1. NAAM VAN HET GENEESMIDDEL. Ibuprofen Dr. Max Pharma 400mg capsules, zacht 2. KWALITATIEVE EN KWANTITATIEVE SAMENSTELLING

Transcriptie

1 1. NAAM VAN HET GENEESMIDDEL Ibuprofen Dr. Max Pharma 400mg capsules, zacht 2. KWALITATIEVE EN KWANTITATIEVE SAMENSTELLING Elke Ibuprofen Dr. Max Pharma 400 mg capsule bevat 400 mg ibuprofen per capsule. Hulpstof met bekend effect: Elke capsule bevat 50 mg sorbitol (E420). Voor de volledige lijst van hulpstoffen, zie rubriek FARMACEUTISCHE VORM Capsule, zacht Doorzichtige ovale,zachte gelatinecapsules met daarin kleurloze tot lichtgele doorzichtige stroperige vloeistof bedrukt met '400' in een zwarte kleur op de capsuleomhulling. Afmetingen: mm x 10 mm 4. KLINISCHE GEGEVENS 4.1 Therapeutische indicaties Voor de kortdurende symptomatische behandeling van milde tot matige pijn zoals hoofdpijn, acute migraine hoofdpijn met of zonder aura, kiespijn, rugpijn, menstruatiepijn, gewrichts -en botpijn, zenuwpijn, reumatische pijn en pijn bij een gewone verkoudheid of griep. 4.2 Dosering en wijze van toediening Dosering Bijwerkingen kunnen beperkt worden door de laagste effectieve dosering te gebruiken gedurende de kortst mogelijke periode die nodig is om de symptomen te verlichten (zie rubriek 4.4). Volwassenen en jongeren 40 kg lichaamsgewicht (12 jaar en ouder): Initiële dosis: 400 mg. Indien noodzakelijk kan een extra dosis van 400 mg worden ingenomen. De overeenkomstige doseringsinterval moeten worden gekozen op basis van de symptomen en de aanbevolen dagelijkse maximale dosis. Het moet niet minder zijn dan 6 uur voor een dosis van 400 mg en niet minder dan 4 uur voor een dosis van 200 mg. Neem niet meer dan 1200 mg in een periode van 24 uur. Voor de behandeling van migraine hoofdpijn dient de dosering een capsule van 400 mg als een enkelvoudige dosis of zonodig 400 mg met tussenpozen van 4-6 uur. Neem niet meer dan 1200 mg in een periode van 24 uur Als volwassenen dit geneesmiddel voor meer dan 3 dagen nodig is in het geval van migrainehoofdpijn of koorts of meer dan 4 dagen voor de behandeling van pijn of als de symptomen verergeren wordt de patiënt aangeraden om een arts te raadplegen.

2 Pediatrische patiënten Als bij adolescenten (12 jaar of ouder) dit geneesmiddel nodig is voor meer dan 3 dagen, of als de symptomen verergeren moet een arts worden geraadpleegd. Ibuprofen Dr. Max Pharma 400 mg capsule is gecontra-indiceerd bij adolescenten onder 40 kg lichaamsgewicht of bij kinderen jonger dan 12 jaar. Ouderen Geen speciale dosisaanpassing nodig. Ouderen moet vooral zorgvuldig worden gecontroleerd vanwege het mogelijke bijwerkingen profiel (zie rubriek 4.4). Patiënten met een gevoelige maag Patiënten met een gevoelige magen moeten ibuprofen nemen tijdens een maaltijd. Inname van ibuprofen na een maaltijd kan het begin de werking vertragen. Als dit gebeurt, moet er geen extra ibuprofen worden genomen dan aangegeven in rubriek 4.2 (Dosering), of totdat de desbetreffende dosering interval is verlopen. Patiënten met een nierfunctiestoornis Er is geen dosisverlaging nodig bij patiënten met een milde tot matige nierfunctiestoornis. Ibuprofen is gecontra-indiceerd bij patiënten met ernstige nierinsufficiëntie (zie rubriek 4.3). Patiënten met een verminderde leverfunctie Er is geen dosisverlaging nodig bij patiënten met milde tot matige leverinsufficiëntie. Ibuprofen is gecontra-indiceerd bij patiënten met ernstige leverfunctiestoornissen (zie rubriek 4.3). Wijze van toediening: Oraal gebruik. Alleen voor kortdurend gebruik. Ibuprofen capsules worden heel ingenomen met voldoende water. Niet kauwen op de capsules. 4.3 Contra-indicaties Ibuprofen is gecontra-indiceerd bij mensen met: - Overgevoeligheid voor de werkzame stof of voor (één van) de in rubriek 6.1 vermelde hulpstoffen - eerdere overgevoeligheidsreacties (bv. bronchospasme, angio-oedeem, rinitis, urticaria of astma) na gebruik van acetylsalicylzuur (ASA) of andere niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAIDs) - met actieve of een voorgeschiedenis van recidiverende maagzweer/bloeding (twee of meer afzonderlijke episodes van bewezen zweren of bloeden), - met een voorgeschiedenis van gastro-intestinale bloeden of perforatie, gerelateerd aan eerdere NSAID-therapie, - met een ernstige leverinsufficiëntie, ernstige nierinsufficiëntie of ernstig hartfalen (NYHA Klasse IV)(zie rubriek 4.4) - kinderen onder 40 kg lichaamsgewicht of kinderen jonger dan 12 jaar - met cerebrovasculaire of andere actieve bloeding, - met niet-opgehelderde bloedaanmaakstoornissen, - met ernstige uitdroging (veroorzaakt door braken, diarree of onvoldoende vochtinname) - tijdens derde trimester van de zwangerschap (zie rubriek 4.6).

