Heel veel plezier met het volgen van deze reis en ik hoop jullie over 10 weken weer te zien.

Transcriptie

1 Vertrek dag Vandaag 8 Februari is het dan zover! Na maanden van voorbereiding gaan we eindelijk vertrekken. Gister avond nog een feestje gehad, iedereen nog bedankt voor het komen! Wat een geluk dat ik vandaag niet hoef te rijden, althans niet zo vroeg. De bedoeling is dat we vandaag in parijs gaan aankomen. Zenuwen zijn nu duidelijk aanwezig en het koffie apparaat heeft moeite mij bij te houden. Zo even de video camera erbij pakken en een klein verslagje uit brengen. Heel veel plezier met het volgen van deze reis en ik hoop jullie over 10 weken weer te zien. Foto's bij bericht Europa Hoi allemaal, Helaas heeft Chris tot nu toe nog geen computer met internet kunnen vinden, en zal hij deze ook niet meer vinden. Vandaar dat ik voor hem dit bericht voor jullie hier plaats.

2 Dag 0: Na afscheid te hebben genomen van vrienden en familie, zijn ze vertrokken naar Nancy (frankrijk). Dag 1: Vanuit Nancy volgde de weg verder naar naar de grens van spanje. Helaas heeft tijdens deze rit de unimoc wat probleempjes gehad, waardoor de team's vaker hebben moeten stoppen. Bij de auto van Chris Bart en Jesper was alleen een ruitenwisser te laag gaan hangen in de stromende regen, waardoor het systeem stuk dreigde te lopen. Daarom hebben ze - ik geloof de wisser van de bijrijdererafgehaald en met eentje doorgereden. Dat was in de stromende regen. De aanhanger doet het goed. Alleen is de sleutel van het slot afgebroken. Deze is inmiddels ook alweer vervangen. Dag 2: Vandaag op weg naar Madrid, door probleempjes met de unimoc, die inmiddels ook al 2 keer een klapband heeft gehad, hebben de team een grote achterstand opgelopen, waardoor er besloten is de hele nacht door te rijden. Toch hebben de jongens er nog steeds veel zin in. Dag 3: verwonderbaarlijk klinkt Chris erg fit aan de telefoon, hij heeft een paar uurtjes achterin de auto kunnen slapen. verder verloopt de reis heel goed, ze zijn nu in Zuid-Spanje aangekomen, en kunnen nu lekker een paar uurtjes gaan slapen. Morgen vroeg zal de reis om 9.00 uur verder gaan, en zullen de teams per boot overstekken naar Marokko. Chris heeft er nog steeds veel zin in, en verder gaat het heel goed. Wij zullen jullie snel weer op de hoogte brengen van het vervolg van de reis. Groetjes Daniela en Chris. Onbewerkt dagboek chris Dagboek Chris Gijzen, Go For Africa Na een half jaarvoorbereiding is het vandaag eindelijk zover, de reis gaat beginnen! Gister heb ik nog een klein afscheids feest gehad zodoende was het 6 uur toen ik thuis kwam en ben ik niet meer gaan slapen maar gelijk mijn laatste spullen bij elkaar geraapt en nog even in de woonkamer gaan zitten, het kriebelt nu toch wel! Om 9 uur staat mijn broer voren om mij naar bakel te brengen, tot mijn verrassing heeft daniela vrij kunnen krijgen van haar werk en zit ze dus ook in de auto samen met mijn broer en john een vriend van de familie. Even mijn spullen in de kofferbak en dan vertrekken we. Na een paar KM op de snelweg zien we de kolonne van ons team rijden en sluiten we aan. Bij nederweert staat mijn vader ons langs de weg op te wachten, we zijn compleet! Half 11 komen we aan in bakel, nog een anderhalf uur en dan is het officieel! Op het dorpsplein van bakel staan nu 27 auto s en 1 motor klaar voor vertrek. Enigszins nerveus staan Jesper, Bart en ik bij

3 onze familie en kennissen, de tijd lijkt niet om te gaan. Eindelijk slaat de klok 12 uur, we gaan vertrekken! De burgemeester van bakel spreekt ons nog toe en we rijden richting het zuiden. Onderweg naar Maastricht waar we definitief afscheid gaan nemen van onze vrienden en familie is de spanning om te snijden, alle drie willen we graag gaan maar zien op tegen het afscheid nemen. We komen aan bij de geusselt in maastricht er staat al een hele groep mensen. Met een brok in de keel neem ik afscheid en denk bij mezelf het zijn maar 10 weken Verschillende mensen drukken me op het hartvoorzichtig te zijn, op mijn broer na die zegt niet te voorzichtig zijn geniet ervan! Ik weet precies wat hij bedoeld en het voelt goed. We vertrekken voor de 2e keer, deze keer gaan we echt, we zitten opgelucht in de auto we hebben er zin in! We rijden richting Nancy waar we niet ver vandaan onze eerste overnachting hebben gepland. Alles verloopt soepel, Jesper rijdt het eerste lange stuk met de auto, onze voorbereiding schijnt goed te zijn geweest. De auto voelt goed aan zelfs op de slechtere wegen, wat een geluk dat we onze bladveren last minute hebben vervangen! De avond begint te vallen en ik neem het stuur over van Jesper. Tot nu toe verloopt alles soepel, de snelheid zit erin en we hebben nog geen probleem gehad. Plots horen we een klap van onder de auto, Bart en ik kijken Jesper aan die achterin zit, 2 seconden lang hebben we geen idee wat er gebeurd is maar voor ons zien we de unimog van Bas en Cliff slingerend richting de vangrail. Iedereen stuurt de auto richting de vangrail, snel gaan de lampen het dak op, het is even zoeken naar de hesjes en dan lopen we richting de unimog om te kijken wat er aan de hand is. De unimog heeft links achter een klapband en onze klap is gelijk verklaard, we zijn over een stuk band gereden. Het lijkt alsof bas eerder een band heeft vervangen langs de snelweg, 10 min tot een kwartier en we rijden weer. Nog een stuk binnendoor karren over hobbelige wegen en dan zijn we bij onze slaapplaatsen Het lijkt alsof we rondjes rijden door dorpjes van Frankrijk, we komen in een uur 2 auto s tegen, deze route lijkt uit een film te komen waarin de aarde is vergaan we zien geen dieren geen mensen alleen maar huizen zonder licht, we zijn dus in the midle of nowhere! Het is half 9 en we checken in bij de camping, we laden onze spullen voor de eerste keer uit, vanavond koken we een soepje en een pasta helemaal zelf gemaakt uit blik! Daarna gaan we slapen Dag 2 Het is 7 uur in de morgen, we gaan ontbijten. Het vertrek is gepland om 8:15 maar dit loopt uit tot 9 uur. We zijn weer onderweg en zoeken een band voor de unimog maar helaas.. We rijden door richting Toulouse, het wordt een lange rit! Er komen heuvels aan, de unimog blijkt problemen te hebben met zijn motor. We kruipen de heuvel op met 30 KM/h en stoppen boven aan. Oscar stelt de ontsteking van de unimog af en het lijkt alsof hij weer zijn vermogen terug heeft. Dit blijkt niet lang zo te blijven, na een aantal stops wordt het echt probleem duidelijk, de carburateur bevriest door de koude temperateur, er wordt ijzerdraad omheen gewikkeld dit blijkt de oplossing wel te zijn. Tijdens de voorlaatste stop van de unimog mogen we nog een kijkje nemen onder de kap van een nieuwe maserati, PRACHTIG!

