Onderwerp: Invoering reclamebelasting in combinatie met Ondernemersfonds

Transcriptie

1 Gewijzigd Raadsvoorstel (voorheen RA ) jaar stuknr. Raad categorie/agendanr. stuknr. B. en W RA B 11 09/1114 Onderwerp: Invoering reclamebelasting in combinatie met Ondernemersfonds Portefeuillehouder: J. Kuper Dienst Publiek B&B-Belastingen T. T. Zondag, telefoon ((0591) ) Aan de gemeenteraad Voorgesteld besluit Vast te stellen de verordening op de heffing en invordering van reclamebelasting 2010 Samenvatting De wens om de activiteiten, die door de verschillende ondernemers- cq. winkeliersverenigingen worden ondernomen ter promotie van de betreffende winkelgebieden, op een meer professionele leest te schoeien is voor een drietal dergelijke verenigingen aanleiding geweest om te verzoeken tot de invoering van een reclamebelasting in samenhang met de vorming van een of meer ondernemersfondsen. Doelstelling daarbij is dat de financiering van dergelijke activiteiten een meer structurele basis krijgt en niet alleen afhankelijk is van de contributie van de leden of van afzonderlijke bijdragen. Het ter beschikking stellen van de middelen via ondernemersfondsen is daarbij nadrukkelijk aan de orde gesteld. Om dit verbrede draagvlak gestalte te geven is duidelijk gebleken dat een maatregel in de sfeer van de lokale belastingen het meest effectief is. Dit voorstel behelst de invoering van een reclamebelasting in een drietal gebieden in onze gemeente, in relatie tot de vorming van een of meer ondernemersfondsen. Bijlagen: Bijgevoegde en onlosmakelijk bij de verordening en tarieventabel behorende tekeningen. Stukken ter inzage: Het collegebesluit d.d. 7 december 2009 en bijbehorende stukken.

2 -2- jaar stuknr. Raad categorie/agendanr. stuknr. B. en W RA B 11 09/ Aanleiding voor het voorstel Door een drietal ondernemers- cq. winkeliersverenigingen is schriftelijk aan de gemeente verzocht om over te gaan tot de invoering van een reclamebelasting in samenhang met de vorming van een of meer ondernemersfondsen. Het gaat om de ondernemersvereniging Emmen Vlinderstad, de winkeliersvereniging Klazienaveen en de winkeliersvereniging Nieuw-Amsterdam/Veenoord. Het verzoek werd ondersteund door de stichting De Koepel. In het bestuurlijk overleg met de Koepel is dit onderwerp enkele keren aan de orde geweest. In eerste instantie is door de initiatiefnemers onderzocht of er draagvlak bestaat. Deze verzoeken waren voor ons aanleiding om een werkgroep in te stellen, waarin door vertegenwoordigers van deze winkeliersverenigingen, De Koepel en een adviseur van het Hoofd Bedrijfschap Detailhandel in Noord-Nederland en vanuit de gemeente werd deelgenomen door de afdelingen BeleidsVoorBereiding, Sociaal Economische Ontwikkeling en Belastingen & Burgerzaken. Deze werkgroep had als tweeledige opdracht om enerzijds een onderzoek in te stellen naar de mogelijkheden van de invoering van een ondernemersfonds (fase 1) en om anderzijds de invoering van een reclamebelasting als voeding van een dergelijk fonds te onderzoeken. In een brief van 28 augustus jl. hebben wij u geïnformeerd over de stand van zaken rond dit onderwerp. De tot aan dat moment binnen de werkgroep gemaakte afspraken en geformuleerde uitgangspunten hebben wij daarbij puntsgewijs aan u medegedeeld. Daarbij hebben wij ook aangegeven dat, nadat de resterende onderwerpen, bijvoorbeeld de exacte formuleringen van een af te sluiten (raam)overeenkomst, zijn ingevuld, wij in de richting van uw raad met een voorstel ter besluitvorming zouden komen. Het gaat dan om een verordening op de heffing en invordering van een reclamebelasting. De af te sluiten (raam)overeenkomst zouden wij u daarbij ter kennisname voorleggen. Inmiddels is overeenstemming bereikt over de exacte invulling van deze (raam)overeenkomst en zijn er ook verder geen belemmeringen meer om te komen tot de invoering van deze belasting. Dit voorstel is de vertaling van de afspraken en uitgangspunten, zoals die bovenstaande brief zijn verwoord. Deze zullen in dit voorstel niet allemaal worden herhaald. 