Zomeravonden aan de Eem

Transcriptie

1 juli & augustus 2012 CLINICS Liefst 24 mensen van ABN AMRO I TULIPANI Hemus-tulpjes in Venetië zie pagina 8 zie pagina 4 Natroweemus bij Hemus Zomeravonden aan de Eem Een gezellige Natroweemus De langste dag is de dag waarop Naarden, Tromp, Weesp, De Eem en Hemus strijden om de bokaal voor de snelste mix-8. Liefst 17 -ploegen deden mee, en de jeugd van Tromp (foto rechts) was het snelst. Lees het verslag op pagina 2. Bakboord best Het is me lang een raadsel geweest waarom mannen bij voorkeur bakboord roeien. Want verdomd, elke keer dat je met een gelegenheidsploeg in een acht stapt, zijn de rode riemen als eerste weg. Daarna is het wat dralen om de stuurboordplekken bezet te krijgen. Nou vooruit dan. Het is net zo raadselachtig als waarom mannen meestal links in bed liggen. Maar wacht eens. Misschien is het wel hetzelfde verschijnsel. Die soepele draai naar rechts met de armen gestrekt, misschien hebben mannen die niet in boot maar in bed geleerd. Toch eens opletten hoe dat bij een vrouwenacht gaat. Draaien vrouwen bij voorkeur naar links? Of wachten ze gewoon af wat komen gaat? (JW) Een serie clinics Opkomend verschijnsel: bedrijven die een middagje komen kennismaken met roeien, in de eerste plaats voor de gezelligheid, We hadden er een stuk of vijf de afgelopen weken. De grootste was die met ABN AMRO: wel 24 mensen kregen hun eerste roeiles. Zie pagina 8. Beginnersfeest, jeugdfeest De nieuwe leden hadden hun eigen etentje (zie pagina 3), en de jeugdroeiers sluiten hun voorjaar af met een heus feest, met pannenkoeken en veel meer. What s up? vrijdag 13 juli: KV Keistad komt roeien vrijdag 20 juli: toertocht bij Leidschendam donderdag 16 augustus: landelijke midweekdag vrijdag 7 september: kanoën bij KV Keistad dinsdag 11 september: toertocht Breda zaterdag 22 september: Eemhead De Maand van Hemus wordt negen- à tienmaal per jaar aan alle leden van Roei vereniging Hemus toegezonden. Redactie: Eugenie Collard, Ellen van Leeuwen, Koos Termors huizen, Jos Wassink, Gerben van IJken. Niet meer op papier? Adreswijziging? Mail naar ledenadministratie@hemus.nl Kopij, foto s en tips naar redactie@hemus.nl Sponsor: Drukkerij Stampij, Amersfoort

2 juli & augustus 2012 pagina 2 Natroweemus Genoeglijke strijd om de Gouden Eend Amersfoort, 20 juni - Het jaarlijkse treffen tussen de regionale roeiverenigingen Naarden, Tromp, Weesp, De Eem en Hemus, kortweg Natroweemus, vond dit jaar plaats op een zwoele zomeravond langs de Eem. RV Naarden zou het organiseren, maar kampte met ver-/herbouw. Dat kan ons ook gebeuren, dus was Hemus niet te beroerd om het gastheerschap over te nemen. -- door Jos Wassink Wie precies wat zou doen bleef misschien daardoor nog wat open, zodat er snel een en ander geïmproviseerd moest worden. Want er waren, na een wat trage start, wel zeventien ploegen die het water op wilden. In drie blokken. Botenwagens moesten geparkeerd, boten opgeriggerd (zes achten op het water!) en mensen verkleed. De wedstrijd begon dan ook met een halfuur vertraging rond half acht. Op zo n mooie zomeravond maalt daar niemand om. Iedereen keuvelt er vrolijk op los, eet en drinkt wat en hé daar komt een boot voorbij. Even schreeuwen, even commentaar leveren en jij nog wat drinken? Als er al een glas valt (één op de hele avond), dan wordt dat een minuut later door dezelfde persoon met stoffer en blik weggehaald. Zo n sfeer. En zulke mensen. Dat de kanovereniging op precies dezelfde avond ook een wedstrijd houdt, dat deert ook niemand. Dan wachten we toch gewoon even. En anders wijken we even. Want het begrip wedstrijd, dat is op de Natroweemus nauwelijks van toepassing. 'Ontmoeting met roeidecor' zou beter zijn, maar langer. Uiteindelijk deelde de voorzitter van RV Naarden prijzen uit. Zo gaat dat op een wedstrijd. Iedereen commentaar en klappen. De snelste ploeg was de jeugd van Tromp. Ze kregen een taart. De glazen urinaal, sorry bokaal, ging ook naar een Trompploeg met bijnaam PC-Erwtjes. Je verzint het niet. Zij mochten de glazen kruik, traditioneel gevuld met lauw bier, aan de lippen zetten. De rest had liever z n eigen flesje. Toen het tegen elf uur begon te schemeren, trokken mensen langzaam huiswaarts. Het was een zeer geslaagde avond geweest. Zelfs de roeier van Naarden die na de race hartklachten had