Bespiegelingen van een citroenist.

Transcriptie

1 Bespiegelingen van een citroenist. Op een nietsvermoedend moment sprong de rechterdeur open van mijn 15/6 Hydraulique. Niet alleen staat dat slordig onder het rijden en begint het onbedaarlijk te tochten, maar ook mijn geliefde eega kijkt me bestraffend aan. Nee, ik wil haar nog niet kwijt en gelukkig ging de deur niet verder open dan het eerste tandje. Werk aan de winkel is het devies. De deuren moeten wel soepel in het slot vallen, overtuig je daarvan.

2 Ik duidde het euvel aan de werking van de coque door het verloop der jaren en besloot te kijken of de bevestiging van de scharnieren in de middenstijl verplaatst zouden kunnen worden. Eerst natuurlijk de binnenbekleding verwijderen om vervolgens gewapend met een ratelsleutel en een dop 17 de moeren los te draaien. Vreemd is altijd, dat de joncs d arret des axes des charniéres of wel de veerplaatjes met onderdeel nummer precies in de gat in de kokerbalk vallen bij het demonteren. Die zijn we kwijt. Het bleek alras, dat de dubbele scharnieren op die manier niet verplaatst zouden kunnen worden en mijn gedachte om de deuren zo iets meer in de richting van het slot te bewegen, kon ik laten varen. Mijn volgend plan, want je geeft je niet zomaar gewonnen, was om het voorportier te demonteren en er stelplaatjes achter te zetten. De gedachte was sneller dan de uitvoering van het plan, want de schroeven waarmee het scharnier vastzat, boden meer dan de normale weerstand. Ik had de tijd, want mijn bestelling van de contreplaques de réglage des charnieres in het magazijn van onze vereniging zou ook wel enige dagen in beslag nemen. Met geen mogelijkheid kreeg ik beweging in de schroeven, waarmee ik de deur dacht te bevrijden van het scharnier. De Hazet-bits van de slagschroevendraaier waren er niet tegen bestand ondanks een regelmatige hulp van kruipolie op de draad en omgeving. Op naar de ijzerwinkel om een paar sterke boren aan te schaffen, die gelukkig hun werk goed deden. De deur kwam los en ik constateerde tot tevredenheid, dat er achter de bovenste scharnier geen stelplaatje aangebracht was. Had ik het probleem gevonden?

3 Overigens was de deur nu wel bevrijd, maar stompjes van de schroeven zaten nog steeds in de deur. Een vriend, die erg handig is met zijn lasapparaat, laste op de stompjes een moer, zodat ik de stompjes draadeind gemakkelijk eruit kon draaien. De warmte zal ook wel zijn werk hebben gedaan, want het resultaat mocht er zijn. Tevreden monteerde ik de deur weer op zijn plaats en nu voorzien van een plaatje achter het bovenste en twee achter het onderste scharnier. Zonder mijn vrouw, alsof ik een voorgevoel had, begon ik aan mijn testrit, want het euvel deed zich alleen rijdend voor. Het resultaat was negatief, wat nu?

4 Er waren nog twee mogelijkheden volgens mij; of het slotmechanisme of de ontvanger in de stijl waarin de stift van het deurmechanisme wordt tegengehouden. Ik besloot me op het slotmechanisme te storten al was het alleen maar, omdat ik bevreesd was om de schroeven van de slotontvanger ook te moeten uitboren. Gelukkig vond ik in een doos met incourante onderdelen een slotmechanisme en van de goede kant, want links en rechts bleken verschillend te zijn. Het geluk lachte me toe.

5 Ik begon het reserve mechanisme uit elkaar te nemen. De delen zaten met omgebogen ijzeren lipjes in elkaar. Nu weet ik uit mijn kindertijd en mijn ervaring met blikken speelgoed, dat terugbuigen van die omgebogen lipjes zelden goed afloopt, maar ik had geluk. Het ging voortreffelijk en vond het onderdeel met nummer genaamd ressort de rappel des penes de serrures. Gewoon een veertje dus, maar belangrijk, de lengte stond vermeld in het onderdelen boek, zodat de stelling meten is weten toegepast kon worden.

6 Zesenvijftig millimeter lang behoorde ze te zijn, maar nu niet meer. Dus dat was de oorzaak van het openspringen van de deur. Door het te korte veertje werd de slotstift niet genoeg op spanning gehouden om in de slotontvanger blijven zitten Van twee slotmechanismen heb ik er een gemaakt en de deur springt niet meer open tijdens het rijden. Mijn huwelijk is gered. Mijn traction ook.