder genaamd Jannes. Gelukkig hoefde ik niet met Jannes mee. De nacht daarop moest ik elk uur gewekt worden. Wouter was zo vriendelijk om deze taak op zich te nemen, dit werd zéér gewaardeerd! Ik reageerde s nachts gelukkig goed en op veel pijn na, was er niks aan de hand met mijn hoofd. De wekdienst was nodig vanwege het gevaar op een lichte hersenschudding. Mijn gezicht is nu wel zo blauw als die van een smurf en ik heb nog behoorlijk last van m n kaak en schouder. Het geluk bij een ongeluk is dat ik op mijn houder van de Garmin, mijn helm en mijn shirt na, geen materiële schade heb (ik was toch toe aan een nieuwe helm;) ). De dag zelf begon prachtig. Fijn weer, een leuke groep mensen en - niet geheel onbelangrijk - een goede moraal! Voor de wedstrijd kon ik het parcours nog even mooi verkennen samen met Wouter, Dave & Alan. De moeilijke stukjes werden geanalyseerd en de benen werden getest. Ik startte mooi voorin en bleef daar vrijwel de hele tijd rijden. Het tempo was voor mij mooi bij te houden en ik had het idee dat er gespaard werd voor de eindsprint waar bij mij, als sprinter, de kwaliteiten liggen. Demarrages hadden weinig zin, vooral toen de meesten zagen dat dit weinig uitdag had ik het geluk dat ik al flink wat zware trainingen achter de rug had voor het NCK tijdrijden in Dronten. Net als het NSK is het een geweldige ervaring om daaraan mee te doen. Voor het NCK hadden we al redelijk wat trainingen achter de rug. Verder konden we onze lol op tijdens de maandag- en donderdagtrainingen. Vooral 28 29

16 Hopelijk kan ik volgend jaar tijdens het NSK (volgens mijn laatste informatie zal dat in Nijmegen zijn) de val ontwijken! Ik hoop niet dat ik potentiële NSK-rijders heb ontmoedigd om volgend jaar wel mee te doen. Het is verder een hele leuke wedstrijd! Alhoewel je er na zo n val eventjes niet zo over denkt. De toertochtcommissie was al behoorlijk aan het protesteren tegen mijn wedstrijdactiviteiten, omdat dit natuurlijk niet toerderwaardig is. Nu maar eventjes rustig aan doen en hopelijk heerlijk wat veilige en rustige toertochtjes maken in de aankomende herfst- en winterperiode! (red. Zie volgende pagina voor het einde van de koers voor twee Mercurianen.) 30 31

17 Bart Brentjens Challenge Het NK Modderhappen door de ogen van import-limburger brakke pannenkoek. (Aldus de auteur). Traditioneel vindt het NK Modderhappen in het eerste weekend van oktober plaats in het pittoreske Eijsden, gelegen in het altijd mooie Zuid-Limburg. Voor de niet-kenners, het NK modderhappen staat ook wel bekend als de Bier Buiken Challenge/Bart Brentjens Challenge onder de toerders. Of onder de mensen die denken snel te kunnen fietsen, het NK marathon mountainbiken. Dit jaar verzaakte de organisatie echter aan haar plicht om regen te bestellen. Het parcours zou er op de dag van de wedstrijd dus kurkdroog bijliggen! Totaal niet NK modderhappen waardig! Teleurgesteld vertrokken Aryan, Pieter en ik om 7 uur s ochtends naar Eijsden. Liset wilde graag wat langer slapen en zou op eigen gelegenheid vanuit haar vriend in Landgraaf naar de start komen. Aangekomen in Eijsden, verruilden we 32 Jason Schreurs onze teleurgestelde blikken voor een glimlach toen we te horen kregen dat het die ochtend nog had geregend in Eijsden. Misschien zouden we dan toch nog wat modder tegenkomen vandaag! Om uur klonk het startschot voor het NK marathon over 110 km. Een kwartiertje later waren Aryan en Pieter aan de beurt. Liset chillde hem nog wat langer en zou pas rond mogen starten. Aangezien ik zoals gewoonlijk weer veels te laat kwam aanzetten bij de start, stond ik helemaal achteraan. Eigenlijk helemaal niet erg, want de mensen die achteraan staan zijn altijd het gezelligste. Zo ook vandaag. Het bekende scenario, die sommige van jullie al wel kennen van mij, speelde