Het Woord van de Gerechtigheid

Transcriptie

1 Het Woord van de Gerechtigheid Nr. 19 oktober 2004 pagina 1 Want, ieder, die nog van melk leeft, is onervaren in het woord van de gerechtigheid (St. vert.): hij is nog een kind (Hebr. 5:13). Het woord van de gerechtigheid staat in contrast tot de eerste beginselen van de uitspraken van God (Hebr. 5:12). Het woord van de gerechtigheid duidt daarom op diepere waarheden waarin God handelt op basis van Zijn gerechtigheid met ons. Het Woord van de Gerechtigheid wil een bijdrage leveren om christenen vertrouwd te maken met de vaste spijs (Hebr. 5:14) van het woord van God om geestelijke volwassenheid mogelijk te maken. Bijbelse waarheden die nauwelijks worden onderwezen en van cruciaal belang zijn om het einddoel van het geloof (1 Petr. 1:9) te bereiken, zullen in het bijzonder onderwerp van aandacht zijn. Het Woord van de Gerechtigheid wordt geredigeerd door Roel Velema roel@velemaweb.nl website: De Gelijkenis van het Zaad in de Akker Het Koninkrijk der hemelen komt overeen met iemand, die goed zaad gezaaid had in zijn akker (Matt. 13:24). De gelijkenis van het onkruid in de akker (Matt. 13:36), ook wel de gelijkenis van het zaad in de akker genoemd, begint met de uitdrukking het koninkrijk der hemelen komt overeen met... (Matt. 13:24). Letterlijk staat er in de Griekse tekst het koninkrijk der hemelen is gelijk geworden aan... De uitdrukking gelijk geworden aan, is verbonden met het Griekse werkwoord homoioo dat gelijkend maken of vergelijken (met) betekent. Het is verbonden met het Griekse woord homoios dat gelijkend, soortgelijk betekent. In de vijf gelijkenissen volgend op de gelijkenis van het zaad in de akker, verandert de uitdrukking in het koninkrijk der hemelen is gelijk aan... (Matt. 13:31,33,44, 45, 47). Het koninkrijk der hemelen is gelijk geworden aan en daarna blijft het gelijk aan in de resterende gelijkenissen. Het koninkrijk wordt steeds met iets vergeleken, maar die vergelijking heeft niets te maken een koninkrijk waarin christenen momenteel kunnen toetreden. Het koninkrijk der hemelen is de hemelse sfeer van het komende koninkrijk. De hemel heeft de heerschappij (Dan. 4:26b). Deze heerschappij over de aarde is momenteel nog toebedeeld aan de satan en zijn gevallen engelen. Het is de sfeer waarin Christus en Zijn mede-erfgenamen zullen heersen in het komende Messiaanse tijdperk. We kunnen daarom niet zeggen dat een christen deze sfeer al binnentreedt ten tijde van de wedergeboorte. De uitdrukking het koninkrijk der hemelen is gelijk (geworden) aan... heeft daarom geen betrekking op de sfeer van het koninkrijk der hemelen waarin wij nu kunnen toetreden, maar op een huidige verkondiging en aanbod van het koninkrijk der hemelen. Het koninkrijk der hemelen is de hemelse sfeer van het komende koninkrijk.

