Buning. Brongers prijzen

Transcriptie

1 Buning 012 Brongers prijzen

2 Buning Brongers prijzen Buning Brongers Stichting

3 De Buning Brongers Stichting Aan de lange lijst van kunstenaars die in het verleden verblijd werden met de toe kenning van een Buning Brongers prijs, worden dit jaar weer acht nieuwe namen toegevoegd. Daarmee komt het aantal toegekende geldprijzen op 131. Een formidabel aantal, dat, hoewel het bedrag van de prijs niet altijd zo hoog was als nu, toch nieuwsgierig maakt naar de bron van al deze gulle gaven. Wie waren die Buning en Brongers? De se kunstschilder Johan Buning ( ) trouwde in 1934 met Titia Brongers. Zij was een niet onverdienstelijk aquarelliste maar bovenal een grote steun voor haar hypergevoelige echtgenoot. De twee hadden een heel gelukkig huwelijk, waaraan in het jaar 1961 een plotseling einde kwam door het overlijden van Titia. Te harer nagedachtenis richtte Johan, samen met zijn schoonzuster Jeanette Brongers en met Greet Sickinghe ten Holte en Piet Witteman, een stichting op met het doel jaarlijks een aanmoedigingsprijs toe te kennen aan een jonge Nederlandse kunst schilder. Deze stichting kreeg de naam Titia Buning-Brongers Stichting. Niet lang na de dood van zijn vrouw werd Johan Buning zelf ernstig ziek. Jeanette trok bij hem in om hem te verzorgen maar haar toegewijde verpleging heeft niet kunnen voor komen dat Johan in 1963, kort voor zijn zeventigste verjaardag, overleed. Hij liet zijn vermogen na aan de stichting, waarvan de naam werd gewijzigd in Johan en Titia Buning-Brongers Stichting. Jeanette Brongers ontfermde zich over de nalatenschap. Zij bleef wonen aan de Leidsegracht waar ze het atelier van Buning in de oude staat bewaarde. Als bestuurs lid van de stichting was Jeanette zeer actief. Kunstminnend als zij was, bezocht zij regelmatig galerieën op zoek naar jonge kunstenaars die in aanmerking zouden kunnen komen voor de jaarlijkse prijs van de stichting. In 1992 overleed Jeanette Brongers op achtentachtig jarige leeftijd. Haar niet geringe vermogen, het resultaat van een lang en spaarzaam leven, liet zij na aan de stichting die haar zo na aan het hart lag. De stichting heet sedertdien de Buning Brongers Stichting. De dankzij Jeanette Brongers sterk toege - nomen middelen van de stichting openden de mogelijkheid om niet eenmaal per jaar een enkele uitverkorene te belonen maar om tweejaarlijks meerdere jonge kunstenaars een geldprijs toe te kennen. Het is dit jaar zo n vijftig jaar geleden dat de Buning Brongers Stichting werd opgericht. Het huidige bestuur hoopt nog lang te kunnen doorgaan met het stimuleren van jonge talentvolle kunstenaars en op deze wijze de idealen van de grondleggers van de stichting te verwezenlijken. Cees Brouwer Voorzitter De Buning Brongers Stichting Vlnr Titia Brongers, Johan Buning en Jeanette Brongers 7

