Nieuwsbrief SHIB september 2014

Transcriptie

1 Nieuwsbrief SHIB september Postbus 250, 3770 AG Barneveld Bankrekening: NL35 RABO t.n.v. SHIB Spannend Het was lang spannend, waar zouden de jongeren in de zomer van 2014 mee bezig gaan in Zuid- Afrika? En waar zou de groep in oktober aan kunnen gaan werken? Er waren plannen, maar die gingen door omstandigheden niet door. Er kwamen gelukkig ook weer nieuwe plannen, en we hebben God gedankt voor de mogelijkheden die Hij op ons pad heeft gebracht. Er is werk genoeg te doen in Zuid-Afrika, daar ligt het niet aan. Maar we willen altijd dat aanvragen goed in elkaar steken, dat projecten ook echt waarde hebben voor de toekomst. Er zijn belangrijke aspecten die we moeten onderzoeken en dat kost tijd. Maar daar was het nieuwe project: we zouden gaan helpen met het opbouwen van een jeugdcentrum in Reagile! Een verslag van de jongerenreis zomer 2014 Vrijdag 1 augustus is de grote dag aangebroken, wij gaan met 23 mensen op weg naar Zuid-Afrika! Na een 11 uur durende vlucht komen we aan in Johannesburg. Daar staan nog twee deelnemers te wachten, echte Zuid-Afrikanen. Zij hebben er ook zin in en kunnen nu voor het eerst de groep in het echt zien. De moeite waard, en verzeker een onvergeeflijke ervaring. (Hilbert) Op maandag kan het echte werk beginnen. We gaan aan de slag in de sloppenwijk. Er is een nieuw gedeelte bijgekomen in de sloppenwijk Reagile, waar SHIB nog niet eerder is geweest. De mensen

2 moeten daarom eerst een beetje wennen aan die blanke mensen in die blauwe shirtjes. Bij elke shack leggen we daarom uit wie we zijn en wat we gaan doen. De ouders zijn in het begin nog een beetje terughoudend, daarom gaan ze zelf ook mee met het kinderwerk. Het kinderwerk hebben we bijna altijd op een veldje gedaan die middenin de sloppenwijk ligt. De eerste dagen gaan de ouders of oudere broers en zussen ook mee, om te kijken of wij wel te vertrouwen zijn. Stiekem vinden ze het zelf ook erg leuk om te voetballen en touwtje te springen. Aan het einde van de twee weken zijn we zo vertrouwd in de wijk dat we niet meer langs de shacks hoeven om de kinderen op te halen, als we verschijnen op het veldje komen de kinderen al van alle kanten aan rennen. Het is een geweldige ervaring om te mogen meemaken en om op deze manier wat te kunnen betekenen voor mensen en je krijgt er zoveel liefde en dankbaarheid voor terug. (Sanne) Het is soms lastig om te zien dat de kinderen niet altijd even aardig tegen elkaar zijn. Ze schoppen en slaan elkaar erg gemakkelijk. De mannen onder ons probeerde deze kinderen nog een beetje op te voeden, maar helpt niet echt. Op de laatste werkdag gaan we op shackbezoek. We horen daar het verhaal van een gezin met kinderen, die vaak het meest agressief waren tegen elkaar. Het bleek dat deze kinderen met z n achten in een shack wonen, met alleen hun moeder. Hun moeder is nu al twee dagen niet thuis geweest en daarom moeten de kinderen voor hun eigen eten zorgen. Het jongste kindje van ongeveer 1 jaar heeft HIV, want zijn moeder heeft het ook. Moeder wil alleen geen medicijnen nemen en daarom krijgt dit kindje ook geen medicijnen. Deze kinderen moeten knokken om te kunnen overleven en daarom zijn ze waarschijnlijk zo tegen elkaar. Ze kunnen namelijk ook erg goed voor elkaar zorgen. We gaan ook nog langs andere shacks om daar het verhaal te horen van de gezinnen van wie we de shack hebben opgeknapt. De shackrepair gaat niet zo vloeiend als het in Nederland zou gaan, het is soms dagen wachten op de juiste materialen, maar met papa Frans in ons midden wordt alles uiteindelijk geregeld. Er zijn drie shacks opgeknapt en aardig wat tuinen aangelegd. Een tuinman legt ons uit hoe deze tuinen aangelegd moeten worden en legt ook uit het de groenten verzorgd moeten worden. Zo zijn meerdere gezinnen nu voorzien van groenten, de tuinman houdt de tuinen in de gaten of ze wel goed verzorgd worden door de eigenaars. Bij shackrepair was het heel bijzonder dat je echt direct wat kon betekenen voor de mensen in de krottenwijken. Bijzonder om een kijk in hun persoonlijke bezittingen te nemen, die ze op dat moment aan jou overgeven. (Lisette)