2 Nr. 19 oktober 2004 Het Woord van de Gerechtigheid pagina 2 In deze verkondiging van het woord van het koninkrijk is echter in toenemende mate een corruptie opgetreden en is het inmiddels, aan het einde van deze bedeling, geheel doorzuurd (Matt. 13:33). De gelijkenis van het zaad in de akker (Matt. 13:24-30; 13:36-43), levert aanvullende informatie over Matthéüs 13:23, over hij die het woord hoort en verstaat, die ook vrucht draagt en oplevert, deels honderd, deels zestig-, deels dertigvoudig. De gelijkenis van het zaad in de akker heeft betrekking op het goede zaad dat in de akker is gezaaid (Matt. 13:24), niet op het zaad dat langs de weg, op steenachtige plaatsen of in de dorens is gezaaid. Het graan dat opkwam en vrucht zette (Matt. 13:25), heeft betrekking op de vrucht in de gelijkenis van de zaaier (Matt. 13:23). In de gelijkenis van de zaaier is het zaad het woord van God (Luc. 8:11), namelijk het woord van het koninkrijk dat in het hart wordt gezaaid (Matt. 13:19). In de gelijkenis van het zaad van de akker zijn het zaad en het onkruid echter gepersonifieerd: het goede zaad, dat zijn de kinderen [lett. zonen ] van het koninkrijk; het onkruid zijn de kinderen [lett. zonen ] van de boze (Matt. 13: 38). Het zaaien van het woord van het koninkrijk wordt nu met de gelovige zelf geïdentificeerd. De zonen van het koninkrijk worden gezaaid en de vijand zaait zonen van de boze. Het doel van de vijand is daarbij om het werk van God ongedaan te maken en te frustreren. Het zaaien van de zonen van het koninkrijk Het zaaien van het woord van het koninkrijk in het hart van de gelovige is de eerste stap van de hemelse Zaaier. Maar niet alleen het woord van het koninkrijk als boodschap moet worden gezaaid, maar ook de gelovige zelf, de zoon van het koninkrijk, moet worden gezaaid. Het zaaien van de zoon van het koninkrijk is een directe verwijzing naar Johannes 12:24,25: Voorwaar, voorwaar Ik zeg u, indien de graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft zij op zichzelf; maar indien zij sterft, brengt zij veel vrucht voort. Wie zijn leven liefheeft, maakt dat het verloren gaat, maar wie zijn leven haat in deze wereld, zal het bewaren ten eeuwigen leven. Om vrucht te dragen voor het koninkrijk der hemelen, moet er dood plaatsvinden, dood aan wie we in onszelf zijn, buiten Christus om. We moeten tot de beslissing te komen dat we niets voor onszelf willen, maar alles voor de Here. Zo n beslissing is niets minder dan een crisis in ons leven, want we moeten goed beseffen wat we dan aan de Here vragen. Het woord van het koninkrijk zal ons dan verbinden met het woord van het kruis (1 Cor. 1:18). We kunnen nooit vrucht dragen los van het kruis. De weg van het kruis is als de slaaf die kiest om niet als vrij man weg te gaan (Ex. 21:2-6). Ons oor zal dan geestelijk gepriemd worden om Hem voor altijd te dienen (Ex. 21:6). Er zal geen plaats meer zijn om ons eigen belang te zoeken: hij heeft (slechts) hem te voldoen, door wie hij aangeworven is (2 Tim. 2:4). Zoals de graankorrel in de aarde valt, ontbindt en afzichtelijk wordt, zullen we onze natuurlijke kracht moeten verliezen die zo aantrekkelijk kan zijn voor deze wereld. Vruchtdragen betekent een proces van het natuurlijke naar het geestelijke (1 Cor. 15:46-49), waarbij ons natuurlijke leven wordt gebroken en opzij wordt gezet om meer plaats te maken voor Christus in ons leven (Joh. 3:30). Dit alles maakt het woord van het koninkrijk, tezamen met het woord van het kruis, tot een impopulaire boodschap. Het is geen plezierige zaak in de aarde te vallen en te sterven. We kunnen nooit vruchtdragen los van het kruis.