verdween glimlachend en zwaaiend in de ambulance. Hij is inmiddels gedotterd en maakt het goed. Toeren bij Alkmaar Tussen windmolens en bollenvelden Vrijdag 25 mei, klokslag acht uur, vertrekken we met elf roeiers vanaf Hemus. De rit verloopt voorspoedig en rond half tien zitten we in de stralende zon op het terras bij roeivereniging Alkmaar aan de koffie met cake. Vier wherry s liggen voor ons klaar. Om tien uur schepen we in voor een tocht van ongeveer 30 kilometer. -- door Ria Schaap De boten zijn van vooroorlogse kwaliteit en met de wind pal tegen betekent dat dat we vol aan de bak moeten. We varen door het Alkmaar- Kolhornkanaal; eerst langs het industrieterrein van Heerhugowaard dan door de polders van West-Friesland met links en rechts molens, eigentijdse windmolens en fraaie watermolens uit voorbije tijden, stolpboerderijen en een enkel nog bloeiend bollenveld. Na twee uur stevig roeien gaan we door de Roskamsluis en leggen daarna aan bij restaurant De Buizerd in Noord-Scharwoude. Tijd voor koffie en lunch. Met dank aan de bediening krijgen we ruim de tijd om uit te rusten. We vervolgen onze tocht met het rondje Waarland. We verruilen het kanaal voor een flink uitgevallen sloot die ons met krappe bochten en onder smalle lage bruggetjes door voert langs plaatsjes als Waarland, Zijdewind, Dirkshorn, Oud-Karspel. We varen middenin de natuur. Geen geraas van auto s zoals langs het kanaal, maar gekwetter van (water)vogels en veel bekijks van koeien en schapen. We zien menig koppel eenden en meerkoeten met jong grut. En volop bloemen, lissen, waterlelies en dotters. Na ruim veertien kilometer vangen we de terugtocht aan. De wind blaast nog steeds z n partijtje mee en het vergt veel stuurmanskunst en kracht om niet aan lager wal te geraken. De Roskamsluis, het Alkmaar- Kolhoornkanaal, nog een laatste blik op de windmolens en dan zitten we weer op het terras bij de roeivereniging. Voor we op Amersfoort aan gaan, eten we bij de Italiaan in Heerhugowaard. Het was een geslaagde tocht. We hebben ons portie beweging - de beloofde 30 kilometer waren er wel 40 - en vitamine D gehad, onze topografische kennis bijgespijkerd en veel plezier gehad. Met dank aan de organisatie.

3 juli & augustus 2012 pagina 3 Extra ALV steunt MOB-locatie Daar waar de Nederlandse leeuw brult in aanloop naar de voetbalwedstrijd Nederland Duitsland, mekkert de Hemusgeit in eigen kamp. Een tweestrijd is ontstaan over de voortgang van de nieuwbouwplannen. Op een extra ALV op 12 juni werd geprobeerd de gelederen te sluiten. Beginnersfeest Geproefd -- door Ellen van Leeuwen De vorige algemene ledenvergadering (9 mei) heeft tot ophef en verwarring geleid over de nieuwbouwplannen. Het uitwerken van de motie van de groep Elzenaar het uitwerken van alternatieve plannen op de huidige Hemuslocatie zou het voorlopig stilleggen van nieuwbouwplannen op de MOB-locatie(*) betekenen. Hierdoor ziet het bestuur zich voor een impasse gesteld. Stilleggen van het MOB-proces zou wel eens het einde van de hele operatie kunnen betekenen, is de angst. De gemeente heeft bijvoorbeeld al een forse subsidie toegekend voor de huidige plannen. Wat als alles nu op de helling komt te staan? Het bestuur heeft de leden opgeroepen zich duidelijk uit te spreken over de ontstane situatie. Vandaar dat we, binnen vijf weken na de voorjaars-alv opnieuw bij elkaar zitten. De grote zaal van de Amershof (officieel maximaal 70 personen) op de Snouckaertlaan is maar net groot genoeg om de belangstelling te verwerken. Omdat de materie inmiddels meer dan gevoelig ligt, is onpartijdig Hemuslid John van de Coevering gevraagd de bijeenkomst te leiden. Hij draagt er vakkundig zorg voor dat beide kampen ruim de mogelijkheid krijgen hun plannen en standpunten toe te lichten. Aan het einde van de avond zal een stemming gehouden worden. De vraag is dan: krijgt de Nieuwbouw com mis - sie het fiat om door te gaan op de ingeslagen weg of niet? Een uitwerking van de Elzenaarlocatie wordt dan als terugvaloptie gezien, mocht de MOB-locatie onverhoopt struikelen. Nieuwbouwcommisielid Marco van der Eijk start zijn betoog met een duik in de geschiedenis. De eerste schetsen voor een definitieve huisvesting van Hemus dateren al uit Vanaf 2003 zijn er intensieve contacten met gemeente en andere belanghebbende partijen als defensie (voormalig grondeigenaar MOBlocatie), het Meander medisch centrum (huidige eigenaar), het waterschap en ook andere watersportverenigingen. Daarbij is fors gestreden en onderhandeld. Een beeldend diagram geeft in pieken en dalen het heftig verloop hiervan weer. Met trots laat hij de tekening van het nieuwe Huis van de Waterport zien. Maar nu dan, in 2012, dreigt het plan opnieuw een afgrond in te denderen, niet door externe verwikkelingen maar door strijd vanuit de eigen gelederen. De Nieuwbouw - commissie beschouwt de motie als een spaak in het wiel van dit proces en acht zichzelf niet langer een betrouwbare gesprekspartner voor de gemeente en het waterschap. Willem Beulink pleit namens de groep Elzenaar bij een nieuwe huisvesting voor minder ambitie, minder complicatie, minder belanghebbende partijen, minder kosten en minder gedoe. Is het wel nodig dat Hemus zulke grote passen zet in de huidige tijd van financiële onzekerheid? Is het afbreukrisico niet te groot? De groep heeft inmiddels drie alternatieven voor Elzenaarlocatie geschetst waarbij het gedeeltelijk om nieuwbouw zal gaan (werkplaats en clubhuis) en gedeeltelijk renovatie (botenloods). Het verschil in de varianten zit voornamelijk in de plek van het clubhuis, respectievelijk op de huidige plek, op de kop van de loods, of juist daar middenin. Beulink benadrukt het feit dat door de korte tijdsspanne er nog geen volwaardig alternatief neergelegd kan worden. Daarvoor was nu net in de motie ruim de tijd gevraagd. De groep heeft geen aanleiding te denken dat de gemeente bij een magerder nieuwbouwplan niet in de subsidiebuidel zou tasten. Uit de zaal komen veel inhoudelijke vragen, over milieueisen, parkeerbeleid, KNRB-richtlijnen, financiële plaatjes en meer. Ook vraagt de zaal zich af of er een toekomstvisie bestaat voor Hemus. In beide plannen is er ruimte om als vereniging te groeien, op de MOB-locatie zijn daarbij wel meer mogelijkheden. In verhouding tot de grootte van de stad Amesrfoort is Hemus nu een kleine vereniging. De avond is echter niet bedoeld, zo dat al had gekund, voor een volledige inhoudelijke vergelijking. Het gaat erom dat de leden zich uitspreken over de te volgen koers. Hoe ingewikkeld dat voor iedereen te begrijpen is, blijkt wel uit het feit dat John, op vragen hierover, meermalen de ontstane impasse herformuleert en uitlegt. De uiteindelijke stemming om elf uur levert 86 stemmen voor, 21 tegen en 8 onthoudingen op. Dat is een duidelijke uitslag. De Nieuw - bouwcommissie kan door. Er is naast opluchting natuurlijk ook teleurstelling maar in ieder geval is de diffuse wolk van onduidelijkheid opgetrokken. Daags na de vergadering is Oranje met de staart tussen de benen afgedropen. Onze geit kijkt intussen uit naar een dijkverplaatsing. (*) MOB = militair opslagbedrijf. Op het terrein waar de Hemus-nieuwbouw gepland is, was tot 2001 dit bedrijf van defensie gevestigd. Vandaar de naam MOB-locatie. Op zaterdag 16 juni vond in de Villa een beginnersfeest plaats. Zo n 60 deelnemers van de Roeischool en hun instructeurs waren uitgenodigd voor een lasagnemaaltijd. -- door Tjalling van Asbeck, commissaris recreatief roeien Aan de uitnodiging werd gehoor gegeven door ongeveer 30 cursisten en tien instructeurs. Bij prachtig zonnig weer werd op het terras van de Villa geborreld en gegeten. De lasagne werd - net als bij de laatste twee Eemheads geleverd door biologische slagerij De Groene Weg en viel goed in de smaak. Daarbij was er stokbrood met tapenade, salade, en voor toe: aardbeien met slagroom - alles van De Natuurwinkel. De bijeenkomst was zeer geanimeerd en er werd op ontspannen wijze een begin gemaakt met de ploegenvorming. Veel nieuwe leden blijken al zeer enthousiast te zijn voor de recent gekozen roeisport. Het is van groot belang dat dit enthousiasme na het afronden van de Roeischool met het afroeien op zaterdag 7 juli blijft bestaan door in gezellige roeiteams door te gaan met roeien. niet zo Wie zijn neus schendt, schendt zijn aangezicht, leerden we op de lagere school. maar zo Alle boten een hele neus. Alle neuzen dezelfde kant op. afgeroeid SO3: Cedric Rietmeijer SO2/1x: Annabell Engles, Mirjam Holleman, Gabino Dorigo, Frank Sanderse, Rens de Vries, Floris Korten SO1: Richard Kreijne, Hans Theuws, Gerard van Nes, Elsbeth Hoogers S1G1: Anna Maria Berlinicke BO2: Ellen van Baak in Marc den Elzen, Anne Verbokkem, Samantha Dorst, Rik Lagerwaard uit Marien Mortier, Gerard Pruis, David van der Craats

