VIERING VAN DE NEGENENTWINTIGSTE ZONDAG D.H.J.

Transcriptie

1 VIERING VAN DE NEGENENTWINTIGSTE ZONDAG D.H.J. Daar op de berg Sion geeft de Heer een maaltijd voor alle volken en breekt Hij de sluier, het floers over hen open. (Jesaja 25) OPEN KERK HELVOIRT

2 - 2 - VOORAF Orgel INTREDE. Lied. t.: Sytze de Vries m.:willem Vogel WELKOM. Het leven voert ons naar dit huis. (3c.) Er is zoveel aan de hand... Even een uurtje samen de handen gevouwen in de schoot. Je hebt zoveel aan je hoofd... Even een uurtje samen je gedachten trachten te verzetten. Er gaat je zoveel aan 't hart... Even een uurtje samen het hart proberen te luchten. Welkom u allen hier omwille van elkaar en in Gods naam. + Lied. Het leven voert ons naar dit huis.(2c.) SCHULD BEKENNEN. V.: Je was ziek - ik zocht je niet op. Je was alleen - ik hield je geen gezelschap. Je had honger - ik gaf je niet te eten. Je had dorst - ik liet je niet drinken. Je was vreemde, vluchteling - ik nam je niet op. Je vroeg om je recht - ik kwam niet voor je op. Je stierf en werd vergeten. VERGEVEN WIJ ELKAAR EN GOD EN GOED ONS ALLEN. BEZINNING. Gij hart Gij bron van leven Gij adem ziel in mensen t.: P. Verhoeven m.: Taizé

3 - 3 - Koester de momenten van samen zijn - om straks eenzaamheid te kunnen verduren. Gij hart Gij bron van leven Gij adem ziel in mensen Besef dat je ieder een naaste bent - om niet te vervreemden van elkaar. Gij hart Gij bron van leven Gij adem ziel in mensen Ga met hart en hoofd boven jezelf uit - om niet te verschrompelen of te verpieteren. Gij hart Gij bron van leven Gij adem ziel in mensen GEBED. Gij staat gegrift in ieders hart als licht dat wil schijnen vuur dat wil branden stem die wil spreken - Gij staat gegrift in ieders hart als geweten dat spreekt een weg te gaan een bestemming te bereiken - Gij staat gegrift in ieders hart als hoop op leven beloofd voor tijd en eeuwigheid. Als Gij niet zijt de grond waarop ik sta de bron waaruit ik put de einder waarheen ik ga - Gezongen als Gij niet zijt wie ben ik dan in tijd en eeuwigheid? EERSTE LEZING. Jesaja 25,6-10 De Heer geeft op de berg Sion voor alle volken een maaltijd, - goed en rijk van eten en drinken. Daar op die berg zal Hij de sluier over de volken en het floers over de naties open breken.

4 - 4 - Hij verplettert de dood voor eeuwig en wist de tranen uit ieders gelaat. De smaad van zijn volk neemt Hij uit de hele wereld weg. Zo is het besloten. Dan zal worden gezegd: 'God, op wie wij hoopten, heeft uitkomst gebracht! Hij is het op wie wij vertrouwden. Laat ons jubelen en ons verheugen om de redding, ons gebracht. De hand van de Heer rust op deze berg.' Lied. Zoals de regen; (1c.) t.:s. de Vries m.: W. Vogel EVANGELIE. Matteüs 22,1-14 Jezus nam het woord en sprak opnieuw in gelijkenissen hogepriesters en oudsten aan. 'Het Rijk der hemelen is als de koning die een bruiloftsfeest gaf voor zijn zoon. Hij stuurde zijn dienaars uit om alle genodigden te roepen, maar zij wilden niet komen. Andere dienaars liet hij daarop zeggen: Ik heb mijn maaltijd klaar, ossen en mestvee zijn geslacht; alles staat gereed. Kom dus naar de bruiloft. Maar ze trokken zich er niets van aan. De een ging naar zijn akker, de ander moest zaken doen. Er waren er ook die zich aan zijn dienaars vergrepen, hen mishandelden en doodden. Kwaad als hij was stuurde de koning nu troepen, liet de moordenaars ombrengen en hun stad in brand steken. Toen sprak hij tot zijn dienaars: Het bruiloftsmaal staat klaar, maar de genodigden waren het niet waard. Ga dus naar de kruispunten van de wegen en nodig voor de bruiloft wie je er maar vindt. Zijn dienaars brachten allen mee die zij er aantroffen, slechten zowel als goeden, en de bruiloftszaal liep helemaal vol. Lied. Zoals de regen; (1c.) MEDITATIE. Voor ons die weten dat koren opschiet uit de aarde en brood van de akker komt - voor ons die zien dat brood in 't zweet des aanschijns gezaaid gemaaid geoogst en met zorg bereid wordt - voor ons is te eten geven met anderen genade delen; - voor ons is te eten vragen medemensen deelgenoot maken aan de moeite die we doen, de zorgen die we kennen, het geluk dat we beleven - voor ons is samen eten tijd en eeuwigheid, aarde donker en hemels licht delen met die bij ons zijn en met allen die ons zijn voorgegaan. +

