Bouwreis Sri Lanka 19 t/m 26 maart 2011

Transcriptie

1 Bouwreis Sri Lanka 19 t/m 26 maart 2011 Bouwreizigers klaar voor vertrek naar Sri Lanka! Het aftellen is begonnen! De verse groep bouwreizigers staat klaar om de handen uit de mouwen te gaan steken en ze hebben er veel zin in. De bouwreis gaat naar Sri Lanka, een bekende bestemming, waar we wederom gaan meebouwen aan het Sambodhi Institute voor gehandicapte vrouwen. Dit keer wordt een van de woongebouwen gerenoveerd en krijgt het gehele badhuis een nieuw jasje. Onze bouwcollega's ter plaatse hebben de eerste aanzet al gegeven maar er is nog voldoende werk over. Op de foto's al een eerste indruk. Het hoofdgebouw wat al gerenoveerd is wordt inmiddels volop gebruikt evenals de corridor. Wie gaan er mee? De bouwreizigers hebben elkaar vorige week ontmoet tijdens de MVO training. Het is altijd leuk en goed om een dag met elkaar aan de slag te zijn en het thema MVO te behandelen. En wie gaan er dit keer mee? Hier de deelnemers en de bedrijven waar zij werken: Brenda Jansen - Prisma / Shaliny Guda - Hag0 / Gert Zoet - Hago / Esther Gerards - Hago / Femke Braaksma - EMC / Audrey Figulla - Alpheios / Danitsja Baart - Tence! / Mirjam de Jonge - Tence! / Joyce Thewissen - Westrom Risse Facilitair / Joke Stappers - Q-port / Marloes Jansen - Hago / Leroy Hamstra - Hago / Peter Paul Wiegmans - VMC / John Verpoort - Hameland / Rob ter Braak - IBN facilitair / Robbert Swarttouw - Alpheios / Annette van Waning - begeleiding Vebego Foundation en Ingeborg Zwolsman - begeleiding Vebego Foundation. Volg onze belevenissen! Natuurlijk kun je de belevenissen en ervaringen volgen via de blog. Dagelijks zullen we een verhaal schrijven en jullie vertellen of de bouw vordert, hoeveel cement er is gemaakt en hoeveel m2 we geschilderd hebben. Maar ook houden we jullie op de hoogte hoe het met de bewoners van het Sambodhi Institute gaat. Kortom, volg onze blog. Je kan je aanmelden voor een automatisch bericht dat je ontvangt als wij een nieuwe 1

2 boodschap plaatsen. Doen! Vertel het voort binnen je organisatie, het is voor de bouwreizigers geweldig om nieuws en aanmoedigingen te ontvangen. En... wie weet wil je volgende keer zelf wel mee! Veel duurzame bouwgroeten, Annette van Waning manager Vebego Foundation, Ingeborg Zwolsman bouwreisbegeleiding Vebego Foundation & alle bouwreizigers Een schitterend land met een mooi stel mensen De eerste sterke tropische avonturen worden al met elkaar gedeeld. De ene raakt gewond bij het zwemmen in de zee, de ander heeft een gekko in de badkamer en de derde verlangt al naar frikandel speciaal. Kortom we zijn aangekomen. Het is een pittige reis geweest. Niet zozeer qua turbulentie of iets anders oneerbaars, maar meer qua tijd. Het is toch meer dan een etmaal rondbanjeren in een oranje poloshirt alvorens je jezelf kunt neervleien op het Sri Lankeese strand. Onder de bezielende aanvoering van Annette en Ingeborg begaf de oranje sliert zich van Amsterdam, via Dubai en Colombo naar Hikkaduwa. 2