4 Johan Buning of de dynamiek van de stilgezette tijd De gelegenheid waarbij de tekst ooit werd uitgesproken, is inmiddels vergeten. Ergens, waarschijnlijk laat in de jaren vijftig, schreef Charles Roelofsz, aartsbohemien te en een van de weinige surrealisten die de Nederlandse schilderkunst rijk is geweest, een korte openingstoespraak voor zijn vriend Johan Buning. Roelofsz deed dat in een karakteristiek, zwierig handschrift dat voor wie hem gekend heeft of zich de foto s die Paul Citroen van hem maakte voor de geest kan halen, direct ook zijn wat haveloze elegantie in herinnering roept. Roelofsz overleed in 1962 en Buning een jaar later, maar de tekst heeft zeker nog zo zijn eigen actualiteit: Johan Buning handhaaft zich in deze verwarde tijd, want zijn traditie is niet de traditie van de kunsthistorie, die volgens een kasregister werkt. Zijn traditie is die van het hart en welk een hart!! Hij tart met dit hart ieder z.g. talent dat volgens bovengenoemd kasregister werkt. Zijn carrière is niet komeetachtig (zo in zwang vandaag de dag) want zijn hart groeit tegen de verdrukking in. Laat de harten van de jonkies zich pantseren met cerebraliteit en aanverwant. Op zijn leeftijd denkt zijn hart voor hem en behoeft hij compositie en dgl. niet te bedenken. God schenk hem een lang leven, de wereld zal er voordeel mee doen. God schonk Buning dat lange leven niet, althans niet een bijzonder lang leven. Hij stierf in 1963, een paar maanden voordat hij zeventig zou worden. Met zijn werk als kunstenaar lijkt de wereld zich, te oordelen naar de bekendheid die het nu nog geniet, te weinig voordeel te hebben gedaan. Daartegenover staat, dat juist jong schilder talent zich dat sinds 1962 het jaar van instellen van de Titia BuningBrongersprijs door Johan Buning zelf, intussen uitgegroeid tot de Buning Brongersprijzen dat hopelijk wel gedaan heeft en nog zal doen. Buning was een langzame en stille. Een auto - didact wiens werk pas ná zijn vijftigste jaar een grote bloei doormaakte en die als schilder en aquarellist een navenante bekendheid genoot in heel Nederland. Na de Tweede Wereldoorlog werd zijn werk gezocht bij particuliere verzamelaars en ook veel musea kochten werk van hem. Die musea moeten het nog steeds bezitten, maar getoond wordt het vrijwel nooit meer. Johan Buning was mer, geboren in 1893 en dus een generatiegenoot van schilders die het expressionisme in de jaren twintig of het magisch realisme in de jaren dertig gestalte hebben gegeven: Erich Wichman en Charley Toorop waren van 1890, de Groningse Ploeg - schilders Jan Wiegers en Johan Dijkstra werden geboren in 1893 en 1896, de Friese expressionist Gerrit Benner in 1896, de Rotterdammer Henk Chabot in 1894, de magisch realisten Raoul Hynckes en Wim Schuhmacher waren van 1893 en 1894, de juist aangehaalde surrealist Charles Roelofsz tenslotte van Aan het voor het oog zo verschillend geaarde zoeken van deze generatie van 90 heeft Buning met zijn vroege werk weinig bijgedragen. Hij heeft voor de oorlog zowel expressionistisch als meer realistisch gewerkt, maar voor hem bleven dit blijkbaar te geleende idiomen waaraan hij niets kon toevoegen en die eerder belemmerend dan ontplooiend werkten. Zijn vroege werk is dan ook vaak middle of the road. Men kan er gemakkelijk de ontwikkelingen van anderen in terugvinden (van Johan Buning of de dynamiek van de stilgezette tijd Johan Buning, zelfportret (Collectie Stedelijk Museum ) 9

5 Atelier Johan Buning Hynckes, Schuhmacher, maar ook van sommige schilders van de Bergense School als Wiegman en Jaap Weijand). Bunings expressieve realisme blijft dikwijls van een opvatting die dit soort schilderkunst later zo weinig geliefd heeft gemaakt: somber, soms drabbig van kleur en in zijn stramheid van vorm zelfs enigszins angstig. Hij begon pas laat, op zijn achtentwintigste, te exposeren. Zijn werk werd daarna, vanaf 1924, met enige regelmaat aangekocht door de gemeente in het kader van de ondersteunende kunstenaarsregeling. Wat hij daarvoor deed is onduidelijk. Hij schijnt gereisd te hebben en toneelgespeeld. Hij had een blijkbaar ongelukkig huwelijk, waarover later nooit meer werd gesproken. Wat hem ooit tot schilderen heeft gedreven is onduidelijk. Pas nadat hij gescheiden was en in 1934 hertrouwd met Titia Brongers, klaarde zijn werk op. In 1934 ook huurde hij het huis met het grote zolder atelier aan de Leidsekade in. Na de dood van zijn vrouw in 1961 trok zijn schoonzuster Jeanette Brongers bij hem in en zij zou dit huis, na Bunings overlijden in 1963, tot eind 1991 nog alleen bewonen, het atelier zorgvuldig onberoerd latend. Op die plek is een groot deel van het werk ontstaan waarmee Buning na de Tweede Wereldoorlog bekend werd. De foto s van zijn atelier zijn, om het archetypische beeld dat zij nu nog van een kunstenaarsatelier oproepen, misschien zelfs bekender dan het werk dat er ontstond en dat zo vaak ook weer datzelfde atelier laat zien. In 1939 verscheen het eerste grote artikel over zijn werk van de hand van Jan Engelman in het Winterboek van de Wereldbibliotheek. Buning was toen zesenveertig en dus bepaald geen debutant meer. Kenmerkend voor zijn afzijdige en dromerige, waarschijnlijk wat depressieve karakter, hebben de jaren kennelijk geen tijdverlies voor hem betekend maar zijn ze juist een periode van rijping voor hem geweest. Wat vitaler naturen als de zijne gevoeld zullen hebben als een niet te harden druk of beperking van geestelijke en intellectuele bewegings vrijheid waartegen alleen verzet paste, is voor iemand als Buning blijkbaar een verlichting geweest, een opluchting: hij kon eindelijk zelf wat doen, want buiten was het nog erger. Buning was niet in direct verzet tegen anderen buiten zichzelf de bezetters in dit geval, zoals de schilder Arondeus of de beeldhouwer Van der Veen maar tegen de anderen in zichzelf en tenslotte ontwikkelde hij zich tot de kunstenaar die hij kon en wilde zijn. Dat laatste vooral door een meer virtuoze en emotionele wijze van schilderen, waarin voor heldere kleur steeds meer plaats kwam en waarmee hij zijn nog steeds kleine, opzettelijk traditionele onderwerpen portret, stilleven, interieurs en later vooral tuingezichten en landschappen wist op te laden tot beelden met een soms grote lyrische en intieme zeggingskracht en ruimte. Met dit soort roerloze schilderijen waarin de buitenwereld nauwelijks leek door te dringen, werd Buning na de Tweede Wereldoorlog bekend in Nederland. Het zou destijds misschien als een vorm van innere Emigration betiteld zijn (als dat begrip niet voornamelijk voor Duitse kunstenaars tijdens de nazi-jaren gebezigd zou zijn geweest) en nu, met een moderner term, als cocooning : een letterlijk interieure schilderkunst. Zijn vriend Kees Verwey, wiens werk verwant is aan dat van Buning, beschreef diens kunstenaarschap echter ook zo hoewel in een meer biologische, aangeboren variant van die termen, bij gelegenheid van de eretentoonstelling die de toen zestig - jarige, jolig als knaap aangesproken Buning in 1953 in het se Stedelijk Museum kreeg aangeboden. In den kunstenaar Johan Buning begroeten wij de paradoxale synthese van een krachtige knaap, naar lichaam en geest twintigste eeuws, en een schuchtere zieke dichter van negentiende eeuwse afkomst. Toch schuilt in deze dubbelslachtigheid het geheim van zijn kunst. Zoude hij namelijk alleen krachtig en gezond geweest zijn, zo zou hij als kunstenaar niet zijn opgevallen, zo min als wanneer hij alleen de weke overgevoeligheid van een bleke dichter had bezeten. Hij draagt in zijn beste momenten de edele sporen van een in zich zelf verdeelde strijder. Zo ontstond een zeer bepaald beeld van melancholie dat wij zozeer in Buning genieten, en waardoor hij iets geheel echts en eigens in zijn werk heeft neergelegd. Bunings introvert-kleurige werk, dat virtuoos ongeaffecteerde maar toch hardnekkige proberen de tijd stil te zetten om tot pijnloosheid te raken, moet na de oorlog herkend zijn als een subtiele manifestatie van de rouw en het heimwee die de Wederopbouw hebben begeleid: een Johan Buning of de dynamiek van de stilgezette tijd 10 11

