3 december - 2 de dag

Transcriptie

1 Waarom heb ik Cuba gekozen? Cuba staat bekend als een prachtig vakantieland met mooie stranden, heel veel natuur en nog echte oude koloniale steden. Daarnaast is Cuba natuurlijk het land van Fidel Castro en Che Guevara en van sigaren en klassieke auto s. Ook is het vandaag het moment om naar Cuba te reizen, omdat het binnenkort minder authentiek zal zijn. Ex-president Obama en de huidige president Raoul zochten meer toenadering, en probeerden meer samen te werken. Dit zal ook een effect op het straatbeeld hebben: meer nieuwe appartementen, minder oldtimers, meer winkels, Het zal in Cuba duurder worden. 25 November BREAKING NEWS: Fidel Castro, de president van Cuba is overleden. Er worden 9 dagen van nationale rouw aangekondigd. De leider van de Cubaanse revolutie overleed op 90-jarige leeftijd. Op zondag 4 december vindt de officiële begrafenisplechtigheid plaats in Santiago de Cuba. Tijdens de nationale rouw hangen de vlaggen halfstok. Er mag geen alcohol worden geschonken en honkbalwedstrijden en concerten worden afgelast. 2 december 1e dag Op de luchthaven was er strenge controle aan de incheckbalie. Alle andere keren in de luchthaven was dit niet het geval. Het is de eerste keer dat ik dit meemaak. Een gevolg van de aanslagen op 22 maart De controles zijn duidelijk strenger geworden. Het was 10 uur vliegen vanuit Schiphol (Amsterdam) naar Cuba. Tijdens de vlucht kregen we eten en drinken en hadden we keuze uit heel wat films met Nederlandstalige ondertitels. Net voor we aankwamen in Cuba, spoot de hostess nog wat spray tegen insecten in de gang van de vliegtuig. Blijkbaar is dit wettelijk verplicht in Cuba. 1

2 De luchthaven van Cuba is klein. Er liepen ook speciale drugshonden rond. De vrouwen aan de bagagebalie dragen minirokken met kanten nylonkousen. In België is dit helemaal anders. Ik vond het raar om te zien. Bij het verlaten van de luchthaven zagen we overal oude auto s uit de jaren 60. Het herinnerde me aan mijn jeugd, toen ik zelf nog een klein meisje was. Ik vond het opmerkelijk kalm op de baan. Onze gids, een jonge vrouw, wachtte ons op en bracht ons naar de bus. We waren in totaal met 23 toeristen, waaronder 8 horende toeristen. We kwamen aan ons hotel. Ons hotel was prachtig! Overal hingen er mooi schilderijen. Er hing ook een grote foto op van Fidel Castro. We konden ook in een boek een boodschap achterlaten ter ere van hem. Uiteraard hing ook de vlag halfstok. En ook stond de kerstoom, terwijl het zomer is in Cuba. 2

3 Op weg naar het restaurant reden we langs de boulevard De Malecón van Havanna. Daar zijn altijd mensen te vinden. Sommigen lopen er voor een heerlijke wandeling, anderen proberen een visje vangen en weer anderen dromen er samen met hun geliefde (of alleen) met hun gedachten weg. De Malecón is ongeveer 7 kilometer lang en loopt langs de kust in Havanna. Als het weer en de zee wat ruiger wordt, slaan de golven hard over de balustrade van de Malecón. Het is een spectaculair gezicht. Het eten was helaas niet zo lekker eten en jammer genoeg mochten we ook geen alcohol drinken vanwege de rouwperiode. 3 december - 2 de dag Iedereen heeft zeer goed geslapen. Het ontbijt bestond uit een groot buffet. Na het ontbijt vertrokken we naar de hoofdstad Havana. Havana is de levendige hoofdstad van Cuba aan de noordkant van het eiland aan een baai. De stad herbergt vele oude gebouwen en monumenten. Havana is in drie wijken te verdelen: Havana Vieja (Oud-Havana), Centro Havana en Vedado. Havana Vieja is de oudste wijk vol historische bezienswaardigheden. Vandaag stond vooral het oude stadscentrum van Havana La Habana Vieja op het programma. De Plaza de la Revolución is het grootste plein in Havana, Vedado. Je vindt er de enorme portretten van Che Guevara, Camilo Cienfuegos en Fidel Castro. Castro hield er talloze historische toespraken en paus Benedictus XVI droeg er de mis op. Aan de kant van het plein staat de Memorial José Martí. Het is een enorme marmeren toren met een beeld van de grote intellectueel en bevrijdingsstrijder José Martí, 'apostel van Cuba' genoemd. De ideeën van Martí liggen samen met het marxisme aan de basis van de Cubaanse revolutie. Op het plein stonden veel oldtimers in verschillende kleuren. Iedereen wou er foto s van maken. In Havana rijden de zogenaamde coco-taxi's rond. Een soort brommerdriewieler die overdekt is met een gele schaal. Overal in Havana stond de was te drogen op meestal nog vervallen balkons. We reden verder naar Hotel Nacional. 3

