STATU TAIR KONGRES ABVV AKTIVI TEITS VERSLAG

Transcriptie

1

2 STATU TAIR KONGRES ABVV AKTIVI TEITS VERSLAG BRUSSEL, 21, 22 EN 23 JANUARI 1972.

3 ZIJ DIE ONS ONTVIELEN Sedert het laatste statutair kongres heeft het A.B.V.V. weer een reeks van zijn vrienden en militanten verloren. Zowel op nationaal als op gewestelijk en lokaal vlak werd het verlies van deze uitstekende kameraden diep aangevoeld. Ziehier de lijst van de verdwenen vrienden die wij op ons kongres herdenken december Oscar DESWAEF ( ) Voorzitter van het Syndikaat der Journalisten januari februari maart juni juli september oktober november Karel VERHOEVEN (1904) Voorzitter afd. Turnhout van de Centrale der Boekn ijverheid. Henri LEYENS (1899) Lid van het nationaal komitee C M.B. CamilleHUYSMANS ( ) Gewezen minister, eerste-minister en minister van Staat. Raymond LAT IN ( ) Gewezen algemeen sekretaris C.M.B. Hubert SCHUERMANS Bestuurslid C.M.B. afd. Brussel. Frans D'HONDT Gewezen lid nationaal komitee Centrale der Kleding. Edgard MOERENHOUT (1899) Gewezen vaksekretaris Algemene Centrale Aalst. Jean JOOSTENS Bestendig sekretaris A.C O.D., sektor «Onderwijs» gewestelijke afdeling Brussel. Joseph VAN DE VOORDE (1899) Gewezen lid van het nationaal komitee T.A.C.B. Lievin DEPAUW ( ) Nationaal Voorzitter Centrale der Kleding. Lid Uitvoerend Komitee Centrale der Voeding. Albert PODEVIJN (1917) Vaksekretaris Algemene Centrale Waals-Brabant. V

4 1969 januari maart juni oktober november december Joseph-Jean MERLOT ( ) Vice-Eerste minister en minister van Ekonomische Zaken. Maurice SEC IER (1909) Gewezen nationaal sekretaris Algemene Centrale. Ernesr PIOT ( ) Gewezen bestendig sekretaris Centrale van de Bouw en aanverwante vakken. Albert MACKELS (1910) Beheerder syndikaal kartel A.B.V.V. te Luik. Emile DE BRABANDER (1904) Gewezen vaksekretaris Algemene Centrale te Deinze. Jules MATHOT (1915) Lid nationaal komitee C.M.B. Léon CLAESSEN Gewezen sekretaris Centrale der Boeknijverheid. René RENARD ('1912) Gewezen sekretaris Centrale voor Arbeidersopvoeding. ArthurSERCU ( ) Gewezen sekretaris van de Textielarbeiderscentrale. Gust DE BRUYYNE (1879) Gewezen nationaal sekretaris van de Algemene Centrale. Pierre STEVENS (1922) Nationaal sekretaris A.C.O.D., sektor «Ministeries». Francois WILLOCQ (1913) Administratief sekretaris Federatie der Metaalbewerkers, Borinage januari februari maart mei juli Sylvain ROM Al N (1890) Gewezen voorzitter Centrale der Tramwaymen. Bert TRUYENS ( ) Onder-voorzitter Algemene Centrale. Lid Bureau A.B.V.V. Jean HOFFER (1922) Gewestelijk sekretaris B.B.T.K. Luik. Jules TAMINIAUX (1906) Gewezen nationaal sekretaris Algemene Centrale. Emile DELOYE (1904) Gewezen nationaal sekretaris Algemene Centrale. Jean MEUL ( ) Voorzitter C.M.B, leper. VI