3 Onderweg is er niet bijster veel gebeurd. Met uitzondering van het toiletincident (een andere dan menigeen zou verwachten in een land aan het zuidelijke deel van ons mooie aarde). Na een bezoek door een zeker iemand aan het toilet in de Boeing 747 van Emirates Airlines waren er enige problemen met de deur. In plaats van hem goed af te sluiten viel hij naar binnen. Een behulpvaardige en een schijnbaar technische onderlegde steward heeft de deur weer erin gehangen. Eind goed al goed. De rest van de reis verliep voorspoedig. In Colombo stond de bus klaar en ook het hotel ziet er prima uit. Sri Lanka an sich is een schitterend land met een stel mooie mensen. Nu maar vroeg naar bed en goed uitrusten voor de eerste echte werkdag. We zijn inmiddels gebriefd en het ziet ernaar uit dat we een drukke en inspirerende dag krijgen. Helemaal in lijn met de verwachting. Morgen weer een update. Groeten, Namens het bouwteam, Peter Paul De eerste beproeving Hikkaduwa 22 maart 2011 Vandaag was de eerste echte bouwdag. We zijn om uur met zijn allen gaan ontbijten (aan het strand) en daarna met de bus naar de bouwplaats. Een mooi ritueel waarbij we allemaal uitgenodigd werden om een bloemetje in ontvangst te nemen van de bouwvakkers. De aannemer Mr. Kuruwagi en de monnik Mr. Guna hielden samen met de bewoners een welkomstspeech waarna er een ceremonie begon met kaarsjes aansteken in de olie, en wierook. Iedereen had een wit bloemetje gekregen en wij mochten om beurten naar voren komen om een kaarsje aan te steken en het bloemetje in de schaal te leggen. De toespraak was in het Sri Lankees en wij verstonden er echt helemaal niets van maar we hebben wel netjes geklapt toen hij klaar was, gelukkig heeft de monnik aan het einde alles vertaald, anders hadden wij nu nog niet geweten wat ze gezegd hadden. Alle bouwvakkers hebben een zelfde oranje Vebego shirt gekregen en onze namen hebben we allemaal op onze rug geschreven zodat iedereen weet wat onze naam is. We hebben vier groepen gemaakt. Twee van deze groep zijn mee gegaan om boodschappen te doen met de kok, om vervolgens mee te helpen met bereiden van de overheerlijke lunch. Twee groepen mochten gaan schilderen, een groep kon zand gaan zeven voor het cement, en de laatste groep mocht het echte fysieke werk gaan doen namelijk puin ruimen. De kruiwagens zijn echter gemaakt voor iemand van 1,20 mtr. want groter zijn 3

4 ze hier echt niet, en dan is dat best lastig met 1,89 om met zo n klein krui wagentje tig kuub puin af te voeren, en de zon deed ook goed zijn best. Tja en dan ga je heel enthousiast aan de slag, en die bouwvakkers staan te kijken en met hun hoofd te schudden, je hoorde ze denken daar heb je weer zo n groep Hollanders die hard willen werken, en ja wij kwamen er ook achter dat het tempo van deze heren eigenlijk zo slecht niet is. Echter we zijn en blijven Hollanders en wij wilden klaar zijn bij vertrek en dit is gelukkig ook gelukt (je wilt niet weten hoe, en de bouwvakkers waren ook enthousiast dat alles gelukt is). Wat heel erg leuk was, was het feit dat wij heerlijk thee hebben zitten drinken en hebben geluncht op de bouwplaats. In de middag nog zelfs een lokale lekkernij bij de thee gekregen, een gestoomd soort pannenkoekje, gemaakt van kokos, brood en honing, welke verpakt zat in een of ander blad van een boom. Dit blad moest je open pellen en de inhoud opeten, ik zei de gek had het al opgegeten met blad en al, en zei toevallig tegen Esther wat er in zit is wel lekker, maar dat blad is écht niet lekker. Esther kon dit lekkers niet laten staan nam ook een flinke hap met blad en al, totdat we hoorden dat je alleen de binnenkant moest opeten, dus zonder het blad. Dus iedereen had ook weer een reden om smakelijk te lachen. Aan het einde van de dag zijn we na ons opgefrist te hebben, naar de tempel van Mr. Guna geweest, en hebben wij uitleg gekregen over de tempel welke meer als 2000 jaar oud was. Na de Boeddha s te hebben bewonderd kregen wij een ceremonie in een tempel, we mochten allemaal op de grond gaan zitten en kregen wederom een toespraak in Sri Lankees waar wij wederom niets van verstonden, maar was wel leuk om te horen / zien en mee te maken. Tijdens de toespraak kregen we een lang draad, welke werd uitgerold en door iedereen werd vastgehouden en uiteindelijk vast zat aan een theepot. Toen het ritueel was afgelopen kregen we koud water uit de theepot op onze handen om vervolgens je gezicht mee te reinigen en kregen we allemaal een armbandje met een zegening van de monnik. Uiteindelijk lekker wezen eten en gebracht en gehaald met de Tuk Tuk en nu weer lekker slapen en morgen weer hard aan de slag. Welterusten Robert Swarttouw en alle bouwreizigers vanuit Sri Lanka! PS Robert wil heeeel graag de groeten doen aan vrouw en dochter en Laurens uit Berkel en Rodenrijs Warm maar heel voldaan Vandaag een zeeeeer zware dag gehad. Vele bouwers zaten er helemaal doorheen ( twee door hun eigen schuld, stappen in zo n week is niet slim ). De zon schijnt als een koperen ploert boven onze hoofden, maar het hoofdgebouw is al bijna geverfd, de vloer is er helemaal uit en bijna vol gegooid met cement, het zand is gezeefd ( wat een klus en wat een spierpijnen ). 4