4 Het Hotel Nacional de Cuba is een historisch en luxe hotel en ligt aan de Malecón in het midden van Vedado in Havana. Het staat op de Taganana heuvel op enkele meters van de zee en biedt uitzicht op de haven van Havana, de zeedijk en de stad. Hier was de maffia kind aan huis. In deze tijd was Cuba nog een populaire reisbestemming onder beroemde Amerikanen, zoals kunstenaars, acteurs, sporters en schrijvers. Enkele bekende beroemde gasten waren Frank Sinatra, Ernest Hemingway, Clarke Gable, Errol Flynn, Gary Cooper, John Wayne, Marlon Brando, Marlene Dietrich en Winston Churchill. Hun foto's sieren de muren van de bar van het hotel. Langs de rand van de Havana zijn er overblijfselen van de oude stadsmuur. De gids vertelde ons over Centro Havana. Dit imposante neoklassieke gebouw met zijn fraaie koepel werd gebouwd rond 1926 voor de zetel van de regering. Het gebouw is deels toegankelijk voor publiek. Nu is het gebouw onder renovatie. Daarna passeren we langs een hotel waar enkel Amerikaanse toeristen mogen verblijven. Een prachtig hotel! 4

5 De gevel die zeker niet mag ontbreken in het thema is de gevel van het Gran Teatro de La Habana. Prachtig gedecoreerd met overkoepelende torentjes bekroond, het werd in 1838 gebouwd in opdracht van gouverneur Tacon. Nu is het hét theater van het Ballet Nacional. Jammer genoeg hebben we daar geen rondleiding gekregen, omdat ze het witte huis aan het renoveren waren. De chauffeur van de bus bracht ons naar een parkeerplaats aan de haven waar ook een fort staat. Alle doven schrokken van een luide knal. We dachten eerst dat de bus een ongeluk had, maar neen, het was een kanonschot. Blijkbaar is er op die plaats elk uur een kanonschot. Dit fort werd gebruikt om Havanna te beschermen tegen aanvallen van piraten. Later, rond de 18e eeuw, werd het fort in gebruik genomen als gevangenis met voornamelijk politieke gevangenen. Tegenwoordig is het fort een museum waar verteld wordt over onder andere de piraterij. Iedere avond wordt er om een kanonschot vanuit dit fort afgevuurd, wat aangeeft dat de haven gesloten is. We gingen 5

6 naar boven op een dakterras met een mooi panoramisch uitzicht over het plein. Daar op het plein zaten mannen en vrouwen met mooi gekleurde sjaals, die een sigaar aan het roken waren. Iedereen wou foto's maken van hen. Dat mocht, tegen betaling. Daarna wandelden we naar een plein waar een mooi rooms-katholieke kathedraal in barokstijl stond. Er zijn altijd wel straatmuzikanten of dansers te vinden. Regelmatig worden er aan dit plein kleine markten gehouden waar je bijvoorbeeld prachtige handgemaakte kunstwerken kunt kopen. Binnen in de kathedraal was er een dienst aan de gang, en een koor aan het zingen. Dit gaf mij de kans om foto s te nemen van het interieur van de kerk. Daarna bezochten we het Museo Ernest Hemingway in Havana. Dit museum laat zien hoe de wereldberoemde Amerikaanse schrijver hier onder meer leefde en werkte van 1940 tot Zijn laatste levensjaren bracht hij op Cuba door. Waarbij hij met onder meer zware depressies te maken had. Op 2 juli 1961 schoot Hemingway zich een kogel door het hoofd. In het museum zijn veel van zijn bezittingen, waaronder schrijfgerei, meubels en andere attributen, te zien. Hemingway dronk heel graag mojito. Jammer genoeg konden we die cocktail niet proeven vanwege de nationale rouw. 6

7 We wandelden verder naar een volgende bezienswaardig. We zagen wegversperringen door middel van oude scheepskanonnen. Duurzaam hergebruik dus en origineler dan de volautomatische blokkades. 7

