Waarom weigert het joodse volk het Nieuwe Testament te erkennen?

Transcriptie

1 Waarom weigert het joodse volk het Nieuwe Testament te erkennen? door rabbijn Jitschak Goldstein & Eliyahu Silver Alle bijbelteksten zijn afkomstig uit de "Nieuwe Vertaling", De NBG '51, uitgegeven door het Nederlands Bijbel Genootschap, tenzij anders vermeld. De joodse lezer wordt geadviseerd de naam van Jezus niet uit te spreken: "De naam van andere goden zult gij niet noemen, hij zal uit uw mond niet gehoord worden." Exodus 23:13.. Inleiding. Al bijna 2000 jaar heeft het joodse volk het Nieuwe Testament niet erkend, ondanks dat al degenen die hun bijdrage leverden aan het Nieuwe Testament joden waren. Alle schrijvers van het Nieuwe Testament waren joods, maar desondanks blijft het joodse volk dat verwerpen wat bijna mensen aannemen als het woord van God. Wat is het wat de joden zien in het Nieuwe Testament wat blijkbaar niet gezien wordt door al de christenen? De joden bekijken het Nieuwe Testament vanuit het gezichtspunt van het Oude Testament. Ongeveer 3300 jaar geleden gaf God de Thora aan het joodse volk. Miljoenen mensen volgden deze gebeurtenis toen God sprak vanaf de berg Sinai tot het joodse volk. Daar gaf God aan het joodse volk de heilige Thora, die uit de eerste vijf boeken van de bijbel bestaat; Genesis, Exodus, Leviticus, Numeri en Deuteronomium. Deze bevatten niet alleen de Tien Geboden, maar in totaal 613 geboden die God het joodse volk oplegde. De Thora is het meest heilige gedeelte van de Hebreeuwse bijbel. Later kwamen er profeten waarvan hun werken zijn toegevoegd om de Hebreeuwse bijbel te vormen. De Thora leert dat er één God is, J-H-W-H, die een jaloers God is, die geen andere goden naast Hem toestaat. Het allereerste waar God mee begint tijdens het geven van de 10 geboden op de berg Sinai, is het verbod om andere goden te hebben naast hem, zie Exodus 20:2-5; "Ik ben de HERE, uw God, die u uit het land Egypte, uit het diensthuis, geleid heb. Gij zult geen andere goden voor Mijn aangezicht hebben. Gij zult u geen gesneden beeld maken noch enige gestalte van wat boven in de hemel, noch van wat beneden op de aarde, noch van wat in de wateren onder de aarde is. Gij zult u voor die niet buigen, noch hen dienen; want Ik, de HERE, uw God, ben een naijverig God" (het hebreeuwse woord kana, vertaald met naijverig, betekent in gewoon nederlands jaloers) God'snaam, J-H-W-H, komt bijna 7000 keer voor in het Oude Testament. Vrijwel alle vertalingen weigeren om Gods naam correct weer te geven, en geven in plaats daarvan iets als "de HEERE", (Staten Vertaling) of "de HERE", of "de Ene" (Naardense Vertaling). De Nieuwe Vertaling vertaalt dit als "De HERE". Deze God J-H-W-H is de enige God voor de joden, zoals geschreven is in de Hebreeuwse bijbel; "Weet daarom heden en neem het ter harte, dat de HERE (in de grondtekst "J-H-W-H") de enige God is in de hemel daar boven en op de aarde hier beneden, er is geen ander." Deuteronomium 4:39 1

2 "Ziet nu, dat Ik, Ik het ben, daar is geen god, behalve Mij." Deuteronomium 32:39 "dat Ik dezelfde ben; voor Mij is er geen god geformeerd en na Mij zal er geen zijn." Jesaja 43:10 "Zo zegt de HERE, de Koning en Verlosser van Israel, de HERE der heerscharen: Ik ben de eerste en Ik ben de laatste en buiten Mij is er geen god." Jesaja 44:6 "Ik ben de HERE en er is geen ander." Jesaja 45:18 Deze joodse God is één, zoals geschreven is; "Hoor Israel: de HERE is onze God; de HERE is één!" Deuteronomium 6:4 Het feit dat God één is is zo belangrijk dat God beveelt om het in het hart te dragen. Het moet ijverig aan de kinderen worden onderwezen, de joden moeten er over praten wanneer ze in hun huizen zitten en wanneer ze onderweg zijn, wanneer ze gaan liggen en wanneer ze opstaan. Ze moeten het als een teken op hun hand binden, en het moet een voorhoofdsband tussen hun ogen zijn, en ze moeten het schrijven op de deurposten van hun huizen en aan hun poorten. Zie Deuteronomium 6:4-9 Tot op de dag van vandaag doen de joden dit. Iedere morgen binden zij op hun arm en op hun voorhoofd hun gebedsriemen die bestaan uit zwarte riemen met zwarte leren doosjes, die perkamenten bevatten waarop deze tekst geschreven staat die zegt dat God één is. Op de deurposten van de huizen van religieuze joden zitten kleine kokertjes of doosjes die ook perkamenten bevatten waarop geschreven staat dat God één is. Dus voor het joodse volk is er maar één God, en die ene God is één. Eén betekent één. Dat is geen twee, geen drie, geen drie in één, geen twee in één, maar ÉÉN. En dan staat er een jood op en claimt dat hij de messias is, de koning en bevrijder die aangekondigd is door de profeten. Maar hij deed niet wat er van hem verwacht werd, de joden bevrijden van hun onderdrukkers, de romeinen, en een tijdperk inluiden van rust en vrede voor het joodse volk en de gehele mensheid. In plaats daarvan werd hij gedood, en alles wat er van hem is overgebleven is een verzameling geschriften, genaamd het Nieuwe Testament. Voor het joodse volk is het Oude Testament het gevestigde woord van God. Daarom moet alles wat in het Nieuwe Testament geschreven is, in overeenstemming zijn met het Oude Testament, en niet andersom. Het Oude Testament kan zonder enig probleem op zichzelf staan, zonder het Nieuwe Testament. Het joodse volk heeft dit al laten zien voor meer dan 3000 jaar, maar het Nieuwe Testament kan niet op zichzelf staan zonder het Oude Testament, omdat het claimt de vervulling te zijn van het Oude Testament. Lees voor dit feit de volgende verzen: Matteus 5:17; "Meent niet dat ik gekomen ben om de wet of de profeten te ontbinden, ik ben niet gekomen om te ontbinden, maar om te vervullen." Lucas 4:16-21; "En hem werd het boek van de profeet Jesaja ter hand gesteld En hij begon tot hen te zeggen: Heden is dit schriftwoord voor uw oren vervuld." Daarom moeten we, wanneer het Nieuwe Testament ingaat tegen het Oude Testament, het verwerpen als zijnde vals. Laten we nu eens een nauwkeurige en objectieve blik werpen op het Nieuwe Testament. 1. De betrouwbaarheid van het Nieuwe Testament.....Laten we starten met het begin, dat is het boek Matteus. Het begint met een geslachtsregister van Jezus, beginnend bij Abraham en eindigend met Jozef, Maria's echtgenoot, "uit wie Jezus geboren is, die Christus genoemd wordt." Matteus 1:16 Er staat verder vermeld, in vers 17, dat al de geslachten van Abraham tot David 14 geslachten waren, en van David tot de Babylonische ballingschap 14 geslachten, en van de ballingschap tot Christus 14 geslachten. Hier stuiten we meteen op een groot probleem; in het heilige boek Kronieken, 1 Kronieken 3:10-24, is het geslachtsregister van de familie van Salomo gegeven, en in het boek Kronieken zijn er 18 geslachten tussen koning David en de babylonische ballingschap, en geen 14: 2

