Geeft gij hun te eten.. Nieuwsbrief nr. 5. I: (Mei 2014)

Transcriptie

1 Geeft gij hun te eten.. Nieuwsbrief nr. 5 (Mei 2014). volgend jaar! De inhoud van deze box werd gesponsord door de PLUS supermarkt Hans Bogaerts. Inmiddels is de rust wat weergekeerd bij het Ho- in Hendrik-Ido-Ambacht. meteam Congo (HTC). Sjaak en Adeline zijn in Bukavu en de eerste fase ligt daarmee achter ons. Komende maanden hopen we bij leven en welzijn Het blijft bijzonder om te zien hoeveel mensen weer een aantal acties op te pakken. Zo zijn we mee hebben geleefd in woorden, daden en gaven. aanwezig op de verkoping voor de Petrakerk, organiseren we in september een BBQ en willen we De benodigde opbreng- in het najaar nog enkele activiteiten opzetten. Zie sten voor de komende 4 hiervoor onze agenda in deze nieuwsbrief en op jaar zijn echter nog niet de website. binnen! Als HTC spannen we ons daarom in door Tenslotte zullen we de kindsponsoring nadrukkemiddel van acties om het lijk onder uw aandacht proberen te brengen. Zie resterende bedrag binnen hiervoor al een eerste portret in deze nieuwsbrief. te halen. (Zie daarvoor ook het verslag van de AGENDA Penningmeester). Zo is afgelopen 3 mei het voetbaltoernooi georganiseerd in de zalen van de 5 juli: Guido de Bres. Aanwezig op de verkoopdag van de PetraOpnieuw een geslaagde actie. Allen die mee hebkerk, ben gewerkt om deze middag te laten slagen, harhendrik-ido-ambacht telijk bedankt!. Beste lezer, Via het HTC was het mogelijk een moederdag ontbijtbox en rozen te bestellen. Wij bezorgden vervolgens de ontbijtbox en rozen op de zaterdag voor moederdag thuis. Wat hebben we genoten van de verraste en blijde gezichten aan de deur! Dat gaf genoeg vertrouwen voor een 13 september: BBQ, Hendrik-Ido-Ambacht 8 oktober: Zoutwatervissen op de Oosterschelde, Tholen

2 Plantenactie. Heeft u nog plek voor een mooie kwaliteitsplant in uw tuin? Koop dan uw kwaliteitsplanten via Een deel van de winst zal afgestaan worden aan de projecten in Congo. Maak een keuze uit het ruime kwaliteitsassortiment wat Dhr. Plaisier biedt en het zal bij u gebracht, en als u wilt geplant worden. Van de penningmeester Het is wat r u s t i g e r geworden qua financiën nu Sjaak en Adeline in Congo zitten. Toch blijven de d o n a t i e - k a a r t e n b i n n e n druppelen. Daar zijn we dankbaar voor. De meeste acties voor de zomerperiode hebben we achter de rug. In mei hebben we opnieuw een aantal geslaagde acties gehad. Zo was er het voetbaltoernooi ( 1.100) en de moederdagactie ( 760). Nu bijna de 1e helft van 2014 achter ons ligt, kunnen we voor wat betreft de acties de tussenbalans opmaken. In een half jaar tijd is bijna door middel van acties verzameld. Dat is een heel groot bedrag. Hiervoor is veel werk verzet, maar deze moeite is ook beloond. Na de Heere willen we iedereen die in welke vorm een bijdrage heeft geleverd hartelijk danken. Na de zomerperiode gaat D.V. het verzamelen van gelden door middel van acties verder. Ik hoop dat we ook dan op uw steun en bijdrage kunnen (blijven) rekenen. Van Sjaak en Adeline. Beste allemaal, Op enkele dagen na zijn we hier al weer 6 weken. Wat is de tijd hard gegaan, maar belangrijker is dat we steeds weer voelen dat we hier weer een plaats gekregen hebben. We mogen ervaren dat de Heere hier van ons weet. Dat ervaren we niet in de laatste plaats door de mensen die Hij op onze weg plaatst. Het was een aspect waar we best tegenop hebben gezien. Weer een nieuw land, nieuw volk en nieuwe gewoonten. Daarbij is de informatie over oorlogen en wreedheden nogal dominant. Dat dit ook Congo is mag duidelijk zijn. Daar doen we niets aan af. Vorig jaar is het aantal gemelde verkrachtingen met 30% gestegen. Dit jaar loopt het nog verder op. De stadscriminaliteit is ook ongekend. Hele wijken worden geterroriseerd, vaak onder invloed van alcohol en drugs. Je kunt daar als buitenlander eigenlijk niet komen. Het zijn wel de wijken waar onze kinderen vandaan komen. Maar aan de andere kant leren we mensen kennen die belangeloos opstellen, erg open en heel zacht van karakter zijn. Maar eerst iets over onze ervaringen van de afgelopen tijd. We hebben best weer even moeten wennen aan het ontbreken van een vaste planning. Je hebt een redelijk globale dagindeling, maar als geen elektra is blijft alles liggen want dan kan je niet printen, strijken etc. en om 6 uur is het donker. En als de accu van de computer en de batterij van de modem leeg zijn, kun je weinig meer. Internet is overdag heel traag. s Avonds en in het weekend is het beter. Daarom kunnen we gelukkig elke zondagmiddag met de kerkdienst in Ambacht meeluisteren. Net als destijds in Oekraïne. Meeste tijd is er geen water, en vorige week