5 Als je met zo n groep meest vreemde bouwers op reis gaat, ben je altijd weer versteld hoe snel zo n groep naar elkaar groeit. Het is gezellig, de groep is erg leuk en het werken ( waarom heeft nooit iemand dat verteld ) erg zwaar!!!! ( of zijn wij zulke mietjes).een ieder doet zijn ding waar hij goed in is, en dat gaat erg goed, schilderen, eten koken, iedere dag weer lekker en zeven, maar mij moet van het hart dat we drie heel echte harde werkers in ons midden hebben, Marloes, Danitsja en Robert blijven maar doorgaan, die zijn niet te houden. Echtgenoten weet dit, dan komen ze er thuis ook niet onderuit! Gelukkig zijn ze nu geblesseerd ( blaren ) waardoor ze het rustiger aan moeten doen.de bewoners zijn erg lief en dankbaar, de douche om je op te knappen doet het ( met dank aan andere Vebego bouwers ) en de mannen van de aannemer kijken naar ons uit ( met name naar de billen van onze vrouwelijke bouwers ). Vanmiddag zijn we naar de lokale theefabriek geweest en kwamen we 50 jaar terug in de tijd. 200 mensen ( voornamelijk vrouwen ) werken daar 12 uur per dag onder erbarmelijke omstandigheden. Theebladeren liggen op de grond en voordat het een zakje wordt gebeuren er dingen die jullie echt niet willen weten. Daarna naar het Senahasa huis, gebouwd door voorgangers! om een rondleiding te krijgen van onze monnik Guna die alle bewoners optrommelde om ons te verwelkomen. Wat een dankbaarheid van de bewoners, ze zijn echt heel blij met Vebego! Toch is het business plan van onze Strategic bouwers in mei erg belangrijk. Hoe gaan zij nu geld verdienen om dagelijks rond te komen? Daarna moe, maar voldaan naar het hotel. En dan met de tuktuk naar een restaurant in het dorp! Hehe lekker eten, dat hebben we wel verdiend. Tot morgen.. Alle bouwers vanuit Sri Lanka! In de maneschijn De middelste dag van de bouwweek is aangebroken. Vandaag was het tijd voor eindelijk wat meer ontspanning!!!!! Niet alleen voor ons, maar ook voor de bewoners. Het was tijd voor activiteiten met de bewoners. Muziek. Rob (bekend uit het voorprogramma van De Dijk en BlØf) heeft zijn gitaar meegenomen. Dus hebben we alle klassiekers uit de kast getrokken. Van in de maneschijn en Sesamstraat tot Nothing Else Matters van Mettalica. Wat schetst onze verbazing, hoofd, schouders, knie en teen is een bekend fenomeen bij de bewoners. Ze stonden direct op om mee te doen. Dank aan de vorige groep. Een ander succesnummer was Audrey en haar beautysalon (met hulp van o.a. Femke, Joke, Danitsja, Joyce, Shaliny). Van plaktattoos tot complete make-over (Ramona bedankt voor de spullen). Vooral de stoere bouwvakkers waren groot fan van de glitter tattoos (die twee weken blijven zitten, maar dat hebben we ze nog niet verteld). Ondertussen zijn Leroy en Esther naar het dorp geweest om inkopen te doen van alle giften die van te voren zijn ingezameld. Iedereen onwijs bedankt hiervoor. De mensen zijn erg blij met nieuwe potten, pannen, glazen, soepkommen, schotels, Harpic Max, bestek, een archiefkast en natuurlijk de watertank. Maar dat laatste kregen ze niet mee in de Tuktuk, dus die wordt vrijdag geleverd. 5