4 Toulouse gaan we niet halen vandaag we stoppen 300KM ervoor bij een hotel langs de weg, hier betalen we 5,- voor een bier! Onder evalueren we de dag, het is jammer van de stops maar dat hoort er gewoon bij. Dag 3 We staan om half 8 klaar voor vertrek maar de leraren zijn alweer eens te laat! Dat wordt nablijven voor die 2 vandaag De unimog heeft weer een probleem met de motor en we stoppen snel weer.het blijkt een klepje te zijn in de lucht toevoer, dit wordt snel verholpen enwe gaan verder. 5 min te later staan we in de file! Het schiet niet op zo De file duurt een kwartiertje en het tempo zit er nu goed in, het is gezellig over de portofoons! Ongeveer om 4 uur komen we aan bij de pyreneën, het begint met wat dorpjes onder aan de voet. Onderaan keken we raar op toen we mensen met ski kleding zagen lopen maar snel kwamen we erachter.. iets hoger ligt er een dik pak sneeuw! Op 1000 meter hoogte moeten we even stoppen om de jeep in zijn 4 WD te zetten, we komen mensen tegen met sneeuw kettingen en zien zelfs een oudere passat achteruit glijden richting de auto van team Rocky! Hierdoor moeten wij ook stoppen, dit maal zit ik aan het stuur, het is spiegel glad en nu merken we toch dat we nog niet genoeg ervaring met terein rijden hebben. Het is moeilijk om onze jeep met aanhanger en zonder winterbanden of ketting op gang te brengen. Uiteindelijk hebben we dit over moeten laten aan Oscar een van onze leraren die meer ervaring heeft met terein rijden. 500 meter voor de tunnel stoppen we een laatste keer, we zitten op 1700 meter hoogte en ik geniet van het uitzicht, dit is niet met woorden te omschrijven! Even met de sneeuw op de foto denk ik en stap de berm in, tot aan mijn knieën zak ik weg in de sneeuw, dat had ik niet verwacht! Toch maakt Bart snel een foto. Hup door de tunnel, jeeps uit de 4WD. We zitten nu in Spanje, het uitzicht lijkt alleen maar beter te worden, jesper zit achterin en ik hoor alleen maar klik geluidjes van zijn camera, Bart zit naast me en geniet samen met mij van de natuur om ons heen. Jammer dat we hier niet meer tijd voor hebben, we weten wel dat we hier ooit nog eens terug gaan komen. In het eerste dorp van spanje vind ik een winkel die sim kaarten verkoopt. In Nederland koop je een sim kaart bij de supermarkt, in Spanje moet je er zelfs een kopie van je paspoort voor overleggen hierdoor duurt het langer en verliezen we door mij een klein half uurtje. Nu rijden we richting zaragoza, Wim heeft contact met Jan Huizinga, het schijnt dat deze 100 KM verder is als ons en dus ook nog een lange weg voor de boeg heeft. Na een aantal smsjes hebben we 2 keuzes. Keuze 1, we rijden tot aan madrid waar we rond 3 uur ongeveer aan zullen komen en dan 4 uurtjes kunnen slapen totdat we weer op moeten staan om de laatste lange dag te maken of we kiezen voor keuze 2, dat houd gewoon in dat we de hele nacht en morgen blijven rijden tot aan de zuidkust van spanje, de verwachte aankomst tijd is dan half 9 in de morgen maar dan kunnen we wel een hele dag rusten voordat we verder moeten met de boot. Na een kort overleg tussen de auto s besluiten we voor keuze 2 te gaan. Bart zal beginnen met rijden en we wisselen nu iets sneller van bestuurder om alert te blijven. In zaragoza gaan we tanken, althans in zaragoza willen wij graag tanken maar de pomp houder denkt hier anders over. Etienne heeft net voor 5 kunnen bijvullen als de pomp stopt en een spaanse knorpot naar buiten

5 komt en ons in het spaans duidelijk maakt dat we niet mogen tanken bij hem. Niemand blijkt het te begrijpen, juist nu had hij winst kunnen pakken als de unimog zijn tanks vol gooit. Misschien was deze meneer wel een fan van Franko. We zullen er nooit achter komen. We vervolgen onze reis naar zuid spanje met Bart achter het stuur. Ik bel nog even met Daniela en mijn moeder alles gaat goed, bij daniela zijn een paar probleempjes, dit is niet zo fijn omdat ik haar niet kan helpen vanaf hier maar mijn broer doet wat hij kan dus hoef ik me geen zorgen te maken. De afspraak isdat er om het anderhalf uur van bestuurder wordt gewisseld, na bart neemt jesper het over in die tijd heb ik even kunnen slapen en neem ik het weer over voor een anderhaf uur. Het is rustig op de weg maar dit maakt het juist verraderlijk Ik ben blij als mijn tijd er weer op zit en bart het stuur overneemt. DAG 4 Het is 9 uur in de morgen en we stoppen bij een restaurant om te ontbijten en even op rust te komen. Bas kan in de buurt banden krijgen dus dat is onze volgende bestemming. Helaas spreken de mensen in spanje geen engels en duurt het een hele tijd voordat Bas eindelijk een band heeft kunnen krijgen maar hij heeft er 1 en dat is de hoofdzaak. Om half 1 vertrekken we weer verder richting het zuiden. Nog geen half uur op de snelweg en ik zie rook van de rechter achterband van de unimog komen en nog geen halve seconden later weer een klap, de unimog heeft weer een klapband deze keer rechts achter. Ik vraag me af wat de oorzaak kan zijn maar kan niets bedenken. Na onze eerste stop op dag 1 is afgesproken dat wim en Oscar achterblijven bij een gestrande auto en de rest door rijdt en bij de eerste afslag op de achterblijvers wacht. Etienne rijdt langs de eerste afslag en wij vertellen hem de volgende wel te nemen. Op het moment dat wij staan te wachten komt het team van piet sanders ook dezelfde afrit af, toeval! We besluiten om gezellig met hun te gaan praten maar dit is van korte duur, na 3 minuten zien we de unimog langs rijden met de pajero van wim en oskar en de Rocky van Arjan en Elmer die schijnbaar hun eigen regels hanteren. Het landschap van spanje is prachtig niet zo volgebouwd als Nederland maar nog veel natuur, bergen beplant met olijven bomen KM s lang zien we niets anders. We vervolgen onze reis verder naar het zuiden nog ongeveer 200 KM en we zijn bij de boot! We rijden nu de laatste 100 km langs de kust, stukken drukker maar wel weer een mooi uitzicht. Er wordt even gestopt bij een tankstation om met een banden leverancier te bellen waar we nu bij in de buurt zijn, misschien kan bas nog een paar banden meenemen voor in Afrika. Verder is heb ik het dagboek nog niet bijgewerkt we zjn inmiddels is het dag 7 en zijn ze in het atlas gebergte, alles goed en we rjden goed door. Het toetsenbord is arabisch het typen schiet niet op, dagboek heb ik van de usb afgehaald. Ik zal jullie up to date houden via de telefoon. Groeten Chris Onbewerkt dagboek vervolg

