T W. December 2013, nr. 6. clubblad van Toerclub Wageningen

Transcriptie

1 T W C December 2013, nr. 6 clubblad van Toerclub Wageningen

2 De details maken het verschil Wat u echt zal inspireren in een keuken van ALNO is de liefde voor het detail waarmee de keuken ontworpen en gerealiseerd werd. Unieke ideeën die altijd weer leiden tot overtuigende oplossingen. Hoogwaardige materialen die uitnodigen tot aanraken en fascineren door hun esthetiek. En de kwaliteit van ALNO die ontstaat uit passie voor de ambachtelijke kunst en de zorgvuldigheid tijdens de verwerking. De eisen die wij steeds aan ons zelf stellen kunt u in al onze keukens ervaren. Omdat het ALNO is.

3 De Derajeur Clubblad van TCW 34e jaargang nr. 6, december 2013 Toerclub Wageningen '79 opgericht , aangesloten bij de NFTU Clubhuis: Nudepark 81, 6702 DZ Wageningen, tel Internet Bankrekeningnr Ledenadministratie: Frank Fiselier Redactie: Liesbeth van Agt, Renée Bekx, Niels Dignum, Linda Persoon Advertenties: Peter Zeeuwe Bestuur Voorzitter Arnold Winkel Secretaris BertJan Groenenberg Cerise CG Wageningen tel Penningmeester Cisca Noy Lid Margrit Warmink Lid/clubtochtencoordinator: Eelke Westra Toercommissie Contactpersoon Toon Loonen Lid Bert Jan Groenenberg Gerjohn Bos Tonny de Vaan Jeroen Roelofs Vierdaagsecommissie Contactpersoon Jacques Teunissen Lid Gerard Boudestein 2 vacatures Beheerscommissie Contactpersoon Cisca Noy Lid Hans Groeneveld Henk Scholte Wijnand Folmer Activiteitencommissie Contactpersoon Menno Bartlema Lid Berrie Ruijling Wim Overdijkink Liesbeth van Agt 3

4 INHOUD Van de redactie 5 De man met de hamer 7 Groepen TCW, Toertochtenkalender 8 Opgepikt 9 Bierproeven 11 Gran Fondo Roma 12 Vrijwilliger niet voor niks 13 Zo maar wat barpraat 15 Lunchen in de Haut-Languedoc 16 Activiteitenkalender, Schoonmaakrooster 17 Fietsen in Laos 19 Notulen Algemene Ledenvergadering TCW De natuur op de Mont Aigoual 26 Een trio in de bestuurskamer 28 De Vuurdoop, Het kerstgevoel bij TCW 30 4

5 Van de redactie Ziezo daar ligt hij weer, de nieuwe Derajeur. En wat voor een. De nieuwe redactie is inmiddels ook gesetteld, en dat heeft allemaal invloed, bijvoorbeeld op de snelheid en het gemak waarmee het blad samengesteld wordt. Ondergetekende heeft zelfs een cursus gedaan om optimaal met het programma Editoo om te gaan om dit prachtige blad te maken. Misschien heb ik de cursus nog niet gevolgd op het moment van lezen dat heeft te maken met het tijdstip van verschijnen, van lezen en van bijwonen cursus maar je merkt wel dat we het serieus nemen. Nu maar hopen dat de gemaakte kwaliteitslag te merken zal zijn in de volgende uitgaven van de Derajeur. Er is sinds de vorige editie natuurlijk weer veel gebeurd bij TCW. Wat dacht je van fietsen bijvoorbeeld. En verder O ja, de Algemene Vergadering is geweest. Dat is ook zo n gebeurtenis die menig tcw-hart sneller doet slaan. Dat blijkt misschien niet direct uit de opkomstcijfers, maar wel uit de emoties die geuit worden bij de discussies die ontstaan tijdens de vergadering. Zelf vind ik het prachtig, al die emotie en betrokkenheid. Voor mij een reden om altijd naar de vergadering toe te gaan. Nog veel meer emotie vind je in het resultaat van het interview dat Jora en Renée weer hebben uitgevoerd. Als ik het goed begrijp liepen de emoties hoog op. Iets minder emotioneel, maar zeker even doorleefd is het verslag van Arie en Willy de Keizer over hun reis (uiteraard per fiets) door Laos. Verder kun je door het penningmeesterschap van TCW heen en weer geslingerd worden tussen plezier en gezucht. Als we Marijke van den Berg en Cisca Noy mogen geloven tenminste; en waarom zouden we dat niet doen. Maar, hoe emotioneel ook die AV, de nieuwe secretaris Bert-Jan Groenenberg heeft zich niet laten mee slepen, en komt met een feitelijk relaas van diezelfde AV. Dat is maar goed ook. Zo wordt tenminste duidelijk dat het ook nog ergens over gaat in de vergadering. Gelukkig haalt Roel van den Meiracker ons weer snel terug uit al te serieuze overpeinzing, en legt ons uit dat er eigenlijk geen enkele reden is om niet mee te gaan met de jubileumtocht volgend jaar. Als je 10 dagen fietsen niet ziet zitten, kun je in ieder geval 10 dagen wildlife ervaren. Zo lees je dat de Kleine Trap een enorme pechvogel geweest is. En dat het Przewalskipaard terug is, niet in de natuur, maar in de literatuur. Een andere nieuwkomer in het bestuur, voorzitter Arnold Winkel, is in de Derajeur inderdaad 2 bladzijden gedaald. Niet getreurd, als hij maar de helft van al zijn goede voornemens waarmaakt, is zijn leiderschap al geslaagd. En anders kan hij natuurlijk altijd nog even naar zijn eigen spreekuurtje gaan. Voor wie bang is in een winterdip te raken, of voor wie daar allang in zit, is er hoop. Volg de tip van Margit Warmink om mee te helpen bij een wintertocht. Of laaf je aan het welgemeende kerstgevoel van collega Linda Persoon. Als ze niet oppast, ga ik Kerst nog leuk vinden! Als laatste wordt middels deze Derajeur hopelijk duidelijk dat bier drinken na afloop maar een saaie gebeurtenis is als je niet goed proeft. Gezien de dikte van deze Derajeur kan het niet anders dan dat je veel leesplezier zult hebben. Niels Dignum Kerstkaarten Vergeet je (het) kerstkaarten niet op 13 december?