6 diagnose ervan en een geneesmiddel ertegen. Er moest gewerkt worden, en hard ook. Treuren over wat gebeurd was had geen zin, de toekomst lag in eigen handen en die woog al zwaar genoeg. Kunstenaars die veel directer en woedender met diezelfde pijn omgingen, zoals de CoBrA-schilders, konden dan ook rekenen op heftige afweerreacties van het Nederlandse publiek. Buning bezeerde niet door heftige confrontatie, maar droomde iets voor, iets balsemends. Sereen-verlaten tuinen, interieurs met ouderwets meubilair, portretten van rustig lezende vrouwen, stillevens met bloemen, vruchten, kamerplanten of elegante versletenheden, een leven dat stilgezet was of teruggedraaid kon worden. Hoe wezenlijk dat stilzetten of terugdraaien van tijd voor hemzelf en voor zijn visie op de inhoud van zijn werk moet zijn geweest, zou kunnen blijken uit zo n merkwaardig klein detail als het misschien wel opzettelijk verkeerd opgeven van zijn geboortedatum aan de kunstcriticus Charles Wentinck. In diens boek De Nederlandse Schilderkunst sinds Van Gogh (1959) wordt Bunings geboortedatum immers vermeld als Wanneer dat eigen opzet is geweest dan bekortte Buning daarmee zijn leven met maar liefst negentien jaar en elimineerde hij zo op toverachtige wijze de herinneringen aan zijn verloren, vertwijfelend lange aanloopjaren. Bovendien maar daarmee wordt een opzet van Buning of slordigheid van Wentinck alleen nog een academische kwestie sloot hij zich daarmee aan of werd daarmee gevoegd bij een kunstenaarsgeneratie waarin hij met zijn schilderijen en aquarellen beter paste of zich thuis voelde. Niet de generatie van 1890 dus, maar die van Bij schilders dus als zijn vrienden Kees Verwey (1900), Otto de Kat (1907) of Bob Buys (1912) om er een aantal te noemen. Buning kwam stralend (en zonder enige vorm van verleden) uit de bezettingsjaren tevoorschijn en direct al werd zijn werk opgenomen in de buitenlandse tournees van groepstentoonstellingen die georganiseerd werden door het Ministerie van o.k. en w. (kom daar nu nog maar eens om). In 1946 Helsinki en Bern, in 1948 waren er zelfs twee tentoonstellingen: de Nederlandse Antillen (schilderijen) en Parijs (aquarellen). In 1950: Pittsburgh, 1951: Schotland en Australië, 1955: Cairo en Madrid. Ondertussen had hij in 1952 en 1953 overzichtstentoonstellingen in Nederland gehad en vanaf 1954 zou hij regelmatig deelnemen aan de enige echte manifestatie van moderne kunst die Nederland destijds kende, de jaarlijks terugkerende Contourtentoonstellingen in Delft. Buning was succesvol, hij werd geridderd, met zijn vrouw en schoonzuster (zijn huwelijk bleef kinderloos) maakte hij lange reizen door Europa, zijn werk was te zien bij vooraanstaande kunsthandels als die van Santee Landweer en M.L. de Boer in. In 1961 vertegenwoordigde hij Nederland op de Biennale van Sao Paulo. In datzelfde jaar stierf zeer plotseling zijn vrouw. Zij die, gezien de datum van hun huwelijk 1934 en het daarop volgende langzame ontbotten van zijn werk, zijn muze en voornaamste inspiratiebron moet zijn geweest. De ontreddering en depressies die hem toen bevingen is hij niet meer te boven gekomen. Buning stierf in 1963, dat wil dus zeggen op het moment dat de schrale wederopbouwjaren voorbij waren en Nederland kon beginnen aan een nieuwe fase in verwerken en vergeten. Roelofsz had gelijk in zijn openingswoord. Bunings carrière is inderdaad verre van komeetachtig geweest, zij vertoont zelfs eerder het karakter en de contour van een kaap: heel flauw en langzaam oplopend aan de ene kant, en steil en peilloos aan de andere. Zo er al iets komeetachtigs aan Buning te ontdekken valt, dan is het dat misschien alleen maar in de snelheid waarmee zijn werk, na zijn ook al plotselinge dood aan de publieke vergetelheid is prijsgegeven. Daarin staat zijn werk niet alleen, want veel figuratief werkende kunstenaars die in de jaren vijftig bekendheid genoten niet alleen schilders, maar ook grafici, beeldhouwers en monumentale kunstenaars heeft dat lot getroffen. Het vergeten en verwerken betrof immers niet alleen de oorlogsjaren zelf, maar ook en niet minder de vijftien jaren van zwoegend afzien daarna. In de vroege jaren zestig verlegde het focus van de contemporaine kunst zich al even plotseling van het politiek onveilige en artistiek verloederde Parijs naar het jonge en dynamische New York van de ongekende mogelijkheden. Het artistieke beeld van de jaren vijftig in Nederland dat nu nog in het collectieve geheugen bestaat wordt vrijwel geheel overstraald door de schilderkunst van CoBrA. Een eventueel nog verder te benoemen rest van meer traditionele figuratie is verdwenen, uit het geheugen gewist. Daarna immers kwam de voor een belangrijk deel uit Amerikaanse onderdelen geassem - bleerde vergeetmachine op gang: abstract expressionisme, colourfield-painting, de jeugdrevoluties van pop- en op-art, Nul en Zero, kinetische kunst, hardedge, minimalisme, arte povera en conceptkunst. Bunings laatste bittere levensjaar 1962 is het jaar van de grote omslag geweest. Terwijl De Wilde in Eindhoven in 1962 zijn derde Kompastentoonstelling nog wijdde aan de laatste ontwikkelingen in Parijs, liet Sandberg in voor het eerst al werk zien van Rauschenberg en Jasper Johns (Rauschenberg zelfs tweemaal, want nóg eens in Dylaby). Maar in verband met Buning misschien nog belangrijker: in 1962 werd de eerste tentoonstelling van de Nederlandse Nulbeweging in het Stedelijk Museum gehouden. De toevallige gelijktijdigheid van die laatste manifestatie met Bunings tragisch uit de tijd vallen maar bestaat toeval? heeft een zekere esthetische bekoring. Nul wiste het te pijnlijke verleden weg onder een allesbedekkende laag objectief wit. Het kalkte niet alleen de zo tragisch-existentiële informele kunst weg, maar nam in één moeite door en dat veel definitiever ook de oudere figuratie mee, verving die zelfs tot op zekere hoogte door een nieuwe geobjectiveerde droom van stilte en tijdloze pijnloosheid. Het hele informeel van de materieschilderkunst is inmiddels in het zog van de CoBrArevival al weer aardig tevoorschijn gekomen onder het witsel van Nul, de behangsels van Op en Pop en onder wat niet al vandaan. De introverte en emotionele figuratie van al die vergeten en veronachtzaamde vijftiger jaren kunstenaars als Buning zit er grotendeels nog onder. Tot op dit moment behoort hun vaak Frans (Ecole de Paris) of Vlaams (Animisten) georiënteerde figuratie nog steeds tot de minst bekende kunst van de twintigste eeuw in Nederland. Zo iemand er al een kritisch oordeel over heeft, dan heet die kunst te vaak nog academisch of burgerlijk realisme. Maar sinds het inmiddels ook al weer voormalige wvc zich met de Rijksakademie bemoeide is academisch allang geen scheldwoord meer en burgerlijk zal wellicht ooit nog eens tot geuzenaam evolueren in dit land. Realisme tenslotte, of figuratie in de kunst, is inmiddels weer zó alomtegenwoordig dat niemand er nog echt bang voor lijkt te zijn. Het zal dus gebeuren zoals dat soort dingen altijd gebeurt. Het vereist nauwelijks profetisch talent om het te zien aankomen. Bunings werk zal onontkoombaar door het behang komen groeien, op weg naar zichtbaarheid en naar de plaats die hem toekomt. Misschien kan de wereld er voordeel mee doen. Roelofsz krijgt ook daarin nog wel gelijk. Frans van Burkom (Met dank aan Jan Teeuwisse, die het onbekende krabbeltje van Charles Roelofsz over Johan Buning aantrof in het archief van de schilder Otto de Kat in het rkd en mij daarvan een kopie stuurde.) Johan Buning of de dynamiek van de stilgezette tijd 12 13