8 Het Museo de la Ciudad herbergt een schat aan koloniale voorwerpen, profaan en religieus, waaronder een witmarmeren standbeeld van Christoffel Columbus op de binnenplaats en een verzameling eeuwenoude koetsen. Binnen in het gebouw bevind je je precies in een zorro film. Op straat probeerde een jonge man ons gezouten deeg te verkopen. We proefden een klein stukje deeg, maar vonden het niet zo speciaal. Plaza de San Francisco de Asis "oude klooster", het oudste plein van Havana met zijn koloniale huizen en de Iglesia Y Covento de San Francisco de Asis. Het is geen kerk maar een concertzaal en museum voor de Religieuze kunst. De kerktoren is 46 m hoog en is de hoogste toren in Havana. Ernaast staat een bronzen beeld van St. Franciscus en een aantal bronzen klokken. 8

9 Op het plein stond een boom. De oorspronkelijke boom is er al lang niet meer, zo n 200 jaar geleden werd die door een orkaan geveld. Men zegt dat de boom die bij El Templete staat een afstammeling (4e generatie) is van de oorspronkelijke ceiba. Aan de boom worden magische krachten toegeschreven. Hij vormt het jaarlijks middelpunt van een feest ter gelegenheid van de schutspatroon van Havana, San Cristobal. Op 16 november komen mensen naar de boom, lopen er driemaal omheen, werpen een geldstuk op de wortels en doen een wens. Vele toeristen volgen op andere dagen hun voorbeeld. In het gebouw bevinden zich een drietal schilderijen van Jean-Baptiste Vermay waarop de eerste mis in Havana, de inwijding van El Templete en de eerste vergadering van de gemeenteraad van Havana zijn afgebeeld. 9

10 Midden op het plein staat een standbeeld van Carlos Manuel de Céspedes, de man die in 1868 zijn slaven hun vrijheid gaf en daarmee een voorbeeld stelde. Hij staat bekend als rebellenleider doordat zijn daad de directe aanleiding vormde voor het uitbreken van de Eerste Onafhankelijkheidsoorlog, maar ook als vader des vaderlands vanwege zijn grote betekenis voor de Cubaanse onafhankelijkheid ten tijde van de Spaanse koloniale overheersing. Daarna vertrokken we naar het restaurant voor onze lunch. Plots ging de bus zeer traag, blijkbaar was er een technisch mankement. De chauffeur heeft het probleem zelf kunnen herstellen. Blijkbaar zijn Cubanen de beste automonteurs ter wereld. Met weinig gereedschap en materiaal weten ze alle oude Amerikanen rijdende te houden. De nummerplaten hebben verschillende kleuren: blauw: staatsvoertuigen, geel: privé voertuigen, rood: huurvoertuigen, bruin: diverse bedrijven, oranje: kerken, groen: leger en zwart: diplomatiek 10

11 Na de lunch reden we in een oldtimer met een chauffeur. Een Ford of een Chrysler uit de jaren 50-60, die wagens rijden hier nog volop rond en niet alleen om de toeristen te vermaken. We reden met de oldtimer langs een kerkhof. Tussen 1871 en 1886 werd het Cementerio Colon aangelegd. Het is een van de grootste begraafplaatsen ter wereld. Er liggen ongeveer 1 miljoen graven, waarvan zo'n familiegraven, mausolea en grafkapellen. De ene is nog mooier en grootster dan de andere. Veel beroemde muzikanten, schrijvers, onderzoekers en onafhankelijkheidsstrijders liggen hier begraven. Veel panden zijn al gerestaureerd in het centrum maar velen nog niet. Het was prachtig om te zien. De chauffeur bracht ons terug naar ons hotel. Na het ritje met de oldtimers gingen we zwemmen en luieren aan het zwembad van het hotel. s Avond aten we in restaurant "Paladar", waar de familie zelf kookt. Normaal gingen we na het eten naar tropicana kijken (een Cubaanse danser), maar dat ging niet door wegens de nationale rouw. 4 december 3de dag 230 km Na het ontbijt vertrokken we richting de Vallei van Vinales in Pinar del Rio. Onderweg op de bus vertelde onze gids meer over Fidel Castro en de Cubaanse cultuur. We passeerden de woning van Fidel Castro. Jozef wou het filmen, maar dat mocht niet. Zij zei: toon altijd respect voor de Cubanen en de revolutie die hun land heeft doorgemaakt. Je mag zeker geen verkeerde opmerkingen over Fidel Castro of Che Guevara maken. Fidel Castro woonde niet ver van het ziekenhuis, omdat hij wist dat velen het op hem gemunt hadden. Hij heeft 680 moordpogingen overleefd, onder meer dankzij het feit dat hij telkens snel naar het ziekenhuis kon. Er woonden ook veel soldaten dichtbij Fidel Castro. Voor Cubanen is het verboden om de toeristenpeso aan toeristen te vragen, ze kunnen hier zelfs een gevangenisstraf voor krijgen. Geven is niet verboden. Munteenheid CUC is voor toeristen en Pesos is voor Cubanen. Er was toevallig 1 dove man die Pesos wou verkopen, voor 1 euro in plaats van 0,12 cent. 11

