AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK. Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:

Transcriptie

1 * Raad vanstate /1/V3. Datum uitspraak: 23 mei 2012 AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van: de minister voor Immigratie, Integratie en Asiel, appellant, tegen de uitspraak van de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats Amsterdam, van 14 maart 2012 in zaak nr. 12/7009 in het geding tussen: en de minister.

2 /1 A/ mei Procesverloop Bij besluit van 16 februari 2012 is de vreemdeling in vreemdelingenbewaring gesteld. Dit besluit is aangehecht. Bij uitspraak van 14 maart 2012, verzonden op dezelfde dag, heeft de rechtbank het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep gegrond verklaard, de opheffing van de maatregel van bewaring met ingang van die dag bevolen en de vreemdeling schadevergoeding toegekend. Deze uitspraak is aangehecht. Tegen deze uitspraak heeft de minister bij brief, bij de Raad van State binnengekomen op 21 maart 2012, hoger beroep ingesteld. Deze brief is aangehecht. De vreemdeling heeft een verweerschrift ingediend. Vervolgens is het onderzoek gesloten. 2. Overwegingen 2.1. In de eerste grief klaagt de minister dat de rechtbank ten onrechte heeft overwogen dat het ervoor moet worden gehouden dat de controle op de identiteit van de vreemdeling heeft plaatsgevonden in het kader van artikel 50, eerste lid, van de Vreemdelingenwet 2000 (hierna: de Vw 2000). Daartoe voert de minister aan, samengevat weergegeven en voor zover thans van belang, dat de rechtbank niet heeft onderkend dat de betreffende verbalisanten in het kader van de uitoefening van de politietaak, bedoeld in artikel 2 van de Politiewet 1993 (hierna: de Pw 1993), de vreemdeling hebben verzocht zich te identificeren Ingevolge artikel 2 van de Pw 1993 heeft de politie tot taak in ondergeschiktheid aan het bevoegde gezag en in overeenstemming met de geldende rechtsregels te zorgen voor een daadwerkelijke handhaving van de rechtsorde en het verlenen van hulp aan hen die deze behoeven Volgens het op ambtsbelofte opgemaakte proces-verbaal van staandehouding, overbrenging en ophouding van 16 februari 2012 is de vreemdeling op die dag staandegehouden krachtens artikel 50, eerste Md, van de Vw In dit proces-verbaal is voorts het volgende vermeld: "(...) Op donderdag 16 februari 2012 omstreeks 15:25 uur zagen wij, (...), in burger gekleed, tijdens een surveillance, op de Julianalaan in de gemeente Haarlem een man lopen. Wij zagen dat deze man een volle zogenoemde "Big Shopper" boodschappentas in zijn linkerhand vast hield. Wij zagen de man vanuit de Prins Hendriklaan, rechtsaf de Julianalaan inlopen. Wij zagen vervolgens dat de man de Julianalaan overstak en in de richting van de Zijlweg liep. De man stopte ter hoogte van perceel 295 waar op de openbare weg een puincontainer stond, bestemd voor het deponeren van sloop- en/of puinafval. (...) Wij zagen dat de man de Big Shopper op de grond neerzette en deze opende. (...) Ik, (...), zag dat de man diverse soorten speelgoed zoals boekjes, houten speelgoed en