5 augustus september oktober november Auguste DECLERCQ (1905) Sekretaris Textielarbeiderscentrale, Doornik. Emile HEYMAN Gewezen voorzitter A.B.V.V. Verviers. Gewezen lid van het Bureau A.B.V.V. Joseph DEDOYARD Gewezen voorzitter Mijnwerkerscentrale. Gewezen lid van het Bureau A.B.V.V. Philip VAN HOVE (1897) Gewezen sekretaris Algemene Centrale afd. Leuven. Ceorges DE CROM Nationaal sekretaris B.T.B., sektor «Havens». Pol ROSSEEL ( ) Voorzitter A.C.O.D. Mechelen. Elie LIEVENS Sekretaris A.C.O.D., sektor «Gemeenten» te Luik. Dore VINCK ( ) Gewezen sekretaris en voorzitter Algemene Centrale, gew. Boom februari maart juni Jos VERMAESEN Vaksekretaris P.M.B. Antwerpen, sektor «Scheepsherstellers». Freddy TERWACNE (1925) Minister voor Gemeenschapsbetrekkingen. Jean DAHMEN (1906) Lid nationaal komitee C.M.B. Henri KLEIN Sekretaris Federatie der Metaalbewerkers Verviers. Joseph ULENS (1909) Gewestelijk Sekretaris A.C.O.D., sektor «Gazeico», Luik.

6 OP INTERNATIONAAL VLAK Wij hadden het verlies te betreuren van : 1968 juni december A. TULATZ (1914) Adj. Algemeen sekretaris I.V.V.V. Arne AXELSON (1913) Voorzitter Bond Hotel- en Restaurantarbeiders, Zweden januari Charles VEILLON Lid Bureau Force Ouvrière, Frankrijk. Lid Uitvoerend Komitee Europees Sekretariaat I.V.V.V mei Jean MOERI Nationaal sekretaris Zwitsers Vakverbond. Voorzitter van de Internationale Arbeidskonferentie. Wal'ter REUTHER ( ) Voorzitter van de Bond der Amerikaanse Automobielarbeiders (UAW) VIII

7 INLEIDING Onderhavig verslag geeft een overzicht van de aktiviteiten gedurende de jaren 1968,1969,1970 en het eerste semester van De traditie werd niet volledig gerespekteerd : de titel en de voorstelling zijn daarvan het bewijs. De basisidee bleef evenwel dezelfde : een balans voorleggen die toelaat tegelijk te oordelen over de bekomen resultaten en over de opgelopen mislukkingen. De bedoeling is tevens aan allen, die zich voor onze beweging interesseren, een dokumentatie- en vormingsbron te verschaffen. Vier belangrijke gebeurtenissen hebben de onderzochte periode gekenmerkt: het nationaal interprofessioneel akkoord van , de Ekonomische en Sociale Konferentie van februari-maart 1970, het nationaal interprofessioneel akkoord van en het Buitengewoon Kongres van januari Maar hoevele verwezenlijkingen moeten daarnaast niet op het aktief van het A.B.V.V. worden geplaatst! De balans is zeker indrukwekkend maar toch nog onvolledig. De vakbondsaktie is één en onverdeelbaar: hoeveel gevallen werden niet verdedigd, hoeveel eisen werden niet verwezenlijkt door de vakcentrales en de gewesten! De kollektieve professionele overeenkomsten die tot stand kwamen zijn het onweerlegbaar bewijs van een aanwezigheid, een verdediging en een buitengewone invloed van onze vakbond. Sommigen zeggen zelfs dat hij alomtegenwoordig is. Twee schematische tabellen die de verwezenlijkingen konfronteren met de resoluties die door het laatste Kongres werden gestemd, vergemakkelijken de kontrole door onze leden. Zij bewijzen overduidelijk dat een positieve strijd werd gevoerd. De lektuur van dit verslag en een algemene indruk door de samenvatting in de kantlijn, voor hen die meer gehaast zijn, bewijzen dat de oogst zeer rijk is geweest. Prioritaire keuzen werden gedaan. Doeleinden werden nader bepaald, zoals kriskras door elkaar vermeld, inzake tewerkstelling, arbeidstijd, demokratisering van de ekonomie, pensioenen, vakbondsopleiding, informatie, omvorming van de maatschappij, indexering der belastingschalen, ondernemingssluitingen, gewaarborgd maandloon, financiernig van de sociale zekerheid, enz... De veldslag van de B.T.W. met alles wat daarmede samenhangt (prijzen, koopkracht, verdediging van de verbruiker) was een dynamische episode van de periode in kwestie. Het gevecht dat door de vakcentrales werd gevoerd om de lonen