12 De overheid betaalt voor de Cubaanse bevolking elektriciteit, gas, school, ziekenhuiskosten. Elke Cubaan verdient evenveel. Er wordt gezegd dat de Cubaanse medische zorg de beste zorg van de wereld is. Kinderen dragen een uniform op school: rood in de basisschool, geel in het secundair, bruin in technische en blauw op de universiteit. In Cuba bestaan nog heel veel oude tradities. Meisjes die in Cuba de leeftijd van 15 jaar bereiken, vieren deze dag als zijnde dat ze vrouw zijn geworden. De overgang van kind naar vrouw. Dat gebeurt niet bij de jongens. Fidel Castro heeft een dovenschool gebouwd waar de doven bijna nooit naar huis mochten, omdat het te ver was. De dovenschool was een soort familie. Soms mochten de ouders hun kinderen in het weekend bezoeken. Veel veevoeders hangen met touwen zonder omheining. Koeien mogen niet geslacht worden omdat er weinig koeien zijn. Als ze je betrappen terwijl je een koe slacht, kan je 10 jaar gevangenisstraf krijgen. Maar omdat de bevolking vlees nodig heeft, zorgen sommigen ervoor dat de koe verongelukt. Voor kinderen tot 7 jaar is het verplicht melk te drinken. Ze krijgen hiervoor een speciale bon. Met opmerkingen [LS1]: dit begrijp ik niet... Afrikanen en blanken komen de dag van vandaag goed overeen in Cuba; vroeger was dit minder het geval. Honkbal is een populaire sport in Cuba. 12

13 Wist je dat er 38 soorten palmbomen zijn in Cuba. Op deze foto zie je de zwangerepalm. We reden daarna verder naar de vallei Vinales. Valle de Viñales National Park wordt omringd door bergen en een groen landschap, afgewisseld met ruige rotspartijen. Het is een cultureel landschap waar je boerderijtjes en dorpjes tegenkomt. Hier worden de traditionele technieken voor de landbouw nog gebruikt en dan met name in de tabaksproductie. De vallei ligt in het westen van Cuba en staat sinds 1999 op de werelderfgoedlijst van UNESCO. In de Viñales vallei bevindt zich een reusachtige muurschildering. Dit kleurrijke kunstwerk kijkt uit over een grote weide en is omringd door de Mogotes (rechtopstaande steenpartijen bedekt met groen). 13

14 Er was daar een prachtige stier waar iedereen op wou zitten. De eigenaar van de stier verdiende hiermee geld, net zoals de dames en heren met hun sigaar. Na de lunch gingen we naar La Cueva del Indio, wat betekent: 'De grot van de indiaan'. Hij werd pas in 1920 ontdekt. Hier zijn diverse overblijfselen van de eerste bewoners gevonden. We moeten een deel van de grot te voet verkennen, daarna gingen we in een motorbootje de rivier de San Vincente op. Op sommige plekken is de grot 90 meter hoog. Het mooiste zicht heb je als je door de rotsen naar buiten vaart. In Vinales bezochten we een tabaksboer "Benito Guajlro" die ons de hele productie van tabak, van zaaien tot oogsten en drogen uitlegde in zijn tabaksschuur. Voor de boer is 20% van de tabaksoogst zijn loon en 80% is voor de staat. Daar draaide hij zelf sigaren. De boer heeft veel huisdieren, vee en ook een boomrat die in een kooi zit zoals een konijn. Marie stak een sigaar op. We kregen een rondleiding in het huis van de boer. Zo kregen we een idee van hoe het leven daar is. Iedereen proefde er koffie met rum. 14

15 5 december 4de 450 km Na het ontbijt vertrekken we naar de rumstokerij "Casa Garay". Rum is gemaakt van fruit Guave. Ze hebben niet getoond hoe rum gemaakt wordt. De stokerij was gedurende de rouwperiode gesloten en was sinds die ochtend weer opgestart. Het was jammer dat we de productie niet konden zien, maar ze hebben het wel uitgelegd. Gelukkig hebben we (de groep) goede rum gekocht, van het merk "Inez De Bobadilla". Dat merk mag niet verkocht worden in het buitenland. Gelukkig waren wij de eerste groep en hebben wij een fles rum kunnen bemachtigen. Daarna reden we verder naar het Parque Nacional Cienaga de Zapata. Dit is één van de grootste en belangrijkste moerasgebieden in de Caraïben, met tal van zeldzame reptielen en vogels. 15