6 DAG 4 Het is 9 uur in de morgen en we stoppen bij een restaurant om te ontbijten en even op rust te komen. Bas kan in de buurt banden krijgen dus dat is onze volgende bestemming. Helaas spreken de mensen in spanje geen engels en duurt het een hele tijd voordat Bas eindelijk een band heeft kunnen krijgen maar hij heeft er 1 en dat is de hoofdzaak. Om half 1 vertrekken we weer verder richting het zuiden. Nog geen half uur op de snelweg en ik zie rook van de rechter achterband van de unimog komen en nog geen halve seconden later weer een klap, de unimog heeft weer een klapband deze keer rechts achter. Ik vraag me af wat de oorzaak kan zijn maar kan niets bedenken. Na onze eerste stop op dag 1 is afgesproken dat wim en Oscar achterblijven bij een gestrande auto en de rest door rijdt en bij de eerste afslag op de achterblijvers wacht. Etienne rijdt langs de eerste afslag en wij vertellen hem de volgende wel te nemen. Op het moment dat wij staan te wachten komt het team van piet sanders ook dezelfde afrit af, toeval! We besluiten om gezellig met hun te gaan praten maar dit is van korte duur, na 3 minuten zien we de unimog langs rijden met de pajero van wim en oskar en de Rocky van Arjan en Elmer die schijnbaar hun eigen regels hanteren. Het landschap van spanje is prachtig niet zo volgebouwd als Nederland maar nog veel natuur, bergen beplant met olijven bomen KM s lang zien we niets anders. We vervolgen onze reis verder naar het zuiden nog ongeveer 200 KM en we zijn bij de boot! We rijden nu de laatste 100 km langs de kust, stukken drukker maar wel weer een mooi uitzicht. Er wordt even gestopt bij een tankstation om met een banden leverancier te bellen waar we nu bij in de buurt zijn, misschien kan bas nog een paar banden meenemen voor in Afrika. Deze banden kunnen helaas pas morgen rond 11 uur geleverd worden en dit is te laat, dan zijn wij al het water overgestoken. We rijden verder naar het hotel, de tomtom heeft ons tot nu toe goed de weg gewezen we hebben 1 keer de verkeerde afslag genomen maar dat was omdat Etienne en Pascal het niet goed hadden gezien. De tomtom zegt op een afslag van de snelweg U heeft uw bestemming bereikt dit kan niet kloppen! We stoppen en wim belt met Jan Huizinga die ons de goede weg verteld, ondertussen besluit team Rocky zelf te gaan zoeken en rijd bij ons vandaan. Aangekomen bij het hotel is er nog geen teken van team Rocky, we pakken onze spullen uit en gaan aan tafel om te eten. Het eten is lauw maar wel te eten, onder het eten krijgen we door dat team Rocky boos is op ons. Niemand begrijpt waarom ze boos op ons moeten zijn tenslotte zijn zij zonder iets te zeggen door gereden maar goed Wim heeft met ze gesproken en het lijkt opgelost te zijn, vanaf hier gaan wij verder zonder team Rocky. Na het eten gaan we ons verzorgen op de kamer daarna gaan we nog even naar beneden opzoek naar internet, onder staat 1 pc met internet met natuurlijk een lange rij. Jesper en ik sluiten aan, in de rij word ik gebeld door Daniela en ga ik even naar buiten om te bellen, Daniela zal voor mij een beetje het dagboek op waarbenjij.nu dus heb ik het internet niet meer nodig en besluit ik terug te gaan naar de kamer om de films op de laptop over te zetten. Het is 24:00 morgen vroeg moeten we om half 8 klaar staan om naar de boot te rijden, ik zet de wekker op half 7 en ga slapen.

7 Dag 5 Kwart voor 7 sta ik op, Jesper is al bijna klaar om te gaan. We pakken onze spullen in en gaan naar de auto. Buiten is het s morgens toch nog erg fris! 9 uur ongeveer staan we op het achterdek. We kijken neer de motoren van de boot 4 jet motoren misschien net zo groot als onze aanhanger, groot dus! We varen rustig de haven en uit en dan gaat het gas erop, wat een power! Terug naar binnen pakken we even iets te eten en gaan we bij de rest zitten om de route te bespreken. Na de grens overgang gaan we naar Chefchouen hier is onze camping. Na 45 min komen we in Tanger aan dit is nog een klein stukje Spanje, we kunnen hier goedkoop tanken en gooien alles vol 104 liter benzine voor 64 euro. Na 100 meter rijden denk ik dat het gaat regenen maar dit blijkt benzine te zijn die uit 1 van de jerrycans lekt waarvan de dop niet goed sluit. We maken een stop een stuk voor de grens overgang, Jesper, Bart en ik maken gebruik van de tijd en zetten de jerrycans met de vuldop op het hoogste punt zodat we geen benzine meer verliezen. Op naar de grens. We rijden door de eerste poortjes van de grens recht en links staan betonnen muren met draad erop we zien mensen die door de grens willen maar niet verder mogen. We worden begeleid naar een rij door een agent, meteen komt er een man naar ons toe die ons wilt helpen met het invullen van papieren deze man is geen agent maar een marokaan die hier zijn geld mee verdiend. Omdat ik op papier de eigenaar van de auto ben moet ik met de papieren naar een van de hokjes, ik versta helemaal niets wat er gezegd wordt toch gaat alles goed want na 15 min ben ik klaar met het papier werk en mogen we aansluiten in de rij om door te rijden. De duane beambte wilt bij ons in de aanhanger kijken dus maken we deze open voor hem, hij kijkt erin pakt een paar spullen aan de kant en vindt het wel goed, streng zijn ze hier dus niet we hadden makkelijk iets kunnen meenemen.. Nu rijden we echt maroko in, we stoppen even om op de rest te wachten en gelijk maken we kennis met de kinderen in land. Aan mijn raam komen 3 kinderen (het raam staat helemaal open) we weten niet wat ze zeggen maar een aantal worden kunnen we wel opvangen uiteindelijk, ze willen een stilo ofwel een pen. Jesper pakt een pen en geeft die aan mij om aan de kinderen te geven, gelijk klinkt er weer stilo ze willen nog een pen, we zeggen dat het de laatste is en geven de pen zoals we dachten wilden ze nu nog een pen, we zeggen een paar keer nee maar ze blijven vragen. Tussen Jesper en mij in staat een zakje voor het vuil in de auto een van de jongens ziet het zakje staan en wijst erheen, ik zeg no this is garbage toch willen ze het hebben dus geven we het mee, ze lopen er gelijk mee weg en zoeken onder het lopen uit wat erin zit. Op die manier komen we ook van ons vuil af We rijden verder naar de stad het is er ontzettend druk, we komen snel achter wat de verkeersregels zijn hier, die zijn er gewoon niet! Verkeerslichten houden ze zich enigszins nog aan en thats it voor de rest is het je claxon of gewoon duwen en hopen dat de ander remmen heeft. Jesper heeft zijn snelcursus stad rijden maroko gehad en ik vind dat die geslaagd is! Bas is nog met de leraren ergens kijken voor banden, bilal en najim zijn een dynamo aan het zoeken

8 voor hun Nissan Patrol, hun dynamo laad niet meer bij en ze rijden op de 2e accu van the dessert barrons (etienne en pascal) de rest wacht bij een garage voor de deur. We worden door de mensen van de garage gelijk op film gezet, iedereen komt even kijken naar ons. Etienne vraagt of hij naar de wc mag, dat mag die en hij gaat naar binnen. Na een poosje buiten te hebben gestaan wachten blijkt het binnen lunch pauze te zijn en worden we uitgenodigt om mee te eten. Het is onbeleefd om af te wijzen als je eten wordt aangeboden maar snel blijkt dat we hier gerust nee mogen zeggen, Etienne en Bart gaan toch naar binnen en eten iets mee ze zeggen dat het lekker is maar ik vindt het risico te groot. Het is vis met rijst en brood en iedereen eet uit 1 pan met de handen. Najim, Bilal, bas, Cliff en de leraren zijn er ook weer. Ze hebben geen band kunnen vinden alleen een binnen band met de verkeerde maat maar de eigenaar van de garage krijgt dit mee en gaat voor ons kijken wat hij heeft en misschien kan regelen. De man geeft aan geen banden te hebben maar misschien kan hij iemand bellen die ze wel kan leveren, na een telefoontje van de man krijgen we de keuze A merk of B merk? Even zijn we overrompelt heel spanje kan de maat niet leveren en hier kun je kiezen!! De man laat de banden komen en wij wachten nog even met z n alle voor de deur. Na een half uur komen de banden dan aan, het is de goede maat! Gelijk worden ze op de unimog geladen wat we dus niet hadden moeten doen want nu kunnen we dus niet meer afdingen, de banden worden gekocht voor 340 euro dat zijn 2 binnen incl buitenbanden. We gaan weer verder rijden richting Chefchouen, rijdend door de bergen met prachtig uitzicht en soms ook nog een goed stukje weg! We worden regelmatige ingehaald op de kronkelende berg wegen door oude mercedesen, die gasten hebben veel lef of zijn levensmoe op momenten dat ze totaal geen zicht hebben op tegemoet komend verkeer beginnen ze met inhalen. We komen aan in Chefchouen en gaan eerst in de stad iets drinken, bilal besteld een marokaanse thee en ik besluit dit ook te proberen. De thee is heel erg zoet en er zitten nog bladeren in, wat voor bladeren weet ik niet precies. Als iedereen het drinken opheeft gaan we een soort van centrum in, hele kleine steegjes met alles winkeltjes waar je echt alles kunt kopen. We komen langs een verkoper die marokaanse vesten verkoopt, dit is een vest gemaakt van wol met een puntmuts, er wordt een grap gemaakt dat iemand die gaat kopen van ons Een steeg verder kunnen we gunstig euro s voor dirhams ruilen, terwijl iedereen het ruilen is heeft Wim opeens zo n vest aan! De verkoper heeft vandaag een goede dag want bijna de hele groep koopt bij hem zo n vest alleen Bart, Cliff en bas niet. De vesten zijn lekker warm en dat komt goed uit want het koelt nu flink af. Een stukje verder kunnen we simkaarten voor maroko kopen, iedereen koopt een sim kaart en we gaan richting de auto s. Bij de auto s blijkt dat er een persoon de hele tijd op onze auto heeft gepast, dit kost ons 10 dirhams er auto dat is 1 euro omgerekend. De stad zelf is heel erg mooi om te zien de mensen zijn allemaal even aardig maar deze stad is een echte toeristen stad. Op de camping zetten we snel onze tenten op en gaan we koken, vanavond eten we goulasch soep