7 Juryrapport De kern van de jury werd als gebruikelijk gevormd door de kunstenaars in het bestuur van de Buning Brongers Stichting, te weten Wendelien Schönfeld, Barbara Wijnveld en Chris de Bueger. Zij werden deze keer ter zijde gestaan door de externe deskundigen Michiel Morel, oud-directeur van het Haagse kunstcentrum Heden en Ben Visser, liefhebber/verzamelaar van hedendaagse kunst en leraar in ruste te Edam. Sinds de invoering van de tweejaarlijkse prijs - uitreiking wordt dankbaar gebruik gemaakt van de expertise van de kunstacademies bij het werven van kandidaten. Door de secretaris van het bestuur Christine Lindo is aan zeventien opleidingsinstituten het verzoek gestuurd om kandidaten voor de prijzen voor te dragen. Dankzij haar niet aflatende vasthoudendheid hebben tenslotte elf kunst opleidingen 63 kandidaten voor gedragen. Van al deze gegadigden heeft de jury, onder voorzitterschap van Cees Brouwer,op 17 en 18 september alle ingezonden documentatie - materiaal aandachtig bekeken en onderling vergeleken. Met groot genoegen heeft de jury daarbij kunnen constateren dat alle inzendingen van hoog niveau waren. Dit gaf vaak aanleiding tot een levendige discussie maar maakte tegelijk het jureren tot een voorrecht en een aangename bezigheid. Aan het einde van de tweede dag waren de juryleden unaniem van oordeel dat acht kandidaten voor de prijzen in aanmerking komen. De jury wenst de winnaars van de Buning Brongers prijzen van harte geluk met hun prijs van euro per persoon. Voorts spreekt de jury de hoop uit dat de niet bekroonde kandidaten de teleurstelling snel te boven zullen zijn en extra gemotiveerd verder zullen gaan. Het feit dat zij door de docenten en begeleiders van hun opleidingsinstituut werden voorgedragen mag hen daarbij een hart onder de riem zijn. Johan Buning, stilleven (Collectie Museum Henriette Polak) 15 Juryrapport

