Het Woord van de Gerechtigheid Nummer 109, oktober 2013

Transcriptie

1 Galaten - Het Evangelie van Onze Vrijheid (5) 1 Het Woord van de Gerechtigheid Nummer 109, oktober 2013 Want ieder die nog van melk leeft, is onervaren in het woord van de gerechtigheid (St. vert.): hij is nog een kind (Hebr. 5:13). Het woord van de gerechtigheid staat in contrast tot de eerste beginselen van de uitspraken van God (Hebr. 5:12). Het woord van de gerechtigheid duidt daarom op diepere waarheden waarin God handelt op basis van Zijn gerechtigheid met ons. Het Woord van de Gerechtigheid wil een bijdrage leveren om christenen vertrouwd te maken met de vaste spijs (Hebr. 5:14) van het woord van God om geestelijke volwassenheid mogelijk te maken. Bijbelse waarheden die nauwelijks worden onderwezen en van cruciaal belang zijn om het einddoel van het geloof (1 Petr. 1:9) te bereiken, zullen in het bijzonder onderwerp van aandacht zijn. Het Woord van de Gerechtigheid wordt geredigeerd door Roel Velema roel@velemaweb.nl website: Galaten - Het Evangelie van Onze Vrijheid Galaten 5 Opdat wij waarlijk vrij zouden zijn, heeft Christus ons vrijgemaakt (Gal. 5:1a). Want wie Christus Jezus toebehoren, hebben het vlees met zijn hartstochten en begeerten gekruisigd (Gal. 5:24). In Galaten 1 en 2 verdedigt Paulus het evangelie dat aan hem is geopenbaard. In Galaten 3 en 4 gaat hij terug naar Genesis, naar de beloften van God aan Abraham. Nu in Galaten 5, maar ook in Galaten 6, gaat hij in op de praktische gevolgen. Dit gaat veel verder dan een juiste omschrijving van onze theologie, zoals bijvoorbeeld de leer van onze rechtvaardiging door het geloof. Galaten 4 eindigt met Daarom, broeders, zijn wij geen kinderen van een slavin, maar van de vrije (Gal. 4:31). In één adem gaat Paulus dan verder: Opdat wij waarlijk vrij zouden zijn, heeft Christus ons vrijgemaakt (Gal. 5:1). Dit is de conclusie van al het voorgaande. We zijn niet langer onder de wet, maar we staan in de genade, door het geloof. In de dagen van Paulus, maar ook vandaag, zijn er velen die zeggen dat we de wet van Mozes moeten houden. Het is een constante strijd in de kerkgeschiedenis geweest. Velen zijn in deze leer verstrikt geraakt, omdat ze niet weten tot welk huis ze behoren (vgl. Hebr. 3:5,6). Het eerste huis is het huis van Mozes, waar de wet als methode geldt binnen een theocratie. Het tweede huis is het huis van Christus, waar de wet van Christus geldt, de standaard van Gods leven dat spontaan tot uitdrukking wordt gebracht door de inwonende Christus die zijn leven als ons leeft. Christus heeft ons vrijgemaakt, waardoor wij gestorven zijn voor de wet, de wet van Mozes of de wet die men tot zichzelf is (Rom. 2:14). Wij zijn levend gemaakt door onze opstanding met Christus.

2 Galaten - Het Evangelie van Onze Vrijheid (5) 2 Christus is ons leven en dat leven is niet wetteloos. De wet is voor zondaren en een gelovige is niet langer een zondaar (vgl. Rom. 5:8). Velen leren dat we na onze wedergeboorte de wet van Mozes moeten houden, niet om voor eeuwig behouden te worden, maar om God te behagen. Dit lijkt geestelijk, maar het is verwerpelijk in Gods ogen. Alleen het leven van Christus kan God behagen en daarom heeft Gods Geest Zich één gemaakt met onze geest: Wie zich aan de Here hecht, is één geest { met Hem staat niet in de grondtekst} (1 Cor. 6:17). Het gevolg is dat er geen gescheiden denken meer bestaat tussen Christus en ons, omdat wij één zijn met Christus, zoals Christus één was met de Vader. Wij zijn dan Christus in onze menselijke vorm, omdat onze identiteit in onze geest is, waar Christus het beeld vult, want gelijk Hij is, zijn ook wij in deze wereld (1 Joh. 4:17). Zolang we onszelf zien als een persoon apart van Christus, zullen we altijd tekortschieten in het houden van Zijn geboden en is er steeds een gevoel van veroordeling. We belijden dat voortdurend aan God. We schieten tekort en geven ook anderen en de situatie de schuld. Wij en Christus zijn nu één en is alle grond weggenomen om Hem te behagen. Wij behagen Hem alleen door de beseffen wie wij in Hem zijn! Na de wedergeboorte is deze eenheid het grootste feit in ons leven. De wet is voor hen die deze eenheid (nog) niet kennen. De wet dient om ons tot wanhoop te drijven en ons tot de bodem van onszelf te brengen. De wet is een tuchtmeester. Wanneer we echter zien wie we in Christus zijn, zien we dat ik als Hem ben en Hij als mij is, en Christus behaagt God altijd. Wanneer Christus ons leven is, zien we alles door de bril van Christus, zowel het positieve als het negatieve. We ontvangen het goede uit Zijn hand, maar ook het kwade. Het kwade dat Job overkwam, was ten goede. Ook wat de broers Jozef aandeden, was ten goede: Gij hebt wel kwaad tegen mij gedacht, maar God heeft dat ten goede gedacht (Gen. 50:12). Al het negatieve in ons leven is niet iets wat ons zo maar overkomt. God werkt in alles naar de