6 Maar voordat jullie denken dat we vandaag niets gedaan hebben, een groep bleef druk in de weer met het verven en puinruimen. Na een heerlijke maal van Mirjam en Brenda zijn we afgereisd naar Galle. Hier hebben we een Fort bezocht waarvandaan je goed kon zien wat de Tsunami heeft aangericht. Het is mooi om te zien hoe vitaal de bevolking is. Het bruist er weer. Noot voor de vorige groepen: de klok is reeds gemaakt. Het fort an sich is erg indrukwekkend. Leuke straatjes en een mooie Hervormde Kerk. Al het goede komt hier in de kerk van boven. Een vredesduif bezorgde een haarscherpe boodschap. Leroy kon direct douchen (in de kerk). Vervolgens zijn we naar het strand gegaan om te genieten van een heerlijke middag. Hoogtepunt was wel de walrussenshow. De hoge golven zorgden voor motorische zwemproblemen bij de bouwreizigers. Dit tot groot genoegen van iedereen op het strand. We zijn nu weer helemaal opgeladen voor de laatste twee dagen. Bouwen hier is zwaar, maar het geeft een voldaan gevoel. Want iedereen werkt keihard (ongeacht dikke voeten, open wonden, slaaptekort én iets te lang doordrinken). Tot morgen! Jengele jengele (of zoiets in Sri Lankees). Groetjes, Namens alle bouwers, Audrey, Joyce, Mirjam en onze PA. Stortregen We begonnen en zijn geëindigd met stortregen. Maar gelukkigerwijs alles daartussen was droog. Laten we met het begin beginnen; het ontbijt. Het stortte dus van de regen. Zelfs zo erg dat de regenpijp (of dakgoot) naar beneden is gekomen. Het mocht de pret van het ontbijt niet drukken. We waren er helemaal klaar voor om de laatste twee dagen iets moois neer te zetten in Baddegama. Inmiddels heeft niet alleen het Sambodhi huis een ziekenboeg, maar ook het bouwteam. De een ligt op bed met het pootje omhoog, omdat zijn enkel is verstuikt. De ander houdt teveel vocht vast en heeft dikke enkel. Oplossing voor het laatste: plaspillen van 6 cent per twaalf stuks. Het toiletpapier is duurder. De manken zijn lekker aan het koken geslagen. De anderen zijn druk aan de slag gegaan op de bouwplaats. Er is ontzettend veel geschilderd en beton gestort. We waren zo druk in de weer dat we al een deel van het werk van de bouwgroep in mei hebben gedaan (red. Graag gedaan). We hebben wel wat extra hulp gekregen van Guna, de lokale monnik (red. het is een hippe. Check zijn Facebook en LinkedIn). Zo liet hij zijn kwastkwaliteiten zien en liet ons achter met een druiper. We hebben het maar snel overgenomen. Inmiddels staat de ziekenboeg (de echte) in de verf. Net als de corridor en het hoofdgebouw. Daarnaast zijn er ook nog twee vloeren gestort en is alle puin geruimd (lees: puin is verplaatst). 6

