theatermakershuis de Queeste ww w.dequeeste.be/pers ww w.dequeeste.be

Transcriptie

1 PERSMAP DISCO PIGS theatermakershuis de Queeste An Leemans communicatie & publiekswerking t +32 (0) m +32 (0) an@dequeeste.be Info voor de pers: w w w.dequeeste.be/pers Info voor het publiek: w w w.dequeeste.be

2 Inhoud 1. Inhoudstabel p Persbericht p Talentwerking p Interview Jan Jasper de Vries p Auteur Enda Walsh p Beeld Roger Ballen p Biografieën p Speeldata / Praktisch p. 13 2

3 persbericht Ik wil dat een vloedgolf mij hier wegneemt en mij iets anders geeft. Onafscheidelijk. Dat zijn ze al vanaf hun geboorte. Een jongen en een meisje in een rotte wereld die niets voor hen in petto heeft. Soulmates die niks te maken willen hebben met hun ploeterende ouders en leeftijdsgenoten. Ze spugen op de wereld die hen omringt. Roekeloos en nietsontziend. Maar op de avond van hun zeventiende verjaardag wacht een ontnuchterende confrontatie. Deze voorstelling maakt deel uit van het talentontwikkelingstraject van de Queeste en is te zien op drie festivals voor pril en avontuurlijk werk. Jan Jasper de Vries studeert met DISCO PIGS af aan de Regie Opleiding van de Toneelacademie Maastricht. DISCO PIGS is een voorstelling van Enda Walsh tekst Jeroen Olyslaegers vertaling Jan Jasper de Vries* regie Joke Emmers & Bart Harder spel Bert Hornikx muziek Joost Horward coach Alexander Schreuder coach dramaturgie Marrigje Spoelstra & Ken van de Mierop vormgeving & kostuum Roger Ballen beeld Dorien Onsea productie Kishan Singh techniek & lichtontwerp Christophe Aussems artistieke leiding Els Gennez zakelijke leiding An Leemans communicatie BRUSATTO grafische vormgeving Firma 103 website *stage in coproductie met Toneelacademie Maastricht & C/O platform voor talentontwikkeling in samenwerking met Cultuurcentrum Hasselt met steun van de stad Hasselt, de Provincie Limburg en de Vlaamse overheid Speeldata: wo 11 juni 20u00 Hasselt (première) ccha - fricties DELUXE do 12 juni 20u00 Hasselt ccha - fricties DELUXE vr 13 juni 15u30 Maastricht festival INdeMAAK za 14 juni 20u30 Maastricht festival INdeMAAK di 24 juni 14u30 Amsterdam ITs Festival Persmap online beschikbaar op 3

4 persmap DISCO PIGS TALENTWERKING De Queeste biedt regelmatig ruimte voor waardevolle samenwerkingen met prille theatermakers. Binnen de context en het netwerk van ons theatermakershuis werken we mee aan de realisatie van hun wilde plannen en artistieke toekomstdromen. Voor deze talentwerking gaat de Queeste regelmatig coproducties aan met andere theaterhuizen. Zo werken we nauw samen met cultuurcentrum Hasselt en TAKT-Dommelhof en is ons theatermakershuis één van de partners in STROOM, de talentondersteuning van de provincie Limburg. Ook heeft de Queeste zich geëngageerd om - in het kader van onze intensieve samenwerking met Toneelacademie Maastricht - jaarlijks één afstudeervoorstelling van de Regie Opleiding mee te realiseren. Na Ilmer Rozendaal (Medea, 2011), Frank Siera (Spraakwater, 2012) en Marijke De Kerf (De City, 2013), verwelkomen we dit jaar Jan Jasper de Vries. 4