2. Argumentatie/beoogd effect De belangrijkste reden om te komen tot de invoering van een reclamebelasting is de wens om de activiteiten die door de verschillende ondernemers- cq. winkeliersverenigingen worden ondernomen ter promotie van de betreffende winkelgebieden op een meer professionele leest te schoeien. Daarvoor is het van belang dat de financiering van dergelijke activiteiten een meer structurele basis krijgt en niet alleen afhankelijk is van de contributie van de leden of van afzonderlijke bijdragen voor bepaalde activiteiten. Dat laatste is onder andere aan de orde bij de kerstverlichting. Ook een verbreding van het draagvlak voor deze activiteiten is een aanleiding en verder de wens om ook de zogenaamde aanloopstraten in Emmen meer bij het centrum te betrekken. Als voorbereiding op de instelling van de werkgroep is al onderzocht welke maatregel het meest geschikt is om dit verbrede draagvlak gestalte te geven, waarbij al snel duidelijk werd dat een maatregel in de sfeer van de lokale belastingen het meest effectief is. Hoewel het in tijden van crisis niet voor de hand ligt om een lokale belasting in te voeren, die bovendien de lokale ondernemers raakt, is hier iets bijzonders aan de hand. De potentiële belastingbetalers vragen zélf om invoering van een hen betreffende belasting.

3 -3- Het ter beschikking stellen van de middelen via ondernemersfondsen is daarbij nadrukkelijk aan de orde gesteld. Ook uit een oogpunt van een verlaging van administratieve lasten voor ondernemers (en voor de gemeente) lijkt een nieuwe belasting minder gewenst, maar door te kiezen voor een zeer eenvoudige heffingsmaatstaf en een eenvoudige methode van heffing lijkt dit bezwaar goed te ondervangen. Daarbij is het van belang dat de kosten die gepaard gaan met de invoering van de belasting (eenmalig) en met de jaarlijkse heffing, logischerwijze in mindering moeten worden gebracht op de opbrengst. Een maatstaf gebaseerd op bijvoorbeeld het aantal m2 aan reclame-uiting zou met zich meebrengen dat er voor de invoering een inventarisatie gemaakt zou moeten worden, alleen al om te kunnen bepalen hoe hoog het tarief moet worden, gegeven een bepaalde gewenste opbrengst. Bij de jaarlijkse heffing moet dit vervolgens ook weer steeds worden geactualiseerd door veldwerk. De kosten zouden dan in geen verhouding tot de opbrengst staan. 3. Relatie met bestaand beleid/eerder genomen besluiten In Emmen centrum, maar ook in centra van andere dorpen speelt momenteel een groot aantal activiteiten, die op enigerlei wijze ook de daar gevestigde middenstand raken. Deze activiteiten mogen bekend worden verondersteld. Dit was voor de georganiseerde middenstand aanleiding om in diverse contacten met het gemeentebestuur aandacht te vragen voor haar positie en voor activiteiten die zij zelf wil ondernemen of al onderneemt. Zo is gesproken over de mogelijke aanstelling van een citymanager. Ondernemersvereniging Vlinderstad noemde daarbij met name het belang van het creëren van een schakel tussen ondernemers en gemeente etc. rondom ontwikkeling van de Dierentuin en het theater en ten aanzien van de bereikbaarheidsproblematiek (parkeren). Het initiatief van ondernemersvereniging Vlinderstad heeft raakvlakken met een aantal in het recente verleden door uw raad aangenomen moties/amendementen: - Citymarketing; voorstel tot citymarketing d.m.v. geïntegreerde aanpak met betrokkenheid van bedrijfsleven; - Bereikbaarheid; - Dierentuin/Theater; zorgdragen voor coördinatie/afstemming met betrokkenen centrum cq. ondernemers Inmiddels is duidelijk geworden dat Emmen