3 Hebreeuwse bijbel Nieuwe Testament 1 Kronieken 3:10-16 Matteus 1:6-11 Salomo Salomo Rechabeam Rechabeam Abia Abia Asa Asa Josafat Josafat Joram Joram Achazja? Joas? Amasja? Azarja Uzzia Jotam Jotam Achaz Achaz Hizkia Hizkia Manasse Manasse Amon Amon Josia Josia Jojakim? Jechonja Jechonja In het geslachtsregister in het boek Matteus ontbreken vier namen die duidelijk zijn vermeld in de Hebreeuwse bijbel. Dus volgens het heilige Oude Testament waren er 18 generaties tussen Koning David en de Babylonische ballingschap, maar het Nieuwe Testament claimt dat er maar 14 waren. Als het Nieuwe Testament het geinspireerde woord van God is, hoe kan zo'n vergissing er dan in voorkomen? In deze context is het ook interessant om eens te kijken naar het boek Lucas, hoofstuk 3, vers 23. Hier geeft Lucas het geslachtsregister van Jezus, maar een korte blik is genoeg om te laten zien dat dit geslachtsregister totaal verschilt van het geslachtsregister van Matteus. In het boek Matteus is de vader van Jozef Jacob, diens vader is Mattan, diens vader is Eleazar. In het boek van Lucas is de vader van Jozef Eli, diens vader is Mattat, diens vader is Levi. Hoe is dit mogelijk? Was Maria getrouwd met twee Jozefs? Dingen zoals dit vormen een groot probleem voor mensen met een objectieve en open kijk op het Nieuwe Testament. Sommigen zeggen dat Lucas het geslachtsregister gaf van Jezus via zijn moeder Maria. Maar dat snijdt geen hout, omdat het duidelijk beschreven is in Lucas 3:23; "En hij, Jezus, was, toen hij optrad, ongeveer dertig jaar, een zoon, naar men meende, van Josef, de zoon van Eli, de zoon van " Hier wordt duidelijk het geslachtsregister van Jozef gegeven. De naam Maria wordt zelfs niet genoemd in dit hoofdstuk. Dus het Nieuwe Testament is niet alleen in tegenspraak met het Oude Testament, het spreekt ook zichzelf tegen. Aangezien we twee verschillende geslachtsregisters hebben, moet er minimaal één verkeerd zijn. Deze problemen waren reeds erkend in de tijd van Paulus. Daarom schreef hij aan Titus: "maar dwaze vragen, geslachtsregisters, twist, en strijd over de wet moet gij ontwijken, want dat is nutteloos en doelloos." Titus 3:9 Zie ook 1 Timoteus 1:3-4 3

4 Maar het ontwijken van het probleem lost het niet op. De feiten zijn dat er hier al grote fouten staan in de evangelien. In Matteus 1:18 lezen we: "De geboorte van Jezus Christus geschiedde aldus: Terwijl zijn moeder Maria ondertrouwd was met Josef, bleek zij, voordat zij samen geweest waren, zwanger te zijn uit de heilige geest." Toen Jozef haar wilde verlaten, omdat ze zwanger was van iemand anders, kwam er een engel tot hem (vers 20) en zei: " wat in haar verwekt is, is uit de heilige geest." Het is duidelijk beschreven hier, en ook de vaste overtuiging van christenen, dat Jozef niet de vader van Jezus was. Maar wat is dan de reden om te proberen te bewijzen dat Jezus een afstammeling van Koning David was (Matteus 1:1) door het geslachtsregister van Jozef te geven die zijn vader niet was? De engel vertelt Jozef (Matteus 1:22-23) dat dit gebeurd is om het woord van de profeet te vervullen: "Zie, de maagd zal zwanger worden en een zoon baren, en men zal hem de naam Immanuel geven." Deze profetie staat in Jesaja 7:14: "Zie de jonkvrouw zal zwanger worden en een zoon baren; en zij zal hem de naam Immanuel geven." We zien hier dat in Jesaja gesproken word over een jonge vrouw, en niet over een maagd. Het is natuurlijk heel wat normaler dat een jonge vrouw zwanger wordt dan dat een maagd zwanger wordt. Maar de profeet Jesaja spreekt duidelijk over een jonge vrouw en niet over een maagd. Daarom geeft het Nieuwe Testament deze profetie vekeerd weer. De Staten Vertaling zegt in Jesaja 7:14 maagd, maar dit is een foutieve vertaling. Het Hebreeuwse woord in Jesaja 7:14 dat de Staten Vertaling vertaalt als maagd is almah. In het Hebreeuws betekent almah meisje, jonge vrouw, dat kan een maagd zijn, maar het hoeft niet. Daarom is het woord maagd in Jesaja 7:14 een verkeerde vertaling. Het Hebreeuwse woord voor maagd is betulah, dat woord is bijvoorbeeld gebruikt wanneer de heilige Thora spreekt over Rebecca in Genesis 24:16 " een maagd, met wie geen man gemeenschap had gehad." Dit feit is erkend door vele christelijke bijbelvertalers, bijvoorbeeld "The New English Bible", "The Good News Bible", and "The Revised Standard Version" hebben dit vers op de juiste wijze vertaald, en niet als een maagd. De nederlandse Nieuwe Wereld Vertaling vertaald almah met meisje, en de Leidsche Vertaling en de Prof. Obbink vertaling vertalen almah in Jesaja 7:14 met jonge vrouw. En zowel de onlangs uitgekomen Nieuwe Bijbel Vertaling als de Naardense Vertaling vertalen het woord "almah" met "jonge vrouw". Dus het Nieuwe Testament heeft het Oude Testament verkeerd geciteerd. In het Oude Testament is nergens een profetie te vinden dat de messias geboren zal worden uit een maagd. In feite, nergens in het Oude Testament baart een maagd een kind. Dit concept is alleen te vinden in de heidense mythologie. De engel gaat verder met het citeren van Jesaja, zeggende: "en men zal hem Immanuel noemen". Maar dat is niet wat er geschreven is in Jesaja 7:14; daar zegt het duidelijk in het Hebreeuws en in de Nieuwe Vertaling, dat zij, de moeder, hem Immanuel zal noemen. Deze profetie is nooit uitgekomen bij Jezus, hij is nooit Immanuel genoemd, in plaats daarvan was zijn naam Jezus. Deze tekst kan ook niet op Jezus duiden omdat het in vers 16 zegt: "Maar voordat de jongen weet het kwade teverwerpen en het goede te verkiezen, zal het land ontvolkt zijn, voor welks beide koningen gij angstig zijt." Het zegt hier dat er een tijd zal zijn dat de jongen niet in staat zal zijn het kwade te verwerpen. En aangezien Jezus, volgens het christendom, zonder zonden is, kan deze tekst niet naar hem verwijzen. En als we kijken naar deze tekst in de juiste context, wanneer we het hele hoofdstuk Jesaja 7 lezen, dan zien we dat deze tekst niet verwijst naar de komst van de messias. Dit hoofdstuk vertelt over God die een teken geeft aan Achaz, dat hij rust zal hebben in zijn dagen. We zien hier twee dingen: Het hele hoofdstuk vertelt over de dagen van Achaz, ongeveer 700 jaar voor Jezus; zie vers 14: "Daarom zal de HERE zelf u een teken geven." Het volgende wat we zien is dat de baby waar over gesproken wordt alleen een teken is, geen verlosser. God is de verlosser, zoals geschreven is in vers 17: "De HERE zal over u, " 4