zich weer af. Ik chillde hem hard en maakte weer tal van nieuwe vrienden tijdens het koersen. Het enige wat af en toe miste was nog een lekker kopje thee met een koekje om helemaal goed te kunnen theeleuten. Na een kilometertje of 50 vond de eerste vrouw in koers, wegprof Annemiek van Vleuten, het echter nodig om mij te chicken bergop. Had ik nu zo langzaam gereden dat ik gewoon word ingehaald door een vrouw?! Tijd om het gas wat meer open te draaien. Al snel werden Annemiek en ik het erover eens dat ik de afdalingen en vlakke stukken voor mijn rekening zou nemen en zij de klimmen, aangezien wegprofs simpelweg gewoon pannenkoeken zijn wat betreft dalen. Het ging hard, heel hard. Voor we het wisten hadden we alweer een dikke 30 km afgelegd. Met nog 30km te gaan maakte in een schakelfout en Annemiek reed even verkeerd (dit bleek uiteindelijk de fout waardoor Annemiek het NK verloor). Helaas kwam ik 33 alleen te zitten. Iets dat je totaal niet wilt in de finale van een NK waar wind een rol kan spelen. Al snel kreeg ik in de technical feed zone door dat ik ongeveer een 1,5 minuut voorsprong had op de achtervolgende groep. Gas geven dus en proberen deze groep voor te blijven. Met nog 10 km te gaan werd ik toch bijgehaald door de groep. Ik had nog 1 mogelijkheid om een sprint te vermijden. Wegrijden in de laatste klim, 6km voor de meet. Op kop begon ik aan de klim. Het liep lekker, heel lekker. Na een paar honderd meter werd de klim pas echt technisch. Oftewel, gas op die lolly! Boven aangekomen keek ik achterom. Wat is de schade? Het was een slagveld! Iedereen stond te voet. Ik was de enige die fietsend boven was gekomen! Dat geeft moraal. Met een turbotempo werkte ik de laatste km s af om vervolgens in 4 uur 36min over de meet te bollen. Tevreden? Mwah. Volgend jaar eens wel blessureloos aan de start staan en dan gaan we voor de tricolore haha. Onder het genot van een goed stuk Limburgse vlaai kon het genieten van de binnenkomst van afgepeigerde renners beginnen! Totdat er opeens een vrouw heel soepel aankomt rijden in een Mercuriuspakje. Het was Liset die even naar de tweede plaats bij de vrouwen reed op de 75km! Knap staaltje werk! Aryan kwam binnen na 4 uur en 50min op de 23ste plaats en Pieter na 5 uur en 11min op een 73ste plaats. Allemaal sterk gereden. Met z n allen konden we na een geslaagde dag terugkeren naar Kapsaloncity!

18 De Mercurius Doorgeefpen Dit unieke doorgeefrelikwie kent iedere Versnelling een nieuwe eigenaar. Je zal het tot in lengte van jaren aan je nageslacht kunnen vertellen, je kan het toevoegen aan je levensgebeurtenissen op je Facebookpagina, je kan ermee pronken bij je fietsvrienden en er zijn zelfs plannen om Doorgeefpen-mouwtjes te introduceren voor hen die ooit de eer ten deel zijn gevallen met dit pronkstuk uit de clubgeschiedenis zijn of haar anekdote te hebben mogen neerpennen. Deze keer liggen de eer en het genoegen bij niemand minder dan Maarten te Dorsthorst die de pen van Lotte Koopmans kreeg. Hallo mede-mercurianen. Aangezien de verhalen in de versnelling vaak gaan over de specifieke vakgebieden van de auteur (Olivier = wiskundeverhalen, Lotte = afwasproblematiek), dacht ik dat het een goed idee zou zijn als ik mijn verhaal over de Biologie zou doen. Op het moment ben ik bezig met het begeleiden van de practica van 1e jaars biologen die onder andere de evolutie van planten en dieren moeten leren. Als ik dan s avonds naar de training ga zit ik nog steeds met de verhalen die ik die dag eindeloos vaak heb verteld in mijn hoofd. Op deze manier ben ik bij Mercurius ook een soort van evolutie gaan herkennen. Maarten te Dorsthorst Neo-leden Zoals vaak binnen de evolutie zijn de organismen die aan het basis van de evolutie staan vaan weinig gespecialiseerd en van hun omgeving afhankelijk. Zo is het