raad van Zijn wil (Ef. 1:11) en in dit opzicht formeert God zowel het licht en schept Hij de duisternis (Jes. 45:7). In God is geen duisternis, maar toch bewerkt Hij heil en schept Hij onheil. Alles valt onder Zijn soevereiniteit. In de film Cast Away speelt Tom Hanks Chuck Noland, die, na een vliegtuigcrash, meer dan vier jaar op een onbewoond eiland verblijft. Wanneer hij uiteindelijk terugkeert in de bewoonde wereld, hoort hij dat zijn vriendin is getrouwd en een kind heeft. Te midden van al zijn verwarring en onmacht was het enige dat hem te doen stond, is te blijven ademen. Dat geldt in ons geestelijk leven ook, we ademen de adem van Christus, we zien zoals Hij ziet en hebben lief zoals Hij liefheeft. Zoals het leven van Chuck Noland op een kruispunt stond, is het kruis steeds het referentiepunt van ons leven. Het is één ding om te zien dat Christus voor ons is gestorven, maar een ander ding dat wij met Hem zijn gestorven. Wanneer Paulus ons geboden geeft om zaken af te leggen, kan Hij alleen maar spreken tot gelovigen die nog gescheiden denken. Wanneer we echter zien dat we één geest zijn, bereiken we de volle maat van de wasdom van de volheid van Christus (Ef. 4:13). De aansporingen en regels van Paulus worden dan beschrijvingen van het leven van Christus dat Hij als ons leeft. Dit is de fase van ons geestelijke leven van vaders (1 Joh. 2:12-14), die God werkelijk hebben leren kennen. Dit kan alleen als we weten dat de wet geen norm meer is voor ons leven.

3 Galaten - Het Evangelie van Onze Vrijheid (5) 3 Leven zonder de wet Gal. 5:1-12: Opdat wij waarlijk vrij zouden zijn, heeft Christus ons vrijgemaakt. Houdt dus stand en laat u niet weder een slavenjuk opleggen. Zie, ik, Paulus, zeg u: indien gij u laat besnijden, zal Christus u geen nut doen. Nogmaals betuig ik aan ieder, die zich laat besnijden, dat hij verplicht is de gehele wet na te komen. Gij zijt los van Christus, als gij door de wet gerechtigheid verwacht; buiten de genade staat gij. Wij immers verwachten door de Geest uit het geloof de gerechtigheid, waarop wij hopen. Want in Christus Jezus vermag noch besnijdenis iets, noch onbesneden zijn, maar geloof, door liefde werkende. Gij liept goed. Wie is u in de weg gekomen, dat gij aan de waarheid niet meer gehoorzaamt? Die overreding kwam niet van Hem, die u roept. Een weinig zuurdeeg maakt het gehele deeg zuur. Ik voor mij ben van u overtuigd in de Here, dat gij geen andere mening zult hebben. Maar wie u in verwarring brengt, zal zijn straf hebben te dragen, wie hij ook zij. Wat mij echter betreft, broeders, indien ik nog de besnijdenis predik, waarom word ik dan nog vervolgd? Dan is immers het aanstotelijke van het kruis van kracht beroofd. Zij moesten zich maar laten snijden, die u verontrusten! In dit gedeelte richt Paulus zich op de vrijheid die het geboorterecht is van ieder christen. Paulus zegt niet dat wij in toenemende mate worden vrijgemaakt, maar dat wij zijn vrijgemaakt. Christus heeft ons vrijgemaakt door ons op te nemen in Zijn dood en opstanding. Als nieuwe mensen zijn we met Hem opgestaan, het oude is voorbij gegaan. De oude mens bestaat niet langer. Wij zijn helemaal verlost van de zonde en van de wet. Toch kunnen we onszelf opnieuw een slavenjuk opleggen, zoals Paulus in Romeinen 7 ervoer. Dit slavenjuk leggen we onszelf op als we denken onafhankelijk te zijn en voor Hem de wet te willen houden of toegeven aan verzoeking in ons leven. Alleen wanneer wij leven door het geloof van de Zoon van God (Gal. 2:20), zijn wij vrij van een slavenjuk. Onze vrijmaking is die van de zonde, de dood, de wet, de duivel, enz. Wij zijn niet alleen vrijgemaakt van zaken en personen, maar ook vrijgemaakt tot vrucht: Maar thans, vrijgemaakt van de zonde en in de dienst van God gekomen, hebt gij tot vrucht uw heiliging en als einde het eeuwige leven (Rom. 6:22). Het is deze vrucht, de vrucht van de Heilige Geest, waar hij verder op ingaat. De wet en genade gaan niet samen. We kunnen de wet niet doen uit dankbaarheid of om Hem te behagen, want wie de wet doet, kan dat niet doen buiten gerechtigheid om. Christus is echter onze gerechtigheid (1 Cor. 1:30) en Hij heeft daarmee de wet buiten spel gezet als norm om naar te leven. Wij verwachten door de geest gerechtigheid. Wij staan in geloof, maar de wet staat niet in het geloof, want de wet zegt, Doe dit en je zult leven. De gehoorzaamheid van de wet is niet de gehoorzaamheid van het geloof. De enige gehoorzaamheid is de gehoorzaamheid van het geloof (Rom. 10:17). Dat betekent dat er niet een groot aantal zaken zijn waaraan we moeten gehoorzamen. Het betekent dat te midden van alle verwarring en beproeving we bevestigen dat Gods woord waar is, namelijk dat Christus in ons woont en dat wij één geest zijn. We voelen het niet en we zien het niet, maar we nemen God op Zijn woord. Wat we geloven zal dan zekerheid voor ons worden en ons getuigenis.