5 Maar het citeren van of verwijzen naar gebeurtenissen uit het Oude Testament is niet echt de sterke kant van het Nieuwe Testament. Kijk bijvoorbeeld in het boek Handelingen, hoofdstuk 7. Hier wordt Stefanus gearresteerd en voor het hooggerechtshof geleid, beschuldigd van godslastering. Hij spreekt hier over God die Abraham roept. Handelingen 7:4 vertelt: "Toen vertrok hij uit het land der Chaldeeen en vestigde zich in Haran. En nadat zijn vader gestorven was, bracht Hij hem vandaar over naar dit land, waar gij nu woont." Hier staat duidelijk dat Abraham Haran verliet na de dood van zijn vader. Wie was zijn vader? Zie Genesis 11:26: "Toen Terach zeventig jaar geleefd had, verwekte hij Abram, Nachor en Haran." Dus Abrahams vader was Terach, die 70 jaar oud was toen hij Abraham verwekte. Genesis 12:4: "En Abram was vijfenzeventig jaar oud, toen hij uit Haran vertrok." Op dat moment, toen Abraham uit Haran vertrok, was zijn vader 70+75=145 jaar oud. En hoe lang leefde zijn vader? Genesis 11:32: "En de dagen van Terach waren tweehonderdenvijf jaar, en Terach stierf te Haran." Toen Abraham vertrok uit Haran was zijn vader 145 jaar oud. Zijn vader bereikte een leeftijd van 205 jaar. Dat betekent dat zijn vader, na het vertrek van Abraham, nog 60 jaar geleefd heeft ( ). In dat geval, hoe kan Stefanus beweren dat Abraham uit Haran vertrok na de dood van zijn vader? In het zelfde hoofstuk is geschreven, Handelingen 7:14; "En Jozef zond heen om zijn vader Jacob te laten komen en al zijn bloedverwanten, 75 zielen." Lees nu wat het heilige boek Genesis zegt over deze gebeurtenis. Genesis 46:27; "Het gehele getal der zielen van het huis van Jacob, die naar Egypte kwamen, was zeventig." Dus de Thora zegt dat 70 mensen van het huishouden van Jacob naar Egypte vertrokken, en Stefanus zegt 75. Hoe is dit mogelijk? In vers 15 en 16 van Handelingen 7 zegt Stefanus: "En Jacob trok af naar Egypte, en hijzelf stierf, en onze vaderen; en zij werden overgebracht naar Sichem en bijgezet in het graf, dat Abraham voor een som gelds van de zonen van Hemor te Sichem gekocht had." Dit vers bevat meerdere onjuistheden. Jacob werd niet begraven in Sichem, hij werd begraven in een spelonk in het veld van Makpela in Mamre. Genesis 49:33: "Toen Jacob geeindigd had zijn zonen bevelen te geven, trok hij zijn voeten terug op het bed en gaf de geest, en hij werd tot zijn voorgeslacht vergaderd." Genesis 50:13: "Zijn zonen vervoerden hem naar het land Kanaan, en zij begroeven hem in de spelonk van het veld van Makpela, welk veld, tegenover Mamre gelegen, Abraham tot een eigen grafstede had gekocht van de Hethiet Efron." Hier zien we dat Abraham geen tomb kocht in Sichem, maar in Mamre, wat Hebron is, (Genesis 23:19) en daar werd Jacob begraven, en niet in Sichem. In feite was er wel een begraafplaats in Sichem. Maar die was niet door Abraham gekocht, maar door Jacob, en niet Jacob, maar Jozef werd daar begraven. Zie Jozua 24:32: "Het gebeente van Jozef, dat de Israelieten uit Egypte meegevoerd hadden, heeft men te Sichem begraven, in het stuk land, dat Jacob voor honderd stukken geld van de zonen van Hemor, de vader van Sichem, gekocht had." Over Stefanus is geschreven (Handelingen 6:5), dat hij vervuld was met de heilige geest, en dat zij niet bij machte waren om de wijsheid, en de geest waardoor hij sprak, te weerstaan. (vers 10) Wat voor soort wijsheid is dit, fout na fout na fout maken, al die verkeerde citaties? Kan iemand die zo vervuld is van de heilige geest zoveel vergissingen maken? Wat zegt dit over de betrouwbaarheid van het Nieuwe Testament? En wat betreft de hoofdrolspeler van het Nieuwe Testament, Jezus, hoe betrouwbaar zijn zijn verklaringen? Kijk eens naar een uitspraak van hem in Marcus 2:26. Hier zegt hij dat David de tempel binnen ging in de dagen van Abjatar de hogepriester, en van de toonbroden at. Deze gebeurtenis is vastgelegd in 1 Samuel 21:1; "David kwam te Nob bij de priester Achimelek " Tijdens dit incident was Achimelek hogepriester, en niet zijn zoon Abjatar. Een hogepriester vervult zijn functie tot de 5

