- 1 - Sabbatical The Way of Life

Transcriptie

1 - 1 - Sabbatical The Way of Life Logboek van The Way Of Life Seizoen 2005

2 - 2 - Sabbatical The Way of Life Vandaag is het 20 juni 2005, eindelijk denk ik rust genoeg gevonden te hebben om aan een reisverslag te beginnen. Er ligt een vers brood in het te kleine op campinggas gestookte oventje en tussen het typen door mep ik een mug dood, althans de meesten ontsnappen aan de dood en grijpen waarschijnlijk hun kans tijdens onze slaap. We liggen nu voor de tweede dag in de zweedse scheren, een gebied dat bezaaid ligt met kleine rotseilandjes met daar tussen een smalle betonde vaargeul die je heel goed moet aanhouden om ongelukken te voorkomen. We hebben in Ystad een boekje gekocht in de skepswinkel waarin een groot aantal aanlegplaatsen worden aangegeven met coordinaten en lucht foto s van deze gebiedjes. Als je hier echter in een tupperware bootje tussen de gevaarlijke rotspunten doorvaart, valt het niet altijd mee om vanaf waterhoogte de eilandjes op een lucht foto te herkennen maar we drijven nog steeds, dus we doen vast wat goed.

3 - 3 - Op 9 Mei vertrekken wij (mijn vrouw Hugien en ik) voor een zeiltrip van Stellendam via Duitsland en Denemarken naar Zweden waar we via het Götakanaal van Stokholm (nou ja eigenlijk Mem want Stokholm is nog een stuk noordelijker) naar Göteborg varen en dan weer terug naar onze thuishaven Stellendam. Na een paar dagen ongeduldig thuis de laatste zaken te regelen komt er eindelijk een beetje schot in de zaak en na een keer of drie met een sjok volle auto naar de boot te hebben gereden (er kan best een hoop in) en twee boodschappenkarren uit de supermarkt te hebben geladen gooien we op maandagochtend om 09:15 de trossen los. Het is 10 graden boven nul (het voelt als 10) en er staat een flinke bries, windkracht vijf/zes uit het noordoosten, dus we besluiten niet over zee maar binnendoor te gaan. We zeilen met alleen de fok op tot aan het dordtsche kil waar we het verder alleen op de motor moeten doen. Om 17:00 uur eten we bij de sluis van Capelle, omdat we toch moeten wachten tot 18:30 uur voor we geschut kunnen worden. Om 20:00 uur bij de spoorbrug in Gouda die om 21:13 nog voor ons draait en daarna liggen we op een prachtige gratis plek aan de andere kant van de brug, waar ik even de pc aanzet. Met verbazing zie ik dat we een draadloze internet verbinding hebben via een of ander bedrijf aan het water met een wifi router. Na een kleine wandeling in deze prachtige omgeving met veel natuur naar bed en morgen weer verder.

4 - 4 - Op 10 Mei 10:00 uur vertrekken we en rond een uur of twee zijn we bij de Nieuwemeer voor een brug die pas om 20:00 uur draait. Na 20:00 uur samen met nog een paar boten naar de Nieuwemeersluis om daar te voet naar de sluis te gaan om te betalen voor de nachtelijke staandemastroute door Amsterdam. Om 00:00 uur gaan we door de sluis en om 02:00 liggen we aan de andere kant van Amsterdam. s Morgens probeer ik voor de grap even de pc uit en ja hoor via een schooltje vlak bij hebben we weer gratis internet en dus de weerberichten ed gratis tot onze beschikking, erg vrolijk worden we er overigens niet van, het blijft koud en er is een gure wind. Op Woensdag 11 mei vertrekken we uit Amsterdam met bestemming Kampen, mijn ouders hebben gebeld dat ze met de boot in Kampen liggen, we kunnen er donderdagochtend vroeg met de boot op het droge zodat we er voor een prikkie weer even een laag antifouling op kunnen zetten, bovendien heeft Hugien een heleboel familie wonen en misschien kunnen we die ook nog bezoeken. Om 17:00 uur zijn we ter hoogte van de Ketelbrug maar deze draait maar tot 16:00 uur pech dus. Dan maar even naar Urk om de magen te vullen bij een prima restaurantje met uitzicht op het IJsselmeer. Om 19:00 uur gaan we voor de herkansing want dan draait de Ketelbrug weer even. We zijn net op het Ketelmeer als de boot plotseling steeds heftiger gaat trillen. Het blijkt dat de V-snaar (we hadden er voor de zekerheid een nieuwe op gezet) is los getrilt en dat veroorzaakt het ongemak. Op het ketelmeer laten we het anker zakken en in een half uurtje is het gepiept en varen we weer verder naar Kampen. Ineens zien we een brug die er nog niet zo lang is en de hoogte staat niet op de kaart maar volgens de peilschaal zou hij 16 meter zijn, wij zijn ongeveer 15 meter dus het is altijd weer spannend, gelukkig (altans voor het bruggevaar en niet voor onze snelheid) hebben we stroom tegen en kunnen we er heel langzaam onderdoor. Om 21:30 uur meren we aan in de haven waar we de volgende ochtend op de wal komen te staan. Mijn vader is ons al tegemoet gefietst en wijst ons de weg naar de juiste haven. Op 12 Mei is het zover, doe maar rustig aan, we hebben geen haast zeiden ze nog gisteren avond maar om 08:30 uur staat de havenmeester op de boot te tikken of we al klaar zijn om de boot uit het water te laten takelen. Goed, toch een beetje haast dus. Na enig millimeterwerk met de botenkraan (onze kiel kon net over de betonnen drempel) staan we op de wal met de boot. Hij ziet er prima uit, dat is een meevaller, even afspuiten, een bak koffie bij mijn ouders aan boord en de antifouling kan er op. Terwijl ik binnen stap op de boot van mijn ouders blijkt er een oom van Hugien ook op de koffie te zitten, die had Hugien al ontmoet hij heeft namelijk ook een boot en staat naast die van ons op de kant, wat een toeval. Aangezien we s middags nog wat tijd over hebben zetten we nog een tweede laag antifouling op de boot, dan kan hij s avonds direct weer het water in. voor nog geen 100 Euries ligen we weer helemaal als nieuw in het water en kunnen we drie dagen blijven liggen voor verder familie bezoek.