3 Nr. 19 oktober 2004 Het Woord van de Gerechtigheid pagina 3 Johannes 12:24 beschrijft vruchtdragen als een crisis. Johannes 12:25 beschrijft het als een dagelijks proces van zelfverloochening. Paulus zegt: Ik sterf elke dag (1 Cor. 15:31), waarmee hij aangeeft dat de subjectieve werking van het kruis een dagelijkse zaak was in zijn leven. De satan zal echter alles in het werk stellen om te beletten dat christenen vrucht dragen. Zijn methode daarbij is om onkruid te zaaien, midden tussen het koren dat vrucht begint te dragen. Zoals het graan personen voorstelt, stelt ook het onkruid personen voor: het onkruid zijn de kinderen van de boze (Matt. 13:38). De gelijkenis van het zaad in de akker levert verdere informatie op over het zaad dat in goede aarde valt en vrucht draagt. Het zaad in de gelijkenis van de zaaier is het woord van het koninkrijk, dat wordt gepersonifieerd in de gelijkenis van het zaad van de akker. De prediking van het koninkrijk en de waardigheid van de gelovige om dit koninklijk te ontvangen, worden toegespitst om ons leven de verliezen om Jezus wil. Dit is het geheim van het dragen van vrucht. In Matthéüs 13:26 lezen we: Toen het graan opkwam en vrucht zette, toen kwam ook het onkruid tevoorschijn. Matthéüs 13:26 beschrijft een principe dat vrucht voor het koninkrijk altijd onkruid tot gevolg zal hebben. Het onkruid wordt door de vijand gezaaid, dat wil zeggen dat de duivel zonen van de boze plaatst temidden van de zonen van het koninkrijk (vgl. Matt. 13:38). Dit is steeds de strategie van de satan om te beletten dat vrucht die opkomt en tot volle wasdom komt. De zonen van de boze Wie zijn nu de zonen van de boze? De zonen van de boze zijn de zonen van de satan. Onze eerste reactie kan ons doen denken dat het hier om onverloste mensen gaat. Want hoe kunnen we ooit een zoon van God een zoon van de boze noemen? Anderzijds, hoe kan een onverlost mens bij uitstek de persoon zijn die satan gebruikt om een bepaalde boodschap, die alleen christenen begrijpen, te weerstaan? Een ongelovige is nooit in zo n positie, want hij is van nature geestelijk dood voor deze zaken. Laten we eens verder in de Bijbel kijken om dit dilemma op te lossen. Laten we allereerst kijken naar Johannes 8: In Johannes 8:30,31 sprak de Heer met Joden die in Hem geloofden. Tot op zekere hoogte geloofden zij in Hem, maar zij keerden zich later tegen Hem (Joh. 8:52a,59), en zei de Heer van hen: Gij hebt de duivel tot vader (Joh. 8:44). Dit vanwege hun werken. Dergelijke werken zien we ook in Matthéüs 16:22, waar Petrus zei: Dat verhoede God, Here, dat zal U geenszins overkomen! De Here wist meteen dat dit niet een boodschap van Zijn Vader was, en verwierp meteen deze verleiding van de boze. Hij zei tegen Petrus: Ga achter Mij, satan (Matt. 16:23). Een derde voorbeeld vinden we In Matthéüs 23:15, waar de Heer de schriftgeleerden en Farizeeën kinderen van de hel (lett. zonen van gehenna ) noemde. In al de drie bovenstaande voorbeelden zien we dat de zonen van de boze in verband worden gebracht met verlosten, met mensen die geestelijk onderscheidingsvermogen hadden. Alle christenen zijn zonen (Gal. 4:6,7), maar nog niet in de volle positie van de aanneming tot zonen (Rom. 8:23; Ef. 1:5). De gelijkenis van het zaad in de akker geeft verdere informatie over hen die vrucht dragen in de gelijkenis van de zaaier.