6 dag waarop hij sterft, en dan neemt zijn zoon het over. Dus alleen na de dood van Achimelek, vermeld in 1 Samuel 22:18, volgde zijn zoon Abjatar hem op, zoals we kunnen lezen in 1 Samuel 30:7; "Toen beval David de priester Abjatar, de zoon van Achimelek, " Laten we eens kijken naar een van de andere uitspraken van Jezus, in Matteus 23:35: "Opdat over u kome al het rechtvaardige bloed dat vergoten werd op de aarde, van het bloed van Abel de rechtvaardige tot het bloed van Zacharias, de zoon van Berekja, die gij vermoordt hebt tussen het tempelhuis en het altaar." Deze gebeurtenis is vastgelegd in 2 Kronieken 24:20-21; "Toen vervulde de Geest God's Zacharia (noot van de vertaler: in de Nieuwe Vertaling: Zekarja, in de Staten Vertaling: Zacharia), de zoon van de priester Jojoda, en hij ging tegenover het volk staan en zeide tot hen Maar zij maakten een samenzwering tegen hem en stenigden hem op bevel van de koning in de voorhof van het huis des HERE." Hier zien we dat de Zacharia die vermoord werd tussen de tempel en het altaar de zoon was van Jojoda, en niet de zoon van Berekja, zoals beweerd door Jezus. Jezus haalde twee dingen door elkaar: Er was een profeet genaamd Zacharia, zoon van Berekja, maar hij was niet degene die gestenigd werd in de voorhof. Zacharia, de zoon van Berekja, was de profeet die ons het bijbelboek Zacharia gaf. Bekijk Zacharia 1:1; "In de achtste maand, in het tweede jaar van Darius, kwam het woord des HERE tot de profeet Zacharia, de zoon van Berekja, de zoon van Iddo " Deze Zacharia leefde na de verwoesting van de eerste Tempel, gedurende de herbouw van de tweede Tempel. De moord op Zacharia, de zoon van Jojoda, in de voorhof van de Tempel, gebeurde tijdens de eerste Tempelperiode, lang voor Zacharia, de zoon van Berekja. In het geval dat uw bijbelvertaling in Zacharia 1:1 vermeldt: "Zacharia, de zoon van Iddo de profeet, ", wees dan verzekerd van het feit dat de hebreeuwse tekst zegt: "Zacharia, de zoon van Berekja, de zoon van Iddo de profeet, " In sommige bijbelvertalingen is de tekst vervalst om deze vergissing van Jezus te verdoezelen. Van dit zien we dat zelfs de woorden van Jezus niet betrouwbaar zijn. Hoe kan het gebeuren dat de "zoon van God", volgens het christendom God zelf, zulke elementaire vergissingen maakt? Voor een joodse lezer betekent dit dat de mensen van het Nieuwe Testament simpelweg hun bijbel niet kenden. Voor een jood is dit genoeg om het hele Nieuwe Testament te verwerpen. De argumenten; "O.K, het Nieuwe Testament is onbetrouwbaar, maar het Oude Testament, wat veel ouder is, is net zo onbetrouwbaar", of het argument; "De joden veranderden het Oude Testament na het ontstaan van het christendom, om het christendom in discrediet te brengen" gaan niet op. De Thora, het meest heilige gedeelte van de Hebreeuwse bijbel, is door de tijd heen overgedragen, gedurende een periode van ongeveer 3300 jaar, met een verbazingwekkende graad van nauwkeurigheid. Er zijn zeer veel regels die betrekking hebben op het copieren van de Thorarollen: Ze mogen alleen maar geschreven worden op perkament van reine dieren, en worden vastgenaaid met pezen van reine dieren. Ze mogen alleen maar geschreven worden door een jood, gekleed in een joods gewaad, in een staat van rituele zuiverheid, hetgeen onder andere betekent dat hij zichzelf moet wassen in een ritueel bad. Zelfs zijn gedachten zijn onderhevig aan zekere regels. Het gehele manuscript moet gelinieerd worden voordat het wordt opgeschreven, wanneer er drie woorden zijn geschreven zonder linieering, wordt het gehele manuscript afgekeurd en begraven. De inkt mag alleen een zwarte kleur hebben, bereid volgens een oud recept. De Thorarol mag alleen gecopieerd worden van een andere authentieke rol, en er is absoluut geen enkele afwijking toegestaan. Er mogen absoluut geen woorden worden opgeschreven zonder eerst het voorbeeld te bekijken. De lengte van iedere kolom moet tussen de 48 en 60 regels zijn, en de breedte moet 30 letters zijn. Tussen de letters moet er een afstand zijn gelijk aan een haar, tussen de paragrafen een ruimte van negen letters, tussen de boeken een ruimte van drie regels. Er zijn berekeningen gemaakt over hoeveel letters er zijn in de Thora, welke letter de middelste is, hoeveel letters er zijn in elk boek van de Thora, en hoe vaak bepaalde woorden en gelijke letters voorkomen in de tekst. En er zijn nog veel meer regels voor het copieren van Thora rollen die tot op de dag van vandaag nog worden aangehouden. Geen enkele andere religie had zo'n extreem precieze manier voor het copieeren van hun heilige teksten. Dit geeft een beeld van het enorme respect wat de joden hebben voor hun gewijde tekst, en dat is de reden dat de tekst de afgelopen millennia is doorgegeven met een extreme graad van nauwkeurigheid. 6

7 Iedere expert, en iedereen die kennis heeft op het gebied van bijbelse teksten, stemt in met het feit dat het Oude Testament, ondanks het feitdat het veel ouder is dan het Nieuwe Testament, veel nauwkeuriger is overgeleverd dan het Nieuwe Testament. Het Oude Testament kan niet gewijzigd zijn na de opkomst van het christendom, omdat het toen reeds algemeen bekend was in de niet-joodse wereld. Alexander de Grote stichtte in 332 voor de gewone jaartelling de stad Alexandria. De joden hadden daar van het begin af aan een prominente plaats en op een gegeven moment leefden daar een miljoen joden. De voertaal daar was grieks en daarom was er een griekse vertaling gemaakt voor de aldaar wonende joden die bekend staat als de Septuaginta. Septuaginta betekent zeventig. Het verwijst naar de 72 vertalers, zes uit iedere stam van Israel, die deze vertaling hebben gemaakt, die gereed kwam omstreeks 250 voor de gewone jaartelling. Een copie van de Septuaginta werd bewaard in de bibliotheek van Alexandria. Toen het joodse volk in ballingschap naar Babylon ging, werd het land opgevuld met heidense stammen. Zij vermengden zich met de overgebleven joden en begonnen grote gedeelten van de joodse religie over te nemen, en ze accepteerden de Thora. Vanuit Babylon werd er een joodse priester gezonden met de opdracht die heidense stammen, die nu in Samaria leven, te leren leven volgens de geboden van God. (2 Koningen 17:24-29) Toen de joden terug kwamen uit de Babylonische ballingschap, wilden deze Samaritanen samengaan met het joodse volk, maar ze werden afgewezen omdat ze nog steeds betrokken waren bij afgoderij. Dit veroorzaakte een grote mate van vijandigheid tussen de joden en de Samaritanen. De Samaritanen belemmerden zelfs de herbouw van de tweede Tempel. (Ezra 4) De Samaritanen bleven een sekte, gescheiden van het joodse volk en hun gehele bijbel bestaat uit de eerste vijf boeken, de Thora. Deze gebeurtenissen vonden plaats ongeveer 350 jaar voor de gewone jaartelling. De Samaritanen zijn nog steeds aanwezig in Israel als een kleine sekte. De Samaritaanse Thora en de Septuaginta waren niet onderhevig aan hetzelfde zeer preciese copieerproces als de joodse Thora. Maar ondanks dat, wanneer we een vergelijking maken tussen het Oude Testament en de Septuaginta, en de joodse Thora en de Samaritaanse Thora, dan zien we dat op de meeste plaatsen waar Stefanus en Jezus serieuze vergissingen maakten, deze teksten overeenkomen met de Hebreeuwse bijbel. Daarom worden ook de grieks Orthodoxe Kerk en de grieks Katholieke Kerk, die tot op de dag van vandaag de Septuaginta als hun officiele tekst van het Oude Testament hebben, geconfronteerd met serieuze problemen. Zelfs de naam "Het Nieuwe Testament" klopt niet: Het verwijst naar het nieuwe verbond dat God zal maken met het joodse volk. Paulus claimt dat dit is gebeurd door Jezus. Paulus zegt in Hebreeen 10:15-17; "En ook de heilige geest geeft ons daarvan getuigenis, want nadat Hij gezegd had: Dit is het verbond, waarmede Ik Mij aan hen verbinden zal, zegt de HERE: Ik zal mijn wetten in hun harten leggen, en die ook in hun verstand schrijven, en hun zonden en hun ongerechtigheden zal Ik niet meer gedenken." Dit is geschreven in Jeremia 31:31-34; "Zie, de dagen komen, luidt het woord des HERE, dat Ik met het huis van Israel en het huis van Juda een nieuw verbond sluiten zal. Niet zoals het verbond, dat ik met hun vaderen gesloten heb ten dage dat Ik hen bij de hand nam, om hen uit het land Egypte te leiden: Mijn verbond dat zij verbroken hebben, hoewel Ik heer over hen ben, luidt het woord des HERE. Maar dit is het verbond dat ik met het huis van Israel sluiten zal na deze dagen, luidt het woord des HERE: Ik zal Mijn wet in hun binnenste leggen en die in hun hart schrijven, Ik zal hun tot een God zijn en zij zullen Mij tot een volk zijn. Dan zullen zij niet meer een ieder zijn naaste en een ieder zijn broeder leren: Kent de HERE: want zij allen zullen Mij kennen, van de kleinste tot de grootste onder hen, luidt het woord des HERE, want Ik zal hun ongerechtigheid vergeven en hun zonden niet meer gedenken." Zijn we nu in de dagen dat iedereen de HERE (J-H-W-H) kent? Dat niemand zijn naaste hoeft te leren over God? Nee dus. Dus zelfs de verwijzing naar het nieuwe verbond, het "Nieuwe Testament", klopt niet. 7