5 - 5 - De volgende dag gaat het als een lopend vuurtje door de hele familie dat wij in Kampen zijn met de boot en om de paar uur staat er weer nieuwe familie voor de boot om ons gedag te zeggen. Op een bepaald moment roept iemand bij de punt van de boot ogenschijnlijk naar de overkant Koppelstok, hey koppelstok ik kijk in zijn richting maar zie niemand die ik ken en hij lijkt naar de overkant te kijken maar hij houdt aan dus ik vraag of ie het tegen mij heeft. Ja natuurlijk zegt ie, weet je niet wie Koppelstok is? Je komt toch uit Brielle? Ik zeg natuurlijk weet ik wie Koppelstok is maar ik verwacht niet dat jij dat ook weet. Het blijkt de meest bijdehandte oom van Hugien, die ik nog niet had ontmoet, hij gaat met zijn vrouw en hond naar de camping nabij Harderwijk en komt nog even gedag zeggen. We beloven hem dat we met de boot langs de camping zullen varen over een dag of twee, we geven hem ons telefoon nummer wat hij niet op hoeft te schrijven want dat kan ie wel onthouden. Ik moet bekennen dat hij het nummer inderdaad nog onthouden had. Er is nog een voordeel voor ons in de haven van Kampen, we hebben weer een gratis internet verbinding aan boord via WiFi van iemand in de buurt die zijn draadloos internet niet heeft beveiligd. We hebben er nog even zitten chatten met m n oom Hans in Canada en later ook nog even gebeld via Skype (internet telefoon). Op de laatste dag in Kampen hebben we met mijn ouders en mijn zus met haar kinderen en

6 - 6 - Hugien haar kinderen lekker in een restaurant in de stad gegeten en na dit afscheidsdiner gaat het voor ons eigenlijk echt beginnen. Op 15 Mei is het tijd om te vertrekken naar het veluwemeer om zoals afgesproken de oom van Hugien een bezoek te brengen. We hadden gehoopt dat we in de buurt van de camping zouden kunnen komen maar na drie keer aan de grond te zijn gelopen hebben we de hoop daarop maar opgegeven en zijn doorgevaren naar Hardewijk. Het plan is om er even naar toe te fietsen, echter het blijkt toch iets verder dan we dachten, op een vouwfietsje een dikke 12 km heen en s avonds ook weer terug valt niet mee maar het is wel een mooie route. De volgende dag bezoeken we het dolfinarium, we hebben dit niet gepland maar er is verder niet veel te doen in Harderwijk en als we parkeerwachters druk bezig zien om stukken gras vol te stouwen met auto s willen we toch even vragen wat er voor evenement georganiseerd is. Niets bijzonders hoor vertelt de parkeerwachter, gewoon bezoekers van het dolfinarium. Ik heb in mijn jeugd wel eens het dolfinarium bezocht en dat was best aardig maar zo veel bezoekers dat geloofde ik bijna niet. Er zal dan toch wel iets veranderd zijn in al die jaren en dat klopt, de prijzen zijn verveelvoudigd en het is superdruk dus er moet wel een heel bijzondere

7 - 7 - show zijn. We kopen toch maar twee peperdure kaartjes en daar hebben we achteraf geen spijt van, je kunt daar echt wel een dag doorbrengen, diverse aansluitende shows de hele dag door, we hebben genoten ondanks dat het weer niet geweldig was. Op 17 Mei vertrekken we naar Medemblik, een hele dure marina maar wij kunnen er gratis liggen omdat het een zusterhaven van onze marina Stellendam is en dit voordeel willen we niet voorbij laten gaan, dus we blijven twee nachten en doen gelijk de was (dat viel alleen een beetje tegen dit was bijna duurder dan het havengeld in een gemiddelde jachthaven). Er staat trouwens een behoorlijke wind naar Medemblik en ditto golven en het is nog altijd koud, vooral midden op het ijsselmeer. We krijgen een ligplaats direct vooraan waar iedereen op onze boot kijkt.. Door al het varen in de sloten binnendoor Nederland en ook het nog geen tijd hebben gehad om de boot te poetsen is deze behoorlijk geel geworden aan de zijkant en tussen al deze prachtig witte boten in deze marina vallen we wel erg op. Blijkbaar besteden de mensen hier meer tijd aan poetsen dan aan zeilen. We besluiten om het verhaal dat de havenmeester in Kampen ons heeft vertelt te testen. Deze man vertelde ons toen we met de boot op de wal stonden, dat we de romp weer mooi wit konden krijgen met appelmoes. Ik dacht dat hij een

8 - 8 - geintje maakte maar hij meende het serieus. We hebben het niet direct geprobeerd maar nu was er een mooie gelegenheid om het te testen. Ik smeer de appelmoes er op, maar er gebeurt niets. Na een kop koffie kijk ik nog eens naar de voorkant van de boot die net was behandeld met deze appelprut, en tot mijn stomme verbazing is alles wat was ingesmeerd prachtig wit. Mensen die langslopen staan wel raar te kijken, deze luitjes zijn gewend om iets heel duurs op de romp te smeren en zouden het echt niet in hun hoofd halen om appelmoes op de duure romp te smeren. Het enige nadeel is dat het effect een paar weken later weer is uitgewerkt (ik had ook nog geen was op de romp gesmeerd) dus kon ik het nog een keer doen later in Zweden toen we eindelijk wat tijd hadden. Op 19 Mei vertrekken we om een uur of 11 met als reisdoel Makkum hier hebben we wel wat geluk blijkt achteraf, want we denken een stukje af te snijden, dat kan wel volgens de kaart want er staat 1.90 water en wij steken 1.80 maar waarschijnlijk meer met de huidige lading maar zoals gezegd het lukt zonder de grond te raken maar we worden af en toe wel wat nerveus als de dieptemeter steeds verder terugloopt daarbij is het een grote vlakte, je kunt dus nergens naartoe als het mis gaat. Op 20 Mei van Makkum naar Harlingen, we moeten rond 09:00 uur weg om voldoende water onder de kiel te hebben want het kan maar net en alleen met hoog water. Alles gaat gelukkig goed en om twaalf uur liggen we in Harlingen achter de sluis. De havenmeester waarschuwt ons wel dat de Harlingen-Terschelling race voor zeilboten bezig was en dat ze deze middag terug in Harlingen zouden komen dus het wordt druk. Als we terugkomen van wat boodschappen doen en sightseeing liggen er ineens vier boten naast ons afgemeerd en er is veel herrie en heen en weergeloop over de boot dus niet echt ideaal. Later in Terschelling blijkt dat er één van deze boten ook nog een mooie kras op onze boot heeft geproduceerd bij het afmeren, maar heeft ons hierover niets gezegd waarvoor onze dank. We twijfelen of we de route naar het Lauwersmeer over zee of via de kanalen zullen varen. We besluiten na een gesprek met andere zeilers die ook 1.80 meter diepgang hebben en het al eens eerder hebben gedaan en daar slechte ervaringen mee hadden zoals vastlopen onderweg ed. dat we maar over zee moeten en dus varen we de volgende ochtend naar Terschelling en vandaar naar het Lauwersmeer