ook bij de nieuwe leden: ze hebben weinig ervaring met kop over kop rijden, weten nog niet waar hun kwaliteiten precies liggen, durven nog niet in een groep te rijden en hebben vaak een wat lager tempo. Ze zijn eveneens nog sterk afhankelijk van de mensen waarmee ze samen rijden. Leden Bij leden die al wat langer bij Mercurius meedraaien zie je een fenotypische (uiterlijke) verandering. Ze krijgen een fameus blauw-wit-zwart karakter en beginnen, net als bij de overgang van eencellige naar meercellige, met communiceren en samenwerken. Van het blauwwitte karakter wordt gedacht dat het dient om de predatoren en evolutionaire concurrenten af te schrikken en te imponeren. De leden gaan los van de training nog al eens trainen, appen elkaar vaak meer dan goed voor ze is en worden onderdeel van een groter geheel. Dit is te vergelijken met een leeuwenpack dat op jacht gaat. Binnen de leden is er ook een ontwikkeling die niet elk lid doormaakt. Dit is de ontwikkeling van actieve betrokkenheid bij Mercurius. Er zijn vele manieren waarop deze specialisatie tot uiting komt. Duidelijk is wel dat er een evolutionair voordeel aan zit; het houdt ecosysteem waar we allemaal zo van genieten in tact. Wedstrijdrenner De wedstrijdrenner is een aparte tak van de evolutie van Mercurius-boom. Vrij vroeg zijn er al mensen afgesplitst die de goede intentie hadden om een wedstrijdrenner te worden, maar hiertoe niet zijn gekomen. Dit zijn mensen die een licentie aangevraagd hadden, mogelijk zelfs een verdwaalde wedstrijd meegereden hebben en vervolgens de pijp aan Maarten gaven. Dit moet je een beetje zien als de kangoeroe: heeft z n best gedaan om een zoogdier te worden, maar is er niet ingeslaagd om de befaamde baarmoeder met placenta te kweken. De rest van de wedstrijdrenners hebben zich wel verder ontwikkeld en zijn daadwerkelijk wedstrijden gaan rijden en uitslagen gaan rijden. Dit zijn de duidelijke roofdieren van mercurius. Tijdens menig training die zijn volbrengen rijden ze de mede-mercurianen naar de slacht. Dan is er nog een hele kleine hoog gespecialiseerde groep aan wedstrijdrenners die, zoals de mos die als eerste de oceaan verlaat, een gigantische stap maakt en zich volledig onafhankelijk van mercurius kan handhaven. Deze renners staan aan de top van de voedselketen en hebben dus weinig concurrentie

19 Redactiecolumn VOM ers Een aftakking van de leden zijn de VOM mers. En dan vraag je je misschien af: Is dit wel een vertakking, elke Mercuriaan wordt toch een VOM mer? Nee, er zijn ook mensen die niet naar een hoger doel streven in de wereld en het na een carrière bij Mercurius voor gezien houden. Deze mensen kun je een beetje vergelijken met de reuzenpanda (een vleeseter die besloten heeft ineens zeldzame bamboe te gaan eten); die hebben de wereld niet helemaal begrepen. De VOM mer leeft in een ander ecosysteem dan de Mercuriaan. Ze leven in een milieu met betere voorzieningen, betere omstandigheden en, zo lijkt het, ook meer voedsel. De VOM mer is als de ijsbeer en de grizzly; ze hebben dezelfde evolutionaire roots, maar komen elkaar nu niet vaak meer tegen. Fossielen Dan is er nog een klein groepje van uitzonderingen die niet onder een enkele groep onder te verdelen is, de groep fossielen. Deze groep zijn mensen die door hun ecosysteem gedwongen worden om zich verder te ontwikkelen, maar hiertoe niet in staat zijn. Dit zijn organismen die evolutionair wat achter zijn gebleven of juist extreem ver doorontwikkeld zijn. Het is niet helemaal duidelijk wat er precies gebeurd is in het verleden dat deze organismen zich zo ontwikkeld hebben. Een ding is zeker, ze hebben heel wat jaren van evolutie op hun palmares. Als je dacht: ik ging even een grappig verhaal lezen en je stuitte toen op deze evolutionaire les, verontschuldig ik mij bij dezen. Maarten