6 SPINNING HOUDT JE TOPFIT WINTERAANBIEDING VOOR LEDEN TCW Wil je deze winter je conditie op peil houden? Dan is spinning voor jou de ideale indoortraining! Er zijn iedere dag spinninglessen en je kunt meedoen op het moment dat jou het beste uitkomt. Kijk voor de tijden op het lesrooster: 1x per week Spinning Van 1 oktober tot 1 april Gratis proefles Geen 75,- inschrijfgeld Maandtarief 30,50 (i.p.v. 37,-) Meedoen? Bel snel voor een gratis proefles en schrijf je in! Plataanlaan 1 Wageningen

7 De man met de hamer Het is wel even wennen hoor. ik was altijd gewend om mijn stukjes te tikken voor pagina 5. Na mijn 'promotie' mag ik mijn hersenspinsels kwijt op pagina 7. Dat lijkt weer op een degradatie, maar ik zal er verder niet over zeuren. Als dit het grootste gevolg is van het voorzitter worden, dan valt het nog reuze mee. En nu we het toch over het voorzitterschap hebben, laat ik dan jullie allemaal nog eens bedanken voor het getoonde vertrouwen. Allereerst natuurlijk de circa vijftig aanwezigen op de ledenvergadering. Maar natuurlijk ook alle niet-aanwezige leden. Waarschijnlijk vertrouwden zij erop dat het wel goed zou komen. Hetgeen zo was. Omdat de Derajeur van tijd tot tijd ook wel wat verandering kan gebruiken, grijp ik deze gelegenheid aan om het 'Van de voorzitter' te veranderen in 'De man met de hamer'. Hierbij moet ik overigens wel een gemeend woord van dank laten uitgaan naar Jaap Spaan, toch de geestelijk vader van deze snedige (zoals hij het zelf graag noemt) uitdrukking. Dat er een andere foto bij het stuk staat is jullie vast opgevallen. Ik heb mijn best gedaan er zo sportief mogelijk uit te zien... Valt me al wat op deze eerste twee weken als voorzitter? Ja, op de eerste plaats dat er meer over de club wordt gesproken dan je als buitenstaander merkt. Mijn mailbox zit bij wijlen aardig vol met TCW-mail. Het gaat over van alles. In elk geval een teken dat onze vereniging veel leden aan het hart gaat. Dus wat mij betreft blijft de mailbox vollopen. Wie echter wat kwijt wil aan mij (of dat nu is als Arnold Winkel persoonlijk of als voorzitter) hoeft echt niet per se te mailen. Ik heb ook telefoon, al zou ik het niet erg vinden als die lekker stil bleef. En natuurlijk kom ik zo af en toe ook op het clubhuis. Eens in de zoveel tijd ben ik in plaats van aan ook achter de bar te vinden. Zie dat ook maar als een soort van openbaar spreekuur. Wie hiervan gebruik wil maken, moet nog wel een tijdje wachten. Op 23 november heb ik mijn laatste bardienst van het jaar gedraaid. Daarnaast fiets ik natuurlijk gewoon mee op de zaterdagochtenden. Daar is het tenslotte ooit allemaal mee begonnen. Wat betreft dat laatste is er toch een duidelijk verschil met vroeger. Normaal moest ik me altijd stipt op tijd melden op het clubhuis. Eén minuut over negen of in de winter één minuut over tien betekende een rondje alleen rijden of een achtervolging. Zaterdag 30 november blijkt dat het fietsleven van een voorzitter toch wat luxer is in deze. Net voor vertrek richting clubhuis bemerkte ik dat ik een lekke band had. Geen probleem volgens de kapitein, ze komen je wel ophalen. Hetgeen geschiedde. Twintig minuten later was mijn band verwisseld en stond een escorte van acht man voor de deur. Hulde. Ik vraag me overigens wel af of ik ooit na afloop door zo'n escorte ook weer thuisgebracht zal worden. Hoewel ik de afgelopen jaren heel wat van onze meer dan driehonderd leden heb leren kennen, zijn er nog genoeg mensen die ik nog niet ken. Daar wil ik de komende jaren wel wat aan doen. Dus kijk niet vreemd op als ik ineens met een andere groep dan de (overigens niet bestaande) BC- groep zal meefietsen. Ook de verschillende commissies kunnen een keer bezoek verwachten. Niet om me overal mee te bemoeien (integendeel), maar om te kijken wat er overal leeft en wie er zoal met wat bezig is. Word niet ongeduldig als je de komende maand nog geen bezoek van mij hebt gehad, want het was ook weer niet mijn bedoeling om alles in een paar weken te doen. Mijn voorganger sprak op deze plaats regelmatig van zijn prestaties op de fiets. Ik zal nog eens kijken of ik jullie daarmee de komende Derajeurs ga verblijden. In tegenstelling tot veel clubgenoten zit ik de hele winter op de racefiets. Ik heb niet eens een mountainbike, dus dat is een makkelijke keuze voor mij. Tot nu toe hebben we als winterwegfietsers over geluk niet te klagen. Het weer is de meeste keren redelijk tot goed geweest. En onder leiding van winterwegkapitein Majoor Cees zien we alle uithoeken van de wijde omgeving van Wageningen. Wat ik nog wil verklappen is dat ik van plan ben om deze winter en het komende voorjaar extra veel kilometers te maken ten einde geen modderfiguur te slaan op de jubileumtocht. Ik ben nu al benieuwd hoe dat gaat bevallen. De gezelligheid lijkt me nu al verzekerd, maar hoe het gaat voelen om acht dagen achter elkaar op de fiets te zitten Ik hoop goed natuurlijk. Tot slot nog één voornemen. Ik kom ook zeker een keertje kaarten, maar de activiteitencommissie zet zijn traditie voort om die kaartavonden (winter of zomer, maakt niet uit) te houden als ik niet kan. Maar we houden moed. Arnold 7

8 Groepen TCW De A-, B-, C- en D-groep vertrekken om uur vanaf het clubgebouw. De ritten worden in de schitterende omgeving van Wageningen gemaakt wat een gevarieerd parcours geeft van vlakke en heuvelachtige wegen. Er wordt op zaterdag gepauzeerd. Op dit schema worden uitzonderingen gemaakt als de groep deelneemt aan een tocht. Meer informatie hierover is te vinden via het TCW-forum. Na inloggen vind je op dit forum de laatste afspraken voor de A-, de B-, de MTBen de zondaggroep. Kijken dus! Alle leden wordt verzocht de gedragscode racefiets en mountainbike te respecteren. Zaterdagfietsen Groep A Wegkapitein: Jocco Dekker, Afstand: <200 km Tempo: gem km/u Toertochten: ja Groep B Wegkapitein: Ben Huiskamp, Afstand: <150 km Tempo: gem km/u Toertochten: een deel van de groep in onderling overleg Groep C Wegkapitein: Hans Groeneveld, Afstand: <120 km Tempo: gem km/u Toertochten: nee Groep D Wegkapitein: Jan v.d. Sande, Afstand: <120 km Tempo: gem km/u Toertochten: ja MTB-groep Contactpersoon: Jeroen Roelofs, Afstand: <75 km Tempo: gem km/u Toertochten: ja Zondagfietsen De zondaggroep fietst het gehele jaar door op de weg. Kijk op het forum ( of er de komende zondag plannen zijn, of neem zelf hiertoe initiatief door er een bericht op te zetten. Vertrek doorgaans om 9.30 uur. Afstand <100 km, parcours heuvelachtig en vlak en snelheid oplopend tot 30 km/uur gemiddeld. Dit alles in goed overleg met de aanwezigen van de dag. Tochtenkalender Datum Tochtnaam Soort Tocht Start Km's zo 8 dec De Pedaleurs Cross MTB Malden 35 / 45 zo 8 dec AXA veldtoertocht nr. 2 MTB Veenendaal 35 / 50 za 21 dec Oudejaarstocht MTB Stroe 15 / 30 / 45 / 60 zo 22 dec Oudejaarstocht MTB Stroe 15 / 30 / 45 / 60 do 26 dec Kersttocht MTB Schaijk 30 / 40 vr 27 dec Wageningse Wintertocht II MTB Wageningen 30 / 45 / 60 za 28 dec Eindejaarstocht MTB Scherpenzeel 20 / 30 / 50 zo 29 dec Tongelaar Tocht MTB Gassel 30 / 45 zo 5 jan Goed Begintocht MTB Escharen, gem. Grave 35 / 45 / 55 zo 12 jan Veldtoerfietstocht MTB Mill 43 za 18 jan Goudsberg Hel MTB Ede 30 / 50 / 75 zo 19 jan Buitenhuis Classic MTB Apeldoorn 30 / 50 zo 19 jan ATB tocht Oss MTB Oss 30 / 45 zo 2 feb Op en Rond de Witte Ruysh MTB Oss 10 / 30 / 45 zo 2 feb Maasduinen VLD MTB Ottersum / Gennep 35 / 50 za 8 feb Bostoertocht MTB Arnhem 30 / 45 / 60 zo 9 feb BAR - De Internet Jongens - MTB Tocht MTB 7351 TM, Hoenderloo 35 / 55 / 75 zo 9 feb Fibberwaarietocht MTB Schaijk 33 / 44 / 55 / 70 zo 16 feb ATB tocht Amerongse berg MTB Elst 20 / 35 / 50 Kijk voor meer tochten op 8