16 Onderweg stopten we bij een speciaal kraam dat Pina Colada verkocht. Dat is coco met ananas en rum. Daarna reden we verder naar het Reservaat Ciénaga Zapata. Lunch. Na drie dagen zonder muziek en alcohol, was dit nu weer toegelaten! Tijdens de lunch proefden we krokodillenvlees. Helemaal niet slecht eigenlijk. Na het eten bezochten we een krokodillen-boerderij. De Cubaanse krokodil is met uitsterven bedreigd vanwege de vermenging met andere krokodillensoorten. Op enkele krokodillen-boerderijen wordt geprobeerd om de Cubaanse krokodil van de ondergang te redden. Normaal gingen we ook een indianendorp bezoeken, maar we geraakten er helaas niet doordat de boot geen benzine meer had. Ter compensatie mochten we in een all-in hotel verblijven, terwijl dit oorspronkelijk niet voorzien was. In het hotel stond een kerstboom. We vonden het raar om te zien, omdat het hier zo'n warm klimaat is. s Avonds was er een show met dansende Cubanen. Dat was heel mooi om te zien: de dansers droegen zeer mooie kleurrijke kleren en konden heel goed 16

17 dansen. Daarna leerden Nicole, Jozef, Johan en ik salsa dansen. Niet gemakkelijk! Maar wel leuk. 6 december 5de dag 80 km De volgende dag vertrokken we richting Trinidad. Onderweg maakten we een korte stop in de havenstad Cienfuegos, waar vele Frans koloniale invloeden terug te vinden zijn in de vorm van paleizen en herenhuizen. Een heel mooi en groen plein, met een sierlijk muziekpaviljoen, witte leeuwenbeelden en een triomfboog. Het plein is omringd door gerestaureerde, schitterende gebouwen. 17

18 18

19 We bezochten het Tomás Terry Theatre. Er was geen gids in het museum. De gids had blijkbaar geen zin om te werken. Aangezien iedereen toch hetzelfde loon krijgt, voelt niet elke Cubaan zich verplicht om te werken. Voor de gids is het dus geen probleem om eens niet te werken. In België zou het niet kunnen. Als je binnen een foto wil maken, moest je hiervoor wel betalen. Het theater werd in gebouwd als voortvloeisel uit het testament van Tomás Terry Adams, een gewetenloze suikerfabrikant die rijk was geworden van de slavenhandel en het tot burgemeester had geschopt. Grootheden als Enrico Caruso en Sarah Bernhardt traden er aan het begin van de 20e eeuw op. Het theater is door Lino Sánchez Mármol in Italiaanse stijl ontworpen. Het heeft een U-vormige zaal met een groot balkon en een enorm fresco door Camilo Salaya, een Filippijn-Spaanse schilder die aan het eind van de 19e eeuw in Cuba was komen wonen. De gevel aan het Parque Central heeft vijf bogen, één voor elke ingang. Na het museum gingen we naar de haven waar we een boottocht van een uur hebben gemaakt. Het was langs een prachtige baai. Iedereen genoot van een glaasje cocktail met rum. 19

20 Daarna gingen we naar Trinidad waar we lekker luierden op het strand. Het was er prachtig: wit zand, blauwe zee en overal rieten parasols. Sommigen genoten van een Piña Colada. Anderen namen een duik in de zee. Het mooiste aan Trinidad is misschien wel het leven op straat. Vele Cubanen gaan op een stoepje zitten terwijl ze gewoon van het buiten leven genieten. Voetballende kinderen, kletsende buurvrouwen, zingende schoolmeisjes alles speelt zich in Trinidad buiten af, óf half binnen, maar doorgaans staan deuren en ramen van huizen open dus kun je nog steeds alles volgen. Die avond hebben we overnacht bij een familie in een bed & breakfast. Trinidad is een van de best bewaarde steden in de Caraïben uit de tijd dat de suikerhandel de belangrijkste industrie in de regio was. Tegenwoordig is de tabaksteelt en verwerking de voornaamste handel in Trinidad. De oudere delen van stad worden goed onderhouden vanwege het groeiend aantal toeristen dat Trinidad bezoekt. De stad ademt nog de koloniale sfeer doordat er veel van de Spaanse architectuur uit de 16e eeuw bewaard is gebleven. Het historische Trinidad is beroemd om zijn keienstraten, pastel gekleurde huizen, mooie paleizen en pleinen. Na Trinidad te bezichtigen, hebben we kreeft gegeten en genoten van canchánchara, een lekkere cocktail. Een canchánchara wordt gemaakt in een soort aardewerk potje en bestaat uit honing, limoen en rum. 7 december 6de 100 km 20