5 INTERVIEW JAN JASPER de vries Als afstudeervoorstelling koos jonge maker Jan Jasper de Vries ( 1988) voor een tekst van Enda Walsh met als titel DISCO PIGS. Een voorstelling die hij tijdens het maakproces aan onze huidige samenleving toetste, een wereld waar de mogelijkheden onbegrensd zijn en we steeds meer en meer willen, alles. Die worsteling van een jonge theatermaker maakte ons nieuwsgierig en vonden we een goede aanleiding om Jan Jasper zijn verhaal te laten doen en dit aan de hand van vragen die ons van zijn liefde voor theater naar zijn zin in de toekomst brachten. Jan Jasper, je studeert binnen enkele weken af als regisseur aan Toneelacademie Maastricht. Waar werd je voor het eerst geprikkeld door theater? Ik heb altijd op de jeugdtheaterschool gezeten dus daar werd ik al voor een stukje gevoed, maar de eerste keer dat ik mijn verwondering voor theater echt ontdekte was tijdens een musical met muziek van VOF de Kunst. Zij brachten toen een eerbetoon aan Annie M.G. Schmidt. Het gordijn dat openging, de wereld die erachter opdoemde, dat fascineerde me en nog steeds. En hoewel dit een beetje cliché mag klinken, heeft dit mij wel nieuwsgierig gemaakt. Je spreekt over een musical. In je voorstelling DISCO PIGS zal muziek ook een essentiële een rol spelen, is er een link? De fascinatie voor het muzikale aspect is er altijd gebleven en heeft dus zeker een rol gespeeld in het verwerken van muziek in DISCO PIGS. Daarnaast vind ik de fantasiewereld die je door muziek op toneel kan teweegbrengen ook fascinerend. En dat alles terwijl ik zelf heel a-muzikaal ben. Dat muziek bij DISCO PIGS een belangrijke rol zou spelen was van in het begin duidelijk en zo kwam ik dan ook in contact met muzikant Bert Hornikx, hij is Hasselaar en heeft al langer een band met de Queeste. Bert ontwikkelde een soundscape die tijdens het maakproces vorm heeft gekregen en live zal worden gespeeld. De manier waarop hij als muzikant inspeelt op het stuk zal alles alleen maar versterken. Vanaf wanneer wist je dat je regisseur wilde worden? Ik wilde iets met theater doen, dat stond al snel vast. Aanvankelijk wilde ik ook acteren, dat denk ik toch. Doordat ik na mijn middelbare school een hele hoop audities heb misgelopen kon ik op dat moment enkel nog intekenen voor de opleiding productie en podiumkunsten in Amsterdam. Daar kon ik het maakgegeven al snel smaken, maar het pure productiewerk vond ik maar niks. Ook docent worden is een ambitie die al snel ruimte maakte voor meer ik wil maken! Na mijn auditie op de Toneelacademie Maastricht heb ik nog even getwijfeld tussen performance en de regieopleiding. Ondanks mijn keuze voor de regieopleiding verweef ik beide nu in mijn werk. Hoe zie je je eigen evolutie tijdens de opleiding? Staan je eindvoorstellingen in relatie tot de veranderingen die je hebt doorgemaakt? Absoluut. Met de opleiding gingen we vaak naar theatervoorstellingen van TG Amsterdam kijken. In mijn notitieboekje schreef ik al vrij snel dat ik ze zag als studieavonden. Ik miste de wereld die ik kende uit eerdere ervaringen, het magische, mij wegnemen. Van toen af aan ben ik mij ook meer en meer gaan toeleggen op een conceptuele manier om met theater om te gaan en dat gaan appreciëren. In die periode zag ik ook de documentaire Close Up: Lüber in de lucht van de Avro over performance kunstenaar Heinrich Lüber. Toen dacht ik, dat is tof. Hier kan je de documentaire bekijken: 5