Vlinderstad bereid is de helft van de kosten van de aanstelling van een centrummanager voor drie jaar uit het voor het centrum van Emmen bestemde bedrag uit de opbrengst van de reclamebelasting, beschikbaar te stellen. Deze manager zal met name de promotionele activiteiten in Emmen-centrum begeleiden. De winkeliersvereniging Veenoord-Nieuw-Amsterdam besteedt de middelen onder andere aan De Sinterklaasoptocht, kerstverlichting (die permanent is aangebracht, maar alleen met kerst wordt ingeschakeld), een kerstmarkt, de viering van Koninginnedag etc. Verder zijn er plannen tot het organiseren van vier zogenaamde Van Gogh-markten en wil men in het algemeen komen tot sfeerverhoging en verbetering van de uitstraling van het winkelgebied. In Klazienaveen gaat het onder andere om de volgende activiteiten: De Univé-marathon, 125 jaar Klazienaveen, een grote winterattractie, activiteiten met kerstmis en een jaarlijkse reservering voor de aanschaf van kerstverlichting. Daarnaast is er een scala aan kleine activiteiten. 4. Afstemming met externe partijen/communicatie Zoals eerder gesteld is de invoering van de reclamebelasting en de opstelling van de (raam) overeenkomst door een gezamenlijke werkgroep voorbereid.

4 -4- De betrokken ondernemers- cq. winkeliersverenigingen hebben de uitkomsten regelmatig met hun achterbannen besproken, waarbij is gebleken dat het draagvlak vrijwel unaniem is. Eerdere publicaties in het Dagblad over het in te stellen onderzoek hebben niet tot negatieve reacties geleid. Dat niet iedereen gelukkig zal zijn met deze nieuwe belasting valt niet uit te sluiten, ondernemers zullen hun redenen gehad hebben om geen lid van een vereniging te worden. Deze groep is echter qua communicatie uiteraard moeilijk gericht te benaderen. Een goed inzicht in de besteding van de te verwerven middelen zal voor een goede acceptatie van groot belang zijn. De ondernemersverenigingen zullen daarin een goede rol kunnen en moeten spelen. Ten aanzien van de juridische aspecten is advies ingewonnen bij het bureau Van den Bosch en Partners, een gerenommeerd bureau op het gebied van de lokale belastingen. Dit bureau is zeer nauw betrokken bij een aantal juridische procedures die in den lande worden gevoerd rond de reclamebelasting en adviseert en ondersteunt daarbij de betreffende gemeenten. Het advies van dit bureau is aanleiding geweest om een aantal wijzigingen in de verordening door te voeren. De belangrijkste wijziging is de keuze om toch een tijdvakbelasting in te voeren en geen tijdstipbelasting, zoals in eerste instantie was voorgesteld. 5. juridische aspecten De reclamebelasting is een belasting over openbare aankondigingen die zichtbaar zijn vanaf de openbare weg. Onder openbare aankondigingen wordt verstaan alle tot het publiek gerichte mededelingen die erop gericht zijn de belangstelling van het publiek te trekken voor hetgeen wordt aangekondigd. Daarbij kan gedacht worden aan billboards, vlaggen, vitrines, gevelborden, stickers op ruiten, reclamebakken aan winkelpanden etc. De belasting is gebaseerd op artikel 227 van de Gemeentewet. Artikel 227 van de Gemeentewet, noch enige andere (fiscale) wet geeft een definitie van het begrip openbare aankondiging. Daardoor moet aansluiting worden gezocht bij het spraakgebruik. In beginsel vallen alle openbare aankondigingen zichtbaar vanaf de openbare weg onder de reclamebelasting. Het gaat overigens om de openbare aankondiging zelf en niet om het voorwerp waarop die aankondiging zich bevindt. Bij een reclametekst op een gevelbord bijvoorbeeld is de aankondiging op het bord belast en niet het bord zelf. De rechtbank Utrecht heeft zeer recent, met een verwijzing naar vaste jurisprudentie, uitgemaakt dat onder het wettelijk begrip openbare aankondiging niet alleen reclame in enge zin moet worden begrepen. Het