INHOUD COLOFON. Contact. Robert Tas Diestseweg Geel 014 / roberttasotmail.com. Redactie

Transcriptie

1 1 INHOUD Voorwoord 2 Algemene Vergadering 3 Meer met minder 4 In memoriam Luc Duvillier 7 A.M.I.E. in Peru 8 Drinkwater: genoeg voor iedereen? 13 De jongeren van Antananarivo 18 Gift Fonds Baron Velge 22 Kleine projecten 24 Contactadressen 26 COLOFON Contact Robert Tas Diestseweg Geel 014 / roberttasotmail.com Redactie Mark Bolsens, Stefaan De Bondt, Robert Tas Christian Vandeplas, Xavier Votron Cover Katrijn De Vleeshouwer

2 2 De redactie van Ons Krantje wenst onze lezers een Zalig Kerstfeest en een voorspoedig 2011

3 3 In Hinche wakkert de cholera de woede aan van de Haïtianen Op enkele dagen van de presidentiële verkiezingen vergroot de epidemie de frustraties van de Haïtianen tegen de regering en de blauwhelmen. In Jacob sterven de boeren in stilte onder de ogen van de machteloze en opgeschrikte families. Dinsdag 23 november werd een jongeman geveld door de cholera. Zijn overlijden zal wellicht nooit in de officiële statistieken komen. Zijn zus dwaalt door het dorp gelegen in het centrum van Haïti; ze is niet in staat haar verdriet te onderdrukken. Het jonge meisje is op weg naar een groot dorp: Las Palis, op twee uur stappen. Daar worden doodskisten verkocht. De overledene ligt thuis waardoor andere familieleden het risico lopen besmet te worden. De ziekte heeft het dorp Jacob verrast. Begin november deden er zich al gevallen van cholera voor zegt Virginie Jean. Twee buren kregen diarree en moesten braken. De ene is gestorven, de andere heeft het overleefd. We wisten niet wat het was, tot iemand uit de stad, die op doortocht was, over de ziekte sprak. We hebben toen het verband gelegd. Virginie Jean denkt dat er al twintig dorpelingen gestorven zijn sinds het begin van de epidemie. Het is moeilijk te achterhalen: de gemeente strekt zich over vele kilometers uit en de hutten van de boeren liggen verspreid over de heuvels. In Jacob zijn de eerste slachtoffers onderweg gestorven nog voor zij het ziekenhuis van Hinche konden bereiken. HInche is de hoofdplaats van het departement van het centrum, op vijf uur stappen. Gewoonlijk wordt er, om onnodige uitgaven te vermijden, tot het laatste ogenblijk gewacht om een dokter te raadplegen zegt Anne- Marie Jean. Haar moeder ligt met zware diarree in bed; door haar hoge leeftijd kan men haar niet vervoeren noch op twee wielen noch te paard. Een 4x4 huren is extreem duur. En wie zou een cholera- slachtoffer vervoeren? Het is nu dat we een verzorgingscentrum nodig hebben De privéverpleger die soms naar Jacob komt heeft zich de laatste tijd niet meer laten zien met als resultaat dat er zestien dagen voorbij gegaan zijn tussen het uitbreken van de epidemie en de komst van een Amerikaanse NGO- ploeg van World Vision. Gedurende achtenveertig uur heeft de dokter de patiënten van het dorp verzorgd, medicatie aan de zieken gegeven, negen zware zieken naar de stad gebracht en nadien is hij naar een ander kanton vertrokken. Zij hebben ons gezegd dat ze binnen zes maanden terugkomen zegt de dorpeling Salnave Borjela en voegt er gelaten aan toe: Het is nu dat we een verzorgingscentrum nodig hebben.

4 4 In het ziekenhuis St.- Thérèse in Hinche heeft het personeel andere katten te geselen. Onze voorraad serum voor orale toediening is op en we hebben geen geschikte zakken meer om er de slachtoffers in te begraven zegt een zenuwachtige Nadège Jacques, departementsdirectrice voor gezondheid. Zij eist ook een auto op om de doden naar het kerkhof te brengen. De gemeente heeft er geen oren naar en de families weigeren de doden te komen halen uit vrees voor besmetting, zegt ze met spijt. De doden worden met kruiwagens vervoerd, zonder enige waardigheid. De enige 4x4 van het ziekenhuis staat in panne, waardoor Nadège Jacques afhankelijk is van de enkele actieve NGO S in de omgeving om het platteland te bezoeken. De epidemologe bevestigt dat zij geen zicht heeft op de omvang van de cholera in het binnenland. Er worden trouwens weinig boeren verzorgd in Hinche. Als men in een afgelegen gemeente komt, merkt men dat de cholera al verschillende slachtoffers gemaakt heeft, zegt ze. De ziekte wordt door reizigers overgebracht. De ziekte verspreidt zich ook via de rivieren waarin de dorpelingen zich wassen, hun was doen en er soms ook van drinken als er geen waterbronnen in de omgeving zijn. De Nepalese blauwhelmen worden ervan beschuldigd de cholera binnengebracht te hebben. De dokters in het ziekenhuis moeten niet alleen de patiënten verzorgen, zij moeten ook de epidemie een halt toeroepen. Waarom heeft dit kwaad Haïti getroffen?, vragen ze zich af. De cholera maakt geen deel uit van onze microben, zegt de ene. Het komt uit het buitenland verzekert ons een ander. Het gesprek spitst zich vlug toe op de Minustah, de UNO vredesmacht in het land. In Hinche zijn rijk of arm, geletterd of niet, het eens over de zondebok voor dit onheil: de Nepalese blauwhelmen hebben de ziekte over het eiland verspreid. Elke dag bevragen de radiostations zich over de gelijkenissen tussen de Aziatische tak van de bacterie en deze