8 2. De goddelijkheid van Jezus Laten we ons nu eens richten op de boodschap die het Nieuwe Testament ons probeert te geven, gewapend met de kennis dat, zoals eerder is aangegeven, er één God bestaat, en die ene God één is....laten we starten met het begin, dat is het boek Matteus. Het begint met een geslachtsregister van Jezus, beginnend bij Abraham en eindigend met Jozef, Maria's echtgenoot, "uit wie Jezus geboren is, die Christus genoemd wordt." Matteus 1:16 Er staat verder vermeld, in vers 17, dat al de geslachten van Abraham tot David 14 geslachten waren, en van David tot de Babylonische ballingschap 14 geslachten, en van de ballingschap tot Christus 14 geslachten. Hier stuiten we meteen op een groot probleem; in het heilige boek Kronieken, 1 Kronieken 3:10-24, is het geslachtsregister van de familie van Salomo gegeven, en in het boek Kronieken zijn er 18 geslachten tussen koning David en de babylonische ballingschap, en geen 14: Hebreeuwse bijbel Nieuwe Testament 1 Kronieken 3:10-16 Matteus 1:6-11 Salomo Salomo Rechabeam Rechabeam Abia Abia Asa Asa Josafat Josafat Joram Joram Achazja? Joas? Amasja? Azarja Uzzia Jotam Jotam Achaz Achaz Hizkia Hizkia Manasse Manasse Amon Amon Josia Josia Jojakim? Jechonja Jechonja In het geslachtsregister in het boek Matteus ontbreken vier namen die duidelijk zijn vermeld in de Hebreeuwse bijbel. Dus volgens het heilige Oude Testament waren er 18 generaties tussen Koning David en de Babylonische ballingschap, maar het Nieuwe Testament claimt dat er maar 14 waren. Als het Nieuwe Testament het geinspireerde woord van God is, hoe kan zo'n vergissing er dan in voorkomen? In deze context is het ook interessant om eens te kijken naar het boek Lucas, hoofstuk 3, vers 23. Hier geeft Lucas het geslachtsregister van Jezus, maar een korte blik is genoeg om te laten zien dat dit geslachtsregister totaal verschilt van het geslachtsregister van Matteus. In het boek Matteus is de vader van Jozef Jacob, diens vader is Mattan, diens vader is Eleazar. In het boek van Lucas is de vader van Jozef Eli, diens vader is Mattat, diens vader is Levi. 8

9 Hoe is dit mogelijk? Was Maria getrouwd met twee Jozefs? Dingen zoals dit vormen een groot probleem voor mensen met een objectieve en open kijk op het Nieuwe Testament. Sommigen zeggen dat Lucas het geslachtsregister gaf van Jezus via zijn moeder Maria. Maar dat snijdt geen hout, omdat het duidelijk beschreven is in Lucas 3:23; "En hij, Jezus, was, toen hij optrad, ongeveer dertig jaar, een zoon, naar men meende, van Josef, de zoon van Eli, de zoon van " Hier wordt duidelijk het geslachtsregister van Jozef gegeven. De naam Maria wordt zelfs niet genoemd in dit hoofdstuk. Dus het Nieuwe Testament is niet alleen in tegenspraak met het Oude Testament, het spreekt ook zichzelf tegen. Aangezien we twee verschillende geslachtsregisters hebben, moet er minimaal één verkeerd zijn. Deze problemen waren reeds erkend in de tijd van Paulus. Daarom schreef hij aan Titus: "maar dwaze vragen, geslachtsregisters, twist, en strijd over de wet moet gij ontwijken, want dat is nutteloos en doelloos." Titus 3:9 Zie ook 1 Timoteus 1:3-4 Maar het ontwijken van het probleem lost het niet op. De feiten zijn dat er hier al grote fouten staan in de evangelien. In Matteus 1:18 lezen we: "De geboorte van Jezus Christus geschiedde aldus: Terwijl zijn moeder Maria ondertrouwd was met Josef, bleek zij, voordat zij samen geweest waren, zwanger te zijn uit de heilige geest." Toen Jozef haar wilde verlaten, omdat ze zwanger was van iemand anders, kwam er een engel tot hem (vers 20) en zei: " wat in haar verwekt is, is uit de heilige geest." Het is duidelijk beschreven hier, en ook de vaste overtuiging van christenen, dat Jozef niet de vader van Jezus was. Maar wat is dan de reden om te proberen te bewijzen dat Jezus een afstammeling van Koning David was (Matteus 1:1) door het geslachtsregister van Jozef te geven die zijn vader niet was? De engel vertelt Jozef (Matteus 1:22-23) dat dit gebeurd is om het woord van de profeet te vervullen: "Zie, de maagd zal zwanger worden en een zoon baren, en men zal hem de naam Immanuel geven." Deze profetie staat in Jesaja 7:14: "Zie de jonkvrouw zal zwanger worden en een zoon baren; en zij zal hem de naam Immanuel geven." We zien hier dat in Jesaja gesproken word over een jonge vrouw, en niet over een maagd. Het is natuurlijk heel wat normaler dat een jonge vrouw zwanger wordt dan dat een maagd zwanger wordt. Maar de profeet Jesaja spreekt duidelijk over een jonge vrouw en niet over een maagd. Daarom geeft het Nieuwe Testament deze profetie vekeerd weer. De Staten Vertaling zegt in Jesaja 7:14 maagd, maar dit is een foutieve vertaling. Het Hebreeuwse woord in Jesaja 7:14 dat de Staten Vertaling vertaalt als maagd is almah. In het Hebreeuws betekent almah meisje, jonge vrouw, dat kan een maagd zijn, maar het hoeft niet. Daarom is het woord maagd in Jesaja 7:14 een verkeerde vertaling. Het Hebreeuwse woord voor maagd is betulah, dat woord is bijvoorbeeld gebruikt wanneer de heilige Thora spreekt over Rebecca in Genesis 24:16 " een maagd, met wie geen man gemeenschap had gehad." Dit feit is erkend door vele christelijke bijbelvertalers, bijvoorbeeld "The New English Bible", "The Good News Bible", and "The Revised Standard Version" hebben dit vers op de juiste wijze vertaald, en niet als een maagd. De nederlandse Nieuwe Wereld Vertaling vertaald almah met meisje, en de Leidsche Vertaling en de Prof. Obbink vertaling vertalen almah in Jesaja 7:14 met jonge vrouw. En zowel de onlangs uitgekomen Nieuwe Bijbel Vertaling als de Naardense Vertaling vertalen het woord "almah" met "jonge vrouw". Dus het Nieuwe Testament heeft het Oude Testament verkeerd geciteerd. In het Oude Testament is nergens een profetie te vinden dat de messias geboren zal worden uit een maagd. In feite, nergens in het Oude Testament baart een maagd een kind. Dit concept is alleen te vinden in de heidense mythologie. De engel gaat verder met het citeren van Jesaja, zeggende: "en men zal hem Immanuel noemen". Maar dat is niet wat er geschreven is in Jesaja 7:14; daar zegt het duidelijk in het Hebreeuws en in de Nieuwe Vertaling, dat zij, de moeder, hem Immanuel zal noemen. Deze profetie is nooit uitgekomen bij Jezus, hij is nooit Immanuel genoemd, in plaats daarvan was zijn naam Jezus. 9