21 De casa waar we die avond overnachtten, heeft een perfecte ligging, mooie kamers en een heerlijk ontbijt. Aan de buitenkant van Trinidad vind je in de Calle America een grote pottenbakkerij waar men op traditionele wijze potten draait, bakt en beschildert. De grote vazen die op de Plaza Mayor van Trinidad staan komen hier vandaan. Niets kopen is ook een optie. Het is gewoon leuk om de mensen hier bezig te zien. Een geweldige plaats waar je je ogen uitkijkt. De straatjes, de huizen met leuke details zoals het traliewerk voor de ramen, de deurkloppers en de kleuren. Genieten van alles wat je ziet. De beste manier om de unieke oude sfeer van Trinidad te proeven is door gewoon te gaan wandelen, veel en lang. Een mooi vertrekpunt is het Plaza Mayor, midden in de stad. Hier vind je meteen de belangrijkste bezienswaardigheden van Trinidad, zoals de kerk Iglesia Parroquial de la Santísima, het Palacio Brunet, Iglesia y Convento de San Francisco en het Palacio Cantero. Veel van de weelderige gebouwen bij het Plaza Mayor waren eigendom van de rijke landeigenaren die suiker verbouwden in de omgeving. Jozef en ik konden niet door de straten lopen. Het was te vermoeiend voor Jozef en ik heb mijn enkel verstuikt. Daarom namen we de taxifiets naar een café waar Cubaanse muziek werd gespeeld waar mensen vrolijk op dansten. Wij allemaal genoten van een canchánchara en hebben iets gegeten. We gingen ook even binnen gluren bij een kinderdagverblijf. 21

22 Daarna vertrokken we naar de Sancti Spiritus. Onderweg naar de Sancti Spiritus, bezochten we de Vallei van San Luis met zijn uitgestrekte suikerrietplantages waar vroeger wel vijftig suikermolens draaiden. De slaven werden gecontroleerd vanuit een 45 meter hoge uitkijktoren, de Torre Manacas-Iznagas. Deze toren dankt zijn naam aan de rijke familie die de plantages bezat. Vanuit de toren werden de slaven die op de plantages werkten in de gaten gehouden. In Cuba valt er niet veel te winkelen. Er wordt weinig interessants geproduceerd of geïmporteerd. Maar er zijn zeker een paar mooie lokale producten: sigaren en rum. De moeite waard om aan te schaffen, maar niet bepaald goedkoop. Het handwerk dat op markten wordt aangeboden is ook bijzonder leuk en spotgoedkoop! 22

23 8 december 7de 400 km In de koloniale stad Sancti Spiritus lijkt het net of je in een kleurrijk sprookje terecht bent gekomen. Alle huizen en gebouwen hebben een vrolijke pastelkleur. Ook zijn enkele huizen en gebouwen voorzien van een mooi smeedijzeren balkonnetje. Veel van deze vrolijke huizen en gebouwen zijn pas later gebouwd, er is in 1586 namelijk een brand geweest die aangestoken was door Britse piraten. Als je in Sancti Spiritus bent, steek dan de Yayabo-rivier over op de Yayabo-brug, dit is een oude brug gebouwd in een boog structuur. De Yayobobrug verbindt het oude gedeelte van de stad met het nieuwe gedeelte. Bayamo is een stadje dat je aandoet wanneer je de lange route tussen Camaguey en Santiago bereist. Hier kun je goed lunchen aan het Plaza del Himno, bij Hotel Royalton. Dit hotel is gebouwd in de jaren '40; je kijkt hier prachtig uit over het plein. Er staat zelfs nog een ouderwetse telefooncel, aangezien nog niet iedereen daar een mobieltje heeft. De gids vertelde dat in Bayamo de volkslied is ontstaan in de naastgelegen kerk. Er is een standbeeld met aan de ene kant muzieknoten en andere kant de tekst. Tot nu toe wordt het volkslied nog steeds gezongen. 23