4 juli & augustus 2012 pagina4 Vogalonga2012 Hemus-tulpen in Venetië De Vogalonga, van oorsprong een massaal protest tegen de gemotoriseerde boten die de wateren in en bij Venetië onrustig en onveilig maken, werd dit jaar voor de 38e keer gevaren. Achttienhonderdtwee boten - kano s, gondels, roeiboten: zo lang die maar geen motor heeft - met gemiddeld 4 mensen aan boord. Onder hen Cisca Kruijsdijk, Anmnemarie Kamp, Sabine Groenendijk, Colette van 't Schip en Juliët van Drumpt in onze Zuyderzee. Hier hun verhaal. Op 24 mei zitten we met z'n vijven in een KLM-toestel met als bestemming Marco Polo Airport, Venetië. Hoe heeft het zover kunnen komen? Tja, we kunnen natuurlijk Marien de schuld geven (die kan zéér overtuigend zijn), maar eerlijk is eerlijk, wij waren snel overstag. Oktober 2011, een paar telefoontjes onderling en... tickets geboekt en appartement geregeld. We gaan! Venetië dus. Het begint meteen goed, zo'n watertaxi van het vliegveld naar de stad, een super gebruinde, brede (maar helaas ook erg kleine) kapitein en een fantastisch uitzicht op de drijvende stad die steeds dichterbij komt. Kleine teleurstelling bij aankomst toen bleek dat eigenaar Davide ons niet zelf ophaalde maar vervanger Francesca had gestuurd. Binnen 4 minuten staan we in ons eigen appartementje in een typisch Italiaans steegje onder de was van de bovenbuurvrouw. Met tips van Francesca op zak zitten we even later in Casa Mia. TL-licht, geen sfeer maar fantastisch eten. Welkom in Italië. De eerste avond lopen we meteen even door naar het San Marcoplein. Het ligt er uitgestorven bij in de enige regenbui die we die 5 dagen zullen zien. Vrijdag benutten we om te voet de stad te verkennen. Het valt ons op dat de hordes toeristen die we verwacht hadden, uitblijven. Op een paar toeristische plekken na, de Rialtobrug is inderdaad prachtig, zien we een authentieke stad met echte en vooral vriendelijke bewoners die hun Italiaanse leven leiden. We halen ons startnummer op in een prachtig oud pand aan het Canal Grande en beginnen de Vogalonga-kriebels nu echt te voelen. We kijken eens naar het water en kunnen ons nog moeilijk voorstellen dat we daar overmorgen zelf zullen varen. We hebben er zin in. De volgende dag pakken we de watertaxi naar Lido, daar ligt onze boot keurig op de aanhanger van Proteus-Eretes. Voor 10 euro pp maakt 'il presidente' van de Diadora roeivereniging ons persoonlijk tot lid van zijn roeivereniging. Mooie roeibak (vierpersoons!) en dito uitzicht (skyline Venetië). Dat zijn nog eens prijzen! Zondag is de dag, we nemen de watertaxi van 6.15 uur naar Lido. Bij aankomst blijkt dat we ook een naam gekregen hebben van onze nieuwe clubgenoten, dankzij de fleurige versiering op onze boot gaan we vanaf dat moment door het leven als 'La Tulipani'. In vol ornaat roeien we naar het San Marcoplein. Wat we daar zien overtreft onze verwachtingen, want 1800 roeiboten, kano's, gondels en sloepen voor een startlijn is een heleboel. Als we nog volop liggen te genieten van het uitzicht wordt het veld letterlijk weggeknald met een vuurpijl van flink formaat. Het avontuur is nu echt begonnen. Vol goede moed bewegen (anders kun je het eigenlijk niet noe- Van links naar rechts Cisca Kruijsdijk, Anmnemarie Kamp, Sabine Groenendijk, Colette van 't Schip en Juliët van Drumpt men) we ons met z'n en naar de eerste bocht. Daarna volgen 32 kilometers door de lagune in het gezelschap van flirtende gondeliers en vloekende kanoërs. Langs Burano gaat het (eerste opstopping - vertraging 30 minuten) op naar Murano waar we door een Italiaans dweilorkest (opera!) worden toegezongen. En dan worden we geconfronteerd met de Italiaanse manier van verkeer regelen. Niet dus. Een paar Italiaanse macho mannetjes van de locale waterpolitie (met sirene, maar dat maakt inmiddels echt niets meer goed). Een opstopping waar je U tegen zegt. Dat komt ervan als je met zo'n 1000 andere boten allemaal tegelijk het Canal Grande in wilt varen. Nog nooit eerder zagen we zo'n enorm vlechtwerk van boten. Twee uur later en zonder schade - dat mag oprecht ons wonder van Venetië heten - kunnen we beginnen aan ons laatste deel van de Vogalonga, de intocht door het Canal