8 aanzienlijk te verhogen mag ook niet worden onderschat, maar dit behoort tot hun specifiek terrein. De sociale eisen werden niet alleen beperkt tot de verhoging van de uitkeringen of toelagen ; problemen zoals de financiering van de sociale zekerheid en de noodzakelijkheid van een sociale infrastruktuur werden eveneens op de voorgrond geplaatst. De onderhandelingen met het patronaat en de regering waren vaak hard. De uitwerking van programma's van het Gemeenschappelijk Front was niet altijd gemakkelijk en meningsverschillen blijven bestaan. Zij waren gelukkig tijdens genoemde konfrontaties geen belemmering. Tijdens de jongste jaren werden de zogenaamde spontane of wilde stakingen, waaronder die van de mijnwerkers in Limburg, talrijker. De centrales hebben elke keer, in soms moeilijke, zelfs delikate omstandigheden verantwoordelijkheden moeten nemen zowel op nationaal als op gewestelijk of plaatselijk vlak. Ofschoon sommigen geregeld de vakbond aanvallen, is zijn prestige of zijn invloed zeker niet gedaald ; integendeel, de bekomen oplossingen werden steeds verwezenlijkt door tussenkomst van de vertegenwoordigers der representatieve organisaties. Allen die min of meer het ekonomisch en sociaal beleid volgen zijn het erover eens dat het stadium van de loutere raadpleging voorbijgestreefd is en dat wij het stadium van het overleg zijn binnengetreden. Het beleggen van de Ekonomische en Sociale Konferentie, de Konferentie voor de Gezondheid alsook de veelvuldige vergaderingen van het Nationaal Komitee voor Ekonomische Expansie zijn daarvan zovele duidelijke bewijzen. In de loop van de periode die hier wordt behandeld werden de organen voor de planning en de ekonomische decentralisatie opgericht. Het is ook de periode van de besluiten van de Ekonomische en Sociale Konferentie die een nieuwe stap op de weg naar de demokratisering van de ekonomie aankondigen en mogelijk maken. Ook op sociaal vlak kan men zeggen dat nieuwe mijlpalen werden geplaatst: 1) wijziging in de financiering van de sociale zekerheid (nieuwe lasten alleen betaald door de werkgeversbijdrage), 2) waarborg van het maandloon in sommige gevallen, 3) periodieke verhoging van de pensioenen, 4) wijziging in de berekening van de werkloosheidsuitkering,... De vakbondsopleiding en de informatie werden niet uit het oog verloren : de kollektieve overeenkomsten nr. 5, 5bis, 6 en 7 bieden nieuwe mogelijkheden. Een bijkomende aktie zou ons, in een relatief korte toekomst en voor de eerste keer, moeten in staat stellen aan deze vitale problemen de geldige oplossingen te geven die zich opdringen. x

9 Demokratische organen die regelmatig vergaderen, een goede administratie, een gezond beheer, een voortdurende inspanning inzake dokumentatie, ziedaar enkele imperatieven van de interne organisatie van onze vakbond. De machine is verre van volmaakt en zal in een onmiddellijke toekomst aan een bespreking worden onderworpen, maar toch kan men beweren dat zij gedraaid heeft. 131 vergaderingen van het Sekretariaat, 133 vergaderingen van het Nationaal Bureau, 17 vergaderingen van het Nationaal Komitee of het Uitgebreid Nationaal Komitee, één Buitengewoon Kongres plus (29) vergaderingen van de Nationale Raad voor Ekonomisch Beleid alsook vergaderingen van de Vlaamse en Waalse Intergewestelijken bewijzen dat de aangenomen stellingen het gevolg zijn van ernstige besprekingen in de demokratisch verkozen organen. Hoeft het gezegd dat deze besprekingen gebeuren in een geest van verstandhouding en dat daaruit een effektieve samenwerking onder allen voortvloeit? De snelle ontwikkeling van de maatschappij leidt tot het stellen van vragen wat de organisatie betreft van specifieke groepen van werknemers zoals die van de vrouwen, de jongeren, de gastarbeiders en zelfs de gepensioneerden. Verschillende problemen blijven ons ten zeerste bekommeren. De zeer belangrijke problemen van de pers in het algemeen en de vakbondspers in het bijzonder, de vakbondsvertegenwoordiging in de verschillende organen, de socialistische gemeenschappelijke aktie, de vorming en informatie in het algemeen en de vakbondsopleiding en -vorming in het bijzonder, het Gemeenschappelijk Front en de Verzameling der Progressieven, het politiek en syndikaal Europa. Deze kwesties moeten worden uitgediept. Dat zal gebeuren. «De Werker» en «Syndicats» werden in een nieuw kleedje gestoken. Elke reklame werd bovendien geweerd. Een logische beslissing want zij beantwoordt aan onze stellingname. Een gedurfde beslissing echter want geen enkel ander syndikaal of sociaal blad en dergelijke heeft hetzelfde durven doen. De sociale verkiezingen voor de O.R., K.V.G. en vakbondsafvaardigingen waren geen groot sukses voor het A.B.V.V. De officiële resultaten zijn nog niet gekend en het is dus moeilijk om de noodzakelijke ontleding te maken. Het volgend aktiviteitsverslag zal daarover uitvoerig handelen. Het staat echter vast dat het A.B.V.V. de meeste stemmen heeft behaald en dat het dus de meest representatieve vakbondsorganisatie blijft. In drie jaar tijd hebben zich meer dan nieuwe werknemers bij onze vakbond aangesloten ; het totaal aantal stijgt dus voortdurend. Het miljoen leden ligt zeker binnen ons bereik. XI

