Genesis 10 : 1-20 Psalm 2 : 1 Genesis 11 : Psalm 2 : 2 Genesis 11 : 1-9. Psalm 2 : 4 Galaten 5 : GKB 28 "Eens zal er vrede zijn"

Transcriptie

1 Datum: Mededeling Startzondag Votum / zegengroet Openingslied(eren) kinderlied Gebed om opening Gods Woord 1e schriftlezing Lied na de schriftlezing 1 2e schriftlezing Lied na de schriftlezing 2 Tekst Preek Amenlied na de Preek Leefregel Zingen: Collecten Voorstellen kerkwerkers Gezongen zegenbede Afscheid Irene en Renske Gebed over Preek en Voorbeden Slotzang Zegen: Kompas GjO NLB 175 : 1 en 2 "Wij hebben een sterke stad GKB 118 "God is getrouw" GKB Gezang 168 "'k Stel mijn vertrouwen" Genesis 10 : 1-20 Psalm 2 : 1 Genesis 11 : Psalm 2 : 2 Genesis 11 : 1-9 Psalm 2 : 4 Galaten 5 : GKB 28 "Eens zal er vrede zijn" Psalm 134 : 3 bedanken + aanbieden kado (GjO) GKB 74 : 1 en 5 "Als een bruid op haar mooist" Naar de kerk in de vakantie... Harold en Tina zijn niet blij. Ze zijn op vakantie in Tsjechië. Dat is super natuurlijk, maar nu is het zondag en ze zijn niet blij. Ze zitten achter in de auto, en zijn op weg naar een kerk... in Praag. Belachelijk! In Nederland snappen ze al weinig van de preek en de kerk. Laat staan in Tsjechië. Geen touw aan vast te knopen. Maar Pappa en Mamma hadden zich niet laten ompraten. "Let maar eens goed op" had mamma gezegd, "het is ook een Christelijke kerk, net als thuis. En het is in elk geval geen saai gebouw, er is van alles te zien." 1/5

2 Nu komen ze de kerk binnen, en langzaam beginnen hun ogen aan het donker te wennen... Een verdeelde mensheid Wij maken deel uit van een verdeelde mensheid. Er zijn allerlei volken elk met hun eigen taal en cultuur, hun eigen gewoonten en hun typische bouwstijlen. En zolang je dat in de vakantie als toerist meemaakt, is het interessant, inspirerend en boeiend. Je voelt je er wel eens ongemakkelijk bij, of onbeholpen, maar meestal niet onveilig. Maar, we maken het niet alleen mee als toerist. En mensen uit het buitenland al evenmin. Zij maken de verdeeldheid mee als vluchteling, verdreven uit het land waar ze hun thuis hadden. En wij maken het mee als ontvangende partij. In een werelddeel waar veel vluchtelingen hun heil zoeken. En het verdeelt ons ook weer, in vóór- en tegenstanders. Het stelt ons voor moeilijke vragen. Hoeveel vluchtelingen kunnen we eigenlijk herbergen? En, wanneer wij ze niet opvangen, waar blijven ze dan? Waar halen we eigenlijk het recht vandaan, om ze te weigeren? Sinds wanneer is een deel van deze wereld "van ons"? En op grond waarvan? De vluchtelingencrisis bepaalt ons in elk geval bij de grote machtsverschillen tussen volken. Het ene volk onderdrukt en verdrijft het andere. Of moordt het uit. Het ene werelddeel kan zijn grenzen sluiten, en het andere niet. Het kan je aanvliegen. En het kan de diepgevoelde vraag oproepen: moet dit nu echt zo? Kan dit echt niet anders? Alle volken zouden toch broeders moeten zijn. We zijn toch allemaal mensen? We hebben vanmorgen in de Bijbel een stuk gelezen dat ons terugbrengt naar een heel vroeg stadium van de mensheid. Genesis 10 begint als volgt: Dit zijn de nakomelingen van Sem, Cham en Jafet, de zonen van Noach. Na de zondvloed kregen zij zonen. De complete mensheid bestond op dat moment uit slechts één gezin, van 8 mensen. Alle mensen waren broers, letterlijk! En die krijgen allemaal zonen met heel moeilijke namen. Wanneer je goed leest dan ontdek je dat deze namenlijst eigenlijk een volkenlijst is. Heel veel volkeren die later in de Bijbel nog een rol zullen spelen, worden hier al genoemd, compleet met het land waarin ze later zijn gaan wonen. En er wordt ook al melding gemaakt van een aantal heel grote namen, b.v. Nimrod, en heel sterke rijken als Babel en Assyrië. Machtige rijken, die, verderop in de Bijbel, andere volkeren zwaar hebben onderdrukt. De broederschap is veranderd in vijandschap. Uit dat ene gezin, zijn alle volken ontstaan, en die volken zijn inmiddels sterk onderling verdeeld. Maar ze waren toch ooit kinderen van één vader? Hoe komt dat dan? Hoe kan het dat we dan nu leven in een wereld waar de mensheid zo sterk verdeeld is? op zoek naar zekerheid Die vraag wordt nog dringender wanneer je beseft dat de nakomelingen van Noach er juist heel er op uit waren om een eenheid te vormen. Ze waren bewust op zoek naar zekerheid. 2 / 5