Grande. Van alle kanten worden we toegejuicht door mensen op de kades en bruggen. Leuk! Inmiddels is de beroepsvaart weer op gang gekomen, maar wij trekken ons niets aan van de langsscherende watertaxi's. De Vogalonga is 38 jaar geleden begonnen als protestdag tegen de vele motorvartuigen. Aangekomen bij de finish blijken de medailles op. Ze hadden niet meer gedacht aan de 2000 extra roeiers die ze zich op het laatste moment nog hadden laten inschrijven. Na 9 uur in de Zuyderzee (echt, het is een fijne boot maar négen uur!) leggen we aan bij onze vrienden van Diadora. Voor iedereen die na dit verhaal ook zin heeft gekregen in dit Italiaanse avontuur hebben we een gouwe tip; doorroeien! Zorg dat je als eerste bij de ingang van het Canal Grande bent, dan is het in 3,5 uur te doen! Meer info te verkrijgen bij La Tulipani. Ciao!

5 juli & augustus 2012 pagina 5 Noodkreten van de Uit de werkplaats Boegschades en ballenmeisje Klusploeg Schade? Melden! Ook de oorzaak! Schade is geen schande, behalve als je hem verdoezelt Wees zuinig op die tennisballen Gebruik het afschrijfboek -- door Wim Broekhuizen De nieuwe Filippi skiff 75 kg is gearriveerd, naar wegens een geringe onvolkomenheid even terug naar Concept2 voor aanpassing. We verwachten hem binnenkort weer terug. Naamgever en naam zijn inmiddels bedacht. Maar die houden we nog even voor ons tot aan de doop. De laatste tijd zijn er opvallend veel zware schades gemeld die niet door de klusploeg te repareren waren. De boten die onlangs naar Wiersma zijn gegaan voor reparatie hadden bijna allemaal dezelfde schade: de boeg was van de boot af. Wat ook opviel: niemand was ervoor verantwoordelijk. De schade werd slechts 'geconstateerd, althans dat vermeldde het schadeboek. Daarnaast worden veel schades niet gemeld. Door losse opmerkingen worden we op die schades geattendeerd en dan verhelpen we die. Zo blijken de handvatten van de riemen van de Zwarte Willem al weken versleten te zijn. Als je zoiets in het schadeboek vermeldt, zijn de handvatten vervangen voordat de inkt droog is. Wij roepen u op om een goed gebruik te maken van het schadeboek. Aan onzin-schades hebben we geen behoefte en ook er staat geen straf op als je per ongeluk eens een schade vaart. Dat geldt ook voor diegene die de schade aan de romp van de Kantonnier heeft veroorzaakt. Voor ons is het uitermate lastig om in zo n geval bij de verzekering aan te kloppen met het verzoek de schade te vergoeden. Zij vragen namelijk in hun schaderapport naar de oorzaak. Wat eveneens opvalt, is dat er veel bootgebruik is zonder dat het afschrijfboek wordt ingevuld. Het gebruik en de reden van een afschrijfboek zijn genoegzaam bekend, anderzijds halen we hier ook statistiek uit van het bootgebruik. Die cijfers gebruiken we voor het samen- of bijstellen van het botenplan. De laatste tijd beschikken we over voldoende ballen voor de dollen. Er is een namelijk een heel aardige dame, Cisca, die fungeert als ballenmeisje. Zij maakt het laatste halfjaar de ballen die om de dollen van de boten gaan voordat de boten worden opgeborgen. Even tussen ons: dat ballen maken is eigenlijk een pokkenwerk. Ballen doorzagen, gaatjes maken, elastiekje erdoor, knoop erin en hup de vol- gende. Zo ben je best even van de straat. Wij zijn blij dat Cisca dit werk doet. In dit kader heeft Cisca een dringend verzoek. De ballen die zij maakt verdwijnen namelijk soms als sneeuw voor de zon. De oorzaak is dat de ballen in het water vallen bij het in het water leggen van de boot en het openen van dollen. Doordat de ballen doorgezaagd zijn, hebben ze geen drijfvermogen en zinken ze. Cisca verzoekt: PROBEER DIT TE Twee neuzen gebroken. Door niemand gedaan. VOORKOMEN! Aan het eind van dit verhaal kunnen we u nog meedelen dat de klusgroep versterkt/uitgebreid is met de komst van Arnold Leschot. Hij is de klusgroep komen versterken in de functie van assistent-manager werkplaatsen. Eenieder prettige vakantie! Wim Broekhuizen