8 Prijswinnaars van 1966 tot heden 1966 Marjan de Glopper 1967 Henri Plaat 1968 Antje IJpelaar 1970 Paul Moedig 1971 William Lindhout 1972 Mariëtte Nijsten Bart Jonkers 1973 Aart Elshout 1974 Rudi Maynard 1975 Chris de Bueger 1977 Ramon van de Werken Wendelien Schönfeld 1978 Jaap Schlee 1980 Jan Commandeur Toon Verhoef Emo Verkerk 1981 René van den Broek Karin Lugtigheid 1982 Jan van der Pol Peter van der Klashorst Peter Zegveld 1983 Gerard Prent 1984 Marlijn Dunker Willem Sanders 1985 Roeland Zijlstra Brigitte Engel 1986 Gabriëlle van de Laak Tiong Ang 1987 Jan Baas Liesbeth Bik 1988 Peter Keizer 1989 Peter Breevoort 1990 F. Franciscus 1991 Patries 1992 Bouchaib Dihaj Ko Aarts 1994 Eelco Brand Elsa Hartjesveld Shigeru Hasegawa Benoît Hermans Hella van t Hof Henk Jonker Peter Miedema Rinke Nijburg Rosetta Spadaro Marjolein Spitteler Peter Westenberg 1996 Rolf Bastiaans Frans Boomsma Abraham de Haan Jeroen Krielaart Vanessa Jane Phaff Jannie Regnerus Wim van den Toorn Siree van der Velde Jeroen van der Velden Daniel Verkerk Bas Zoontjens 1998 Rana Berends Henk de Bouter jr Monique Camps Raymond Cuijpers Natasja Kensmil Bas Louter Jacco Olivier Gertjan Scholte-Albers Barbara Wijnveld Ina van Zyl 2000 Antoine Adamowicz Robert Geveke Jasper van der Graaf Leo Kogan Harm Gosselink Kuiper Ellemieke Schoenmaker Derk Thijs Esther Tielemans Eefje Versteegen Barbara Wijnveld 2002 Michiel ten Bokum Liam Dunne Aaron van Erp Robert Geveke Jonathan Gold Amber de Groot Sara van der Heide Hidde van Schie Chantal Spit Myra de Vries 2004 Wafae Ahalouch el Keriasti Yesim Akdeniz Graf Tjebbe Beekman Mark Beerens Marie Civikov Kristine Hymöller Chloe Morrison Julia Münstermann Marjolein Rothman Myrthe Steenweg 2006 Miranda Cleary Nathan van Heynsbergen Rijnder Kamerbeek Henrik Kröner Anna Niederbrenner Pauline Niks Jack Reubsaet Lucy Stein Evi Vingerling Rozemarijn Westerink Niels Broszat Vincent Dams Dagmar Donners Jakup Ferri Paul Haworth Hans Hoekstra Jack Holden Lilian Kreutzberger Viktor Baltus Mitchell Breed Thijs Jansen Omar Koubâa Mari Stoel Sarah Verbeek Jan Wattjes De jury heeft de prijzen voor toegekend aan: Maarten van Aken Gönül Albayrak Fritz Bornstück Andrea Freckmann Dimitar Genchev Josje Peters Thomas Raat Sanne Rous Juryrapport