3 Als je nog heel even terugkijkt naar Genesis 10 zie je daar staan: na de zondvloed kregen Sem, Cham en Jafet zonen. Die zondvloed is een heel grote overstroming. In Genesis 6 tot 9 wordt daarover verteld. De zonvloed wordt daar beschreven als een straf van God, over een mensheid die door en door slecht en goddeloos leefde. Alleen Noach, zijn drie zonen, en al hun vrouwen, werden door God gespaard. En daar staan ze dan. Met z'n achten. Uit hen komt een nieuwe mensheid voort, die de aarde moet gaan bevolken. Opnieuw een mensheid, die vatbaar is voor de zonde. Dat hebben ze snel genoeg ontdekt. Opnieuw een mensheid, die gemakkelijk door strijd en ruzie uit elkaar zou kunnen vallen. Maar... daar hebben ze iets op gevonden. Ze trekken samen op, in oostelijke richting. En dan komen ze aan in een geweldig mooi gebied. Een vruchtbare laagvlakte, waar veel klei is en waar ze prima zouden kunnen wonen met z'n allen. Een stukje paradijs op aarde. En ze besluiten met elkaar: wij trekken niet verder. Wij verdelen ons niet over de hele aarde (zoals God eigenlijk had opgedragen) maar we bouwen hier een sterke stad. Het verhaal over Babel is geen geschiedschrijving zoals wij die tegenwoordig kennen. Het is onduidelijk wanneer het precies speelt en wie er bij betrokken waren. Maar het werpt wel licht op de oergeschiedenis van de mensheid, en het zit stampvol met symbolen en verwijzingen. En het sluit op die manier ook helemaal aan bij de verhalen over de schepping, de zondeval, en de opstand van de mensheid tegen God. De mens, die destijds uit klei gemaakt was (zie Genesis 2), en die na de zondeval te horen krijgt: tot stof zul je weerkeren (Genesis 3), die mens gaat hier zelf met klei aan de slag. Van klei maken ze stenen, van stenen maken ze een stad, in die stad komt een hoge toren, en die toren moet reiken tot in de hemel en leiden tot onsterfelijke roem. Laten we ons een naam maken, uit het stof der aarde! De mensheid negeert de opdracht van God om de aarde te gaan bevolken, ze blijven angstvallig bij elkaar en zoeken hun steun bij elkaar. En ze wantrouwen God. Ze willen wel onsterfelijk worden en in de hemel komen uitkomen, maar buiten God om. God is niet hun bondgenoot, maar een tegenspeler die ze te slim af willen zijn. En daarmee staat het verhaal middenin de realiteit van vandaag. Een mensheid die uit is op eeuwige roem en streeft naar een paradijs op aarde, zonder God. En als je dat voor elkaar wilt krijgen, dan moet je als mensheid op een geforceerde manier de eenheid bewaken. De stad met haar hoge toren staat ook symbool voor een samenleving waarin de ene mens boven de andere staat en hem oplegt hoe hij moet leven, en wat hij moet denken. En wee je gebeente als je je niet aanpast. Afwijkende meningen en vreemde mensen, die kunnen we niet gebruiken. De mensheid, die koste wat het kost de eenheid wil handhaven. Die ontwerpt een totalitaire staat, om aan alle onzekerheid een eind te maken. ontmoet God En die mensheid, ontmoet God Ook dat leert ons Genesis 11. In deze geschiedenis komt God heel dichtbij. 3 / 5