10 Het syndikaal Europa is in de maak. De ekonomische en technologische ontwikkeling alsmede het oprichten van multinationale maatschappijen beïnvloeden meeren meerde nationale ekonomieën, zowel inzake ekonomische groei, als tewerkstelling, prijzen en dergelijke. Wijzigingen in een of meer rijke landen hebben rechtstreeks een terugslag op de algemene toestand van andere landen. Een feit staat vast: de belangen van de arbeiders kunnen niet meer voldoende verdedigd worden door een aktie op louter nationaal vlak. Op het Europees vlak js zo spoedig mogelijk een zo breed mogelijke samenwerking tussen de vakbonden meer en meer noodzakelijk geworden. Het is de vastberaden wil van het A.B.V.V. hieraan ernstig mee te werken. G. DEBUNNE Algemeen Sekretaris van het A.B.V.V.

11 INHOUD ZIJ DIE ONS ONTVIELEN V INLEIDING IX VIER BELANGRIJKE GEBEURTENISSEN Het Nationaal Interprofessioneel Akkoord van 7 februari Het Nationaal Interprofessioneel Akkoord van 15 juni De Ekonomische en Sociale Konferentie van februari-maart Het Buitengewoon Kongres van 29, 30 en 31 januari EKONOMISCHE AKTIVITEITEN De Ekonomische Evolutie 41 Het Ekonomisch Plan Organisatie van de Planning en van de Ekonomische Decentralisatie 63 Wet op de Ekonomische Expansie 67 De Invoering van de B.T.W 71 De Raad voor het Verbruik 97 Evolutie van het Europees Beleid 101 Resoluties Verwezenlijkingen op 30 juni SOCIALE AKTIVITEITEN De Maatschappelijke Zekerheid Wetten en Problemen van Algemene Aard Gezondheidszorgen Uitkeringen - Ziekte Kinderbijslagen - Kinderkribben Pensioenen Vakantie en Vrijetijdsbesteding... Werkloosheid - Sluiting van Ondernemingen XIII i

12 Arbeidsongevallen Beroepsziekten Minder-Validen Kollektieve en Individuele Arbeidsbetrekkingen Kollektieve Arbeidsovereenkomsten en Paritaire Komitees Individuele Arbeidsbetrekkingen Arbeidsreglementering Arbeidsduur De Syndikale Aanwezigheid in de Onderneming Ondernemingsraad Veiligheid - Gezondheid Vakbondsdelegatie Verkiezingen De Arbeidshoven en-rechtbanken Resoluties 1965 en Verwezenlijkingen op 30 juni DIVERSE AKTIVITEITEN Onze Bestuursorganen Het Nationaal Sekretariaat Het Bureau Het Nationaal Komitee De Nationale Raad voor Ekonomisch Beleid De Vlaamse Intergewestelijke A.B.V.V.... De Waalse Intergewestelijke A.B.V.V Vertegenwoordiging A.B.V.V. in verschillende Openbare Instellingen, Organismen en Kommissies 235 Vertegenwoordiging A.B.V.V. in het I.V.V.V. en het E.V.V.V 239 De Grensarbeiders 243 XIV

13 De Gastarbeiders Jeugdwerk Kommissie voor de Arbeid der Vrouwen Syndikale Vorming Pers - Radio en T.V De Administratie xv

14 VIER BELANGRIJKE GEBEURTENISSEN Het Nationaal Interprofessioneel Akkoord van 7 februari Het Nationaal Interprofessioneel Akkoord van 15 juni De Ekonomische en Sociale Konferentie van februari-maart Het Buitengewoon Kongres van 29, 30 en 31 januari 1971.