3 /1/V mei 2012 speelgoed knuffels van verschillende grootte[s] in de container deponeerde. Ik, (...), was al uit het dienstvoertuig gestapt en ben naar de man toegelopen en zag dat de speelgoedknuffels die de man in de puincontainer deponeerde er als nieuw uitzagen. Ik, {...), zag vervolgens in de container een kleine hoeveelheid bouw-, puin- en sloopafval liggen. Ik vroeg de man in de Nederlandse taal waarom hij het speelgoed in de puincontainer deponeerde en of hij wist dat dit niet mocht omdat de container uitsluitend voor bouw- en puinafval bestemd was. De man keek mij kennelijk niet begrijpend aan waarop ik mijn vraag in de Engelse taal herhaalde. De man antwoordde in het Engels dat hij dat niet wist. Vervolgens vroeg ik de man hoe hij aan het speelgoed, welke veelal in nieuwstaat verkeerde, kwam. De man verklaarde deze net van een kennis te hebben gekregen die hij eerder tegenkwam in Haarlem. Deze kennis was met zijn auto bij de man gestopt en vroeg hem of hij nog speelgoed wilde hebben. Vervolgens zou deze kennis de tas met speelgoed uit de achterklep van zijn auto hebben gepakt en aan de man hebben overhandigd. Wij, verbalisanten, vroegen de man vervolgens waarom hij het speelgoed nu al weg gooide als hij het niet nodig had en waarom hij het speelgoed dan niet had geweigerd. De man verklaarde dat hij niet alles wilde houden en daarom een gedeelte weggooide. Omdat deze handelswijze nogal vreemd op verbalisanten overkwam hebben wij de man gevraagd naar zijn identiteitsbewijs. De man verklaarde deze niet bij zich te hebben. (...) Vervolgens vroegen wij de man of de man zich op een andere wijze kon identificeren waarop de man verklaarde dit niet te kunnen. Voorts vroeg ik of de man stond ingeschreven bij de Gemeentelijke Basis Administratie van enige gemeente. De man verklaarde dat hij bij geen enkele instantie stond ingeschreven. Vervolgens vroeg ik de man naar zijn verblijfsstatus in Nederland. De man verklaarde onrechtmatig in Nederland te zijn. (...)" In het op ambtsbelofte opgemaakte proces-verbaal van bevindingen van 21 februari is, in aanvulling op het onder vermelde proces-verbaal, het volgende vermeld: "(...) de man genaamd (...), hierna te noemen betrokkene werd door ons verbalisanten aangesproken op grond van artikel 2 van de Politiewet Nadat wij ons hadden kenbaar gemaakt als politieambtenaar vroegen wij op grond van artikel 2 van de Politiewet 1993 aan betrokkene waarom hij het nog in goede conditie verkerende speelgoed in een puin container voor grofvuil gooide. Omdat het weggooien van speelgoed in een puin container vreemd op mij over kwam vorderde ik, {...), conform artikel 2 van de Wet op de Identificatieplicht een op zijn naam staand geldig identiteitsdocument ter inzage aan mij af te geven. Vanwege het feit dat betrokkene zich niet kon legitimeren, aangaf geen identiteitsbewijs te bezitten en vertelde illegaal in Nederland te verblijven, hebben wij, verbalisanten, vanwege een redelijk vermoeden van illegaal verblijf op grond van artikel 50 lid 1 Vreemdelingenwet betrokkene staande gehouden. (...)" Gelet op de constatering door de verbalisanten dat de vreemdeling speelgoed in een zich aan de openbare weg bevindende container, bestemd voor bouw-, sloop- en/of puinafval, deponeerde, blijkt uit het onder vermelde proces-verbaal genoegzaam dat zij bij het in verband met dit gedrag

4 /1 A/ mei aanspreken van de vreemdeling en het vragen om een identiteitsbewijs zijn opgetreden als ambtenaren van politie ter uitvoering van de algemene politietaak, omschreven in artikel 2 van de Pw Dit oordeel wordt bevestigd in het proces-verbaal van bevindingen, zoals weergegeven onder De rechtbank heeft dit niet onderkend. Derhalve heeft de rechtbank ten onrechte overwogen dat het ervoor moet worden gehouden dat de controle op de identiteit van de vreemdeling heeft plaatsgevonden in het kader van artikel 50, eerste lid, van de Vw De grief slaagt reeds hierom Het hoger beroep is kennelijk gegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden vernietigd. Hetgeen de minister overigens aanvoert, behoeft geen bespreking. Doende hetgeen de rechtbank zou behoren te doen, zal de Afdeling het besluit van 1 6 februari toetsen in het licht van de daartegen in eerste aanleg voorgedragen beroepsgronden, voor zover deze, gelet op hetgeen hiervoor is overwogen, nog bespreking behoeven Aan de door de vreemdeling, nadat hij door de verbalisanten was aangesproken, afgelegde verklaringen dat hij niet over een identiteitsbewijs beschikt, dat hij bij geen enkele instantie staat ingeschreven en dat hij hier te lande onrechtmatig verblijft, mochten de verbalisanten een, naar objectieve maatstaven gemeten, redelijk vermoeden van illegaal verblijf ontlenen op grond waarvan de vreemdeling krachtens artikel 50, eerste lid, van de Vw 2000 kon worden staandegehouden. Derhalve bestaat geen grond voor het oordeel dat de vreemdeling, naar hij heeft betoogd, onrechtmatig is staandegehouden. De beroepsgrond faalt De vreemdeling heeft voorts naar voren gebracht dat de maatregel van bewaring is opgelegd door een daartoe niet bevoegde brigadier van politie. Daartoe heeft hij aangevoerd dat, samengevat weergegeven, niet is gebleken dat die brigadier tevens hulpofficier van justitie was Ingevolge artikel 3, eerste lid, aanhef en onder a, van de Pw 1993 zijn ambtenaren van politie in de zin van die wet ambtenaren, aangesteld voor de uitvoering van de politietaak. Ingevolge artikel 47, eerste lid, aanhef en onder a, van de Vw 2000, voor zover thans van belang, zijn met het toezicht op de naleving van de wettelijke voorschriften met betrekking tot vreemdelingen belast de ambtenaren van politie, als bedoeld in artikel 3, eerste lid, aanhef en onder a, van de Pw Ingevolge artikel 5.3, eerste lid, van het Voorschrift Vreemdelingen 2000 {hierna: het VV 2000), voor zover thans van belang, wordt de maatregel, bedoeld in artikel 59 van de Vw 2000, opgelegd door de ambtenaar bedoeld in artikel 47, eerste lid, aanhef en onder a, van die wet die tevens hulpofficier van justitie is De maatregel van bewaring is blijkens het besluit van 16 februari 2012 aan de vreemdeling opgelegd door een brigadier van het