9 - 9 - Op 21 Mei om 09:00 uur vertrekken we met windkracht 4-5, het is net bezeild en om 13:00 komen we aan op Terschelling met veel zon maar wel een koude wind. We halen nog snel even wat boodschapjes bij de C1000 en een besluiten een flink stuk te gaan fietsten. Het havengeld is aanzienlijk hoger in vergelijking met wat we tot nu toe gewend zijn dus besluiten we niet langer te blijven en de volgende ochtend vroeg weg te gaan. Op 22 Mei varen we om 07:30 uur de haven uit. Er staat weer een stevige bries, een dike vijf beaufort en er is nog een probleem waar we slecht van hebben geslapen en dat is de route, We dachten dat we krap om terschelling heen zouden kunnen varen maar ik zag er geen boeien op de kaart. De waterdiepte is met hoogwater ruim voldoende en ik dacht dat het met een goed voorgeprogammeerde gps wel mogelijk moest zijn en we kunnen dan een uur of drie besparen op de reis en dat is nodig ook want het is een behoorlijk eind varen. Het zit ons alleen niet lekker dat er geen boeien liggen en er staat een harde wind, wat nu als de gps de geest geeft of er gaat iets anders mis, als je dan met hoogwater aan de grond loopt is er weer een wrak extra langs deze kust en dan is onze reis wel erg snel afgelopen. Ik voel er weinig voor om aan de mensen op de brandaris te vragen of dit kan, Ik vind het de verantwoording van de schipper of het wel of niet kan. Maar na een half

10 uurtje varen en nadat we de eerste 100 meter van de reguliere route afwijken klink er plots de stem van een medewerker op de brandaris uit de marifoon; Wil dat zeiljacht zonder zeilen ten zuiden van terschelling zich melden. Nou is het niet zo druk en de meeste zeilboten varen onder tuig dus ik vraag of wij dat kunnen zijn. Wat zijn uw coordinaten klinkt de stem uit de speaker. Ik lees ze op van de gps en al snel bevestigt hij dat wij dat zijn. Wat bent u van plan vraagt hij, als u zo door vaart, loopt u aan de grond. Ik vertel hem ons plan om krap om terschelling heen te varen. Hij zegt dat het inderdaad wel kan maar dan moet u wel lokaal bekend zijn en alles hebben voorgeprogrammeerd in de gps. Na deze woorden vinden we het toch verstandiger om het er niet op te wagen. Maar als we de route die helemaal safe is zouden nemen dan zullen we niet voor het donker bij Lauwersoog zijn, dus ik roep de brandaris op met de vraag of we door het schuitengat zouden kunnen varen (iets wat ik zelf te riskant vond bij de planning). Hij vraagt wat onze diegang is en ik antwoord 1.80 en max 1.90 meter. Hij zegt; er staat nu 2.20 meter water dus het moet kunnen (het is net hoog water nu). Dit zou de reis net mogelijk maken, dus zo doen we het. Het gaat goed maar het is wel heel spannend.

11 Ondertussen neemt de wind alsmaar verder toe en de stortemelk, (zo heet het water daar) doet zijn naam eer aan. Uit de marifoon klinkt plots een waarschuwing voor alle schepen windkracht zes. Gelukkig staat de wind schuin achter ons en hebben we een lekker gangetje. We voelen ons niet echt prettig, misschien komt het omdat we de afgelopen nacht slecht hebben geslapen maar het kan ook zijn dat we gewoon nog een beetje moeten inslingeren. Vlak voor we bij de eerste boeien van de ingang van het Lauwersmeer aankomen valt de wind helemaal weg, en kunnen we dus ideaal de boeien vinden en naar binnen varen. Eenmaal tussen de boeien lijn begint het weer te waaien en ook nog vanuit het westen, we moeten dus een engeltje hebben die over ons waakt. Om 20:00 uur meren we aan bij de Robbesluis van het lauwersmeer die tot 19:00 uur draaide we kunnen dus wel gratis liggen maar niet zo comfortabel. Op 22 Mei gaan we om tien uur door de sluis richting zoutkamp waar we op bezoek gaan bij kennissen die daar kort geleden aan het water een grote boerderij hebben gekocht, tegenover een camping met een klein haventje waar wij zouden moeten kunnen liggen. Echter vlak voor we er aankomen blijkt er nog een laatste brug maar daar ligt een ponton in met werklieden. De situatie ziet er niet naar uit dat we er snel doorheen zullen komen dus maar even een haven in er vlakbij. Dit lijkt makkelijker dan het is want we lopen er direct aan de grond maar het is gelukkig zachte modder dus met wat motor geweld en hulp vanaf de wal lukt het om af te meren. Daar spreken we een echtpaar dat ook onderweg is naar Denemarken en ze vertellen ons dat de brug tussen de middag even weer even opengaat zodat we over een half uurtje verder kunnen. Later komen we ze nog een keer tegen in Norderney en ook in Rendsburg.

12 Om een uur of twee leggen we aan bij camping electra tegenover de boerderij van de familie Koopmans. Al snel gaat de telefoon, het is Harold die vraagt of we er al zijn. s avonds eten we gezellig op de boerderij en de volgende dag doet Marianne onze was. Harold helpt ons door met de auto de dieseltanks vol te gooien bij een naburig tankstation dit is niet alleen goedkoper maar ook betrouwbaarder dan bijvoorbeeld een tankstation voor boten die veel minder gebruikt worden zodat de kans op vuil of water in de brandstof groter is en dat wil je niet, vlak voor een oversteek van de Duitsebocht. De volgende dag fietsten we wat in de omgeving en bozoeken het thee museum, wat erg leuk is. En s avonds eten we met Harold en Marianne een pizza in een dorpje verderop en nemen we afscheid omdat wij weer verder moeten. We besluiten binnendoor naar Groningen te varen en dan verder naar Delfzijl. Op 25 Mei vertrekken we rond 09:30 uur om de vele bruggen in het kanaal te trotseren. Het valt gelukkig mee en ze gaan vrij snel open nadat we ze via de marifoon oproepen, op een bepaald moment heb ik net de zendknop ingedrukt om een opening te vragen en voor ik wat kan zeggen staat het licht al op roodgroen, wat in Nederland betekend dat de brug open gaat. Later gaat het wat

13 minder soepel omdat het in Groningen handwerk is en er blijkbaar niet genoeg bruggenwachters zijn om alle bruggen vlot te bedienen. Om 15:00 liggen we aan de oostkade in Groningen en kunnen we de electrische kachel weer aandoen want het is nog steeds vreselijk koud. Na een telefoontje van mijn ouders die in de buurt van Delfzijl liggen spreken we af om morgen de verjaardag van mijn vader gezamelijk te vieren in Delfzijl en daar dan afscheid te nemen mijn ouders en van Nederland. Op 26 Mei om 09:00 uur vertrekken we richting Delfzijl en na een mooie tocht waarbij het weer steeds beter wordt, later zelfs 26 graden, komen we om een uur of drie in de middag aan in de buitenhaven van Delfzijl. Mijn ouders liggen in de binnenhaven maar dat is maar een klein stukje fietsen. We drinken bij hun aan boord wat koffie met gebak en besluiten om gezamelijk vanavond bij de chinees te gaan eten. Mijn vader denkt hier heel bijdehand tegen Chinese serveerster te doen, en in plaats van het nummertje van het gerecht, zegt hij uit zijn hoofd de tekst van het gerecht en de serveerster prijst hem nog voor zijn goede Chinees. Hij is in zijn

