All Tomorrow s Parties

Transcriptie

1

2 All Tomorrow s Parties Wat we niet willen delen is waardeloos. De natuur streeft naar chaos. Kunst zoekt naar een evenwicht in die chaos. Na oorlog en kannibalisme is kunst de meest hysterische uitdrukking van beschaving. Schoonheid is een streven. Lelijkheid een gebrek aan denken. Wat we niet willen delen is waardeloos. We tonen beelden die gemaakt worden door een groep mensen die iets doen wat een andere groep mensen niet kan. We weten nooit wat het eindresultaat is of wat het zou moeten zijn. We noemen het een eindeloos feest voor morgen. De performance voor de burgers van Graz is een poging schoonheid te delen. De performance veroorzaakt chaos en u brengt er orde in door te zien wat u niet hebt geleerd te zien. En bovendien doen wij het in groep en bent u alleen. Wat we niet willen delen is waardeloos. Een kunstenaar engageert zich altijd. Zijn engagement is de zoektocht naar het autonome beeld. Dit autonome beeld vertegenwoordigt zichzelf en de hele wereld.

3 Schoonheid loskoppelen van het ware is anti kunst. Kunst zonder autonomie is altijd entertainment. Het schone en het ware als vraagstelling is de enige opdracht die een kunstenaar zich oplegt. All Tomorrow s Parties is een zoektocht naar de grens tussen kunst en entertainment. Een volksfeest in tijden waarin het volk zich verliest in het feest. Een volk dat zich verliest in feesten houdt op te bestaan. Een feest zonder reden of doel is geen feest maar een uitdrukking van leegte. Dit feest moet een doel hebben. Dat is de opdracht van elke feestganger. Dit feest wordt bekeken. Een feest dat bekeken wordt is geen feest meer maar een beeld. Dit beeld wordt autonoom als het zich nestelt in de herinnering van de toeschouwer. Het streven naar dit autonome beeld, wat wij een grensbeeld noemen is ons doel. We zijn clowns. Wat is een clown? Coulrofobie: de angst voor de clown. Waarom bestaan er mensen die bang zijn van clowns. Waarom zijn we clowns? Een nar heeft nog zijn koning. Een clown zelfs dat niet meer. Een clown is een zelfportret van de toeschouwer. Een clown is een spiegelbeeld.

4 Wij houden u, het volk van Graz, een spiegel voor. Dat is het feest. Het feest van een herinnering aan een feest. U ziet een vluchtelingenkamp of een zuiderse camping. U ziet wat u hebt geleerd. Het is de afstand tussen de tenten die telt. Wat we niet willen delen is waardeloos.

5

6 GRACE ELLEN BARKEY, JAN LAUWERS & NEEDCOMPANY presenteren ALL TOMORROW S PARTIES 26 september 2014, Steirischer Herbst, Graz Met Grace Ellen Barkey, Jules Beckman, Anneke Bonnema, Hans Petter Dahl, Julien Faure, Benoît Gob, Sung Im Her, Romy Louise Lauwers, Jan Lauwers, Lot Lemm, Elke Janssens, Maarten Seghers, Mohamed Toukabri, Rombout Willems, e.a. Concept Grace Ellen Barkey & Jan Lauwers Productieleiding Chris Vanneste Technische leiding Marjolein Demey Een Needcompany productie. In opdracht van Steirischer Herbst. Met de steun van de Vlaamse overheid.