draagt de pen over aan Marjolijn. Na Frank, Joep, Anne, Joline, Dieuwertje, Cédric, Noud, Noortje, Lonneke, Lotte en Maarten mag Marjolijn zich nu dus in dit mooie rijtje scharen. (red.) 36 Inmiddels is het een katern: de redactiecolumn. In deze edite is groentje Thomas van Ee aan het woord. Een mailtje Digitale vergadering, afzender Olivier Schnitzeler. Ik moet eerst denken aan zo n hypermoderne Skype-conference waarin je moet gaan opstaan om te controleren dat je niet in je onderbroek achter de webcam zit. Een taakverdeling sloeg mij weg uit de verbeelding; ik mag de redactiecolumn schrijven. Blij als een klein kind bericht ik de rest van de redactie dat ik dit wel wil proberen. Ik zou wel even een cassette aan oude Versnellingen doornemen om te kijken wat dat allemaal inhoudt. Niks te vinden, nieuw concept? Een gevoel van kak en meh gaat door mij heen. Wat heb ik mijzelf nou weer op de hals gehaald? Het duiveltje op mijn schouder steekt de aandacht en al snel haast ik mij naar het toilet om mij te ontdoen van kak. De meh gecoverd door een ellenlang doorvegen. Al snel Google ik naar citaten waarin men zichzelf onoverwinnelijk stelt, ik eindig in een lading bijbels en vertalingen uit het Latijn. Dat wordt hem dus ook niet. Joost van Wijngaarden kwam met de tip slap lullen, iets wat mij prikkelt tot het maken van verkeerde opmerkingen, maar ook dus tot een sessie slap lullen. Het volgende item in de taakverdeling met mijn naam erbij is iets met bowlen en de stapavond. Ik zie het al voor me. In de ene 37 Thomas van Ee hand een biertje en in de andere een notitieblokje avec pen. Het notitieblokje zal de avond en de nacht maagdelijk leeg blijven, want net als met de hoorcolleges denk ik alles wel te onthouden. Wat zich overigens herhaaldelijk heeft bewezen als één van de vele utopieën die het leven rijk is. Dus, redactiecolumn, 750 tot 1000 woorden. Ik heb nog nooit eerder een column geschreven en ik lul nu al zo slap als het seksleven van een bejaarde. Aldus het in-

20 ternet dient de schrijver van een column een potje te zeiken op van alles en nog wat. Laat ik als nieuw redactielid maar niet gaan wildplassen over ons eigen Mercurius maar eens een mooie boom uitzoeken. Tijdens een intern overleg via de mail werd deze editie al bestempeld als een aan obesitas lijdende editie van een moeder die nog zwaarlijviger wordt. Waar gaat deze editie zoal over? Meer dan alleen de baseline aan activiteiten die deze fietsende studentenvereniging rijk is. Wij bevinden ons in een zware tijd, de post-1e-jaars studenten mogen zich een weg banen door een tsunami aan 1e-jaars, die vaak nog niet weten waar ze heen moeten. Hoewel het leeuwendeel al goed opgevoed door hun intromama s en -papa s enigszins weet waar ze heen moeten. De intro, daar waar het allemaal begint en waar velen misschien meer herinneringen aan hebben dan hen lief is. Vele Mercurianen in hart en nieren (en tijdens de stapavond mogelijk ook in lever) hebben hun laatste weken van de zomervakantie besteed aan het zogenaamde zieltjes winnen. Tevens een uitbundig besproken onderwerp op de BSO, waar we elkaar een cursus zelfverdediging-tegen-jehova s gaven. Voor wie er nieuw is of dit gemist heeft: wanneer de eerste golf gesignaleerd wordt dien je Amon Amarth uit je raam te blazen. De BSO, een belangrijke plek waar je vroeger jouw immuunsysteem kon trainen, maar waar je als nieuw planeetje grootgebracht wordt in het Nimweegse wielrennen. Wat blijft is de kleine kinderen die door de groep heen schreeuwen met de meest willekeurige onzin die valt onder het kopje slap lullen. Slap lullen, zware tijd, de 1e-jaars versus de gevorderden, de belofterenners versus de eliterenners. Waar ik het nu eigenlijk over wil hebben is de verwachtingen die je had van het studeren. Al dan niet naar een open