14 nopjes. Als de gerechten worden geserveerd vertrekt zijn gezicht, dit heb ik toch niet besteld? Na een discussie met de serveerster blijkt dat zijn uitspraak toch niet zo goed was. Hij is wel zo sportief om het op te eten. Volgende keer maar gewoon weer het nummertje doorgeven. We hebben nog net de tijd om de boot vol te tanken met diesel (dwz 20 liter erbij) en om de laatste Nederlandse boodschappen te doen (een extra pak hagelslag bijvoorbeeld, want we zijn toch wel een behoorlijke tijd buiten Nederland en je zal toch zonder komen). Op 27 Mei gaan om 05:30 de trossen los en we varen de Eems af richting zee, we worden hierbij een beetje geholpen door een kleine 3,5 Knoop stroom mee. Het vervelende is alleen dat er haast geen wind staat en we moeten weer eens op het yanmarretje vertrouwen. Om 14:00 uur varen we de haven van Norderney binnen tezamen met de seilskip2 uit Makkum die we toen nog niet kenden maar dat zou later veranderen.

15 Bij het afrekenen op Norderney staat er een hele rij mensen, bijna allemaal Nederlanders waarvan we er later nog een aantal zullen tegenkomen. Ik had al eens ergens gelezen dat er een Nederlandse havenmeester in Norderney moest zijn maar ik wist het niet zeker. Nadat de Nederlanders voor me in keurig duits alles hadden geregeld begon ik me toch zorgen te maken over mijn Duits, hoe zeg je dat eigenlijk dat je een plaats wilt voor een nacht. Plots verdwijnt de havenmeester en komt er een andere met een lange paardestaart binnen en ik hoor hem iets zeggen waardoor ik het vermoeden kreeg dat dit die Nederlander wel eens kon zijn en ik begin dus in het nederlands tegen hem dat ik een plek in de haven wil en hij zegt in met een twents accent dat het geen probleem is en na een opmerking van een duitse collega zegt ie hem nog even dat dat nederlands gewoon een kwestie is van goed oefenen. Achter mij hoor ik plots een opmerking in het nederlands Jemig wat is dit nu weer, heb ik de hele middag zitten oefenen om in mijn beste duits een ligplaats te regelen en dan kan het gewoon in het Nederlands. Na een fietstocht over het eiland en een ontmoeting met diverse Nederlanders waaronder ook de bemanning van de Travel horen we van verschillende mensen dat we morgen vroeg moeten varen om met het juiste tij binnen te varen op de Elbe. Ik dacht zelf om een uur of acht weg te kunnen maar dat blijkt veel te laat. De Travel wil al om 06:00 uur weg. Later spreek ik iemand die met de havenmeester had gesproken en die had hem gezegd dat eigenlijk 02:00 s nachts de beste tijd is maar dan heb je geen zicht omdat het dan nog te donker is, de tonnen zijn dan moeilijk te zien. Bovendien komt er volgens de weersvoorspelling harde wind in de namiddag en dan moet je zeker op tijd binnen zijn. Als we weer op de boot terugkomen is het laag water en ik doe uit pure nieuwsgierigheid de dieptemeter aan en zie alleen wat streepjes in plaats van de diepte. Shit, stuk dat ding ik zet de fishfinder aan en die zegt 70 centimeter, oeps dat kan helemaal niet want we steken 180 cm en we drijven nog. Ik pak een stok en steek die naast de boot in het water en ja hoor, na een klein stukje allemaal bagger dus we zitten in de bagger en de dieptemeter is dus gelukkig niet stuk.

16 Na een onrustige nacht besluiten we om 03:30 uur al te vertrekken het is nog voor hoogwater en het weer is prima en helder maar het is nog wel donker en we zijn de eerste die weg varen, er is nog geen teken van leven op de haven. We hopen op deze wijze ruim op tijd ver genoeg op de Elbe te zijn voor de voorspelde harde wind. Het is wel spannend want de boeien zijn niet goed te zien en we zijn hier niet bekend, gelukkig gaat alles goed en komen we veilig op open zee waar we met windkracht drie net kunnen zeilen met een gangetje van 4 tot 6 knopen. Om vijf uur wordt het licht en achter ons zien we nog twee boten varen, alles gaat goed en tot Brunsbuttel hebben we lekker stroom mee. Onderweg hebben we nog drie keer een duif aan boord althans een van de drie want de eerste twee komen bij het landen in de zee terecht. Bij de derde varen we op de motor en nemen we gas terug bij het zien dat de vogel een poging doet te landen en dit keer touchdown, een perfecte landing. Voor onze gemoedsrust gaan we er vanuit dat dit de zelfde duif is die toch weer uit de zee heeft weten op te stijgen hoewel we beter weten.

17 We geven het beestje wat te drinken en te eten en hij vliegt weer verder met onbekende bestemming. Later horen we dat andere boten ook duiven aan boord hebben gehad onderweg. Terwijl we op de Elbe varen waait er een zeer hete fohn vanaf het land en het is wel dertig graden, ook op de boot koelt het niet af. Na een uur op de Elbe valt de wind even weg om vervolgens keihard terug te komen uit het westen en het wordt snel kouder en de golven nemen toe. Gelukkig hebben we de zeilen al in de monding van de Elbe laten zakken en zijn we ver genoeg op de rivier voor gevaarlijke golven. Als we bij Brunsbuttel aankomen rond een uur of vier ligt iedereen tegen de stroom in te varen terwijl ze stil liggen t.o.v. de wal, een vreemd gezicht het lijkt net of er een heleboel boten voor anker liggen. We sluiten ons aan bij deze groep en wachten tot de sluis groen licht geeft. Na de sluis is er een haventje waar we de boot langzij van een houten jacht aanmeren want het is hier al aardig druk. Op 29 Mei varen we vanuit Brunsbuttel het kanaal af naar Rendsburg, een leuk stadje halverwege het noord-oostzeekanaal. We liggen er samen met nog een stel nederlanders waar we achteraan voeren op het kanaal ze lagen ook tegelijk met ons op Norderney en we maken een praatje, het zijn

18 Ina en Tony, we komen ze in de stad ook weer tegen. s Avonds drinken we bij Ina en Tony wat aan boord en ontmoeten ook Diet, die al bij hun aan boord zat. Zij is de helft van de bemannig van het Seilskip2 die tegelijk met ons op Norderney aankwamen. Haar man Oenze, ligt ziek in bed op de boot en heeft hoge koorts en zij heeft de boot alleen naar Rendsburg gevaren. Ook maak ik nog een praatje met een andere Nederlander die samen met zijn vrouw en twee kleine dochtertjes ook door het Götakanaal gaat varen. Een van zijn dochters is ziek maar de volgende ochtend vroeg zijn ze al vertrokken. Later zullen we ze nogmaals tegenkomen halverwege het Götakanaal. Op 30 Mei blijven we liggen in Rendsburg om de stad wat verder te verkennen want het is toch regenachtig weer. s Morgens nodigen we Diet, Tony en Ina bij ons uit om koffie te drinken. Diet en haar man die nog steeds ziek is, besluiten nog een dag te blijven maar wij, samen met Tony en Ina, besluiten de volgende dag verder te varen. Op 1 juni vertrekken we om 10:30 uur uit Rendsburg en om 14:00 uur liggen we in de sluis bij Kiel-Holtenau waar we het kanaalgeld voldoen en een plekje in de haven achter de sluis zoeken. We vinden een plekje met gratis wifi internet dus dat is genieten even iedereen weer goedkoop bellen en de