4 Hij daalt vanuit de hemel af, om naar de toren te gaan kijken. Kennelijk was die nog maar half af, in elk geval kwam de punt nog lang niet tot in de hemel, want God moet eerst naar beneden komen voordat hij goed kan zien wat er aan de hand is. God is niet blij met de toestand die hij aantreft. Een hoogmoedige mensheid, die zich kostte wat het kost wil handhaven, en Gods macht niet wil erkennen. En dan maakt God de eendrachtige plannen onmogelijk, door spraakverwarring te stichten. De mensen begrijpen elkaar niet langer, ze praten langs elkaar heen, en dat maakt de samenwerking volledig onmogelijk. En zo worden ze door God gedwongen om toch maar uit elkaar te gaan en te doen wat God ze had opgedragen: verspreid je over de hele aarde. Zo is het gekomen. De situatie die al in Genesis 10 getekend werd, van een groot aantal volken die elk op hun eigen grondgebied gingen wonen. Die inderdaad uit elkaar zijn gegroeid, die allemaal hun eigen taal en cultuur ontwikkelden, en die konden samenwerken, maar ook oorlog voeren. Allemaal verschillende volken, die ook nu nog kunnen kiezen voor onderling respect, voor vreedzaam naast elkaar wonen en voor samenwerking. Of voor tegenwerking, haat en strijd. Nog steeds zijn er landen, waarin de eenheid op een gruwelijke manier wordt afgedwongen, en waarbij afwijkende meningen levensgevaarlijk zijn. En waarbij opnieuw mensen besluiten om zo'n land of zo'n stad dan maar achter te laten. En zich over de wereld te verspreiden. Wat moet er van die volken worden? Van die volken met hun verschillende talen en culturen, die zo verschrikkelijk langs elkaar heen kunnen praten? We kennen nu onze herkomst, maar wat is onze toekomst? Ook daarop geeft dit hoofdstuk het begin van een antwoord. Genesis 11 loopt uit op de geboorte van Abram. Wanneer de volken eenmaal over de aarde zijn verspreid, dan komt God opnieuw naar de wereld en hij roept deze nakomeling van Sem. Hij belooft hem een gezegende toekomst. En in Abram belooft hij dat aan alle volken. Dan ontstaat er een eenheid tussen de volken die niet gebaseerd is op collectief wantrouwen tegen God, maar juist op geloof en vertrouwen in God. Dan word de eenheid niet meer angstvallig bewaakt door grote muren, hoge torens, sterke mannen of strenge regels, maar door een gezamenlijk geloof in de ene God van Abraham, en in een gezamenlijk vertrouwen op zijn reddingsplan voor deze wereld. Dan zijn we, ondanks alle verschillen, toch samen broers en zusters. Dan ontmoeten we samen God.... en je kijkt je ogen uit! Harold en Tina zijn terug op de camping. En ze hebben geen woord van de kerkdienst begrepen. Maar ze hebben zich inderdaad ook geen moment verveeld. En nu zijn ze bezig aan een lijstje, van alle dingen in die kerk, die ze wél konden begrijpen. 4 / 5

5 "Er werd gezongen" zegt Tina "En sommige melodieën klopten ook nog gewoon!" zegt Harry "En er was een preek" "En ze vierden Avondmaal" "En ze gingen lezen uit de Bijbel" "En ze gingen bidden" "Ja, ik heb ook maar meegedaan...op mijn eigen manier" "En er was een mevrouw met een collectezak" "Ja, dat hebben wij ook altijd 's middags" "En er was een kindermoment" "En er waren allemaal platen aan de muur, met bijbelverhalen" "Ja van Abraham en Mozes en... Jezus natuurlijk" En zo waren ze nog een hele tijd bezig. Wie weet kun je het lijstje nog wel langer maken... Amen Verwerkingsvragen Algemeen Bespreek eerst eens met elkaar wat je in z'n algemeenheid aan deze preek hebt gehad en besteedt daarbij aandacht aan hoofd, hart en handen. - Wat heb je van de preek geleerd, wat waren nieuwe feiten of inzichten? - Welke gevoelens heeft de preek opgeroepen? Wat deed hij met je? - Welke goede voornemens heb je aan de preek ontleend? Heeft de preek je in beweging gezet? En in welke richting dan? Vluchtelingen In de eerste move wordt gesproken over de vluchtelingencrisis. Probeer eens na te gaan wat je, alleen, of als gemeente, zou kunnen doen om het lot van vluchtelingen te verbeteren? En wat doe je op dit moment al, heel concreet? Naar de kerk in het buitenland Naar aanleiding van het kindervoorbeeld zou je eens kunnen uitwisselen in welke buitenlandse kerken en vieringen je wel eens bent geweest. Welke verschillen heb je ontdekt, en welke overeenkomsten. Heb je de verbondenheid met andere christenen ervaren? En wat droeg aan dat gevoel vooral bij, (welke onderdelen van de liturgie?) Of waren er ook elementen in de viering waar je juist heel vreemd tegenaan keek? 5/5