3 4.4 Bijzondere waarschuwingen en voorzorgen bij gebruik Bijwerkingen kunnen beperkt worden door de laagste effectieve dosis voor de kortst mogelijke periode die nodig is om de symptomen te bestrijden (zie effecten op de maag-darmkanaal en het cardiovasculaire systeem). Voorzichtigheid is geboden tijdens de toediening van ibuprofen bij patiënten die lijden aan de volgende aandoeningen, die erger kunnen worden gemaakt: - congenitale stoornis van het porfyrinemetabolisme (bv. acute intermitterende porfyrie) - Bloedstolling aandoeningen (ibuprofen kan de duur van bloedingen verlengen) - Direct na een grote operatie - Systemische lupus erythematosus en gemengde bindweefselziekte (bijvoorbeeld een verhoogd risico op aseptische meningitis) (zie rubriek 4.8) - Hypertensie en / of cardiale stoornis als de nierfunctie kan verslechteren (zie rubrieken 4.3 en 4.8) - Bij patiënten met hooikoorts, neuspoliepen of chronische obstructieve longaandoeningen een verhoogd risico op allergische reacties voor deze interventies. Deze kunnen voordoen als astmaaanvallen (zogenaamde pijnstillende astma), Quincke-oedeem of urticaria - Bij patiënten die allergisch reageren op andere stoffen, zoals een verhoogd risico op overgevoeligheidsreacties optreden bestaat ook voor hen het gebruik van ibuprofen. Pediatrische patiënten Er bestaat een risico op nierinsufficiëntie bij uitgedroogd kinderen en adolescenten. Ouderen Ouderen hebben een verhoogde frequentie van bijwerkingen bij gebruik van NSAID's in het bijzonder gastro-intestinale bloedingen en perforatie, die fataal kunnen zijn. Respiratoire Bronchospasmen worden versneld bij patiënten of met een voorgeschiedenis van bronchiaal astma of allergische aandoeningen. Andere NSAID's Het gebruik van ibuprofen gelijktijdig met NSAID's inclusief cyclooxygenase-2 selectieve remmers verhoogt de kans op bijwerkingen en moet worden vermeden (zie rubriek 4.5). Nierfunctie Verminderde nierfunctie als de nierfunctie verder verslechteren (zie rubrieken 4.3 en 4.8). In het algemeen kan de gebruikelijke inname van pijnstillers, in het bijzonder de combinatie van verschillende pijnstillende werkzame stoffen, leiden tot blijvende nierschade met het risico op nierfalen (analgetische nefropathie). Dit risico kan worden verhoogd onder fysieke belasting in verband met het verlies van zout en uitdroging. Derhalve moet dit worden voorkomen. Leverfunctie Leverfunctiestoornis (zie rubrieken 4.3 en 4.8). Het is passend om de behandeling te stoppen met ibuprofen als verslechtering van de leverfuncties optreedt in verband met de toediening. Na stopzetting van de behandeling normaliseert de gezondheidstoestand meestal. Af en toe de bloedsuikerspiegel controleren is ook passend.