9 Drukbezochte infoavond lustrumtocht Onder belangstelling van een kleine 60 TCW-ers heeft de Lustrumtochtcommissie op 26 november haar plannen wat verder toegelicht. De hotels zijn geregeld en we hebben een mooie route uitgezet. We gaan fietsen in vijf groepen. De indeling van de groepen ligt nog niet vast, maar we hebben al wel wegkapiteins gevraagd. De bedoeling is dat iedereen straks kan fietsen in een passende groep. Of dat nu is vanwege de rijsnelheid van de groep, of bijvoorbeeld door met de mensen te fietsen waarmee je anders ook rijdt. We adviseren alle deelnemers zich medisch te laten keuren. Dat zal dit keer voor eigen rekening zijn, of voor die van je verzekering. We zullen wel kijken of we ergens een gunstige prijs kunnen bedingen. In het voorjaar komt er voor de liefhebbers nog een voorbereidingsweekend. We zijn dan van plan pittige routes te rijden in Limburg of de Ardennen. Kort voor de tocht willen we ook nog een GPS-avond organiseren om te zorgen dat GPS-gebruikers met de juiste routes en waypoints op pad gaan. Voor wie er niet bij kon zijn, of voor wie het nog eens na wil lezen: de presentatie staat JOUW FOTO OP DE DERAJEUR! Uitgekeken op de voorplaat van de Derajeur? Grijp je kans en lever een nieuwe foto aan die het hele jaar de voorkant van de Derajeur zal sieren. Liefst een foto van een of meerdere TCW'ers in actie. Maar het mag ook een mooie foto van de Mont Aigoual zijn (hint voor de lustrumcommissie). Stuur je foto in een zo groot mogelijk formaat (dus een zo groot mogelijk bestand) naar En wie weet, staat die van jou in 2014op alle zes edities van de jouw lijfblad! op de ledenpagina van de website. Via die ledenpagina, het Forum en de Derajeur zullen we jullie op de hoogte houden. Maar vraag het ons gerust,als je tussendoor nog iets wilt weten. Succes met de voorbereiding! Eva Düsterhöft, Arie de Keizer, Herman Winkels en Roel van den Meiracker Ja, als je dan toch een vaste rubriek in de Derajeur geclaimd hebt, dan mag het ook wel wat voorstellen. Niet waar? En als het dan niets is, dan mag het in ieder geval wat lijken. Mee eens, toch? Nou kijk hier eens Wat een mooi logo! Als de inhoud van dit stukje niet bevalt, kun je altijd nog de adelaar met TCW-kleuren uitknippen en bewaren. Ik moet zo eerlijk zijn te bekennen dat ik dit staaltje huisvlijt niet zelf uitgevoerd heb. Daar is het ook net iets te mooi voor. Alle credits voor mijn Liefje. Wat er zo opgepikt aan is? Tja, bij TCW hoor je wel eens wat. En vooral aan de bar op het clubhuis pik je wel eens wat op. Daar kun je dan weer wat beschouwing op los laten en zo heb je dan als je in vorm bent weer inspiratie voor een volgende Opgepikt. Trouwens ook in de redactie van de Derajeur pik je wel eens wat op. Ik dacht tot een paar weken geleden dat de traditionele Wintertrio niet langer bestond, en dat het fenomeen verder ging onder de kwalitatief mindere naam Wageningse wintertocht. Tot mijn niet geringe verbazing, blijkt er een heuse wintertrio gehouden te zijn. In de bestuurskamer, nog wel. Zo kwam ik er ook achter dat er geen biljart meer is in de kroegzaal, en geen dartbord. Wie dat op zijn geweten heeft, dat weet ik dan weer niet. Speculaties genoeg. Of wat dacht je van de AV. In het Jaarverslag van de Beheerscommissie staat de volgende frase: Een van de zaken die naar voren kwam is opgepakt. Uiteraard riep dit vragen op in de vergadering, even als bij onder getekende. Welke zaak is opgepakt? Terecht vraag natuurlijk. Het antwoord luidt: de zaak is opgepikt. Veel duidelijker toch? Iedereen weet dan direct dat het over de Instructie Veilig Alcohol Schenken gaat. Oppikken dus, en niet oppakken. Uiteraard kun je ook onderweg, op de fiets, iets of iemand oppikken. Dat kan heel leuk, inspirerend en uitdagend zijn. Of een stukje glas kan in je band pikken. Dat is dan weer minder leuk. Tenzij iemand je oppikt om je band te verwisselen. Kortom: genoeg om op te pikken in de wielersport, en bij TCW in het bijzonder. Wat die adelaar met fietsen te maken heeft, wilt u weten? Ik heb geen idee! Behalve dat hij overal kan komen en goed overzicht heeft om op te pikken, weet ik eigenlijk niet goed waar hij voor staat in de wielersport. Of misschien weet ik dat eigenlijk wel. Gevleugelde klimmers worden wel eens adelaars genoemd. Misschien is dat het. Ach, weet je, ik laat hem lekker vliegen. Misschien landt de adelaar nog wel een keer. Niels Dignum 9

10 pdj techniek bv Nudepark DZ Wageningen t i e verkoop@pdj.nl P r u m m e l O p t i e k advies, verkoop en installatie - satellietinstallaties - telefooninstallaties Kerkewijk EA Veenendaal Tel. (0318) Fax. (0318) computers en internet Deskundige bemiddeling bij verzekeringen en pensioenen Bowlespark 22a 6701 DR Wageningen tel , fax Veenslag SK Veenendaal Tel (0318) P r u m m e l Internet: www. prummel-optiversum.nl O p t i e k Stadsbrink 1h 6707 AA Wageningen bloembinderij.mix@planet.nl glazen wassen Gratis parkeren voor de deur choonmaakbedrijf telefoon/fax: DE mix@planet.nl 0317 WASBEER Koop bij onze dakgoot reiniging adverteerders! interieur van bedrijven Wageningse broeder een unieke Wageningse traktatie 5,75 per stuk Bike Bites 5 stuks 1,80 ernardstraat CH Wageningen el Mobiel vandewetering2wielers@wanadoo.nl BROOD- EN BANKETBAKKERIJ HOOGSTRAAT 60 WAGENINGEN TEL BROOD- EN BANKETBAKKERIJ HOOGSTRAAT 60 WAGENINGEN