9 Maarten van Aken Maarten van Aken 1985, Lelystad Contact Pollenbrink 44, 7544 an Enschede Education bfa, Fine Arts, ArtEZ Art & Design Enschede 2005 ba, Industrial Design Engineering, University of Twente, Enschede (unfinished) Solo Exhibition Stamgasten Het Bolwerk, Enschede Group Exhibitions Nieuwe Solisten Kunstingang, Groningen (16 dec. 01 mar 2013) Menzis Jong Talent Menzis, Enschede Wolvecampprijs, parallel expo winners HeArtfund, creatieve fabriek, Hengelo Lichting 12 galerie Vonkel, Den Haag SO66 Producenten galerie Münster, Germany Graduation Exhibit, Artez, Enschede Light Het Bolwerk, Enschede Twekkelo Artez, Enschede Grands & Prizes Buning Brongers Prize Artist in Residence HeArtfund (sept. aug. 2013) Publication Catalogue Buning Brongers Prize 18 Twekkelo iii, olieverf op katoen, 135 x 180 cm

10 Maarten van Aken In de schilderijen van Maarten van Aken gaan verstilling en broeierigheid samen. Hij kent zijn klassieken en sluit zich daar op een eigenzinnige wijze bij aan. Licht en de (her)vormende werking daarvan op het interieur lijkt een belangrijk deel van zijn motief en een link naar abstractie. Interieurs die tevens geen interieurs zijn: zij gaan zo op in de verf. 20 Twekkelo iii, olieverf en acryl op katoen, 215 x 135 cm

11 Gönül Albayrak Gönül Albayrak 1973, Of, Turkije Contact Waterpark 9, 2291 ak Wateringen Samenwerking met Galerie Majke Hüsstege (werken in stock) Verwersstraat hw s Hertogenbosch Opleiding Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten, Den Haag Tentoonstellingen 2013 Solotentoonstelling bij Majke Hüsstege Pan Solotentoonstelling Heden Solotentoonstelling ZonMw Solotentoonstelling ser Art Rotterdam Pan Art Olive, jong talent Menzis, jong talent tentoonstelling kabk eindexamenexpositie, Den Haag Workshops art-s-cool, de kunstschool in de Haagse schilderswijk Prijzen Buning Brongers Prijs Afdelingprijs, kabk Windsor & Newtonprijs, kabk Publicatie Catalogus Buning Brongers Prijs 22 Flippa and Birgit, olieverf op linnen, 200 x 250 cm,

12 Gönül Albayrak Het werk van Gönül Albayrak heeft een dwingende eigen beeldtaal die binnen de gekozen beperking virtuoos veelzijdig en perfect is uitgevoerd. De voorliefde voor patronen ondersteunt het vervreemdende effect van de soms zichtbaar benauwende momenten. Theatraal, dramatisch, toch wordt het nergens een karikatuur en zijn de portretten wel degelijk op de persoon geijkt. 24 Melany, olieverf op linnen, 120 x 100 cm,