4 Cardiovasculaire en cerebrovasculaire bijwerkingen Bij patiënten met een geschiedenis van hypertensie en/of hartfalen is voorzichtigheid geboden (overleg met arts of apotheker) vooraf aan de behandeling. Vochtretentie, hypertensie en oedeem zijn gerapporteerd in associatie met een therapie met NSAID s. Patiënten met hypertensie, die niet onder controle is, congestief hartfalen (NYHA II-III), vastgestelde ischemische hartziekte, perifere ziekte van de arteriën, en/of cerebrovasculaire ziekte dienen alleen behandeld te worden met ibuprofen na zorgvuldige overweging en hoge doses (2400 mg/dag) moeten vermeden worden. Zorgvuldige overweging dient ook betracht te worden voordat een langdurige behandeling wordt gestart bij patiënten met risicofactoren voor cardiovasculaire gebeurtenissen (bijvoorbeeld hypertensie, hyperlipidemie, diabetes mellitus en roken), vooral als hoge doses ibuprofen (2400 mg/dag) vereist zijn. Klinische studies suggereren dat het gebruik van ibuprofen, vooral bij hoge doseringen (2400 mg/dag), geassocieerd kunnen worden met een klein toegenomen risico op trombose in de arteriën (bijvoorbeeld myocardinfarct of beroerte). In het algemeen suggereren epidemiologische studies niet dat lage doseringen van ibuprofen (bijv mg/dag) geassocieerd zijn met een toegenomen risico op arteriële trombose. Verminderde vrouwelijke vruchtbaarheid Met betrekking tot potentiële aantasting van de vrouwelijke vruchtbaarheid zie rubriek 4.6. Gastro-intestinale effecten NSAID s dienen met voorzichtigheid gebruikt te worden bij patiënten met gastro-intestinale ziekten in de anamnese (ulceratieve colitis, ziekte van Crohn) aangezien deze aandoeningen kunnen verergeren (zie rubriek 4.8). Gastro-intestinale bloeding, ulceratie en perforatie, welke fataal kunnen zijn, zijn gemeld bij het gebruik van alle NSAID s gedurende ieder moment van de behandeling, met of zonder waarschuwende symptomen of het eerder optreden van ernstige gastro-intestinale bijwerkingen. Het risico van gastro-intestinale bloeding, ulceratie en perforatie is groter bij hogere doseringen van NSAID s, het eerder optreden van ulceratie, met name indien gecompliceerd door bloeding en perforatie (zie rubriek 4.3) en bij ouderen. Deze patiënten dienen de behandeling te starten met de laagst beschikbare dosering. Combinatiebehandeling met beschermende middelen (bijvoorbeeld misoprostol of protonpompremmers) dient bij deze patiënten overwogen te worden alsmede ook bij patiënten die tegelijkertijd lage doseringen acetylsalicylzuur nodig hebben of andere geneesmiddelen gebruiken die waarschijnlijk het gastro-intestinale risico verhogen (zie rubriek 4.5). Patiënten die eerder last hadden van gastro-intestinale toxiciteit, met name ouderen, dienen ieder ongebruikelijk abdominaal symptoom (met name bloeding) te melden, met name bij het begin van de behandeling. Voorzichtigheid is geboden bij patiënten die gelijktijdig worden behandeld met geneesmiddelen die het risico van ulceratie of bloeding kunnen verhogen, zoals orale corticosteroïden, anticoagulantia zoals warfarine, selectieve serotonine-heropname-remmers en middelen die de plaatjesaggregatie tegengaan zoals acetylsalicylzuur. Wanneer gastro-intestinale bloeding of ulceratie optreedt bij patiënten die ibuprofen krijgen, dient behandeling gestopt te worden.

5 Huidreacties Ernstige huidreacties, waarvan sommige fataal, inclusief exfoliatieve dermatitis, Stevens-Johnson syndroom en toxische epidermale necrolyse zijn zeer zelden gemeld in samenhang met het gebruik van NSAID s (zie rubriek 4.8). Patiënten lijken het grootste risico te lopen op deze reacties bij het begin van de behandeling: in de meerderheid van de gevallen begon de reactie binnen de eerste maand van de behandeling. Behandeling met ibuprofen dient gestopt te worden bij de eerste verschijnselen van huiduitslag, mucosale lesies of ieder ander signaal van overgevoeligheid. In uitzonderlijk gevallen kan varicella ernstige infectieuze complicaties van huid en weke delen veroorzaken. Tot op heden kan de bijdragende rol van NSAID's bij het verergeren van deze infecties niet worden uitgesloten. Aldus is het raadzaam om het gebruik van ibuprofen bij varicella voorkomen. Andere opmerkingen Ernstige acute overgevoeligheidsreacties (bijvoorbeeld anafylactische shock) worden zeer zelden waargenomen. Bij de eerste tekenen van een overgevoeligheidsreactie na inname/toediening van ibuprofen moet de behandeling worden gestaakt. Medisch vereiste maatregelen, in lijn met de symptomen, moet worden genomen door gespecialiseerd personeel. Ibuprofen kan de tekenen of symptomen van een infectie (koorts, pijn en zwelling) maskeren. Ibuprofen kan tijdelijk de bloed-functie van de bloedplaatjes (trombocyten aggregatie) remmen. Derhalve wordt aanbevolen patiënten met stollingsstoornissen zorgvuldig te controleren. Bij langdurige toediening van ibuprofen moeten de leverwaarden, de nierfunctie, en het bloedbeeld regelmatig worden gecontroleerd. Langdurig gebruik van elk type pijnstiller voor hoofdpijn kan deze verergeren. Als deze situatie wordt ervaren of vermoed, moet medisch advies worden ingewonnen en moet de behandeling worden gestaakt. De diagnose van medication overuse headache (MOH) moet worden vermoed bij patiënten die frequent of dagelijks hoofdpijn hebben ondanks (of dankzij) het regelmatig gebruik van hoofdpijn medicatie. MOH mag niet worden behandeld door het verhogen van de dosis van het geneesmiddel. Tijdens de behandeling met ibuprofen, zijn gevallen met symptomen van aseptische meningitis, zoals stijve nek, hoofdpijn, misselijkheid, braken, koorts of desoriëntatie waargenomen bij patiënten met bestaande auto-immuunaandoeningen (zoals systemische lupus erythematosus, gemengde bindweefselziekte). De consumptie van alcohol worden vermeden, omdat dit bijwerkingen van NSAID's, met name die van het maagdarmkanaal en het centrale zenuwstelsel versterken. Patiënten die ibuprofen gebruiken hun arts tekenen of symptomen melden van gastro-intestinale ulceratie of bloeden, wazig zicht of andere oog symptomen, huiduitslag, gewichtstoename of oedeem. Als problemen met het gezichtsvermogen, wazig zien, scotomata of storingen van kleurwaarneming voorkomen, is onderbreking van de behandeling noodzakelijk. Dit geneesmiddel bevat sorbitol (E420). Patiënten met zeldzame erfelijke aandoeningen als fructoseintolerantie dienen dit geneesmiddel niet te gebruiken.