11 Bierproeven Het voordeel van bierproeven is dat het leuk is; dat het uitnodigt de proeverij te bezoeken; dat het inspireert, misschien wel tot een artikel in de Derajeur. Het nadeel van het feit dat het leuk is, is dat je er nog naar toe gaat ook, en dat je dankzij al die inspiratie niet meer weet dat je geweest was, of het leuk was en wat je geproefd hebt. Gelukkig was Moniek Verbeek zo slim geweest om aantekeningen te maken. (Het was toch geen wijnproeven?) En daar kan ik nu mooi uit putten. Zo lees ik in de aantekeningen dat de avond verzorgd werd door onze sponsor Woudenberg en met name door Gert Jan Woudenberg en een student Levensmiddelen, die vast een naam zal hebben, maar welke... Ik dacht overigens altijd dat het publiek geheim was dat Gert Jan Woudenberg Gerrit Jan Woudenberg heet, maar ik ben blijkbaar de enige TCW-er die van dit geheim afweet. Maar we dwalen af!bierproeven! De avond begon met een kleine theoretische inleiding over bockbier, die ik gemist had, maar dankzij de aantekeningen van Moniek toch weet. (Die aantekeningen zijn werkelijk overal goed voor.) Bockbier, dames en heren is - weten we het nog een van oorsprong Duits bier dat vroeger alleen in de herfst gebrouwen werd, vanwege de nieuwe oogst van tarwe of gerst. En omdat het toevallig toch herfst is, werd de avond gevuld met bockbier. Eigenlijk ben ik niet zo n fan van bockbier, en ik heb dat ook zeker weer gemerkt, maar er zaten toch wel lekkere bij vond ik. Gerrit Jan en student waren goed op de hoogte van hun eigen producten en konden vertellen over de brouwerij, het ontstaan van het bier, waar het goed bij te drinken is en andere triviata. Even een vraagje: wie weet (nog) wat laaggistend bier is en wat bovengistend bier? Ik wel. In laaggistend bier zit de gist onderin de brouwketel. En bij bovengistend bier dan? Ja En nu komt het: lage gisting ontstaat alleen maar bij bieren die bij lage temperaturen gebrouwen kunnen worden. Dit zijn de moderne biertypen als pils. Traditionelere bieren werden niet gekoeld en zijn dus bovengistend. Misschien is dit een mooi moment om de 7 bieren die we voorgeschoteld kregen aan ons voor te stellen. Uit de aantekeningen haal ik: 1. Leute van brouwerij van Steenberghe uit België. 7,5% alcohol. Heerlijk gemengd door de Crème Bruleé! 2. Wildebok van de Schelde Brouwerij. Bevat 6,5% alcohol een zoet maar dun. (Een van mijn persoonlijke favorieten) 3. Hertog Jan Bockbier (uit Arcen) bevat 6,5% alcohol en is een mooi karamelkleurig (E115) bier, was zeer vol van smaak. (Een die mij herinnerde dat ik niet zo n bockdrinker ben) 4. Jopen Ambachtelijk gebrouwen in Haarlem. Dit is dan ook meteen het beste Bockbier van het seizoen! Jopen is naam van biervat van 112L (de zgn. Jopen vaten ). En lekker was het: Een lekker mild Bockbiertje met een goede volle smaak. Ook de meeste TCWers vonden dit het lekkerste bier van voor de pauze Na de pauze de hooggistende bieren: 5. Dubbelbock van de Brand brouwerij (7,5% alcohol) Is nu al lekker maar wordt nog lekkerder na 1 jaar rijpen! 6. La Trappe Bockbier gebrouwen bij de Trappisten (7% alcohol). Ongefilterd bier. Vol van smaak. 7. Barbar Bok van brasserie Lefebvre in België. Apart smaakje zat hieraan (zurig, frissig), maar was minder bitter dan de andere bieren. (Mijn favoriet, met afstand) Rest mij nog te vertellen dat de avond niet zo geslaagd geweest zou zijn zonder de bakkunsten van Liesbeth. Bedankt Liesbeth! En vooruit Menno ook voor het niet aflatende rondbrengen van die heerlijke versnaperingen. Het was een mooie avond. Denk ik Niels Dignum PS. Mocht u denken dat u niemand herkent die op de foto staat, dan kunnen er twee dingen aan de hand zijn. 1. De avond was zou geslaagd dat niemand meer herkenbaar in beeld wilde zijn. 2. Fotograaf Berry was zo onder de indruk van het gebeuren, dat hij per ongeluk een foto bij de buren heeft gemaakt. 11