dag gegaan, heb je een beeld gekregen van wat je gaat doen en wat je gaat worden. De ene denkt een topadvocaat te worden, de ander hartchirurg en ik dacht kanker uit de wereld te helpen. Braaf begin je aan jouw eerste zelfstudieopdrachten, want je wilt toch vlammen in jouw vakgebied? Die P sleep je zo binnen, als je maar doet wat je moet doen. Verwachtingen, ambities, dromen, een bekende pizzabakker zong al dat de meeste dromen bedrog zijn. Anders dan de studiekeuze is wel het studentenleven. Vereniging of niet? Populair meedoen bij Phocas omdat iedereen daar heen wil? Ik weet nog wel tijdens mijn intro dat ik een plannetje uitdacht waarop ik mijn keuze voor een studentenvereniging zou baseren. De keuze zou vallen voor de studentenvereniging bij wiens feest ik een meisje zou scoren. Tot nu toe heb ik nog niet het geluk mogen hebben om op deze manier een keuze te kunnen maken, laat staan dat ik nu nog zo onvolwassen wil doen. Laat het nou net zo zijn dat Mercurius een studentenvereniging is waar de leden toevallig ook fietsen, aldus Koen Beekhuis. Mijn keuze voor Mercurius is uiteindelijk ook niet tot stand gekomen door tijdens een Mercuriusevenement met fiets et al. de struiken in te duiken met één van onze prachtige Mercuriusdames. Was dat maar zo Het studentenleven is natuurlijk meer dan alleen maar het al dan niet lid zijn van een vereniging. Ook zonder dit kun je je bezatten in de stad of sporten in het RSC. Hoewel je je dan wel moet beroepen op medestudenten die met jou mee willen. Wat sporten betreft kunnen de interesses ver uiteen liggen. Verwachtingen, ambities en dromen, velen zul je moeten laten varen of bijstellen. Ik kan alleen maar een bijdrage doen om kanker uit de wereld te helpen en wanneer ik over een jaar mijn Bachelor of Sciences binnensleep zal ik ook een traantje laten omdat ik dan ook op een papiertje heb staan dat ik bachelor ben. Eigenlijk is het studentenleven mij tot dusverre tegengevallen. Gebrek aan yolo, of een gebrek aan een kamer en de vrijheden daarvan? Ik weet het niet, maar wat ik wel weet is wat ik wil en wat ik anderen gun. Ik gun jou, 1e-jaars lectori van deze Versnelling die dikker is dan jouw moeder een geweldige studietijd toe. Doe wat je wilt, proef en wees niet te spijtig over verkeerde beslissingen. Het is net wielrennen, je moet jouw ritme vinden. Voor de gevorderden die hier geen boodschap aan hebben, iedere sierkaars gaat ook zonder waarschuwing uit. Deal with it

21 (advertentie) Wedstrijduitslagen Mercurianen Het nieuwe seizoen is nog ver weg, maar de sportcommissaris Wielrennen legt de wondere wereld van het wedstrijdrijden vast uit. Joost van Wijngaarden De laatste keer dat we jullie vanaf deze plaats informeerden over de verrichtingen van de wedstrijdrenners van Mercurius, was in De Versnelling van afgelopen juli. Inmiddels zijn we 3 maanden verder en is er dus weer onnoemelijk veel gepresteerd door Mercurius en haar renners. Laten we om overzicht te scheppen in de ondoorzichtige wereld van KNWU-koersen en de niveaus daarvan, even kort resumeren. Van de 120 leden die Mercurius inmiddels heeft, hebben er 19 een wedstrijdlicentie bij de Koninklijke Nederlandsche Wielren Unie [KNWU]. Oftewel, Mercurius heeft 19 wedstrijdrenners. 