6 4.5 Interacties met andere geneesmiddelen en andere vormen van interactie Ibuprofen mag niet worden gebruikt in combinatie met: Acetylsalicylzuur (ASA) Tenzij lage dosis ASA (niet boven 75 mg dagelijks) is geadviseerd door een arts, omdat dit de kans op bijwerkingen (zie rubriek 4.4) kan vergroten. Experimentele data geven aan dat ibuprofen het effect van een lage dosis acetylsalicylzuur op de trombocytenaggregatie competitief kan remmen, wanneer ze gelijktijdig worden toegediend. Hoewel er onzekerheden zijn met betrekking tot extrapolatie van deze data naar de klinische situatie, kan de kans dat normaal, langdurig ibuprofen gebruik het cardioprotectieve effect van een lage dosis acetylsalicylzuur kan verminderen niet worden uitgesloten. Geen klinisch relevant effect wordt waarschijnlijk geacht in geval van incidenteel ibuprofen gebruik (zie rubriek 5.1). Gelijktijdig gebruik van ibuprofen en acetylsalicylzuur is over het algemeen niet aanbevolen vanwege het potentieel bijwerking verhogend effect (zie rubriek 4.4). Anticoagulantia NSAID s kunnen de effecten van anticoagulantia zoals warfarine versterken (zie rubriek 4.4). Diuretica, ACE-remmers, bèta-blokkers en angiotensine-ii-antagonisten NSAID's kunnen het effect van diuretica en andere antihypertensiva verminderen. Bij sommige patiënten met een verminderde nierfunctie (bv. gedehydrateerde patiënten of oudere patiënten met een verminderde nierfunctie) kan de gelijktijdige toediening van ACE-remmers, beta-receptor blokkers of angiotensine-iiantagonisten en middelen die cyclo-oxygenase remmen leiden tot een verdere verslechtering van de nierfunctie functie, inclusief mogelijk acuut nierfalen, die meestal reversibel is. Daarom dient de combinatie met voorzichtigheid te worden toegepast, vooral bij ouderen. Patiënten moeten voldoende gehydrateerd zijn en overwogen moet worden de nierfunctie te controleren na aanvang van een combinatiebehandeling en daarna periodiek. Kaliumsparende diuretica De gelijktijdige toediening van ibuprofen en kaliumsparende diuretica kan leiden tot hyperkaliëmie (een controle van het serumkalium wordt aanbevolen). Corticosteroïden Toegenomen risico op bijwerkingen, vooral van het maagdarmkanaal (gastro-intestinale ulceratie of bloeding (zie rubriek 4.4)). Plaatjesaggregatie-remmers en selectieve serotonine-heropname-remmers (SSRIs) Toegenomen risico op gastro-intestinale bloeding (zie rubriek 4.4). Digoxine NSAID's kunnen hartfalen verergeren, verminderen GFR en het verhogen van het plasma digoxine niveaus. Een controle van het serum-digoxine is doorgaans niet nodig bij correct gebruik (maximaal gedurende 4 dagen). Fenytoïne Gelijktijdig gebruik van ibuprofen met fenytoïne preparaten kunnen serumspiegels van fenytoïne verhogen. Een controle van het serum-fenytoïne niveau is doorgaans niet vereist bij correct gebruik