gaat om elke tot het publiek gerichte mededeling van commerciële dan wel ideële aard waarmee de aandacht wordt getrokken voor een dienst, een product of een boodschap. Inmiddels is door de belastingrechter ook uitgemaakt dat de belasting betrekking mag hebben op delen van de gemeente. De gemeente Middelburg voerde een reclamebelasting in voor het centrum om daarmee met name fysieke ingrepen in datzelfde centrum te kunnen betalen, in feite als variant op de baatbelasting. Ook dit werd door de rechtbank geaccepteerd. Daarvoor is het wel van belang dat er een objectieve en redelijke grond bestaat voor deze beperkte geldigheid. Door de opbrengst van de belasting per gebied aan de daar werkzame rechtspersoon ter beschikking te stellen ten behoeve van door deze rechtspersoon uit te voeren activiteiten is naar onze mening aan deze eis voldaan. Belastingplichtige is degene die rechtstreeks belang heeft bij de aankondiging en dat zal in de meeste gevallen al snel duidelijk zijn. In het voorgaande is al verwezen naar een eerder onderzoek naar de verschillende mogelijkheden om de middelen te genereren. De uitkomst van dat onderzoek was dat een reclamebelasting met een eenvoudige heffingsmaatstaf te verkiezen is. De bijgevoegde notitie reclamebelasting en ondernemersfonds geeft de uitkomsten van dit onderzoek weer. Op de financiële achtergrond van deze keuze is in het bovenstaande al ingegaan.

5 -5- Er is gekozen voor een heffing die alleen betrekking heeft op reclame-uitingen die deel uitmaken van een onroerende zaak. Roerende zaken als losstaande vlaggen, voertuigen en beweegbare vitrines zijn daarbij uitgesloten. Dat betekent ook dat reclame uitingen die aangebracht zijn op uitstallingen niet onder de reclamebelasting vallen, maar zij kunnen wel onder de precariobelasting vallen als zij op gemeentelijk terrein staan. Beide heffingen kunnen naast elkaar bestaan. Bij de opstelling van de verordening is veelvuldig gebruik gemaakt van de Modelverordening reclamebelasting van de VNG. Deze modelverordening geeft op een aantal punten alternatieven weer, bijvoorbeeld bij de keuze van een heffingsmaatstaf, de vrijstellingen etc. Zoals in de eerdergenoemde brief aan uw raad al is vermeld gaat de voorkeur van alle betrokkenen uit naar een zo eenvoudig mogelijke heffingsgrondslag, dit om de zogenaamde perceptiekosten tot een minimum te beperken. Deze kosten verminderen immers de opbrengst van de belasting en kunnen dan ook niet ter beschikking worden gesteld aan de ondernemersfondsen. Dat is dan ook de reden voor de keuze om per object voor één uiting aan te slaan. Daarvoor is het begrip vestiging opgenomen in de begripsomschrijvingen. In het centrumgebied van Emmen is na overleg met de betrokken ondernemersvereniging gekozen voor een tariefdifferentiatie. De achtergrond daarbij is dat men de behoefte heeft om de zogenaamde aanloopstraten meer te betrekken bij de activiteiten en de promotie. Anderzijds bestond ook het besef dat het profijt van deze activiteiten naar verwachting daar kleiner is, terwijl ook de organisatiegraad daar op dit moment geringer is. Om het draagvlak niet te verliezen lijkt een lager tarief dan op zijn plaats. Voor het overige is gekozen voor één tarief, er vanuit gaande dat het profijt van de voorzieningen overal even groot is en om de perceptiekosten zo beperkt mogelijk te houden. Uiteindelijk is gekozen voor een zogenaamde tijdvakbelasting. Alhoewel het juridisch mogelijk is om de reclamebelasting als tijdstipbelasting in het stellen, ligt de invoering van een tijdvakheffing meer voor de hand. Bij een tijdstipbelasting wordt geheven naar de situatie op één moment, bijvoorbeeld 1 januari van het belastingjaar. Dat gebeurt bijvoorbeeld bij de OZB, de eigenaar op die datum betaalt de OZB. Om de perceptiekosten zo laag mogelijk te