5 5 die zich verspreid in de oude parel van de Antillen. Het is een mogelijk scenario, oordeelt een dokter maar we zullen nooit zekerheid hebben. In elke geval is de ziekte uitgebroken in Mirebalais, waar de militairen die uit Katmandou komen, gelegen zijn. De eerste slachtoffers werden aan de oevers van de rivier gevonden, stroomafwaarts van de kazerne. De oeverbewoners hebben de blauwhelmen er trouwens van beschuldigd hun privaatputten in de rivier te hebben geloosd met de hulp van een onderaannemer. Deze bewering wordt ontkend door de UNO. Eerdere min of meer gelijkaardige gevallen komen in HInche aan de oppervlakte. Zes maanden geleden hebben handelaars de burgemeester op de hoogte gebracht over verstikkende geuren aan de uitgang van een rioolbuis die rechtstreeks verbonden is met de kazerne. Nog voor het uitbreken van de cholera hebben mensen die langs de oevers wonen hun beklag gedaan bij de radio over organisch afval die de blauwhelmen in de rivier loosden, beweert journalist Ortella Jakson. Ik kom soms langs die afvalberg aan de oever, voegt David Millet er aan toe; hij is een Franse landbouwkundige op missie in Hinche. De afvalberg is zo groot dat hij wel van de MInustah moet komen In minder dan een week tijd weerklinkt tweemaal de slogan: Nepalezen=cholera Op 15 november kwam het, tijdens een manifestatie van een honderdtal mensen tot een schermutseling tussen studenten en het Nepalese garnizoen. Er werd met stenen gegooid, banden werden in brand gestoken.twee soldaten die geslagen werden, werden met een helikopter geëvacueerd. Geweld met een politieke manipulatie volgens de Minustah De vrijdag daarop hebben de organisatoren van de tweede betoging de menigte, die voor de kazerne post gevat had, aangespoord om uit elkaar te gaan. Er werd wat met stenen gegooid zonder al te veel gevolg. Maar andere betogingen zijn gepland, verwittigde één van de leiders, Elie Baudelaire, een lokale verantwoordelijke. De cholera heeft olie gegooid op de reeds gespannen zenuwen, stelt burgemeester André Renaud vast. Om de gemoederen te bedaren heeft hij de vervanging van de Nepalezen door een lichting van een andere nationaliteit aangevraagd. De orkestratie van geweld heeft de Minustah afgedaan als een politieke manipulatie die een klimaat van onzekerheid schept op enkele dagen van de presidents-, parlements- en senaats- verkiezingen op 28 november. De verantwoordelijke van de UNO- missie, de Guatemalteek Edmond Mulet, heeft de Haïtiaanse burgers aangespoord zich niet te laten manipuleren. Inderdaad een toevallige samenloop dat de betogingen in Hinche en in Cap Haïtien op dezelfde dag georganiseerd werden. De beweging heeft Port- au- Prince bereikt waar donderdag en vrijdag jongeren banden in brand staken en stenen gooiden naar de blauwhelmen; rellen die nadien brutaal uit de hand liepen. Na tweeënzeventig uur van straatgevechten in Cap Haïtien, waarbij minstens

6 6 drie betogers omkwamen, werden de barrikades op één nacht tijd afgebroken. De oproermakers van wie niemand de verantwoordelijken kent, waren plots verdwenen wat de stelling bevestigt dat het om een politieke manipulatie gaat. Dit in tegenstelling met de organisatie in Hinche; de verantwoordelijken stonden altijd vooraan. Zij hebben getracht om de woede van de betogers, van wie veel studenten en leerkrachten, zo goed mogelijk in bedwang te houden. Afdoen alsof alles gemanipuleerd zou zijn, is te simplistisch, zegt Jean- Baptiste Chavanes, voorzitter van de Boerenvereniging van Papaye. De cholera heeft de sluimerende vijandigheid van de bevolking tegen de blauwhelmen en tegen de regering, beschuldigd van nalatigheid om de epidemie in te dijken, aangewakkerd. Er zijn vissers die in troebel water vissen!. In dit brandend klimaat, tracht F. Franklin Armand het verschil te laten horen. Voor deze volgeling van Charles de Foucauld, gerespecteerd door de bewoners van het Centraal Plateau, bouwer van meer dan vijftig artificiële meren, is de Minustah een vals probleem. De prioriteit vandaag, beklemtoont hij, is mensenlevens redden, is vechten tegen de heersende psychose en niet om een schuldige aan te duiden. Maar met de verkiezingen kan alles snel ontaarden. CORRESPONDENTIEADRES Zuster Rose- Marie f.d.m. 45 Rue Métellus Pétion- Ville Haïti (W.I.) Zij vervangt zuster Marie d Assise f.d.m. die tijdens de aardbeving van januari 2010 overleed. OlivierTalles te Hinche en Port- au- Prince Haïti, 12 januari-12 oktober 2010, gezien door een bril van een Haïtiaan Haïti, een overwegend christelijk land, werd op 12/01 van dit jaar door een zware aardbeving getroffen. Iedereen liep er ontredderd, hopeloos en verslagen bij. Sommige charlatan theologie studenten spraken van een straf van God. De mensen blijven nog op één of ander vlak ontredderd.

