Boekverslag door een scholier woorden 20 april keer beoordeeld. Auteur: J. K. Rowling. Fantasy & SF, Jeugdboek Eerste uitgave 2007

Transcriptie

1 Boekverslag door een scholier woorden 20 april keer beoordeeld Auteur Genre J.K. Rowling Fantasy & SF, Jeugdboek Eerste uitgave 2007 Vak Engels Titel: Harry Potter en de relieken van de dood Auteur: J. K. Rowling Samenvatting: Voorstuk: Zijn hand sloot zich onbewust om het nep-gruzielement, maar ondanks alles, ondanks het duistere en kronkelende pad dat zich voor zijn voeten uitstrekte, ondanks de ultieme confrontatie met Voldemort waarvan hij wist dat die ooit komen moest, of het nu over een maand, een jaar of tien jaar, sprong zijn hart op bij de gedachte dat hij samen met Ron en Hermelien nog één laatste, glorieuze dag van vrede zou beleven. Met deze woorden eindigt Harry Potter en de Halfbloed Prins. Het zevende deel; Harry Potter en de Relieken van de Dood is nog spannender dan alle andere delen. Hoofdstuk Eén: De Heer van het Duister Regeert De twee mannen verschenen uit het niets. Ze gingen binnen in een landhuis. Toen ze in wat zo te zien de woonkamer leek aankwamen, hoorden ze een stem zeggen dat ze bijna te laat waren.voldemort zat aan het haardvuur, omringd door Dooddoeners. Voldemort vroeg aan de twee mannen, Jeegers en Sneep of ze nieuws hadden. Sneep zei dat de Orde van de Feniks van plan was Harry Potter, volgende week zaterdag, bij het invallen van de duisternis, over te gaan plaatsen. Voldemort knikte goedkeurend. Dan uit het niets klonk er een gesmoorde kreet. Langzamerhand werd er een donkere gedaante zichtbaar. Voldemort vroeg aan Sneep of hij de gast herkende, en Sneep knikte inderdaad. Voldemort stelde haar voor als Clothilde Bengel, lerares Dreuzelkunde op Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus. Voldemort praatte voort. Hij vertelde de Dooddoeners over professor Bengel en over wat zei vertelde over tovenaars, dat ze niet zo veel verschillen van Dreuzels. Clothilde keek met tranen in haar ogen naar Sneep, maar Sneep toonde geen medelijden. Voldemort praatte over het gesnik van Clothilde verder. Hij zei dat Clothilde vorige week in de Ochtendprofeet een interview had gegeven waar ze het opnam voor Modderbloedjes. Clothilde keek nog een laatste keer naar Sneep. Toen klonk er een hoge, kille stem: Avada Kedavra! De groene lichtflits verlichtte iedere hoek van de kamer, er klonk een ruisend geluid en Clothilde smakte Pagina 1 van 19

2 tegen de grond. Verscheidene Dooddoeners deinsden verschrikt achteruit. Etenstijd Nagini, zei Voldemort zacht en de enorme slang gleed van Voldemorts schouder, en kwam nu op de dode Clothilde Bengel af. Hoofdstuk Twee: In Memoriam Harry werd wakker.hij keek naar zijn nachtkastje waar de Ochtendprofeet lag. De krantenkop luidde: HERINNERINGEN AAN ALBUS PERKAMENTUS Door Engelbert Dop Harry had het artikel al verscheidene keren gelezen. Hij dacht dat hij meer van Perkamentus afwist dan hij dacht, maar hij moest ook niet alles geloven wat er in het artikel stond want Rita Pulpers had ook haar zegje gedaan. Hoofdstuk Drie: De Aftocht Van De Duffelingen Van beneden riep iemand Harry, het was oom Herman. Hij zei dat hij Harry wilde spreken. Harry wist al wat hij kon verwachten. Ze hadden het er al zoveel over gehad. Herman, Petunia en Dirk wachtten hem op in de woonkamer en het gesprek ging van start. Harry trachtte oom Herman te overtuigen om weg te gaan van huis, met andere woorden: vluchten. Voldemort zou te weten komen waar Harry woonde en hij zou De Duffelingen net zo lang martelen tot ze zeiden waar Harry was. Uiteindelijk stemden ze toe. Ze zouden opgehaald worden door Dedalus Diggel en Hecuba Jacobs. Nog geen vijf minuten waren ze al bij het huis van de Duffelingen. Kort daarop vertrokken ze. Dirk had Harry bedankt voor het redden van zijn leven twee jaar geleden van de Dementors. Hoofdstuk Vier: De Zeven Potters Daarna kwamen ze Harry ophalen. Alastor Dolleman legde uit wat ze gingen doen. Er waren nu in totaal dertien mensen bij Harry. Zes van hen gingen Wisseldrank innemen en elk in een Harry veranderen. De rest bleef als beschermer. Iedereen had een beschermer. De echte Harry ging mee met Hagrid. Ze waren nog maar vertrokken of er kwamen al in mantels gehulde gedaantes op hen af; Dooddoeners. De lichtflitsen vlogen in het rond. Een van de vloeken raakte Hedwig, de uil van Harry. Hedwig wad dood Dan opeens zonder enige waarschuwing verscheen Voldemort naast Harry. Hij vloog! Hij was van plan Harry te vermoorden toen hij opeens verdween in het niets. Niet lang daarna stortten Harry en Hagrid neer in de tuin van het huis waar ze moesten zijn. Hoofdstuk Vijf: Gevallen Strijder Toen Harry bijkwam lag hij in een zetel. Harry en Hagrid waren nu in het huis van de ouders van Nymphadora Tops. Toen mevrouw Tops binnenkwam werd Harry opeens heel kwaad. Andromeda leek veel op haar zus, Bellatrix van Detta. Bellatrix was ook een Dooddoener. De een na de ander kwam nu terug. Tops en Ron, Fred en meneer Wemel. Toen Remus Lupos en George kwamen,bleek er iets goed mis te zijn. George was geraakt door de Sectumsempra van Sneep en had daardoor een oor verloren. Volgens Lupos was dat altijd al een van Sneeps lievelingsspreuken geweest. De laatste die terugkwamen, waren Levenius Lorrebos, Bill Wemel en Fleur Delacour. Dolleman was er niet bij. Bill zei dat hij dood was. Hoofdstuk Zes: De Grauwel Met De Pyjama In de dagen daarna was de schok van het verlies van Dwaaloog nog duidelijk voelbaar. Ron kwam Harry waarschuwen over mevrouw Wemel. Volgens Ron probeert ze uit te zoeken waarom ze niet terug naar Zweinstein gaan. Pagina 2 van 19