houden zou ook hier voor een dergelijke maatstaf gekozen kunnen worden, maar om zogenaamd strategisch gedrag te voorkomen (op 31 december de uiting weghalen en op 2 januari weer ophangen) geven we toch de voorkeur aan een tijdvakheffing. Dat is ook de reden dat tot nu toe alle gemeenten gekozen hebben voor een tijdvakheffing. Dat betekent wel dat mutaties in de loop van het jaar tot ontheffingen en nieuwe aanslagen moeten leiden. De geringe - ervaring in andere gemeenten leert trouwens dat het aantal mutaties wel meevalt. De ondernemer die zijn werkzaamheden beëindigt zal vaak zelf het initiatief nemen om dat te melden en zal dan vaak ook al de nieuwe exploitant vermelden. Dit levert niet al te veel werk op in de praktijk. Artikel 9 van de verordening geeft een uitwerking van deze keuze, inclusief de mogelijkheden om gedurende het jaar te gaan heffen of juist ontheffing te verlenen. Dat is bij een tijdvakbelasting een gebruikelijke bepaling. Daarnaast bestaat er de mogelijkheid om bepaalde objecten vrij te stellen. Daarvoor moet enerzijds een objectieve rechtvaardigingsgrond bestaan en anderzijds mogen het evenredigheids- en gelijkheidsbeginsel niet worden geschonden. Verder mogen vrijstellingen er niet toe leiden dat de belasting afhankelijk wordt gesteld van inkomen, winst of vermogen. Of door een vrijstelling strijd ontstaat met enig beginsel, moet van geval tot geval worden beoordeeld. Wij stellen daarom voor om de volgende categorieën vrij te stellen van de heffing: Openbare aankondigingen door publiekrechtelijke rechtspersonen gedaan in de uitoefening van hun publiekrechtelijke taak; Openbare aankondigingen die uitsluitend het openbaar belang dienen.

6 -6- Openbare aankondigingen die uitsluitend dienen ten behoeve van de regulering van het verkeer over openbare land- en waterwegen; Openbare aankondigingen van politieke partijen Openbare aankondigingen die zonder commercieel oogmerk aanwezig zijn in het kader van en voor de duur van activiteiten van culturele, sociale, kerkelijke of soortgelijke aard of voor braderieën. Openbare aankondigingen op bouwterreinen voor zover deze betrekking hebben op de op dat terrein in uitvoering zijnde werkzaamheden. Openbare aankondigingen die met vermelding van een tussenpersoon zijn gedaan in verband met de verhuur of de verkoop van bedrijfs- of woonruimten indien deze aanwezig zijn aan of op de te verkopen of te verhuren ruimte of zaak. De laatste vrijstellingen heeft betrekking op uitingen van makelaars, maar om te voorkomen dat de vestiging van de makelaar zelf ook onder de vrijstelling valt is bij de vrijstelling onder artikel 6 lid 7 toegevoegd dat deze vrijstelling alleen geldt als deze reclame-uitingen aanwezig zijn aan of op de te verkopen of te verhuren ruimte of zaak. Onder de tweede categorie (art. 6 lid 2) vallen in onze opvatting de niet-commerciële medische en zorggerelateerde objecten, die kennelijk geen detailhandelfunctie hebben. Zakelijke mededelingen zoals openingstijden en aanduidingen die aangeven waar de hoofdingang van een gebouw zich bevindt, die enkel als doel hebben om degene die zich aan een adres vervoegt inlichtingen te verschaffen die voor een goede gang van zaken nodig zijn vallen volgens de jurisprudentie niet onder het begrip aankondiging. In artikel 11 van de verordening is opgenomen dat van deze belasting geen kwijtschelding wordt verleend. Hoewel dat strikt genomen niet noodzakelijk is omdat ondernemers volgens de huidige regels nooit kwijtschelding kunnen krijgen, is een dergelijke bepaling toch opgenomen in verband met mogelijke toekomstige wijzigingen van deze regeling. Tenslotte speelt het feit dat het overdekte gedeelte van het winkelcentrum De Weiert s nachts wordt afgesloten een rol. De Gemeentewet geeft geen definitie van het begrip openbare weg. De