4 Galaten - Het Evangelie van Onze Vrijheid (5) 4 Het grote bezwaar van Paulus is dat de wet van Mozes het aanstotelijke van het kruis niet wegneemt. Het kruis is een aanstoot omdat het de inbreng van de mens verwerpt. Een gelovige is met Christus gestorven en een gestorven mens kan geen inbreng meer hebben. Alles is nu uit Christus. Wanneer we dan op enige wijze de wet toelaten in ons leven, vanuit welk motief dan ook, geven we daarmee te kennen dat onze dood met Christus niet duidelijk is. Velen van ons zien onze eenheid in Christus wel, maar beweren dat we nog gevoelig moeten zijn voor Christus door Bijbellezen, gebed en christelijke gemeenschap, omdat we anders niet de stem van God zullen verstaan. De waarheid hiervan is dat die persoon nog niet tot de bodem is gegaan van het geestelijke leven en nog niet weet dat hij of zij niet uit zichzelf kan doen (Joh. 15:5). We proberen dan nog voldoende ego over te houden om verantwoordelijk en gevoelig te zijn voor de Heer. Ze denken dat als zij de touwtjes niet meer in handen hebben, alles instort. Maar dood is dood en dat geldt voor alles. Wanneer we echter ons niets-zijn vinden, ontdekken we ook dat we in God alles ontvangen. Wie zijn leven verliest, zal het vinden, zegt Jezus. Wie daarom de wet van Mozes wil houden, op welke wijze dan ook, heeft nog niet zijn leven verloren! Een weinig zuurdesem maakt het deeg zuur. Zuurdeeg staat, zonder uitzondering, in heel de Bijbel symbool voor wat bedorven is en wat bederft. Aan de Heer mag daarom niets worden geofferd wat bedorven is. Zuurdeeg is overal verboden als het gaat om de dingen van God. Matthéüs 13:33 verbindt zuurdesem met het woord van het koninkrijk. Het woord van het koninkrijk is zó doorzuurd met zuurdesem dat dit woord zich heeft ontwikkeld tot iets wat het van nature niet is. Het is volledig aangepast aan de natuurlijke smaak van de mens. Hieruit zien we dat in heel de kerkgeschiedenis het wetticisme is binnengeslopen in het leven met Christus. De gelijkenis van de zuurdesem leert dat de boodschap van het woord van het koninkrijk volledig verzuurd en corrupt is geworden. Omdat hun geestelijke leiders de boodschap ook niet voldoende kennen, heeft de wet een verkeerde plaats gekregen. Het onderscheid tussen eeuwig heil en het koninkrijk wordt niet langer gezien en geleerd, noch hoort men nauwelijks enige prediking over onze toekomstige erfenis die op voorwaardelijke basis wordt verkregen. De werking van de zuurdesem treft niet zo zeer de leer van ons eeuwig heil dat de Here Jezus is gestorven voor onze zonden buiten enig werk van de mens om. Deze geestelijke waarheid wordt in het algemeen goed begrepen. Ons eeuwig behoud is buiten onze werken om, en wie anders leert, maakt het evangelie corrupt en tast de wortels van onze verlossing aan. Maar wat ook geldt, is dat heersen met Christus is gebaseerd op werken (Openb. 2:26), namelijk de werken die Christus als ons verricht door de gehoorzaamheid van het geloof. Onze huidige wandel en onze toekomstige heerschappij met Christus is gebaseerd op de gehoorzaamheid van het geloof en wie anders leert, vervalst het evangelie voor de gelovige door onze hoop op een valse basis te plaatsen. De zuurdesem vervalst dit aspect van het evangelie door het gescheiden denken van de gelovige en Christus te handhaven dat zich ook laat zien door de wet van Mozes als leidraad te nemen.