12 Gran Fondo Roma Een buitenkansje! Dat vonden we toen we, op zoek naar een leuke cyclosportieve tocht om in de herfstvakantie te fietsen, op de Gran Fondo Roma stuitten die op zondag 13 oktober voor de tweede keer verreden werd. Rome stond al op onze verlanglijst, nadat we enkele jaren geleden al eens in de recordtijd van één dag heel Rome gedaan hadden. De inschrijving werd geregeld, de vliegtickets besteld en op 11 oktober kwamen wij in Rome in het piepkleine appartement dat wij als uitvalsbasis hadden gekozen omdat het dicht bij de start en finish lag en bovendien in de hippe maar toch gezellige woonwijk Testaccio. De temperatuur: tussen de 22 en 25 graden, en dat zou het de hele week blijven. Na een landingsdrankje op het eerste het beste terrasje, dat de rest van de week ons stamterras zou blijven, gingen we de stad in om eerste indrukken op te doen en onze inschrijfnummers en het pacco gara op te halen in het fietsdorp dat was opgericht op het Circus Maximus. De cyclo Omdat Menno te midden van 5000 deelnemers toch niet in de prijzen zou vallen, was besloten dat we dat we samen de 104 km met 1567 hoogtemeters zouden gaan rijden, gewoon als een toertochtje. Om 8.00 uur was de start bij het Forum Romanum: een bijzondere ervaring om daar te midden van 5000 anderen in het verplichte identieke koersshirt te staan, met uitzicht op het beroemde Colosseum. Op soepele wijze werden we zo snel mogelijk de stad uitgeleid door de Via Appia en een snelweg die speciaal voor ons was afgesloten. Het eerste deel van de koers vooral langzaamaan stijgend - bevatte drie klimmetjes met aparte tijdwaarneming, en we hadden afgesproken dat Menno zich op die plekken mocht uitleven. Helaas, al snel na het begin van de eerste klim haalde ik hem in: de derailleur werkte niet mee. De tweede klim had een finish van zo n 500 meter à 18%. Velen werden daar te voet gesteld en vlak voor Menno viel een deelnemer pardoes om, waarna ook hij een stukje moest lopen. Ikzelf kon gelukkig wel op de fiets blijven dankzij mijn 30/30 combinatie. Op de derde klim ging alles wel goed, alleen hebben we nooit de uitslagen van de drie klimstukjes terug kunnen vinden op internet. We waren inmiddels in de Castelli Romani beland, een groepje welvarende forensendorpen waaronder Castel Gandolfo, bekend van het buitenverblijf van de pausen. Tegen die tijd bleek het beloofde autovrije parcours alleen te bestaan voor de kop van het peloton, want steeds meer auto s kruisten ons pad. Vervolgens restte ons nog 30 kilometer afdalen, terug naar Rome. Gelukkig is Menno na vele vakanties in Italië gewend om als een Italiaan te denken en handelen in het verkeer daar en hij loodste mij op soepele wijze naar de finish, waar de pasta party plaatsvond in de Termen van Caraccala. Onder het motto Prima la donna eindigde ik voor het eerst en vermoedelijk voor het laatst vóór Menno in de einduitslag: als 3097e in een tijd net binnen de vijf uur. De winnaar had er maar zo n 2 uur en 39 minuten voor nodig gehad, maar de laatste deelnemer die binnenkwam had er een hele dag voor uitgetrokken en deed er 12 uur en 10 minuten over. Meer fietsen Naast de cyclo hebben we ook twee keer een tochtje gemaakt over het fietspad langs de Tiber dat de hele stad doorkruist. Hiervan werd druk gebruik gemaakt en niet alleen door fietsers: ook voor hardlopers bleek dit een geliefd parcours te zijn. Met enige kronkels en obstakels kwamen we in de rafelranden van Rome terecht, hoewel de stad nooit echt uit beeld verdween. Wel liep het parcours een tijdje over een rietomzoomd dijkje, zodat je toch het gevoel kreeg buiten te zijn. Best prettig ter afwisseling met de drukte van de grote stad. Een derde fietstochtje bracht ons op de via Appia. Grotendeels bestraat met kinderkopjes en voor een klein gedeelte met de originele grote keistenen uit de Romeinse tijd is dit geen ideale weg om op te fietsen. Gelukkig zijn er op veel plekken wandelpaadjes langs de straat Landingsdrankje op het stamterras. Bij de start met op de achtergrond het Forum Romanum. 12

13 deel bezocht kan worden. Ook zijn er enkele catacomben, oude ondergrondse begraafplaatsen. Een leuk uitstapje. Je kunt op verschillende plekken in Rome fietsen huren, onder andere in het park bij Villa Borghese. En als de voortekenen niet bedriegen, heeft Rome binnenkort ook een fietsenplan zoals dat al langer in andere grote steden bestaat. Daarnaast zijn er nog diverse bedrijven die gegidste fietstochten aanbieden langs de bezienswaardigheden. En daar zijn er nogal wat van, want Rome is een prachtige stad waar op elke straathoek wel weer wat anders ouds te zien is. Een aanrader! Als je het per se wil, kun je best fietsen op de Via Appia. waar je best op kunt rijden. Aan de via Appia zijn veel restanten van Romeinse bebouwing te zien waarvan een Tot slot een tip: ga nooit met een zware fietskoffer waar een wieltje aan ontbreekt lopen zeulen op een station waar de lift het niet doet. Wijs geworden van onze ervaring op de heenweg hebben we bij vertrek maar gewoon een taxi laten komen! Liesbeth Vrijwilliger: niet voor niks MTB-toertocht 27 december Vraag: Wat is er nou zo leuk aan mtb-en en racen bij TCW? Antwoord: Bij TCW is fietsen een teamsport. Huh? Jazeker, leden fietsen mee voor de gezelligheid, de onderlinge strijd, de geestelijke, fysieke en technische ondersteuning onderweg en de leut na afloop (meerdere antwoorden mogelijk). En niet alleen het fietsen zelf, ook al het vrijwilligerswerk eromheen is van iedereen en voor iedereen. Teamwork. En met die inzet zijn we* zo blij, dat we vrijwilligers extra in de watten leggen. Maarrrr niet iedereen is daarvan op de hoogte hebben we gemerkt. Zien we een bemodderde pijlenzetter zijn koffie in het clubhuis met gepast kleingeld betalen. Heel attent, maar dat kan natuurlijk niet. Daarom een update voor iedereen die 27 december aantreedt om van de tweede mtb-tocht van deze winter een groot succes te maken. Consumpties in het clubhuis en bij de pauzeplaats hoef je als toertochtvrijwilliger niet zelf te betalen. Dat geldt voor koffie, het broodje bal tussen de middag en het biertje/frisje na afloop. ExtraExtraExtra: 27 december, de dag na kerst, zijn er oliebollen en glühwein voor de deelnemers, en dus ook voor de vrijwilligers. De medewerkers achter de bar ook vrijwilligers kennen niet iedereen. Help ze even en meld dat je hebt meegeholpen met pijlen/parkeren/inschrijven/ catering etc etc. De organisatie (eveneens vrijwilligers) legt een namenlijst achter de bar en probeert die zo actueel mogelijk te maken. Wie naast zijn vrijwilligerstaak kans ziet om de tocht te fietsen, hoeft niet te betalen voor de inschrijving. De interne opleiding tot cateraar/pijlzetter/ parkeerwacht is gratis. Draag een TCW-shirt, dat helpt bij de herkenning. Alle andere TCW-ers, ook als ze een TCW-shirt aan hebben, betalen natuurlijk wel voor hun consumpties en de inschrijving. Verschil moet er zijn. Maar eigenlijk is dit een overbodige mededeling. Bonusaanbieding: Wie 27 december meehelpt, kan rekenen op ontelbare dankjewel s, blije gezichten, enthousiaste verhalen en tja - nogal wat melige maar best wel leuke grappen. Van deelnemers en van collega-vrijwilligers. Last van een winterdipje? Zoveel vrolijkheid doet je hart smelten. Mis het dus niet! Margit Warmink, namens het bestuur 13