belastingrechter knoopt voor het begrip openbare weg aan bij de definitie uit de Wegenwet. Volgens artikel 1 van de Wegenwet moet onder weg mede worden verstaan: voetpad, rijwielpad, jaagpad, dreef, molenweg, kerkweg en andere verkeersbanen voor beperkt gebruik. Ook een brug wordt aangemerkt als weg. Volgens artikel 4 lid 3 van de Wegenwet is een weg openbaar wanneer de rechthebbende daaraan de bestemming van openbare weg heeft gegeven. Voor het overdekte gebied van De Weiert geldt volgens het bestemmingsplan de bestemming verkeersdoeleinden en is daarmee te beschouwen als openbare weg. Overigens ontbreekt jurisprudentie op dit punt. Het ter beschikking stellen van de opbrengst naar de verschillende rechtspersonen zal geschieden in de vorm van een (meerjarige) subsidie. Daarbij is de Algemene Subsidie Verordening (ASV) het juridische kader. De (raam) overeenkomst die door ons zal worden aangegaan met de betreffende ondernemerscq. winkeliersverenigingen geeft op een aantal onderdelen een nadere invulling van onze bevoegdheden, zoals die uit deze verordening volgen. Verder is een aantal bepalingen opgenomen die verband houden met het specifieke karakter van deze constructie en de relatie tussen de reclamebelasting en de ondernemersfondsen. Ook is specifiek een regeling getroffen ten aanzien van de bevoorschotting, het vormen van een beperkt vermogen en specifieke termijnen die eenmalig rond de invoering moeten gelden. De (raam) overeenkomst ligt bij de stukken ter inzage.

7 Op basis van de ASV zullen wij als college een zogenaamde beleidsregel vaststellen, waarmee de juridische basis voor de bijdragen wordt gelegd. -7- Daar waar sprake is van subsidie zou ook het aspect staatssteun aan de orde kunnen komen. Ook op dit punt is door Van den Bosch en partners een zeer uitgebreid advies uitgebracht. Dit advies resulteert uiteindelijk in de volgende conclusie: Ook al zou voldaan worden aan de vereisten voor verboden steun, als er sprake is van minder dan ,-- per 3 jaar totaal te ontvangen steun per onderneming (dus inclusief andere te ontvangen steun van andere overheden), dan valt het onder de vrijstelling en is de steun niet verboden. In feite wordt gesteld dat de bijdrage aan de organisatie mag worden gedeeld door het aantal deelnemers van deze organisatie. De hoogte van de bijdrage wordt niet bepaald door de bijdrage aan de organisatie, maar door de bijdrage per onderneming. Het verbod van staatssteun ziet immers op het voorkomen van concurrentievoordelen tussen ondernemingen, niet tussen intermediaire organisaties. Financiële consequenties/voorgestelde dekking Volgens de huidige inschatting zal de reclamebelasting in het gebied van Emmen-centrum en met de tariefsdifferentiatie waarvoor is gekozen een opbrengst kennen van ongeveer ,--, uitgaande van een A-tarief van 500,-- en een B-tarief van 300,--. Voor het centrumgebied van Klazienaveen wordt een opbrengst van ,-- verwacht bij een tarief van 500,--. Voor Nieuw-Amsterdam geldt dat het om ongeveer 80 ondernemingen gaat. Bij een tarief van 500,-- betekent dat een bruto opbrengst van ,--. De eenmalige kosten van invoering bedragen 6.500,--, de jaarlijkse perceptiekosten zijn op 7.500,-- berekend. Om een duidelijke scheiding tussen de inkomsten uit de belasting en de uitgaven in het kader van de subsidiëring te kunnen (blijven) maken zullen beide op afzonderlijke begrotingsposten worden geboekt. Een concept-besluit is bijgevoegd. Emmen, 7 december Burgemeester en wethouders van Emmen, de secretaris, de burgemeester, A.J. Mewe C. Bijl