7 (maximaal gedurende 4 dagen). Lithium Er is bewijs voor de mogelijke toename van de plasmaspiegels van lithium. Een controle van serum lithium is doorgaans niet vereist bij correct gebruik (maximaal gedurende 4 dagen). Methotrexaat Gelijktijdig gebruik van ibuprofen binnen 24 uur voor of na toediening van methotrexaat kan leiden tot verhoogde concentraties van methotrexaat en een toename van de toxische effecten ervan. Ciclosporine Het risico van een nier-beschadigend effect door ciclosporine wordt verhoogd door de gelijktijdige toediening van bepaalde niet-steroïdale ontstekingsremmende geneesmiddelen. Dit effect kan ook niet worden uitgesloten voor een combinatie van ciclosporine met ibuprofen. Mifepriston NSAID's moet niet worden gebruikt 8-12 dagen na mifepriston toediening, omdat NSAIDs het effect van mifepriston kan verminderen. Sulfinpyrazon Geneesmiddelen die sulfinpyrazon bevatten, kunnen de uitscheiding van ibuprofen vertragen. Probenecide Geneesmiddelen die probenecide bevatten, kunnen de klaring van NSAID's te verminderen en kunnen hun serum concentratie verhogen. Tacrolimus Mogelijk verhoogd risico op nefrotoxiciteit wanneer NSAIDs gegeven tacrolimus. Zidovudine Verhoogd risico op hematologische toxiciteit als NSAID's worden gegeven met zidovudine. Bloedtelling 1-2 weken na het begin van het gelijktijdig gebruik wordt aanbevolen. Er is bewijs van een verhoogd risico op hemartrose en hematomen bij HIV (+) hemofiliepatiënten die gelijktijdig een behandeling met zidovudine en ibuprofen ontvangen. Sulfonylurea NSAID's kunnen ofwel de hypoglycemische effect van sulfonylureum verhogen of verlagen. Voorzichtigheid is geboden in geval van gelijktijdige behandeling. Chinolonantibiotica Dierproeven geven aan dat NSAIDs het risico van convulsies chinolonen kan verhogen. Patiënten die NSAIDs en chinolonen innemen kunnen een verhoogd risico op het ontwikkelen van convulsies hebben. Alcohol, bisfosfonaten, oxpentifylline (pentoxyfilline) en sulfinpyrazon Kan de GI bijwerkingen en het risico van bloeden of ulceratie versterken. Baclofen Verhoogde baclofen toxiciteit.

8 4.6 Vruchtbaarheid, zwangerschap en borstvoeding Zwangerschap Remming van prostaglandinesynthese kan de zwangerschap en/of de embryonale/foetale ontwikkeling nadelig beïnvloeden. Gegevens uit epidemiologisch onderzoek suggereren een verhoogd risico op miskramen en op cardiale malformaties en gastroschisis na het gebruik van prostaglandinesyntheseremmers in de vroege fase van de zwangerschap. Er wordt aangenomen dat het risico toeneemt met de dosering en duur van de behandeling. Het toedienen van prostaglandinesyntheseremmers in dieren resulteerde in een verhoogd pre-en postimplantatieverlies en embryo-foetale letaliteit. Daarnaast werd een verhoogde incidentie van diverse malformaties, inclusief cardiovasculaire, gemeld in dieren die een prostaglandinesyntheseremmer hebben gekregen gedurende de periode van organogenese. Tijdens het eerste en tweede trimester van de zwangerschap moet ibuprofen niet worden gebruikt tenzij dit duidelijk noodzakelijk is. Als ibuprofen wordt gebruikt bij een vrouw die probeert zwanger te worden, of tijdens het eerste of tweede trimester van de zwangerschap, dan dient de dosering zo laag mogelijk gehouden te worden en de behandeling dient zo kort mogelijk te duren. Tijdens het derde trimester van de zwangerschap kunnen alle prostaglandinesyntheseremmers de foetus blootstellen aan: cardiopulmonaire toxiciteit (voortijdig sluiten van de ductus arteriosus en pulmonaire hypertensie) renale disfunctie, wat zich kan ontwikkelen tot renaal falen met oligo-hydroamniose. de moeder en neonaat, aan het eind van de zwangerschap aan: mogelijk verlenging van de bloedingstijd, een antiaggregatie-effect wat zelfs bij zeer lage doseringen kan voorkomen remming van de contractie van de uterus wat resulteert in een uitgestelde of verlengde bevalling. Ten gevolge hiervan is ibuprofen gecontra-indiceerd tijdens het derde trimester van de zwangerschap. Borstvoeding Ibuprofen verschijnt in zeer lage concentraties in de moedermelk en heeft in deze concentraties hoogstwaarschijnlijk (m.u.v. potentiële sensibilisatie) geen effect op de neonaat. Vruchtbaarheid Er zijn enkele aanwijzingen dat middelen die de cyclo-oxygenase / prostaglandine synthese remmen de vruchtbaarheid van vrouwen kunnen verminderen door een effect op de ovulatie. Dit is omkeerbaar door het staken van de behandeling. 4.7 Beïnvloeding van de rijvaardigheid en het vermogen om machines te bedienen Ibuprofen heeft geen of een verwaarloosbare invloed op de rijvaardigheid en het gebruik van machines. Echter, aangezien bij hoge dosering bijwerkingen zoals vermoeidheid, slaperigheid, duizeligheid en visuele stoornissen (gemeld als soms) kan worden ervaren, de mogelijkheid om een auto te rijden of machines te bedienen kan worden aangetast in individuele gevallen. Dit effect wordt versterkt door het gelijktijdig gebruik van alcohol.