15 HET NATIONAAL INTERPROFESSIONEEL AKKOORD VAN 7 FEBRUARI 1969 Met het oog op het nieuw interprofessioneel akkoord. Het akkoord van juli 1966 verhinderde tot juli 1968 op het nationaal vlak het stellen van de vermindering van de arbeidsduur. Welnu vanaf 1969 diende de weg van de 40- urenweek verder opgegaan. De 43-urenweek in 1969 en de I 42-urenweek in 1970 zouden moeten verwezenlijkt worden I als maximum voor allen. A.B.V.V.- eisenprogramma. Nieuw gemeenschappelijk memorandum. Het artikel 5 van het interprofessioneel akkoord van 15 juli 1966 bepaalde dat de betrokken partijen elkaar opnieuw kunnen ontmoeten in september Vanaf maart 1968 wijdde het Bureau verscheidene zittingen aan de voorbereiding van de besprekingen met de patronale organisaties. Na brede raadpleging in de Centrales en de Gewesten besloot het deze voorbereidende werkzaamheden op 17 september 1968 met de opstelling van zijn eisenprogramma. Na overleg met het A.C.V. werd een gemeenschappelijk memorandum opgesteld op 19 september 1969, dat onmiddellijk aan de patroonsorganisaties werd overgemaakt. In dit gemeenschappelijk eisenprogramma werd de aandacht in de eerste plaats gericht op het probleem van de volledige tewerkstelling. Volledige tewerkstelling 1ste objektief... vooral voor de jongeren. Geleidelijk naar de 40-urenweek objektief nr. 2. Rekening houdend met de heersende werkloosheid, in 't bijzonder van de jongeren, werd de oprichting van een paritaire werkgroep geëist belast met het uitwerken van konkrete middelen welke praktische resultaten zouden opleveren.,,ln deze tijd waarin zoveel sprake is van participatie" en kontrole" dienen de arbeiders effektief betrokken te worden bij al wat met de tewerkstelling uitstaans heeft". Dit is het vertrekpunt geweest om tot de Overeenkomst nr. 4 te komen betreffende de tewerkstelling. Dit vraagstuk was niet nieuw maar het stelde zich eigenlijk scherper dan ooit voorheen, daar het meer en meer duidelijk werd dat een aanzienlijke ekonomische heropleving niet verder gepaard gaat met een even aanzienlijke vermindering van de werkloosheid. Dit werd des te bedenkelijker geacht daar de werkloosheid vooral de jongeren treft. i 3

16 Tien betaalde feestdagen! Ook voorrang aan de pensioenen... en nog andere eisen. Eerste patronale reakties... In de gemeenschappelijke nota luidde het verder: om aan een sinds lang gestelde verwachting van de arbeiders te voldoen zouden de tien betaalde feestdagen dienen gegarandeerd te worden." Verder werd aangestipt dat de gepensioneerde arbeiders recht hadden op de aanhoudende zorg van de gehele gemeenschap. Er moet voor gezorgd worden dat de snel voortschrijdende welvaartstijging evenzo de niet-aktieve als de aktieve arbeidersbevolking ten goede komt. Om te vermijden dat de kloof breder wordt ten nadele van de gepensioneerden is een regelmatige aanpassing van de pensioenen aan de loonevolutie nodig. Tenslotte werd eraan herinnerd dat nog andere eisen op het voorplan bleven met name de gelijkberechtiging tussen arbeiders en arbeidsters, kosteloze arbeidskledij en dito vervoer. Half oktober 1968 kwam over de gedane voorstellen een eerste patronale nota. Daarin werd vooreerst gewezen op de konkurrentiemogelijkheden die moesten behouden worden t.o.v. het buitenland en in het bijzonder t.o.v. de overige E.E.G.-landen. Een akkoord diende volgens de patroons gesloten voor een duur van drie jaar. Soepelheid inzake arbeidsduur diende te worden gewaarborgd. Tevens zouden, bij vermindering van de arbeidsduur, andere sociale lasten moeten verminderd worden. De toekenning van de verminderde arbeidsduur zou aldus de patroons neerkomen op een percentage in voordelen van 2,5 %>. Daaruit besloten ze dat dan ook moest afgezien worden van elke bespreking over de 4de verlofweek. Voor de gepensioneerden werd niets voorzien. weinig positief. Langdurige besprekingen met voorstellen en tegenvoorstellen. Daarenboven maakten sommige patroonsfederaties voor deze mogelijke overeenkomst nog voorbehoud (scheikunde, bouw, tekstiel, bv.). Dat de standpunten hemelsbreed uiteen lagen en niet zo snel overbrugd zouden worden, lag voor de hand. Vooral de door de patroons gestelde voorwaarden tot vermindering van de arbeidsduur bleven tijdens de ganse duur van de onderhandelingen remmend werken. De vraag bleef geruime tijd open of een overeenkomst inzake sociale programmatie voor kon afgesloten worden. Dit werd duidelijk aangevoeld door het Nationaal Komitee van 10 december 1968 bij het aanhoren van het verslag over de stand der onderhandelingen. Nationaal Komitee verscherpt de uitgeoefende druk. Dit Nationaal Komitee verwierp de door de werkgevers gedane voorstellen en gaf zijn goedkeuring aan de syndikale tegenvoorstellen. Inzake arbeidsduur waren die tegenvoorstellen de volgende : vermindering van 1 uur effektieve arbeid in 1969 voor diegenen die 44 uren en meer presteren.