9 en wurst ragout. Ons eten is lekker en snel klaar, bij de leraren lijkt het wat moeizamer te gaan, zei eten boerenkool en rookworst maar het water valt van het pitje tijdens het koken. We zijn zo aardig om ze een beetje van onze wurst ragout te laten proeven in de tijd dat ze moeten wachten op nieuw water. S avonds ga ik nog met Jesper opzoek naar een internet cafe in de stad. Het lijkt een kleine stad maar we komen er snel achter dat het dit echt niet is, we wisten waar een internet cafe was maar we raken de weg een beetje kwijt en komen in donkere straten terecht waar we ons niet veilig voelen. Er komt een man op de auto af die vraagt of we hashi willen kopen (zodra ze weten dat je Nederlands bent wordt er meteen hash gezegd) we slaan dit af en vragen de weg naar een internet cafe. Dat is toevallig 20 meter verder volgens hem maar we zien niets liggen en vertrouwen het zaakje niet helemaal dus rijden we verder en besluiten om naar de camping te gaan. Op de camping is iedereen ondertussen klaar met eten ed. Met Oscar ga ik opzoek naar hout voor ons kampvuur, we komen terug met 2 boomstammen. Het kampvuur wordt bij etienne en pascal voor de luifel gemaakt en we gaan er gezellig bij zitten praten over de afgelopen dagen tot ongeveer 12 uur dan besluiten we te gaan slapen en morgen rond 8 uur weer weg te rijden. DAG 6 Om 7 uur denkt Oscar opeens dat hij een wilde kat is en gaat aan de tenten schudden en geluiden maken, we halen hem snel uit zijn droom voordat hij iemand kan bijten. Om 8 uur is iedereen klaar voor vertrek en rijden we richting Fess. De wegen zijn slecht, er zijn overal kuilen waar je hele wiel in past en je makkelijk een ophanging van de jeep op kapot kunt rijden oppassen dus! Na een tijdje rijden kom ik aan het stuur en kort erna rijden we Fess binnen, vandaag ga ik mijn cursur maroko drukke steden rijden krijgen. Na een paar minuten wordt ik er handig in en rij ik lekker met de lokale mensen mee, de claxon is mijn beste vriend nu. We stoppen bij de Mc Donalds om iets te eten, de prijzen zijn precies hetzelfde en het proeft precies hetzelfde. Nu rijden we Fess uit en gaan we het Atlas gebergte in, Prachtige uitzichten je kunt er mijlenver kijken. Toen we de berg in reden scheen de zon en was het warm nu zijn we bovenaan en gooien we met sneeuwballen! De auto s verliezen door de hoogte vermogen, de lucht bevat hier minder zuurstof. Iets meer tijd voor deze uitzichten zou erg fijn zijn maar helaas moeten we door. Onder aan de berg rijden we een dorp in waar we ons hotel vinden voor vanavond. Het hotel ziet er niet fris uit van buiten maar kamers zijn enigszins schoon, een douche is er niet bij. Snel nog even het dorp in iets te eten zoeken, we staan voor 2 eet tentjes. Het personeel van beide zaken probeert ons naar hun toe te lokken, uiteindelijk besluit pascal gewoon naar de linker zaak te lopen. Het eten is lekker we krijgen eerst olijven daarna krijgen we rijst met een salade dan komt het hoofd gerecht, patat met gehakt en vlees helaas is het vlees niet doorbakken en eet ik dit niet op. Terug naar het hotel, slaapzak op het bed leggen wekker zetten en slapen.

10 Ik slaap heerlijk deze avond, de matrassen zijn goed maar we gebruiken onze eigen slaapzakken. Dag 7 Het vertrek was vandaag voor 9 uur gepland Bas zou dan om 8 zijn op de velg laten leggen in het dorp maar om 8 uur kwam bilal van team maroksky naar onze kamer om te vertellen dat we al om 8 uur zouden vertrekken omdat de banden man in het dorp dicht was. Jesper begint vandaag met rijden, in het eerst volgende dorp dat we tegenkomen gaat bas met Oscar en cliff opzoek naar een plek om de banden op velg te krijgen. De rest gaat opzoek naar internet, voor we de kans krijgen ook maar ergens heen te zoeken willen verschillende mensen ons stenen verkopen, we hebben niets aan stenen dus gaan we verder. Een man nodigt ons uit om zijn garage te bekijken waar hij een harley davidson en een citroën zou hebben staan, we gaan even kijken uit fatsoen en komen terecht in wat voor ons een kleine sloperij lijkt. Er staat een oud eentje en een motor die nog ouder is, overal liggen auto onderdelen die bij ons thuis de ijzerhandelaar nog niet meer zou willen hebben maar de man is er trots op! Na het kijken van de garage lopen we verder de stad in en vragen een paar mensen of er een internet café is, een van de mannen begeleid ons naar een internet café waar we snel even onze dagboeken online zetten en mails lezen. Bart, wim en ik lopen met de man naar zijn huis terwijl de rest afsluit en terug naar de auto s gaat. Bij de man thuis mogen we even naar de wc maar snel blijkt dat ook deze man spullen verkoopt. Bart en Wim zijn al buiten en mij wordt even een hoofddoek omgedaan, als ik vraag How Much? is het antwoord 350 dirham, 35 euro voor een doek is veel geld maar het is wel een mooie doek, ik zeg too much en de man begint over de kwaliteit en handgemaakt en nog wat, ik mag hem voor 300 hebben. Deels om van de man af te zijn en terug naar de auto te kunnen koop ik de doek en ga ervandoor wetend dat ik net ben afgezet! Terug bij de auto is het nog even wachten op bas met de banden. We rijden tussen de bergen door en worden alweer getrakteerd op geweldig uitzicht. We rijden op een moment op een weg waar de berg deels overheen hangt en rechts van ons is een afgrond de diepte in, we kunnen weer kilometers ver kijken. De weg loopt rechtdoor verder dan dat onze ogen kunnen kijken, het lijkt wel oneindig te zijn. Dan draait de weg weer de bergen in en klimmen we stukken omhoog langs de bergwanden aan de linker kant en rechts de diepte. Na een hele tijd wordt het landschap weer iets vlakker en kunnen we tanken voordat we een stadje in rijden. In het stadje besluiten we iets te gaan drinken voordat we verder gaan op weg naar de bergpas van het atlas gebergte. Na het drinken rijden we verder op een soort van snelweg met daarop telkens kleine dorpjes waar je dan moet afremmen naar 40 km/h. Een paar dorpen later staan we voor een T splitsing waar we links gaan, achteraf blijkt dat we daar dus niet links moesten gaan maar we hadden deze foute afslag niet willen missen. We komen hierdoor in kleine gehuchtjes waar normaal nooit toeristen zouden komen, we krijgen de kans om het echte marokaanse volk te zien en leren kennen, een mooie ervaring vindt iedereen! De avond begint te vallen en we rijden op slechte wegen, we moeten snel een dorp vinden waar we kunnen overnachten en Pascal en Etienne moeten tanken over 40 Km zouden we bij een dorp moeten komen.