7 7 Wat me sinds de gebeurtenis getroffen heeft is de vlugge solidariteit van de internationale gemeenschap en de moed van dat volk die beetje bij beetje de draad terug opneemt. De trek naar de stad werd aangevat omdat de internationale hulp geconcentreerd werd in de hoofdstad Port- au- Prince. Deze hulp zal misschien nog vóór de verkiezingen verdeeld worden, om de stem van de kiezers te winnen. Hierdoor verkiezen de mensen in het binnenland in tenten te leven wat de levenskwaliteit van onze landgenoten zwaar heeft aangetast. Erger nog is dat de rijken hun wetten gesteld hebben door hun schande uit te roepen omdat zij hun voorraden niet duurder kunnen verkopen of van de hand doen als gevolg van de hulpverlening. Mijnheer Jean de Lafontaine, is het niet zo dat de wet van de sterkste altijd het beste is? De mensen hebben heel veel moed maar op staatsvlak valt er geen enkel leiderschap te bespeuren. Vandaag kennen we een staat zonder maatschappelijk project; zij minacht de meest kwetsbare lagen van de bevolking; zij bereidt verkiezingen voor met een beperkte visie, met een doordachte berekening vanuit eigenbelang en zij laat aan de CIRH ( Commission Intérimaire pour la Reconstruction de Haïti: Interim commissie voor de heropbouw van Haïti) de zorg over om te beslissen over dit land. We zijn getuige van een duizelingwekkende wildgroei van niet- gouvernementele organisaties die aankomen met uitwijkelingen die niet geïnteresseerd zijn om de toestand ter plaatse beter te leren kennen. In werkelijkheid leeft men onder een regime van Wie financiële hulp biedt, beveelt! Intussen hebben studies uitgemaakt dat 84% van de gekwalificeerde kaderleden in het buitenland verblijven om financiële of veiligheidsredenen en dat Haïti samen met Somalië het slechtste educatief systeem heeft op wereldvlak. In elk geval denken die 84% dat er voor hen geen plaats is onder de warme zon van Haïti. Haïti is zacht voor de buitenlanders maar bitter voor haar staatsburgers. Het is nu oktober. De verkiezingen zijn voorzien voor 28 november van dit jaar. En, zoals de echte politici weten dat de beloften enkel de toehoorders aanspreken gedurende die enkele weken, zullen deze beloften loos klinken in de oren van de verkrachtte vrouwen in de tenten, van de verarmde ouders, van de niet- schoolgaande kinderen, van de landbouwers zonder grond, van de burgers ontzegd van elke openbare voorziening en van de landgenoten van onze slag die weigeren hun mond voorbij te praten aan de bezetters. Ze zullen opnieuw mensen per boot moeten aanvoeren! Maar een Haïtiaanse president heeft ooit gezegd: Analfabèt pas bèt (onwetend maar niet dom). Deze politici zullen zich misschien vergissen. Landgenoten, rotsvast ervan overtuigd dat ze niets zullen hebben na de verkiezingen, hebben hun verkiezingskaarten te koop aangeboden nog voor ze het stemhokje binnengaan. Daarnaast worden de verkiezingsuitslagen betwist door een groot deel van de publieke opinie nog voor de uitvoering hiervan. De staat( volgens Recht en Vrede, volgens juristen ) is bezoedeld, geschonden, te koop gesteld en slecht beheerd. Wat mij ertoe aanzet te zeggen dat binnen een democratie de wapens van zedeloosheid, van corruptie en van immoreel gedrag scherper zijn dan de bajonetten van een arrogante dictatuur. Ik wens dat er in Haïti een heropbouw, een verandering van mentaliteit komt en niet alleen een stenen heropbouw en /of op de manier van de geldschieters die profiteren van de onverschilligheid van onze zogezegde verantwoordelijken. Ik denk dat we onze mentaliteit, die al sinds 1804 onder het puin ligt, moeten veranderen.

8 8 De vraag die me tot vandaag bezighoudt is de volgende: al de leiders, die hoog op de ladder staan, hebben ofwel in het buitenland geleefd of gestudeerd; hoe komt het dat zij er eerder voor kiezen om blind te zijn onder de blinden? Maar niet alles is wanhoop! Er zijn Haïtianen met ideeën van Christophe, van Charlemagne Péralte, van Benoit Batraville, van Toussaint Louverture, van Capois- la- Mort en nog anderen. Er zijn jongeren die de roep van Johannes Paulus II in Haïti op 9 maart 1983 willen waarmaken: Er moet iets veranderen in dit land. De jonge kinderen hebben de weg naar school terug genomen zelfs al weten hun ouders niet waar ze het geld zullen vandaan halen om de zware schoolfactuur te betalen en dit ondanks dat het onderwijs in Haïti niet goed scoort op wereldvlak. Het gratis onderwijs is in Haïti nog niet voor morgen. Gelukkig zijn er in de wereld peters en meters die het mogelijk maken dat een groot aantal kinderen naar school kunnen gaan. Deze kinderen zijn voor deze steun heel gevoelig en wij allen zijn de peters en meters heel dankbaar hiervoor. Tijdens een verkiezingscampagne in Florida zei de huidige president van de V.S. aan de Haïtianen dat hij humanitaire hulp zal vervangen door hulp voor ontwikkeling. En als hij dat op een dag zou waarmaken? Pater Jéthro Noël (jethrono17@yahoo.fr) Oud- vicaris generaal van het bisdom Hinche, Haïti Coördinator van de katholieke scholen van het bisdom Schooldirecteur en verantwoordelijke voor de peterschappen. UITZONDERLIJKE GIFTEN EN LEGATEN Misschien sta je wel stil wat er met je bezittingen zou gebeuren mocht je plotseling overlijden. In normale omstandigheden gaat alles naar erfgenamen en/of de staat. Maar waarom je bezittingen niet geheel of gedeeltelijk aan kansarme kinderen schenken bij wijze van legaat? Ook uitzonderlijke giften zijn bijzonder welkom. Beide zullen ons in staat stellen onze petekinderen nog beter te steunen via het financieren van peterschappen en projecten