8 -8- jaar stuknr. Raad categorie/agendanr. stuknr. B. en W RA B 11 09/1114a Raadsbesluit De raad der gemeente Emmen; gelet op het voorstel van het college van 7 december 2009, nr. 09/1114, gelet op artikel 227 van de Gemeentewet; b e s l u i t : vast te stellen de volgende VERORDENING OP DE HEFFING EN INVORDERING VAN RECLAMEBELASTING EMMEN 2010 Begripsbepalingen Artikel 1 Deze verordening verstaat onder: a. reclameobject: openbare aankondiging in letters, symbolen of kleuren, of een combinatie daarvan, zichtbaar vanaf de openbare weg; b. bouwwerk: elke constructie van enige omvang van hout, steen, metaal of ander materiaal, welke op de plaats van bestemming hetzij direct of indirect met de grond verbonden is, hetzij directe of indirecte steun vindt in of op de grond; c. vestiging: een gebouw, of deel daarvan, dat door één organisatie of bedrijf wordt gebruikt; d. tussenpersoon: een natuurlijke persoon of rechtspersoon die zijn bedrijf maakt van het verlenen van bemiddeling bij het tot stand brengen en sluiten van overeenkomsten in opdracht en op naam van personen tot wie hij niet in vaste betrekking staat; e. exploitant: een natuurlijke persoon of rechtspersoon die zijn bedrijf maakt van het ten behoeve van derden tegen vergoeding aanbrengen van openbare aankondigingen op door hem daartoe beschikbaar gestelde oppervlakten; f. jaar: een kalenderjaar. Gebiedsomschrijving Artikel 2 Deze verordening is van toepassing op de volgende gebieden van de gemeente Emmen: 1. het centrumgebied A van Emmen; 2. het centrumgebied B van Emmen; 3. het centrumgebied van Klazienaveen; 4. het centrumgebied van Nieuw-Amsterdam/Veenoord, zoals aangegeven op de bij deze verordening behorende tekeningen.

9 Aard van de belasting -9- Artikel 3 Onder de naam reclamebelasting wordt een directe belasting geheven ter zake van een aan of op een bouwwerk aangebrachte openbare aankondiging die zichtbaar is vanaf de openbare weg. Belastbaar feit en belastingplicht Artikel 4 1. De reclamebelasting wordt geheven van degene van wie, dan wel ten behoeve van wie de openbare aankondiging wordt aangetroffen. 2. In afwijking van het bepaalde in het eerste lid wordt de reclamebelasting ter zake van reclameobjecten, die met vermelding van de naam van een tussenpersoon zijn gedaan in verband met de huur of de verkoop van roerende of onroerende zaken, geheven van die tussenpersoon. 3. In afwijking van het bepaalde in het eerste en tweede lid wordt de reclamebelasting ter zake van reclameobjecten die door tussenkomst van een exploitant zijn aangebracht, geheven van die exploitant. Maatstaf van heffing Artikel 5 1. De heffing als bedoeld in artikel 2 wordt geheven per vestiging, naar de maatstaf die is opgenomen in de bij deze verordening behorende tarieventabel, met inachtneming van het overigens in deze verordening bepaalde. 2. Voor de toepassing van dit artikel wordt als eveneens als één vestiging aangemerkt meerdere bouwwerken of delen daarvan, die direct naast elkaar gelegen zijn en tezamen worden gebruikt door één belastingplichtige Vrijstellingen Artikel 6 De belasting als bedoeld in artikel 2 wordt niet geheven terzake van: 1. Openbare aankondigingen door publiekrechtelijke rechtspersonen gedaan in de uitoefening van hun publiekrechtelijke taak; 2. Openbare aankondigingen die uitsluitend het openbaar belang dienen; 3. Openbare aankondigingen die uitsluitend dienen ten behoeve van de regulering van het verkeer over openbare land- en waterwegen; 4. Openbare aankondigingen van politieke partijen; 5. Openbare aankondigingen die zonder commercieel oogmerk aanwezig zijn in het kader van en voor de duur van activiteiten van culturele, sociale, kerkelijke of soortgelijke aard of voor braderieën; 6. Openbare aankondigingen op bouwterreinen voor zover deze betrekking hebben op de op dat terrein in uitvoering zijnde werkzaamheden; 7. Openbare aankondigingen die met vermelding van een tussenpersoon zijn gedaan in verband met de verhuur of de verkoop van bedrijfs- of woonruimten, indien deze aanwezig zijn aan of op de te verkopen of te verhuren ruimte of zaak.