24 9 december 8de dag km Na het ontbijt vertrokken we naar El Salton. In de bus zongen twee Cubaanse jongens, die het volkslied blijkbaar kennen. De gids wou dat de jongens ons toonden hoe het volkslied klonk. Onderweg zagen we veel suikerrietplantages. De baan was echt slecht. De Oldtimers zijn mooi, maar in het straatbeeld zie je ook veel traditioneel vervoer met paard en kar. Veel Cubanen houden vast aan dit traditioneel vervoer. Vaak zie je ook ossen die de kar trekken. Op weg naar een Cubaanse boer konden Jozef en Eline weer niet meedoen. Alle doven wandelden langs stille bergpaadjes en ontdekten de unieke flora van de Sierra Maestra. Ze ontmoetten enkele Cubaanse boeren en leerden meer over het zware werk op de koffie- en chocolade plantage. 24

25 Een koffieboer moet 50% afstaan aan de staat. De boeren krijgen daar ook nog eens een slechte prijs voor. De boontjes zijn heel klein. De espresso is heerlijk. Er vliegen ook heel veel mooie kleine kolibries (6 cm) en er zijn ook veel prachtige bloemen en vlinders. Daarna was het tijd voor een zwempartijtje bij een waterval. Er was een dokter die Eline haar voet verzorgde (ze was gevallen van de trappen). Hij gaf haar thee op basis van anijsbladeren. Ze vond het zeer lekker. Volgens de dokter zou haar voet door de thee sneller genezen. We vertrokken naar Santiago de Cuba. We konden er helaas niet in het hotel slapen dat voorzien was, omdat het hotel overboekt was omdat vele Cubanen een laatste groet aan het graf van Fidel Castro wilden brengen. We kregen een ander hotel, een 5 sterren-hotel. Op het dak van het hotel was er een café met lekkere cocktails en een mooi uitzicht. 10 december - dag 9 Dinsdag was er de officiële uitvaartceremonie op het Plein van de Revolutie voor buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders. Daarna ging de urn met de as op processie door Cuba. Op zondag 4 december werd de urn bijgezet in Santiago de Cuba, de stad waar Castro vandaan kwam en waar de revolutie is begonnen. Op deze dag was Carla Vandormael jarig. We hadden een kleine verrassing voor haar. We bezochten de Santiago de Cuba, de vroegere hoofdstad van het land. We reden waar de revolutie in Granjita Siboney was begonnen. Daarna gingen we naar het kerkhof Santa Ifigenia. Wij bezochten het graf van Fidel Castro. Onze gids bereidde ons voor op lange wachttijden bij deze beroemde bezienswaardigheid, maar gelukkig viel het mee en konden we vrij snel naar binnen. Bij het graf staat een erewacht die elk half uur met een grootse ceremonie gewisseld wordt. Wij waren de eerste groep die het graf van Castro bezocht. Ook daar moesten we weer betalen om een foto te maken. Vanaf de vesting El Morro (ongeveer 10 km vanaf het centrum van Santiago de Cuba) heb je een prachtig uitzicht over de baai. In het kasteel is het museum van de piraterij gevestigd. Nadien bezochten we het plein van Santiago de Cuba. We hadden lunch in het hotel waar we zouden verblijven. Het viel mij op, dat bijna overal in restaurants of dergelijk de stoelen 25

26 van zwaar hout gemaakt zijn. Best lastig om op te tillen, als je aan tafel wil aanschuiven. Cubanen vragen aan toeristen vaak om zeep, shampoo en stylo s, omdat die zaken in Cuba niet te koop of heel duur zijn. De pindaverkopers verkopen heerlijke kleine pindaatjes in papieren pijlpuntjes. In Cuba zag ik vaak mensen taart kopen in winkels, maar opvallend genoeg zat daar nooit een doos omheen! Ze lopen er gewoon op die manier mee over straat! Na onze vrije tijd gingen we terug naar het hotel en we zwommen en genoten. Carla was verrast wanneer de hoteleigenaar haar kamer binnenkwam terwijl ze nog snel een handdoek rond zich deed. Hij wou haar trakteren op champagne en taart. Mooie verrassing! 11 december - dag km Na het ontbijt namen we de hoofdweg naar het westen. We maakten een korte stop bij de prachtige bedevaartkerk van El Cobre. De kerk staat vlakbij een kopermijn. In de Cubaanse grondwet staat vrijheid van religie vastgesteld en er is een scheiding tussen staat en kerk. De meerderheid van de Cubanen behoort tot het roomskatholieke geloof, maar er zijn ook Cubanen die tot de Afro-Cubaanse religies behoren. 26