5 Galaten - Het Evangelie van Onze Vrijheid (5) 5 Leven naar het vlees Gal. 5:13-15: Want gij zijt geroepen, broeders, om vrij te zijn; gebruikt echter die vrijheid niet als een aanleiding voor het vlees, maar dient elkander door de liefde. Want de gehele wet is in een woord vervuld, in dit: gij zult uw naaste liefhebben als uzelf. Indien gij echter elkander bijt en vereet, ziet dan toe, dat gij niet door elkander verslonden wordt. Wat is het vlees? Het vlees is ons onze ziel en lichaam, ons psychische en fysieke leven. Onze vrijheid kan een aanleiding, een vrijbrief, een oorzaak, een voorwendsel voor het vlees zijn. De basis voor deze aanleiding ligt in het feit dat het vlees gevoelig is zich onafhankelijk op te stellen in wat ik kan, wat ik doe, hoe ik eruit zie en wat ik kan bereiken. Ik, ik, ik en ik! Het vlees is niet per se zondig, nee, het vlees is de container van het nieuwe leven in onze geest. Daarom zegt Paulus: voor zover ik nu nog in het vlees leef, leef ik door het geloof van de Zoon van God (Gal.2:20). Het vlees speelt een belangrijke rol in ons leven en daarom is het verkeerd om het vlees alleen als zondig te zien. Het vlees komt tot zonde zodra ik niet meer uit geloof leef, want alle ongeloof is zonde (Rom. 14:23). Zonde staat nooit op zichzelf en is niet alleen de verkeerde dingen die wij doen. Zonde is altijd het gevolg van ongeloof. Geloof handelt altijd vanuit de identiteit die we in Christus hebben. Ongeloof is negatief geloof en uit zich vanuit de foutieve gedachte dat we een identiteit in het vlees, in onszelf, hebben. Het is de gedachte dat we als onafhankelijke mensen kunnen handelen en beslissen. De waarheid is dat wij nooit onafhankelijke personen in onszelf zijn geweest en nooit zullen worden. Wij handelen altijd vanuit een bron. Een ongelovige handelt vanuit zijn gevallen geest die hem of haar in het kamp van de duivel houdt. Dat beseffen ongelovigen meestal niet, maar de zonde houdt hen in slavernij. Een christen heeft Gods Geest als bron en leven, maar kan de zonde van buitenaf toelaten. Het vlees put daarom uit één bron en de geest uit een Andere Bron. In onze onverloste staat woont er in het vlees geen goed, want het is de container van een onverloste geest. Maar ook in onze verloste toestand kan het vlees zich laten binden door de zonde. Het vlees heeft geen leven in zichzelf, zoals de rank ook geen eigen wil heeft aan de wijnstok. Wij hebben verlangens en kunnen ons ernaar uitstrekken, maar wij missen de wil om als onafhankelijke mensen ons leven te kunnen besturen zoals we willen. Er is altijd een bron die ons beheerst. Het vlees is in zichzelf niet zondig en we worden dan ook niet opgeroepen om ons te reinigen van het vlees, maar van alle bezoedeling van het vlees (2 Cor. 7:1). Het is de gezindheid van het vlees die vijandschap tegen God is (Rom. 8:5-7). Het vlees omvat onze lichamelijke behoeften en verlangens, ons temperament en wat we van onze ouders hebben geërfd. Al deze zaken hebben we van God ontvangen en alles wat God ons geeft, is goed en niets daarvan is verwerpelijk. We mogen dan niet altijd tevreden zijn hoe we lichamelijk en psychisch zijn, maar voor God is ons vat een uitverkoren werktuig om Hem te openbaren. Het vlees is echter kwetsbaar en gevoelig voor de verzoeking van de zonde die buiten aan de poort ligt (Gen. 4:7). Paulus beschrijf in Filippenzen 3:3-6 het vlees en wil er geen vertrouwen in stellen. Het vlees kenmerkt zich door schijnbare onafhankelijkheid van God en de geest kenmerkt zich het leven van Christus als ons.

6 Galaten - Het Evangelie van Onze Vrijheid (5) 6 Hoe om te gaan met ons temperament? In zijn boek WORDT HERVORMD door de Vernieuwing van Uw Denken (1976) ziet Larry Christenson een verantwoordelijkheid voor God en voor de mens als het gaat om de beheersing van ons temperament. Onze verantwoordelijk is als een bekisting met vier planken waar het vloeibaar cement wordt ingegoten. Deze vier planken zijn luisteren, gebed, een vriendelijke daad en vriendelijke commentaar. De planken worden dan vastgespijkerd met geloof. Praktisch zou dit kunnen betekenen: 1. Leer je gevoelens te managen. 2. Realiseer wat de gevolgen zijn van je woede-uitbarstingen. 3. Reflecteer voordat je reageert. 4. Uit je boosheid op een juiste manier. Wanneer we deze verantwoordelijkheden op ons nemen, zegt Larry Christenson, zal God onze menselijke inspanningen gebruiken om ons temperament onder controle te houden. Hoewel Larry Christenson waardevolle boeken heeft geschreven, vooral op het gebied van huwelijk en gezin, is deze benadering van ons natuurlijke leven, in het bijzonder ons temperament, niet juist. Het probleem van deze benadering is dat daarmee de bijl niet aan de wortel wordt gelegd (Matt. 3:10). Wanneer Paulus zegt, niet meer mijn ik, maar Christus, dat wil zeggen, Christus in plaats van mij, dan is er geen mogelijkheid voor een gestorven mens om te managen, zich te realiseren, te reflecteren of iets op een juiste manier te uiten. Wanneer we werkelijk tot onze Pniël zijn gekomen en door openbaring hebben gezien dat we zijn gestorven, dan zijn deze vier wanden een gepasseerd station voor ons geworden waar we geen heil meer van verwachten. Maakt dit ons tot onverantwoordelijke mensen? Verre van dat! Maar onze verantwoordelijk is niet langer een verantwoordelijkheid voor de bron, maar een verantwoordelijkheid in samenwerking. Het is een samenwerking in eenheid, waarbij Christus het hele beeld vult. Onze verantwoordelijkheid is niet dat God ons helpt om het christelijke leven te leven. Mijn heiligheid is niet een vorm van leven, maar een Persoon. Het dagelijkse leven van de christen wordt samengevat in het woord ontvangen. Alles wat God van mij vraagt lankmoedigheid, zachtmoedigheid, nederigheid, goedheid, heiligheid, blijdschap, is niet iets wat ik ben of doe of een deugd die ik nastreef. Het is Christus in mij. Laat Hem zich in je openbaren, natuurlijk en spontaan; dat is genoeg (Watchman Nee). Een van de grootste noden onder christen vandaag is om de juiste kijk te hebben op ons natuurlijke leven, op ons vlees. Wij denken dat wij ons natuurlijke leven moeten veranderen omdat we vaak denken dat onze ego in de weg staat. Ook denken we dat we ons denken moeten vernieuwen. Hebben we dan twee vormen van denken, ons eigen denken en het denken van God, de zin van Christus? Het antwoord is dat we maar één denken hebben, het denken (de zin) van Christus. Wij hebben alleen het denken van Christus, omdat Hij ons leven en onze identiteit is. Wij zien alleen Hem!