11 Voor het dorp komen we nog een tankstation tegen en iedereen gooit de wagen vol want morgen gaan we dwars door de bergen. De eigenaar van ik denk het tankstation of het restaurant eraan verteld ons over een camping en hotel een kleine 15 Km verderop. We overleggen en besluiten voor de camping te gaan omdat we dan minder betalen en in onze eigen bedden en tenten kunnen slapen. De man begeleid ons naar de camping, schijnbaar ligt de camping en het hotel naast elkaar. We bekijken toch even het hotel van binnen en snel is de beslissing gemaakt om in het hotel te overnachten, het is er niet alleen schoon maar ook mooi en luxe, er is een normale wc en een douche! Om 9 uur wordt het avond eten geserveerd en dit is ook erg lekker, het mocht iets meer zijn maar het was voldoende. Als we bijna klaar zijn met eten horen we mensen trommelen en zingen vanuit de bar, we lusten nog wel een biertje dus gaan we een kijkje nemen. De mensen gaan nog even vrolijk door met muziek maken daarna komen we nog even met ze aan de praat en komen ze erachter dat we Nederlanders zijn. Hoe kan het ook anders dan dat we nu weer eens haschji krijgen aangeboden, wat hebben we toch een goede naam in het buitenland. Om half 12 gaat iedereen richting bed, de morgen erna mogen we uitslapen om half 9 wordt het onbijt pas geserveerd. Dag 8 We hebben allemaal goed kunnen slapen,dat hadden we ook wel nodig na de afgelopen dagen. Het hotel heeft een douche maar alleen met koud water, het is even wennen maar te doen. Aan het ontbijt kunnen we rustig aandoen vandaag, we hebben besloten deze dag de tijd te nemen omdat we door een mooi gebied gaan rijden. De andere teams hebben om het atlas gebergte gereden omdat er berichten waren dat het was afgezet in verband met slecht weer, wij zijn toch gaan kijken en dat heeft goed uitgepakt het was open. Na het ontbijt gaan we onze spullen inpakken en demonteren we de spatborden van de aanhanger omdat deze bij ruw terrein de wielen raken, Jesper stelt gelijk het linker lager van de aanhanger bij, dit had een beetje speling. Rond half 11 vertrekken we richting de bergpas, die ligt een kleine 10 km van ons hotel af. Het moment waar we op hebben gewacht is er dan eindelijk, offroad! Wim neemt de fiets van het dak af en gaat op de fiets voor ons uit, voor hem moet het hier geweldig zijn. In het begin van de pas is alles nog vlak maar met veel losse stenen en zand, voor ons zien we bas opeens op het dak van de unimog klimmen, even later gaat etienne ook het dak van zijn busje op en klim ik op het dak van onze jeep. Vanaf het dak film ik een heel stuk en ook even onze aanhanger die goed de jeep volgt. Na een kwartier tot half uur wissel ik met Jesper van plaats en rij ik een stuk met Jesper op het dak. In de bergen lopen ook rivieren en daar moeten we ook doorheen, gelukkig staan ze op het moment niet al te hoog en is het kinderspel om er doorheen te komen. Er worden een paar plaatjes geschoten van de jeeps die door het water gaan. Na een half uur wissel ik weer met Jesper en ga ik gewoon op de bijrijders stoel zitten want we gaan nu de berg beklimmen, de jeep staat nog steeds in de 2WD en we hebben geen problemen met

12 tractie tot nu toe. Bij een T splitsing weten we even niet welke kant Wim op is gegaan, beide richtingen zijn goed maar na een paar minuten zien we Wim weer verschijnen en kunnen we verder. Dit is precies wat we wilden zien geen wegen meer alleen maar terrein, de andere teams zullen jaloers zijn als ze dit horen. Om de zoveel tijd komen we kleine dorpjes tegen waar de kinderen langs de weg gaan staan als ze ons zien aankomen, stilo roepen ze als we langs rijden en rennen langs de auto s mee. Er zijn in alle auto s spullen om weg te geven aanwezig maar we kunnen niet alles weg geven want we zullen nog veel meer kinderen tegen komen onderweg. In de zak met weg geef spul kom ik stuiterballen tegen en dit levert leuke situaties op bij het weg geven, vooral voor de auto achter ons.. Waar je ook kijkt links, rechts, voor of achter je overal is het mooi! De jeep doet het goed, hij voelt zich hier thuis en de aanhanger is onbewust waarschijnlijk toch een beetje voor het terrein gemaakt. De hellingen beginnen steiler te worden en met de aanhanger achter de jeep moeten we toch in de 4WD om de koppeling iets te ontzien gaan we gelijk in de 4WD low gearing, hierdoor kunnen we in de 2 versnelling heel rustig omhoog kruipen met 1500 toeren trekt de jeep de aanhanger met gemakt de berg op we hebben geen enkele keer wielspin. We komen boven aan de berg op een soort plateau en over de portofoon vraag ik of er iemand honger heeft, iedereen lust wel iets en ik stel voor om hier te gaan koken en eten. Iedereen stemt in en we parkeren de jeeps pakken onze tafel en het kookstel van Ettiene en Pascal. Op het menu staat een nudeltoph, knakworstjes en noodels, Wim heeft nog komkommer en deelt uit. Na het eten voetballen we even op de berg en maken enkele gebruik van de sanitaire voorziening die de berg bied. Normaal zie je deze bergen alleen op tv, discovery channel, maar wij zijn er nu echt en we koken en voetballen er ook nog! Tijd om te beginnen aan de afdaling, Ik neem het stuur over van jesper en we vertrekken. Alles gaat goed, de stenen laten de auto flink trillen van binnen maar hier is die voor gemaakt dus we maken ons geen zorgen. We houden zelfs een beetje in om de aanhanger te ontzien, die hebben we nog langer nodig dan vandaag. Onderaan de berg misschien net 1 Km voordat we weer op verharde wegen komen krijgt cliff met de unimog een lekke band, een steen heeft de buiten band open gescheurd op het loopvlak en de binnenband is later gesprongen. De weg is erg smal en een stukje verder staan mensen te wachten om langs te rijden, snel de band verwisselen dus maar dat is geen probleem Bas heeft dit onderhand al vaker gedaan. Op het verharde wegdek rijden we in de richting van het volgende dorp waar we een camping of hotel gaan zoeken. Het is nog 120 Km naar de volgende stad Quazatar, Bart neemt het stuur over bij het tankstation. De benzine is hier verrasend duur omgerekend kost een liter hier 1 euro. De weg richting de snelweg is slecht, ze hadden beter geen weg aan kunnen leggen dat was beter geweest. De snelweg is daarin tegen een hele fijne weg, we kunnen lekker rustig rijden tot in de stad. In de stad stoppen we eerst bij een hotel, de kosten van een overnachting zijn iets meer dan 50 euro per 2 personen incl. eten en douche, eerst nog even verder kijken dus.