5 /1 A/ mei 2012 regionaal politiekorps Kennemerland, belast met het toezicht op vreemdelingen, tevens hulpofficier van justitie. Dit besluit is niet op ambtseed dan wel op ambtsbelofte opgemaakt. Het proces-verbaal van het aan de inbewaringstelling voorafgaande gehoor van 1 6 februari is opgemaakt en ondertekend door dezelfde brigadier. Dit proces-verbaal, waarin ook is vermeld dat die brigadier tevens hulpofficier van justitie is, is wel op ambtseed opgemaakt. In beginsel dient van de juistheid en volledigheid van een op ambtseed opgemaakt en ondertekend proces-verbaal te worden uitgegaan. Nu de vreemdeling geen tegenbewijs heeft geleverd, bestaat geen grond voor het oordeel dat de brigadier die de maatregel van bewaring heeft opgelegd niet tevens hulpofficier van justitie is. Gelet op het voorgaande was de brigadier, die ambtenaar van politie, als bedoeld in artikel 3, eerste lid, aanhef en onder a, van de Pw 1 993, is, krachtens artikel 5.3, eerste lid, van het VV 2000 bevoegd de maatregel van bewaring op te leggen. De beroepsgrond faalt De vreemdeling heeft ten slotte naar voren gebracht dat de minister de mogelijkheden van een lichter middel had moeten onderzoeken. Daartoe voert de vreemdeling aan dat de kerk mogelijk voor hem garant kan staan Aan het besluit van 16 februari 2012 tot oplegging van de maatregel van bewaring is ten grondslag gelegd dat een risico bestaat dat de vreemdeling zich aan het toezicht zal onttrekken, omdat hij: Nederland niet op de voorgeschreven wijze is binnengekomen en zich in strijd met de vreemdelingenwetgeving gedurende enige tijd aan het toezicht op vreemdelingen heeft onttrokken; zich niet aan één of meerdere voor hem geldende verplichtingen van hoofdstuk 4 van het Vb 2000 heeft gehouden; niet dan wel niet voldoende meewerkt aan het vaststellen van zijn identiteit en nationaliteit; niet beschikt over voldoende middelen van bestaan , De vreemdeling heeft deze aan de maatregel van bewaring ten grondslag gelegde gronden niet bestreden. Bovendien heeft hij nimmer een poging ondernomen vrijwillig te vertrekken, terwijl hij, naar hij heeft verklaard, weet dat hij illegaal in Nederland verblijft. Gelet hierop en omdat een mogelijke garantstelling er niet toe kan strekken dat de vreemdeling op wie zij betrekking heeft, zich niet aan het toezicht zal onttrekken, heeft de minister zich niet ten onrechte op het standpunt gesteld dat in dit geval geen andere afdoende, maar minder dwingende maatregel dan inbewaringstelling doeltreffend kon worden toegepast. Voor zover de vreemdeling beoogt te betogen dat het dossier er niet uitdrukkelijk blijk van geeft dat door de minister voorafgaand aan de oplegging van de maatregel van bewaring is bezien of met een lichter middel dan bewaring kon worden volstaan, kan dat aan het standpunt van de minister niet afdoen. De beroepsgrond faalt.

6 /1/V mei Gelet op het voorgaande zal de Afdeling het beroep van de vreemdeling tegen het besluit van 16 februari 2012 ongegrond verklaren. Er is geen grond voor schadevergoeding Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

7 /1/V mei Beslissing De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State Recht doende in naam der Koningin: I. verklaart het hoger beroep gegrond; II. vernietigt de uitspraak van de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats Amsterdam, van 14 maart 2012 in zaak nr. 12/7009; III. verklaart het door de vreemdeling in die zaak ingestelde beroep ongegrond; IV. wijst het verzoek om schadevergoeding af. Aldus vastgesteld door mr. H. Troostwijk, voorzitter, en mr. A.B.M. Hent en mr. E. Steendijk, leden, in tegenwoordigheid van mr. R.J.R. Hazen, ambtenaar van staat. w.g. Troostwijk voorzitter w.g. Hazen ambtenaar van staat Uitgesproken in het openbaar op 23 mei Verzonden: 23 mei 2012 Voor eensluidend afschrift, de secretaris van de Raad van State, mr. H.H.C. Visser