10 Deze tekst kan ook niet op Jezus duiden omdat het in vers 16 zegt: "Maar voordat de jongen weet het kwade teverwerpen en het goede te verkiezen, zal het land ontvolkt zijn, voor welks beide koningen gij angstig zijt." Het zegt hier dat er een tijd zal zijn dat de jongen niet in staat zal zijn het kwade te verwerpen. En aangezien Jezus, volgens het christendom, zonder zonden is, kan deze tekst niet naar hem verwijzen. En als we kijken naar deze tekst in de juiste context, wanneer we het hele hoofdstuk Jesaja 7 lezen, dan zien we dat deze tekst niet verwijst naar de komst van de messias. Dit hoofdstuk vertelt over God die een teken geeft aan Achaz, dat hij rust zal hebben in zijn dagen. We zien hier twee dingen: Het hele hoofdstuk vertelt over de dagen van Achaz, ongeveer 700 jaar voor Jezus; zie vers 14: "Daarom zal de HERE zelf u een teken geven." Het volgende wat we zien is dat de baby waar over gesproken wordt alleen een teken is, geen verlosser. God is de verlosser, zoals geschreven is in vers 17: "De HERE zal over u, " Maar het citeren van of verwijzen naar gebeurtenissen uit het Oude Testament is niet echt de sterke kant van het Nieuwe Testament. Kijk bijvoorbeeld in het boek Handelingen, hoofdstuk 7. Hier wordt Stefanus gearresteerd en voor het hooggerechtshof geleid, beschuldigd van godslastering. Hij spreekt hier over God die Abraham roept. Handelingen 7:4 vertelt: "Toen vertrok hij uit het land der Chaldeeen en vestigde zich in Haran. En nadat zijn vader gestorven was, bracht Hij hem vandaar over naar dit land, waar gij nu woont." Hier staat duidelijk dat Abraham Haran verliet na de dood van zijn vader. Wie was zijn vader? Zie Genesis 11:26: "Toen Terach zeventig jaar geleefd had, verwekte hij Abram, Nachor en Haran." Dus Abrahams vader was Terach, die 70 jaar oud was toen hij Abraham verwekte. Genesis 12:4: "En Abram was vijfenzeventig jaar oud, toen hij uit Haran vertrok." Op dat moment, toen Abraham uit Haran vertrok, was zijn vader 70+75=145 jaar oud. En hoe lang leefde zijn vader? Genesis 11:32: "En de dagen van Terach waren tweehonderdenvijf jaar, en Terach stierf te Haran." Toen Abraham vertrok uit Haran was zijn vader 145 jaar oud. Zijn vader bereikte een leeftijd van 205 jaar. Dat betekent dat zijn vader, na het vertrek van Abraham, nog 60 jaar geleefd heeft ( ). In dat geval, hoe kan Stefanus beweren dat Abraham uit Haran vertrok na de dood van zijn vader? In het zelfde hoofstuk is geschreven, Handelingen 7:14; "En Jozef zond heen om zijn vader Jacob te laten komen en al zijn bloedverwanten, 75 zielen." Lees nu wat het heilige boek Genesis zegt over deze gebeurtenis. Genesis 46:27; "Het gehele getal der zielen van het huis van Jacob, die naar Egypte kwamen, was zeventig." Dus de Thora zegt dat 70 mensen van het huishouden van Jacob naar Egypte vertrokken, en Stefanus zegt 75. Hoe is dit mogelijk? In vers 15 en 16 van Handelingen 7 zegt Stefanus: "En Jacob trok af naar Egypte, en hijzelf stierf, en onze vaderen; en zij werden overgebracht naar Sichem en bijgezet in het graf, dat Abraham voor een som gelds van de zonen van Hemor te Sichem gekocht had." Dit vers bevat meerdere onjuistheden. Jacob werd niet begraven in Sichem, hij werd begraven in een spelonk in het veld van Makpela in Mamre. Genesis 49:33: "Toen Jacob geeindigd had zijn zonen bevelen te geven, trok hij zijn voeten terug op het bed en gaf de geest, en hij werd tot zijn voorgeslacht vergaderd." Genesis 50:13: "Zijn zonen vervoerden hem naar het land Kanaan, en zij begroeven hem in de spelonk van het veld van Makpela, welk veld, tegenover Mamre gelegen, Abraham tot een eigen grafstede had gekocht van de Hethiet Efron." Hier zien we dat Abraham geen tomb kocht in Sichem, maar in Mamre, wat Hebron is, (Genesis 23:19) en daar werd Jacob begraven, en niet in Sichem. In feite was er wel een begraafplaats in Sichem. Maar die was niet door Abraham gekocht, maar door Jacob, en niet Jacob, maar Jozef werd daar begraven. Zie Jozua 24:32: "Het gebeente van Jozef, dat de Israelieten uit Egypte meegevoerd hadden, heeft men te Sichem begraven, in het stuk land, dat Jacob voor honderd stukken geld van de zonen van Hemor, de vader van Sichem, gekocht had." Over Stefanus is geschreven (Handelingen 6:5), dat hij vervuld was met de heilige geest, en dat zij niet bij machte waren om de wijsheid, en de geest waardoor hij sprak, te weerstaan. (vers 10) 10