13 Bij een camping kunnen we overnachten voor 12 Dirham pp plus 15 Dirham voor de auto. Voor ons is de beslissing snel gemaakt,we slapen net zo goed in onze tent als in een hotel en voor luxe maken we deze trip echt niet. Team maroksky gaat voor een hotel in de stad we spreken af dat ze morgen om 8 uur bij ons zijn. Op de camping pakken we eerst onze tenten uit daarna zetten we tafel op en koken we ons avond eten, tomaten soep en bonen met erten en wortelen. Na het eten drinken we nog een biertje en wordt er nog wat gelachen bij het idee dat Team Rocky dit nu allemaal heeft gemist, we praten nog even over de route en over thuis voordat we gaan slapen. Morgen rijden we 380 Km naar Agadir over waarschijnlijk een goede weg, weer een rustige dag dus. Jan Huizinga sms nog met Wim hij zit op 100 Km van Agadir, ondanks dat wij het atlas gebergte gedaan hebben liggen we dus toch niet zo ver achter. Dag 9 We staan vandaag om 7 uur op ondanks dat we genoeg tijd hebben voor de weg naar Agadir maar we willen nog even in Quazagar kijken. Rond 8 uur vertrekken we richting het centrum van de stad. Als wij aankomen is het nog rustig in de stad,we stoppen naast de een bank dus maak ik gebruik van de pin automaat, we kunnen hier nog gewoon met de Rabo pas geld afhalen. We lopen daar de steegjes van Quazatar maar de helft van de winkeltjes is nog gesloten. Er staat een man kippen te plukken hier blijven we even staan kijken, het gebeurd gewoon midden in de stad ook het slachten van de kip. Bilal koopt een paar schoenen bij een van de winkeltjes dat wel open is en Oscar koop een paar schoenen voor zijn dochterjes. We lopen nog even over een groot plein bij het centrum voordat we vertrekken richting Agadir. De route van vandaag is een soort verbindings route, een lange weg zonder speciale stukken. Na 80 Km stoppen we in een dorpje voor een toilet pauze, ik denk verder te kunnen gaan aan mijn dagboek maar Jesper vindt dat zijn deel van het rijden er nu al opzit, als ik zeg maar ik wil eigenlijk nog even mijn dagboek schrijven zegt hij maar ik ga nu mijn dagboek schrijven, het is maar 1 laptop dus kan er maar 1 schrijven. Ik vindt het een beetje triest want hij heeft nog lang zijn stuk niet gereden als ik aan bart zeg rij je dan nu dan kan ik nog schrijven vindt Jesper het ook niet goed dat ik nu schrijf. Beetje egoistisch lijkt het mij maar om problemen te voorkomen neem ik het stuur over en laat ik Jesper aan de laptop, ik zal het wel in mijn achterhoofd houden voor als hij mij nog eens iets vraagt. Tijdens het rijden zet ik de muziek iets harder dan normaal en is het stilzwijgen in de auto, erg gezellig dus. Ook ik hou bewust mijn mond dicht. Na ongeveer 30 Km moet de unimog weer stoppen omdat zijn carburateur weer eens bevriest. Wim en Bidal zijn op straat met een stuiterbal aan het gooien terwijl Oscar de koeling van de unimog blokkeert, na ongeveer 10 minuten rijden we weer. 65 Km later komen we bij een tankstation uit waar we de tanks weer bijvullen en van bestuurder wisselen, deze keer neemt bart het over en kan ik mijn dagboek verder gaan schrijven. Als ik klaar ben met schrijven sluit ik even mijn ogen achterin de auto, omdat het toch een saaie route is. 50 Km voor Agadir schrik ik wakker door een uitwijk manouvre van Bart die waarschijnlijk weer eens te kort achter iemand anders reed, alleen deze keer remde de voorligger en sloeg af. Ik verrek mijn nek door deze beweging en ben er niet zo blij mee we hebben al eens iets over afstand houden

14 gezegd en zelfs nu leert Bart er niet van. Een stuk later stoppen we 40 Km voor onze camping, ik vraag me af waarom we nu nog stoppen om iets te drinken als we er al bijna zijn. Er wordt drinken besteld, de ober brengt Bart en Wim bestek en de rest vraagt of ze iets gaan eten, ze antwoorden met ja een salade. Dat was niet de bedoeling, het neemt te veel tijd en bas heeft nog wel iets werk aan de unimog dus die is blij als we op de camping zijn. Omdat Bart en Wim nu toch al besteld hebben besluiten er een paar om dan ook maar een salade te pakken, we moeten nu toch al wachten. Oscar smst Jan voor de coördinaten van de camping en we vertrekken alvast in de richting van Agadir. Ik ruil met Cliff en neem plaats in de Unimog, eens kijken hoe dat is. Geen muziek helemaal niets in de cabine alleen maar een motor tussen de bestuurder en passagier maar het lachen met Bas achter het stuur ik vermaak me er wel. We komen aan in Agadir snel blijkt dat we helemaal niet in Agadir zelf moeten zijn maar een dorp verder Tiznit waar niet ver vandaan de camping aan de kust ligt van de Atlantische oceaan. Een beetje geïriteerd rijdt iedereen verder, Bas had net genoeg benzine tot aan Agadir dus moeten we nu ook nog eerst tanken. In Tiznit staat de camping aangegeven en slaan we een kleine zijweg in, nog 12 Km en we zijn er. Op de camping bakenen we een stuk af met de auto s waar we de tenten gaan neer zetten, bijna iedereen heeft 2 seconden tentjes dus zijn we snel klaar en gaan we eens koken. Achterin de auto vind ik aardappel schijfjes met ham en Hachee, we pakken er nog 2 blikjes haringen in tomaten saus bij als voorgerecht en gaan smullen. Er schijnen douches te zijn met warm water dus ga ik mee eens lekker warm douche, dat was ook alweer een tijd geleden! Als ik terug kom van de douche verteld bart me van een kampvuur op het strand waar nog een paar mensen van Go For Africa bij zitten en gaan we er ook naar toe, natuurlijk nemen we een biertje mee. Aan het kampvuur worden ervaring gewisseld over wat we tot nu toe hebben meegemaakt, de andere teams hebben ook een stukje atlas gehad maar niet offroad geweest dat is ook te zien aan de auto s,onze auto s zijn allemaal zand kleur. Tijd om te slapen morgen is een dag me veel Km, gelukkig over een goede weg. Dag 10 Het vertrek is gepland om 8 uur,rond 7 uur sta ik op en pak ik mijn spullen in, even mijn tanden poetsen en ik ben klaar. Het lukt niet om 8 uur aan te houden als vertrek tijd, het wordt kwart over 8. Ik merk dat er in de groep een aantal lichte irritaties zijn over de stops die we onderweg maken, veel vinden dat we teveel en te lang stoppen en daardoor tijdverliezen wat niet nodig is. Vandaag moeten we een stuk in de richting van Dahkla rijden in totaal is dat 1100 Km, verspreid over 2 dagen, we zien vandaag wel hoever dat we komen. Kort na vertrek maken we een stop om brood te kopen, helaas moet het brood nog gebracht worden en rijden we verder zonder brood. Bij 44 Km stoppen we alweer om brood te kopen, in eerste instantie wordt er voorgesteld om even te eten en dan verder te rijden maar de meerderheid wilt onderweg eten dus rijden we verder, gelukkig!

15 Ik praat nog even met Wim over de route en geef aan dat ik liever zo min mogelijk stop zodat we optijd aankomen, volgens wim hoeven we ons niet te haasten omdat de wegen goed zijn kunnen we goed kilometers maken en heeft Jan hem gister op de camping gezegd dat er tijd genoeg is om even te stoppen om te eten, Jan zat gister met zijn groep op dezelfde camping als ons en wij zijn eerder vertrokken. Bart zit in de Unimog met cliff voorin, Bas ligt achterin te slapen. In onze auto hebben we nu iets meer plaats. Na de eerste stop voor brood, neemt Oscar het stuur van de unimog over en gaat Bart achterin bij Bas. Eigenlijk is er niet zo heel veel te vertellen over de route vandaag het is 1 rechte weg naar het zuiden, de weg is goed heel af en toe een klein gat voor de rest mooi vlak langs de kust af. Na bijna elk dorp wat we tegen komen worden we aangehouden door de Gendarmerie (politie) ze willen dan de paspoorten zien en maken een babbel met ons, allemaal heel vriendelijk, de controle stelt eigenlijk niets voor. Een keer worden we na een rotonde aangehouden en blijkt dat we een stopbord genegeerd hebben! Niemand houdt zich hier aan verkeers regels en dan wordt je er voor aangehouden. Alle boetes in Maroko kosten 400 Dirham, maakt niet uit wat je doet. Gelukkig weet Bilal de agent te overtuigen dat we toeristen zijn en het niet onze bedoeling was geweest, het blijft bij een waarschuwing. Om 4 uur maken we een grote stop op een klif aan de oceaan er staat een lekkere bries, we smeren even wat broodjes en zetten wat water op. Als iedereen klaar is rijden we verder, het gebied wat we vandaag door rijden is misschien wel groter als de oppervlakte van Nederland en er is bijna gaan bebouwing, ontzettend saai om te rijden dus. Om 6 uur wordt over de portofoons besproken wat we gaan doen doorrijden naar Layoun of stoppen bij de camping waar Jan Deze avond slaapt,dit is 30 Km voor Layoun en er is een kans dat er geen plaats is. Er wordt besloten om door te rijden naar Layoun maar eerst nog een kleine stop te maken om de benen te strekken. We komen aan bij de camping van Jan en Oscar draait de weg naar de camping in,misschien heeft hij niet meegekregen dat we naar Layoun door rijden. We volgen Oscar naar de camping de weg is geen weg maar gewoon een vlakte met stenen en om de 500 meter een reflector die je moet volgen, na 5 Km komen we eindelijk aan bij de camping en beginnen aan ons ritueel, Tent opzetten, koken,eten, opruimen, even praten bij een biertje en slapen. Dat is het dagboek tot nu toe. Tot nu toe gaat alles goed met iedereen in de groep, er zijn wat irritaties geweest maar dat is inmiddels opgelost. Groeten uit het warme Afrika aan iedereen. Chris