3 hebben we ervaren dat het leven zonder water, zelfs niet om te wassen, de was te doen etc. heel vervelend is. Dan leer je wel om de momenten als er wel water is te benutten om de vaten te vullen. Een andere praktisch punt is; hoe kom je aan een goede en betrouwbare hulp in huis. In Guinee hadden we Malan, in Oekraïne Sasha en Natasha, waar we bijzonder mee verwend zijn geweest. Nog nooit hebben we problemen gehad van diefstal of zo. Nu wist iemand op de compound waar we wonen wel iemand. Hij had voor kok geleerd. Hij kwam zich voorstellen en dat klikte direct. Met een gerust hart gaan we nu weg en laten het huis aan hem over. Hij kende helaas geen Guineese recepten. Maar het is een snelle leerling, en hij vindt het leuk. Hij heet Tsezungu (Tsezoengoe), is vader van 9 kinderen en spreekt eigenlijk alleen Swahili. De koffiepauzes zijn dan nogal eens erg rustig. Toen ik hem vorige week in het Swahili vroeg of het goed ging met zijn werk (een zinnetje dat ik ergens had opgeduikeld) hapte hij eerst naar adem, vroeg toen in gebrekkig Frans of ik naar zijn werk vroeg in het Swahili en begon hard te lachen. Afijn, hij kon me toch verstaan, alleen begreep ik zijn antwoord natuurlijk niet. We hebben inmiddels een goede gebruikte auto gekocht, een Toyota Landcruiser, die nog wel overgespoten moet worden en groot technisch onderhoud nodig heeft. Ook moeten er nieuwe banden onder. Het zal nog wel even duren voor hij klaar is. De compound waar we wonen is heerlijk rustig. De permanente bewoners komen uit Noorwegen, Zweden, VS, Congo en nu ook uit Nederland. Regelmatig zijn er gasten van overzee of vanuit Congo. Vorige week was er synodevergadering van de SELPA (kerkgenootschap die vrucht is van de Noorse Zending). Het liep af en aan met predikanten. In het kleine huisje tegenover ons logeerde ook een predikant uit Kindu. Regelmatig wipte hij s avonds aan om thee te drinken. Het is zo belangrijk, want ieder gesprek geeft informatie. Op zaterdagavond komen we op de compound allemaal bij elkaar. Zo blijven we ook op de hoogte met het wel en wee van elkaar. We hebben enorm tegen het kerkgaan op de zondagen opgezien. We gingen er vanuit dat het wel weer meer van hetzelfde zou zijn. Er zijn hier eigenlijk alleen Pinkstergemeenten. Waar hoor je nog de Gereformeerde boodschap? Wat konden we in Oekraïne blij zijn als er eens iets gezegd werd in de prediking wat bij God vandaan komt, en niet een godsdienst uit de mens. We hadden Ds. Bulambo en zijn vrouw toevertrouwd dat we graag ergens naar toe wilden gaan waar het niet zo n vreselijke harde muziek was. Ze moesten daar wel om lachen. Wij Afrikaners houden van herrie en leven. Ze beloofden ons Zondag ergens anders te brengen dan een SELPA gemeente. Die predikant van die gemeente kwam ons zelf ophalen. Een nog jonge man, getrouwd met een dochter van Ds. en Mevr. Bulambo. Hij is net een gemeente gestart, want hij is pas terug uit Zuid-Afrika waar hij heeft gestudeerd. De bedoeling was Farmacologie, en het eindigde in Theologie. Hij is door een gemeente in Zuid-Afrika uitgezonden om Gods Woord terug te brengen onder zijn eigen stadsgenoten. Met enige Nederlandse reserves zijn we meegegaan. Na de dienst waren we beschaamd. Natuurlijk kan je zeggen