9 9 Indien je hierover in alle discretie wil spreken, contacteer dan onze financieel verantwoordelijke Stefaan De Bondt (zie: contactadressen) Rekening van A.M.I.E.: Haïti, een land in slechte staat aan het westelijk halfrond... We leven eind 2009 in een tijd van vooruitgang waar alles elektronisch wordt geregeld. Eenmaal geland op Haïtiaanse boden vallen we echter een eeuw terug in het verleden. Ons vliegtuig dropt ons in de grootste stad van het land: Port- au- Prince. Er heerst er een tropische temperatuur. De zon schittert en alles is kurkdroog. Sinds weken heeft het er niet meer geregend. We begeven ons over hobbelige wegen naar ons onderkomen. Er is een druk verkeer van gehavende auto's met versleten remmen, defecte signalisatie, gammele deuren... Alleen de de claxons werken uitstekend en luid. In dit kabaal gebruiken we de grote wegen waar de verkeerslichten sinds enkele maanden werken op zonnepanelen. Langs de wegen zie je vuilnishopen waar kinderen en varkens zich ophouden. In het winkelcentrum krioelt het van mensen. De straten staan vol gammele kraampjes, emmers drinkbaar water, olievaten, dozen vol boeken. Dat alles moet op elk moment moment plaats ruimen voor de passerende auto's. Port- au- Prince is een metropool waar iedereen moet of wil naar toe gaan omdat het de enige stad is waar men van alles kan vinden. De geasfalteerde weg naar Hinche met haar talrijke riolen is 125 km lang. Ze slingert over bergen en heuvels. Wat een verbetering! Het gebergte echter is door erosie en ontbossing aangetast. Overal werden bomen geveld om er houtskool van de maken. Er is geen andere brandstof om te koken en iedere dag moeten vele monden gevoed worden. De velden langs de weg zijn kaal. Later, wanneer het regenseizoen aanbreekt, beginnen de boeren met de jaarlijkse werkzaamheden: ploegen en zaaien. Ja, het dagelijks hoofdvoedsel: maïs en bonen, moeten gezaaid worden. Hinche ligt aan de samenvloeiing van twee rivieren. Vorig jaar, tijdens een zware regenval werd het stadscentrum overspoeld. Gelukkig viel er geen enkele dode! Nochtans was er veel schade aan de huisjes en werd hun schamel bezit vernietigd. De mensen schreeuwden om hulp. Het schooljaar was net begonnen. Gelukkig hebben caritatieve instellingen en de kerk veel geholpen. Ja, zelfs in zo'n kleine stad vind je sloppenwijken waar mensen niets hebben om te leven. Sinds jaren is er geen elektriciteit, telefoon, geen netwerk van riolen, geen stromend water. Nochtans is het er beter leven dan in de grote stad, want...het is er proper!

10 10 Je vindt er kleuter-, lagere-, beroeps- en middelbare scholen en zelfs een universiteit (rechtsfaculteit). Gelijk wie kan er een school openen. Er zijn kinderen in overvloed. Ja, er zal werk zijn in het onderwijs! De vraag blijft natuurlijk wat de kwaliteit is van het geleverd onderwijs. Goede scholen hangen meestal af van de katholieke of protestantse kerk, maar aangezien het private instellingen betreft moeten de ouders voor alles, zelfs het personeel, betalen. Meestal betreft het handelsscholen. Een slechte school anderzijds, versterkt het analfabetisme. Op het marktplein zitten heel de dag vrouwen achter een mand gevuld met groenten, kruiden of enkele toiletartikelen, in de hoop iets te verkopen om de schoolkosten te kunnen betalen. De vaders werken gewoonlijk op de velden of doen een of ander karwei om iets meer te verdienen. Maar omdat weinigen vooruitkomen, trekken ze liever naar de Dominicaanse Republiek om er te werken in de bouw of op de suikerrietvelden. Zo blijven de moeders alleen achter met de kinderen, zonder hulp van de vader wiens vertrek vaak definitief is. In Hinche verblijven ook veel studenten uit de rest van de provincie. Ze huren er een kamer, kopen een tapijt om op te slapen en rollen dat iedere morgen op zodanige wijze op dat ze er tijdens dag kunnen op zitten. Ze maken zelf hun eten klaar óf gaan naar het cafetaria van Caritas. Ze komen te voet naar de stad - 50 tot 60 km - en iedere week moet er wel iemand naar huis om er mondvoorraad te zoeken. Zelden komen de ouders die brengen. Deze studenten moeten hard werken. De meesten onder hen kunnen geen boeken kopen en moeten die overschrijven. 's Nachts gaan ze onder een lantaarnpaal zitten bij de kazerne of bij een verlichte bankinstelling. Men durft niet te denken aan de gevaren die deze jongeren lopen... Maar ook déze jongeren willen een GSM of computer hebben die in hedendaags leven van Haïti een speciaal aanzien hebben. Iedere dag komen de leerlingen met hun GSM naar het college, niet om die te gebruiken, maar om ze op te laden. Op het college is dat gratis. In de stad moet men betalen. Graag gebruiken ze een computer, maar het moet een draagbare zijn die ze kunnen meenemen naar een stroombron. Wanneer ze geen eigen computer hebben, gaan ze naar een cybercafé, waar ze per uur moeten betalen. En toch dromen deze jongeren van morgen, van een mooie toekomst, een beter leven, studeren het buitenland, advocaat of dokter worden. De vraag is te weten welke toekomst hun gemeenschap en hun land hen biedt. Roza Vandenbroucke (A.M.I.E.- verantwoordelijke voor de peterschappen in Haïti) IK BEN BANG