7 Na het bouwen en een fijne pauze hebben we een MVO opdracht gedaan. We zeggen er niets over, omdat we anders al iets verklappen voor de volgende bouwreizigers (en we hebben al een heel stuk voor hun geverfd. Blijft geen feest). Maar het ging er pittig aan toe. Het mes lag op tafel. Leuk en interessant tegelijkertijd. Tijd om te eten. We zijn naar beachbar Top Secret geweest. Hier lekker genoten van een heerlijke en welverdiende BBQ. Van Annette en Ingeborg hebben we nog allemaal een leuk cadeau gekregen. Maar tijdens de speech brak de hemel open en waren we weer op hetzelfde punt als vanochtend. Het kwam met bakken uit de lucht. Welterusten. Groeten, Namens alle bouwreizigers Er is een tijd van komen en een tijd van gaan En toen was het vrijdag alweer de laatste dag in Sri Lanka. Het ontbijt werd vandaag afgesloten met een bedankje aan het hotel. Als aandenken is er een oranje bouwshirt in het restaurant opgehangen, persoonlijk gesigneerd door alle bouwers. Als eerste hebben we een schooltje bezocht Eenmaal aangekomen werden we een voor een verwelkomd met een grote zelfgemaakte bloemenkrans. Op het schoolplein hadden zo n 350 kleine kindertjes zich verzameld, allemaal in uniform. Na een warm welkom door onze bekende monnik Guna werd het Sri Lankese volkslied ingezet, waarna vervolgens dat het Nederlandse volgde. Ondanks de hitte bezorgde dat ons dat een kippenvelmomentje. Onvergetelijk! Daarna waren er speciaal voor onze bouwers diverse optredens zoals een dansgroepje van een tiental meisjes, een dansende draad, een vuurspuwer (die zijn tong zowat verbrande maar dacht dat wij dat niet in de gaten hadden). Wij kregen allemaal een cadeautje en na een kijkje in de klaslokalen ging onze reis verder naar onze welbekende bouwplaats. De helft van de groep heeft nog een laatste keer hun verfkwaliteiten laten zien en de andere helft heeft meegeholpen met het ophangen van ballonnen en foto s. De door ons gekochte watertank werd feestelijk geopend. Danitsja bracht namens alle bouwers een dankwoord uit, mooie woorden voor iedereen die ons heeft geholpen dit project mogelijk te maken. Bij het gedeelte waar wij de vloeren hebben gestort, maar wat nog midden in de bouwfase zit, werd een herdekkingsbord opgehangen ter herinnering aan onze bouwweek. Tijd voor de lunch, dit keer gezamenlijk met de lokale bouwers en de bewoners. Dat betekende dat wij geen bestek mochten gebruiken, dus net als de rest eten met de handjes. Voor sommige onder ons een hele opgave als je bedenkt dat o.a. rijst op het menu stond. De lokale feestband zorgde voor feestelijk muziek en onze Rob stond ze muzikaal bij met zijn eigen gitaar. T-shirts en werkschoenen werden overgedragen aan de lokale bouwers en gifts zoals zeepjes, breinaalden, wol enz werden gegeven aan de bewoners. Bij iedereen gingen de voetjes gingen van de vloer en zelfs de polonaise werd 7

8 ingestart. Take me home Country road, to the place I belonggg werd hard meegezongen en blijft voor eeuwig in ons geheugen gegrift. En is een tijd van komen en een tijd van gaan. Handjes werden geschud, knuffels gegeven en ook de tranen bleven niet achterwege. Een onvergetelijke week. Koffers pakken, een laatste blik op mooie strand en met vele mooie indrukken zijn we de bus ingestapt op weg naar het vliegveld. Onderweg nog een laatste avondmaal in een super mooi restaurant in Colombo. En je raadt nooit welke plaat er vervolgens gedraaid werd ja juist ons afscheidslied Country road. Na een lange lange reis zijn we zaterdagmiddag veilig geland op Schiphol met een extra rugzak vol mooie herinneringen, onvergetelijke indrukken en een voldaan gevoel. Namens iedereen onwijs bedankt voor alle mooie reacties op het blog! En Annette en Ingeborg bedankt voor de goede organisatie. 8