3 Verder hebben we meerdere oud-projecten van SHIB afgemaakt of opgeknapt. De speeltoestellen van het IHC zijn gemaakt en hebben een mooie kleur gekregen. Het gehandicaptengebouw wat ook op het terrein van het IHC staat hebben wij afgemaakt. De muren binnen hebben mooie schilderingen gekregen en aan de buitenkant zijn de kozijnen en deuren beschilderd. Ook is er een zandbak gemaakt voor de gehandicapten. Op de laatste dag is het gehandicaptengebouw officieel geopend en hebben een paar mensen onder ons op puntje 33 van de agenda ook hun zegje mogen doen. Een deel van de groep is ook begonnen met de bouw van het jongerencentrum. Of eigenlijk zijn we begonnen met het afbreken van wat er nog stond, er moesten verschillende muren uit en er is zelfs alweer een muur opgebouwd. Het was erg gezellig om met de plaatselijke Zuid-Afrikanen te werken. De eerste dagen was het niet helemaal duidelijk voor hen dat wij best aardig wat kunnen, maar aan het einde van de weken hebben we toch met z n allen veel werk verzet. Het was bijzonder om mee te maken hoe het er op de Afrikaanse bouw aan toe ging, alles op het gemak en niet te moeilijk doen als het cement wat dagen later komt. Heel wat beter dan het stressende Nederland. (Anne) Op het vliegveld hebben wij afscheid genomen van onze Zuid-Afrikaanse vrienden, Hilbert en Ilse. En konden wij in het vliegtuig lekker uitrusten en konden wij almal gaan slaap.

4 SHIB goes digital In de afgelopen 10 jaar hebben we ook bij SHIB de intrede gezien van het digitale tijdperk en de sociale media. We startten destijds met enkel de website waar de achterblijvers berichten konden achterlaten, iets wat toen al heel bijzonder was ( 10 jaar laten kunnen we concluderen dat SHIB niet achtergebleven is, inmiddels hebben op meer fronten contact met de buitenwereld. We zijn vertegenwoordigd op Twitter ( en Facebook ( En WhatsApp wordt ingezet tijden de projectreizen om de achterblijvers te informeren tijdens de heen/terugreis. Ook wordt er veel gebruik gemaakt van Whatsapp voor de communicatie met de mensen in Zuid-Afrika, het is een makkelijke en snelle manier om in gesprek te gaan. Ten behoeve van de veiligheid tijdens onze reizen melden we ons in het begin altijd bij de politie in Johannesburg om aan te geven dat we weer met een groep zijn. Ook geven we op de website van het ministerie van buitenlandse zaken de reis van te voren op, zodat bij escalaties de ambassade direct weet wie er op dat moment in het land zijn en waar. Kortom: we proberen zoveel mogelijk de middelen te benutten die er op dit moment zijn! De volwassenenreis is aanstaande Eind oktober gaat een groep van 28 volwassen deelnemers op pad met SHIB naar Zuid-Afrika. Op 23 oktober is de uitzwaaiavond. Houd in de gaten voor meer details. 5 vragen aan Tshidiso Phillip Moleofi (Immanuel Hope Center, Reagile / Koster, Zuid-Afrika) Can you tell us something about yourself? My name is Tshidiso Phillip Moleofi, and I am 29yrs of age but turning to 30yrs in September this year. I am a born and bread of Reagile (Kgetlengrivier). I started my schooling here in Koster (mphe haha high school), furthermore completed in I then furthered my studies with different college on the year 2003, studied financial management, information technology, project management, and currently busy studying with IQ Academy Public Relation. info@shib.nl Bankrekening: NL35 RABO t.n.v. SHIB

5 When and how did you become involved in SHIB? I met with SHIB on the year 2009 the time I was a Project Manager for Itireleng Disability. SHIB were so impressed about the work I was doing on that project. As we were running 2 activities (shoe making and dress making). I was then appointed by board of Immanuel Hope Centre to assists with ideas within the structure, and that's where the relationship started to be strengthen between me and SHIB. Can you tell us about your work? My work routine within Immanuel Hope Centre is basically focussing on community development or upliftment, whereby vulnerable groups within this area started to meet you. I am also doing skills development in some projects, as to assists projects to be more stable and sustain themselves. It s over five years now, been doing a community works program, and it s not easy for me as the driver wanting to assists, but at the same time your hands are a little bit tide, especially with financial implicators. What s your best experience in this job? Helping the poorest of poor, as a means of either becoming employed and or self-employed. With this initiative, most vulnerable groups managed to improved their living style. What do you want to share with the readers of the newsletter? What I can share with the readers will be, thanks to SHIB for their unforgettable support they are doing for my community, and also everyone one, who's been helpful in Kgetlengrivier. Foto s Wanneer u / jij deze nieuwsbrief niet langer wilt ontvangen, kunt u / jij dit per mail aan ons laten weten.