3 Toen ze aan tafel zaten kwam Rons voorspelling inderdaad uit. Mevrouw Wemel bleef koppig volhouden dat Harry Perkamentus verkeert had verstaan. Over twee dagen zouden meneer en mevrouw Delacour toekomen. Fleur zei in haar frans accent dat ze een geschikte vermomming moesten hebben voor Harry tijdens de bruiloft. Gewoon als extra voorzorgsmaatregel en voor Harry s eigen veiligheid. Een dag voor de Delacours aankwamen riep Ron Harry om even mee te gaan naar de zolder. Een afzichtelijk wezen staarde hen aan. Het was een Grauwel en het had een van Rons pyjama s aan en had een soort uitslag. Ron vertelde dat omdat hij niet naar Zweinstein terugging. Het Ministerie van Toverkunst zou langskomen om te zien wat er gaande was. Dan zouden meneer en mevrouw Wemel kunnen zeggen dat Ron vreselijk ziek was. Fleur was heel blij toen haar ouders bij Het Nest aankwamen. Mevrouw Delacour was een beeldschone vrouw. Meneer Delacour daarentegen was een klein gedrongen mannetje met een sikje. Gabrielle, het jongere zusje van Fleur was natuurlijk ook mee want zei ging, samen met Ginny, het jongere zusje van Ron, bruidsmeisje zijn. Later op de avond vroeg mevrouw Wemel aan Harry wat hij wou voor zijn verjaardag. Harry zei dat het echt niet veel hoefde te zijn want het was ten slotte de avond voor het huwelijk. Harry was bijna helemaal vergeten dat hij bijna zeventien, en dus ook volwassen werd in de tovenaarswereld. Hoofdstuk Zeven: Het Testament Van Albus Perkamentus Harry werd wakker gemaakt door Ron. Hij feliciteerde Harry met zijn zeventiende verjaardag. Toen Harry in de woonkamer kwam werd er luid voor hem gezongen. Van meneer en mevrouw Wemel kreeg hij een uurwerk, dat was een traditie in de tovenaarswereld voor iedereen die zeventien werd. Van Ron kreeg hij een boek, Twaalf Feilloze Manieren om Heksen te Versieren, en van Hermelien kreeg hij een nieuwe Gluiposcoop. Ginny vroeg Harry om even mee naar boven te komen, dus ging Harry mee. Ginny vertelde dat ze niet wist wat ze moest geven. Want het mocht niet te groot zijn om mee te pakken. Dan zei ze dat ze iets wou geven dat een herinnering aan haar zou zijn. Ze begon Harry te zoenen, maar net op dat moment kwam Ron binnen. s Avonds werd er uitbundig gefeest. Hagrid, Lupos en Tops waren er en ze feliciteerden hem allemaal. De op een na oudste broer van Ron was er ook; Charlie. Hagrid vroeg aan hem hoe het met Norbert, de Noorse Bultrug was. Hagrid had Norbert zes jaar geleden gewonnen maar helaas verbleef de draak illegaal in Hagrids huisje. Aangezien Charlie draken bestudeerde in Roemenië konden ze de draak geven aan Charlie. Charlie zei dat ze hem van naam hadden veranderd, hij heette nu Norberta, het was dus een meisje. Meneer Wemel kwam van zijn werk nu ook naar het feest maar hij had nog iemand bij zich: De Minister van Toverkunst. Hij kwam voor Harry, Ron en Hermelien. Het was voor de dingen die Perkamentus had nagelaten. Ron kreeg een Uitsteker, daarmee kon je de lichten aan-en-uit doen. Hermelien kreeg een boek in Runenschrift; Vertelsels van Baker en Baard. En als laatste kreeg Harry de Snaai die hij tijdens zijn eerste jaar op Zweinstein gevangen had tijdens een Zwerkbalwedstrijd. Maar dat was nog niet alles. Perkamentus gaf Harry ook het zwaard van Goderic Griffoendor. Maar de minister wou dat niet geven omdat dat een heel waardevol iets was. Pagina 3 van 19

4 Op de Snaai stond een tekstje geschreven. Ik open aan het slot. Niemand wist wat het betekende. Hoofdstuk Acht: De Bruiloft De volgende middag stonden Ron, Fred en George en Harry te wachten op de gasten voor het huwelijk. Harry had Wisseldrank ingenomen en was veranderd in een roodharige Dreuzeljongen uit de buurt. Toen iedereen binnen was, ging het viertal ook naar binnen. Loena en haar vader Xenofilus Leeflang waren er ook. Zelfs Viktor Kruml, de beste Zoeker aller tijden. Kruml vroeg aan Harry wie Xenofilus was. Hij zei er ook bij als hij niet wist dat hij uitgenodigd was, meteen een duel zou aangaan. Volgens Kruml had hij het teken van Gellert Grindelwald op zijn gewaad. Gellert Grindelwald was ook een Duistere tovenaar die Perkamentus had verslagen. Maar het feest werd ruw verstoord door een Patronus die zo te horen van Romeo Wolkenveldt kwam. De Patronus sperde zijn mond en sprak in een diepe stem van Romeo. Het Ministerie is gevallen. Schobbejak is dood. Ze komen eraan. Hoofdstuk Negen: Een Schuilplaats Harry, Ron en Hermelien Verdwijnselden. Op dat moment kwamen de Dooddoeners binnen. Harry was terug in zijn normale lichaam maar hij wist dat die Dooddoeners voor hem kwamen. Dus nam hij zijn Onzichtbaarheidsmantel en deed die om. Het drietal ging binnen in een klein, haveloos kroegje. Naast hen zaten er twee mensen. Ze maakten allebei dezelfde beweging. Instinctief trokken Harry, Ron en Hermelien hun toverstokken. Juist op het juiste moment want die mensen deden hetzelfde. Paralitis! De rode straal raakte de grote, blonde Dooddoener. Expulso! brulde de andere Dooddoener, en het tafeltje achter Harry ontplofte. Pertrificus Totalus! gilde Hermelien, en de Dooddoener verstijfde. Harry, Ron en Hermelien moesten zo snel mogelijk weg. Ze gingen naar het Grimboudplein 12. Juist toen ze er aankwamen kwam er nog een Patronus, maar deze keer van meneer Wemel. Familie veilig, niet antwoorden, ze houden ons in de gaten. Harry, Ron en Hermelien waren opgelucht dat alles in orde was. Hoofdstuk Tien: Knijsters Verhaal Harry werd de volgende ochtend vroeg wakker. Zo stilletjes mogelijk ging hij naar beneden om de anderen niet wakker te maken. Maar onderweg kwam hij de kamer van Sirius tegen. Hij ging naar binnen. Het lag er maar rommelig bij en overal lag een laagje stof. Harry keek een beetje rond en zag een oud perkament liggen. Lieve Sluipvoet, zo begon de brief. Harry wist van wie het was. Ooit had Lily Potter deze brief naar Sirius geschreven. Er stond in dat Sirius zijn eerste bezemsteel had gegeven. Lily zei in de brief dat James een beetje gefrustreerd raakte door de hele tijd opgesloten te zitten in hun huis. Blijkbaar hadden ze vroeger ook een kat gehad, maar Harry vermoedde dat die samen met Lily en James Potter is omgekomen op de nacht dat Voldemort hen vermoordde. Van boven riep Hermelien naar Harry. Ze kwam de kamer binnen en ze zei dat Harry dat niet meer mocht doen omdat ze vreselijk ongerust was. Toen ze verder naar beneden gingen, kwamen ze bij nog een kamer waar ze nog nooit waren binnen geweest. Niet Betreden Pagina 4 van 19