14

15 Zomaar wat barpraat Op een mooie zaterdagmiddag schuif ik aan bij de eerste fietsers terug van hun tocht. Aan de bar zitten Peter v. Amersfoort & Rien Spee en achter de bar staat... hoezee de voorzitter, Arnold! Met de intentie om wat stof voor de Derajeur op te vangen begin ik met de heren te kletsen. We komen op het onderwerp mountainbiken in de winter. Het schijnt niet altijd zo te zijn geweest dat iedereen bij de eerste blaadjes op de mtb springt, nee, dat is gewoon een soort hype aldus de mannen aan de bar. Sinds zo n 20 jaar is het mtb-en in. In hun tijd (zij waren leden die je nog met een nummer kon benoemen) reed je de hele winter door op de racefiets, weer of geen weer. Ik kan toch een kanttekening plaatsen, want waren de fietsen toen ook niet een stukje degelijker? Rien en Peet vertellen dat ze maar 2 of 3x per jaar de tochtjes moesten afblazen vanwege bijvoorbeeld hevige sneeuw. In wintertijd werd de dichtsbijzijnde voedbalkantine opgezocht om te ontdooien. Wat waren ze vroeger toch een bikkels he! Iets later komen Henk Scholten en Ger Kramer binnen. Zij hoorden in 1979 ook bij de groep eerste leden. Ze vertellen dat het huidige TCW clubhuis, al het 4e clubhuis is. Misschien was mijn opmerking tijdens de ALV als fietsclub heb je toch niet persee een clubhuis nodig ondanks hevig protest dan toch terecht? Je kunt immers bij grond-verkoop weer op zoek naar iets anders? Nee, ik begrijp niets van, het gaat helemaal niet om het fietsen maar om... nou ja dat hoef ik niet te vertellen. Als ik over één van mijn baantjes praat, komt Arnold ook aan het woord. Ik vertel dat ik 2 nachten bij Leerdammer kaas heb staan in- en uitpakken (als werkloos persoon moet je immers alles proberen). Arnold is niet verbaasd, hij vertelt wat hij deed toen hij net was afgestudeerd en dat is ook niet om over naar huis te schrijven; kuilen graven voor de papierfabriek Parenco. Uiteindelijk kom je wel aan werk! Het laatste onderwerp is het jubilieum. Daar kan iedereen natuurlijk over mee praten. Een paar mtb-ers hebben mij voorgesteld als organisator van het feest. Dat heeft een reden, want ik heb een afstudeerfeest gegeven en blijkbaar viel dat in de smaak (of zouden alleen het de drankjes op mijn kosten zijn geweest??). Voorzitter Arnold benutte die kans meteen en benoemde mij die avond tot verantwoordelijke. Nou, hopelijk heb ik dan geen ambitieuze baan heb in de Aziatische voedingsbranche? Over Azië gesproken, daar zit mijn beste medereporter mevrouw Bekx. Even een onvrijwillige update van haar kant: Renée is de wijde wereld in getrokken. In Hangzhou weer een fiets gehuurd, lang leve China als fietsland! Ik snap nu dat in Nederland een Chinees op de snelweg ging fietsen want hier is het normaal om op de 'main road' te fietsen. Ik was ook op een drukke straat aan het fietsen, stopt er politie voor me, zwaailichten gingen aan en 4 agenten stapten uit. Ik kreeg het warm want ik was bang dat ik hier niet mocht fietsen. Gelukkig liepen de agenten een zijstraat in.. Zo dat was mijn bijdrage aan het clubblad. Hopelijk zie ik jullie weer op de fiets, want zoals jullie misschien hebben gehoord had ik mezelf overtraind verklaard. Ik heb geleerd dat te fanatiek sporten niet bevorderlijk is voor fietsplezier en snelheid, dus heb ik 3 maanden alleen erg rustige dingen gedaan. Na overleg ga ik het nu weer langzaam oppakken, dus tot op de fiets! Jora 15

16 Lunchen in de Haut-Languedoc Vanaf 1990 gaat uw buitenlandreporter met een select groepje fietsvrienden in de zomervakantie voor een week of wat langer de beentjes pijnigen in de bergen. Afwisselend in de Franse Alpen, de Pyreneeën, de Dolomieten, het Centraal Massief, de Apennijnen of de Zwitserse of Italiaanse Alpen. Waren we in 1990 nog jong en onbezonnen, inmiddels begint het een oud en bezadigd gezelschap te worden waarbij het fietsen langzaamaan verdrongen wordt door uitgebreide bacchanalen, in het begin alleen s avonds, maar de laatste jaren ook tussen de middag. Dit jaar was het omslagpunt bereikt waarbij het tafelen met de lunch meer tijd in beslag nam dan de zuivere fietstijd. Dat dit niet alleen door pure overmacht kwam zal blijken uit onderstaande beschrijving. Na een leuke cyclo in Ambert verkaste ons gezelschap op maandag 8 juli naar het zuiden om een klein weekje te gaan bakken en braden in de Languedoc. Na een autorit van ± 400 km kwamen we rond lunchtijd aan in de eerste etappeplaats Lodève, gunstig gelegen pal naast de A75. Jaap en ik hadden weliswaar s ochtends een vliegende start gehad, maar hebben vervolgens onderweg door strakke navigatie en een korte koffiestop toch dermate veel tijd verloren dat bij aankomst de u welbekende heer Stokvisch breed grijnzend al achter zijn tweede fles wijn op het terras van het hotel zat te brallen. Nu was het geen straf om aan te schuiven want de keuken en de wijnkelder in dit hotel-restaurant de la Paix zijn van een uitstekende kwaliteit. Gezien de zomerse omstandigheden was er bij de lunch een duidelijke voorkeur voor rosé, terwijl bij het avondeten de witte wijn geprefereerd werd. U begrijpt dat het hier om echte kenners gaat, die wars van grote namen of hoge prijzen, tot het uiterste gaan om de wijnvoorraad tot op de bodem te doorgronden. Na deze lichte lunch was de animo om nog een stukje te fietsen erg gering; de meerderheid koos voor een etappe van 12 km naar het Lac du Salagou waar aan het water de nasmaak van de wijn weggespoeld kon worden met koele biertjes. Er moest tenslotte de nodige moed ingedronken worden voor de zware terugweg van eveneens 12 km. Op dinsdag is de intentie om wat kilometers te maken in ieder geval nadrukkelijker aanwezig dan de dag er voor. Er staat een rondrit door de Monts d Orb, een middengebergte tot ± 900m hoogte, op het programma met verschillende afstanden naar gelang de behoefte. Jocco en ik gaan voor de lange afstand van 165 km en zien de rest van de fietstocht niemand anders meer van ons gezelschap. De restaurants in dit gebied zijn dun gezaaid en als we rond uur na een lange afdaling van de Col de l Ourtigas (988m) in het kleine dorpje Combes een terrasje zien, hoeven we niet lang na te denken. Zonder goed te kijken stappen we in onze fietskleren het terras op en blijken dan in een toprestaurant te zijn beland: Verrukkelijke overmacht! l Auberge de Combes. Wat een pech! Kijk op ik heb als reporter niets meer over dit uitstekende etablissement toe te voegen. We beginnen met een Aperitif Maison en kiezen daarna voor het Menu Balade de Père, een viergangenmenu met stuk voor stuk creatieve en zeer verfijnde gerechten. Dat vraagt om een mooie fles rosé van Saint Chinian gevolgd door een mooie witte Corbières; beide vrij bijzonder omdat de hoofdmoot van de wijnen uit deze regio bestaat uit krachtige rode wijnen. Hadden we bij binnenkomst al veel bekijks en leidde het ontkurken van de eerste fles wijn tot de nodige hilariteit bij de andere gasten, bij het doorkomen van de tweede fles wijn kon de dag aan de andere tafels niet meer stuk. Het moge duidelijk zijn dat dit ook voor ons gold, maar dan om gehele andere redenen. Na een oponthoud van ruim 2,5 uur valt het niet mee om weer op de fiets te klauteren. We moeten nog ruim 60 km en het is geen pretje om onder een brandende zon de nog resterende klimmetjes te doen. Ervaringsdeskundigen weten dat de drank na een kwartier is uitgewerkt en dat die zich dan tegen de coureur begint te keren. Maar met zo n lunch achter de kiezen, is de glimlach op het gelaat standvastig, zeker als we besluiten een laatste lusje van 15 km over te slaan. Het zal de volgende dagen lastig worden om de gastronomische ervaringen in Combes te overtreffen. We doen woensdag in de rit naar het Cirque de Navacelles, een prachtige diepe kom in een tamelijk vlak woestijnlandschap, nog wel een dappere poging. Dit keer zijn we met zijn vieren op weg gegaan voor 131 km waarbij Jocco en ik als deskundige lunchers vooruit worden gestuurd voor het zoeken van een aangenaam adres, waar Gerrit en Jacques dan later zullen aansluiten. Dat adres vinden we na ruim 100 km in het toeristische dorpje Saint-Guilhem le Desert in de Gorges de l Herault: hotel-restaurant Le Guilhaume d Orange ( Jocco en ik nemen plaats op het terrasse ombragée onder de platanen en bestellen een lekker flesje wijn op aanra 16