9 4.8 Bijwerkingen De meest voorkomende bijwerkingen zijn van gastro-intestinale aard. Maagzweren, perforaties of gastro-intestinale bloedingen, soms fataal, met name bij ouderen, kunnen voorkomen (zie speciale waarschuwingen en voorzorgen bij gebruik). Misselijkheid, braken, diarree, flatulentie, constipatie, dyspepsie, abdominale pijn, bloed in de ontlasting, haematemesis, ulceratieve stomatitis, verergering van colitis en de ziekte van Crohn (zie rubriek 4.4) zijn gemeld na toediening. Gastritis werd minder vaak waargenomen. De bijwerkingen zijn meestal dosisafhankelijk. Vooral de kans op het optreden van gastro-intestinale bloedingen hangt af van het doseringsbereik en de behandelduur. Voor andere bekende risicofactoren, zie rubriek 4.4. Klinische studies suggereren dat het gebruik van ibuprofen, vooral bij hoge doseringen (2400 mg/dag), geassocieerd kunnen worden met een klein toegenomen risico op trombose in de arteriën (bijvoorbeeld myocardinfarct of beroerte)(zie rubriek 4.4). Oedeemvorming, hypertensie en hartfalen zijn gerapporteerd in associatie met behandeling met NSAIDs. Sommige van onderstaande bijwerkingen zijn minder frequent als de maximale dagelijkse dosis 1200 mg wordt vergeleken met hoge dosis behandeling bij reumapatiënten. De beoordeling van de bijwerkingen wordt gewoonlijk gebaseerd op de onderstaande frequenties: zeer vaak ( 1/10) vaak ( 1/100, <1/10) soms ( 1/1.000, <1/100) zelden ( 1/10.000, <1/1.000) zeer zelden (<1/10.000), niet bekend (kan met de beschikbare gegevens niet worden bepaald). # Zie 'Beschrijving van genoemde bijwerkingen' hieronder. Bloed- en lymfestelselaandoeningen Zeer zelden: hematopoëtische stoornissen (anemie, leukopenie, trombocytopenie, pancytopenie, agranulocytose). Immuunsysteemaandoeningen Soms: overgevoeligheidsreacties zoals urticaria, pruritus, purpura en exantheem, evenals astmaaanvallen (soms met hypotensie) (zie rubriek 4.4). Zelden: lupus erythematosus. Zeer zelden: ernstige overgevoeligheidsreacties. De symptomen kunnen o.a. zijn: gezichtsoedeem, zwelling van de tong, interne laryngeale zwelling met luchtwegvernauwing, dyspneu, tachycardie, bloeddrukdaling tot aan levensbedreigende shock (zie rubriek 4.4). Exacerbatie van infectiegerelateerde ontstekingen (bijvoorbeeld de ontwikkeling van necrotiserende fasciitis) samenvalt met het gebruik van niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen. #. Psychische stoornissen Zelden: depressie, verwardheid, hallucinaties, psychotische reacties.

10 Zenuwstelselaandoeningen Vaak: hoofdpijn (zie rubriek 4.4), slaperigheid, vertigo, vermoeidheid, agitatie, duizeligheid, slapeloosheid, prikkelbaarheid. Zeer zelden: aseptische meningitis. # Oogaandoeningen Soms: gezichtsstoornissen. # Zelden: toxische amblyopie. Evenwichtsorgaan- en ooraandoeningen Zeer zelden: tinnitus. Hartaandoeningen Zeer zelden: palpitaties, hartfalen (zie rubriek 4.4), myocardinfarct, acuut pulmonaal oedeem, oedeem (zie rubriek 4.4). Bloedvataandoeningen Zeer zelden: Arteriële hypertensie (zie rubriek 4.4). Ademhalingsstelsel-, borstkas- en mediastinumaandoeningen Soms: rinitis, bronchospasme. Maagdarmstelselaandoeningen Zeer vaak: gastro-intestinale aandoeningen zoals brandend maagzuur, dyspepsie, buikpijn en misselijkheid, braken, flatulentie, diarree, obstipatie. Vaak: gastro-intestinale ulcera, soms met bloeding en perforatie (zie rubriek 4.4), verborgen bloedverlies dat kan leiden tot anemie, melaena, hematemese, ulceratieve stomatitis, colitis, exacerbatie van inflammatoire darmziekte, complicaties van colondivertikels (perforatie, fistula). Soms: gastritis. Zeer zelden: oesofagitis, pancreatitis, intestinale stricturen. Lever- en galaandoeningen Zeer zelden: leverfunctiestoornis, leverbeschadiging, vooral bij langdurig gebruik, leverfalen, acute hepatitis, geelzucht. Huid- en onderhuidaandoeningen Soms: fotosensitiviteit. Zeer zelden: Ernstige vormen van huidreacties (erythema multiforme, exfoliatieve dermatitis, bulleuze reacties waaronder Stevens-Johnson syndroom en toxische epidermale necrolyse, alopecia, necrotiserende fasciitis (zie rubriek 4.4.). Ernstige infecties van de huid met weke delen complicaties kunnen optreden tijdens varicella infecties. Nier- en urinewegaandoeningen Soms: ontstaan van oedeem, vooral bij patiënten met arteriële hypertensie of nierinsufficiëntie, nefrotisch syndroom, interstitiële nefritis die gepaard kan gaan met nierfalen. # Zeer zelden: renale papillaire necrose bij langdurig gebruik. # Voortplantingsstelsel- en borstaandoeningen Zeer zelden: menstruatiestoornissen.