6 juli & augustus 2012 pagina 6 Op de Vecht Langs woonboten en buitenhuizen Op zaterdag 9 juni werd de klassieke Vechttocht gehouden. Elk jaar komen roeiers uit Baarn, Naarden, Utrecht, Weesp, Breukelen, Hilversum en Amersfoort bij elkaar om de Vecht af te roeien. Zaterdagochtend vroeg staken zo n 90 roeiers bij Viking van wal. -- door Pieter Reitsma De avond tevoren hadden we met medewerking van Willem Beulink de boten al naar Viking gebracht, dus waren de Zuyderzee en Hete Choco deze ochtend vlot te water. Met zijn allen roeiden we door de stad Utrecht. Dankzij onze stuur Mirjam, die in haar jonge jaren het Utrechtse water goed had leren kennen, stevenden wij rechtstreeks af op de route door de Oude Gracht. Het is wel heel bijzonder om nu eens door die fraaie gracht te varen en de werfkelders, eet- en drinkgelegenheden, terrassen waar het doorgaans zo goed toeven is van onder af of opzij te zien. Maar op dit vroege ochtenduur was er bijna niemand. Slechts een nog gapende restauranthouder die de deuren opende om zijn zaak door te luchten of een terrashouder die aarzelend aanstalten maakte om zijn stoelen uit te zetten. Een verstild genieten van het oude stadshuis Oudaen, en zoveel meer moois. We zijn maar door één toerist vanaf een brug gefotografeerd. Ruim voor half negen waren we in de Weerdsluis, waar alle boten werden geschut. Daarna was er geen beletsel om door te roeien. Opvallend was de eindeloze rij woonarken. Nou ja, woonarken? Voor en na de Marnixbrug waren die arken aan waterzijde in het geheel niet voorzien van raampartijen. Slechts kachelpijpjes en airco s waren aan de buitenwand bevestigd. Het gaf te denken. De toelichting van onze goed geïnformeerde stuur maakte dat we de Rode Brug als bijnaam van de Marnixbrug onmiddellijk begrepen. Het grote aantal echte woonarken langs de Vecht is toch opvallend; daar is de Eem helemaal niks bij. Een gelijkenis met de grachten van Amsterdam ligt meer voor de hand. Vooral rondom de bewoonde kernen en daar waar de openbare weg de Vecht naderde, lagen er heel veel. De variatie in vorm, indeling en mate van onderhoud is werkelijk indrukwekkend: van eenvoudige drijvende woon-/slaapkamer combinaties tot luxueuze woonpaleizen met twee etages, ruime raampartijen en designinterieur. Want gluren bij de buren deden we natuurlijk ook volop tijdens het roeien: je zal er maar wonen en het is hoogzomer met al die varensgasten langzij. Hmm Gelukkig waren er ook lange stukken van de Vecht geheel vrij van woonarken en kwam de natuur in de vorm van polderlandschap, rietkragen, bosschages en parken in beeld. Daarnaast zagen we uiteraard de statige buitenhuizen en de romantische theekoepels uit de zeventiende en achttiende eeuw. We deden een molen aan en kochten molenthee. We bezochten een kaasboerderij. Voor elk wat wils. Voormalige forten (Uitermeer, Hinderdam), onderdeel van de voormalige Stelling van Amsterdam, lagen langszij. De tocht voerde langs mooie plekken als Oud Zuilen, Nijenrode, Nieuwersluis, Vreeland, Loenen en had dit jaar als eindpunt Weesp. De Koninklijke Neder land - sche Zeil- & Roeivereeniging te Muiden had namelijk een lustrumfeest het 165 jarig bestaan! - en we konden daarom niet op hun vlot terecht. De RV Weesp was zo vriendelijk om ons gastvrij en efficiënt te ontvangen. De tocht was iets korter dan oorspronkelijk verwacht. Het scheelde zo n vijf kilometer tussen Weesp en Muiden. Toch hebben we volgens onze mederoeier en GPS-tracker Eric 43,9 km geroeid. Het weer zat ons niet mee. In de ochtend een paar keer een aardige bui en wat motregen. Er was ook een flink windje. In Scheveningen ging die zaterdag bij de opening van het haringseizoen vanwege windkracht 7 de vlootschouw en het admiraalvaren niet door. Op de Vecht waaide het iets minder. En al zat de wind vaak mee, door het kronkelende karakter van de rivier hadden we m soms ook pal tegen. Flink doortrappen dus. Heerlijk! De twee Hemusploegen waren als eerste en derde binnen, hoewel we het zeker niet als wedstrijd hebben opgevat. Gezien het weer hadden we vooral ook trek in de nazit. Na ons te hebben verfrist en verschoond in het clubgebouw te Weesp (ook hier waren herbouw en uitbreidingsplannen) zijn we per auto naar Muiden getogen. Terwijl aan de overkant van de steeg bij Ome Ko de wedstrijd Nederland- Denemarken in alle emotie werd gevolgd, bleek Graaf Floris een uitstekende plek voor zowel diepgaande als lichtvoetige nabeschouwingen. De naastgelegen Italiaan Della Nonna heeft vervolgens doeltreffend de inwendige mens verzorgd. Het was al met al een geslaagde toertocht waarin we zowel als Hemusleden onderling nieuwe contacten hebben gelegd of bestaande hebben vernieuwd als leuke