4 dat hij nog veel moet leren, maar wie is die fase gepasseerd? Er wordt een boodschap gebracht die we in het buitenland nog niet veel zijn tegengekomen. Ds. Nicolas wil zijn kleine gemeente, eigenlijk niet meer een evangelisatiepost, leiden en leren op veel manieren. Er zijn drie punten die er uit springen; nl. kennis en begrip van Gods Woord (er wordt steeds vervolg stof gepreekt, en die wordt extra besproken tijdens de Bijbelstudie), missionair zijn (er wordt nadruk gelegd op het feit dat de Waarheid gedeeld moet worden), en uitdelen. Toen ze laatst bij ons waren vroeg hij kunnen we geen partner worden met jullie organisatie? We zijn een beginnende kerk, en we hebben niet veel geld, maar van dat beetje kunnen we wel wat uitdelen. We kunnen misschien wel maandelijks een zak rijst geven aan het project. Dit is wel heel bijzonder Op het project gaat alles zijn gematigde gangetje. We troffen inderdaad een wat ingezakt geheel aan, zonder iets af te doen van de inzet van de werkers. Er werd een dagelijkse stimulans gemist. Daarbij waren er veel onduidelijkheden wat betreft organisatie, communicatie en financiën. De opdracht van Kimon voor het eerste half jaar is om daar verbetering in aan te brengen. De financiën hebben we nu zelf in beheer, en dat werkt goed. Wat wel opvalt is dat het allemaal vreselijk duur is hier. Alleen lokale producten op de markt worden in Congolese Francs betaald, verder is alles in dollars. hier. Doorgaans zijn de kerken hier bezig met hameren op de tienden, en vragen ze maar, maar de armenzorg en weduwen en wezen onderhouden kennen ze niet echt. Ds. Nicolas moest voor een seminar naar Zuid-Afrika. Ruim twee weken is hij afwezig. Er was inmiddels zoveel onderling vertrouwen door de gesprekken die we gehad hebben dat hij Sjaak vroeg hem in deze periode waar te nemen. Het feit dat we mogen participeren in een gemeente geeft wel een extra dimensie aan ons zijn hier. sen de 4-6. Er is wat geld, kinderen gaan naar school en iedereen is tevreden. Op gegeven moment komt vader een andere vrouw tegen, verlaat zijn gezin, en sticht met de nieuwe vrouw een nieuw gezin met enkele kinderen. Dit kan zich enkele malen repeteren. De verlaten vrouw ziet zich ineens voor de opgaaf om te zorgen voor eten, huur, schoolgeld, kleding etc. Haar ex-man kijkt absoluut niet meer naar haar en de kinderen om. Het eerste wat niet meer betaald kan worden is schoolgeld, en de kinderen worden van school gehaald of gestuurd en komen op straat terecht. De kinderen zijn altijd de dupe. Een ander Wat we wel wisten, maar waar we nu steeds mee geconfronteerd worden, zijn de schrijnende gevallen. Een normaal geval van een kind op het project is dat hij geboren is in een normaal gezin. Vader, moeder en enkele kinderen. Meestal tus-