19 weerberichten checken. Tony en Ina liggen er ook maar die gaan nadat ze wat belastingvrije drank hebben ingeslagen naar een haven verderop. Voor ons ligt een luxe nederlands motorjacht, waar diverse mensen van de douane aan boord zijn. Later horen we dat ze veel problemen hadden omdat ze rode diesel aan boord hebben en ondanks een bewijs dat ze dit in Belgie hebben getankt moeten ze toch een boete betalen. Ze waarschuwden ons ook dat er al diverse mensen bekeuringen hebben gehad voor drank die belastingvrij was gekocht hier in Kiel. Wij hebben zelf ook een bestellinkje gedaan en zouden die morgen oppikken en dan direct doorvaren naar Denemarken. We helpen Tony en Ina nog even met het afduwen van de boot als zij net hun bestelling afgehaald hebben en zij gaan er wijselijk direct van door. Op 2 juni is het onze beurt om de drank af te halen maar er staat een behoorlijke wind loodrecht op de kade waar wij de drank moeten ophalen en het is geen fijne stijger, er komen steeds schepen langs die grote golven veroorzaken. We besluiten het er toch op te wagen en met alle stootwillen aan een kant lukt het net en met alleen een sceptor die krom staat varen we er snel weg met bestemming Bagenkop op Langeland zo n 30 mijl varen met wind mee.

20 Het eerste stuk gaat nog wel we bergen zo snel mogelijk alle drank ergens op die nog in dozen stond midden in de boot en hijsen het grootzijl. Naast ons vaart nog een hollandse boot met twee oudere mensen die alleen op de fok varen. Naarmate we verder op de Oostzee komen nemen de golven toe en het wordt steeds minder plezierig. Men had verteld dat het op de Oostzee rustig water is geen stroom en geen getijden en redelijk beschut. Nou er kunnen dus behoorlijke golven lopen hier maar we kunnen ook niet terug zowel de hoge golven als de kans op een bekeuring voor de drank houden ons tegen dus gewoon doorgaan dus. Uiteindelijk komen we half vier aan op Bagenkop en er is plek genoeg in deze haven. Het havengeld valt wel wat tegen met 16 Euries maar dat blijkt normaal voor Denemarken. Wel een mooie nieuwe haven met mooie douches en gratis internet via een pc op de haven en ook gratis gebruik van de wasmachines dus per saldo is het niet eens echt duur. We gaan op zoek naar een geldautomaat want we hebben nog geen kronen. Nadat we drie verschillende Denen hebben gevraagd waar er een geldautomaat is krijgen we de indruk dat er hier niemand op het eiland een andere taal dan alleen Deens spreekt want niemand kan er in het engels of duits vertellen waar de automaat zit. Uiteindelijk blijkt er een vlak bij de

21 haven te zitten en kunnen we eindelijk wat boodschappen doen. We komen er al snel achter dat Denemarken niet goedkoop is. Op 3 juni om 10:30 vertrekken we naar Spodsbjerg met redelijk mooi weer en windkracht drie hebben we onderweg nog de mogelijkheid om te vissen maar zonder veel resultaat. We ariveren al vroeg bij Spodsbjerg en besluiten om nog maar wat verder door te varen maar na een half uurtje begint de lucht te betrekken en gaan we alsnog terug naar Spodsbjerg. Heel verstandig blijkt achteraf want er komt een enorme onweersbui met windstoten over ons heen als we net liggen afgemeerd. Op 4 juni blijven we liggen op Spodsbjerg om daar wat over het eiland te fietsen naar Rudkøbing wat aan de andere kant van het eiland ligt. We fietsen tussen de buien regen door ongeveer 10 km op onze vouwfietsjes om tot de ontdekking te komen dat de winkels op zaterdag al om 14:00 uur dicht zijn. Na een rondje door het stadje maar weer het hele eind terug om op de boot weer van de zadelpijn te genezen. Het havengeld is hier nog meer (130 kronen) maar dan zonder gratis wasmachine en gratis internet. Het enige dat het plaatsje biedt is een veerboot naar Lolland en vissers komen er graag een bootje huren om daar op de prima visgronden grote vissen te vangen.

22 Op 5 juni varen we van Spodsbjerg naar Stubekøbing met een windje vijf tot zes in de rug. Eigenlijk willen we naar Vordingborg maar als we halverwege ineens water in de boot krijgen en we de oorzaak niet kunnen thuisbrengen en de wind steeds meer toeneemt vinden we het niet meer verantwoord om door de klapbrug te gaan aan het eind van dit zeer onrustige stuk water wat ook nog eens onbekend en ondiep is. We kiezen voor de grote brug ernaast die hoog genoeg is om er probleemloos onderdoor te kunnen varen. Achter deze brug zouden we kunnen oversteken naar Vordingborg maar het is niet beboeid en het is onduidelijk of dit wel kan en na onze stunt bij Terschelling durven we het niet aan en kiezen voor Stubekøbing waar we om 17:30 aankomen en waar we de komende drie dagen verwaaid liggen. We komen samen aan met een duits echtpaar die met ons is opgevaren vanaf Spodsbjerg. De volgende dag worden we uitgenodigd om een drankje te drinken bij hun aan boord en het wordt een gezellige en late avond. De volgende dag gaan we met de bus naar Nykøbing dat aan de andere kant van het eiland Fyn ligt. Als de havenmeesteres die elke dag trouw langs komt, de derde dag niet komt opdagen, ga ik er zelf maar naartoe en vertel haar dat we nog een dagje blijven wegens het slechte weer en de harde wind. Ze vraagt; hebben

23 jullie dat dan niet gepland om hier te blijven. Ik vertel dat het best een leuke haven is maar om hier nu voor een derde dag te blijven dat plan je niet. Maar als het niet gepland is en het is al de derde nacht dan wil ik niet dat jullie voor deze nacht betalen zei ze in prima engels (ze werd een stuk vriendelijker toen ze zag dat we Nederlanders en geen Duitsers waren). Dat vinden we nog eens een leuke actie en we kunnen deze reductie goed gebruiken en maken er dan ook dankbaar gebruik van. Op 8 Juni eindelijk minder wind en we vertrekken om 09:00 uur naar Klintholmen op het eiland Møn. We komen om 15:30 aan in Klintholmen, na onderweg nog wat gedobbert en gevist te hebben omdat er weinig wind was. Het laatste half uur hebben we dan ook met de motor naar binnen gevaren. Nadat we in de haven liggen aangemeerd komt Hugien ineens met een panische kreet uit de kajuit en meldt dat er heel veel water in de boot staat. Het is onduidelijk waar het vandaan komt en ik ben bang dat de schroefas-lager lekt omdat het onderweg tijdens het zeilen nog droog was onder de vlonders. We besluiten de motor te laten draaien en onder het lager een bakje te zetten om te kijken of er water uit het lager komt tijdens het draaien van de schroefas. Gelukkig is dit niet het geval maar wat is het dan wel. Ondertussen komen Oenze en Diet de haven in varen en die vertellen dat ook Toni en Ina er aan