16 Foto's bij bericht DSC00011 vervolg dagboek na de sahara Dag 11 Vandaag rijden we de 2e lange tocht naar Dahkla, alweer een lange rechte weg. 7 uur sta ik op bijna iedereen is dan al wakker maar ik ben niet zo van het ontbijten dus kan ik rustig aan doen. 8 uur is alles ingepakt en kunnen we vertrekken, eerst moeten we weer die 5 Km over de vlakte met stenen, ik vraag me af hoe de campers die op de camping stonden hierover heen hebben kunnen rijden. Kwart over 8 komen we aan op de verharde weg, team Maroksky zal ons opwachten in Layoun. Voor Layoun is alweer een politie post en moeten we weer eens stoppen, het duurt langer als normaal maar er is niets bijzonders. We treffen team Maroksky en gaan de stad in om nog wat meer geld te wisselen,brood kopen en een binnen band voor bas te zoeken. Half 10 verlaten we de stad weer, hoe kan het ook anders dan dat we weer moeten stoppen bij een politie post. Bart rijdt de eerste paar 100 kilometers tot kwart voor 12 als we stoppen langs de weg om iets te eten en de benen te strekken.

17 Jesper neemt dan ook het stuur over voor de volgende paar 100 kilometer, er gebeurd niet veel op deze wegen. We worden deze dag 7 keer aangehouden waar bij er elke keer een kopie moet worden afgegeven. Een keer dat we worden aangehouden mochten de eerste 3 auto s van onze groep doorrijden en werden wij wel aangehouden, we dachten even dat er nu iets aan de hand was maar de agent was waarschijnlijk vergeten dat hij en kon vragen aan ons. Wij geven hem een pen en we kunnen weer verder. We komen nog vrachtwagens tegen met tanks op de aanhanger, dat was wel apart om te zien maar de tanks zijn speelgoed als je ze vergelijkt met de tanks wat de westerse landen gebruiken. We rijden nu een stad binnen waar het lijkt alsof de mensen iets rijker zijn, de stad oogt vrij nieuw gebouwd en om de krotten aan de rand van de stad is een muur gebouwd. Elke krot heeft zijn eigen schotel op het dak staan, vreemd gezicht. Ze weten in Marokko ook niet wat opknappen is, je ziet oude tankstation verlaten met ernaast een nieuw gebouwd tankstation.. Huizen zijn vaak niet afgebouwd en klaar om er nog een etage boven te zetten als de familie wordt uitgebreid. Ondertussen heb ik het stuur over genomen van jesper. We zijn gaan tanken in de stad, een klein mannetje komt aan mijn raam en zegt bonjour, ik heb er even geen zin in dus doe ik net alsof ik het kereltje niet hoor maar hij zegt dan gewoon iets harder bonjour monsieur, ik kan nu niet meer doen alsof ik het niet hoor en zeg bonjour, hij vraagt om een stilo, ik pak rustig een stilo en net als ik hem de stift wil geven wordt het mannetje in zijn nekvel gegrepen en weg gesmeten door waarschijnlijk zijn vader. Hier zijn ze dus te trots om voor spullen te vragen maar het is duidelijk dat het kereltje geen stilo heeft,in eerdere delen van Marokko werden kinderen gestuurd door de ouders om spullen te vragen Oscar heeft bij het tankstation met een andere reiziger gesproken die hem verteld heeft van een grondwater douche 30 Km voor Dahkla (onze bestemming voor vandaag), we besluiten er naartoe te gaan en misschien daar te douchen omdat het grondwater warm water is. Na weer een heel aantal Kilometers te hebben gereden komen we uiteindelijk bij de douches aan, meteen als ik even goed kijk zie ik dat de douches buiten staan. Het is toch al laat en de zon is net ondergegaan het is dus te fris om buiten te douchen en we besluiten om op de camping te douchen, nu maar hopen dag ze warm water hebben. Oscar heeft een paar dagen geleden beloofd om pannenkoeken voor ons te maken en vandaag is het moment aangebroken dat we pannenkoeken gaan krijgen! Oscar gaat in Unimog koken en wij maken een paar foto s van de lucht en pakken onze borden uit. Na de pannenkoeken rijden we de laatste 30 Km naar de camping, 50 meter ervoor worden we de laatste keer aangehouden, deze keer moet iedereen even naar binnen met zijn papieren en duurt het iets langer verder geen enkel probleem. Op de camping is het weer hetzelfde als altijd alleen staat er nu een sterke wind die het opzetten van de tentjes lastig maakt, sommige gebruiken stenen om de tent op de rond te houden ik gebruik gewoon de haringen. Ik ga me even douche, voor 10 dirham een douche met warm water. Je durft de wanden niet aan te raken en bij jesper is zelfs de douche kop van de leiding afgebroken zo verrot is het maar goed je kunt niet alles hebben. Als ik onder de douche uitkom is Jesper al bezig met het koken van de soep, we eten de soep op en kort erna gaan we allemaal slapen.

18 Dag 12 Vandaag is het RUSTDAG!! Ik sta om 9 uur op, de meeste zijn al wakker, even een stukje brood eten en dan ga ik mijn vieze kleren eens verzamelen om te wassen. Wassen doen we hier op de hand natuurlijk, even kijken bij andere hoe ze dat doen en dan de beste manier zelf gebruiken, je hoeft niet 2 keer het wiel uit te vinden he. Alles schoon nu nog even ophangen aan de waslijnen die gespannen zijn tussen de auto s. De was hangt en droogt vrij snel met dit weertje, zon en een lichte wind. Tijd om onze aanhanger sahara proof te maken. Het plan is om de wielen om te draaien, zo zullen ze verder naar buiten staan. Dit plan klinkt vrij simpel, wiel los, omdraaien en vast zetten maar in de praktijk blijkt het net lastiger te zijn. Als we het wiel omdraaien blijkt de schroef draad niet lang genoeg te zijn, hiervoor halen we de trommels eraf (de remmen van de aanhanger worden niet gebruikt) de schroefdraad is nu lang genoeg maar de afstands ring past nu niet. Met de flex die bas bij zich heeft passen we de naafring aan zodat die wel past, alles blijkt te passen en het wordt in elkaar gezet. De aanhanger ziet er nu echt stoer uit! Het hele gebeuren wordt gefilmd door Piet Sanders die de nieuwe promo film maakt. Als de aanhanger klaar is gaan we Dahkla zelf in. Bas rijdt met de Unimog de rest laat de auto staan en gaan achterin de Unimog. In Dahkla moeten we een aantal dingen doen, we moeten even naar een internet café, supermarkt een paar nieuwe luchtbedden zoeken, eten, een brief posten, een jurk kopen voor bas, naar de supermarkt en ik moet een cadeau zoeken voor Jesper want die is jarig vandaag. Alles is gelukt en we rijden terug met de Unimog. Als we terug komen zijn de kleren droog en kunnen we die afhalen, ik gooi nog even een balletje over met Oscar. Vanavond is er een feest met eten, muziek en een kampvuur dus we hoeven niet te koken vandaag. Om half 9 horen we muziek vanuit de andere kant van de camping, het feest gaat beginnen. Er staan stoelen en tafels waar we plaats kunnen nemen, de muziek staat zo hard dat je moet schreeuwen om met je buurman te kunnen praten en zelfs dan is het moeilijk elkaar te verstaan. Na een half uur wordt er eten gebracht, we krijgen couscous met kip, wortel en kool. Het is best lekker maar we moeten met de handen eten en dat is best lastig met couscous. We gaan langs het kampvuur staan en er wordt wat gedanst op de gekke muziek. Bas had bier gehaald met de Unimog, dat niet gaat er snel doorheen. Tegen 12 uur stopt de muziek en gaat iedereen richting bed om half 6 moeten we alweer opstaan, erg vroeg dus. Dag 13 Vandaag gaan we Marokko verlaten en rijden we Mauritanië binnen, we staan om half 6 op en ruimen de auto s in zodat we half 7 kunnen uitchecken. Om 7 uur vertrekken we bij de camping om de rest van de stichting te treffen 80 Km voor de grens post waar we nog een keer goedkoop kunnen tanken. We moeten even wachten op Jan en zijn groep die zijn iets aan de late kant. Onze gids wacht er ook op ons. Zodra zij er zijn en hebben getankt rijden we door naar de uitgang van Marokko waar we half 3