6 Heeft dit je ogen tijdens de opleiding doen openen? Dat samen met het vak open dramaturgie onder leiding van Hans Lemmerman, dat ik op dat moment volgde. Hier leerden we uit de klassieke kaders te denken. Dat nam ik letterlijk op door met dieren aan de slag te gaan. Ik deed een performance met muizen in een kom. Je moet het zien, maar heb er jammer genoeg geen beeldmateriaal van. Iets wat mij zeker out-of-the-box leerde denken. Ik kon zo ook loskomen van mijn affiniteit met het strikt verhalende en meer de performatieve kant op draaien. In die periode kreeg ik ook meer interesse voor politiek theater. Iets wat los staat van het voorgaande, maar nu ik bijna afstudeer ook nog steeds een rol speelt. Dat is wel een grote sprong! De sprong van dieren naar politiek. Ik experimenteerde met beide. Het werken met dieren was veeleer mijn grens afbakenen, dat politieke erin verwerken was een gerichter doel. Zo heb ik bijvoorbeeld een voorstelling gemaakt met als titel muizendorp, elke muis werd gelinkt aan een karaktereigenschap van een persoon. Je presenteert dit voorjaar twee eindejaarsvoorstellingen. Gered is intussen in première gegaan in samenwerking met de Toneelmakerij in Amsterdam. Hoe kwam deze voorstelling tot stand? Gered is voor mij een volgende stap. Als ik spreek over het gebruiken van politieke thema s dan heb ik dat hier proberen te doen. Bovendien wilde ik terug naar de wereld die ik kende uit mijn jeugd en mijn publiek meenemen, zoals ik dat in de musicalwereld ervaren heb. Tegelijk verwerkte ik er aspecten als agressie, geweld en destructie in. Gered was voor mij dan ook een fijne kans om alle registers te openen, waarbij de combinatie van alle elementen soms teveel werd, althans als ik er op terugblik ervaar ik het zo. Heb je daardoor meer focus gezocht in DISCO PIGS? Nu bij DISCO PIGS ben ik mij bewuster van de grenzen en beperkingen op scène. Bovendien heb ik bijna 2 weken in het maakproces gebruikt om in dialoog te gaan met mijn acteurs. Wat betekent deze voorstelling voor ons? Ik vind het belangrijk dat Joke en Bart meedenken en op die manier ook één worden met de voorstelling. Dat geldt overigens ook voor de hele ploeg rondom ons. Je wil een commitment afdwingen van je ploeg en als je een tekst als maker gaat transformeren, dan moet iedereen voldoende context hebben. Als je dat niet geeft, dan gaat het niet. Merk je dat dit je band met je acteurs (Joke Emmers en Bart Harder) ten goede komt? Zeker, dankzij het proces, waar we als het ware samen zijn ingerold weten we met zijn allen waar we het over hebben. Zo werken we ook met een duidelijke richting en krijgen de acteurs een stem en werken ze voor mij als klankbord. Wat is je link met de Queeste? Waarom koos je voor dit theatermakershuis om je tweede afstudeervoorstelling mee te maken? Normaal gezien doen afstudeerstudenten eerst een regiestage bij de Queeste, dat deed ik niet, waardoor ik aanvankelijk dacht niet meer bij de Queeste terecht te kunnen. Toen dat wel bleek te zijn, vond ik dat heel tof. Het soort theater dat de Queeste maakt spreekt me qua thematiek zeker aan. Vanwaar kwam de idee om voor de voorstelling DISCO PIGS van Enda Walsh te gaan? Wat sprak je aan in het verhaal? Ik wilde sowieso iets doen in de stijl van Angry Man (jaren 80,90, ) en dacht aanvankelijk met een tekst te werken van schrijvers als Sarah Kane, Marc Ravenhill of Edward Bond. Ik was op zoek naar boos, agressief theater, het ruwe theater, in your face! Het stuk DISCO PIGS van Enda Walsh vond ik vanaf het begin interessant. De tekst was heel grappig en tegelijk werd er veel gescholden wat voor een agressieve ondertoon zorgde. Die dualiteit prikkelde. 6

7 Hoe ben je aan de slag gegaan met de Ierse tekst van DISCO PIGS? We zijn vertrokken van de vertaling die Jeroen Olyslaegers maakte. Tijdens het maakproces stootte ik steeds vaker op de tijdsgeest van de originele tekst, deze verliest context als je hem anno 2014 gaat spelen.vandaar dat het stuk hoe dichter we bij de première komen hoe eigentijdser wordt door een eigen herwerking. Daar waar DISCO PIGS zich initieel afspeelde in een gewelddadige wereld die verveling biedt situeert het zich nu in een wereld die alles biedt en daardoor onbegrensd lijkt te zijn. Zeug en Zwijn de twee hoofdpersonages willen bijgevolg alles en meer, want de wereld biedt hen alles. Ervaar je die druk ook in je eigen leven? Heb je het gevoel dat de wereld niets voor je in petto heeft? Exact! Een wereld die alles biedt, maar waar we nooit genoeg van krijgen. Er zijn zoveel impulsen, waardoor het negatieve lijkt te verdwijnen. Alles moet positief zijn, de tijd is nu, yes we can! Niet kunnen bestaat niet, alles kan. Net daardoor kampen er zoveel mensen met symptomen van oververmoeidheid, burn out en vastlopen en verstikt geraken. Op die manier heeft het leven veel in petto, maar niet wat we zoeken, of toch? Ik kan niet ontkennen dat ik die druk ook voel. Via mijn coach dramaturgie Alexander Schreuder ben ik op dit moment de vermoeide samenleving van Bjung-Chul Han aan het lezen. Een aanrader en inspiratiebron. Waar haalde je je inspiratie voor de look & feel van de voorstelling? Ik koos voor een beeld van Roger Ballen, een fotograaf waar ik al lang een fascinatie voor koester. Ik kan dus wel stellen dat ik fan ben, heb er ook een boek thuis van liggen. Zijn beelden hebben tegelijk iets duisters en dit in het bijzonder iets kinderlijks. Hoe staat het beeld van Roger Ballen in relatie tot de voorstelling? De voorstelling heeft tijdens het maakproces een evolutie doorgemaakt. Daar waar de voorstelling initieel inspeelt op een wereld waar jongvolwassenen niets lijken te vinden zijn we intussen in een wereld die alles te bieden heeft en hoewel het beeld nog dateert uit de opstartfase vertelt het veel over de voorstelling. Het grauwe verstikkende, je afzetten tegen de wereld rondom je. Loslaten van je kindertijd. Aanvullend zal het decor ook spreken, daarvoor heb ik Marrigje Spoelstra en Ken van de Mierop aangesproken, beiden studeren dit jaar ook af aan de opleiding scenografie in Antwerpen. Wat mag het publiek verwachten van deze voorstelling? Waarom mogen ze deze voorstelling niet missen? Vind ik een hele moeilijke vraag! Nu ik op een keerpunt sta in mijn leven en bijna de grote sprong maak kan ik met vrienden urenlang filosoferen over de vraag Waarom je überhaupt naar theater moet. De theaterwereld moet immers steeds meer opboksen tegen de crisis, met leeglopende zalen. En toch Als regisseur wil je iets vertellen en je toeschouwers achter een gordijn laten piepen. Soms krijg je een droomwereld te zien, maar bij DISCO PIGS krijg je een inkijk in het nu. Door de ogen van Zeug en Zwijn, twee jongvolwassenen op zoek naar meer. De nieuwe generatie die worstelt in deze vermoeide samenleving. Waarom kunnen zulke jonge mensen al opgeblust zijn nog voor ze beginnen? Die dagelijkse confrontatie belicht ik in een eigen unieke gecreëerde wereld. Heb je zelf ook een uitgeblust gevoel? Soms wel, maar op dit moment overschaduwt het mijn zin in het leven niet. 7