7 NEEDCOMPANY Needcompany is een kunstenaarshuis dat in 1986 werd opgericht door theatermaker en beeldend kunstenaar Jan Lauwers en choreografe Grace Ellen Barkey. Zij staan centraal in dit huis, en brengen er al hun artistieke werk in onder: theater, dans, performances, beeldende kunst, teksten Hun creaties worden getoond op de meest belangwekkende nationale en internationale podia wereldwijd. GRACE ELLEN BARKEY Grace Ellen Barkey, geboren in Surabaya, Indonesië, studeerde dansexpressie en moderne dans aan de Theaterschool in Amsterdam. Ze werkte na haar opleiding als actrice en danseres. Ze choreografeerde verscheidene producties, alvorens ze in 1986 Needcompany mee oprichtte en vaste choreografe werd van het gezelschap. Voor Needcompany realiseerde Grace Ellen Barkey de choreografieën van Need to Know (1987), ça va (1989), Julius Caesar (1990), Invictos (1991), Antonius und Kleopatra (1992) en Orfeo (1993). Daarnaast acteerde ze in een aantal van deze producties alsook in The Snakesong Trilogy Snakesong/Le Voyeur (1994), Caligula (1997), Needcompany s King Lear (2000), Images of Affection (2001), No Comment (2003), De Lobstershop (2006), Het Hertenhuis (2008), De kunst der vermakelijkheid (2011), Marktplaats 76 (2012), Needlapb en The House of Our Fathers. In Goldfish Game (2002), de eerste langspeelfilm van Jan Lauwers & Needcompany, maakte ze deel uit van de cast. Sinds 1992 bouwt ze met haar eigen ensceneringen gestaag een succesvolle internationale carrière uit. Theater am Turm in Frankfurt coproduceerde haar eerste voorstellingen One (1992), Don Quijote (1993) en Tres (1995). Needcompany producties waren Stories (Histoires/Verhalen) (1996), Rood Red Rouge (1998) and Few Things (2000). Deze laatste productie werd zowel in eigen land als internationaal zeer enthousiast onthaald. Met (AND) (2002) overschreed choreografe Grace Ellen Barkey met onweerstaanbare flair alle grenzen van het theater, de dans en de muziek. In 2005 bracht Grace Ellen Barkey Chunking en werd zij genomineerd voor de cultuurprijzen van de Vlaamse Gemeenschap (2005). Voor de dansvoorstelling The Porcelain Project (2007) creëerde zij samen met Lot Lemm een porseleinen installatie. In 2010 maakte zij de voorstelling This door is too small (for a bear). MUSH ROOM (2013) en Raar? Maar waar! (2013) zijn haar nieuwste voorstellingen. JAN LAUWERS Jan Lauwers (Antwerpen, 1957) is een kunstenaar die zowat elk medium hanteert. Hij werd vooral bekend om zijn baanbrekend theaterwerk met het gezelschap Needcompany dat hij in Brussel oprichtte in Ondertussen bouwde hij aan een aanzienlijk oeuvre beeldend werk dat in 2007 werd tentoongesteld in BOZAR (Brussel). Jan Lauwers werd bekroond met het Gouden Ereteken voor Verdienste aan de Republiek Oostenrijk (2012). In 2014 werd hij beloond met de Gouden Leeuw Lifetime Achievement Award in de Biënnale van Venetië. Hij is de eerste Belg in de categorie theater die de prijs in ontvangst mag nemen.

8 Jan Lauwers studeerde schilderkunst aan de Kunstacademie van Gent. Eind 1979 verzamelt hij een aantal mensen rond zich in het Epigonenensemble. In 1981 wordt deze groep omgevormd tot het collectief Epigonentheater zlv (zonder leiding van) dat het theaterlandschap verrast met een zestal theaterproducties. Hiermee treedt Lauwers toe tot de radicale vernieuwingsbeweging in Vlaanderen begin 80 en breekt hij internationaal door. Het Epigonentheater zlv brengt concreet, direct en sterk visueel theater met muziek en taal als structurerende elementen. Voorstellingen zijn Reeds gewond en het is niet eens oorlog (1981), de demonstratie (1983), Struiskogel (1983), Background of a Story (1984) en Incident (1985). Jan Lauwers ontbindt dit collectief in 1985 en richt Needcompany op. Jan Lauwers needs company. Hij richt Needcompany op samen met Grace Ellen Barkey. Zij zijn verantwoordelijk voor de grotere producties van Needcompany. De groep performers die Jan Lauwers en Grace Ellen Barkey doorheen de jaren rond zich hebben verzameld is uniek in zijn veelzijdigheid. Sinds de oprichting in 1986 zijn zowel de werking als de groep performers van Needcompany uitgesproken internationaal. Elke productie wordt sindsdien in meerdere talen opgevoerd. De eerste Needcompany producties, Need to Know (1987) en ça va (1989) zijn nog sterk visueel, maar in volgende producties winnen de verhaallijn en een centraal thema aan belang, hoewel de fragmentarische opbouw behouden blijft. Jan Lauwers opleiding als beeldend kunstenaar is bepalend voor zijn omgang met het medium theater en leidt tot een eigenzinnige, op velerlei manieren grensverleggende theatertaal, die het theater en haar betekenis onderzoekt. Eén van de belangrijkste kenmerken van deze taal is het transparante, denkende acteren en de paradox tussen acteren en performen.

9 NEEDCOMPANY Hooikaai 35 B 1000 Brussel tel fax info@needcompany.org Artistiek leider Jan Lauwers Zakelijke leiding Yannick Roman: yannick@needcompany.org Artistieke coördinatie Elke Janssens: elke@needcompany.org Dagelijkse leiding Eva Blaute: eva@needcompany.org Productieleiding Chris Vanneste: chris@needcompany.org Technische leiding Marjolein Demey: marjolein@needcompany.org