5 Zonder Uitdrukkelijke Toestemming van Regulus Arcturus Zwarts Harry bleef naar de naam staren. Hij riep Ron en Hermelien. Ze vroegen wat er was. Harry zei dat hij R.A.Z. had gevonden. De broer van Sirius. Die was Dooddoener geweest, maar krabbelde terug en werd vermoord. Regulus had het echte medaillon. Misschien lag het nog in de kamer, dacht Hermelien. Accio medaillon! zei ze, maar er gebeurde niets. Harry herinnerde zich opeens iets. Twee jaar geleden hadden ze dit huis opgeknapt en hij had dat medaillon vastgehad. Ze hadden het weggegooid maar Harry wist dat Knijster, de huis-elf veel dingen heeft teruggepakt. Harry riep Knijster. Knijster vertelde Harry het hele verhaal over Regulus. Hij vertelde dat Voldemort een huis-elf nodig had. Dus zei Regulus dat hij een huis-elf had. Voldemort nam Knijster mee naar een grot. Onwillekeurig moest Harry terugdenken aan het afgelopen jaar hoe hij met Perkamentus naar diezelfde grot was gegaan. Knijster vertelde hoe Voldemort hem dwong een groene toverdrank in te nemen. Uiteindelijk vroeg Harry hoe hij ontsnapt was. Knijster zei dat hij Verdwijnseld was. Regulus wou blijkbaar dat Voldemort na enige tijd dood ging. Dus hij ging samen met Knijster naar die grot en dronk zelf die groene drank op. Regulus had vreselijke dorst dus dronk hij van het meer dat er bij lag. Hij wist niet dat er Necroten in dat meer zaten dus werd hij naar beneden getrokken. En zo is Regulus aan zijn eind gekomen. Hoofdstuk Elf: De Omkoop Harry, Ron en Hermelien waren rustig aan het praten toen er op de deur werd geklopt. Ze keken elkaar doodsbang aan. Een donkere gedaante kwam binnen. Het was Remus Lupos. Ze gingen allemaal aan tafel zitten want Lupos had veel te vertellen. Lupos vertelde dat Tops zwanger was, maar dat hij zich ervoor schaamde. Hij wou met Harry, Ron en Hermelien mee maar Harry werd kwaad. Lupos verzekerde hen dat Tops bij haar ouders was en dat ze daar veilig was. Maar het liep uit de hand. Harry noemde Lupos een lafaard en Lupos vertrok. Achteraf had Harry er spijt van dat hij zo tekeer was gegaan tegen Lupos, maar lang kon Harry er niet over piekeren want de volgende dag kwam Knijster terug met Levenius Lorrebos. Harry had Knijster de opdracht gegeven Levenius op te sporen omdat hij volgens Knijster het medaillon had.toen Harry vroeg waar het was zei Levenius dat hij op een dag op de Wegisweg stond te verkopen tot er een mevrouw van het Ministerie van Toverkunst kwam. Ze vroeg of hij een vergunning had om daar te verkopen. Natuurlijk had Levenius die niet maar de vrouw had een voorstel. De vrouw wou het medaillon dat Levenius had. Harry vroeg aan Levenius hoe de vrouw eruitzag. Levenius vertelde dat ze dik en klein en nogal veel op een pad leek. En blijkbaar had ze ook een zwarte strik in haar haar. Harry hoefde niet langer te twijfelen. Het was wel degelijk degene wie hij dacht dat het was. Hij keek Ron en Hermelien veelbetekenend aan. Het was Dorothea Omber. In Harry s vijfde jaar had ze les Verweer Tegen de Zwarte Kunsten gegeven. Hij had nog altijd de littekens op zijn hand met ik mag niet liegen. Hoofdstuk Twaalf: Toverkracht Is Macht Knijster had een lekker ontbijt klaargemaakt en had de Ochtendprofeet mee. Op de voorpagina stond iets verontrustends. SEVERUS SNEEP BENOEMD TOT SCHOOLHOOFD VAN ZWEINSTEIN. Er waren blijkbaar twee nieuwe leraren benoemd. Alecto Kragge die nu Dreuzelkunde gaf en haar broer Amycus die Toverdranken gaf. Pagina 5 van 19

6 Harry, Ron en Hermelien waren niet echt verbaasd door het nieuws, want Voldemort had ten slotte ook het Miniserie overgenomen. Sinds Levinius Lorrebos met het verhaal over Omber was gekomen spioneerden Harry, Ron en Hermelien om de beurt bij het Ministerie van Toverkunst om te zien wat de gemakkelijkste manier was om binnen te breken. Morgen gingen ze het al doen, ze waren goed voorbereid. Ze pakten alledrie Wisseldrank in. Hermelien werd de dubbelgangster van Mafalda Russula, een dik klein vrouwtje met een bril. Ron werd de dubbelganger van Roelof Malkander en Harry wist het nog niet want de man had geen papieren bij zich toen hij hem Verlamde. Toen ze binnenkwam kwam Jeegers, een Dooddoener, naar Ron om te zeggen dat het regende in zijn kantoor. Ron lachte en Jeegers werd kwaad. Hij zei dat zijn vrouw beneden aan het wachten was om ondervraagd te worden door Omber om te zien om ze wel een echte heks was. Zo niet werd ze overgeleverd aan de Dementors. Hermelien gaf Ron de raad om de spreuken Finite Incantatem en Nonplivius te gebruiken voor het kantoor van Jeegers. Toen Hermelien in de lift stapte kwam ze wonder boven wonder Omber tegen. Hoofdstuk Dertien: De Registratiecommissie Van Dreuzeltelgen. Omber was blij toen ze Hermelien/Russula Mafalda zag. Ze vroeg of Totelaer haar had gestuurd, nog een Dooddoener. Ondertussen zocht Harry het kantoortje van Omber. Even later vond hij het. Er borrelde een onvoorstelbare haat in hem op. Het magische oog van Alastor Dwaaloog Dolleman hing aan de deur van het kantoortje van Omber. Vlak daaronder stond: Dorothea Omber Secretaris-Generaal van de Minister Hoofd van de Registratiecommissie van Dreuzeltelgen Harry ging binnen in het kantoortje. Accio medaillon zei Harry maar er gebeurde niets, dat had Harry ook wel verwacht. Harry keek overal rond, in alle schuiven. Tot hij het document van meneer Wemel vond. ARTHUR WEMEL Bloedstatus: Van zuiver bloed, maar met onaanvaardbare pro-dreuelneigingen. Staat bekend als lid van de Orde van de Feniks. Familie: Vrouw (zuiver bloed) zeven kinderen, jongste twee op Zweinstein. NB: Jongste zoon momenteel ernstig ziek thuis. Bevestigd door inspecteurs van het Ministerie. Veiligheidsstatus: ONDER OBSERVATIE. Alle bewegingen worden gevolgd. Grote Kans dat Ongewenst Persoon Nr. 1contact zal opnemen (verbleef al Eerder bij de Wemels). Harry wist dat die Ongewenst Persoon Nummer 1 hijzelf was. Beneden was Omber bezig mevrouw Malkander te ondervragen. Ze was moeder van drie kinderen. Omber wist genoeg. Afvoeren! zei Omber. Op dat moment kwam Harry. Paralitis! riep hij en Omber viel om. Tegen mevrouw Malkander zei hij dat ze moest vluchten met haar man en kinderen. Ook op dat moment kwamen er Dementors op hen af. EXPECTO PATRONUM! riep Harry en een zilveren hert verscheen dat de Dementors wegjoeg. Hermelien Pagina 6 van 19