7 Galaten - Het Evangelie van Onze Vrijheid (5) 7 De verlangens en gedachten van het vlees maken deel uit van onze levende container om een geestelijke potentiaalverschil te scheppen om in geloof te staan. Wanneer we onze gevoelens managen en onze reacties reflecteren, maken we onvermijdelijk een scheiding tussen wat we als goede en foutieve gevoelens beschouwen. Maar onze verlossing was een overgang van de boom van de kennis van goed en kwaad naar de boom van het leven. God is niet uit op een beter gedrag van ons, opdat we wat meer zelfbeheersing, begrip en vriendelijkheid aan de dag leggen. God is op Zichzelf uit in ons en heeft onze bekisting helemaal niet nodig. De boom van het leven kenmerkt zich door IK BEN. Christus is alles voor ons. De vernieuwing van ons denken is daarom het dagelijkse besef wie we zijn in Hem. Het gaat daarbij niet over technieken, stappen of methoden. Hij zegt dat we volmaakt zijn in Hem en daar leven we uit. Niets draagt meer bij tot de vernieuwing van ons denken dan onze eenheid in Christus, want daar vinden we alles wie wij zijn en wat nodig hebben. Wanneer we ons temperament willen managen, is het uitgangspunt dat onze ego ons in de weg kan staan. Het probleem hierbij is de ik-gerichtheid. Ik wil een vriendelijk persoon zijn die nooit boos is en mijn gevoelens en gedachten kan beheersen. De blijde boodschap van het evangelie is echter dat mijn ego in mijn dode geest, de oude mens, niet langer bestaat en we hele nieuwe schepselen zijn geworden (2 Cor. 5:17-21). Toch moeten we erkennen dat na onze wedergeboorte dezelfde ik-gerichtheid zich manifesteert. Er is nu echter een hemelsbreed verschil, want als ongelovige waren we een slaaf van de zonde, maar nu trekt de zonde van buitenaf aan ons zonder deel uit te naken van onze natuur. Een christen heeft maar één natuur en dat is de nieuwe mens, dat is Christus. Wanneer we nu denken dat onze ego opspeelt en menen onze boosheid te moeten managen, is dat een verzoeking om uit ons zelf te handelen. Ik moet beseffen dat het niet mij is met hulp van Christus, maar Christus alleen. Ik ben nu een nieuwe schepping in Christus. Uiterlijk mag alles hetzelfde lijken, maar innerlijk is er van alles veranderd. Ons boosheid is niet ons probleem, maar de verzoeking om als onafhankelijke mensen te willen handelen. Geloof betekent dat we zien dat Hij ons leven is, maar ongeloof zegt dat het onverantwoordelijk is om ook niet een vinger in de pap te hebben. Zelfverantwoordelijkheid, dat kleine beetje gescheiden ik waaraan we vast willen houden, is wat we het moeilijkste vinden om te laten gaan. Dat is ook de oorzaak dat we het moeilijk vinden om de wet helemaal te laten gaan, want de wet en verantwoordelijkheidsgevoel gaan altijd samen. We hebben het nog niet begrepen, zolang we nog vragen stellen zoals: Gods grootste probleem ben ik zelf. Ik ben nog niet helemaal gestorven aan bepaalde zaken. Dat klinkt goed, maar zo geestelijk ben ik niet. Het is waar in mijn geest, maar mijn vlees en ziel hebben nog een lange weg te gaan. Ik ben één met Christus, maar het werkt nog niet. Het is een grote dag in ons leven wanneer we zien dat we nieuwe wijn in nieuwe wijnzakken hebben. Ons natuurlijk leven is voor God een nieuwe wijnzak, maar is niet onze identiteit. Te vaak is benadrukt dat we God hebben gevraagd onze oude wijnzak te ondersteunen. Wie gelooft in wedegeboorte, moet ook de nieuwe wijnzak van ons temperament aanvaarden.