11 Wat voor soort wijsheid is dit, fout na fout na fout maken, al die verkeerde citaties? Kan iemand die zo vervuld is van de heilige geest zoveel vergissingen maken? Wat zegt dit over de betrouwbaarheid van het Nieuwe Testament? En wat betreft de hoofdrolspeler van het Nieuwe Testament, Jezus, hoe betrouwbaar zijn zijn verklaringen? Kijk eens naar een uitspraak van hem in Marcus 2:26. Hier zegt hij dat David de tempel binnen ging in de dagen van Abjatar de hogepriester, en van de toonbroden at. Deze gebeurtenis is vastgelegd in 1 Samuel 21:1; "David kwam te Nob bij de priester Achimelek " Tijdens dit incident was Achimelek hogepriester, en niet zijn zoon Abjatar. Een hogepriester vervult zijn functie tot de dag waarop hij sterft, en dan neemt zijn zoon het over. Dus alleen na de dood van Achimelek, vermeld in 1 Samuel 22:18, volgde zijn zoon Abjatar hem op, zoals we kunnen lezen in 1 Samuel 30:7; "Toen beval David de priester Abjatar, de zoon van Achimelek, " Laten we eens kijken naar een van de andere uitspraken van Jezus, in Matteus 23:35: "Opdat over u kome al het rechtvaardige bloed dat vergoten werd op de aarde, van het bloed van Abel de rechtvaardige tot het bloed van Zacharias, de zoon van Berekja, die gij vermoordt hebt tussen het tempelhuis en het altaar." Deze gebeurtenis is vastgelegd in 2 Kronieken 24:20-21; "Toen vervulde de Geest God's Zacharia (noot van de vertaler: in de Nieuwe Vertaling: Zekarja, in de Staten Vertaling: Zacharia), de zoon van de priester Jojoda, en hij ging tegenover het volk staan en zeide tot hen Maar zij maakten een samenzwering tegen hem en stenigden hem op bevel van de koning in de voorhof van het huis des HERE." Hier zien we dat de Zacharia die vermoord werd tussen de tempel en het altaar de zoon was van Jojoda, en niet de zoon van Berekja, zoals beweerd door Jezus. Jezus haalde twee dingen door elkaar: Er was een profeet genaamd Zacharia, zoon van Berekja, maar hij was niet degene die gestenigd werd in de voorhof. Zacharia, de zoon van Berekja, was de profeet die ons het bijbelboek Zacharia gaf. Bekijk Zacharia 1:1; "In de achtste maand, in het tweede jaar van Darius, kwam het woord des HERE tot de profeet Zacharia, de zoon van Berekja, de zoon van Iddo " Deze Zacharia leefde na de verwoesting van de eerste Tempel, gedurende de herbouw van de tweede Tempel. De moord op Zacharia, de zoon van Jojoda, in de voorhof van de Tempel, gebeurde tijdens de eerste Tempelperiode, lang voor Zacharia, de zoon van Berekja. In het geval dat uw bijbelvertaling in Zacharia 1:1 vermeldt: "Zacharia, de zoon van Iddo de profeet, ", wees dan verzekerd van het feit dat de hebreeuwse tekst zegt: "Zacharia, de zoon van Berekja, de zoon van Iddo de profeet, " In sommige bijbelvertalingen is de tekst vervalst om deze vergissing van Jezus te verdoezelen. Van dit zien we dat zelfs de woorden van Jezus niet betrouwbaar zijn. Hoe kan het gebeuren dat de "zoon van God", volgens het christendom God zelf, zulke elementaire vergissingen maakt? Voor een joodse lezer betekent dit dat de mensen van het Nieuwe Testament simpelweg hun bijbel niet kenden. Voor een jood is dit genoeg om het hele Nieuwe Testament te verwerpen. De argumenten; "O.K, het Nieuwe Testament is onbetrouwbaar, maar het Oude Testament, wat veel ouder is, is net zo onbetrouwbaar", of het argument; "De joden veranderden het Oude Testament na het ontstaan van het christendom, om het christendom in discrediet te brengen" gaan niet op. De Thora, het meest heilige gedeelte van de Hebreeuwse bijbel, is door de tijd heen overgedragen, gedurende een periode van ongeveer 3300 jaar, met een verbazingwekkende graad van nauwkeurigheid. Er zijn zeer veel regels die betrekking hebben op het copieren van de Thorarollen: Ze mogen alleen maar geschreven worden op perkament van reine dieren, en worden vastgenaaid met pezen van reine dieren. Ze mogen alleen maar geschreven worden door een jood, gekleed in een joods gewaad, in een staat van rituele zuiverheid, hetgeen onder andere betekent dat hij zichzelf moet wassen in een ritueel bad. Zelfs zijn gedachten zijn onderhevig aan zekere regels. 11

12 Het gehele manuscript moet gelinieerd worden voordat het wordt opgeschreven, wanneer er drie woorden zijn geschreven zonder linieering, wordt het gehele manuscript afgekeurd en begraven. De inkt mag alleen een zwarte kleur hebben, bereid volgens een oud recept. De Thorarol mag alleen gecopieerd worden van een andere authentieke rol, en er is absoluut geen enkele afwijking toegestaan. Er mogen absoluut geen woorden worden opgeschreven zonder eerst het voorbeeld te bekijken. De lengte van iedere kolom moet tussen de 48 en 60 regels zijn, en de breedte moet 30 letters zijn. Tussen de letters moet er een afstand zijn gelijk aan een haar, tussen de paragrafen een ruimte van negen letters, tussen de boeken een ruimte van drie regels. Er zijn berekeningen gemaakt over hoeveel letters er zijn in de Thora, welke letter de middelste is, hoeveel letters er zijn in elk boek van de Thora, en hoe vaak bepaalde woorden en gelijke letters voorkomen in de tekst. En er zijn nog veel meer regels voor het copieren van Thora rollen die tot op de dag van vandaag nog worden aangehouden. Geen enkele andere religie had zo'n extreem precieze manier voor het copieeren van hun heilige teksten. Dit geeft een beeld van het enorme respect wat de joden hebben voor hun gewijde tekst, en dat is de reden dat de tekst de afgelopen millennia is doorgegeven met een extreme graad van nauwkeurigheid. Iedere expert, en iedereen die kennis heeft op het gebied van bijbelse teksten, stemt in met het feit dat het Oude Testament, ondanks het feitdat het veel ouder is dan het Nieuwe Testament, veel nauwkeuriger is overgeleverd dan het Nieuwe Testament. Het Oude Testament kan niet gewijzigd zijn na de opkomst van het christendom, omdat het toen reeds algemeen bekend was in de niet-joodse wereld. Alexander de Grote stichtte in 332 voor de gewone jaartelling de stad Alexandria. De joden hadden daar van het begin af aan een prominente plaats en op een gegeven moment leefden daar een miljoen joden. De voertaal daar was grieks en daarom was er een griekse vertaling gemaakt voor de aldaar wonende joden die bekend staat als de Septuaginta. Septuaginta betekent zeventig. Het verwijst naar de 72 vertalers, zes uit iedere stam van Israel, die deze vertaling hebben gemaakt, die gereed kwam omstreeks 250 voor de gewone jaartelling. Een copie van de Septuaginta werd bewaard in de bibliotheek van Alexandria. Toen het joodse volk in ballingschap naar Babylon ging, werd het land opgevuld met heidense stammen. Zij vermengden zich met de overgebleven joden en begonnen grote gedeelten van de joodse religie over te nemen, en ze accepteerden de Thora. Vanuit Babylon werd er een joodse priester gezonden met de opdracht die heidense stammen, die nu in Samaria leven, te leren leven volgens de geboden van God. (2 Koningen 17:24-29) Toen de joden terug kwamen uit de Babylonische ballingschap, wilden deze Samaritanen samengaan met het joodse volk, maar ze werden afgewezen omdat ze nog steeds betrokken waren bij afgoderij. Dit veroorzaakte een grote mate van vijandigheid tussen de joden en de Samaritanen. De Samaritanen belemmerden zelfs de herbouw van de tweede Tempel. (Ezra 4) De Samaritanen bleven een sekte, gescheiden van het joodse volk en hun gehele bijbel bestaat uit de eerste vijf boeken, de Thora. Deze gebeurtenissen vonden plaats ongeveer 350 jaar voor de gewone jaartelling. De Samaritanen zijn nog steeds aanwezig in Israel als een kleine sekte. De Samaritaanse Thora en de Septuaginta waren niet onderhevig aan hetzelfde zeer preciese copieerproces als de joodse Thora. Maar ondanks dat, wanneer we een vergelijking maken tussen het Oude Testament en de Septuaginta, en de joodse Thora en de Samaritaanse Thora, dan zien we dat op de meeste plaatsen waar Stefanus en Jezus serieuze vergissingen maakten, deze teksten overeenkomen met de Hebreeuwse bijbel. Daarom worden ook de grieks Orthodoxe Kerk en de grieks Katholieke Kerk, die tot op de dag van vandaag de Septuaginta als hun officiele tekst van het Oude Testament hebben, geconfronteerd met serieuze problemen. Zelfs de naam "Het Nieuwe Testament" klopt niet: Het verwijst naar het nieuwe verbond dat God zal maken met het joodse volk. Paulus claimt dat dit is gebeurd door Jezus. Paulus zegt in Hebreeen 10:15-17; "En ook de heilige geest geeft ons daarvan getuigenis, want nadat Hij gezegd had: Dit is het verbond, waarmede Ik Mij aan hen verbinden zal, zegt de HERE: Ik zal mijn wetten in hun harten leggen, en die ook in hun verstand schrijven, en hun zonden en hun ongerechtigheden zal Ik niet meer gedenken." Dit is geschreven in Jeremia 31:31-34; "Zie, de dagen komen, luidt het woord des HERE, dat Ik met het huis van Israel en het huis van Juda een nieuw verbond sluiten zal. Niet zoals het verbond, dat ik met hun vaderen gesloten heb ten dage dat Ik hen bij de hand nam, om hen uit het land Egypte te leiden: Mijn verbond dat zij verbroken hebben, hoewel Ik heer over hen ben, luidt het woord des HERE. Maar dit is het verbond dat ik met het huis van Israel sluiten zal na deze dagen, luidt het woord des HERE: Ik zal Mijn wet in hun 12