4 Nr. 19 oktober 2004 Het Woord van de Gerechtigheid pagina 4 Deze aanneming ligt nog in de toekomst en heeft te maken met het openbaar worden van de zonen van God (Rom. 8:19) en de heerlijkheid van de zonen van God (Rom. 8:21). Deze aanneming hangt af van de uitkomst van onze geestelijke wedloop. Dragen wij vrucht voor het koninkrijk, dan zullen we blijken zonen van het koninkrijk te zijn. Verwerpen wij echter het woord van het koninkrijk en laten wij ons gebruiken om hen die het woord van het koninkrijk volgen, te weerstaan, dan zullen wij zonen van de hel worden genoemd (vgl. Matt. 23:15). (Het woord hel is een theologisch moeilijk en beladen woord. In de vertaling van het NBG is het de vertaling van twee verschillende Griekse woorden, namelijk hades, geenna. Bovendien gebruikt de Statenvertaling 2 Petr. 2:4 ook het woord hel, waar de vertaling van het NBG het woord afgrond [Gr. tartaros] wordt gebruikt: Want indien God de engelen, die gezondigd hebben, niet gespaard heeft, maar, die in de hel geworpen hebbende, overgegeven heeft aan de ketenen der duisternis, om tot het oordeel bewaard te worden ( 2 Petr. 2:4; St. Vert.). De drie Griekse woorden verwijzen allemaal naar verschillende plaatsen. De meeste christenen associëren de hel met de poel des vuurs, maar de ironie is dat de poel des vuurs nooit met de hel wordt vertaald. Het woord hel is dus een vertaling van hades, geenna of tartaros. Hades is de verblijfplaats van de doden. Geenna is de plaats van verwerping buiten de muren van Jeruzalem, en tartaros is de gevangenis van bepaalde gevallen engelen. We vragen daarom om theologische problemen als we het woord hel willen gebruiken. De lezer doet er daarom verstandig aan het woord hel te vermijden en bij elk bijbelvers waar dit woord voorkomt, aan te tekenen welk Grieks woord de basis vormt. Bijna alle christenen passen geenna (zoals in Matthéüs 23:15: zonen van de hel [ geenna ] ) toe op de onverloste mens. Kijken we echter naar de context waar het woord wordt gebruikt, dan zien we iets totaal anders. Met uitzondering van één verwijzing in de brief van Jacobus (Jac. 3:6), wordt het woord alleen gebruikt door de Heer in zijn bediening op aarde (vgl. Matt 5:22,29,30; 10:28; 18:9; 23:15,33; Marc. 9:43,45,47; Luc 12:5). En hij gebruikte het maar in één opzicht: met het oog op de toegang of uitsluiting van het koninkrijk der hemelen. Deze hemelse heerschappij werd aanvankelijk aangeboden aan Israël, maar momenteel aan de Gemeente van Christus. Het wordt gegeven aan hen die vrucht hebben gedragen voor het koninkrijk der hemelen. Velen associëren het koninkrijk der hemelen met eeuwig behoud, naar de hemel gaan, enz., waardoor grote verwarring ontstaat over de gelijkenissen van het koninkrijk der hemelen). De zonen van de hel zijn daarom de zonen van gehenna, de plaats van verwerping. Om de gelijkenis van het zaad in de akker goed te begrijpen, moeten we het verschil zien tussen eeuwig behoud en het koninkrijk. Het probleem is dat velen denken dat hun eeuwig behoud tevens hun beloning is. Eeuwig heil is geen beloning, maar het koninkrijk is dat wel. De beloning van het koninkrijk der hemelen is gebaseerd op de gehoorzaamheid van de gelovige en de vrucht die hij hierdoor draagt. De Bijbel maakt een onderscheid tussen Gods aandeel en het aandeel van de mens. Eeuwig heil wordt door God gegeven en het aandeel van de mens is verbonden met de heerlijkheid van het komende koninkrijk. In de Bijbel verwijst de komende eeuw (vgl. Matt. 12:36) altijd naar het koninkrijk, het Messiaanse tijdperk. Dit tijdperk wordt door God gegeven om de trouwe gelovigen, de zonen van het koninkrijk, te belonen en de ontrouwe gelovigen, de zonen van de boze, te bestraffen. Als we geloven in de Zoon, zijn we voor eeuwig behouden. Maar onmiddellijk na ons eeuwig behoud, plaatst God de mogelijkheid voor de gelovige om een kroon te ontvangen met komende heerlijkheid. Als de gelovige trouw is, zal hij dit alles verkrijgen. Het woord hel is een theologisch moeilijk en beladen woord.