8 Galaten - Het Evangelie van Onze Vrijheid (5) 8 Leven door de Heilige Geest Gal. 5:16-26: Dit bedoel ik: wandelt door de Geest en voldoet niet aan het begeren van het vlees. Want het begeren van het vlees gaat in tegen de Geest en dat van de Geest tegen het vlees (want deze staan tegenover elkander) zodat gij niet doet wat gij maar wenst. Indien gij u echter door de Geest laat leiden, dan zijt gij niet onder de wet. Het is duidelijk, wat de werken van het vlees zijn: hoererij, onreinheid, losbandigheid, afgoderij, toverij, veten, twist, afgunst, uitbarstingen van toorn, zelfzucht, tweedracht, partijschappen, nijd, dronkenschap, brasserijen en dergelijke, waarvoor ik u waarschuw, zoals ik u gewaarschuwd heb, dat wie dergelijke dingen bedrijven, het Koninkrijk Gods niet zullen beërven. Maar de vrucht van de Geest is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid, zelfbeheersing. Tegen zodanige mensen is de wet niet. Want wie Christus Jezus toebehoren, hebben het vlees met zijn hartstochten en begeerten gekruisigd. Indien wij door de Geest leven, laten wij ook door de Geest het spoor houden. Wij moeten niet praalziek zijn, elkander tartend, elkander benijdend. De meeste christenen hebben het besef dat in hun leven de Geest en het vlees tegenover elkaar staan. Velen denken dat dit een voortdurende strijd is tussen de oude mens en de nieuwe mens, waarbij de oude mens het maar al te vaak wint. De waarheid is echter dat zo n strijd niet bestaat, want de oude mens, onze zondige geest, bestaat niet meer. Het is een misvatting dat er zondig vlees in ons woont waarmee we behept zijn. Wat is het vlees eigenlijk? Het vlees in het leven van een christen omvat zijn of haar ziel en lichaam. Met het vlees is op zich niets mis; het is neutraal en heeft als bron de inwonende Geest, maar kan ook toegeven aan de zonde die aan de deur ligt (Gen. 4:7). Paulus zegt dat wie zich door de Geest laat leiden, niet onder de wet is. Het omgekeerde is ook waar: wie onder de wet is, laat zich niet leiden door de Geest. Dit werpt veel licht op ons Bijbelgedeelte, want onze eerste reactie is dat er hier sprake is van een strijd tussen de Geest en de zonde. Paulus zegt dat het bij de wet begint. Het is eerst de wet dan de zonde, want de wet doet zonde kennen (Rom. 3:20), en zonder wet is de zonde dood (Rom. 7:8). Zolang wij niet onder de wet zijn, maar onder genade, zondigen wij niet, want de zonde zal over u geen heerschappij voeren, want gij zijt niet onder wet, maar onder de genade (Rom. 6:14). De strijd in het leven van een gelovige is niet een strijd tussen twee naturen, want de christen heeft maar één natuur en dat is het leven van Christus. De wet van God is heilig een vaak gehoorde conclusie is: Wat is dan fout met mij? De conclusie is echter foutief, want er is niets fout met de gelovige. Ons vlees, onze ziel en lichaam, is het instrument om Christus in onze geest, tot uitdrukking te brengen. Het instrument is niet in staat om een eigen gerechtigheid voort te brengen noch kan het zijn eigen zonden produceren. Ons lichaam is een tempel van de Heilige Geest, waarin geen zondig element kan huizen. Heel onze geest, ziel en lichaam is daarom welgevallig voor God. Hoe komt zonde dan in ons leven? Dit gebeurt wanneer de duivel ons kan laat geloven dat wij als mensen, onafhankelijk van God, ook iets kunnen en moeten bewerken. Het is op dit punt dat de wet in beeld komt.

9 Galaten - Het Evangelie van Onze Vrijheid (5) 9 Zonde begint altijd met de verzoeking om iets in eigen kracht te bewerken of na te laten, als vorm van gerechtigheid of van ongerechtigheid. Paulus zegt daarbij dat het willen wel bij hem aanwezig is, maar het goede niet kan uitwerken. Hij zegt dat zijn wil niet in staat is om niet te zondigen, zodat we niet doen wat we maar wensen. Toen Paulus zondigde, zei hij dat hij niet zondigde, maar de zonde in hem. Deze zonde kwam van buiten. De zonde uit zichzelf te handelen, kreeg grip op hem, waardoor hij zich gebonden wist. Vlees en Geest Vaak wordt het voorbeeld gegeven dat het christelijke leven een strijd is tussen twee naturen, tussen een slechte zwarte hond en een goede witte hond. We moeten dan de witte hond voeden en de zwarte hond laten verhongeren om geestelijk te kunnen groeien. Dit voorbeeld is niet bijbels, want een christen heeft alleen de nieuwe mens; de oude mens ligt in het graf en God identificeert het vlees niet met onze natuur. Door de dood van de oude mens kan de gelovige geen twee naturen hebben. God identificeert de mens door zijn oude of door zijn nieuwe natuur. Efeziërs 2:3 zegt: en wij waren van nature, evenzeer als de overigen, kinderen van de toorn. Onze natuur wordt bepaald door kindschap, van Adam of van Christus. Wij zijn niet langer kinderen van de toorn. Wij zijn uit God (1 Joh. 4:6). Een natuur brengt vrucht voort, zoals de vrucht van de Geest (Gal. 5:22). Het vlees echter is geen natuur en daarom spreken we van de werken van het vlees (Gal. 5:19), niet van de vrucht van het vlees. Wanneer we Galaten 2:20 begrijpen, zien we ook dat een christen geen twee naturen kan hebben. Wanneer Paulus schrijft en toch leef ik niet meer mijn ik, maar Christus, dan zegt hij daarmee dat ik geschapen ben naar Zijn beeld om Zijn IK tot uitdrukking te brengen. Zijn IK is in onze geest gelokaliseerd waar Zijn Geest zich aan onze geest heeft gehecht: Maar die zich aan de Here hecht, is één geest met Hem (1 Cor. 6:18). Van nature hebben wij vaders naar het vlees, maar wanneer God onze Vader is geworden, is Hij de vader van de geest (vgl. Hebr. 12:9). Het is belangrijk om te zien dat de ik van onze ziel, van ons natuurlijke leven, altijd leeft in de identiteit van onze geest dat Christus ons leven is.. Door de zondeval is onze natuurlijke ik een slaaf geworden van de satanische geest van eigenliefde. Wij waren gescheiden van God die als doel had dat onze natuurlijke ik geleid zou worden door de Zichzelf gevende IK van Gods Geest die door de wedergeboorte in ons woont. Helaas vervallen we vaak na onze bekering in een denken waarbij we God zien als iemand buiten ons die we moeten aanroepen. Het is van groot belang om te zien dat we door de wedergeboorte organisch aan Christus zijn verbonden. Hoewel we kinderen van God zijn, hebben we toch vaak een verwrongen idee van wie we zijn. We beseffen nog niet dat wij één zijn geworden met de goddelijke IK van de Heilige Geest. Jacobus spreekt van de menselijke natuur (Jac. 3:7), terwijl Petrus zegt dat wij deelhebben aan de goddelijke natuur. Een christen is daarom een persoon met een menselijke natuur die deelheeft aan de goddelijke natuur.