7 had het Gruzielement van Omber genomen dus dat was in orde. Nu moesten Harry, Ron en Hermelien levend uit het Ministerie wegraken. Eenmaal buiten het gebouw konden ze Verdwijselden en dat deden ze ook. Harry zag de deur van het Grimboudplein 12, maar een tel later werd alles weer donker. Hoofdstuk Veertien: De Dief Harry werd wakker in een bos. Toen hij recht zat zag hij dat Hermelien bij Ron zat. Hij was lijkbleek. Hermelien zei dat hij Versprokkeld was tijdens het Verdwijselden. Rons T-shirt was nat van het bloed. Harry vroeg aan Hermelien waarom ze niet naar het Grimboudplein gingen. Hermelien kreeg tranen in haar ogen. Ze vertelde Harry wat er was gebeurd. Tijdens het Verdwijselden had Jeegers zich aan Hermelien vastgeklampt. Harry wist genoeg. Jeegers had vast en zeker de deur van het Grimboudplein 12 gezien dus daar waren ze niet meer veilig. Hoofdstuk Vijftien: De Wraak Van De Kobold Toen Harry, Ron en Hermelien de volgende ochtend wakker werden hoorden ze stemmen. Ze keken elkaar verschrikt aan. Het waar twee kobolden en drie mensen. Ted Tops, Daan Tomas, een mede-griffoendor op Zweinstein, en nog iemand die ze niet kenden. Door het gesprek wist Harry hoe hij de Gruizelementen moest vernietigen. Met het zwaard van Griffoendor. Alleen moesten ze aan het zwaard komen. Niemand wist waar het was. Ron werd kwaad op Harry omdat hij niets wist. Hij wist niet waar de Gruizelementen waren. Hij dacht dat Harry wist waar hij mee bezig was. Harry werd nu ook kwaad. Hij zei dat hij niemand verplichte om mee te gaan en dat Ron er zelf voor had gekozen. Ron was het beu en Verdwijnselde. Hoofdstuk Zestien: Goderics Eind Toen Harry de volgende ochtend wakker werd duurde het een paar seconden voor hij zich herinnerde wat er was gebeurd. Tijdens het ontbijt zei Harry dat hij naar Goderic s Eind wilde. Hermelien vertelde Harry dat Goderic Griffoendor daar geboren was. De familie Perkamentus had daar ook gewoond. Opeens schoot Harry iets te binnen. Mathilda Belladonna, de vrouw die De Geschiedenis van de Toverkunst geschreven had woonde daar ook. Wat als Perkamentus het zwaard van Griffoendor nu aan haar had gegeven, omdat hij wist dat Harry ooit eens naar Goderic s Eind zou willen gaan om het graf van zijn ouders -te bezoeken. Dat kon kloppen. Dus Harry en Hermelien Verdwijselden naar Goderic s Eind. Er lag daar al een dikke laag sneeuw, want het was nu kerstavond. Een beetje verder zagen ze de kerk van het dorpje dus het kerkhof moest daarachter liggen. Op het kerkhof was het eng. Harry en Hermelien vonden het graf van Kendra Perkamentus, Perkamentus zus en dat van zijn zus, Ariana. Op de tombe stond een tekstje geschreven. Waar je schat is, zal je hart ook zijn. Harry was bijna zeker dat Perkamentus die woorden had gekozen. Een eindje verderop riep Hermelien hem, ze had het graf van zijn ouders gevonden. Op de tombe stond de datum van hun geboorte en wanner ze gestorven zijn. En ook een tekstje. James Potter; geboren 27 maart 1960, overleden 31 oktober 1981 Lily Potter, geboren 30 januari 1960, overleden 31 oktober 1981 De laatste vijand die overwonnen wordt, is de dood. Harry moest over die woorden nadenken. Hermelien zag dat Harry weg wilde dus ze nam hem mee. Hoofdstuk Zeventien: Mathilda s Geheim Pagina 7 van 19

8 Ze liepen door tot ze bij een ruïne aankwamen. Harry kon al raden wat het was. Harry liep rond de ruïne en er kwam een bordje tevoorschijn. Op deze plaats, in de nacht van 31 oktober 1981, kwamen Lily en James Potter om het leven. Hun zoon Harry is nog steeds de enige tovenaar die de Vloek des Doods overleeft heeft. Dit huis, onzichtbaar voor Dreuzels, is in deze staat gelaten als gedenkteken voor de Potters en als herinnering aan het geweld dat hun gezin verscheurde. Ze liepen verder tot een oude vrouw zei dat ze moesten komen. Het was Mathilda Belladonna. Ze gingen binnen in het huis. Mathilda gebaarde dat Harry mee naar boven moest komen. Dus Harry volgde. Ze wees naar een hoek en Harry keek in de richting die Mathilda aanwees maar er was niets te zien. Hij wenkte Mathilda en zag een vreselijk tafereel. Waar net nog Mathilda s nek had gezeten, zat er nu een enorme slang op de plaats. Harry herkende de slang, Nagini, de slang van Voldemort. De slang gleed naar Harry. Harry zat vast. Hij hoorde Hermelien gillen maar Harry kon niets zeggen want hij kreeg bijna geen lucht. Hou hem daar! hoorde Harry een hoge kille stem zeggen. Hij wist wie het was Voldemort. Wonder boven wonder verslapte Nagini haar greep. En dan zag hij zichzelf in het hoofd van Voldemort. Een regenachtige, winderige avond. Twee kinderen die verkleed waren als pompoenen staken waggelend het plein over en etalageruiten waren beplakt met papieren spinnen en al die andere goedkope Dreuzelversieringen die hoorden bij een wereld waarin ze niet geloofden en hij gleed door de straten, doel bewust en vol macht en concentratie. Zo voelde hij zich altijd bij dit soort gelegenheden geen woede dat was voor zwakkere zielen maar wel triomf hij had hierop gewacht, erop gehoopt Mooi kostuum, meneer! Hij zag de glimlach van het jongetje verdwijnen toen die zo dichtbij was dat hij onder de kap van de mantel kon kijken, zag de angst verschijnen op het beschilderde gezicht voor het kind zich omdraaide en de benen nam onder de mantel streelde hij het handvat van zijn toverstok één enkele beweging en het kind zou nooit terugkeren naar zijn moeder maar onnodig, volkomen onnodig Hij gleed door een andere, donkerdere straat en zag nu zijn bestemming. De Fidiliusbezwering was verbroken, ook al wisten ze dat nog niet en hij maakte minder geluid dan de dode bladeren die over de stoep dwarrelden toen hij bij de donkere heg kwam en eroverheen keek De gordijnen waren niet dicht en hij zag hen duidelijk zitten in hun kleine woonkamer: de lange man met het zwarte haar en de bril liet kleine, gekleurde rookwolkjes verschijnen uit zijn toverstok en vermaakte daarmee de zwartharige baby in een blauwe pyjama. Het kind lachte en probeerde de rook te pakken met zijn vuistjes Een deur ging open en de moeder kwam binnen. Ze zei iets wat hij niet kon verstaan en haar lange, donkerrode haar viel voor haar gezicht. De vader pakte zijn zoon en gaf hem aan zijn moeder. Hij gooide zijn toverstok op de bank en rekte zich geeuwend uit Het tuinhek knarste een beetje toen hij het opendeed, maar James Potter hoorde het niet. Zijn witte hand haalde zijn toverstok onder de mantel vandaan en wees ermee op de deur, die opensprong. Hij was al over de drempel toen James de hal in sprintte. Het was eenvoudig, bijna té eenvoudig, hij had Pagina 8 van 19