11 11 Ik ben bang Ik ben bang voor de toorn der hongerigen, slecht gehuisvest, beroofd. Ik ben bang Ik ben bang van onze leiders overweldigd zijn door de gebeurtenissen. k ben bang Ik ben bang voor christenen die de rampspoed in Haïti aan God toeschrijven. Ik ben bang Ik ben bang van vreemdelingen vernietigende droom Ik ben bang Ik ben bang van die laarzen die geweld plegen, doden, onze kinderen, onze broeders, onze leiders omkopen. Ik ben bang Ik ben bang van deze empathische krachten, vrienden genoemd, die ons wurgen en omhelzen. Ik ben bang Ik ben bang van de kandidaten die niet eens de veters te zien van hun schoenen. Ik ben bang Ik ben bang van deze medewerkers die de vernietiging van mijn land opbouwen. Ik ben bang Ik ben bang van de angst die ze met z'n allen hebben opgebouwd. Rodolphe Drie A.M.I.E.- kinderen verloren hun peterschap omdat hun meter en/of peter gestorven is/zijn. King Love geboren in Hij heeft in 2005 zijn moeder verloren. Zijn vader bleef met Senthia zijn geboren twee jonge in 1995 kinderen achter en leeft zonder inkomen Zij David heeft Achikke een in zus. de geboren Vader ellende. die in 1995 kleine Het peterschap landbouwer is is heeft dus van een levensbelang. klein Hij heeft inkomen. twee Bij Moeder zussen. voorbaat is Vader werkloos. dank! is overleden De familie en is moeder zeer arm is Haïti en werkloos. hoopt Zr. op Zijn Pauline dit peterschap Midy is f.d.m. opdat noodzakelijk Senthia Frans. om verder zijn school studies kan te lopen kunnen voltooien. Dank bij voorbaat Haïti Zr. Maryse Pauline Georges Midy f.d.m. - Frans

12 12 Een individueel peterschap kost 25/maand. Gestort kan worden op rekening: IBAN BE beheerd door Janine Clapuyt- Van Rossum Avenue de l Espinette 19, 1348 Louvain- La- Neuve Tel.: 010: E- mail: ja.clapuytvanrossum@skynet.be I Z. H V O (02/09/10) Beste Zuster, het doet me ontzettend plezier om je, nu je hier van een welverdiende vakantie geniet, enkele vraagjes te kunnen stellen over je leven in Kimpese in Beneden Kongo. V. Je bent nu meer dan 40 jaar in Kongo. Wat valt er je ginds Saradjina geboren in 2005 verloor haar vader. Moeder leeft van een wat verkoop die nauwelijks meer dan een aalmoes op- brengt. Hoe in deze omstandigheden het schoolgeld van Saradjina betalen? Help haar a.u.b.! Haïti Zr. Rose Marie f.d.m. - Frans tegenwoordig voornamelijk op? A. De ellendige omstandigheden waarin vooral de kinderen moeten leven, natuurlijk. V. Kan je de weldoeners van ons comité «kleine projecten» eens duidelijk uitleggen wat er met hun giften gebeurt? A. Wat absoluut moet vermeden worden is dat de kinderen de straat gaan opzoeken als hun ouders op zoek zijn naar werk. Ze moeten voornamelijk de kans krijgen om naar school te gaan om er geen luiaards van te maken en om te verhinderen dat ze in aanraking komen met gevaren allerhande: drugs, misdaad en ook prostitutie. Ze missen immers elk houvast als ze godganse dag aan zichzelf overgeleverd zijn. De ouders komen 's avonds laat thuis want soms moeten ze wel erg ver gaan om een paar centjes te verdienen. Het is zo goed als ondoenbaar om er «peterschappen» te organiseren want er is geen toezicht mogelijk. Er kan dus ook niet gecorrespondeerd worden. Toch zijn de laatste schoolresultaten van de kinderen die we, dank zij jullie «kleine projecten», school konden laten lopen erg bemoedigend: ze zijn allen geslaagd! Voor zover ik weet zijn er geen organisaties die «kleine projecten» als die van jullie steunen. Een spijtige zaak, want ze bieden rechtstreeks hulp aan wie er meest nodig heeft en dat zijn er ontzaglijk veel in mijn buurt. Grote organisaties gaan voor grote projecten, een goede zaak weliswaar, maar ze bereiken hen die het meest te lijden hebben in hun dagelijks leven helemaal niet. V. Wat je betaalt zijn dus hun schoolbenodigdheden?

13 13 A. Jawel, maar ook wat voedingsmiddelen, geneesmiddelen - als het pas geeft - en kleren. Maar je moet het voorzichtig aanpakken, want iedereen helpen is niet mogelijk. Je moet er dus voor zorgen dat er geen afgunst groeit. Ik geef geen geld aan de kinderen zelf, maar aan de school waar ze terechtkomen. Zelfs de leerkrachten worden niet elke maand betaald: je kan je dus wel indenken welke problemen dat geeft Van mij krijgen de kinderen eten voor 's avonds thuis: vis in blik (in Kongo is «Thomson»vis alom bekend!), rode bonen en rijst. Dat is hun basisvoedsel. Vlees is uiterst zeldzaam! V. Wat doe je als je in België bent? A. Zodra ik hier ben onderga ik een uitgebreid medisch onderzoek om zonder problemen te kunnen terugkeren. Het is immers al gebeurd dat ik langer in België moest blijven voor verzorging. Daarna ga ik rond om geld op te halen om, zolang mijn gezondheid het nog toelaat, zoveel als kan te helpen. Ik ben namelijk geen 20 jaar meer, maar ik ben nog wakker van geest genoeg, en zolang ik mijn werk nog naar behoren kan doen wens ik in Kongo te blijven. Ik weet wel dat het crisis is en dat het moeilijker wordt om fondsen in te zamelen. Gelukkig is er nog mijn familie om mij te helpen. En ook, en vooral, de «kleine projecten van A.M.I.E.»! Tijdens mijn verlof probeer ik mensen te ontmoeten die niet ongevoelig zijn voor de ellendige omstandigheden waarin de allerkleinsten moeten leven. Daarom moet ik alsmaar op stap met de trein, om niet afhankelijk te zijn van anderen. V. Ik ken je sinds 1954, je was een van de monitrices toen ik verpleegkunde studeerde in Leuven en het verheugt me vast te stellen dat je nog altijd even energiek bent. Ik meen mij te herinneren dat je nogal veeleisend was naar je leerlingen toe, maar dat je ook wel zin had voor humor. Je lijkt me op je 84 e nog altijd even enthousiast en boordevol levensvreugde. De jongeren van tegenwoordig kunnen er een lesje bij leren: ze lijken toch zo ongeïnteresseerd Hoe je dat? A. Ik kan de Voorzienigheid niet genoeg danken dat ze me nog zo n goede gezondheid gegeven heeft en dat ik kan rekenen op de steun van A.M.I.E., en meer bepaald op die van uw comité «kleine projecten», wat me toelaat waar het nodig is rechtstreeks hulp te bieden. We voelen ons begrepen en gesteund in ons leven van elke dag en dat betekent voor ons een fantastische steun. Zonder die financiële tussenkomsten zou ik terug naar België moeten komen maar wat zou ik er op mijn leeftijd nog kunnen komen uitrichten? V. Wil je nog iets kwijt aan onze weldoeners, waarvan er sommigen reeds bij waren van in het prille begin? A. Wat kan ik anders zeggen dan duizend maal dank om onze kinderen die het zo nodig hebben maar toch steeds goedlachs blijven te steunen? Wel bedankt, beste weldoeners, om mij anderen te laten helpen. Zonder al die giften zou ik compleet machteloos staan. Van ganser harte dank. Thérèse- Marie Flipot - de Fays