10 Galaten - Het Evangelie van Onze Vrijheid (5) 10 Wij hebben maar één natuur en dat is de menselijke natuur, maar de bron van die menselijke natuur bepaalt de identiteit van die menselijke natuur en daarom kan onze deelname aan de goddelijke natuur gerekend worden als een deel van onszelf. Een illustratie daarvan zien we in de relatie tussen de wijnstok en de ranken. Christus is de ware wijnstok en wij zijn de ranken. De natuur van de rank is die van een wijnstok, maar de rank heeft geen identiteit van zichzelf. Los van organische relatie met de wijnstok, heeft de rank geen bestaansrecht, geen functie en geen toekomst; ze is ten dode opgeschreven. De identiteit van de rank wordt bepaald door de wijnstok. Alles van de wijnstok is van de rank, maar de rank bezit niets van de wijnstok in zichzelf. De essentie van de zondeval was dat wij onze bron in onszelf wilde hebben, maar als christen zijn wij in een positie gekomen van volkomen afhankelijkheid van God om alles in Hem te bezitten. Wij bezitten daarom maar één natuur, wij zijn ranken van de ware wijnstok en de wijnstok en de ranken vormen één wijnstok. Alles is dus wijnstok en daarom kon Paulus ook zeggen: Niet meer, mijn ik maar Christus. De sleutel tot het christelijke leven is daarom dat Christus in mij leeft en Hij mijn menselijke vorm aanneemt. Het is Christus in mijn menselijke vorm. Het christelijke leven is het ene leven verwisseld door een Ander Leven. Het is echter niet een wisseling van mijn ego voor Christus, zoals vaak wordt geleerd, maar een wisseling van de satan in de oude mens voor Christus in de nieuwe mens. Onze eigen ego van de ziel blijft onveranderd, maar de bron die haar identiteit bepaalt, verandert, waarbij de satan, als zondige slavendrijver, wordt buitengeworpen. Zodra we deze immense rijkdom zien, zien we hoe de visie van twee naturen te kort schiet. Op basis van mijn diepe eenheid met Christus, kan ik mezelf zijn in al mijn situaties. Het leven is dan niet langer een zaak van worden, maar van zijn. We kunnen dus vergeten wie we zelf zijn, want Christus en ik leven in een innige eenheid, waarin we onszelf kunnen zijn. Hoe dit staat in relatie tot de verzoeking, is ons volgende punt van aandacht. Galaten 2:20 zegt ons dat wij zijn gestorven met Christus die nu in ons leeft, dat is niet meer mijn ik, maar Christus. Zo zijn wij bekleed met Christus, maar we kunnen ook zeggen dat we één geest met Christus zijn (1 Cor. 6:17), organisch niet te scheiden van Hem. Zo gebruikt Paulus verschillende voorbeelden om onze intieme eenheid met Christus aan te geven. Wij zijn één in Hem. Dit geldt individueel, maar ook voor ons allen. Wanneer in Hem Adam en Mozes zijn weggedaan door Zijn dood, zijn wij in Hem ook voor altijd bekleed met Christus. Wat is het vlees eigenlijk? Het vlees in het leven van een christen omvat zijn of haar ziel en lichaam. Met het vlees is op zich niets mis mee; het is neutraal en heeft als bron de inwonende Geest, maar kan ook toegeven aan de zonde die aan de deur ligt (Gen. 4:7). Galaten 2:20 zegt ons dat wij zijn gestorven met Christus die nu in ons leeft, dat is niet meer mijn ik, maar Christus. Zo zijn wij bekleed met Christus, maar we kunnen ook zeggen dat we één geest met Christus zijn (1 Cor. 6:17), organisch niet te scheiden van Hem. Zo gebruikt Paulus verschillende voorbeelden om onze intieme eenheid met Christus aan te geven. Wij zijn één in Hem. Dit geldt individueel, maar ook voor ons allen. Wanneer in Hem Adam en Mozes zijn weggedaan door Zijn dood, zijn wij in Hem ook voor altijd bekleed met Christus.