5 Nr. 19 oktober 2004 Het Woord van de Gerechtigheid pagina 5 Als hij ontrouw is, zal hij het missen. Met andere woorden, God zal ons nooit voor eeuwig behouden door trouw en werken, maar Hij zal ons ook nooit loon geven zonder verdiensten. Het zijn de zonen van het koninkrijk die vrucht dragen voor het koninkrijk en op weg zijn om het koninkrijk de beërven. Dit is een directe aanval op het rijk van de satan. Zijn strategie is om de zonen van gehenna in te zetten om de zonen van het koninkrijk van het dragen van vrucht af te brengen. Dit betekent dat de oppositie die de zonen van het koninkrijk krijgen, komen van andere christenen die zich tegen het woord van het koninkrijk verzetten en dit woord verwerpen. Zo n oppositie kan diepe pijn, onbegrip en verlies van vrienden betekenen. Vaak is er een verbanning van christenen die niets minder is dan een kruisiging door de zonen van gehenna. Die pijn kan zó groot zijn, dat het zelfs een geestelijke verlamming betekent voor de rest van het geestelijke leven. En dat is precies het doel van de tegenstander: verstikking van het geloofsleven van de zonen van het koninkrijk. Het resultaat kan tweeledig zijn. De zonen van het koninkrijk worden verbitterd, voelen zich door de Heer verlaten, ervaren het onrecht als ondraaglijk, en passen zich aan aan de zonen van gehenna. De gelovige wordt dan onvruchtbaar. De zoon van het koninkrijk kan echter ook volharden en inzien dat de Heer hem of haar heeft gezaaid als graankorrel om veel vrucht te dragen. De oppositie, die een kruisiging betekent van de gelovige en een sterven van de graankorrel, heeft grote waarde voor de Heer. Door het kruis komt aan het licht wie wij werkelijk zijn. Alle kruisigingen hebben als doel om ons verder te helpen in onze groei naar geestelijke volwassenheid, in het veranderingsproces van het natuurlijke naar het geestelijke. Hoe was ons geestelijke leven toen we oppositie kregen? Was ik gesteld op eer? Wilde ik iemand zijn onder christenen? Wilde ik mijn naam gezuiverd zien? Werd ik liefdeloos? Hoe reageerde ik toen ik door medechristenen werd verworpen? Verklaarde ik hen de oorlog? Als deze uitingen van het vlees zijn door de Heer bedoeld om onszelf te leren kennen en deze leden te doden (Col. 3:5). Wij dienen een gekruisigd leven te leiden voor het natuurlijke dat de Heer aan de dag legt in ons leven. Hierin zien we de wijsheid van de Heer; deze gemeenschap aan Zijn lijden en de voortdurende toepassing van het kruis in ons leven, opent de weg naar de kracht van Zijn opstanding in ons leven (Fil. 3:10). Hoe meer de kracht van Zijn opstanding zich manifesteert in ons leven, hoe groter de manifestatie van het leven van de Heer Zelf, en hoe meer vrucht wij zullen dragen. Het woord onkruid is onze gelijkenis, is de vertaling van het Griekse woord zizanion. Het is een onkruid, dat vooral in het begin van opwassen sterk op tarwe lijkt. Het woord komt acht keer voor in het Nieuwe Testament, alleen in Matthéüs 13 (13:25,26,27,29,30,36,38,40). Het is opmerkelijk dat de Heer het onkruid niet direct verwijdert. Pas in de oogsttijd komt er een scheiding tussen het koren en het onkruid, tussen de zonen van het koninkrijk en de zonen van de boze. Zowel de zonen van het koninkrijk als de zonen van de boze zijn gelovigen. Het verschil ligt in aanneming of verwerping van het woord van het koninkrijk. Aanneming of verwerping Alle gelovigen zullen in de toekomst opgenomen worden (1 Thess. 4:16,17), om daarna te verschijnen voor de rechterstoel van Christus (Openb. 1:10-20). De opname van de gelovigen is een algemene opstanding [Gr. anastasis], een selectie tussen de verloste en de onverloste mens. Het onkruid lijkt in het begin van opwassen veel op tarwe.