8 We hadden het net over onze prestatiemaatschappij, dus het kan misschien raar klinken, maar hoe zie je je toekomst als jonge regisseur? Als regisseur aan het werk gaan bij een gezelschap, misschien wel een groep mede-theatermakers rond mij verzamelen? Ik heb er eerlijk gezegd geen idee van, maar weet wel dat ik graag die politieke en actuele context in mijn werk wil behouden. Het confronteren! Het nadenken over wat ik wel en niet wil gebeurt nu en wie weet welke kansen op mijn pad wachten. 8

9 AUTEUR ENDA WALSH Enda Walsh ( Dublin, 1967) is één van de meest succesvolle Ierse theaterauteurs van het moment. Hij is een geesteskind van Samuel Beckett en zijn werk sluit het nauwst aan bij Ierse schrijvers als Roddy Doyle, die overigens les gaf op Enda s middelbare school. Walsh startte zijn carrière bij the Dublin Youth Theater. Al snel verhuisde hij naar Cork waar hij eerst Fishy Tales schreef voor the Graffiti Theater Company, gevolgd door Ginger Ale Boy voor Corcadorca Theatre Company. Bij deze laatste was hij vaste regisseur en schrijver. In een interview met Theater Heute vertelde Enda Walsh het volgende: De eerste jaren hebben we echt een hoop rotzooi geproduceerd, maar dat is de klassieke weg. In Ierland is er niet veel geld voor theater, en ik weet nu niet meer waarvan we geleefd hebben. We hebben zonder geld tot acht premières per jaar gemaakt en telkens twee à drie weken gespeeld. Na twee à drie jaar werd er een hit gescoord. Die hit was Disco Pigs, in Dit stuk schreef hij in samenwerking met Pat Kiernan, artistiek directeur van Corcadorca. Voor Disco Pigs werd Walsh bekroond met de Arts Council Playwright Award. In 1997 won hij met hetzelfde stuk de Stewart Parker Award en de George Devine Award. Wanneer hij in Londen terecht komt, waar hij overigens nog steeds woont en werkt, volgt de ene productie de andere op en worden tal van zijn stukken vertaald en opgevoerd in Europa, Australië en de V.S.. Hieronder ook The New Electric Ballroom (2005), een stuk dat de Queeste in 2006 opvoerde. In 2001 schreef hij het scenario voor de verfilming van Disco Pigs en was coscenarist van Hunger (2008) een film van de hand van Steve McQueen. Ook nu beweegt Enda Walsh zich nog steeds in de theater- en filmwereld. 9