contacten met roeiers van andere verenigingen hebben kunnen leggen. Zeker voor herhaling vatbaar. Vrijdag 20 juli Toertocht Leidschendam Een prachtige toertocht door het Groene Hart van Holland. We starten bij RV Rijnland. Deze roeivereniging heeft het clubhuis aan de Vliet, midden in het natuurgebied Vlietland. We roeien van daaruit richting Leiden, doen een deel van de stad aan en gaan dan om Leiden heen langs Warmond naar de Kaag. Hier kunnen we, als we willen, lunchen in de Kaagsociëteit. Daarna terug naar Vlietland. We roeien in wherry's onder begeleiding van Rijnlanders. De kosten zijn 16 euro, waarvan 6 euro inschrijfgeld. Je zorgt zelf voor een eigen lunchpakket en je drinken. Inschrijven via Of mail naar diet.huijgen@planet.nl Contactpersonen: Bruno Groen, Diet Huijgen en Kitty Meulenbeld.

7 juli & augustus 2012 pagina 7 Langs de Eem: Medisch Centrum Meander Ziekenhuis zonder verdwalen Vanaf het water zijn de contouren van het nieuwe Meander ziekenhuis al een tijdje niet meer te missen. Op zaterdag 2 juni, de dag van de bouw, was er een druk bezochte open dag. -- tekst en foto s Jos Wassink Architect Hans van Beek van het Haagse Atelier PRO kon aanvankelijk de opdracht niet geloven. Zo n prachtterrein, daar mocht je toch zeker niet bouwen?! Toen dat niettemin het geval bleek, besloot hij tot een ziekenhuis in een park; een healing environment. Vandaar dat op de plattegrond het gebouw geheel omgeven is door bomen, bosschages en een kronkelende rivier de oude Eem aan de zuidzijde. Ook staat er een klein rechthoekje getekend langs de rivier: de geplande nieuwbouw van Hemus. Hoe staat het er eigenlijk voor met Hemus, vroeg de architect toen ik me voorstelde. Eh, in verwarring, zei ik. Op dat moment dook er gelukkig een oude bekende van hem op. Van Beek heeft door duidelijke zoneringen aan te brengen een ziekenhuis ontworpen waarin je niet meer kunt verdwalen. Dat is althans het streven. Je komt als voetganger en fietser vanaf de Maatweg via een helling recht op de ingang af: een kaarsrechte brede en lichte gang, De Laan genoemd, die het ziekenhuis van noord naar zuid doorsnijdt. Auto s worden afgebogen en komen in de gelijkvloerse parkeergarage terecht. Het hele ziekenhuis staat dus één verdieping boven het veld, maar omdat de garage achter een Feest bij Meander op de nationale bouwdag. aarden wal verborgen is, lijkt het geheel op een terp te staan een knipoog naar de herenboerderijen uit de omgeving. Automobilisten komen van onderuit ook in De Laan terecht. Links van De Laan liggen de verpleegafdelingen, met daarachter, ver weg van het publiek, de ziekenliften en de operatiekamers. Het gebouw oogt aan de stadskant daarom ook tamelijk gesloten. Aan de rechterkant van De Laan zijn een grote foyer, een stilteruimte en alle kantoren en spreekkamers ondergebracht. Speciale vermelding verdient nog een spectaculaire vrij hangende doos als auditorium. De bouw is hier open en transparant. Het geheel mondt uit, als de vingers van een gestrekte hand, in het park richting Bunschoterstraat. Subtiele details verraden het vakmanschap van de architect en de aandacht waarmee hij gewerkt heeft. Ik noemde al de autovrije entree waar alleen fietsen en voetgangers komen. De drie publieksliften zijn helder aangegeven, maar als je er naartoe loopt, kom je eerst bij een trap. Zo nodigt Van Beek uit tot actie. De verpleegafdelingen hebben wijd uitlopende gangen. Als je je niet zo best voelt, kun je op je kamer blijven (allemaal eenpersoons). Naarmate het beter met je gaat, lokt de gang en de koffiehoek aan het einde ervan. Dan keer je al bijna terug naar de gewone wereld. Nog een jaar bouwen, is de planning. De tweede helft van 2013 is gereserveerd voor het installatiewerk. Eind volgend jaar kan het ziekenhuis dan in gebruik genomen worden. Het publiek was verrast door de voorgespiegelde voorzieningen en de ruime schetsen. Dit is duidelijk een gebouw van voor de crisis (de opdracht stamt uit 2005) en toen was 300 miljoen voor een streekziekenhuis kennelijk geen bezwaar. Natuurlijk kun je er beter wegblijven, maar als je nou toch naar een ziekenhuis moet, dan mag je blij zijn dat je in Amersfoort woont. Nog beter is het natuurlijk om lekker te gaan roeien vanuit de achtertuin van de kliniek. Ziekenhuismedewerkers vertellen hoe het wordt. Hier in De Laan.