17 i Uitgebreide afvaardigingen. Akkoord. 1 uur minder in 1970 voor diegenen die 43 uren of meer ' presteren. voor de anderen, maar die meer dan 40 uren presteren : vrijheid van diskussie op het professioneel vlak in het kader van een harmonisatie. Voor de duur van de overeenkomst werd hoogstens 2 jaar gesteld namelijk van tot Verder bevestigde het Nationaal Komitee van 10 december 1968 zijn wil a) om een aanzienlijke verbetering inzake pensioenen tot stand te brengen ; b) om een paritaire werkgroep te gelasten de middelen te zoeken die de volledige tewerkstelling kunnen verwezenlijken. Het A.B.V.V. wenst de vooruitzichten inzake werkgelegenheid op het vlak van de onderneming te kennen. Op 27 december 1968 greep dan een ultiem overleg plaats tussen uitgebreide afvaardigingen van de patronale en syndikale organisaties. Deze bijeenkomst leidde tot het opstellen van een ontwerpakkoord dat werd overgelegd aan het Nationaal Komitee op 14 januari 1969 nadat de Beroepscentrales en de Gewestelijke Afdelingen vooraf de teksten hadden gekregen. Het is de hiernavolgende tekst die het Nationaal Komitee op die dag goedkeurde. De ondertekening door alle kontrakterende partijen greep dan uiteindelijk plaats op 7 februari NATIONAAL INTERPROFESSIONEEL AKKOORD VAN 7 FEBRUAR De vertegenwoordigers : van het Verbond der Belgische Nijverheid, van het Verbond der Belgische Niet-lndustriële Ondernemingen, van het Coórdinatiecomité der Interprofessionele Middenstandsorganisaties, enerzijds, van het Algemeen Christelijk Vakverbond, van het Algemeen Belgisch Vakverbond, van de Algemene Centrale der Liberale Vakbonden van België, anderzijds, 2. Na overleg te hebben gepleegd overeenkomstig de bepalingen van het Interprofessioneel Akkoord van 15 juli 1966, dat aan het eind van het jaar 1968 afloopt; Na de inhoud te hebben onderzocht van een gemeenschappelijke nota, door het A.B.V.V. en het A.C.V. aan het V.B.N, en het V.B.N.I.O. gericht, en na de antwoorden te hebben gehoord waartoe deze nota i 5