9 niet eens zijn toverstok gepakt Lily, pak Harry en maak dat je wegkomt! Het is hem! Weg! Snel! Ik probeer hem tegen te houden Hem tegenhouden, zonder toverstok!... hij lachte voor hij de vloek uitsprak Avada Kedavra! Groen licht vulde het halletje, verlichtte de kinderwagen die tegen de muur stond en deed de spijlen van de trapleuningen oplichten als bliksemafleiders. James Potter viel, als een marionet waarvan de touwtjes waren doorgeknipt Hij hoorde haar gillen op de bovenverdieping. Ze zat in de val, maar zolang ze zich maar verstandig gedroeg, had zij niets te vrezen hij liep de trap op en luisterde lichtelijk geamuseerd naar de pogingen om zich te barricaderen in de kamer zij had ook geen toverstok bij zich wat waren ze toch stom en goed van vertrouwen op vrienden, dat je je wapens ook maar één moment terzijde kon leggen Hij duwde de deur open en smeet de stoel en de dozen die er haastig tegen waren opgestapeld met één loom gebaar van zijn toverstok opzij en daar stond ze, met het kind in haar armen. Toen ze hem zag, zette ze het kind snel in de box achter zich en spreidde haar armen, alsof dat zou helpen, alsof ze hoopte dat hij haar zou kiezen als hij het kind maar niet kon zien Nee, niet Harry, niet Harry, alsjeblieft niet Harry! Opzij, dom wicht vooruit, opzij Nee, niet Harry, alsjeblieft! Neem mi, dood mij Dit is mijn laatste waarschuwing Niet Harry! Alsjeblieft genade genade Niet Harry! Niet Harry! Alsjeblieft ik wil alles doen Opzij Opzij, meisje Hij had haar gemakkelijk weg kunnen duwen, maar het leek hem toch verstandiger om hen allemaal uit de weg te ruimen De kamer lichtte groen op en zij viel ook, net als haar man. Het kind had al die tijd nog niet gehuild; hij kon al staan, met zijn handjes om de spijlen van de box, en keek met een soort vrolijke belangstelling naar het gezicht van de indringer. Misschien dacht hij dat zijn vader zich verstopt had onder de mantel en voor die mooie lichtjes zorgde, en dat zijn moeder ieder moment weer lachend te voorschijn kon komen Hij richtte zijn toverstok heel zorgvuldig op het gezicht van het jongetje: hij wilde het zien gebeuren, de vernietiging van dit ene, onverklaarbare gevaar. Het kind begon te huilen: hij had gezien dat hij James niet was. Hij kon niet tegen huilende kinderen, in het weeshuis had hij het gejank van al de kleintjes ook nooit kunnen verdragen Avada Kedavra! En toen versplinterde hij: hij was niets, niets alleen nog angst en pijn en hij moest zich verbergen, maar niet hier, in de puinhopen van het huis waar het kind krijsend opgesloten zat, nee, ver weg ver weg Harry werd wakker. Hij lag in een bed. Hermelien kwam naar hem toe en vroeg hoe het was. Goed, loog Harry. Blijkbaar waren ze al uren weg van Goderic s Eind want de zon begon al op te komen. Hermelien vroeg wat er boven was gebeurd toen hij mee met Mathilda naar boven gingen. Harry vertelde het allemaal. Opeens vroeg Harry waar zijn toverstok was. Hermelien kreeg tranen in haar ogen. Ze toonde de twee helften die vroeger een hele goede toverstok was geweest Hoofdstuk Achttien: Het Leven En De Leugens Van Albus Perkamentus Harry zag dat Hermelien in een boek aan het lezen was. Toen ze zag dat hij keek vertelde ze dat ze het mee had genomen van het huis van Mathilda. Het Leven en de Leugens van Albus Perkamentus. Weer was Pagina 9 van 19

10 Harry kwaad door wat hij gelezen had. Hoofdstuk Negentien De Zilveren Hinde De volgende ochtend stond Harry al vroeg op om een wandeling te maken tot hij opeens een zilveren Patronus zag; een hinde. Harry volgde de Patronus tot een meer. Er blonk iets zilvers. Harry keek en tot zijn verbazing lag het zwaard van Griffoendor op de bodem van het meer. Harry ging het meer in, het was ijskoud. Opeens kon hij niet meer ademen. Hij was verstrengeld in touwen. Opeens werd de greep losser en Harry kwam helemaal los. Toen hij goed keek zag hij dat Ron was teruggekeerd. Het medaillon was niet meer rond Harry s nek. Ron had het vast samen met het zwaard van Griffoendor. Harry zei dat Ron het Gruzielement moest vernietigen. Ron deed dat ook. Toen Harry en Ron terug in de tent waren, begon Hermelien vreselijk tegen Ron te schreeuwen. Harry wilde zeggen dat Ron zijn leven had gered maar Hermelien luisterde niet. Uiteindelijk was Hermelien bereid om te luisteren. Hoofdstuk Twintig: Xenofilus Leeflang Hermelien en Ron vonden dat ze eens naar Xenofilus Leeflang moesten gaan voor een teken dat ze al veel hadden gezien. Uiteindelijk stemde Harry toe. Ze Verdwijnselde naar het huis ven meneer Leeflang. Xenofilus was nogal gespannen en zijn huis was één grote puinhoop. Harry, Ron en Hermelien vroegen aan meneer Leeflang wat dat teken nu eigenlijk te beteken had want hij droeg het op zijn gewaad op het huwelijk van Bill en Fleur. Xenofilus zei dat het het teken van de Relieken van de Dood was. Hoofdstuk Eenentwintig: Het Verhaal van de Drie Gebroeders Niemand begreep er iets van. Hermelien zei wel dat dat verhaal in het boek stond dat ze van Perkamentus gekregen had. Ze las het dus voor. Drie broeders gingen op weg tot ze de Dood tegen kwamen. De Dood feliciteerde hen omdat ze een mooi staaltje toverkunst hadden geleverd en zo de rivier zijn overgestoken. De drie broers mochten elk een geschenk kiezen. De oudste broer koos een toverstok die je noot kon verslaan. Dit werd de Zegevlier genoemd. De tweede broer koos een steen die de doden terug levend konden maken. Die steen werd de Steen van wederkaar genoemd. De derde broer koos een onzichtbaarheidmantel en die werd dan de Mantel van Onzichtbaarheid genoemd. Nog steeds konden Harry, Ron en Hermelien niet uitmaken wat de Relieken van de Dood waren. Xenofilus zei dat dat de drie geschenken waren. Hermelien geloofde er niet veel van maar toen slaakte ze een gil. Ze zei dat de hoorn die in de hal stond een Erupment Hoorn was. Xenofilus zei dat dat niet waar was. Volgens hem was het die van een Kreukelhoornige Snottifant. Harry vroeg aan Xenofilus waar Loena was en Xenofilus kreeg tranen in zijn ogen. Hij zei dat de Dooddoeners haar hadden meegenomen omdat hij Harry had geholpen bij het overtuigen van de mensen dat Voldemort was teruggekeerd. Opeens zoefden er een paar bezems langs het raam van het huis; Dooddoeners. Xenofilus wilde een Lamstraal op ze afschieten maar hij mikte verkeerd en raakte de Erupment Hoorn die ontplofte. Ron lag onder het puin. Ze moesten weg zien te komen. Xenofilus zei tegen de Dooddoeners dat Harry boven was. De Dooddoeners gingen kijken en juist op dat moment was Ron los en Verdwijselden Harry, Ron en Hermelien. Hoofdstuk Tweeëntwintig: De Relieken van de Dood Harry, Ron en Hermelien zetten de tent op. Hermelien sprak spreuken en bezweringen erover voor de veiligheid. Ze waren veilig kunnen ontsnappen uit het huis van Xenofilus. Hopelijk was het waar wat de Dooddoeners zeiden dat Loena nog leefde.waarschijnlijk zat ze nu in een of andere cel in Azkaban. Pagina 10 van 19