11 Galaten - Het Evangelie van Onze Vrijheid (5) 11 De vrucht van de Geest Voordat we christenen waren, konden wij niet de vrucht van de Geest voortbrengen. Aan de vruchten herkennen we boom en een appelboom kan geen peren voortbrengen. De vrucht van de Geest is de uiting van het leven van de Heer. We bidden daarom niet om meer geduld, meer vriendelijkheid of meer zelfbeheersing, want de Heer geeft deze partjes van de vrucht niet als afzonderlijke zaken. Christus helpt ons niet als Hem te worden, maar Hij is deze dingen als mijn leven. Het kenmerk van het leven in Christus is dat wij alleen maar ontvangers en doorgevers zijn van Zijn leven. Het christelijke leven is het leven van Christus in onze menselijke vorm. Ik vertrouw daarom niet op God om mij afzonderlijke geestelijke zegeningen te geven, maar Hij is mijn leven waarin alle zegeningen zijn vervat. Elke uitdaging die op ons afkomt liefde, blijdschap, vrede, enz. is niet iets dat ik ben of doe of een deugd waarnaar ik me uitstrek. Het is Christus in mij. Hij is deze dingen. Zelfs geloof en gehoorzaamheid, wanneer we ze als afzonderlijke deugden beschouwen, brengen ons niet verder. Ik hoop niet in een situatie geduldig te zijn. Christus is ons geduld en Hij is mij essentiële leven. Een vis hoopt zich niet als een vis te gedragen, maar is het gewoon en leeft onbewust vanuit dat feit. Wij zijn uit God (1 Joh. 4:6). Een natuur brengt vrucht voort, zoals de vrucht van de Geest (Gal. 5:22). Het vlees echter is geen natuur en daarom spreken we van de werken van het vlees (Gal. 5:19), niet van de vrucht van het vlees. Paulus spreek niet over de vruchten van de Geest, maar over de vrucht van de Geest. Het is één vrucht, waarvan negen partjes in Galaten 5:22 worden genoemd. Het is opvallend dat Paulus uiteindelijk twaalf partjes onderscheidt, maar ook twaalf gaven van de Geest. Twaalf is dan ook het getal van Gods volheid. Vrucht van de Geest (Gal. 5:22) Gaven van de Geest (1 Cor. 12:4-11; 28-31) 1 Liefde (Col. 3:12: innerlijke ontferming) Openbaring van de Geest voor allen 2 Blijdschap Besturen (incl. apostelen) 3 Vrede Wijsheid 4 Lankmoedigheid (Col. 3:12: geduld) Kennis (leraars) 5 Vriendelijkheid Geloof 6 Goedheid Genezingen 7 Trouw (Bekwaamheid) om te helpen 8 Zachtmoedigheid Krachten 9 Zelfbeheersing Profetie (profeten) 10 Rechtvaardigheid (Rom. 14:17) Onderscheid geesten 11 Waarheid (Ef. 5:19) Tongen 12 Nederigheid (Col. 3:12) Vertolken van tongen

12 Galaten - Het Evangelie van Onze Vrijheid (5) 12 Het vlees gekruisigd Gal. 5:24-26: Want wie Christus Jezus toebehoren, hebben het vlees met zijn hartstochten en begeerten gekruisigd. Indien wij door de Geest leven, laten wij ook door de Geest het spoor houden. Wij moeten niet praalziek zijn, elkander tartend, elkander benijdend. Wat betekent het om het vlees te hebben gekruisigd? Ten eerste gaat het in dit vers over gelovigen, want zij behoren Christus Jezus toe. Ten tweede moeten we zien dat het vlees niet per se zondig is, zoals we zien in Galaten 2:20: voor zover ik nu nog in het vlees leef, waar het vlees betrekking heeft op ons lichaam en ons natuurlijke leven. Het vlees is daarom ons fysieke en psychische leven. Een onafhankelijk ego is een deel van het vlees en daarom is het vlees gevoelig voor verzoeking. Het vlees is heel belangrijk in ons leven, want Gods Geest spreekt voortdurend ons vlees aan met het geloof hoe te handelen. Het vlees moet daarbij verloochend worden door ons te beseffen wie we zijn. In de Geest zijn we gehuwd met Christus en daarom kunnen we niet langer uit onszelf handelen alsof we nog ongetrouwde mensen zijn. Onze oude mens is gekruisigd (mijn oude huwelijk met de boze) en die dood is de basis dat wij het vlees kruisigen. Wanneer de verzoeking komt, verloochenen we onszelf ten opzichte van iets dat vroeger bij de oude mens behoorde. Paulus zegt, Doodt dan (Col. 3:5; vgl. Rom. 8:13), dat wil zeggen dat we met het vlees omgaan op basis dat de oude mens al is gekruisigd. Wij zondigen niet meer naar de oude mens, maar ik besef dat onze onafhankelijke ego nu een illusie is. Wanneer we als een kundig vakman als gereedschap hebben leren gebruiken, zal uiteindelijk de waarheid van Galaten 5:24 kenmerkend worden voor ons leven, dat wij het vlees hebben gekruisigd. We doden niet de oude mens, want die is al gestorven en begraven. Wij doden de leden door te staan op onze identiteit in Christus. Er komt een moment dat we zien dat onze onafhankelijke houding ons nergens brengt en dat we ontdekken: God zij dank door Jezus Christus, onze Here! (Rom. 7:25). Dan doden we niet langer de leden op aarde, maar zijn we in een fase gekomen dat we hier spontaan uit leven en dan hebben wij het vlees met zijn begeerten en hartstochten gekruisigd. Romeinen 7 is niet bedoeld om ons leven lang onze ervaring te blijven. Incidenteel kunnen we in Romeinen 7 terugkeren, maar dat moet uitzonderlijk blijven. Onze verlossing heeft een breuk gebracht met de zonde en we hebben er niets meer mee te maken. We zijn niet als door echtscheiding gescheiden van de zonde, maar we zijn voor de zonde gestorven! Het is voorbij, de oude mens is gekruisigd en een gelovige moet komen tot het punt dat hij of zij het vlees heeft gekruisigd. Dan leven we spontaan, als vrijgemaakte mensen, vanuit Hem die ons leven is. Te veel gelovigen kennen aan de zonde macht toe waar ze in dit leven nooit van los denken te komen. Wanneer we het kruis kennen, zal het beeld hierover drastisch veranderen.

13 Galaten - Het Evangelie van Onze Vrijheid (5) 13 Studievragen 1. Waar ligt de nadruk in Galaten 5 en 6? 2. Waarom gaan wet en genade niet samen? 3. Wat is het vlees eigenlijk? 4. Verdedig de stelling: Wie onder de wet is, laat zich niet leiden door de Geest. 5. Wat is de sleutel tot het christelijke leven? 6. Leer Galaten 5:22 uit je hoofd. 7. Welke drie partjes kun je nog noemen in aanvulling op Galaten 5:22?