11 Onderzoeken Zelden: verhoging van bloedureumstikstof, serumtransaminasen en alkalische fosfatase, verlaging van hemoglobine- en hematocrietwaarden, remming van de trombocytenaggregatie, verlengde bloedingstijd, verlaging van serumcalcium, verhoging van serumurinezuur. Bloed- en lymfestelselaandoeningen De eerste symptomen of tekenen kunnen zijn: koorts, keelpijn, oppervlakkige mondzweren, griepachtige symptomen, ernstige vermoeidheid, nasale -en huidbloedingen. Deze bloeddyscrasieën kunnen vooral optreden na langdurig gebruik van hoge doses. Bij langdurige behandeling, moet bloedonderzoek regelmatig worden uitgevoerd. (zie rubriek 4.4). Immuunsysteemaandoeningen Dit kan worden gerelateerd met het werkingsmechanisme van NSAIDs. Als tijdens het toedienen van ibuprofen, tekenen van een infectie optreden of worden verergerd wordt patiënten aangeraden om onmiddellijk een arts te raadplegen. Er moet worden onderzocht of een indicatie voor antiinfectie/antibioticatherapie aanwezig is. Zenuwstelselaandoeningen Tijdens de behandeling met ibuprofen, zijn symptomen van aseptische meningitis waargenomen, zoals stijve nek, hoofdpijn, misselijkheid, braken, koorts of vertroebelt bewustzijn. Patiënten met auto collageen ziekten (SLE, gemengde bindweefsel ziekte) lijken gepredisponeerd. Oogaandoeningen Omkeerbare oogaandoeningen zoals toxische amblyopie, wazig zien en veranderingen in de perceptie van kleur zijn waargenomen. Bij dergelijke reacties dient ibuprofen gebruikt worden gestaakt. Nier- en urinewegaandoeningen Verschillende mate van nierinsufficiëntie kan optreden, vooral tijdens het gebruik van hogere doses op lange termijn. Een plotselinge daling van de nierfunctie kan ook worden geassocieerd met een gegeneraliseerde overgevoeligheidsreactie. Melding van vermoedelijke bijwerkingen Het is belangrijk om na toelating van het geneesmiddel vermoedelijke bijwerkingen te melden. Op deze wijze kan de verhouding tussen voordelen en risico s van het geneesmiddel voortdurend worden gevolgd. Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg wordt verzocht alle vermoedelijke bijwerkingen te melden via het Nederlands Bijwerkingen Centrum Lareb Website: Overdosering Bij kinderen kan inname van meer dan 400 mg / kg klachten geven. Bij volwassenen is het dosisrespons effect is niet geheel duidelijk. De halfwaardetijd bij overdosering is uur. Symptomen De meeste patiënten die klinisch relevante hoeveelheden NSAID's hebben ingenomen zullen alleen maar misselijkheid, braken, buikpijn, of minder vaak diarree krijgen. Tinnitus, hoofdpijn en gastrointestinale bloeding zijn ook mogelijk. Bij meer ernstige vergiftiging uit de toxiciteit zich in het centrale zenuwstelsel, zichtbaar als duizeligheid, sufheid, soms opwinding en desoriëntatie, bewusteloosheid (bij