10 Belastingtijdvak -10- Artikel 7 Het belastingtijdvak is gelijk aan het kalenderjaar. Wijze van heffing Artikel 8 De heffingen worden bij wege van aanslag geheven. Ontstaan van de belastingschuld en ontheffing naar tijdsgelang Artikel 9 1. De belastingschuld ontstaat bij het begin van het belastingtijdvak. 2. Indien de belastingplicht na het begin van het belastingtijdvak aanvangt, ontstaat de belastingschuld bij de aanvang van de belastingplicht. 3. Indien de belastingplicht in de loop van het belastingtijdvak aanvangt, is de reclamebelasting verschuldigd voor zoveel maanden als er in dat jaar, na het tijdstip van de aanvang van de belastingplicht, nog volle kalendermaanden overblijven. 4. Indien de belastingplicht in de loop van het belastingtijdvak eindigt dan wel vermindert, wordt de aanslag op verzoek van belastingplichtige verminderd met zoveel twaalfde gedeelten van de voor dat jaar verschuldigde reclamebelasting als er in dat jaar na het tijdstip van de beëindiging van de belastingplicht, nog volle kalendermaanden overblijven. Termijnen en wijze van betaling Artikel In afwijking van artikel 9, eerste lid, van de Invorderingswet 1990 moeten de aanslagen worden betaald in twee gelijke termijnen waarvan de eerste vervalt op de laatste dag van de maand, volgend op de maand die in de dagtekening van het aanslagbiljet is vermeld en de tweede twee maanden later. 2. De Algemene termijnenwet is niet van toepassing op de in het eerste lid gestelde termijn. Kwijtschelding Artikel 11 Van deze belasting wordt geen kwijtschelding verleend. Nadere regels door het college van burgemeester en wethouders Artikel 12 Het college van burgemeester en wethouders kan nadere regels geven met betrekking tot de heffing en de invordering van de reclamebelasting.

11 Inwerkingtreding en citeerartikel -11- Artikel Deze verordening treedt in werking met ingang van de tweede dag na die van de bekendmaking. 2. De datum van ingang van de heffing is 1 januari Deze verordening kan worden aangehaald als "Verordening Reclamebelasting Emmen 2010". Vastgesteld in de openbare vergadering van de raad van 17 december 2009, de griffier, de voorzitter, H.D. Werkman C. Bijl

12 -12- jaar stuknr. Raad categorie/agendanr. stuknr. B. en W RA B 11 09/1114b Raadsbesluit De raad der gemeente Emmen; gelet op het voorstel van het college van 7 december 2009, nr. 09/1114, gelet op artikel 227 van de Gemeentewet; b e s l u i t : vast te stellen TARIEVENTABEL RECLAMEBELASTING GEMEENTE EMMEN 2010 Tabel behorende bij de verordening reclamebelasting 2010 Artikel 1 Het tarief bedraagt voor het hebben van één of meerdere openbare aankondiging, per vestiging: In tariefgebied A van het centrum van Emmen per jaar In tariefgebied B van het centrum van Emmen per jaar In het centrum van Klazienaveen per jaar In het centrum van Nieuw-Amsterdam/Veenoord per jaar 500,-- 300, , 500,-- Artikel 2. De tariefgebieden zijn aangegeven op de bijgevoegde en onlosmakelijk bij deze tarieventabel behorende tekeningen. Vastgesteld in de openbare vergadering van de raad van 17 december 2009, de griffier, de voorzitter, H.D. Werkman C. Bijl