11 Hermelien hield vol dat de Relieken van de Dood niet konden bestaan maar ze had daar geen enkel bewijs voor. Uiteindelijk was Harry s conclusie dat Voldemort naar de Zegevlier zocht, de machtigste staf die er bestond. Harry dacht aan waar Voldemort nog Gruzielementen zou kunnen hebben verstopt; de Wegisweg, Zweinstein, het huis van Vilijn, Odius & Oorlof, Albanië, Dat waren de belangrijkste plaatsen waar Voldemort ooit was geweest. Ron zette de radio aan. Er was één speciale zender die de mensen op de hoogte hield van wat er allemaal gebeurde, die noemde Met het Oog op Potter. excuses voor het feit dat we tijdelijk uit de lucht waren. Dat is omdat een aantal Dooddoeners huisbezoekjes aflegden, bij ons in de buurt. Hermelien was verbaasd toen ze hoorde dat dat Leo Jordaan was, een mede-griffoendor. nu een veilige plek gevonden! zei Leo en tot mijn grote genoegen kan ik mededelen dat we vanavond gezelschap hebben van twee van onze verslaggevers. Goedenavond, jongens! Hallo. Goedenavond, Rivier. Ron legde uit dat Rivier Leo was. Ze hadden allemaal een schuilnaam. Maar voor we Don Juan en Romulus aan het woord laten, staan we even stil bij de sterfgevallen die de Magische Omroepstichting en de Ochtendprofeet het vermelden niet waard vond. Tot mijn grote spijt moet ik onze luisteraars melden dat Ted Tops en Dirk Kramer vermoord zijn. Harry voelde zich misselijk worden en hij, Ron en Hermelien keken elkaar vol afgrijzen aan. Een kobold genaamd Goornik vond ook de dood. Volgens onze informatie zijn dreuzeltelg Daan Tomas en een tweede kobold, die kennelijk samen met Tops, Kramer en Goornik reisden, mogelijk ontkomen. Als iemand anders iets weet over zijn huidige verblijfplaats: zijn ouders en zussen wachten wanhopig op nieuws. In Buitenwijk-Binnen is een Dreuzelfamilie van vijf personen dood in huis aangetroffen. De Dreuzelautoriteiten houden het op koolmonoxidevergiftiging, maar volgens welgelichte leden van de Orde van de Feniks is de Vloek des Doods gebruikt. Ten slotte moeten we onze luisteraars helaas meedelen dat de stoffelijke resten van Mathilda Belladonna zijn aangetroffen in haar huis in Goderic s Eind. Kennelijk was ze al enkele maanden dood, en volgens de Orde van de Feniks vertoonde haar lichaam duidelijke sporen van Duistere Magie. Luisteraars, ik wil u vragen om samen met ons een minuut stilte in acht te nemen ter nagedachtenis aan Ted Tops, Dirk Kramer, Mathilda Belladonna, Goornik en de naamloze, maar daarom niet minder belangrijke Dreuzels die door Dooddoeners vermoord zijn. Er viel een stilte en ook Harry, Ron en Hermelien zwegen. Romeo Wolkenveldt en Remus Lupos kwamen ook nog aan het woord. Volgens Harry was na het programma duidelijk dat Voldemort de Zegevlier zocht. Kom nou, Hermelien, waarom wil je niet toegeven dat Vol NEE, HARRY! demort zoekt de Zegelier. Die naam is Taboe! brulde Ron. Ze moesten nu zo snel mogelijk zien weg te raken maar het was al te laat. Buiten hoorden ze stemmen. Jullie daar! Handen omhoog en kom naar buiten! riep een Dooddoener. We weten dat jullie daar zijn! Er zijn wel zes toverstokken op jullie gericht en het zal ons een zorg wezen wie we vervloeken! Pagina 11 van 19

12 Hoofdstuk Drieëntwintig: Villa Malfidus Harry werd geraakt door een vloek van één van de Dooddoeners. Tot zijn afschuw hoorde hij de stem van Fenrir Vaalhaar, een weerwolf. Harry, Ron en Hermelien werden meegenomen naar de kelder van het landhuis van de Malfidussen. Kolier nam de Ochtendprofeet waar een foto van Hermelien in stond. In het artikel stond dat ze bekend was mee te reizen met Harry Potter. Dat had alles verraden. Zo wisten ze ook dat ze Ron en Harry hadden. Dan hoorden ze een kille vrouwenstem. Wat moet dat? vroeg ze. Het was Narcissa Malfidus. Vaalhaar zei dat ze Harry en de rest hadden. Lucius Malfidus kwam nu ook naar beneden. Hij wilde zeker zijn dat ze Harry hadden dus riep hij Draco zijn zoon. Harry en Draco zaten samen op Zweinstein en hadden altijd een bloedhekel aan elkaar gehad. Draco zei dat hij het niet zeker was dat het Harry was. De deur van de kelder ging open en tot Harry s afschuw kwam Bellatrix van Detta naar beneden. Lucius vertelde aan Bellatrix wat er was. Er verscheen een glimlach op Bellatrix s gezicht. Vaalhaar toonde ook het zwaard van Griffoendor dat ze in de tent hadden gevonden. Bellatrix s glimlach verdween als sneeuw voor de zon. Ze vroeg hoe ze aan dat zwaard kwamen. Iedereen moest in de kelder blijven maar Bellatrix zei dat Hermelien mee met haar naar boven moest. Ze hoorden Hermelien gillen. Ron begon ook naar Hermelien te schreeuwen maar Harry zei dat Ron stil moest zijn en dat ze los moesten proberen te komen. Dan hoorden ze een vertrouwde stem. Het was Loena. En blijkbaar was meneer Olivander er ook, en nog een kobold die half bewusteloos was. Loena sneed Harry en Ron los. Maar op dat moment hoorden ze Hermelien weer gillen GEEF ANTWOORD! CRUCIO! Hermeliens gegil galmde door de kamer. Harry wist dat Bellatrix bang was dat ze in haar kluis in Goudgrijp hadden ingebroken, daar lag namelijk het echte zwaard. Bellatrix had alles verklikt. Opeens klonk er een luide knal en Dobby de huis-elf was verschenen. Lucius Malfidus had dat blijkbaar gehoord en hij stuurde Wormstaart om te kijken wat dat was. Wormstaart kwam binnen en Ron pakte meteen zijn arm met zijn zilveren hand en legde die in Wormstaarts nek zodat hij zichzelf liet stikken. Van boven riep Lucius wat er was en Ron zei in een goede imitatie van Wormstaarts stem dat er niets aan de hand was. Ondertussen was Wormstaart aan het stikken en een minuut later viel hij dood neer op de grond. Bellatrix kwam nu terug naar beneden met een mes op Hermeliens nek gedrukt. STOP OF ZE STERFT! riep ze en ze zag er angstwekkend uit. Opeens kreeg Bellatrix Dobby in het oog. Er verscheen weer een hatelijke grijns op haar gezicht. Op dat moment Verdwijnselden Harry, Ron, Hermelien, Loena, Daan Tomas, meneer Olivander, Dobby en de kobold weg van het huis van de Malfidussen. Ze gingen nu naar het huis van Bill en Fleur. Hoofdstuk Vierentwintig: De Toverstokkenmaker Toen ze aankwamen keek Harry naar Dobby die hun leven had gered. Maar Dobby lag op de grond met het zilveren mes van Bellatrix gespiest. De elf kon nog net Harry... Potter fluisteren en de elf was dood. Harry wikkelde de elf in zijn jas en Bill, Daan en de rest kwam ook kijken wat er was gebeurd Harry maakte een graf voor Dobby en op een steen schreef hij: Hier rust Dobby, een Vrije Elf Harry keek nog even naar het opschrift en liep dan naar huis. Harry wilde meteen de kobold spreken over het zwaard van Griffoendor en Harry had ook een plan waarmee de kobold moest helpen. Daarna zou hij met Olivander spreken. Hij moest meer te weten komen over wat er was gebeurd op de nacht dat Pagina 12 van 19