10 BEELD ROGER BALLEN Het affichebeeld voor DISCO PIGS is één van fotograaf Roger Ballen en komt uit de reeks Boarding House (2008). Roger Ballen (New York City, 1950) heeft al een lange en indrukwekkende carrière als fotograaf achter de rug. Al ruim 30 jaar fotografeert hij en zijn werk zit in prestigieuze collecties zoals MOMA in New York, Het Stedelijk museum in Amsterdam, Centre Pompidou in Parijs en The Johannesburg Art Museum in Johannesburg. In de beginjaren vonden zijn foto's hoofdzakelijk aansluiting bij de documentaire fotografie. Nadien evolueerde hij naar een 'documentaire fictie', waar de mensen die hij ontmoette, een soort acteursrol toebedeeld kregen in zijn foto's. Ballens belangstelling voor de fotografie werd in zijn jeugdjaren gevoed door zijn moeder. Zij runde een fotogalerie en werkte voor het beroemde Magnum agentschap. Hij groeide dus op met werk van Cartier-Bresson, Paul Strand en andere iconen van de fotografie. Zijn studie geologie en zijn interesse voor het reizen brachten Roger Ballen naar het platteland van Zuid- Afrika. In de kleine dorpen ontdekte hij een verborgen wereld waar blanken leefden aan de rand van de maatschappij ten tijde van de Zuid-Afrikaanse Apartheid. Ballen verzamelde zwart-wit portretten van arme arbeiders, landbouwers, werklozen, ex-gedetineerden en fotografeerde hen in hun miserabele leefomstandigheden. Ballen woont en werkt al ruim 30 jaar in Zuid-Afrika. Nog tot kan je in het Museum dr. Guislain (Gent) terecht voor de overzichtstentoonstelling 'Roger Ballen - Fotograaf als reiziger in de psyche' met ook werk uit de Boarding House serie. 10

11 BIOGRAFIEËN Jan Jasper de Vries regisseur (1988) studeert Regie aan Toneelacademie Maastricht (afstudeerjaar 2014) Ken je misschien als regisseur van o.a. Twinkle, Twinkle Little Star (Tamale, Ghana), De zaak Oppenheimer (Festival Vrede voor Utrecht), en Gered (De toneelmakerij, Amsterdam) als regieassistent bij Ik wil mijn geld terug (regie: Eric de Vroedt - De Veenfabriek, Leiden) Joke Emmers actrice (1990) studeerde aan de Acteursopleiding van het Conservatorium te Antwerpen (2012) Ken je misschien als actrice in Kleine Teun (Theater aan Zee 2011), Tartuffe (NTGent/TGAmsterdam), solovoorstelling Damiët (Theater aan Zee 2012), Villa Europa (Warme Winkel) als actrice/theatermaker in haar eigen soloprojecten Damiët (Theater aan Zee 2012 i.s.m. Bas Teeken), Public Service Announcement The Gathering als danseres in La bête (Jan Martens) van televisieseries als de Kruitfabriek (vier), Charlie als winnares van de Parade Parel op het ITs Festival (Amsterdam) met Damiët Talentontwikkelingstraject bij de Queeste STROOMontwikkelingsbeurs voor vooronderzoek Public Service Announcement The Gathering Bart Harder acteur (1989) studeerde aan de Acteursopleiding Toneelacademie Maastricht Ken je misschien als acteur bij productiehuis Meeuw (Leeuwarden) en in Orestes (Toneelgroep Maastricht 3 de jaar stage) en Gered (Toneelmakerij, Amsterdam) van televisieseries als Korte Golf, De Keet, Chimera (3 de jaars film filmacademie), Nero (3 de jaars film filmacademie) en FAN-TAS-TISCH (HKU afstudeerfilm) 11

12 medewerkers Bert Hornikx muziek Joost Horward coach Alexander Schreuder coach dramaturgie Marrigje Spoelstra & Ken van de Mierop vormgeving & kostuum Dorien Onsea / Ellen Haesevoets productie Kishan Singh techniek & lichtontwerp Els Gennez zakelijke leiding Christophe Aussems artistieke leiding An Leemans communicatie BRUSATTO grafische vormgeving Firma 103 website 12

13 SpeeldAtA wo 11 juni 20u00 Hasselt (première) cultuurcentrum Hasselt - Fricties DELUXE do 12 juni 20u00 Hasselt cultuurcentrum Hasselt - Fricties DELUXE (0) vr 13 juni 15u30 Maastricht festival INdeMAAK za 14 juni 20u30 Maastricht festival INdeMAAK (0) di 24 juni 14u30 Amsterdam ITs Festival (0) voor meer info, perstickets, interviews: theatermakershuis de Queeste An Leemans communicatie & publiekswerking t +32 (0) m +32 (0) an@dequeeste.be update persinfo: Op onze website vind je alle nieuwsupdates. Gelieve onze website steeds te vermelden! VOORSTELLINGSFOTO S / TRAILER Hoge resolutiebeelden en trailer kan je downloaden op Eric Sefton gelieve steeds de fotograaf te vermelden! 13