En dan niets meer Een George Bracke thriller 2015 Stefaan Van Laere, uitgeverij Partizaan & BOXpress Omslagontwerp: Kathelyne Van den Berghe

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "En dan niets meer Een George Bracke thriller 2015 Stefaan Van Laere, uitgeverij Partizaan & BOXpress Omslagontwerp: Kathelyne Van den Berghe"

Oscar Maes
6 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 EN DAN NIETS MEER

2 En dan niets meer Een George Bracke thriller 2015 Stefaan Van Laere, uitgeverij Partizaan & BOXpress Omslagontwerp: Kathelyne Van den Berghe ISBN: NUR: Met dank aan Annie Vermassen Eerste druk december 2010 Tweede druk februari 2011 Derde druk februari 2011 Vierde druk juni 2011 Vijfde druk januari

3 STEFAAN VAN LAERE En dan niets meer een George Bracke thriller UITGEVERIJ PARTIZAAN/BOXPRESS 3

4 vorige George Bracke thrillers: Botero Tango mortale Koudvuur Kismet Zwaar water Het moutmysterie 4

5 Goede mensen zijn zelden goede mensenkenners. Peter Sirius Proloog Een krant hoort op de ontbijttafel thuis, dacht Greta. Ze stond zuchtend op uit haar veel te luie zetel om voor de zoveelste keer te gaan kijken of de postbode nog niet geweest was. Haar adem wou weer niet mee, dat had ze al een tijdje. Net op dat ogenblik hoorde ze de post in de brievenbus ploffen. De klep ging open en een dik pak papier kwakte op de grond. Ze haastte zich nieuwsgierig naar de gang, stiekem hopend op een of andere miraculeuze zending die haar vastgeroeste bestaan een nieuwe wending zou geven. Een geheime boodschap die haar eindelijk duidelijk zou maken waarom ze op deze verdorven wereld was gezet. Voor zover het leven niet één groteske grap mocht genoemd worden. Ze nam het pak onder haar arm en slofte terug naar het keukentje. Ze bedwong zich onderweg om naar de post te kijken. Helaas. De oogst viel tegen. Wederom. Een aanslagbiljet van de belastingen met alweer nieuwe rubrieken waar ze kop noch staart aan kreeg, een verregende krant die voor de buren bedoeld was en die ze prompt in de vuilnismand kieperde, een overlijdensbericht van een vage bekende die ze verafschuwde en enkele onpersoonlijke staaltjes van een cosmeticabedrijf, meer was het niet. Die geheime boodschap zou nog minstens een dagje moeten wachten. Ze haalde de schouders op. Veel illusies maakte ze zich niet meer. Het kon trouwens alleen maar bergaf gaan. Elke dag kwam je weer een stapje dichter bij het onafwendbare einde. Maar de zon begon aarzelend te schijnen, en ze besloot er vandaag het beste van te maken. Nieuwsgierig scheurde ze het eerste het beste staaltje open, maar de weeë amandelgeur beviel haar niet. Veel te indringend, lang niet subtiel genoeg. Ze stopte het bij de buren in de gang onder de deur, want die hielden er vast wel van. En zo had ze het gevoel haar goede daad van 5

6 de dag verricht te hebben. Met het aanslagbiljet onder de oksel slofte ze naar het toilet, en floot een vrolijk wijsje dat vaag aan iets uit de kinderjaren van Mozart deed denken. Niet bepaald toonvast, maar daar trok ze zich niets van aan. Op het toilet had ze langer werk dan verwacht. Al die rubrieken, ze begreep er geen jota van. Maar ze vertikte het om hulp te vragen. Ze zou de belastingbrief dan maar lukraak invullen, zoals ze dat al zovele jaren deed. Blijkbaar controleerden ze toch niet, want ze kreeg meestal geld terug. Misschien moest ze maar eens een keer gewoon niets invullen en de brief leeg terugsturen om te kijken wat de gevolgen zouden zijn. Intussen was haar koffie koud geworden. Het gaf niet, koude koffie was goed tegen de dorst. De volgende, warme, kop zou des te beter smaken. Je moest eerst kunnen afzien om dan des te meer te genieten. Haar vestje, een namaak Ann Demeulemeester, had een weerbarstige ritssluiting. Het lipje bleef vaak halfweg steken, en kon dan niet meer naar boven of beneden. Vervelend toch. Hard trekken was ook geen oplossing, want de rits begon hier en daar los te komen. Ze overwoog of ze niet eens bij de naaister in de Bennesteeg zou binnenwippen. Dat kostte normaal stukken van mensen, maar ze had er nog mee in de klas gezeten en wie weet deed de naaister wel wat van haar prijs. Alhoewel, bedacht Greta toen, Cindy was maar een bekakte trut. Altijd al geweest. Toen al had ze van die dikke waterknieën, en hardnekkig zwart dons op haar bovenlip. En ze kon zo gemeen lachen. Geen haar op Greta s hoofd dacht er aan haar handige zus Josefien om hulp te vragen. Ze viel nog liever ter plekke dood. Ze hadden elkaar niets meer te zeggen. Niet na dat laatste zogenaamde familiefeestje. Overigens, was Josefien deze maand niet jarig? Een week geleden, zag ze op de verjaardagskalender in het toilet. Dan maar geen kaartje dit jaar. Josefien zou er vast het hart van in zijn, want ze stalde haar oogst aan verjaardagskaartjes altijd maandenlang uit op haar nachtkastje, tot de nieuwjaarswensen kwamen. Buiten was het verrassend koud en nat. De zon was alweer weg. 6

Vergelijkbare documenten

EDDY MERCKX EN IK HERINNERINGEN AAN DE KANNIBAAL

EDDY MERCKX EN IK HERINNERINGEN AAN DE KANNIBAAL Eddy Merckx en ik. Herinneringen aan de Kannibaal 2015 Stefaan Van Laere, Uitgeverij Partizaan & BOXPress Omslagontwerp en omslagfoto: Kathelyne Van den