14 14 BEROEPSPETERSCHAPPEN Filipijnse jongeren zijn dankbaar dat ze verder kunnen studeren Een goed diploma betekent een sleutel voor je toekomst! Hoe dikwijls hebben onze ouders dit niet verteld en vertellen wij het aan onze kinderen Er zit immers ook veel waarheid in. Op de Filipijnen krijgen jongeren uit de krottenwijken deze kans niet. Ze mogen misschien studeren tot hun 15 jaar (als ze zelf voor de kosten zorgen door wat bij te klussen); hogere studies zitten er niet in. Ook talentrijke jongeren zien zo een betere toekomst verloren gaan. Daarom startte A.M.I.E. de beroepspeterschappen : gedurende drie jaar jongeren de kans geven om hoger onderwijs te volgen om zo de vicieuze armoedecirkel te doorbreken. Tijdens hun studies sturen deze jongeren regelmatig brieven naar hun peetouders. Als kerstgeschenk geven we U deze keer graag een kleine bloemlezing. Het was een hele opluchting te vernemen dat de financiële problemen ondersteund werden. Zo kan ik m n levensdoel bereiken. Naast de technische aspecten, brengt de school me ook veel andere waarden bij die ik m n levenlang zal koesteren - Estrelita God zond mij een zegen: dat was U! Dankjewel dat je me de gelegenheid geeft om verder te studeren. Salamat po (dankjewel) Rhealyn Wij hebben net onze examens achter de rug. Ik heb er zeer hard voor gewerkt. Dat is ook onze plicht: zowel naar onze ouders, naar U en naar de leraars. Ik kijk er zelf naar uit om binnen enkele jaren voor de klas te staan. Anna Lourdes Ik heb veel bijgeleerd dit semester. En de resultaten waren goed. Dank dat jij me die kans geeft Joseph Ik volg toegepaste informatica en kan zeer goed volgen. Vooral de praktische vakken zijn bijzonder goed. Zo maak ik nu vlot animaties op het internet. En dat vertaalt zich in goede resultaten! Joshua Dankzij de steun van zoveel weldoeners heeft A.M.I.E. reeds heel wat jongeren geholpen met hun studies. Maar ook vandaag is de nood nog steeds heel groot. Daarom zoeken we weldoeners die een engagement van drie jaar op zich willen nemen voor een beroepspeterschap op de Filipijnen. Met 35 euro per maand geeft U een ganse familie hoop op een beter leven. Contacteer Elisabeth Carton de Tournai (franstaligen) of Mark Bolsens (nederlandstaligen). Contactadressen vindt u op de laatste voorlaatse bladzijde van Ons Krantje. Mark Bolsens Kleine projecten van comité 00 «Projecten» Stort je bijdrage voor deze projecten enkel op rekeningnummer A.M.I.E. comité «Projecten» Ericastraat Geel

15 15 of op het IBAN rekeningnummer BE (BIC code: BPOTBEB1) steeds met de vermelding: «Klein project van comité 00, gevolgd door het nummer van het gekozen project». Mocht je het projectnummer of de naam van de missionaris of het land niet wensen te vermelden, dan kiezen wij in jouw plaats in functie van wat meest dringend is. Project nr : Kerst voor minderbedeelden (Zr. Guido en Zr. Lena - Brazilië) In 2009 kregen 250 gezinnen in de sloppenwijk «São Antônio» die onlangs omgedoopt werd in «Vila Cedro» een Kerstgeschenkje. Dit was gedurende 10 jaar, dank zij jullie gulle vriendschap, ook het geval voor de gezinnen van de sloppenwijken rond Montes Claros. Voorheen leidden ze een teruggetrokken, ellendig en stil leventje maar nu komen ze actief tussen in de opvoeding, de voeding en de algemene hygiëne van hun kinderen. Graag zouden we dit jaar de minderbedeelden van de sloppenwijk «São Geraldo» 200 Kerstpakketjes laten bezorgen met basisproducten (rijst, suiker, meel, olie, koffie, zeep, enz.). Met dit geschenk van zo'n 14 kan het gezin gedurende een tweetal weken wat meer en beter eten op tafel zetten. Het wordt het 11 e jaar van onze Kerstactie en bijgevolg de 11 e favella die we een steuntje geven. Kostprijs: Project nr : Cochabamba (Adelina Gurpegui - Bolivia) Via Adelina Gurpegui kunnen wij de zieken in het plaatselijke AZ - de minstbedeelden in Cochabamba overigens - ter hulp komen. Dankzij jullie steun kon er daar een eerste niertransplantatie succesvol uitge- voerd worden. Nu heeft er een 2 e plaatsgevonden met evenveel succes. Juan Daniel Z. (zie foto hiernaast) lijdt aan een aangeboren afwijking van de urinewegen en woont alleen met zijn moeder. Ze zijn wel ontzettend arm, maar toch is zijn moeder met hem naar Argentinië geweest om er specialisten te raadplegen die misschien een nier konden redden. Aangezien er zich echter steeds maar ontstekingen bleven voordoen, kwamen Boliviaanse artsen tot het besluit dat best zijn beide nieren konden weggenomen worden. Om hem in leven te houden moet men dus nu noodgedwongen zijn toevlucht nemen tot apparaten. Een niertransplantatie wordt dus wel héél dringend, want zijn leven hangt er gewoon van af. Het sympathieke en knappe jongetje zou eind december kunnen geopereerd worden, als de vroegere compatibiliteitsonderzoeken bevestigd worden. Hopelijk kan hij zich dan fysiek ook normaal gaan ontwikkelen en kan hij binnenkort terug naar school: het is immers een bijzonder vinnig en slim kereltje! Bij voorbaat van ganser harte dank voor je milde Kerstgeschenk, dat trouwens van levensbelang is voor hem. Kostprijs van de operatie :