17 den van de sommelier. Als Jacques en Gerrit komen, hebben we de lunch al zowat achter de kiezen en is het flesje wijn soldaat gemaakt. Gelukkig bestellen de heren ook een flesje en we werpen ons graag op om hun daarvan zoveel mogelijk te ontlasten. Ook nu valt het na de lunch niet mee, zeker niet omdat de temperatuur is opgelopen naar 37 graden en er weinig schaduw te vinden is. Gelukkig voert de resterende route wel door een interessant stukje van de Languedoc met witte topwijnen zoals de St. Saturnin en de Montpeyroux. Onthouden voor als we nog eens in de buurt zijn. Het niveau van de lunch past zich de volgende dagen aan aan het afnemende niveau van de fietsconditie. Tijdens de verplaatsing van Lodève naar Fabrezan (30 km ten Zuid-Oosten van Carcasonne) weten Jocco en ik nog wel een aardig restaurantje te vinden in Bize-Minervois, maar van gastronomische hoogstandjes is dan al geen sprake meer. In een donker hol spoelen we een eenvoudige doch voedzame maaltijd weg met karafjes rosé tot Jacques aansluit voor de laatste 30 km naar Fabrezan. Daar blijkt dat Fawlty Towers een dependance geopend heeft in Frankrijk: Hotel Le Clos des Souquets. Vraag na en huiver Vanuit Fabrezan rijden we twee rondritten op zoek naar wederom fraaie lunchplekken. Op vrijdag is dit een rit naar het Montange Noire, het trainingsgebied van de gebroeders Jalabert. Na een bezoekje aan het fraaie maar dan nog weinig levendige Minerve, rijden we via de mooie Canyon de la Cesse richting de beboste heuvels van dit middelgebergte. Mooi om te ervaren hoe het landschap van een droge en warme streek in slechts enkele tientallen kilometers in een groen en bebost heuvellandschap kan veranderen. Alleen jammer dat de horeca daar dun gezaaid is. Uiteindelijk vinden we een leuk adresje in Lespinassière in een oud schoolgebouwtje. Als Jocco en ik aankomen is de eigenaresse net haar autootje aan het uitladen wat betekent dat we even moeten wachten op ons bord vol lekkernijen. Dat geeft Gerrit en Jacques de kans om zich bij ons aan te sluiten en zo Activiteitenkalender 13 december uur Kerstkaarten 27 december 2013 Wintertocht 2 4 januari uur Nieuwjaarsborrel 24 januari uur Deadline Derajeur 14 februari uur Kaartavond kunnen we na deze aangename stop met zijn vieren de hitte in duiken voor de laatste 45 kilometers naar Fabrezan. De laatste dag rijden we een rondrit door het Katharenland, een gebied tussen de Pyreneeën en de Haut-Languedoc bezaaid met oude kastelen en ruïnes. Een van mijn favoriete fietsgebieden door de mooie kleine wegen, prettige klimmetjes en het afwisselende landschap. Omdat Jocco al met het vliegtuig naar huis is, rijd ik deze dag samen met Jacques en we vinden een mooie lunchplek bij een klein hotel-restaurant in Tuchan. Niet bijzonder maar wel leuk omdat ik daar met Liesbeth 2 jaar geleden heb gelogeerd toen we meededen aan de cyclo Sur la route des Cathares. De fietsvakantie zit er daarmee weer op en wat rest is bovenal een mooie herinnering aan de lunch in Combes. In dit relaas ontbreken nog een aantal lunchervaringen die hier kort voor of na plaatsvonden en die zeker het vermelden waard zijn: Op de heenreis naar Ambert zijn we op een gegeven moment vanaf Beaune binnendoor gestoken naar het zuid-westen. Na 25 km kom je dan in St. Léger sur Dheune; vlak voor de brug zit aan de rechterkant een prima restaurant met vooral een voortreffelijke wijnkaart. We kozen voor een aantal flessen Montagny Premier Cru; een mooi begin van ons culinaire avontuur. De snackkar aan de voet van het dorpje Cucugnan en met uitzicht op Chateau Queribus bracht Lies en mij een heerlijke eenvoudige lunch op de dag nadat we vertrokken waren uit Fabrezan. We zijn hier mede naartoe gegaan naar aanleiding van een uitstekende recensie van Frans Demarteau, een vooraanstaand gastronoom uit midden-limburg. In de week na de fietsvakantie hebben Liesbeth en ik een soortgelijke ervaring gehad als Jocco en ik in Combes. Ditmaal waren we na een fietstochtje vanuit Ille-sur-Tet beland in de Cave Coöperative van Bélesta, tevens hotel-restaurant Riberach. Heerlijk verfijnd eten en fantastische wijnen. Zie Ben je in de buurt, dan erop af! Menno Bartlema Schoonmaakrooster Maandag 16 januari Gerrie Wijnen Annelien Huiskamp Jos Cobussen Maandag 10 februari Jan Corduwener Timo Hoefsloot Gretha Jansen Maandag 10 maart Henk Roffelsen Ger Kramer Maandag 7 april Arie de Keizer Willy de Keizer Ronald Brussen 17