27 Na het lunch reden we naar Camaguey. We reden met de taxifiets, omdat er veel pleintjes verspreid lagen en ook veel smalle wegen waren. Op het pleintje staan tevens een aantal levensgrote bronzen beelden van de beeldhouwster Marta Jimenez Peres, die ook een galerie heeft op het plein. Jammer genoeg was één van de chauffeurs van de taxifietsen niet helemaal eerlijk geweest: hij deed vals over het geld. Camaguey heeft veel smalle straatjes, sfeervolle pleintjes en staat bekend om zijn regentonnen (tinajones). Deze regentonnen dienden om het regenwater op te vangen zodat het later gebruikt kon worden, als er drogere tijden waren. Je ziet ze daarom overal in de stad, zowel als monument en als echte regenton. Verder wordt Camaguey ook wel een doolhofstad genoemd, omdat je er kunt verdwalen in de vele smalle straatjes, die vroeger dienden om de piraten te laten verdwalen. De mooiste plekken in de stad liggen verstopt tussen de gewone huizen in de woonwijken. Hier vind je patio s en binnenpleinen. Zo is er het plein Plaza los Trabajadores, hier staat de schitterende kerk Iglesia de la Merced. Deze kerk is gebouwd in de barokke stijl. Daarnaast is ook Plaza del Carmen een prachtig plein. Ook kun je vele bronzen beelden zien gemaakt door de Cubaanse kunstenares Martha Petrona Jiménez. 's Avonds konden we ons ontspannen en lekker eten van een buffet. Er was ook muziek (viool). Daarna gingen we naar het zwembad om waterballet te bekijken. 12 december - dag 11 Na het ontbijt ging onze reis door naar Santa Clara. In Santa Clara staat het mausoleum van de volksheld Che Guevara. Het mausoleum bevindt zich aan het plein waar de belangrijkste overwinning van de revolutie werd geboekt. Naast het mausoleum bevindt zich het museum over Che Guevara en onze gids nam ons al wandelend mee door het leven van deze bijzondere man. 27

28 In het Monumento a la Toma del Tren Blindado beleef je de geschiedenis van Cuba. 28

29 Onderweg deden we een kwis, die de gids had opgesteld met vragen over onze reis. Wie het antwoord niet wist, moest een opdracht uitvoeren: dansen met iemand of zingen. Als je het juiste antwoord wist, kreeg je een souvenir als een cadeau. Er wordt rechts gereden en de verkeersborden en verkeersregels zijn grotendeels hetzelfde als in België. Het aantal verkeersborden is echter een stuk minder, dus de weg vinden kan nogal avontuurlijk zijn. De wegen zijn over het algemeen slecht onderhouden, met gaten in het wegdek en overstekend vee. Er rijden weinig bussen, de wachttijden zijn daarom lang voor de bussen. Voor de lokale bevolking zit er vaak niets anders op dan te wachten op een lift van een vrachtwagen, toeristenbus of een auto. Verder reden we naar Varadeo, een schiereiland van 22 km lang met hotels en stranden. Een golfauto bracht ons naar onze bungalows. Het was een prachtig hotel met bungalows zoals Center Parks. De bungalows hadden een grote living, badkamer, dressing, kamer en twee tv s. 's Avond waren er grote buffeteilanden. Daarna gingen we in de openlucht kijken naar een show vol met Cubaanse muziek en dansers. Wij waren echt kapot van 10 dagen lang rijden met de bus en we gingen vroeg slapen. 13 december dag 12 's morgens was er een vrij programma; we deden wat we wilden. Zwemmen aan zee en strand. Het water was mooi helder blauw en we konden vissen zien zwemen en de stenen duidelijk zien. Pelikanen vlogen laag over. Mooi om te zien. Echt een paradijs! Carla en Roland bleven nog twee dagen langer. Kristien en Ria waren vergeetachtig, ze vergaten de kamersleutel of -kaart terug geven. Ze moesten echt lachen. We vertrokken naar de luchthaven en vertrokken in de late avonduren naar Parijs en daarna namen we de sneltrein naar Brussel. In tegenstelling tot de meeste leiders van een land, wil Fidel Castro geen standbeeld als hij dood was zoals Ché. Cuba is een zeer bijzonder land, waar je meer dan ooit het idee krijgt dat de tijd heeft stilgestaan. Waarschijnlijk gaat er in de nabije toekomst wel het een en ander veranderen. Raul Castro is lang niet zo strikt als zijn broer Fidel Castro en laat nu al dingen toe die in het verleden onmogelijk werden geacht. Dus is het een aanrader om dit land zo snel mogelijk een keer te bezoeken en het te ontdekken op de manier zoals het nu nog is. 29

30 30