24 komen nadat deze aan de Oostduitse kust vier dagen verwaaid hebben gelegen. Het belooft een gezellige avond te worden ware het niet dat we nog niet weten waar het water vandaan komt. Na verder onderzoek blijkt het van een slang van de koelwaterinlaat te komen waarvan de slangklem niet vast genoeg zat. Als de motor draaide of met hoge golven achterop zoals een paar dagen ervoor kwam er water binnen. Na een kleine reparatie hieraan is het waterprobleem eindelijk opgelost. Ondertussen zijn Toni en Ina ook geariveerd en er wordt een borrel op deze hereniging gedronken en we wisselen wat dvd s uit om op een eventuele eenzame avond te bekijken op de pc. Wij besluiten om de volgende dag te blijven liggen om de krijtrotsen op de Klint te bekijken. Met het fietsje hebben we deze prachtige omgeving verkend en de 500 trappen naar beneden en boven toe genomen om er prachtige plaatjes te schieten. De andere Nederlandse boten besluiten alvast door te gaan naar Ystad in zweden. Het is trouwens een dure haven met 140 kronen (ongeveer Eur 20) waarbij de wasmachine en de douches nog apart moesten worden afgerekend. Die avond vraagt een duitser die naast ons ligt of we morgenochtend voor hem willen afrekenen, want de havenmeester was al weg en morgen moeten ze weer vroeg weg dus missen ze de havenmeester. we staan

25 verbaasd over hun vertrouwen en goede manieren en geven keurig zoals afgesproken de volgende dag het bedrag af aan de havenmeester. Zijn vrouw spreekt ons ineens nog even aan in het nederlands, wij vragen haar verbaasd, hoe het komt dat ze zo goed nederlands spreekt. Ze vertelt dat ze aan de nederlandse grens wonen en ze zitten op een cursus nederlands omdat ze met veel nederlanders in aanraking komen. Op 10 juni vertrekken we om 06:30 uur uit Klintholmen met bestemming Zweden en waarschijnlijk wordt het Ystad. Het weer is niet geweldig het waait niet te hard maar het ziet er dreigent uit en nadat we voorbij de grote krijtrotsen varen neemt de wind plots toe. Omdat we vermoeden dat het mogelijk nog erger wordt, besluiten we een rif te zetten, na een halfuurtje liggen we bijna stil omdat de wind weer weg is. Het komt waarschijnlijk door de zuiging van de Klint. We zetten opnieuw meer zeil op waarna de snelheid weer acceptabel is. Af en toe zetten we de motor bij om wat extra snelheid te maken want het is meer dan 50 mijl en er is voor de volgende dag weer eens harde wind voorspeld, we zijndaarom het liefst zo snel mogelijk binnen. Onderweg zetten we de Zweedse gastenvlag in het want en halen de Deense weg. Om 16:30 komen we aan in de haven. Oenze en Diet liggen er nog en ze vertellen dat Toni en Ina die morgen alvast verder zijn doorgevaren. We gaan naar de havenmeester, we vragen wat de overnachting gaat kosten en waar we zweedse kronen uit de muur kunnen trekken. Het havengeld is 150 skr maar we mogen ook met deense kronen betalen zegt hij. Nou weet ik niet de exacte koers maar hij zegt dat het weinig uitmaakt ik vraag nog even aan een Nederlander die er in de buurt staat of hij de koers weet maar hij denkt dat er 9 kronen in een euro gaan en de Deense 7 dus toch wel wat verschil maar na een lange dag zeilen dacht ik dat het in ons voordeel was en betaal dus in deense kronen. Onderweg naar de geldautomaat gaan we nog eens rekenen en komen er achter dat we hier flink belazerd worden en ik besluit om na het pinnen direct naar de havenmeester te gaan om alsnog in Zweedse kronen te betalen en de Deense terug te vragen. Die kunnen we op de terugweg immers prima weer gebruiken. Gelukkig doet hij niet moeilijk en ruilt ze weer in. We besluiten om een dagje in Ystad te blijven, want het is een leuk

26 plaatsje met leuke winkels, we kopen een extra kaartenset van Zweden en een grote ronde stootwil voor in de aankomende sluizen en dat is maar goed ook blijkt achteraf. Het is goed dat we zijn blijven liggen want het waait behoorlijk en de wind staat recht in de haven. Oenze en Diet vertrekken naar Borgholm. Ze hebben het behoorlijk slecht onderweg (hoorden we achteraf). In de haven wordt het ook steeds vervelender want de golven worden groter en lopen de haven binnen zodat we constant omver vallen aan boord zodra we opstaan. Slapen doen we ook niet lekker rustig meer, we worden het behoorlijk zat maar vertrekken is geen optie met die harde wind, dus blijven we nog maar een tweede dagje liggen. Op 12 juni 2005 besluiten we ondanks een stevige wind door te varen naar Simrishamn, zo n 30 mijl om de hoek want we zijn het slingeren in de haven beu. Om 11:00 uur vertrekken we en om 16:30 uur komen we aan in Simrishamn een leuke haven, het is er nog niet zo druk dus boxen voldoende. Het vervelende is alleen dat ze hier een soort stalen frames met drijvers er aan hebben, waar de boot moet worden tussen gevaren. Het grootste probleem is dat er geen breedte van dit frame staat aangegeven en als de boot net wat te breed is levert dat dus krassen op want ze hebben de stalen onderdelen die uitsteken, niet altijd even goed afgeschermd met

27 een stukje zacht of glad materiaal. Later komen we er achter dat dit systeem hier bij veel havens wordt gebruikt en daar zijn we niet altijd blij mee. Het havengeld valt mee zo n 12 euries omgerekend, inclusief douche, water en elektra. Er liggen aan onze stijger twee deense boten en een van de denen pakt onze touwtjes aan. Even later zie ik hem op zijn vouwfietsje terugkomen met een jerycan diesel achterop, ik vraag hem waar deze te koop is en hij vertelt me dat de havenmeester de pomp bedient maar dat hij zo gaat sluiten maar dat wanneer ik zijn fietsje leen, dan kan ik het nog wel halen, en hij geeft me de fiets te leen. Erg aardig en we hebben weer wat diesel in de tank. We vragen de Deen waar ze naar toegaan en hij zegt Utklippan maar niet morgen, want er komt slecht weer aan met veel wind, dus we gaan overmorgen varen. De volgende dag zitten we te twijfelen of we gaan varen want het is bijna windstil. Op dat moment zie ik ineens een prachtige mastenkraan en ik ga bij de havenmeester vragen hoe hoog die is en of we die mogen gebruiken. De havenmeester zegt lachend dat die een metertje of 12 is en we mogen hem gratis gebruiken zolang hij er maar niet in hoeft want hij heeft hoogtevrees. Ik vertel hem dat ik ook geen held ben en dat we uit Nederland komen waar alles vlak is en ik ben al bang als ik op een krant sta maar de kraan ziet er