5 - 5 - Wie had kunnen vermoeden dat tegen het einde van de vorige eeuw de muur tussen oost en west, het IJzeren Gordijn, zou neergaan en dat een koude oorlog dus nergens meer over ging. Wie had kunnen vermoeden dat het kundige, rijke en de wereld beheersende westen dit jaar zo ineens in grote problemen zou geraken en nog moet zien daar heelhuids uit te komen. Wie heeft kunnen vermoeden dat er in deze tijd van wetenschap en techniek, waarvan gedacht werd dat die alles gingen verklaren en maken, sprake zou zijn van een religieus reveil en dat de woorden van een Franse denker als een voorspelling waarheid lijken te worden: 'De 21e eeuw is religieus of is helemaal niet.' Wie heeft kunnen denken, dat dit religieus reveil niet langs de aangewezen kanalen van kerk en bijbel verloopt, maar verrassend opstaat vanuit hart en gemoed van de mens, gevoed door een aangeboren intuïtie die allang door 'rede en bewijs' van de kaart had moeten zijn. De mens die geleidelijk en wellicht niet bewust van de natuur een studieobject, 'n arsenaal van krachten, 'n voorraadschuur productiemiddelen heeft gemaakt, - de moderne mens die steeds meer buiten en tegenover het gegeven leven is komen staan en van wie nu vooral benadrukt wordt dat hij een individu, een 'eigen', een 'zelf naast of tegenover andere individuen is, - deze 'hoog ontwikkelde' westerse mens gaat weer beseffen te behoren tot het ene grote geheel van leven, waarin hij met alles en allen deelt, dat hem te boven gaat en waaraan hij - geborgen en gedragen - zijn plaats en vertrouwen in 't leven dankt, waaraan hij zijn trouw aan de ander ontleent. De heelheid waarin ik me als kind geborgen wist viel uiteen en ik ging mezelf verliezen in de verschillende rollen die ik kreeg opgedrukt. Op de een of andere manier voelde ik me een vreemde in de wereld. Het leven leek me een rare logeerpartij zonder eind. Ik vroeg mijn vader wanneer ik weer naar huis mocht. Die was totaal verbouwereerd. Je bent toch thuis, zei hij, je woont hier, bij ons. Dat wist ik wel, maar het voelde zo raar en vreemd aan. Het was een wereld van tegenstellingen, van ik tegenover andere ikken. Dat paste niet in de wereld waar ik vandaan kwam, waar alles een en heel is. Ik voelde me ver van huis en dagdroomde over engelen en lieve mensen, over een land waar geen tegenstellingen bestaan. Ik verlangde naar stilte en rust. Ik trok er het liefst alleen op uit. Ik plukte bloemen en klom op een bunker om naar de lucht te kijken, waar alles blauw was en de dingen waren zoals ze moesten zijn. Ik noemde het mijn denkbunker omdat ik er zo mooi kon denken. Misschien was het meer voelen dan denken, in ieder geval was het iets belangrijks wat ik daar, alleen in een serene wereld, deed.

6 - 6 - Het bijbelse symbool om de eenheid met elkaar en alle leven te beleven, is de maaltijd, - wat de aarde geeft en mensen met zorg hebben bereid, samen aan tafel tot je nemen en delen. De profeet Jesaja ziet de hele wereld één worden tijdens een heerlijk maal op de berg. En Matteüs vertelt vandaag een rijke parabel, waarin de Schepper de band met zijn mensen wil vieren tijdens 'het bruiloftsmaal van zijn zoon'. 'Samen aan tafel' keert steeds terug in het evangelie: Jezus met een tollenaar, - de verloren zoon na thuiskomst, - die wonderlijke pick-nick met duizenden, - Jezus' laatste avondmaal, - Jezus na zijn dood samen aan tafel herdacht... Ons 'dagelijks brood' is religieus geladen. Neemt, krijgt de mens in het 'ontwikkelde moderne' westen nog de tijd dit te beseffen, dit met elkaar te beleven, - of gaat het in onze tijd allemaal haasjerepje, even tussendoor, een pitstop hoognodig om bij te tanken voor de race? Want - zegt de parabel - we hebben van alles aan het hoofd, zoveel zaken te doen, plicht roept.... Ik ben het heilige in het alledaagse gaan zien; het heilige in het gewone... (Andries Baart) + Wanneer aan tafel ineens een plaats open, een stoel leeg blijft, dan voel en ervaar je aan den lijve dot je in samen-aan-tafel de band met de ander, met al het andere, met het Mysterie van het leven ongezegd met elkaar hebt beleefd. Kort orgel BELIJDENIS. t.: Sytze de Vries m.: Willem Vogel Die ons schiep (4c.) ONDERBREKING collecte Marialied GEDACHTENIS. Denk aan die ziek zijn, tobben; aan die hen bijstaan, bij hen waken. Denk aan de slachtoffers van oorlog en geweld, waar ter wereld ook. Denk aan hen die, jong nog, voor vrede zijn gegaan en oplopen tegen geniepig dodelijk geweld.