5 veelvoorkomend geval is dat de vader om welke reden dan ook is overleden. Het kan zijn door ziekte, maar ook in de mijnen en door de oorlogen en gevechten vallen er veel slachtoffers. Op het project hebben we op dit moment 15 kinderen. Voor hen zoeken we dringend sponsors. Het zou geweldig zijn als ook deze kinderen een kans kregen. Sommigen maken zich heel erg zorgen over hun toekomst. De één wil dominee worden en de ander dokter. Al heel vroeg zijn ze geconfronteerd met de dagelijkse strijd om in leven te blijven. De meeste hebben al vroeg een te grote verantwoorde lij khe id te dragen. Dit lees je in hun ogen. Op het project in Kalehe zijn we nog niet geweest. We hebben nog geen auto, en om een auto te huren is veel te duur. Julien is nog een keer met een motortaxi geweest. De laatste keer was vrijdag 2 mei. Nu is het in Kalehe bekend dat Julien de eerste donderdag van de maand komt met het salaris voor de predikant die het project begeleid. Nu was het 1 mei op donderdag en dat is een vrije dag. s Avonds of s nachts wordt het huis van onze projectleider daar opengebroken door enkele gewapende mannen in uniform. Ze eisen zijn geld. Helaas was Julien nog niet geweest, mogelijk waren ze dan alleen met het geld vertrokken. Zijn vrouw verstopt zich onder het bed, maar zijn kleine meisje van 2 jr. is het slachtoffer. Ze trappen het keihard in de buik, en molesteren de man. Hij heeft een gekneusde arm, maar zijn dochtertje is er veel erger aan toe. Het meisje ligt ruim twee weken op de IC van een ziekenhuis in de buurt. Gelukkig heeft ze het overleefd, maar onze werker krijgt nog een ziekenhuisnota van enkele maanden salaris, plus dat ze al zijn kleren en keukengerei hebben meegenomen om toch nog maar wat te hebben. Onze zorg is nu hoe we dit kunnen voorkomen in de toekomst. Als we dit aan anderen vertellen kijkt men niet vreemd op. Er is een reactie van ja, zo gaat dat bij ons. In de komende nieuwsbrieven hopen we u verder te vertellen over het leven hier. Voor nu moeten we het hier even bij laten. Een hartelijke groet uit Bukavu, Sjaak en Adeline van Rijssel Sponsorkinderen We zoeken voor een jongetje van 10 jr. een sponsor. Juspin Mukamba is heel klein, waarschijnlijk door ondervoeding. Juspins vader is overleden en zijn moeder is gehandicapt. Ze kan niet meer werken vanwege haar handicap. Juspin heeft ook nog een broertje. In dit gezinnetje heerst bittere armoede. Juspin komt nu op het project. Wie wil meehelpen om Juspin een schoolopleiding te geven? Juspin is vrij stil, maar houdt wel van spelletjes doen. Zou je hem willen sponsoren. Neem dan contact op via sponsoreenkind@kimon.nl

6 Familie van Rijssel Het postadres: Kimon RDC B.P. 72 Cyangugu, Rwanda Skypenaam: izvanrijssel HomeTeam Congo Van Rijssel Otto van de Breevaart, penningmeester Leendert van der Kuijl Enike van der Kuijl Joosse, secretaresse Jaap-Willem Platschorre, voorzitter Jisk van Rijssel Anne van Rijssel - Visser Arco Verweij p/a Waelneslaan HA H.I.Ambacht Tel info@hometeamcongo.nl Internet: Giften zijn van harte welkom op ING Bank t.n.v. Stichting Kimon (IBAN: NL47 INGB / BIC: INGBNL2A) te Putten. Vermeld bij uw giften: Congo Fam. van Rijssel. Stichting Kimon is door de belastingdienst aangewezen als Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI). Giften zijn dus fiscaal aftrekbaar. Even voorstellen Wij willen ons als HomeTeam graag aan u voorstellen. De volgende die zich voorstelt is Otto van de Breevaart. Ik ben 34 jaar oud en getrouwd met Lydia. Samen hebben we een dochter Joëlle (5) en we verwachten D.V. eind juli ons 2 e kind. Ik werk in het Maasstad Ziekenhuis in Rotterdam als business controller. Mijn hobby s zijn verdiepen in de vroegchristelijke kerk, studeren en waldhoorn spelen. Sinds een aantal jaren voel ik me geroepen om mijn medemensen dichtbij en ver weg in aanraking te brengen met het Woord van God. Concreet geef ik hieraan onder andere gestalte door te evangeliseren op grote evenementen die in Hendrik-Ido-Ambacht worden georganiseerd. Deze intrinsieke motivatie heeft me ook ertoe gebracht dat ik me bij Sjaak en Adeline heb gemeld na hun oproep in het kerkblad. Als penningmeester heb ik me in de afgelopen periode meerdere keren zorgen gemaakt over de ontwikkeling in de financiën. Toch heb ik/hebben we de leiding van God ervaren doordat er onverwachts toch weer een flinke stijging zichtbaar werd. Ik hoop dat u, samen met ons als Hometeam, u met hart en ziel zult blijven inzetten voor het werk wat Sjaak en Adeline mogen doen in een moeilijke omgeving. En dat tot uitbreiding van Gods Koninkrijk. Naast financiën is vooral ook gebed nodig. Helpt u mee?