6 Nr. 19 oktober 2004 Het Woord van de Gerechtigheid pagina 6 Voor de rechterstoel van Christus zal er echter een verdere selectie of opstanding plaatsvinden onder christenen, namelijk tussen de overwinnaars en niet-overwinnaars (Openb. 2:7,11,17,26; 3:5,12,21). Deze verdere selectie wordt in Fil. 3:11 de opstanding uit de doden genoemd, maar heeft geen betrekking op de algemene opstanding van christenen. In Fil. 3:11 wordt namelijk niet het Griekse woord anastasis gebruikt, maar het woord exanastasis. (Het woord exanastasis, dat alleen in Fil. 3:11 voorkomt, is samengesteld uit twee Griekse woorden, namelijk ek, dat uit betekent, en anastasis dat opstanding betekent. Fil. 3:11 heeft daarom geen betrekking op de algemene opstanding in 1 Thess. 4:16,17, maar op de uit-opstanding, die volgt op de algemene opstanding. Paulus wenste dat hij mocht komen tot de uit-opstanding. Zo iets hoefde hij niet te wensen voor de algemene opstanding, want daaraan had hij al onvoorwaardelijk aan deel, louter op basis van het feit dat hij voor eeuwig verlost was (vgl. 1 Thess. 5:4-11). Paulus doel was om tot de overwinnende gelovigen te behoren die de Messiaanse beloften in Openb. 2 en 3 zouden beërven, dat is de prijs van de roeping van God (Fil. 3:14). Deze prijs wordt alleen aan christenen gegeven die blijken zonen van het koninkrijk te zijn en vrucht hebben gedragen voor het koninkrijk. De uit-opstanding komen we ook tegen in Johannes 5:28,29. Alle gelovigen zullen naar de stem van de Here horen, maar er is een opstanding ten leven en een opstanding ten oordeel. Christenen die voor de rechterstoel horen: wèl gedaan, goede en getrouwe slaaf, zullen de opstanding ten leven ervaren, maar wie ontrouw blijkt te zijn zal het koninkrijk niet beërven en zich buitengesloten weten van de heerlijkheid met de verheerlijkte Heer. Dat zal geween en tandengeknars tot gevolg hebben (Matt. 13:42;25:30)). Het onkruid zal in de oogsttijd worden verbrand, dat wil zeggen dat de werken van de zonen van de boze geen stand zullen houden voor de rechterstoel van Christus (vgl. Joh. 15:6; 1 Cor. 3:13). Het is niet bedoeling dat de zonen van het koninkrijk het onkruid bijeenhalen. Het gebod van de Heer aan de zonen van het koninkrijk is eenvoudig: Laat hen gaan (vgl. Matt. 15:14). De opdracht is hen te laten gaan en door te gaan waartoe we zijn geroepen: de verkondiging van het woord van het koninkrijk, totdat de Heer op Zijn tijd doet wat er met het onkruid moet worden gedaan. De gelijkenis van het zaad in de akker laat ons zien dat geestelijke groei en vrucht dragen voor het koninkrijk altijd oppositie tot gevolg heeft. Die oppositie komt zonder uitzondering van medechristenen. Dit zien we ook in het Oude Testament, waar elke geestelijke vooruitgang een tegenbeweging tot gevolg had. Toen de Heer Israël uit Egypte leidde, ontstond er een bitter conflict. Toen God Zijn Zoon in de wereld zond, begon er oppositie door Herodes, gevolgd door die van de schriftgeleerden. In de dagen na Pinksteren, gebruikte de satan Ananias en Saffira om het werk van God te weerstaan. Elke beweging en waarheid van God heeft een tegenbeweging tot gevolg met het doel om het werk van God te frustreren. Voordat Maarten Luther de bijbelse waarheid van eeuwige redding door geloof alleen predikte, was alles rust en vrede in zijn leven. Toen hij de waarheid ging prediken, getuigde hij dat er overal vijanden om hem heen verschenen. Die vijanden waren zonder uitzondering te vinden binnen de Kerk. Elke beweging en waarheid van God heeft een tegenbeweging tot gevolg om het werk van God te frustreren.