28 betrouwbaar uit, en we willen het wel proberen. Er is nog steeds weinig wind en we besluiten de boot naar de kraan te varen om daar het nieuwe wind rotortje, dat al twee maanden in een zakje op de boot ligt, te monteren. Ik klim in de mast, ik kan er net bij als ik me helemaal strek vanaf het bovenste treedje en dat is best eng maar ik vervang het rotortje en maak toch nog even snel een foto vanuit de mast naar beneden. Hugien houdt de boot op zijn plaats maar het gaat moeizaam want het begint steeds harder te waaien. Uiteindelijk is alles goed gegaan althans zo lijkt het. Het volgende probleem doet zich voor; ik had het setje, windvaan en rotor ondersteboven terug geplaatst, met het idee dat de rotor er dan minder snel af zou vallen en er minder snel een vogel op zou gaan zitten waardoor het in eerste instantie is misgegaan, althans dat vermoed ik. Als we weer in de box ligen en het vaantje willen ijken, blijkt dat de meter nu de windrichting in spiegelbeeld aangeeft en dit kan niet met de software worden opgevangen. Opnieuw naar de mastenkraan is geen optie want het is veel te hard gaan waaien, we zijn blij dat we toch niet zijn uitgevaren en we blijven dus liggen vandaag. Op 14 juni varen we s morgens om 08:00 uur uit naar Utklippan, de Denen zijn ook uitgevaren en zitten een half uur voor ons. Het is een mooie

29 heldere dag met windkracht 4 maar dan wel uit het oosten en dat is over een hele grote plas met water, en dat water is heel koud. Wij krijgen het ondanks het heldere weer ontzettend koud, en het is een tochtje van 50 mijl en we kunnen het net bezeilen, dus er is heel weinig beschutting tegen de wind aan boord. Om 16:30 leggen we aan in de haven van Utklippan, Dit is een klein rotseiland met een vuurtoren, een haventje en heel veel vogels, die dit als hun eiland beschouwen. Het is nog niet zo druk op het eiland maar in de zomer schijnt het helemaal volgepropt te ligge. De toiletten die er staan zijn gewoon hokjes met een grote emmer vol poep die steeds voller wordt, het ziet er nu al behoorlijk vies uit dus we benijden de mensen die hier in het hoog seizoen komen niet echt. Op het eilandje ligt een klein roeibootje om naar de overkant (het eilandje is gesplitst en bestaat uit twee delen de vuurtoren en de haven) te varen. We besluiten een kijkje te nemen aan de andere kant bij de vuurtoren en het onderzoekscentrum voor vogels of zoiets met wat gebouwen waarin mensen tijdelijk wonen. Na een half uurtje, roeien we terug en gaan de andere oever nog eens goed bekijken, ver komen we niet want de vogels, die jongen hebben, vallen ons

30 aan, we geven het maar op en gaan naar de boot. Later komt er een jonge man langs de boot met een zwembroek, een kapiteins jas, een koffertje en een blonde punk kop. Hij zegt dat hij de havenmeester is en we moeten 100 kronen betalen voor dit idylische oord, wat overeen komt met ongeveer 10 Euries. Na deze collecte roeit hij in een bootje weer naar het andere deel van het eiland, waar hij dus blijkbaar tijdelijk is gevestigd. Op 15 juni 2005 is het rustig weer met veel zon, het wordt wat warmer en we varen om 09:30 uur uit met bestemming Kalmar, dat ook weer zo n 50 mijl verderop ligt maar we vinden dat we beter nu gelijk even flink wat afstanden kunnen afleggen, zodat we het daarna wat rustiger aan kunnen doen. Later op de dag valt de wind helemaal weg en we moeten het naar Kalmar met de motor doen. Het is een mooie stad met een prachtig slot wat al direct opvalt vanaf een afstand. Het varen wordt wel wat lastiger want de vaargeul is vrij smal en druk bij Kalmar, er liggen ook rotsen, dus we besluiten om de pc er bij te gaan gebruiken. Dit om goed te kunnen navigeren (voor de kaartplotter hebben we geen c-map kaartjes voor dit gebied, en de pc dekt alles). We komen om 18:30 uur heelhuids aan en het is prachtig weer, we gaan na het eten direct de stad bekijken.

31 We zijn de enige Nederlandse boot in de haven en we besluiten er een dag te blijven zodat we de omgeving kunnen verkennen met onze fietsjes. De haven is wel duur voor een zweedse haven, zo n 170 kr (ongeveer E 17,50) maar dat nemen we voor lief. We bezoeken een theetuin en daarna gaan we naar het middelaltecenter, een middeleeuws dorpje waar je aan allerlei aktiviteiten kunt deelnemen, zoals boogschieten, riddergevechten of bij de smit wat gieten van metaal, of houtsnijwerk maken. Vooral voor kinderen erg leuk maar wij vermaken ons er ook wel. Het valt ons op dat zweden gek zijn op oude dingen, zoals oude auto s, riddertje spelen en ouderwetse muziek optredens, zoals bij ons 20 jaar geleden, erg braaf en burgelijk voor onze begrippen maar wel leuk. Het weer wordt steeds beter en het lijkt ook zo te blijven de komende dagen. Op 16 juni om 17:00 varen we naar Borgholm een plaatsje dat op het eiland Öland ligt schuin aan de overkant. Het is warm en er staat nagenoeg geen wind dus we moeten weer op de motor. We komen om 20:30 uur aan en het is een leuk en rustig haventje met een gezellig stadje het havengeld is er maar 120 kr en we hebben er een internet wifi verbinding zodat we naar

32 huis kunnen bellen. De volgende dag blijven we liggen en gaan op onderzoek uit met de fietsjes. Er is een oude ruine van een fort dat we besluiten te bezoeken. De weg er naar toe is prachtig met veel natuurschoon, we begrijpen nu waarom de zweden vaak dit eiland als vakantie bestemming kiezen. Op 18 juni vertrekken we om 12:30 uur vanuit Borgholm naar Oskarshamn wat aan de overkant van het eiland ligt, weer weinig wind en een beetje onweersachtig weer, met later wat regen. We komen aan om 19:30 uur in een bijna lege haven die behoorlijk groot is (er liggen slechts drie boten) er komt een russisch klinkende man naar ons toe en hij spreekt geen engels of duits maar met gebaren komen we er toch uit. Het blijkt de havenmeester en we hebben een pasje nodig voor de toiletten en douches die we later weer terug moeten geven. We bezoeken het stadje, het is een leuk plaatsje maar niet echt bijzonder. Het is 19 juni en we gaan voor het eerst de scheren in (dit is het rotsachtige gebied aan de oostkust van Zweden dat bekend staat om gevaarlijke rotsen die soms net wel of net niet bovenwater uitsteken, het is dus goed opletten geblazen. We hebben van dit gebied geen elektronische kaarten voor de kaartplotter dus we gebruiken de pc om de rotsen te ontwijken, het werkt