13 binnenste leggen en die in hun hart schrijven, Ik zal hun tot een God zijn en zij zullen Mij tot een volk zijn. Dan zullen zij niet meer een ieder zijn naaste en een ieder zijn broeder leren: Kent de HERE: want zij allen zullen Mij kennen, van de kleinste tot de grootste onder hen, luidt het woord des HERE, want Ik zal hun ongerechtigheid vergeven en hun zonden niet meer gedenken." Zijn we nu in de dagen dat iedereen de HERE (J-H-W-H) kent? Dat niemand zijn naaste hoeft te leren over God? Nee dus. Dus zelfs de verwijzing naar het nieuwe verbond, het "Nieuwe Testament", klopt niet. Verrassend genoeg, in het Nieuwe Testament is er ook één God die één is. Lees voor dit feit de volgende verzen: Romeinen 3:30: "Indien er namelijk één God is, " 1 Korintiers 8:4: ", wij weten, dat er geen afgod in de wereld bestaat en dat er geen God is dan één." Idem vers 6: " voor ons nochtans is er maar één God, " Efeziers 4:6; "één God en vader van allen, " 1 Timoteus 2:5; "Want er is één God " Deze teksten zeggen duidelijk dat er maar één God is. Nu wat teksten die zeggen dat die ene God één is: Marcus 12:29-34; Hier zegt Jezus zelf toen hem gevraagd werd: Wat is het eerste gebod?: "Hoor Israel, de Heer onze God, de Heer is één." Hij citeert hier Deuteronimium 6:4. En in vers 32 krijgt hij als antwoord: " dat Hij één is en dat er geen ander is dan Hij.", waarop Jezus antwoord: "Gij zijt niet verre van het koninkrijk Gods." Dus ook voor Jezus is God duidelijk één. En kijk wat Jakobus zegt in Jakobus 2:19; "Gij gelooft, dat God één is? Daaraan doet gij wel, "... Ook in het Nieuwe Testament is er één God die één is. Het feit dat God één is is één van de belangrijkste fundamenten van het jodendom. Maar aangezien de christelijke leer is dat er één God is die drie is, zijn de meeste bijbelvertalingen aangepast aan het het christelijk geloof, en is het feit dat God één is meestal zo verdraaid dat die vertalingen niet zeggen dat God één is, maar dat er maar één God is. Maar op één plaats is zelfs de Staten Vertaling vergeten om het feit dat God één is weg te vertalen: "En de middelaar is nietmiddelaar van één, maar God is één." Gal 3:20 Staten Vertaling. Dus het moge nu duidlijk zijn dat er zowel in het OT als in het NT maar één God is, en dat die ene God één is..neem er a.u.b. goede nota van dat er hier nergens gesproken is over, of verwezen wordt naar een drie-éénheid. 13

14 Het concept van de drie-éénheid is nergens te vinden in het Oude of het Nieuwe Testament. En wat zegt het Nieuwe Testament over Jezus? Het zegt dat hij een god is. Kijk bijvoorbeeld naar wat Tomas zegt tegen Jezus; "Mijn Heer en mijn god!" Johannes 20:28. Het evangelie van Johannes verandert Jezus in de scheppende God. Bekijk de eerste verzen van Johannes 1; "In den beginne was het woord en het woord was bij God en het woord was God. Dit was in den beginne bij God." Hier, in vers 1 en 2, staat duidelijk dat "het woord" God is. Bekijk nu vers 3; "Alle dingen zijn door het woord geworden en zonder dit is geen ding geworden, dat geworden is." Hier zegt het dat alles gemaakt is door het woord, dus het woord is de scheppende God. Wie is het woord? Lees vers 14; "Het woord is vlees geworden en het heeft onder ons gewoond en wij hebben zijn heerlijkheid aanschouwd, een heerlijkheid als van de eniggeborene des vaders, " Het tot vlees geworden woord is, volgens het christendom, Jezus. Dus volgens het Nieuwe Testament is Jezus de scheppende God. Ook in Kolossenzen 1:16 staat duidelijk dat Jezus de scheppende God is. Lees hiervoor Kolossenzen 1:12-18 om een goed overzicht te krijgen. In Johannes 10:30 zegt Jezus: "Ik en de vader zijn één." Hier hebben we dus een geval van een mens die zegt dat hij God is. Maar volgens de heilige hebreeuwse teksten is dit onmogelijk, omdat er gesteld is in Numeri 23:19, in 1 Samuel 15:29, en in Hosea 11:9 dat God geen mens is. De joodse voorstelling van God is dat hij een spiritueel wezen is, en geen vlees en bloed. Zie Genesis 1:2; ", en de Geest Gods zweefde over de wateren." Voor een jood is het een gruwel dat de enige echte God een mens zou zijn. God is een ondefinieerbaar, spiritueel, onzichtbaar wezen. ", want geen mens zal Mij zien en leven." Exodus 33:20. Door te zeggen dat God een mens is, of dat Hij twee is, of drie is, of drie in één definieer je God, die ondefinieerbaar is. Het idee dat Jezus God was gaat ook in tegen de éénheid van God. Hoe kan God één zijn als Hij op de aarde rondwandelt als een man en Hij op hetzelfde moment in de hemel is? Zelfs ondanks dat Jezus zegt dat hij en de vader één zijn, is dat duidelijk niet het geval. Kijk naar Matteus 23:9; "En gij zult op aarde niemand uw vader noemen, want een is uw vader, Hij, die in de hemelen is." Hier sluit Jezus zichzelf uit dat hij de vader in de hemel zou zijn. Lukas 22:41-42; ", en bad deze woorden: doch niet mijn wil, maar de uwe geschiede!" Dit geeft ook aan dat de Vader en Jezus niet dezelfde persoon zijn, anders zou hij tot zichzelf bidden. Als zij dezelfde persoon waren, dan zou Jezus' wil automatisch de wil van de Vader zijn, maar hij zegt: "Niet mijn wil maar uw wil geschiede." Zij zijn dus duidelijk twee verschillende persoonlijkheden. Zelfs in de hemel is Jezus ondergeschikt aan de Vader volgens 1 Korintiers 15:28, Matteus 20:23, Filippenzen 2:9, dus het is onmogelijk dat zij dezelfde persoon zijn. We kunnen hier veel voorbeelden aan toevoegen. De geinteresseerde lezer kan bijvoorbeeld de volgende verzen lezen: Matteus 24:36, Johannes 5:19-23, 12:27, 18:11, Kolossenzen 1:15. Toen Jezus aan het kruis hing riep hij uit: "Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?" Matteus 27:46. 14