16 16 Project nr : Een beter bestaan voor de kinderen in Kimpese (Hélène Van Ootegem - Kongo) Zuster Hélène wil de kinderen in Kimpese een beter bestaan waarborgen want veel gezinnen missen er het onontbeerlijke. Ze zorgt ervoor dat de kinderen school kunnen lopen (collegegeld, verplicht uniform, boeken, schriften) of ze verstrekt hun de nodige geneesmiddelen en een beetje voedsel en zoveel meer. Willen we haar hierbij wat helpen, wat trouwens onze doelstelling belichaamt? Zij is immers onze tussenpersoon ter plaatse. Geschat minimumbedrag: EUR / semester Project nr : Voedsel- en andere hulp voor de slachtoffers in Port- au- Prince (Georges Maryse, Haïti) Nogmaals van harte dank aan de weldoeners van comité «Projecten» voor hun milde steun aan de slachtoffers van de aardbeving van 12/01/10. Ook Zr. Maryse laat jullie danken. In haar verslag dat we zopas ontvingen nemen we kennis van de rampspoed die de inwoners er getroffen heeft. Ze schrijft er het volgende in: «De ouders gebruiken het geld voor alles en nog wat, want er is een tekort aan alles. Zelfs als ik hen bezweer het geld enkel te gebruiken om voedsel te kopen, geven ze het aan wat anders uit. Ellende ten top en van de regering moeten ze geen steun verwachten. Die gezinnen moeten blijven gesteund worden, want als die hulp wegvalt blijft er hen nog enkel te gaan bedelen. Kon men hen maar een handeltje leren opzetten... Maar dat is verre van gemakkelijk! Hoe dan ook, nog eens een welgemeend dankjewel.» Daarna volgt er een lijst van de gezinnen die hulp kregen in de vorm van voedsel, kleren en geneesmiddelen. We denken dat deze mail er jullie nogmaals van zal kunnen overtuigen dat alle hulp welkom is en bevelen daarom nogmaals het project aan, met de bedoeling de slachtoffers veel liefde en een sprankeltje hoop te schenken om er misschien via een handeltje wellicht bovenop te komen... als Maryse hiervoor een geschikte weg vindt. Kostprijs van het project : naar eigen goeddunken Wij zullen zo snel als kan via de ons bekende kanalen het geld overmaken aan Zr. Maryse. Daarvoor gaan we onze uiterste best doen zoals altijd. Bedankt en nog een «Vrolijke Kerst» Project nr : Medische verzorging in Les Cayes (Maria- Goretti Garcia Haïti) Maria- Goretti werd van 1995 tot 1998 gesponsord (1) door A.M.I.E., toen ik nog verantwoordelijk was voor de beroepspeterschappen. Ze behaalde haar verpleegsterdiploma in Peru. Daarna werd ze non en voor 't ogenblik is ze aan de slag in het dispensarium van Les Cayes in Haïti. Het dak van het dispensarium is echter zo lek als een zeef en het gebouwtje is ook nog aan de erg kleine kant. Toch komen er dagelijks - gratis - een honderdtal zieken langs, die ook nog de nodige geneesmiddelen krijgen. Vijf laboranten doen er bloed-, urine-, stoelgang- en fluimanalyses en testen op malaria en HIV. We zouden haar hierbij graag een financieel steuntje geven. Dank bij voorbaat in naam van al die arme lieden. Kostprijs van het project: /jaar

17 17 (1) Proficiat Celine en Emilio H. (haar ex- peetouders) Fiscale attesten worden uitgereikt voor stortingen die op jaarbasis minstens 30 euro bedragen EVEN VOORSTELLEN. Even voorstellen. Ik ben pater Freddie Justo Lucena, Filippijnse missionaris van Scheut (C.I.C.M.). Ik ben sinds 2005 werkzaam als missionaris in Haïti en sinds 2007 als parochiepriester in de parochie St.- Anne, Bois de Laurence. Bois de Laurence is een binnenlands dorp gelegen in het Noord- Oosten. Het is een bergachtig en ontbost gebied. Het is afgelegen maar het kent een groeiende bevolking die relatief jong is. Kinderen en jeugd maken het grootste deel van de bevolking uit. Er is weinig werkgelegenheid ten gevolge van een beperkt aanbod van jobs. Het dorp is over het algemeen arm. Nochtans overleeft de bevolking dank zij de landbouw, de houtkap voor het maken van houtskool en door éénmanszaakjes. Landbouw is de basisbron van hun inkomen. Er worden bonen, wortels, maïs en groenten gekweekt. Maar de jaarlijkse oogst is niet verzekerd als gevolg van de klimaatsveranderingen. De vorige jaren was er onvoldoende voedsel omwille van de droogte en veel boerderijen werden door de orkanen verwoest. Jobs zijn schaars en er is geen mogelijkheid tot het scheppen van banen omwille van een gebrek aan infrastructuur en instellingen. Het dorp heeft onvoldoende scholen voor onderwijs en opvoeding van de kinderen. Er is geen politiemacht om de orde te handhaven. De toegangswegen zijn slecht en door de orkanen zijn de wegen onberijdbaar geworden waardoor het dorp afgesneden is van de rest van het land. Met deze harde realiteit worden de jongeren geconfronteerd. In de parochie waar ik werk is er een parochieschool, ingericht voor duizend leerlingen. Na de aardbeving van 12 januari van dit jaar waren er 978 inschrijvingen als gevolg van een grote toevloed van kinderen uit de hoofdstad. De kinderen eten onvoldoende wat een grote weerslag heeft op hun studies. De ouders hebben niet de mogelijkheid om hun kinderen dagelijks eten te geven. Dank zij de voedselsteun van W.F.P. (Wereld Voedsel Programma) hebben de school- kinderen wat te eten.