8 juli & augustus 2012 pagina 8 Urban Dijkland Urban Wijland is een organisatie die staat voor spraakmakende kunst: in het weiland en in de stad, zeggen ze zelf. Eens in de drie jaar verschijnen er kunstwerken in en om Amersfoort, en dat gedurende slechts enkele weken. De editie 2012 is net voorbij. Die editie had allerlei kunstwerken op onze dijk gezet, tussen de Driesluizenbrug en de Malebrug. Voor wie het gemist heeft, hier een impressie. -- tekst en foto s Koos Termorshuizen Jos Smink: Een monumentale vorm als schuilplaats met zicht op de verte In de toeter staat een stoel. Daarmee kijk je door een venster in het mini-deurtje. Wat je ziet is rust. Ellen Faber: Woord in beeld Deze was vanaf het water zichtbaar. In spiegelbeeld dan. En ook nog gespiegeld in het water, en daar ging het haar ook om. Anders Wolhar: De vuist De vuist kan gezien worden als vuist van de natuur. Hij staat voor boosheid en overwinning. Roeiclinics ABN-AMRO in de boot Bij roeiclinics maakt een club mensen kennis met het roeien, terwijl de roeivereniging de inzet van vrijwilligers kan omzetten in verdiensten. Dat moesten we maar eens vaker gaan doen, vindt Tjalling van Asbeck. Een roeiclinic is een sessie waarbij groepen, bijvoorbeeld bij bedrijfsuitjes, kennis kunnen maken met roeien. De groep krijgt gedurende ongeveer twee uur onder leiding van Hemus-instructeurs roeilessen, eerst in de roeibak en op ergometers en daarna in een C-boot. Recent verzorgde een aantal leden clinics voor het eigen bedrijf of voor een relatie, onder anderen Matthijs Bakker, Marco van der Eijk en Koos Termorshuizen. Ook vonden twee clinics plaats voor bedrijven die een bedrijfsuitje wilden organiseren: op donderdag 7 juni vond een clinic plaats voor acht medewerkers van Cumquat IT, het bedrijf van de vader van een nieuw jeugdlid, en op donderdag 21 juni werd een grote groep - 24 personen - van ABN- AMRO Hypotheek Groep (AAHG) ontvangen. De clinic voor AAHG was een succes, althans de deelnemers waren zeer enthousiast. De deelnemers werden verdeeld in twee groepen van twaalf en kregen per vier personen een instructeur. De zes instructeurs - Hugo, Joke, Koos, Margot, Moos en Yvonne - deden hun best iedereen de basisprincipes van het roeien bij te brengen. De eerste groep ging na korte instructies op ergometers en roeibak roeien in C4- boten Hete Choco, Zuyderzee en Zetes. De tweede groep kreeg instructie op ergometers en roeibak en vermaakte zich op het terras. Na een uur wisselden de groepen. Na de roeisessies was op verzoek van AAHG een barbecue georganiseerd, die werd verzorgd door slagerij De Groene Weg. De op buienradar aangekondigde regen kwam gelukkig pas tijdens de barbecue, zodat de tent over het terras goede dienst deed. Na de recente ervaringen met roeiclinics kunnen we stellen dat bij kleinere groepen (tot vijftien personen) een clinic goed te regelen is. Bij grotere groepen wordt het iets moeilijker alle deelnemers aan hun trekken te laten komen. Niettemin liet de AAHG-clinic liet zien dat het goed mogelijk is. Het is de bedoeling de mogelijkheid van clinics voor bedrijven op de website te vermelden. Leden kunnen de mogelijkheid ook melden aan ouders en bekenden! Bovendien: eenieder die zich wil aansluiten bij de groep van instructeurs bij clinics kan zich melden bij de commissaris recreatief roeien: recreatie@hemus.nl

9 RV Hemus organiseert de 19e Eemhead zaterdag 22 september Roeiwedstrijd op de Eem door natuurgebied tussen Amersfoort en Baarn Onderdeel van het De Hoop Veteranenklassement