18 aanleiding heeft gegeven van de zijde der interprofessionele werkgeversorganisaties; Hebben als volgt de konklusies vastgesteld waartoe hun besprekingen^ hebben geleid : WERKGELEGENHEID 3. Verontrust door de recente ontwikkeling van de werkloosheid, en vooral door de toenemende werkloosheid onder de jongeren, zijn de ondertekenende partijen overeengekomen een paritaire werkgroep in te stellen ter bestudering van de middelen om de werknemers in te lichten over de werkgelegenheidsvooruitzichten in de onderscheiden ondernemingen, alsmede van de maatregelen om de volledige werkgelegenheid te ververwezenl ij ken. WEKELIJKSE ARBEIDSDUUR 4. De ondertekenende partijen zijn overeengekomen dat, vanwege de ontwikkelingen die zich op nationaal en op internationaal plan hebben voorgedaan, de beperkende houding in het Akkoord van 15 juli 1966 inzake wekelijkse arbeidsduur aangenomen, zou moeten worden herzien. 5. Derhalve geven zij de vertegenwoordigers van werkgevers en werknemers, die op het vlak van de sektoren en ondernemingen over de verkorting van de arbeidsduur moeten onderhandelen, de raad om hun keuze te laten vallen op verkortingen van de wekelijkse arbeidsduur, met uitsluiting van iedere andere vorm van verkorting. Deze aanbeveling gaat uit van een streven naar grotere harmonisatie tussen de ondernemingen en de sektoren op het gebied van de wekelijkse arbeidsduur, ten einde een toename te vermijden van verschillen die sociaal moeilijk kunnen gerechtvaardigd worden. 6. Om deze reden en tevens om ruimte te laten voor andere sociale vooruitgang, moet het proces van verkorting van de wekelijkse arbeidsduur binnen zekere grenzen blijven en het syndikale objectief van de 40-urenweek niet overschrijden. 7. Met dit voor ogen zijn de ondertekenende partijen van oordeel dat iedere verkorting van de wekelijkse arbeidsduur tot stand moet worden gebracht onder inachtneming o.m. van dit element in verband met het konkurrentievermogen der betrokken ondernemingen t.o.v. de overige landen en meer bepaald van de landen van de Europese Gemeenschap. Hierbij moet rekening worden gehouden met de concrete voorwaarden waaronder deze arbeidsduur in het buitenland is geregeld ; ons land kan inderdaad geen kortere arbeidsduur dan zijn voornaamste konkurrenten invoeren, indien het zijn sociale vooruitgang tegen een vergelijkbaar tempo wil opvoeren. 8. De ondertekenende partijen stellen bovendien vast dat de ekonomische expansie, die aan de sociale vooruitgang ten grondslag ligt en tevens de onmisbare voorwaarde is voor het verwezenlijken van de volledige werkgegelegenheid, in ruime mate samenhangt met de optimale aanwending van al de bestaande produktieve krachten en met name van de beschikbare apparatuur.

19 In dit opzicht vergt de steeds snellere technische ontwikkeling een vluggere aanpassing en vernieuwing van het materieel en derhalve ook meer gebiedende eisen op het stuk van de investeringen. Tevens ontstaan hierdoor wijzigingen in de verhouding investering-arbeid bij het vaststellen van de produktiekosten. Hierdoor wordt in bepaalde gevallen een aanpassing van de arbeidsorganisatie noodzakelijk om de verkorting van de wekelijkse arbeidsduur te kunnen bewerkstelligen en tevens de mogelijkheden op het gebied van de ekonomische en sociale vooruitgang zoveel mogelijk te vrijwaren, met inbegrip van de veiligheid en gezondheid der werknemers. 9. De ondertekenende partijen geven hun leden als aanbeveling dat aan vorengenoemde overwegingen zou worden gevolg gegeven bij de onderhandelingen op het vlak van de sektoren en van de ondernemingen. Op dit vlak zullen de werkgevers en werknemers in gemeenschappelijk overleg nagaan langs welke aangewezen weg (bv. in verband met de handhaving of opvoering van de machineuren, de spreiding van de werktijd over langere perioden dan een week, de stelsels van complementaire uren en overuren in het kader van de wet, de effectieve aard van de geleverde arbeid van al'le werknemers) de optimale aanwending van het produktie-apparaat en de doeltreffende regeling van het werk kunnen worden gewaarborgd met inachtneming van hun eigen toestand en mits eerbiediging van de arbeider als mens. 10. In verband met hetgeen hien/oren werd omschreven, zijn de ondertekenende partijen overeengekomen de werkgevers- en werknemersvertegenwoordigers, die over kollektieve arbeidsovereenkomsten op het vlak van de sektoren en ondernemingen zullen moeten onderhandelen, aan te bevelen in hun volgende collectieve arbeidsovereenkomst(en) op te nemen : a) een verkorting met één uur van de normale wekelijkse werktijd in de loop van 1969 in de gevallen waar deze werktijd op het niveau van 45 of 44 uur zou staan ; b) een verkorting met één uur van de normale wekelijkse werktijd in de loop van de periode in de gevallen waar, in 1970, deze werktijd op het niveau van 44 of 43 uur zou! staan 11. Deze aanbeveling mag de inachtneming van de thans in de sektoren en ondernemingen van kracht zijnde collectieve arbeidsovereenkomsten niet belemmeren. FEESTDAGEN 12. De partijen zijn het er ook over eens geworden de diverse paritaire comités aan te bevelen de betaling van 10 feestdagen per jaar te verzekeren. Te dien einde zullen de feestdagen, samenvallend met de dag van de week waarop gewoonlijk niet gewerkt wordt (doorgaans de zaterdag), vervangen worden door een compensatoire verlofdag die in de betrokken sektor reeds wordt toegepast en naar behoren wordt vergoed ; bij ontstentenis van een compensatoire verlofdag zal een vergoeding, overeenkomend met een werkdag, verleend worden. De geformuleerde aanbeveling zal geen vermindering van de werktijd tot gevolg hebben.