18 18 De school zelf vraagt niet veel schoolgeld omdat er geen mogelijkheid is voor ouders om geld hiervoor te vinden. Daarom zien velen zich genoodzaakt de grens over te steken op zoek naar groenere, vruchtbaardere weiden. Naast de parochieschool zijn er ook publieke en private scholen. Maar deze scholen liggen in het centrum. Kinderen die uit verafgelegen gebieden komen moeten uren stappen om tijdig op school te komen. Ik bewonder deze kinderen om hun geduld, hun moed en hun vastberadenheid,ondanks de ellende en moeilijke omstandigheden waarin ze leven toch naar school te gaan. Ik ben én schooldirecteur én priester van de gemeenschap; de school is mijn prioriteit. Opvoeding is de beste vorming die we kinderen kunnen geven als voorbereiding op de uitdagingen van de toekomst. De samenleving is in volle ontwikkeling, de gemeenschappen breiden zich uit en misschien zullen deze kinderen die we trachten te helpen, Bois de Laurence een nieuw gezicht geven. De extreme armoede en de ellende kunnen verdwijnen als we goed opgevoede, verantwoor- delijke en toegewijde mensen hebben. Heel veel dank aan onze weldoeners, supporters en partners in de missie die met ons dezelfde visie delen. Jullie steun geeft deze kinderen vreugde en hoop. Zij zijn gemotiveerd om hun best te doen, om goed te studeren. Het inspireert hen om hun doelen te bereiken. Ik bid dat jullie de kinderen vreugde en hoop blijven geven. Ik geloof dat dit de beste erfenis is die jullie kunnen nalaten aan een kind, dat uit de grote miserie waarin het leeft, wil opstaan. Moge God jullie zegenen. Pater Freddie Lucena Verantwoordelijke ter plaatse voor de petekinderen (comité 05)

19 19 CONTACTADRESSEN A.M.I.E. (sociale zetel en secretariaat) Rob Tas Diestseweg Geel Tel.: 014/ Rekeningnummer: BE (BIC code: BPOTBEB1) PROJECTEN Jean & Thérèse-Marie Flipot - de Fays Ericastraat 9, 2440 Geel 014/ (tss 10-12u. en u.) Jean.flipot@telenet.be Rekeningnummer: BE (BIC code: BPOTBEB1) PETERSCHAPPEN COMITÉ LATIJNS-AMERIKA COMITÉ AZIË

20 20 Individuele peterschappen Frans Parren Nieuwe Graanmarkt 15 bus Brussel frans.parren@scarlet.be Rekeningnr: BE (BIC: BPOTBEB1) Marleen Lanckman Domeinstraat 69A, 3010 Kessel-lo 016/ marleenlanckman@hotmail.com Rekeningnr:BE (BIC: BPOTBEB1) Janine Clapuyt - Van Rossum Avenue de l Espinette 19, 1348 Louvain-la-Neuve 010/ ja.clapuytvanrossum@skynet.be Rekeningnr: BE (BIC: BPOTBEB1) Elisabeth Carton de Tournai-Jadot Avenue Eugène Godaux 28, 1150 St. Pieters Woluwe 02/ (bij voorkeur woensdagmorgen) elisabeth.carton@scarlet.be Rekeningnr: BE (BIC: BPOTBEB1) PROJECT HAPPY HOME (KENYA) Christian Vandeplas RueFond Thirion 61, 1410 Waterloo 02/ , GSM 0497/ Christian@vandeplas.com Rekeningnr: BE (BIC: ARSPBE22) COMITÉ AFRIKA (Entasekera, Mukuyu School) Robert Tas Diestseweg 95, 2440 Geel 014/ roberttas@hotmail.com Rekeningnr: BE (BIC: ARSPBE22) Individuele peterschappen Jos en Griet Cuypers - Van den Berge Bergstraat 110, 3010 Kessel-lo 016/ jos.cuypers@icts.kuleuven.be Rekeningnr: BE (BIC: BPOTBEB1) Elisabeth Carton de Tournai-Jadot (zie hiernaast) Rekeningnr: BE (BIC: BPOTBEB1) Groepspeterschappen Griet Cuypers - Van den Berge Bergstraat 110, 3010 Kessel-lo 016/ Rekeningnr: BE (BIC: BPOTBEB1) Beroepspeterschappen Elisabeth Carton de Tournai-Jadot (zie hiernaast) Rekeningnr: BE (BIC: BPOTBEB1) Mark Bolsens Tijl Uilenspiegellaan 126, 2050 Antwerpen 0486/ of na 21u. 03/ Mark.bolsens@telenet.be Rekeningnr: BE (BIC: BPOTBEB1) SCHATBEWAARDER (adresverandering & fiscale attesten) Stefaan De Bondt Stampkotstraat 10, 8551 Heestert 056/ stefaandebondt@telenet.be A.M.I.E.

21 21 30 jaar ervaring steunt kinderen peterschap op maat Kleine projecten 100 % vrijwilligerswerk 1,06 % onkosten www. amie-be.org