7 Nr. 19 oktober 2004 Het Woord van de Gerechtigheid pagina 7 De gelijkenis van het zaad in de akker levert hetzelfde beeld, maar nu met betrekking tot het woord van het koninkrijk. Dit woord omvat de volle raad van God, die gepredikt, altijd oppositie van de boze zal opleveren. Wie daarom met hart en ziel het woord van het koninkrijk omarmt, zal ervaren dat de boze hem of haar op elk gebied zal proberen te frustreren. Een frustratie van onszelf en een frustratie van onze bediening; we zullen het naar geest, ziel en lichaam ervaren. Deze oppositie wordt door God echter gebruikt om de zoon van het koninkrijk te zaaien en op subjectieve wijze het kruis in zijn leven te laten te werken. Door het kruis wordt de gelovige gedwongen het natuurlijke leven opzij te zetten en meer en meer te leven uit Christus Zelf, waardoor Christus in ons gestalte krijgt (Gal. 4:19). Hierdoor wordt de kracht van Christus opstanding openbaar (Fil. 3:10), en draagt de christen vrucht. Elke geestelijke vooruitgang en elke beweging van God, vindt slechts plaats op basis van het kruis van Christus. Het woord van het koninkrijk is onlosmakelijk verbonden met het woord van het kruis (1 Cor. 1:18). Wie meer wil deel krijgen aan het woord van het koninkrijk, zal meer moeten ervaren van het kruis. Wij gaan uiteindelijk het koninkrijk binnen door de voortdurende toepassing van het kruis van Christus in ons leven. De toegang tot het koninkrijk der hemelen is door het kruis: Wie zijn leven liefheeft, maakt dat het verloren gaat (Joh. 12:25). Christus krijgt gestalte in ons doordat Hij in toenemende mate ons leven in de dood wordt. Hij is dan onze wijsheid temidden van moeilijkheden. Hij is dan onze rust in moeite en onze blijdschap in verdriet. Wij hebben Hem gevonden doordat Hij ons heeft gezocht en ons als zonen zaait, om te groeien van het natuurlijke naar het geestelijke. Het zijn alleen geestelijke mensen die God gebruikt in Zijn komende koninkrijk. Bij alle oppositie moeten we goed beseffen dat het de boze is die de zonen van de boze zaait. Onze strijd is niet tegen medechristenen, maar tegen de overheden, tegen de machten en de boze geesten in de hemelse gewesten (Ef. 6:12). Er is geestelijke groei voor nodig hiermee om te gaan. Onze medechristenen worden alleen zonen van de boze genoemd in verband met eventuele oppositie die zij leveren tegen het woord van het koninkrijk. In Matthéüs 16:23 associeerde de Heer Petrus met een zoon van de boze, maar Petrus was zeer geliefd door de Heer. Dit onderscheid moeten we goed zien. Daarom mogen we nooit onze medechristenen verwerpen als zij het woord van het koninkrijk niet begrijpen of het zelfs tegenwerken. In een bepaald opzicht moeten wij de zonen van de boze laten gaan (Matt. 15:14), om ons eigen oog niet af te wenden van het doel van het woord van het koninkrijk. Anderzijds dienen het zaad en het onkruid samen op de groeien. We zijn niet geroepen om ons te isoleren van christenen die het woord van het koninkrijk niet willen volgen. Hebben zij de Here lief? Staan zij op het fundament van Golgotha? Zo ja, dan is er geen reden om onszelf af te scheiden. Johannes beschrijft in zijn eerste brief drie gebieden van ons christelijke leven: licht, leven en liefde. Wie licht heeft en inzicht in het woord van het koninkrijk, zal ook in balans moeten zijn met leven en liefde. Liefde is met hart de ander accepteren en het beste voor de ander te zoeken. Daartoe moeten we proberen aan te sluiten waar de ander staat. Het woord van het koninkrijk is een boodschap met een hart voor de Heer en kan daarom niet gescheiden worden van leven en broederliefde. Het zaad en het onkruid moeten samen opgroeien. We zijn niet geroepen ons af te sluiten van hen die het woord van het koninkrijk niet aannemen.