13 Fritz Bornstück Fritz Bornstück , Weilburg (Lahn), Germany Contact Herrfurthplatz 7 (vh, 3.og) Berlin Germany bornstueck@googl .com Education De Ateliers 2009 Master Student (Meisterschüler) with Prof. Thomas Zipp, udk Studying Fine Art with Björn Dahlem, Felix Schramm, Leiko Ikemura and Friedemann Hahn 2001 Abitur, Gymnasium Philippinum, Weilburg Solo Exhibitions Bait n Tackle Galerie Mikael Andersen, Berlin One hot minute Neolithikum, Berlin My Love For You Is Like A Japanese Car Galerie Mikael Anderesen, Kopenhagen Dawn of the Living Fabrikken For Kunst Og Design, Kopenhagen 2009 Der Mittelpunkt des Universums, Wewerkapavillon2, Münster But It Felt Like a Kiss, Galerie Mikael Andersen, Berlin t.h.i.t.b.o.t.s., Galerie Mikael Andersen, Kopenhagen Unterwasser? Das Sind die Anderen, club69, Münster 2007 Ein Leben ohne Milchzähne, k.r.2.0, Berlin Group Exhibitions (selection) It takes two to tango Hermann und Germann Contemporary, Zürich Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst, Intentional Stance, De Ateliers, I promise, when the sun comes up, tomorrow I ll be true, spg, Stockholm Three artists walk into a bar..., De Appel, Whatever Lola wants, Gerhard Hofland Contemporary, Sauna Fata Morgana, De Ateliers, All work no play, Galerie Mikael Andersen, Berlin One hot minute shows Dia Beacon, Moma, ps1 and more, nyc Berlin Klondyke Dawnson City, Kanada & moca Los Angles Octopussy s Kloausstellung i Neue Nationalgalerie, Berlin new positions - art cologne, Köln Picasso in Parijs Van Gogh Museum, eyebowling, Café Warschau, Berlin The Royal Bobs Schloss Wiepersdorf, Wiepersdorf tnt Handluggage fit, Kopenhagen farkt!! - Kunstverein Weiden, Weiden in der Oberpfalz 2009 Bye Bye big thingumebobs i&ii, Studio Meschenmoser, Berlin Gruppenausstellungen in der Forgotten Bar, Berlin Meisterschülerpreis des Präsidenten, UdK Berlin Das Neue Machinegun Ettiquette, Andreas Höhne, München Weißes Gift & Schwarze Seelen, Powergallery, Berlin 2006 Strange Attractor, DJ Professor, Berlin 2005 Wetterbericht, Gruppenausstellung, Reutlingen 2004 Wispherwispher, Gruppenausstellung, Lorch (Taunus) 2003 Intakt, Gruppenprojekt unterer Hardthof, Giessen Award Buning Brongers Prize Publications Catalogue Buning Brongers Prize my love is like a japanese car Katalog zur Ausstellung Cardboard Invaders Künstlerbuch skulptur Piepenbrockpreis, Hamburger Bahnhof, Berlin 26 At Madamme Janette s, oil on canvas, 190 x 150 cm,

14 Fritz Bornstück Bouwen of slopen? In een weidse ruimtelijkheid blijken deze twee fenomenen onafscheidelijk. In het decor van een strak georganiseerde chaos doemt de vraag op of we kijken naar een artifi ciële wereld als kapstok voor een groot abstract schilderplezier, een liefdevolle poging tot herstel of de Apocalyps. Het meest waarschijnlijk lijkt een combinatie daarvan. 28 Some evidence for nothing, oil on canvas, 200 x 150 cm,

15 Andrea Freckmann Andrea Freckmann Contact Valkenboskade 25b, 2563 gm Den Haag Opleidingen 2005 Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten, Den Haag Universität-Gesamthochschule Siegen, 1e graads lerarenopleiding Beeldende Kunst, dl Solotentoonstellingen December Januari Viele Grüße Deine Elli, villa de bank, Enschede Das Leben ist kein Ponyhof, gist gallery, Groepstentoonstellingen Walls included, nest, Den Haag Hedens Haagse Zomer, heden, Den Haag Art, gist gallery Painting a person Painting a place, gist gallery, Art Rotterdam, Van Krimpen Hearttwente, Van Krimpen Eindexamententoonstelling kabk, Den Haag Work in series, workshop van Marcel van Eeden en presentatie werk, kabk, Den Haag 2009 Dhr Menasm, Cucosa in Rotterdam Collecties Caldic Collectie heden lumc Private collecties Prijzen en nominaties Buning Brongers Prijs Stroom aanmoedigingsprijs Nominatie: Toptalent Creatieve Industrie Publicaties Catalogus Buning Brongers Prijs Pandora Magazine 30 Esther und Charlotte, olieverf op linnen, 160 cm x 180 cm, (foto Eric de Vries)

16 Andrea Freckmann Met humor en grote vanzelfsprekendheid schildert Andrea Freckmann huiselijke taferelen en laat zij je alle hoeken van de kamer zien. Een sterke natuurlijke organisatie en prachtige details, gekoppeld aan een liefdevolle band met haar onderwerpen en een mooie concentratie maken deze werken tot één groot kijkplezier. Zij overstijgen daarmee hun anekdote. 32 Das Leben ist kein Ponyhof, olieverf op katoen, 200 cm x 150 cm, (foto Eric de Vries)