12 kinderen ook myoclonische aanvallen) of coma. Af en toe ontwikkelen patiënten convulsies. Bij ernstige vergiftiging kan metabole acidose optreden en de protrombinetijd/inr kan zijn verlengd, waarschijnlijk door interferentie met de acties van circulerende stollingsfactoren. Acuut nierfalen en leverbeschadiging kan optreden. Verergering van astma is mogelijk bij astmapatiënten. Bovendien is hypotensie, ademhalingsdepressie en cyanose ook mogelijk. Therapeutische maatregelen De behandeling dient symptomatisch en ondersteunend te zijn en onder meer het onderhoud van een duidelijke luchtweg en controle van de cardiale en vitale tekenen tot stabiel. Maaglediging of orale toediening van actieve kool wordt aangegeven als de patiënt zich binnen één uur na inname van meer dan 400 mg per kg lichaamsgewicht. Als ibuprofen al geabsorbeerd dient alkalische stoffen worden toegediend aan de uitscheiding van ibuprofen in de urine bevorderen. Als frequent of langdurig, moeten convulsies worden behandeld met intraveneus diazepam of lorazepam. Luchtwegverwijders moet worden gegeven voor astma. Geen specifiek antidotum beschikbaar. 5. FARMACOLOGISCHE EIGENSCHAPPEN 5.1 Farmacodynamische eigenschappen Farmacotherapeutische categorie: niet-steroïde anti-inflammatoire en antirheumatische middelen, propionzuurderivaten, ATC-code: M01AE01 Werkingsmechanisme Ibuprofen is een niet-steroïdaal anti-inflammatoir geneesmiddel (NSAID) die in de gebruikelijke dierlijke experiment inflammatiemodellen heeft bewezen effectief te zijn via remming van prostaglandine-synthese. Bij de mens, vermindert ibuprofen inflammatoire-gerelateerde pijn, zwellingen en koorts. Bovendien remt ibuprofen reversibel ADP en collageen geïnduceerde bloedplaatjesaggregatie. Experimentele data geven aan dat ibuprofen het effect van een lage dosis acetylsalicylzuur op de trombocytenaggregatie competitief kan remmen, wanneer ze gelijktijdig worden toegediend. Sommige pharmacodynamische studies tonen aan dat eenmalige doses ibuprofen 400 mg werden ingenomen binnen 8 uur vóór of binnen 30 minuten na toediening van een dosis immediate release acetylsalicylzuur (81 mg), trad een verminderde werking van acetylsalicylzuur op de vorming van tromboxaan of trombocytenaggregatie op. Hoewel er onzekerheden zijn met betrekking tot extrapolatie van deze data naar de klinische situatie, kan de kans dat normaal, langdurig ibuprofen gebruik het cardioprotectieve effect van een lage dosis acetylsalicylzuur kan verminderen niet worden uitgesloten. Geen klinisch relevant effect wordt waarschijnlijk geacht in geval van incidenteel ibuprofen gebruik (zie rubriek 4.5). 5.2 Farmacokinetische eigenschappen Ibuprofen zachte capsules bevatten ibuprofen opgelost in een hydrofiel oplosmiddel in een gelatineomhulling. Na inslikken, lost de gelatine omhulling op in het maagsap en geeft het de opgeloste ibuprofen direct vrij voor de absorptie. Bij orale toediening wordt ibuprofen gedeeltelijk geabsorbeerd in de maag en dan volledig in de dunne darm. De mediane piekplasmaconcentratie wordt 30 tot 60 minuten na toediening bij benadering bereikt. Daarentegen zijn piekplasmaconcentraties van een normale afgifte farmaceutische vorm van ibuprofen

13 1-2 uur na orale toediening waargenomen. Na levermetabolisme (hydroxylering, carboxylering), worden de farmacologisch inactieve metabolieten volledig geëlimineerd, vooral nieren (90%), maar ook met de gal. De eliminatie halfwaardetijd bij gezonde individuen en patiënten met lever- en nierziekten is 1,8-3,5 uur, plasma-eiwitbinding ongeveer 99%. Er is geen specifiek verschil in farmacokinetisch profiel waargenomen bij ouderen. 5.3 Gegevens uit het preklinisch veiligheidsonderzoek De subchronische en chronische toxiciteit van ibuprofen in dierproeven werden voornamelijk waargenomen als laesies en zweren in het maagdarmkanaal. In vitro en in vivo studies gaven geen klinisch relevante aanwijzingen voor een mutageen potentieel van ibuprofen. Bij studies bij ratten en muizen werd geen bewijs van carcinogene effecten van ibuprofen gevonden. Ibuprofen leidde tot inhibitie van de ovulatie bij konijnen en verstoring van implantaties bij verschillende diersoorten (konijn, rat, muis). Experimentele studies hebben aangetoond dat ibuprofen de placenta passeert, voor de moeder toxische doses, en een verhoogde incidentie van misvormingen (bijv ventriculaire septumdefecten) werd waargenomen. 6. FARMACEUTISCHE GEGEVENS 6.1 Lijst van hulpstoffen Inhoud van de capsule: Macrogol 400 (E1521) Sorbitanoleaat (E494) Povidon K-30 Kaliumhydroxide (E525) Capsule-omhulling: Gelatine (E441) Macrogcol 400 (E1521) Sorbitol oplossing (E420) Middellange keten triglyceriden Bedrukking: Propyleenglycol Ammoniumoplossing, geconcentreerd Schellak Zwart ijzeroxide (E172) 6.2 Gevallen van onverenigbaarheid Niet van toepassing.

14 6.3 Houdbaarheid 3 jaar 6.4 Speciale voorzorgsmaatregelen bij bewaren Bewaren beneden 30 C. 6.5 Aard en inhoud van de verpakking PVC/aluminium en PVdC-Aluminium blisterverpakking verpakt in dozen. Ibuprofen Dr. Max Pharma 400 mg Teva is verpakt in blisterverpakkingen à 12, 20, 24, 30, 48 en 50 capsules. Niet alle genoemde verpakkingsgrootten worden in de handel gebracht. 6.6 Speciale voorzorgsmaatregelen voor het verwijderen en andere instructies Alle het ongebruikte geneesmiddel of afvalmateriaal dient te worden vernietigd overeenkomstig lokale voorschriften. 7. HOUDER VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN Dr. Max Pharma Limited, First Floor Roxburghe House, Regent Street, W1B 2HA, Londen 8. NUMMER(S) VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN RVG DATUM VAN EERSTE VERLENING VAN DE VERGUNNING/HERNIEUWING VAN DE VERGUNNING Datum van eerste verlening van de vergunning: 17 juni DATUM VAN HERZIENING VAN DE TEKST Laatste gedeeltelijk wijziging betreft rubriek 3; 24 april 2017