18

19 Fietsen in Laos Deze winter hebben we negen weken in Laos gefietst. We zijn begonnen in het noorden aan de grens met China en hebben de tocht afgesloten in het uiterste zuiden op de grens met Cambodja. Het noorden is erg bergachtig met een schitterend karstgebergte en interessante dorpjes van etnische bevolkingsgroepen. In het zuiden heb je prachtige watervallen en de eilanden in de Mekong. De oude koningsstad Luang Prabang is een juweeltje, maar ook de hoofdstad Vientiane is interessant. Nergens ter wereld zijn we zoveel toerfietsers tegengekomen als tussen Luang Prabang en Vientiane. Laos lijkt een knooppunt voor wereldfietsers. Laos ontdekken Toen we in december vertelden, dat we 9 weken in Laos zouden gaan fietsen, waren er twee standaardreacties, Jullie zijn toch nog maar net terug uit Afrika? en Laos, daar hebben jullie toch al een keer gefietst?. Het eerste is wel waar, maar laten we het zo zeggen, de tijd dringt en de wereld is nog zo groot. Het tweede is niet waar, maar men bedoelt dan onze fietsreis in Cambodja in 2010, maar Cambodja verschilt zowel landschappelijk als cultureel veel van Laos. Wel hebben beide landen in de recente geschiedenis te maken gehad met heel veel oorlogsellende, en aan het eind van de fietstocht hebben we in Laos toch nog een Khmer tempelcomplex uit de Angkor-periode ontdekt bij Champasak, dus even hebben we ons in Angkor Wat gewaand. Laos heeft een oppervlak van 6 keer Nederland en heeft 6,7 miljoen inwoners. Zo n 60 % van de bevolking is Boeddhistisch en na het communistische bewind lijkt het Boeddhisme zelfs weer op te leven. Als munt hebben ze de Kip (10000 Kip = 1). Fietsen in onbekende landen is als een ontdekkingsreis en een beetje kennis van de geschiedenis is dan cruciaal. Laos is in de 14e eeuw gesticht door Fa Ngum als het Monument van Amerikaanse bommen op het Bolaven plateau Fietsroute koninkrijk Lang Xang, het rijk der miljoenen olifanten. Een koopman van de VOC, Gerrit van Wuysthoff, bezocht op uitnodiging van koning Surinya Vongsa in 1641 als eerste Europeaan Vientiane en werd met veel ceremonieel ontvangen. Hij reisde over de Mekong vanuit Phnom- Penh, maar ondervond grote problemen bij de watervallen bij de 4000-eilanden op de grens met Cambodja. Opvallend was wel, dat in het Nationaal museum een Nederlands kabinet werd getoond dat geschonken was door Van Wuysthoff, maar dat tussen alle meer recente giften Nederland uitblonk door afwezigheid. In 1710 splitste het koninkrijk in drie delen, Luang Prabang, Vientiane en Champasak. In 1893 werd Laos door de Fransen veroverd en in 1954 werd Laos onafhankelijk. In 1960 vond er een communistische staatsgreep plaats en daarna grepen de Amerikanen in en begon de tweede Indochinese oorlog (Vietnamoorlog). In Laos werden meer bommen afgeworpen dan tijdens de 2e wereldoorlog in Duitsland en Japan samen. In 1975 werd de Democratische Volksrepubliek uitgeroepen, maar sinds 1991 wordt een hervormingsbeleid ingezet. De oude en recente geschiedenis lopen als een rode draad door onze tocht: een bezoek aan de grotten bij Nong Khiaw waar de regering en de bank van Luang Prabang waren ondergedoken tijdens de Vietnamoorlog, de koninklijke uitstraling en de prachtige tempels van Luang Prabang, het nationaal museum en de monumenten in Vientiane en het monument van een verzameling Amerikaanse bommen op het Bolaven plateau. De Mekong is in Laos de blauwe draad, komt Laos binnen bij de groene driehoek (Birma, China, Laos), loopt dan langs 19

20 Akha dorpje bij Muang Sing Luang Prabang en Vientiane en verlaat Laos in het uiterste zuiden op de grens met Cambodja. We hebben tijdens onze tocht de Mekong op heel veel plaatsen kunnen bewonderen. De route Het routekaartje geeft in blauw onze route (3100 km) aan. We zijn begonnen in Chiang Rai in het noorden van Thailand. In Chiang Khong op de grens met Laos nemen de meeste fietsers de ferry (2 dagen) naar Luang Prabang. Wij zijn echter via Luang Namtha naar Muang Sing gefietst, en verder via Oudomxai naar Muang Khua. Een ferry over de Nam Ou rivier bracht ons tot Nong Khiaw en daarna zijn we via Luang Prabang en Vang Vieng naar Vientiane gefietst. Van Vientiane via de Friendship bridge nr 1 nog een stukje door Thailand om bij Thakhek via de nieuwe Friendship bridge nr. 3 in Laos terug te keren. (Binnenkort wordt de Friendship bridge nr 4 bij Chiang Khong geopend). We hebben vervolgens een lus gemaakt over het Bolaven Plateau en zijn daarna doorgefietst naar de 4000-eilanden op de grens met Cambodja. Weer teruggefietst naar Pakse met uitstapjes naar de Kingfisher lodge in het Xe Pian NP en de Vat Phou in Champasak. Na nog een dag fietsen in Thailand weer de bus genomen naar Bangkok. Uitgelicht Na 60 intensieve fietsdagen (en 2615 foto s) is er heel veel materiaal om over te schrijven: de reis, cultuur, landschappen, ontmoetingen, onverwachte situaties, pech etc. Te veel voor één Derajeur. Daarom hier slechts 3 plaatjes met 3 praatjes. De provincies Bokeo en Luang Namtha zijn vooral populair vanwege de mogelijkheden voor ecotreks en bezoeken aan dorpjes van etnische minderheden. In het dorp Muang Sing, in de NW hoek bij de groene driehoek, hebben we een schitterende fietstocht gemaakt langs de dorpjes van de verschillende stammen. Je fietst over onverharde wegen en paden tussen bananen- en suikerrietplantages door. Af en toe moet je door een beek en kom je in een dorp. De paden stonden niet op de GPS kaart, maar een boekje gekocht in onze lodge gaf keurig aan waar de dorpen lagen en welke stam er in het dorp woonde. Het voordeel van wild rondfietsen ipv georganiseerd, is dat je het dorp op de meest authentieke wijze kunt bekijken, zonder alle poespas als je met een gids bent. Direct rond Muang Sing is een vruchtbaar en open gebied, maar het overgrote deel van het noorden van Laos is dicht bebost en een ruig bergachtig gebied. We hadden het plan om naar het uiterste noorden bij Phonsali met de oude Chinese settlements te fietsen, maar het weer in het noorden kan snel omslaan en de onverharde weg veranderde s nachts in een modderpoel en we waren gedwongen een stukje af te snijden. De lange boottocht over de Nam Ou rivier werd zodoende wat korter, maar het mooiste gedeelte hebben we zeker gedaan. De boot was overvol, maar de uitzichten waren adembenemend. Een bezoek aan de Tham Pha Thok grot in Nong Khiaw was indrukwekkend. In deze grot in een karstgebergte was tijdens de Vietnamoorlog o.a. een ziekenhuis gevestigd, de nationale bank en de regering van Luang Prabang. Naar Luang Prabang ging de route door een prachtig landschap over een highway die niet erg druk was. Prima fietsterrein en niet erg zwaar. In Luang Prabang hebben we veel tempels, de mooiste waterval van Laos en een grot aan de Mekong bezocht. Ook hebben we een klassieke balletuitvoering van de Phralak Phralam (Ramayana) in het theater van het koninklijk paleis bijgewoond. Na Luang Prabang volgde een zwaar gedeelte tot Vang Vieng. Het eerste deel volgden we een (ongebruikelijke) onverharde route langs de Mekong, erg mooi, maar in het tweede deel werd een nieuwe asfaltweg aangelegd en daarom heel erg stoffig en zwaar. Tot twee keer toe hebben we toch een klein stukje met een bakje moeten doen om op tijd een accommodatie te bereiken. De route loopt door een karstgebergte en het was puur genieten van de prachtige uitzichten. Mooie beklimmingen werden gevolgd door nog mooiere afdalingen. Vang Vieng is een echt backpackers (hippy) dorp. Nadat wij weer Karstgebergte en rivier bij Vang Vieng 20