20 PENSIOENEN 13. De ondertekenende partijen hebben vastgesteld dat de Regering, in haar Verklaring, bepaalde verbintenissen heeft aangegaan, inzake verhoging der pensioenen. Zij spreker de wens uit dat onverwijld, in gemeenschappelijk overleg tussen de Regering en de betrokken partijen, een financieringsplan zou worden uitgewerkt waarbij de geleidelijke opslorping van de achterstand van de pensioenregeling ten opzichte van de loonontwikkeling wordt nagestreefd. DUUR VAN HET AKKOORD 14. Dit akkoord loopt af op 31 december Zijn uitvoering en de lasten die eruit voortvloeien zullen bij het onderhandelen van nieuwe kollektieve arbeidsovereenkomsten in de bedrijfstakken en ondernemingen in aanmerking worden genomen.

21 HET NATIONAAL INTERPROFESSIONEEL AKKOORD VAN 15 JUNI 1971 Naar onderhandelingen met nieuw eisenprogramma,... De kwestie van de eventuele hernieuwing van het nationaal interprofessioneel akkoord en de brede raadplegingen van de leden en de bevoegde A.B.V.V.-instanties over het in te dienen eisenprogramma werden reeds imi de eerste helft van 1970 aangepakt. Het akkoord van 7 februari 1969 had geldigheid over de periode en, met uitzondering van een enkel artikel betreffende arbeidsduurvermindering mogelijk in 1971, liep de overeenkomst ten einde op 31 december De vraag rees in de eerste plaats of al dan niet moest worden onderhandeld. Herinneren we eraan dat einde 1969, begin 1970, de sociaal ekonomische toestand het A.B.V.V. er toe aanzette de bijeenroeping te eisen van de Ekonomische en Sociale Konferentie (1). Het A.B.V.V. heeft op deze Konferentie degelijk onderstreept dat de Konferentie en de resultaten zich buiten elke oveneenkomst situeerden". Het was dus logisch dat het A.B V.V. de vraag naar de eventuele hernieuwing van het interprofessioneel akkoord positief beantwoordde. want het A.B.V.V. blijft voorstander van interprofessionele akkoorden. Te dezer gelegenheid werd ook aangehaald dat in het verleden de nationale interprofessionele akkoorden hun nut bewezen hadden en dat de nieuwe wet van op de kollektieve arbeidsovereenkomsten en de paritaire komitees, de niet te onderschatten mogelijkheid in het vooruitzicht stelde door een uitspraak van de Nationale Arbeidsraad aarv de overeenkomst een algemene rechtsgeldigheid te verlenen. Ook de opportuniteit van de datum op voor het in werking treden voor de eventuele nieuwe overeenkomst werd gesteld. Geoordeeld werd dat het logisch was de onderhandelingen aan te vatten met het oog op een hernieuwing vanaf 1 januari Brede raadpleging over het eisenkahier. Eens deze preliminaire kwesties beantwoord kon de raadpleging over het eisenprogramma en de daarin vast te leggen prioriteiten georganiseerd worden. Deze raadpleging werd door het Nationaal Sekretariaat en (1) Zie daarover het afzonderlijk hoofdstuk.