10 van deze leden rijden echter op een licentie van een andere club, bijvoorbeeld Hans Dilling en Joost van Wijngaarden voor DRC De Mol en Hilde Oudman en Charlotte Lenting voor WV Breda. Blijft over een totaal van 9 echte Mercurius wedstrijdrenners, daarbij moet je denken aan mannen als Bram Veringa, Roger Termont en Robin Roelofs, maar ook Lotte Jacobs die internationale wedstrijden rijdt in het veld en trainer Hein te Riele, die, mits zijn fysiek het toe laat, zijn wedstrijdjes meepikt bij de Masters. Masters? Ja, dat is de naam die ze bij de KNWU bedacht hebben voor de categorie oude mannetjes die het mooi vinden om nog eens een koersje te rijden, er zijn zelfs subcategorieën voor Masters 40+ en Masters 50+. Op deze manier bestaan er meer categorieën. De meeste renners die in deze rubriek besproken worden, beschikken over een Amateurlicentie. Dan heb je nog de categorie Sportklasse : vergelijkbaar aan de amateurcategorie, maar met kortere wedstrijden en een doorgaans ouder deelnemersveld. Aan andere kant van het spectrum heb je dan de Elitelicentie. Om het allemaal nog ingewikkelder te maken, bestaan er ook nog leeftijdscategorieën. Beginnend bij jeugdcategorie 1, oplopend tot jeugdcategorie 7, daarna volgen Nieuwelingen, Junioren en Beloften als aanduidingen voor de leeftijdscategorie waarin een renner rijdt. Ben je de draad kwijt? Logisch, maar bekijk vooral even het schema op pagina 42 waarin alles overzichtelijk op een rijtje is gezet. Enfin, iedereen in één van de genoemde categorieën is dus Licensed to Race. Een licentie koop je bij de KNWU in ruil waarvoor je vervolgens een jaar lang wedstrijden kan rijden in elke gewenste tak van de wielersport; met één en dezelfde licentie kun je dus zowel wielrennen, mountainbiken, veldrijden, baanwielrennen, BMX en en kunstwielrijden. Je begrijpt nu wel waarom de gemiddelde fietsfanaat meer dan één fiets in zijn bezit heeft. Hoe fanatiek je echter gebruik maakt van je licentie is aan de eigenaar zelf: de één rijdt van maart tot oktober wekelijks één of twee

22 wedstrijden en ruilt de fiets daarna in voor de crosser, de ander heeft hem vooral voor de status en pikt in een heel jaar vijf koersjes mee. Goed, zo zit het systeem in elkaar. Nu over naar de resultaten. Zoals je in andere verslagen in deze Versnelling kunt lezen, was Mercurius actief op het NSK en NCK. Wat die afkortingen inhouden, moet je maar lezen in de betreffende verslagen daarover. Naast deze kampioenschappen, bestaat het merendeel van het wedstrijdseizoen echter uit gewone koersen. Mercurius renners waren de afgelopen drie maanden actief in diverse van dit soort koersen. Zo was er het bergcriterium in Berg en Terblijt waar Roger en Paul zich goed hebben laten zien en de Rondes van Ede, Oosterhout en Bemmel waar Bram aan deelnam. Hans, het paradepaardje van Team Mercurius, reed de eerste helft van het jaar een aantal zeer sterke uitslagen bij elkaar in het amateurpeloton. Zo was er de winst in de Sint Jozefklassieker en top tien plaatsen in achtereenvolgens Mill, het RegioKampioenschap, de Omloop van de Hoeksche Waard, het NSK Tijdrijden en Someren- Peer-Someren. Het was voor Hans genoeg om de overstap naar het Elitepeloton te durven maken en op aanraden van Joost was de stap naar De Mol snel gemaakt. Inmiddels heeft Hans al samen met Joost zijn eerste optredens in het grijs-rode shirt van De Mol gemaakt en niet zonder succes. In de Ronde van Dordrecht zaten de twee Mercurianen in de kopgroep en twee van de drie klassiekers waar Hans aan de start stond, wist hij meteen uit te rijden: een sterke entree in het peloton van talenten, ambitieuzen en fanatiekelingen. Na het vertrek van Hans zijn er echter nog genoeg echte Mercuriuswedstrijdrenners over. Zo liet Roger tijdens een Wattagetest (zie Watt heb je?! in De Versnelling van Juli 2015) al zien een profwaardig vermogen te kunnen trappen. Helaas voor Roger is wielrennen meer dan alleen vermogen leveren, waardoor de resultaten in wedstrijden dit jaar nog wat uitbleven. De Wedstrijd AdviesCommissie heeft er echter het volste vertrouwen in dat De Ezel uit Elst volgend jaar grote stappen kan gaan maken als hij regelmatig wedstrijden gaat rijden en ervaring in het peloton op doet. Alle begin is immers moeilijk, zeker bij een sport als wielrennen waarbij het instapniveau relatief hoog is. Deze drempel is echter een stuk beter te nemen wanneer beginnende renners zich gesteund 42 43