33 redelijk (in het zonlicht is het scherm niet altijd goed te lezen) maar we houden er natuurlijk ook de gewone kaarten bij, die we recentelijk hebben aangeschaft in Zweden. We hebben in Ystad ook een boekje aangeschaft, waarin het scheren gebied wordt beschreven en daarin staan ook de leuke anker en aanlegplaatsen, we besluiten de eerste plek te testen. We zijn om 12:30 uur vertrokken en om 18:30 uur zijn we 30 mijl verder en op de eerste ankerplek aangekomen. Het is echt een hele rustige plek, het is een soort kommetje waar je in het midden voor anker kunt en dat doen we dus. We zijn de enige hier, het is prachtig weer en bijna windstil. We pompen voor het eerst in onze reis het bijbootje op, (het is een klein rubberbootje van 3,5 meter waar een 3.3 pk buitenboordmotortje achter hangt), het gaat niet makkelijk zo vanaf de boot die voor anker ligt maar het lukt. Ik ga met het bootje de omgeving verder verkennen terwijl Hugien aan boord de wacht houdt. Ik kom er achter dat er aan de andere kant van de rots nog een duits zeilbootje ligt, die zal dus een ophaalbare kiel hebben, want het is er

34 bepaald niet diep. Verderop aan de overkant bij een ander eilandje is een kano aangekomen, de man tovert er een tentje uit en slaat daar zijn kamp op. We zijn dus niet echt helemaal alleen. Terug op de boot besluit ik een hengeltje uit te gooien en ik van al snel een vis, nou ja het is technisch gesproken een vis maar hij is kleiner dan het kunstaasvisje waarin hij heeft gehapt en het is me ook een raadsel hoe hij aan de haak is gekomen. Hugien lacht me uit want dit is al de tweede keer dat ik een zeer ondermaatse vis vang, verder vangen we steeds niets. Ik heb er ook eigenlijk geen geduld voor en stop er mee om die arme visjes te pesten. We kopen wel vis in de supermarkt voortaan. s Avonds merken we hoe lang het hier licht blijft, om 23:30 uur kun je er nog een boek bij lezen. Geweldig maar we moeten wel goed de ramen blinderen anders komen we slaap te kort want om 03:00 s nachts wordt het al weer licht. Ondanks dat het de eerste keer is dat we s nachts voor anker liggen, slapen we prima. Ik had verwacht geen oog dicht te doen, omdat ik altijd bang was dat we s morgens ergens op een andere plek wakker zouden worden, omdat het

35 anker het niet zou hebben gehouden of zo, maar niets is minder waar, het gaat prima en we krijgen steeds meer vertrouwen. De volgende dag is het 20 juni en we willen eerst nog een dag blijven liggen op deze plek maar in de loop van de dag draait de wind, en neemt toe, zodat we niet meer rustig zouden kunnen slapen, we besluiten om de volgende plek in de scheren op te gaan zoeken. Het is al 17:30 dus het mag niet veel verder zijn van de plek waar we nu liggen, er zijn gelukkig voldoende plaatsen in de buurt volgens ons boekje. We vinden inderdaad een plek, na een uurtje varen. Het is hier wel wat drukker en er liggen diverse zweden al aan de rotsen afgemeerd. Een zweed die ons ziet varen roept naar ons en waarschuwd ons in het engels dat we recht op een rots afvaren, die daar ergens onder water moet liggen. We vragen hem waar we het beste kunnen liggen en hij wijst naar een plek vlak bij hem. De zweden liggen met de voorsteven tegen de kant aan en een anker achter. Ze hebben speciale stellages en loopplanken zodat ze makkelijk op de wal kunnen komen.

36 De plek die de zweed ons aanwijst is erg ondiep bij de kant dus we komen dan niet op de wal. We besluiten om met de rubberboot een lijn naar de kant te varen, die dan aan een boom vast te maken en achter een anker, we gaan dan met het bootje naar de wal, indien noodzakelijk. Zo gezegd zo gedaan, alleen wanneer ik de lijn aan een boom wil knopen begint de zweed weer te koeren, niet de boom maar de rots gebruiken, zecht hij, ik voel me een beginner en erg ongemakkelijk, hoe bedoeld ie dat nou weer, hoe kan ik nou aan die rots vastmaken, er zit geen oog aan ofzo maar het is dus de bedoeling om een touw om een grote steen heen te binden en dat is sterk zat. Hij heeft wel gelijk, het is natuurlijk niet goed voor een boom, zo n lijn om z n bast, als iedereen dat doet, gaat ie dood. Na een half uurtje klunzen lukt het uiteindelijk de boot naar onze zin af te meren en ik vaar nog even een rondje met het bijbootje door het gebied en vind gelijk de plek waar het afval kan worden gebracht en waar de poepdoos staat want dat is wel goed geregeld in deze verder totaal onbewoonde gebieden. De volgende ochtend 21 juni willen we vertrekken naar de volgende plek en ik wil nadat de voorlijn weer helemaal los van de rots is, het anker ophalen

37 maar dat valt tegen, het anker lijkt loodzwaar en ik krijg het net bovenwater, en zie dat er nog een ketting mee omhoogkomt. Er ligt echter geen boot in de buurt van deze ketting dus het zal een verloren anker zijn. Het lukt na veel moeite om de ketting te grijpen en ik haal deze binnen, het kreng is wel 25 meter lang, in eerste instantie was ik blij met deze aanwinst maar naarmate ik meer ketting binnen krijg komt er steeds meer modder op het dek en op mij en ik zie er uit als een monster, dat net uit een moeras is geklommen. De boot zit onder de blubber en uiteindelijk krijg ik ook het anker omhoog dat er aanvast zit. Nadat we alles hebben afgespoeld, voor zover mogelijk en opgeborgen in de ankerbak, halen we ons eigen anker naar boven en kunnen we verder. We weten nog niet of we nou blij moeten zijn met deze aanwinst, want het kost heel erg veel schoonmaakwerk om alles weer een beetje toonbaar te krijgen. Om 16:30 uur komen we op een nieuwe aanlegplaats in de scheren bij het eilandje kroko. We zijn de enige boot hier, we meren weer aan met een lijn naar de wal. De lijn doen we weer om een grote steen heen en achter gebruiken we het anker. Ondertussen is het etenstijd en we hebben nog wat zalmmoten in de vriezer. We besluiten deze te bakken maar Hugien vindt dat we dat beter op