7 - 7 - Gedenk hen met wie je brood en beker deelde en die ons zijn voorgegaan. Met eerbied noemen wij bij naam: Geen mens voor niets geboren; geen goed voorgoed verloren. Korte stilte Brood en beker GEBED AAN TAFEL. Woord en lied Met de medemens begaan t.: M. Zagers en Gods woord gehoord, verstaan is hij onderweg gegaan. m.: J. Crüger Waar Hij was, die mens Jezus Christus kwamen lammen in de benen, gingen doven de oren open en vielen blinden de schellen van de ogen. Waar Hij was vluchtten kramp en koorts uit het lijf van de mensen, werd de gemeden melaatse in de kring opgenomen en zieken de straffende vinger Gods uit het hoofd gepraat. Waar Hij was werden brood en vis van harte gedeeld en groeide uit amper iets voor een overvloed voor allen. Waar Hij was verliet God zijn hoge hemel en werd een vader die leeft en lijdt met de mensen. Dit ben ik. Mijn testament maak ik hier en nu bekend: dat gij elkaars dienaar bent. Vanaf de berg zag Hij de wereld op zijn kop. 'Zalig de armen; want je bent niet gelukkig om wat je bezit en je wordt niet rijk van wat je hebt. Zalig die van wapens niet willen weten; ze winnen de wereld zonder geweld.

8 - 8 - Zalig die hun zinnen zuiveren; ze vinden God in het diep van hun hart. Zalig die deemoedig zijn; als een kind bij Moeder zijn zij geborgen bij God. In dit vertrouwen heeft Hij van de wereld afscheid genomen. Breek het brood en drink de wijn deel de vreugde, draag de pijn - sterven zal nieuw leven zijn. Hij nam brood uit koren gekneed, zegende, brak het en zei: Dit ben ik en ik beloof u vast dat ge zult eten en drinken aan mijn tafel in Vaders huis. Neem het, eet het. Hij nam de beker uit druiven geperst, zegende die, reikte hem over en zei: Neem de beker van Mij over en geef hem door; want ik zal er pas weer van drinken wanneer alles zal zijn voltooid. Doe wat ik heb gedaan en vergeet me niet. Met de medemens begaan en Gods woord gezegd, gedaan is hij door de dood gegaan. Bij leven niet begrepen en in de steek gelaten gedoemd te worden vergeten, is Hij onweerstaanbaar doorheen de dood tot leven gekomen is Hij voor allen die in Hem hun ware aard en God herkennen geworden die Hij is: de mens een broeder, God een zoon. ONZE VADER. Bid zoals Hij gebeden heeft. COMMUNIE. Brood en leven delen. Deel brood en beker. Deel met Hem het leven waarin wij één zijn en waarvan God het hart is.

9 - 9 - ONDER DE UITREIKING. Lied. GEBEDEN. Woord en lied Bid en besef meer en meer dat wij allen als bloedverwant een band met elkaar hebben. K.: G.: Zoek God niet hier of daar, t.: P. Verhoeven zoek midden onder u: m.: W. Vogel in die ziek zijn en die waken, in die treuren en die troosten, die komen en die heengaan. Bid en zie: God is midden onder u. Bid en besef meer en meer dat wij verantwoordelijk zijn voor elkaar, wie ook waar ook. K.: G.: Zoek God niet hier of daar, zoek midden onder u: in die deemoedig doen wat alledag vraagt; eerbiedig omgaan met het leven; oog hebben voor het wonder waarin wij staan en gaan. Bid en zie: God is midden onder u. Bid en besef meer en meer dat wij in een goddelijk geheel zinvol op onze plaats zijn. K.: G.: Zoek God niet hier of daar, zoek midden onder u: meer in luist'ren dan beleren, meer in vragen dan beweren; meer in geven dan in nemen. Bid en zie: God is midden onder u. ZEGENWENS. ZEGENEN WIJ ELKAAR IN DIT LEVEN DAT WIJ DELEN ZO KWETSBAAR ALS HET IS. EN ZIJ GEZEGEND IN DE NAAM VAN VADER, ZOON EN HEILIGE GEEST. AMEN. ORGELSPEL

10 MAALTIJD OP HET STRAND Die vroege morgen op het strand. Dat eerste licht, de kleine golven, de boot nog druipend in het zand onder een berg van vis bedolven. De wereld is nog bleek en puur, en iemand met wat brood gezeten bij 't vrolijk knetterende vuur roept: Komen jullie eten. Hij lijkt doorschijnend, wit en teer. Wij komen langzaam aangelopen. Johannes zegt: Het is de Heer en dan gaan onze ogen open. Wij zitten aan zijn vroege dis, we durven nauwelijks te spreken, blij dat hij leeft en bij ons is, bang dat de ban misschien zal breken. Maar wij zijn samen in de kring waarin de liefde wordt beleden. Het is de Heer die ons ontving. Het is de maaltijd van zijn vrede. (Michel van der Plas naar Johannes 21 De maaltijd op het strand) Open Kerk Helvoirt