23 weten door een enthousiaste groep ploeggenoten. Gelukkig heeft Mercurius die ploeggenoten. Zo is er het afgelopen seizoen weer met een team deelgenomen aan de Wilde Bond Klassiekers in Brabant als Someren- Peer-Someren en de Tweelandenkoers. Mercurianen als Koen Beekhuis, Jordy van Sambeeck, Jan Sachtleven, Aryan Ransijn, Ruurd Faas, Paul van Herpt, Lars Hanssen, Bram Veringa en Joep Timmermans namen met wisselend succes deel aan deze wedstrijden, maar doordat zij samen afreisden naar de koers en gedurende de dag veel van elkaar konden leren en elkaar enthousiasmeren, beleefden alle renners keer op een keer een geweldig leuke dag. En dat is precies waar momenteel de kracht van Mercurius ligt op het gebied van wedstrijdwielrennen. Mercurius zal nooit het team worden dat prestatiegericht mee zal doen in een nationale clubcompetitie of een grote groep eliterenners op Mercuriuslicentie zal hebben rijden. Mercurius kan echter wel de opstap zijn naar dat niveau voor een beginnende wielrenner. Het is daarbij belangrijk dat de piramide (zie inzet) van onderuit gesteund wordt door een grote hoeveelheid leden. Uit deze brede basis aan recreanten groeit naar verloop van tijd een aanzienlijke groep leden die geïnteresseerd is in het rijden van wedstrijden: competitief ingestelde leden. Je herkent ze aan het als eerste boven willen zijn op de Holdeurn en het bijwonen van alle clubwedstrijdjes. Zij kunnen beginnen met het rijden van trainingswedstrijdjes en studentencups. Naar verloop van tijd filteren zich uit deze groep competitief ingestelde wielrenners vanzelf een aantal leden die ambitieus genoeg zijn om over te gaan tot het nemen van een wedstrijdlicentie. Op ten duur blijkt misschien dat zo n beginnende coureur het niveau bij de amateurs goed aan kan en maakt hij de overstap naar het Elite niveau. Vaak gaat dit gepaard met een overstap naar een andere club, omdat de betreffende renner daar betere faciliteiten heeft om zijn sport naar wens uit te oefenen. Gedacht moet daarbij worden aan het kunnen rijden van grotere wedstrijden, de materiële voordelen van gesponsorde kleding (en soms zelfs materiaal) en de begeleiding die je bij zo n ploeg krijgt, denk daarbij aan een ploegleider, mekaniekers en soigneurs. Voor Mercurius lijkt zo n overstap van haar renners in eerste instantie vaak jammer, maar het is juist iets om trots op te zijn, het is het resultaat van de inspanningen om een beginner uit te laten groeien tot een volwaardige coureur. Meer weten over het rijden van wedstrijden, raadpleeg de pagina Fietsen op de nieuwe website en lees het document over wedstrijden rijden. Met vragen kun je altijd terecht bij de Wedstrijd Adviescommissies. Voor het wielrennen bestaande uit Koen Beekhuis en Joost van Wijngaarden. Voor het mountainbiken bestaande uit Lotte Koopmans en Robin Roelofs

24 (advertentie) Prijspuzzel Win een Mercuriusbidon! Bijnamenpuzzel Joost van Wijngaarden Vragen: 1 Wiggo. 2 De Killer van Spoltore. 3 De Kannibaal. 4 Purito. 5 Poupou. 6 De Krekel. 7 De Rosse van Rostock. 8 Il Piccolo Principe. 9 El Imbatido. 10 De Condor van Varsseveld. 11 Der Panzerwagen. 12 De Dolfijn van Bibione. 13 De Leeuw van Vlaanderen. 14 De Hulk. 15 Spartacus. 16 De Boemeltrein van Kasterlee. Instructie: Vul de achternaam in van de renner die onder de genoemde bijnaam bekend stond. Stuur je oplossing, plus de antwoorden op de vragen 6, 12 en 16 o.v.v. je naam naar redactie@nswv-mercurius.nl en maak kans op een Mercuriusbidion. Uit de juiste inzendingen wordt door middel van loting de winnaar bekend gemaakt. De winnaar van de laatste Kersten cadeaubon is Paul van Herpt. Hij kan zijn prijs bemachtigen door contact op te nemen met Joost van Wijngaarden. 46 Antwoord Rebus op pagina 20: Nibali 47