13 Voldemort verdween en zijn toverstok iets raars deed. Harry vroeg aan Grijphaak, de kobold, of hij kon helpen om iets uit de kluis van de Van Detta s te stelen. Grijphaak zei dat dat absoluut onmogelijk was maar Harry hield vol. Hij zei dat het al eens iemand gelukt was, dus er was kans dat het Harry ook zou lukken. Alleen was er één probleem; de kobold wilde het zwaard van Griffoendor als beloning voor zijn hulp. Harry zei dat hij het mocht hebben als het gelukt was Goudrijp binnen te dringen. Daarna ging hij naar Olivander. Eerst vroeg Harry of zijn toverstok gerepareerd kon worden maar Olivander zei dat hij te zwaar beschadigd was. Harry had ook een paar toverstokken kunnen meedoen van het huis van de Malfidussen en hij vroeg aan Olivander of hij ze kon identificeren. De eerste was die van Bellatrix van Detta. De tweede van Draco Malfidus en de derde van Peter Pippeling (Wormstaart). Harry vroeg of hij ze veilig kon gebruiken en Olivander zei van wel. Hoofdstuk Vijfentwintig: Huize De Schelp Harry, Ron en Hermelien bespraken het plan om in te breken in Goudgrijp. Hermelien en Ron zouden allebei Wisseldrank nemen. Hermelien zou in Bellatrix van Detta veranderen en Ron in een zogenaamde vriend van haar die uit Transsylvanie kwam en bijna geen woord Nederlands kon. Lupos kwam in de loop van de dag naar het huis van Bill en Fleur. Hij zei dat hij een zoontje had en dat ze het Teddy hebben genoemd naar Tops vader. Volgens Lupos leek het het meest op Tops, maar volgens Tops leek het meer op Lupos. Lupos zei ook dat Harry peetvader van het kindje mocht zijn. Harry was ontzettend blij. Toen Lupos terug wegging dacht Harry aan Sirius Zwarts die ook zijn peetvader was geweest, maar Harry had dat twaalf jaar lang niet geweten. Sirius zat namelijk twaalf jaar onschuldig in Azkaban. Twee jaar na zijn ontsnapping is hij vermoord door zijn nicht Bellatrix van Detta. Hoofdstuk Zesentwintig: Goudgrijp Hun plannen waren gemaakt en hun voorbereidingen getroffen. Harry, Ron en Hermelien waren klaar om in te breken in Goudgrijp. Buiten wachtte Hermelien, alleen was ze nu niet Hermelien maar Bellatrix van Detta. Ron nam ook Wisseldrank in en veranderde in Dragomir Domski. Harry en Grijphaak waren onder de Onzichtbaarheidsmantel. Ze waren nu op de Wegisweg tot er iemand hallo zei tegen Bellatrix. Grijphaak zei dat dat Totelaer was, een andere Dooddoener. Harry fluisterde dat weer in Hermeliens oor.totelaer was blijkbaar verbaasd om Bellatrix/Hermelien te zien. Hij zei dat hij gehoord had dat al degenen die betrokken waren geweest bij de ontsnapping in het huis van de Malfidussen streng gestraft waren geweest door Voldemort. Hermeliens antwoord was daarop dat Voldemort zijn trouwste volgelingen vergeeft. Totelaer ging er niet verder op in maar bleef wel wantrouwig kijken. Hij vroeg waar Bellatrix/Hermelien en Ron/Dragomir naartoe gingen. Hermelien zei dat ze naar Goudrijp moesten. Totelaer moest er ook heen. Het laatste wat ze nu nodig hadden was een Dooddoener die hen volgde. Er was veel beveiliging in Goudgrijp zodat het steeds onmogelijker werd om in de kluis van de Van Detta s te komen. Harry was gedwongen om de Imperiusvloek verscheidene keren te gebruiken tegen de kobolden om binnen te raken. Toen ze in het karretje zaten hoorden ze een soort van waterval. Hermelien wist al wat dat betekende. Toen ze erdoor reden was niet allen iedereen doorweekt maar waren Ron en Hermelien terug normaal. De kobolden hadden het door en ze begonnen te roepen dat er inbrekers waren. Ondanks alles raakten ze toch nog bij de kluis van de Van Detta s. Harry had het bekertje van Huffelpuf beschreven. Dat was mogelijk een Gruzielement. Pagina 13 van 19

14 Toen Hermelien het bekertje zag liggen en het wou pakken begon ze te gillen en juist op datzelfde moment verschenen er nog zo n twintig dezelfde bekers. Ze zaten dus met een probleem Harry had een idee. Hij legde het uit aan Ron en Hermelien. Ze deden wat hen gevraagd werd. Levicorpus! riep Hermelien en Harry werd door onzichtbare handen aan zijn enkels in de lucht gehangen. Hij pakte het zwaard van Griffoendor en stak dat door een oortje van de beker. Het was gelukt. Maar op dat moment kwamen de kobolden binnen. Liberacorpus gilde Hermelien en Harry stond terug op de grond. Grijphaak had hen nu geholpen dus hij mocht het hebben. Hij griste het zwaard weg en was ervandoor. De draak van Goudgrijp ging zich er nu ook mee moeien. Harry zag dat als de perfecte kans om te ontsnappen. Hij, Ron en Hermelien klommen erop en gingen er ook vandoor. Hoofdstuk Zevenentwintig: De Laatste Bergplaats Ze zaten nu op de rug van de draak. Hoelang zou het duren voor Voldemort door had wat er was gebeurd. Hoelang zou hij erover doen om door te hebben dat ze op Gruzielementen joegen. De draak begon nu te dalen. Harry riep naar Ron en Hermelien dat ze moesten springen als hij nu zei. Onder hen strekte zich een meer uit dus dat was niet erg om in te vallen. NU! riep Harry en ze sprongen alledrie van de draak af en vielen in het water. Harry wist dat Voldemort wist wat ze hadden gedaan. Voldemort ging nu alle plaatsen bezoeken waar zijn Gruzielementen lagen, dus ook Zweinstein. En wat als hij vond dat Zweinstein niet veilig genoeg meer was en het Gruzielement ergens anders verstopte. Hij legde het uit aan Ron en Hermelien. Ze gingen niet meteen akkoord met het feit dat ze naar Zweinstein gingen maar uiteindelijk stemden ze wel toe. Hoofdstuk Achtentwintig: De Vermiste Spiegel Harry s voeten daalden neer op de straatstenen. Hij zag de o zo vertrouwde dorpsstraat van Zweinsveld. Het was heel stil tot die opeens abrupt verstoord werd door een zware stem van een Dooddoener. Accio mantel! brulde de Dooddoener maar Harry reageerde net op tijd om de mantel vast te pakken. De Dooddoeners wisten blijkbaar dat hij een Onzichtbaarheidsmantel had. De Dooddoeners dreigden ermee om Dementors op hen af te sturen tot er opeens een mannenstem klonk die zei dat Harry, Ron en Hermelien naar binnen moesten komen. Het was Desiderius Perkamentus, de broer van Albus Perkamentus. Harry bedankte Desiderius voor het redden van hun leven. Harry, Ron en Hermelien kregen eten van Desiderius. Hij zei dat ze echt dom waren om naar Zweinsveld te gaan. Toen Harry vertelde dat ze in Zweinstein moesten zijn was hij helemaal verbaasd. Er werd aan de deur geklopt. Harry, Ron en Hermelien keken verschrikt naar elkaar en Desiderius deed open. Marcel Lubbermans kwam binnen. Marcel zat ook bij hen in Griffoendor. Hoofdstuk Negenentwintig: Het Verloren Diadeem Iedereen was verbaasd om elkaar teug te zien maar natuurlijk wel blij. Marcel leide hen naar Zweinstein tot in de leerlingenkamer van Griffoendor. Iedereen was heel blij om Harry, Ron en Hermelien te zien. Ze vroegen of het echt waar was dat ze hadden ingebroken hadden in Goudrijp en op een draak waren gevlucht. Iedereen vroeg zich af wat ze kwamen doen. Ze wilden helpen. Het was moeilijk om uit te leggen zonder te verklappen dat ze op Gruzielementenjacht waren. Uiteindelijk zei Harry dat hij iets zocht op Zweinstein. Natuurlijk zei hij niet wat maar het probleem was dat Harry het ook niet wist. Allen dat het iets van Ravenklauw moest zijn. Pagina 14 van 19