19 aankomen. Iedereen moet zijn paspoort inleveren en krijgt dan een stempel dat hij het land weer uit is gegaan, ook de auto papieren moeten we inleveren. Het duurt even want het is easy going bij deze mensen, half 5 rijden we het land uit niemands land in. Niemands land is een stukje land tussen Marokko en Mauritanië in, ik heb me laten vertellen dat Marokko vroeger oprukte naar Mauritanië en het Mauritaanse leger te klein was om weerstad te bieden dus hebben de Mauritaniërs het stuk land vol gegooid met landmijnen om de Marokkanen op afstand te houden, nu is het land onbruikbaar omdat er nog steeds landmijnen liggen verspreid over het gehele gebied. Je ziet hier en daar auto s liggen die waarschijnlijk een mijn hebben geraakt. Na een paar kilometer te hebben geslalomd tussen de mijnen rijden we Mauritanië binnen en moeten we weer met ons papieren weer naar de beambten. Dit gedeelte zou eigenlijk erg lang gaan duren volgens Jan maar de minister van onderwijs wacht ons op en we zijn binnen een uur door met alle auto s. De grenspost van Mauritanië ligt 50 jaar achter, de beambten zitten in een vervallen blokhut en doen alles met pen en papier. We rijden nu verder, 8 Km verderop staat onze gids Bomba weer op ons te wachten, hij loodst ons verder naar onze slaap plaats. Als we aankomen staat de beveiliging ons al op te wachten, Lokale bevolking wordt niet binnen gelaten (we worden afgeschermd). Als we binnen komen staan er een aantal tafels klaar vol met drinken voor ons. De burgemeester en de profeet van het dorp komen ons toespreken, ze zijn blij met onze komst en garanderen een absolute veiligheid. Er zijn een aantal kamers maar niet genoeg voor iedereen, Oscar, jesper en ik gaan snel kijken voor een kamer. We stappen kamer 6 in en er staan maar 2 bedden, we duwen Oscar snel naar buiten. Najim en Bilal vragen of ze bij ons op de grond mogen liggen. Half 10 blijkt er eten te zijn gebracht, alweer couscous! Na het eten gaan we op de kamer en kijken we nog Najib amhali, totdat we gaan slapen. Dag 14 Het is alweer een rustdag vandaag, je kunt je auto nog even repareren of sahara proof maken en proviand in slaan. Onze auto hoeft niet gerepareerd te worden, we checken alleen even de luchtfilter en peilen alle vloeistoffen. Rond 10 uur gaan we naar een school in Nouhadibou daar gaan we kijken wat we voor hun kunnen doen in de toekomst en krijgen we een rondleiding door de school, aan het eind worden nog enkele spullen overhandigt. We bekijken een aantal lokalen en de leerlingen willen allemaal laten zien wat ze kunnen en weten. Als eerste bekijken we een lokaal waar diesel les wordt gegeven, er staan enkele oude scheeps motoren. De leerlingen spreken voornamelijk frans maar ook een heel klein beetje engels het is moeilijk maar het lukt enigszins om met ze te praten. Hierna bekijken we een airco lokaal, er staat een hele nieuwe airco test en afvul kast eruit ziet alsof die nog nooit is gebruikt. We gaan nog even buiten in de zon zitten en een paar leerlingen willen met ons een foto maken. Oscar is binnen bezig met een poging tot lesgeven, hij legt uit waarom en hoe er een relais wordt gebruikt. Het is moeizaam omdat wij de franse benaming niet weten van verschillende delen in de schakeling maar het is gelukt, dit staat Bart, Jesper en mij ook te wachten in Banjul.

20 Hierna gaan we met een gids de stad bekijken althans dat is de bedoeling. Medina betekend stad in het arabisch en dat is wat we zeggen aan de man maar hij brengt ons naar de kust over een hobbel pad door de zand en we zien zware industrie liggen en enkele schepen aan de kust. Niet echt de moeite waardom eerlijk te zijn en we zijn er ook niet zo blij mee maar goed de dag gaat verder en als je de gids iets zegt lacht hij alleen maar. We gaan terug om iets te eten, om half 4 zou het eten klaar staan in het restaurant, we krijgen koude friet met kip die niet helemaal gaar is en ik ook niet helemaal op eet. Nu nog even naar de supermarkt de laatste proviand inslaan en terug naar de camping. Op de camping krijgen we om 9 uur gelukkig nog eens eten, rijst met vis en wat groenten. Hierna gaan Jesper, Najim, Bilal en ik nog een film kijken en slapen. Dag 15 Vandaag gaan we de sahara eindelijk in rijden. Het vertrek vanaf het verblijf in Nouhadibou is gepland om 11 uur maar loopt flink uit, het is een grote groep. Er zijn 4 gidsen voor de hele groep wij rijden weer met dezelfde groep verder als we de hele reis hebben gedaan. We stoppen voor de sahara bij het laatste tankstation, we kunnen hier alleen diesel kopen helaas, de pomp bediende wilt benzine gaan halen maar de rest van de groep zegt we redden na een discussie tussen onze auto en de anderen rijden we toch verder zonder vol te tanken. We hebben 3 kwart tank en 4 jerrycans waarvan 1 half vol is. Paar kilometer verder draaien we de verharde weg af de zand in. We stoppen nog even op een hard stukje en krijgen instructies, gewoon het gas erop houden zegt Oscar totdat je uit het mulle zand bent. Ik heb de eer om het eerste stuk te rijden, de eerste portie mulle zand komen we goed door we hebben voldoende snelheid om er doorheen te komen en dieheb je ook wel nodig, je voelt dat de auto heftig wordt geremd door de zand om de wielen. Na het mulle zand stoppen we om op de rest te wachten,dan pakken we het volgende stuk mulle zand. Deze keer steekt de patrol net voor ons in en moeten wij remmen, onze auto is geen diesel en heeft er nog een aanhanger achter hangen. Wij blijven steken in het zand, de Pajero van de leraren trekt ons er met gemak uit en we rijden verder. Wat komen we nog meer tegen in de sahara, wasbordjes het lijkt erop dat de auto s uit elkaar vallen. Na 100 van de 150 Km ziet Oskar dat de dissel van de aanhanger begint te breken bij de lasnaad. We moeten een oplossing vinden, de beste oplossing lijkt het dak op. We laden de aanhanger uit en draaien hem op zijn kant, dan halen we alles eronder uit en tillen we hem de imperial op, op de imperial laden we hem weer in en rijden we verder. Alles hebben we in een half uur gedaan, top teamwork dus. 50 Km later komen we in het donker aan bij de kust waar we gaan overnachten in een paar tenten, we koken rijst met saté wat heerlijk smaakt en gaan slapen. Dag 16 Dit deel typ ik in het internet cafe en dat gaat erg lastig op de rare toetsenborden hier. we pakken smorgens weer de spullen in en vertrekken voor wat we denken vandaag een korte route van 90Km. Ik begin vandaag weer met rijden. lange stukken met lossen zand en kuilen waar je ze niet ziet of gewoon niet omheen kunt.