17 Dimitar Genchev Dimitar Genchev 1985, Plovdiv, Bulgaria Contact Louise Wentstraat 57, 1018 ms Education 2009 Hogeschool voor de Kunsten Utrecht 2007 Ecole des Arts Decoratifs de Strasbourg, fr 2004 National Academy of Arts, Sofia, bg (ba painting) Fine Arts High School Tsanko Lavrenov, Plovdiv, bg Residency Rijksakademie van beeldende kunsten/ Dutch Ministry of Education, Culture and Science Solo Exhibition Artillerie gallery, Platform for young professional artists, Utrecht Group Exhibitions shortlist, Exhibition of the artists nominated for the Gaudenz B. Ruf award for New Bulgarian Art, Sofia City Art Gallery, Sofia, bg ba s exhibition of the graduated bachelors in the National Academy of Arts, Sofia, bg Shipka 6 gallery, competition for the awards of Societe Generale Express Bank, Sofia, bg Close Distance - Union of Bulgarian artists, Shipka 6 Gallery, Sofia, bg 2007 Bazzar, Ecole des Arts Decoratifs de Strasbourg, fr (exhibition of foreign students) th International youth triennal of contemporary art, Istanbul, tr 2005 Youth Center Sofia, bg 2004 National Fair of Arts, Plovdiv, bg Prizes, Fellowships and Grants Buning Brongers Prize Grand prize, Competition for the awards of St. Cyril and St. Methodius International Foundation, Sofia, bg Grand prize, Competition for the awards of Societe Generale Expressbank, Sofia, bg 2007 Encouraging award by The Drawing, organized by National Academy of Arts, Sofia, bg Socrates/Erazmus, exchange student program, one semester of education in Ecole des Arts Decoratifs de Strasbourg, fr 2004 Romfeya Gallery, Plovdiv, bg, Encouraging award Publication Catalogue Buning Brongers Prize 34 My grand mother's living-room, oil and polyester on canvas, 170 x 210 cm,

18 Dimitar Genchev Zijn aanzet is verhalend maar eenmaal onderweg geeft de schilder ons ervaringen die met het verhaal maar zijdelings te maken hebben. Zijn groot vermogen tot stofuitdrukking laat hem voor eigen én ons plezier langs boekenkasten, stillevens, tapijten, glimlichten en tafzijde gaan. Een lust voor het oog en tegelijkertijd aangenaam verontrustend voor de geest. 36 The Wedding, oil on canvas, 180 x 220 cm,

19 Josje Peters Josje Peters 1984, Contact Opleidingen avka, 2004 akv St.Joost, Den Bosch Residencies Rijksakademie van beeldende kunsten/ Ministerie voor onderwijs, cultuur en wetenschap Rijksakademie van beeldende kunsten/ Ministerie voor onderwijs, cultuur en wetenschap Fellowships/stipendia /2013 Startstipendium, Mondriaan fonds Hurks groep Stichting Elise Mathilde Fonds Solotentoonstellingen (selectie) Zonder titel, kek, Beverwijk 2009 Inaccessibly Close, ayac s, Zonder titel, Dr. Mollercollege, Waalwijk Groepstentoonstellingen (selectie) Figures, fields and islands, Boterhal, Hoorn Rijksakademie Open, Rijksakademie Op weg naar de top, Museum Waterland, Purmerend Rijksakademie Open, Rijksakademie, The Rainbow Soulclub Keep an eye on the wall, Kunstvlaai, 2009 Mix Academy, Eindexamenexpositie, akv St. Joost, Den Bosch 2007 Hans Brinker Trophy, Hans Brinker Budget Hotel, Rainbow Soulclub love is like oxygen, W139, Present or Not, Artis, Den Bosch 2006 Porcelain Business, Sm s Stedelijk Museum s Hertogenbosch Andere projecten (selectie) The Rainbow Soulclub, Bokemei Foundation, Accra, Ghana states of being, workshop facilitator, akv St. Joost, Den Bosch 2007 heden The Rainbow Soulclub / Gimme Shelter ( Samenwerkingsproject met De Regenboog en amoc, in 2006 opgezet door Saskia Janssen en George Korsmit, dat uitgaat van ontmoetingen tussen studenten van de kunstacademie en bezoekers van de inloophuizen. Ik ben als student in 2007 betrokken geraakt bij dit project en ben er ook na het verlaten van de kunstacademie bij betrokken gebleven. Prijzen Buning Brongers Prijs, winnaar Buning Brongers Prijs, nominatie Artolive Young Talent Award, nominatie Publicaties Catalogus Buning Brongers Prijs Catalogus Rijksakademie Open Catalogus Rijksakademie Open 38 Feeling Blue, olieverf op doek, 120 cm x 160 cm,

20 Josje Peters Prachtige en originele beelden waarin mens en ruimte van plaats lijken te verwisselen. De mens omvat de ruimte en wordt erdoor bepaald. Door middel van simpele figuratie en minimale schilderkunstige middelen wordt een sterke abstractie bereikt. Een verbeelding die verrast door zijn vanzelfsprekende eenvoud en gecontroleerde directheid. 40 You can t run but you can hide, olieverf op doek, 130 cm x 170 cm,