15 Harry vroeg aan Loena en Cho Chang, want die waren van Ravenklauw,of ze iets wisten dat waardevol was en van Ravenklauw was. Loena zei dat er wel een diadeem was maar dat dat al eeuwen niet meer gezien is. Loena wilde het wel tonen hoe het eruitzag want in de leerlingenkamer van Ravenklauw was er een standbeeld van Rowena ravenklauw waar ze het diadeem aan had. Er stond iets op het diadeem; Wijsheid zonder grens is ieders liefste wens mompelde Harry. Dan is jouw liefste wens nog niet in vervulling gegaan, zei een hatelijke stem. Harry draaide zich vliegensvlug om. Daar, in de ingang van de leerlingenkamer stond Alecto Kragge Hoofdstuk Dertig: Het Vertrek van Severus Sneep Loena Verlamde haar juist op het moment dat haar broer, Amycus Kragge binnenkwam. Toen Amycus zijn zus zag werd hij kwaad. Mag ik vragen wat u aan het doen bent, professor? Harry herkende de stem van professor Anderling. Anderling en Kragge zeiden iets tegen elkaar en Kragge spuwde in haar gezicht. Dat had je niet moeten doen, zei Harry. Crucio! Potter! fluisterde Anderling. Harry vertelde Anderling wat er gaande was. Hij zei dat Voldemort op weg was naar Zweinstein. Alle kinderen moesten geëvacueerd worden. Er zou een groot gevecht uitbreken. Alle kinderen die meerderjarig waren mochten meedoen met het gevecht. Anderling ging akkoord. Maar eerst moest Harry professor Banning spreken. Harry volgde Anderling tot ze een ijzige stem Wie is daar? hoorden. Severus Sneep kwam vanachter een harnas vandaan. Hij vroeg waar de Kragges waren. Sneep zei tegen Anderling dat als ze Harry zag ze hem meteen naar hem moest brengen. Anderling reageerde snel. Haar toverstok maakte een zwiepende beweging en Sneep viel uit het raam, hij was bewusteloos. Er werden spreuken en bezweringen rond het kasteel uitgesproken. De strijd zou weldra beginnen. In de Kamer van Hoge Nood maakte iedereen zich klaar voor de strijd. Alle Wemels waren er. Ginny was nu zestien en ze wou ook meevechten maar dat mocht niet van haar moeder. Het plan van meneer Wemel was haar hier in de Kamer van Hoge Nood te houden tot het gevecht gedaan was. Iedereen stemde ermee in. Ginny leek een beetje teleurgesteld maar stemde er dan ook mee in. Hoofdstuk Eenendertig: De Slag om Zweinstein Iedereen zat nu in de Grote Zaal tot de hoge, kille stem van Voldemort opeens hoorbaar was. Geef me Harry Potter, dan zal verder iedereen ongedeerd blijven, sprak de stem van Voldemort. Geef me Potter en ik zal de school met rust laten. Geef me Potter en jullie zullen beloond worden. Jullie hebben tot middernacht de tijd. De stilte keerde terug, iedereen keek gespannen naar Harry. Nu mocht Harry geen tijd meer verliezen. Nog een kwartier en het was middernacht. Hij moest dat Gruzielement zo snel mogelijk vinden. Het spook van Ravenklauw was de Grijze Dame, Harry moest haar zo snel mogelijk zien te vinden. Harry liep door de gangen van Zweinstein en daar in de verte zag hij haar. De Grijze Dame vertelde dat ze Helena Ravenklauw was, de dochter van Rowena. Zij had het diadeem van haar moeder gestolen en ergens in een bos in Albanië verstopt. Harry wist genoeg. Dat kon dus niet het Gruzielement zijn. Maar wat dan wel? Harry liep naar de Kamer van Hoge Nood en trof daar Tops aan. Ze vroeg aan Harry of hij wist waar Lupos was. Harry zei dat hij een groepje strijders naar het schoolterrein leide. Tops rende de trap af naar de hal. Harry zocht in de Kamer naar een Gruzielement tot hij een lijzige stem achter zich hoorde. Pagina 15 van 19

16 Dat is mijn stok die je daar vast hebt, Potter! Draco Malfidus stond samen met Vincent Korzel en Karel Kwast in de Kamer. Korzel en Kwast zetten de aanval in maar Malfidus zei dat hij niet dood mocht. Voldemort wou hem zelf afmaken. Ron en Hermelien kwamen ook tevoorschijn. Dat is dat Modderbloedje van Griffel! gilde Korzel. Avada Kedavra! Hermelien miste de spreuk op het nippertje. Buiten hoorden ze dat Percy en Fred en George problemen hadden. Bombarda! hoorden ze iemand gillen en het was alsof de lucht ontplofte. Al het puin viel op Fred. Hij was dood. Hoofdstuk Tweeëndertig: De Zegevlier Harry, Ron, Hermelien, Percy en George hadden geen tijd om zich bezig te houden met het lijk van Fred want er werden weer vervloekingen op hen afgevuurd. Ze moesten blijven vechten, Fred wreken. Ze moesten rennen voor hun leven. Harry, Ron en Hermelien renden richting het Verboden Bos tot ze opeens de stem van Voldemort hoorden, hij praatte tegen Sneep. Voldemort vroeg aan Sneep waarom de Zegevlier niet werkte voor hem. Voldemort beantwoorde zijn eigen vraag. Hij zei dat je de eigenaar van de staf moest doden. Perkamentus was de eigenaar van de staf. Sneep had Perkamentus vermoord dus was hij de eigenaar ervan. Dat betekende Langzaam drong het tot Sneep door,voldemort moest hem vermoorden.voldemort stuurde zijn slang op Sneep af.nagini beet in Sneeps nek en Voldemort liep zonder om te kijken weg terwijl Sneep aan het sterven was. Hoofdstuk Drieëndertig: Het Verhaal van de Prins Harry knielde naast Sneep neer. Neem het Neem het, fluisterde Sneep. Iets blauwachtigs wit stroomde uit Sneeps mond. Het was geen gas maar ook geen vloeistof. Kijk me aan zei hij. Sneep was dood. Harry was in de kamer van Perkamentus waar de Hersenpan stond. Hij goot de stof in de Hersenpan en keek erin. Het was op Zweinstein, Harry zag zijn ouders en Sneep. James was Sneep aan het treiteren terwijl Lily zei dat James Sneep los moest laten. Maar waarom zou James naar een meisje moeten luisteren, hij deed gewoon door. De herinnering veranderde. Het was een koude avond en Sneep en Perkamentus praatten met elkaar. Sneep vroeg of hij les mocht geven op Zweinstein maar Perkamentus had daar zo zijn twijfels over, hij was immers Dooddoener. En niemand houdt op met Dooddoener zijn. Perkamentus had Sneep geholpen om op vrije voeten te blijven terwijl de rest van de Dooddoeners naar Azkaban werden gestuurd. Sneep verliet de kamer en Harry steeg op uit de Hersenpan. Hoofdstuk Vierendertig: Terug in het Bos Eindelijk kende Harry de waarheid. Harry wist wat hem te wachten stond. Hij moest zich laten vermoorden door Voldemort. Harry was immers het zevende Gruzielement. En alleen als het Gruzielement in hem vernietigd zou worden zou ook Voldemort sterfelijk worden. Harry ging terug naar het Verboden Bos naar Voldemort. Hij zou zich niet verzetten. In het bos hoorde Harry Dlochov en Jeegers, hij wist dat ze naar Voldemort gingen dus volgde hij hen. Hij was nog altijd onder de Onzichtbaarheidsmantel. Harry zag Voldemort. Ik dacht dat hij zou komen, zei Voldemort. Blijkbaar heb ik me vergist. Nee! Harry zei het zo luid mogelijk, hij wilde geen angst laten doorklinken in zijn stem. Voldemort glimlachte. Harry Potter, zei hij zacht. Voldemorts mond bewoog, een groene lichtflits verlichte de omgeving en alles Pagina 16 van 19